Ξημέρωμα καθημερινής 2003 (if i recall correctly) στο Γέρακα κάπου πίσω από τα λε(ω)φορεία του Τσόκα. Παράθυρο ανοιχό να βγαίνει η κάπνα γιατί κράζει η μάνα (η οποία έκραζε για τη μπόχα και όχι για το ότι έκανα 2 πακέτα τσιγάρα 20κάτι χρονώνε). PC χάρχαλο αλλά ικανό να σηκώσει το FM (CM τότε). Μανατζάρω Αιγάλεω. Το τεράστιο τότε Αιγάλεω όμως που νομίζω ότι χτύπαγε άνετα πρωτάθλημα στο σημερινό χάλι της SL. Δεν θυμάμαι πολλά πολλά αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ που έκανα εικόνα τον Μπάρκογλου, το Φωτάκη, τον Ψωμά, τον Παπουτσή, το Χλωρό, το Σκοπελίτη να κράζουν που έδωσα τον Αγρίτη. Νομίζω ότι σχεδόν τσέκαρα έξω από το παράθυρο να δω μη μου έχει στείλει τίποτα καλόπαιδα ο Θωμάς ο Μητρόπουλος. Εγώ πίστεψα σε δυο ξανθά αγόρια από Σκανδιναβία. Orri Freyr Oskarsson και Johan Porhalsson. Ακόμα τους θυμάμαι. "Ρε αυτοί φαίνονται καλοί".
ΚΑΠΟΙΑ ΖΩΑ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ, ΕΥΤΥΧΩΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ.
Παιχταράδες και οι δύο και σκοράρανε κατά ριπάς και ειδικά με το κεφάλι αυτός ο π@@στης ο Porhalsson ότι σηκωνόταν ψηλότερα από μαϊντανο το κάρφωνε κεφαλιά στο "Γ".
Μπαγάσηδες συγκινήθηκα. Πάω να φάω ένα σουβλάκι με τζατζίκι (α ρε Στάθη).
Για να σώσω το off-topic το '19 είναι πολύ καλό. Νομίζω το πιο πλήρες μετά από χρόνια. Λίγο δουλίτσα θέλει ακόμα στα κορδελάκια που κάνουν παίχτες και manager στις ανανεώσεις που φτάνει ο Ανδρούτσος να ζητάει συμβόλαιο και bonus υπογραφής λες και πάει ο Zlatan στο MLS. Α ρε τίγρη που θέλετε να σας καρφώνει δελτία στο ταβάνι.