Το τελείωσα πρόσφατα. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, δεν έκανε "κοιλιά" κι είχε ωραία και στρωτή εξέλιξη της υπόθεσης χωρίς "από μηχανής Θεός" κολπάκια. Είναι το μοναδικό βιβλίο της συγγραφέως το οποίο δεν ανήκει στο χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού (υπήρξε, άλλωστε, μαθήτρια του Χάρλαν Έλισον) κι επίσης αποτελεί αντικείμενο μελέτης/διδαχής σε Πανεπιστήμια. Δεν θα πω κάτι για την υπόθεση του, γιατί θα αποκαλύψω πολλά περισσότερα από ό,τι χρειάζεται. Δεν είναι "εύκολο" βιβλίο, υπό την έννοια ότι κάποιες περιγραφές μπορούν να φέρουν σε κάπως δύσκολη θέση έναν ανυποψίαστο αναγνώστη. Η σύνδεση των πραγματικών και φανταστικών γεγονότων που περιγράφονται είναι πάρα πολύ καλή με αποτέλεσμα η ροή της υπόθεσης να είναι "δεμένη" και να καθιστά το βιβλίο άξιο του χρόνου σας.
Σημειώστε ότι υπό κανονικές συνθήκες και με βάση το πόσο με "τράβηξε" κάθε φορά που το έπιανα στα χέρια μου, θα το είχα τελειώσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Προσπαθώ να καταπολεμήσω την κακή συνήθεια να ασχολούμαι με το κινητό μου, λίγο πριν να κοιμηθώ και να αφοσιωθώ στην ανάγνωση όπως παλαιότερα. Ε, πού θα πάει, θα τα καταφέρω.
Στη συνέχεια, διάβασα τους δύο (2) τόμους του "The Witcher Omnibus" (graphic novels)
τους οποίους ευχαριστήθηκα αρκετά. Πολύ καλό σχέδιο, ωραίο lettering, αξιόλογες ιστορίες.
Το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσω είναι το "The rime of the ancient mariner" σε μία εκπλητική έκδοση από τον εκδοτικό οίκο Arcturus Publishing, στην οποία, το κείμενο του Samuel Taylor Coleridge συνοδεύεται από χαρακτικά του Gustave Dore.
Τέλος προχθές παρέλαβα το βιβλίο "Η σιωπή",
το οποίο είναι το έκτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς Χούλνταρ και Φρέιγια - το αμέσως προηγούμενο ήταν "Η κούκλα". Υποψιάζομαι ότι θα τα διαβάσω και τα δύο "μονοκοπανιά".🙂