Ο σκοπός και το πνεύμα του Άρθρου 4 είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες να έχουν ίση αντιμετώπιση ενόπιων των νόμων του κράτους, και να εφαρμόζονται ίδιες ακριβώς ποινές για τα ίδια αδικήματα. Αν υπάρχει διαφορετική ποινή ανάμεσα σε δύο πολίτες για το ίδιο ακριβώς αδίκημα, για οποιονδήποτε λόγο, υπάρχει παράβαση του Άρθρου 4 και ως εκ τούτου του Συντάγματος.
Σχετικά με την στρατιωτική θητεία των αρρένων, αυτή προβλέπεται ως ξεχωριστή περίπτωση από την παράγραφο 6 του ίδιου άρθρου:
Όπως και από το Άρθρο 25 παρ.4:
Με απλά λόγια, το Κράτος αξιώνει από τους πολίτες να τελέσουν στρατιωτική θητεία, και κρίνει πως ικανοί για αυτό ("που μπορεί να φέρει όπλα") είναι ένα μέρος του ανδρικού πλυθυσμού, καθώς εκτός από τις γυναίκες που δεν υπόκεινται στο μέτρο υπάρχουν και άνδρες που για λόγους υγείας απαλλάσσονται.
Ως εκ τούτου, η ύπαρξη της υποχρεωτικής στράτευσης δεν θα πρέπει να χρησιμποιείται ως επιχείρημα για την καταπάτηση του Άρθρου 4, καθώς πέραν από το ζήτημα των προστίμων της τροχαίας, αυτό θα οδηγούσε σε ευρύτερο φάσμα πιθανών κοινονικών και οικονομικών αδικιών, από τις οποίες προστατεύει τους πολίτες.