-
ΜΗΝΥΜΑΤΑ FORUM
1.505 -
ΜΕΛΟΣ
-
ΤΕΛ. ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Πληροφορίες προφίλ
-
Φύλο
Άνδρας
-
Τοποθεσία
Αθήνα
-
Ενδιαφέροντα
Gaming, duh!
Πρόσφατες Επισκέψεις
42.531 προβολές προφίλ
Ocelote's Achievements
-
Καθώς οι δύο κατασκευαστές αλλά και οι λοιπές τρίτες εταιρείες ανοίγουν σιγά-σιγά τα χαρτιά τους εν όψει του πολυαναμενόμενου λανσαρίσματος των PS5 και Xbox Series X, ένα βασικό εκ των ερωτημάτων που απασχολούν τους περισσότερους έχει να κάνει με τους τίτλους που πρόκειται να κυκλοφορήσουν το τελευταίο τετράμηνο του χρόνου και το πώς αυτοί θα τους καλύψουν στη μετάβασή τους από την τρέχουσα στην επόμενη γενιά. Εξηγούμαστε: έστω ότι ένα παιχνίδι κυκλοφορεί σε Xbox One και PS4 τον Σεπτέμβριο, λίγες εβδομάδες -πιθανολογούμε- πριν το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5. Τα πιθανά σενάρια σε ό,τι αφορά την αγορά του είναι τα ακόλουθα: Ο καταναλωτής δεν πρόκειται να αγοράσει άμεσα κονσόλα επόμενης γενιάς. Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αφού εν τοιαύτη περιπτώσει, παίρνει το παιχνίδι για την κονσόλα που διαθέτει ήδη και τελειώνει η κουβέντα. Ο καταναλωτής θα αγοράσει κονσόλα επόμενης γενιάς στο λανσάρισμά της. Οι επιλογές του εδώ είναι κατά κύριο λόγο δύο, αφού είτε θα αγοράσει το παιχνίδι στην τρέχουσα γενιά προσβλέποντας σε πιθανή “αναβάθμιση” με το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5, είτε θα κάνει υπομονή μέχρι το λανσάρισμα των τελευταίων ώστε να αγοράσει τον τίτλο απ’ ευθείας εκεί. Η “ερώτηση του εκατομμυρίου” φυσικά έχει να κάνει με την προαναφερθείσα “αναβάθμιση”. Θα γίνει δωρεάν κι αν όχι, πόσο θα του στοιχίσει; Ποιοι τίτλοι υποστηρίζουν τη λεγόμενη δωρεάν μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη και ποιοι όχι; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η υπομονή λίγων εβδομάδων ή μηνών είναι η καλύτερη value/money λύση; Πάμε να δούμε τα δεδομένα επί του παρόντος. Η λίστα των 100 στούντιο που, σύμφωνα με τη Microsoft, έχουν δεσμευτεί να υποστηρίξουν τη λειτουργία Smart Delivery. Xbox Smart Delivery Στην περίπτωση του Xbox η βέλτιστη λύση για τους παίκτες έχει όνομα και λέγεται Smart Delivery. Στην ουσία πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση από πλευράς Microsoft που εστιάζει στους τίτλους που έχει ένας παίκτης στην κατοχή του (τουτέστιν στον λογαριασμό του) χωρίς να εξετάζει τη συσκευή. Η λογική είναι ότι άπαξ και ο παίκτης κατέχει ένα παιχνίδι, τότε η πλατφόρμα της Microsoft θα του “σερβίρει” στην καλύτερη δυνατή εκδοχή με βάση το hardware του (Xbox Series X, Xbox One). Σημειώστε ότι το Smart Delivery υποστηρίζει κοινά save και achievement -με άλλα λόγια δηλαδή θα είναι σαν να έχετε ένα παιχνίδι στον λογαριασμό σας -τη στιγμή που π.χ. στην περίπτωση του Xbox One και του Xbox 360, ο ίδιος τίτλος φαίνεται σαν δύο ξεχωριστοί. Το Smart Delivery θα υποστηρίζεται από όλες τις first-party κυκλοφορίες της Microsoft, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτες θα είναι σε θέση να αγοράσουν άμεσα τους τίτλους που επιθυμούν και να παίξουν στο Xbox One, έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρουν το παιχνίδι τους εν καιρώ στο Xbox Series X. Όπως μάλιστα γίνεται αντιληπτό, ακόμα κι αν υπάρχει διαφορά στην τιμολόγηση των παιχνιδιών μεταξύ των δύο γενιών, χάρη στο Smart Delivery ο παίκτης θα μπορεί να αγοράσει τη φθηνότερη εκδοχή ενός τίτλου (αυτή για το Xbox One) και κατόπιν να παίξει στο Xbox Series X. Το Smart Delivery είναι διαθέσιμο και στις third-party κυκλοφορίες, φτάνει η εκάστοτε εταιρεία να επιλέξει να το εκμεταλλευτεί. Ήδη ορισμένες εταιρείες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα παιχνίδια που αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 αλλά περισσότερα γι’ αυτές παρακάτω. PS5 Backwards Compatibility Εν αντιθέσει με το PS4, το PS5 θα είναι σε θέση να παίξει -επιλεγμένους- τίτλους προηγούμενης γενιάς, το περίφημο backwards compatibility που ίσως θα έχετε ακούσει και διαβάσει. Συγκεκριμένα, όπως είχε αναφέρει ο Mike Cerny, το PS5 θα μπορεί να τρέξει από την πρώτη στιγμή τους κορυφαίους -βάσει ωρών gameplay- 100 τίτλους του PS4 με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με κείμενό του στο PlayStation Blog μάλιστα, ο Hideaki Nishino, αντιπρόεδρος του τμήματος διαχείρισης και σχεδιασμού πλατφορμών της Sony, αποκάλυψε την αισιοδοξία του σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των περισσότερων από 4.000 τίτλων του PS4 από τον διάδοχό του. Στο ίδιο κείμενο δε, αναφέρεται ότι οι εν λόγω τίτλοι θα τρέχουν σε υψηλότερη συχνότητα στο PS5 με τους παίκτες ως εκ τούτου να απολαμβάνουν υψηλότερα frame-rate και ενδεχομένως καλύτερες αναλύσεις. Σημειώστε ότι αυτά τα τελευταία δεν είναι πάντως δεδομένα και θα διαφέρουν από τίτλο σε τίτλο. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως εδώ, δεν είναι άλλο από την πληροφορία που διέρρευσε, σύμφωνα με την οποία η Sony έχει ζητήσει από τις τρίτες εταιρείες που στέλνουν παιχνίδια προς αξιολόγηση από τις 13 Ιουλίου κι έπειτα, να φροντίσουν ώστε αυτά να είναι συμβατά και με το PS5. Η λογική λέει ότι η Sony θα ξεκαθαρίσει περαιτέρω την κατάσταση (ίσως στο State of Play του Αυγούστου), ωστόσο τα πράγματα δείχνουν να είναι με το μέρος των παικτών. Όσοι είχαν προπαραγγείλει το Cyberpunk 2077 μπόρεσαν να κρατήσουν τις προπαραγγελίες τους, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να παίζουν σε PS4 και Xbox One με την προοπτική να μεταφερθούν εν καιρώ σε PS5 και Xbox Series X αντίστοιχα. Τρίτες εταιρείες Πάμε τώρα και στο “ζουμί” της υπόθεσης, αφού ό,τι κι αν λένε οι Sony και Microsoft, για τους third-party τίτλους αποφασίζουν οι εκδότριες εταιρείες τους. Εδώ τα πράγματα είναι μοιρασμένα αφού μέχρι στιγμής, όσες απ’ αυτές έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, έχουν ακολουθήσει διαφορετικές τακτικές. Η CD Projekt για παράδειγμα ξεκαθάρισε πως όσοι αγοράσουν το Cyberpunk 2077 σε Xbox One και PS5 θα λάβουν δωρεάν αναβάθμιση σε Xbox Series X και PS5 αντίστοιχα. Το ίδιο θα συμβεί και με το Marvel’s Avengers της Square Enix καθώς επίσης και τα FIFA 21 και Madden 21 (η EA αρχικά είχε ανακοινώσει ότι η δωρεάν αναβάθμιση θα ίσχυε μέχρι και τον Μάρτιο του 2021, όμως εν συνεχεία πήρε πίσω την απόφασή της), ενώ το ίδιο υποστήριξε εσχάτως και η Ubisoft για τα Assassin’s Creed Valhalla και Watch Dogs Legion. Από πλευράς Microsoft, οι τίτλοι που θα υποστηρίζουν Smart Delivery είναι κάμποσοι first-party (Halo Infinite, Sea of Thieves, Gears Tactics, Gears 5) καθώς και αρκετοί τρίτων εταιρειών (πέραν των όσων αναφέραμε) που είτε έχουν κυκλοφορήσει, είτε αναμένονται στο άμεσο μέλλον: • Call of the Sea • Chorus • Destiny 2 • DiRT 5 • Metal: Hellslinger • Scarlet Nexus • Second Extinction • The Ascent • Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 • Watch Dogs 2 • Yakuza: Like a Dragon Τα Destiny 2 και DiRT 5 έχουν επιβεβαιωθεί και για το PS5 (με “cross-gen” συμβατότητα). Στον αντίποδα, η 2K ακολούθησε τελείως διαφορετικό μονοπάτι, αφού σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε, ο μόνος τρόπος για να παίξει κανείς το NBA 2K21 και στα δύο συστήματα χωρίς να το αγοράσει δις (από μία φορά για το καθένα), θα είναι μέσω της Mamba Forever Edition η οποία θα προσφέρει δωρεάν και δεύτερο αντίτυπο στην “άλλη” γενιά (PS4/Xbox One αν πάρετε τη next-gen έκδοση και τούμπαλιν). Η τιμή της συγκεκριμένης βερσιόν του παιχνιδιού είναι στα 99,99 ευρώ (flat), όμως όπως αντιλαμβάνεστε δε θα έχετε τη δυνατότητα να μεταφέρετε την πρόοδό σας από τη μία γενιά στην άλλη αφού στην πράξη μιλάμε για δύο ανεξάρτητα παιχνίδια. H Black Mamba έκδοση του NBA 2K21, στην οποία θα πρέπει να καταφύγουν όσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι και στην τρέχουσα και στην επόμενη γενιά. Έρχεται με δύο διαφορετικά εξώφυλλα. Τελικά τι να κάνω με τα παιχνίδια μου; Έφτασε η ώρα να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε τη μεγάλη ερώτηση: έστω ότι πρόκειται να επενδύσετε σε PS5 ή Xbox Series X άμεσα -δηλαδή με το που κυκλοφορήσουν. Τι κάνετε μέχρι τότε σε ό,τι αφορά τα video game; Σπεύδετε να αγοράσετε και να ξεκινήσετε να παίζετε στην τρέχουσα γενιά, προσβλέποντας σε δωρεάν αναβάθμιση και μεταφορά της προόδου σας ή απλά κάνετε υπομονή μέχρι να πάρετε το παιχνίδι που έχετε βάλει στο μάτι για την κονσόλα επόμενης γενιάς της επιλογής σας; Τα πάντα εξαρτώνται από τις προτεραιότητές σας και τα όσα έχει ανακοινώσει η εκάστοτε εταιρεία. Το ιδανικό σενάριο, είναι να κάνετε την αγορά σας σε Xbox One και PS4, να ξεκινήσετε να παίζετε σε αυτά και όταν κυκλοφορήσουν τα Xbox Series X και PS5 -καθώς και το παιχνίδι που σας ενδιαφέρει- η πρόοδός σας να μεταφερθεί αυτόματα κι εσείς να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε αναρωτηθείτε πόσο πολύ βιάζεστε να παίξετε έναν τίτλο; Αν η επιθυμία σας δικαιολογεί το ότι θα πρέπει να αρχίσετε από το μηδέν, τότε απλά θα πρέπει να αγοράσετε τον τίτλο που τόσο πολύ θέλετε δύο φορές, μία για την τρέχουσα και μία για την επόμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση δώστε βάση στα όσα -ακόμα- θα μας πουν Sony και Microsoft, πιθανότατα μέσα στον Αύγουστο, αφού θα συμπληρώσουν το παζλ, προσφέροντάς μας την πλήρη εικόνα εν όψει της “φορτωμένης” περιόδου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου.
-
Οι μέρες περνούν και η περίοδος κυκλοφορίας των συστημάτων επόμενης γενιάς πλησιάζει. Καθώς οι δύο κατασκευαστές αλλά και οι λοιπές τρίτες εταιρείες ανοίγουν σιγά-σιγά τα χαρτιά τους εν όψει του πολυαναμενόμενου λανσαρίσματος των PS5 και Xbox Series X, ένα βασικό εκ των ερωτημάτων που απασχολούν τους περισσότερους έχει να κάνει με τους τίτλους που πρόκειται να κυκλοφορήσουν το τελευταίο τετράμηνο του χρόνου και το πώς αυτοί θα τους καλύψουν στη μετάβασή τους από την τρέχουσα στην επόμενη γενιά. Εξηγούμαστε: έστω ότι ένα παιχνίδι κυκλοφορεί σε Xbox One και PS4 τον Σεπτέμβριο, λίγες εβδομάδες -πιθανολογούμε- πριν το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5. Τα πιθανά σενάρια σε ό,τι αφορά την αγορά του είναι τα ακόλουθα: Ο καταναλωτής δεν πρόκειται να αγοράσει άμεσα κονσόλα επόμενης γενιάς. Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αφού εν τοιαύτη περιπτώσει, παίρνει το παιχνίδι για την κονσόλα που διαθέτει ήδη και τελειώνει η κουβέντα. Ο καταναλωτής θα αγοράσει κονσόλα επόμενης γενιάς στο λανσάρισμά της. Οι επιλογές του εδώ είναι κατά κύριο λόγο δύο, αφού είτε θα αγοράσει το παιχνίδι στην τρέχουσα γενιά προσβλέποντας σε πιθανή “αναβάθμιση” με το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5, είτε θα κάνει υπομονή μέχρι το λανσάρισμα των τελευταίων ώστε να αγοράσει τον τίτλο απ’ ευθείας εκεί. Η “ερώτηση του εκατομμυρίου” φυσικά έχει να κάνει με την προαναφερθείσα “αναβάθμιση”. Θα γίνει δωρεάν κι αν όχι, πόσο θα του στοιχίσει; Ποιοι τίτλοι υποστηρίζουν τη λεγόμενη δωρεάν μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη και ποιοι όχι; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η υπομονή λίγων εβδομάδων ή μηνών είναι η καλύτερη value/money λύση; Πάμε να δούμε τα δεδομένα επί του παρόντος. Η λίστα των 100 στούντιο που, σύμφωνα με τη Microsoft, έχουν δεσμευτεί να υποστηρίξουν τη λειτουργία Smart Delivery. Xbox Smart Delivery Στην περίπτωση του Xbox η βέλτιστη λύση για τους παίκτες έχει όνομα και λέγεται Smart Delivery. Στην ουσία πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση από πλευράς Microsoft που εστιάζει στους τίτλους που έχει ένας παίκτης στην κατοχή του (τουτέστιν στον λογαριασμό του) χωρίς να εξετάζει τη συσκευή. Η λογική είναι ότι άπαξ και ο παίκτης κατέχει ένα παιχνίδι, τότε η πλατφόρμα της Microsoft θα του “σερβίρει” στην καλύτερη δυνατή εκδοχή με βάση το hardware του (Xbox Series X, Xbox One). Σημειώστε ότι το Smart Delivery υποστηρίζει κοινά save και achievement -με άλλα λόγια δηλαδή θα είναι σαν να έχετε ένα παιχνίδι στον λογαριασμό σας -τη στιγμή που π.χ. στην περίπτωση του Xbox One και του Xbox 360, ο ίδιος τίτλος φαίνεται σαν δύο ξεχωριστοί. Το Smart Delivery θα υποστηρίζεται από όλες τις first-party κυκλοφορίες της Microsoft, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτες θα είναι σε θέση να αγοράσουν άμεσα τους τίτλους που επιθυμούν και να παίξουν στο Xbox One, έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρουν το παιχνίδι τους εν καιρώ στο Xbox Series X. Όπως μάλιστα γίνεται αντιληπτό, ακόμα κι αν υπάρχει διαφορά στην τιμολόγηση των παιχνιδιών μεταξύ των δύο γενιών, χάρη στο Smart Delivery ο παίκτης θα μπορεί να αγοράσει τη φθηνότερη εκδοχή ενός τίτλου (αυτή για το Xbox One) και κατόπιν να παίξει στο Xbox Series X. Το Smart Delivery είναι διαθέσιμο και στις third-party κυκλοφορίες, φτάνει η εκάστοτε εταιρεία να επιλέξει να το εκμεταλλευτεί. Ήδη ορισμένες εταιρείες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα παιχνίδια που αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 αλλά περισσότερα γι’ αυτές παρακάτω. PS5 Backwards Compatibility Εν αντιθέσει με το PS4, το PS5 θα είναι σε θέση να παίξει -επιλεγμένους- τίτλους προηγούμενης γενιάς, το περίφημο backwards compatibility που ίσως θα έχετε ακούσει και διαβάσει. Συγκεκριμένα, όπως είχε αναφέρει ο Mike Cerny, το PS5 θα μπορεί να τρέξει από την πρώτη στιγμή τους κορυφαίους -βάσει ωρών gameplay- 100 τίτλους του PS4 με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με κείμενό του στο PlayStation Blog μάλιστα, ο Hideaki Nishino, αντιπρόεδρος του τμήματος διαχείρισης και σχεδιασμού πλατφορμών της Sony, αποκάλυψε την αισιοδοξία του σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των περισσότερων από 4.000 τίτλων του PS4 από τον διάδοχό του. Στο ίδιο κείμενο δε, αναφέρεται ότι οι εν λόγω τίτλοι θα τρέχουν σε υψηλότερη συχνότητα στο PS5 με τους παίκτες ως εκ τούτου να απολαμβάνουν υψηλότερα frame-rate και ενδεχομένως καλύτερες αναλύσεις. Σημειώστε ότι αυτά τα τελευταία δεν είναι πάντως δεδομένα και θα διαφέρουν από τίτλο σε τίτλο. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως εδώ, δεν είναι άλλο από την πληροφορία που διέρρευσε, σύμφωνα με την οποία η Sony έχει ζητήσει από τις τρίτες εταιρείες που στέλνουν παιχνίδια προς αξιολόγηση από τις 13 Ιουλίου κι έπειτα, να φροντίσουν ώστε αυτά να είναι συμβατά και με το PS5. Η λογική λέει ότι η Sony θα ξεκαθαρίσει περαιτέρω την κατάσταση (ίσως στο State of Play του Αυγούστου), ωστόσο τα πράγματα δείχνουν να είναι με το μέρος των παικτών. Όσοι είχαν προπαραγγείλει το Cyberpunk 2077 μπόρεσαν να κρατήσουν τις προπαραγγελίες τους, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να παίζουν σε PS4 και Xbox One με την προοπτική να μεταφερθούν εν καιρώ σε PS5 και Xbox Series X αντίστοιχα. Τρίτες εταιρείες Πάμε τώρα και στο “ζουμί” της υπόθεσης, αφού ό,τι κι αν λένε οι Sony και Microsoft, για τους third-party τίτλους αποφασίζουν οι εκδότριες εταιρείες τους. Εδώ τα πράγματα είναι μοιρασμένα αφού μέχρι στιγμής, όσες απ’ αυτές έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, έχουν ακολουθήσει διαφορετικές τακτικές. Η CD Projekt για παράδειγμα ξεκαθάρισε πως όσοι αγοράσουν το Cyberpunk 2077 σε Xbox One και PS5 θα λάβουν δωρεάν αναβάθμιση σε Xbox Series X και PS5 αντίστοιχα. Το ίδιο θα συμβεί και με το Marvel’s Avengers της Square Enix καθώς επίσης και τα FIFA 21 και Madden 21 (η EA αρχικά είχε ανακοινώσει ότι η δωρεάν αναβάθμιση θα ίσχυε μέχρι και τον Μάρτιο του 2021, όμως εν συνεχεία πήρε πίσω την απόφασή της), ενώ το ίδιο υποστήριξε εσχάτως και η Ubisoft για τα Assassin’s Creed Valhalla και Watch Dogs Legion. Από πλευράς Microsoft, οι τίτλοι που θα υποστηρίζουν Smart Delivery είναι κάμποσοι first-party (Halo Infinite, Sea of Thieves, Gears Tactics, Gears 5) καθώς και αρκετοί τρίτων εταιρειών (πέραν των όσων αναφέραμε) που είτε έχουν κυκλοφορήσει, είτε αναμένονται στο άμεσο μέλλον: • Call of the Sea • Chorus • Destiny 2 • DiRT 5 • Metal: Hellslinger • Scarlet Nexus • Second Extinction • The Ascent • Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 • Watch Dogs 2 • Yakuza: Like a Dragon Τα Destiny 2 και DiRT 5 έχουν επιβεβαιωθεί και για το PS5 (με “cross-gen” συμβατότητα). Στον αντίποδα, η 2K ακολούθησε τελείως διαφορετικό μονοπάτι, αφού σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε, ο μόνος τρόπος για να παίξει κανείς το NBA 2K21 και στα δύο συστήματα χωρίς να το αγοράσει δις (από μία φορά για το καθένα), θα είναι μέσω της Mamba Forever Edition η οποία θα προσφέρει δωρεάν και δεύτερο αντίτυπο στην “άλλη” γενιά (PS4/Xbox One αν πάρετε τη next-gen έκδοση και τούμπαλιν). Η τιμή της συγκεκριμένης βερσιόν του παιχνιδιού είναι στα 99,99 ευρώ (flat), όμως όπως αντιλαμβάνεστε δε θα έχετε τη δυνατότητα να μεταφέρετε την πρόοδό σας από τη μία γενιά στην άλλη αφού στην πράξη μιλάμε για δύο ανεξάρτητα παιχνίδια. H Black Mamba έκδοση του NBA 2K21, στην οποία θα πρέπει να καταφύγουν όσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι και στην τρέχουσα και στην επόμενη γενιά. Έρχεται με δύο διαφορετικά εξώφυλλα. Τελικά τι να κάνω με τα παιχνίδια μου; Έφτασε η ώρα να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε τη μεγάλη ερώτηση: έστω ότι πρόκειται να επενδύσετε σε PS5 ή Xbox Series X άμεσα -δηλαδή με το που κυκλοφορήσουν. Τι κάνετε μέχρι τότε σε ό,τι αφορά τα video game; Σπεύδετε να αγοράσετε και να ξεκινήσετε να παίζετε στην τρέχουσα γενιά, προσβλέποντας σε δωρεάν αναβάθμιση και μεταφορά της προόδου σας ή απλά κάνετε υπομονή μέχρι να πάρετε το παιχνίδι που έχετε βάλει στο μάτι για την κονσόλα επόμενης γενιάς της επιλογής σας; Τα πάντα εξαρτώνται από τις προτεραιότητές σας και τα όσα έχει ανακοινώσει η εκάστοτε εταιρεία. Το ιδανικό σενάριο, είναι να κάνετε την αγορά σας σε Xbox One και PS4, να ξεκινήσετε να παίζετε σε αυτά και όταν κυκλοφορήσουν τα Xbox Series X και PS5 -καθώς και το παιχνίδι που σας ενδιαφέρει- η πρόοδός σας να μεταφερθεί αυτόματα κι εσείς να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε αναρωτηθείτε πόσο πολύ βιάζεστε να παίξετε έναν τίτλο; Αν η επιθυμία σας δικαιολογεί το ότι θα πρέπει να αρχίσετε από το μηδέν, τότε απλά θα πρέπει να αγοράσετε τον τίτλο που τόσο πολύ θέλετε δύο φορές, μία για την τρέχουσα και μία για την επόμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση δώστε βάση στα όσα -ακόμα- θα μας πουν Sony και Microsoft, πιθανότατα μέσα στον Αύγουστο, αφού θα συμπληρώσουν το παζλ, προσφέροντάς μας την πλήρη εικόνα εν όψει της “φορτωμένης” περιόδου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το The Last of Us Part II ήταν κατά γενική ομολογία ένα από τα δύο πιο αναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς (το άλλο είναι το Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED). Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Η Naughty Dog έκανε εκπληκτική δουλειά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία μίας τρομακτικά ρεαλιστικής ατμόσφαιρας που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τόσο την ιστορία, όσο και τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Τα πάντα στον κόσμο του The Last of Us έχουν σταματήσει στο Halloween του 2013, όταν και ξέσπασε η επιδημία του παράσιτου που ουσιαστικά αφάνισε την ανθρωπότητα. Όσο περισσότερο ψάχνετε δεξιά κι αριστερά, τόσο πιο βαθιά θα νιώθετε να χάνεστε στον κόσμο αυτό. Η προσοχή που έχει δοθεί στη λεπτομέρεια είναι εξωφρενική. Οι αντίπαλοί σας συζητούν για θέματα που αφορούν τις ζωές και την καθημερινότητά τους -όταν δε σας έχουν αντιληφθεί. Όταν ξεπαστρέψετε αθόρυβα κάποιον, θα ακούσετε μετά από λίγο τους συντρόφους του να τον ψάχνουν φωνάζοντάς τον με το όνομά του. Αν μάλιστα αφιερώσετε λίγο χρόνο και ψαχουλέψετε τις διάφορες τοποθεσίες, θα γίνετε σιωπηλοί μάρτυρες μικρών-μικρών ιστοριών. Είναι απαραίτητες για να καταλάβετε το στόρι του The Last of Us Part II; Όχι. Θα συμβάλλουν στην εμβάπτισή σας στον κόσμο του; Εννοείται. Το gameplay του The Last of Us Part II δε διαφέρει ιδιαίτερα από αυτό του προκατόχου του. Αν το πρώτο The Last of Us σας κάλυψε, τότε το ίδιο θα συμβεί και με το δεύτερο. Η μεγαλύτερη διάρκειά του (σχεδόν η διπλάσια, περί τις 25-30 ώρες, ανάλογα με το πόσο βιάζεστε) έχει δώσει στη Naughty Dog τη δυνατότητα να πειραματιστεί με περισσότερες τοποθεσίες και καταστάσεις. Θα βρείτε σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, επάνω αλλά και κάτω από την επιφάνεια της γης. Θα κληθείτε να περπατήσετε στις μύτες των ποδιών σας της Ellie, να αδειάσετε γεμιστήρες επάνω στους αντιπάλους σας, να τρέξετε σαν να μην υπάρχει αύριο και να περιεργαστείτε προσεκτικά τον χώρο γύρω σας. Ο ρυθμός εναλλάσσεται τακτικά, κάτι θετικό αφού έτσι αποφεύγονται η “κοιλιά” και η κόπωση του παίκτη. Οι καινούριοι μηχανισμοί δε λείπουν, όμως είναι περιορισμένοι καθώς οι δημιουργοί του τίτλου προτίμησαν να στηριχθούν σε μία δοκιμασμένη συνταγή. Στον τεχνικό τομέα, ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Δεν αποτελεί υπερβολή ο ισχυρισμός ότι το The Last of Us Part II είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχουμε δει στην τρέχουσα γενιά κονσολών -και προφανώς και στα χρονικά του gaming. Τα γραφικά του είναι απίστευτα από κάθε άποψη με άκρως ρεαλιστικές φωτοσκιάσεις και κινήσεις. Αν κρίνουμε από τη δική μας εμπειρία, θα βρεθείτε αρκετές φορές να χαζεύετε τη θέα από κάποιο ψηλό σημείο ή ξέφωτο. Επιζώντες και μολυσμένοι μπορεί να δίνουν τη δική τους μάχη, όμως αμφότεροι είναι κατά κράτος ηττημένοι απέναντι στη φύση η οποία έχει κυριεύσει, μεταμορφώνοντας τα πάλαι ποτέ επιβλητικά αστικά τοπία. Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήταν ο ελάχιστος χρόνος που χρειαζόταν για να επανέλθει το παιχνίδι έπειτα από κάθε game over, δίνοντάς μας έτσι μια ιδέα της εμπειρίας που θα προσφέρει η επόμενη γενιά. Σε άκρως εντυπωσιακά επίπεδα και η τεχνητή νοημοσύνη η οποία ακόμα και στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Για όλα τα παραπάνω βέβαια το PS4 οφείλει να μοχθήσει και αυτό γίνεται αντιληπτό με το που εκκινεί το παιχνίδι, καθώς η κονσόλα… απογειώνεται -ακόμα και το σαφώς ισχυρότερο PS4 Pro. Η ένταση των ανεμιστήρων είναι τέτοια που θα πρέπει είτε να παίξετε το παιχνίδι φορώντας ακουστικά, είτε να δυναμώσετε αυτή της τηλεόρασης/ηχείων. Την κινηματογραφική εμπειρία του The Last of Us Part II έρχονται να συμπληρώσουν οι άριστες ερμηνείες των ηθοποιών που έχουν δανείσει τις φωνές τους στους πρωταγωνιστές. Troy Baker και Ashley Johnson δίνουν ρέστα ως Joel και Ellie (ειδικά η φωνή της δεύτερης βγάζει τρομερό νεύρο, “ντύνοντας” άριστα τον χαρακτήρα) ενώ από κοντά είναι και οι Shannon Woodward (Dina) και Robert Clotworthy (Seth). Όσο για το soundtrack, βρίσκεται ποιοτικά στα επίπεδα του πρώτου, “επεμβαίνοντας” όπου χρειάζεται. Όπως μας έχει συνηθίσει με τις first-party κυκλοφορίες της η Sony, το The Last of Us Part II έρχεται όχι απλά με ελληνικούς υπότιτλους αλλά πλήρως εξελληνισμένο. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι πάρα πολύ καλή (στα πρότυπα του God of War φανταστείτε, όσοι έχετε παίξει) βάζοντας ακόμα και αυτόν που δεν γνωρίζει καθόλου ή ελάχιστα την αγγλική γλώσσα «μέσα στο παιχνίδι», με την εταιρεία να δείχνει για ακόμα μια φορά ότι σέβεται αν μη τι άλλο το εν Ελλάδι κοινό. Γενικότερα, οι επιλογές προσβασιμότητας που προσφέρει το παιχνίδι είναι ίσως οι περισσότερες που έχουμε δει ποτέ, επιτρέποντας σε κάθε παίκτη να προσαρμόσει την εμπειρία στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του. Άξιος συνεχιστής του έργου του προκατόχου του, το The Last of Us Part II είναι ένας εκ των τίτλων που θα αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία των video games. Μπορεί να μη σοκάρει όπως ο προκάτοχός του, ακριβώς επειδή βαδίζει στα χνάρια του, ωστόσο προσφέρει εφάμιλλες συγκινήσεις, υιοθετώντας εξίσου υψηλά στάνταρ παραγωγής. Αφήστε το να σας αποπλανήσει: δε θα χρειαστεί και πολλή προσπάθεια. Μας άρεσαν Υπέροχα γραφικά, μοναδική ατμόσφαιρα Προσεγμένο σενάριο με άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή Ελληνικοί υπότιτλοι και μεταγλώττιση Σπουδαίοι χαρακτήρες που αποδίδονται μέσα από άριστες ερμηνείες Πληθώρα τοποθεσιών και συχνή εναλλαγή ρυθμού Δεν μας άρεσαν Το PS4 κάνει σαν αεροπλάνο
-
Το The Last of Us Part II ήταν κατά γενική ομολογία ένα από τα δύο πιο αναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς (το άλλο είναι το Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED). Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Στα αφιερώματα για τα καλύτερα video games των περασμένων χρόνων (τέσσερα τον αριθμό: 2015, 2016, 2017, 2018) συνηθίζαμε να ξεκινάμε με μία αναφορά στην πληθώρα τίτλων, μέσα από τους οποίους καλούμασταν να επιλέξουμε τους καλύτερους. Ε, φέτος λέμε να πρωτοτυπήσουμε αφού σε σχέση με το άμεσο παρελθόν, η βιομηχανία έκανε μάλλον κράτει εν όψει της νέας γενιάς συστημάτων που αναμένεται το 2020. Όχι ότι το έτος που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει έλειψαν οι ποιοτικοί τίτλοι –κάθε άλλο! Απλά ο αριθμός τους ήταν περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, σε τέτοιο βαθμό που ο καταρτισμός των λιστών συγκεκριμένων κατηγοριών μας δυσκόλεψε αρκετά. Εν τέλει βέβαια καταλήξαμε στα καλύτερα των καλύτερων, τους τίτλους που η συντακτική ομάδα του Insomnia απόλαυσε και ξεχώρισε μέσα στο 2019. Οι κατηγορίες μας είναι οι ίδιες με εκείνες της περασμένης χρονιάς και όπως πάντα, οι απόψεις σας είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες στα σχόλια –περιμένουμε και τους δικούς σας νικητές! *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. Παιχνίδι της χρονιάς: Sekiro: Shadows Die Twice Πανέμορφο και απολαυστικό, το Sekiro: Shadows Die Twice ήταν μακράν ό,τι πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο κυκλοφόρησε φέτος στο gaming. Κι όμως το δημιούργημα του Hidetaka Miyazaki και της FromSoftware δεν είναι για όλους. Με καταβολές από τα Souls και με έναν κόσμο που προσκαλεί και προκαλεί τον παίκτη να τον εξερευνήσει, το Sekiro δοκιμάζει διαρκώς τις αντοχές του. Δε συγχωρεί το παραμικρό λάθος, φροντίζοντας ωστόσο να τον αποζημιώνει με μία μοναδική αίσθηση ηθικής ικανοποίησης κάθε φορά που βγαίνει νικητής έπειτα από μία μονομαχία. Η δράση είναι συνεχής, οι κινήσεις στις μάχες θυμίζουν χορογραφία και η φεουδαρχική Ιαπωνία φαντάζει πιο όμορφη από ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Disco Elysium, Resident Evil 2, Control, Devil May Cry 5 Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4: Death Stranding Η ποιότητα των αποκλειστικοτήτων του PS4 την τελευταία τετραετία ήταν τέτοια που τις καθιστούσε αυτομάτως υποψήφιες για τα καλύτερα παιχνίδια της εκάστοτε χρονιάς. Με το PS5 προ των πυλών όμως, φέτος η Sony έριξε στροφές, ρίχνοντας ουσιαστικά στη μάχη της αγοράς έναν first-party τίτλο όλο κι όλο. Το Death Stranding του Hideo Kojima μπορεί να δίχασε όσον αφορά στην εμπειρία που προσέφερε με βάση το gameplay του, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν απολύτως εντυπωσιακό τίτλο, με σπουδαίες αξίες παραγωγής, τρομερά γραφικά και ερμηνείες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε video games. Παραλίγο πρώτα: Concrete Genie, Tetris Effect, MLB The Show 19 Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One: Gears 5 Το Gears 5 ξεχωρίζει όσον αφορά στις αποκλειστικότητες του Xbox One ελλείψει δεύτερου. Η Microsoft, βλέπετε, μπορεί να… ψώνισε αρκετά στούντιο μέσα στο 2018 (Obsidian, PlayGround, Undead Labs κ.α.), όμως αυτά δουλεύουν σε πρότζεκτ για τα επόμενα χρόνια. Κάπως έτσι βρεθήκαμε με το φρεσκαρισμένο Gears 5, ένα καλοφτιαγμένο και προσεγμένο παιχνίδι που όμως έχει την ατυχία να ανήκει σε ένα franchise, το όνομα του οποίου δεν έχει πια την ίδια βαρύτητα με το παρελθόν. Ο εν λόγω τίτλος ωστόσο είναι εξαιρετικός καθώς εμπλουτίζει τη δοκιμασμένη συνταγή των προκατόχων του με αρκετά μοντέρνα στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Παραλίγο πρώτα: - Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch: Fire Emblem: Three Houses Εμπορικό; Όχι ιδιαίτερα. Ιδιαίτερο; Ναι, αμέ. Ποιοτικό; Σαφέστατα. Τα tactical RPG μπορεί να μην ήταν ποτέ το είδος που θα κατακτούσε την κορυφή των charts, πλην όμως μας έχουν προσφέρει ουκ ολίγα “διαμάντια” κατά καιρούς, ένα εκ των οποίων είναι και το Fire Emblem: Three Houses. Με ενδιαφέρον gameplay και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μία σαπουνόπερα που λαμβάνει χώρα επάνω σε σκακιέρα με τον παίκτη να βρίσκεται στο επίκεντρο. Πανέξυπνο σαν σύλληψη και αρκετά πετυχημένο σαν υλοποίηση, προσφέρει κάτι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα στο είδος. Παραλίγο πρώτα: Luigi’s Mansion 3, Astral Chain, The Legend of Zelda: Link’s Awakening, Super Mario Maker 2 Καλύτερη αποκλειστικότητα PC: Planet Zoo Η Frontier έκανε στους λάτρεις των tycoon φέτος το καλύτερο δώρο. Το Planet Zoo έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το Zoo Tycoon το μακρινό 2013 με εμφανείς ωστόσο τις επιρροές του Planet Coaster που κυκλοφόρησε στο ενδιάμεσο. Με πληθώρα επιλογών και δυνατοτήτων τροποποιήσεων, το παιχνίδι προσφέρει μία επικών διαστάσεων εμπειρία gameplay με τεράστια αντοχή στον χρόνο στους φίλους του είδους. Ο δε ρεαλισμός του σε συνδυασμό με τη δυναμική συμπεριφορά των ζώων, συμβάλλουν σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ικανό να σαγηνεύσει τον καθένα. Πιθανότατα το καλύτερο tycoon game που έχουμε δει ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Total War: Three Kingdoms, Mordhau, Football Manager 2020, Age of Empires II: Definitive Edition Καλύτερο indie game: Disco Elysium Παίζοντας κανείς το Disco Elysium δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με indie τίτλο. Από τη μία τα στάνταρ του βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν προδίδουν το σφιχτό budget που είχε η παραγωγή του. Από την άλλη βέβαια, μόνο μία indie παραγωγή θα μπορούσε να διαθέτει τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, με gameplay που να θυμίζει ψηφιακή εκδοχή tabletop παιχνιδιού. Ο κόσμος του βγάζει όλη εκείνη τη μαγεία της νουάρ εποχής, την ίδια στιγμή που το σενάριο μοιάζει βγαλμένο από μυθιστόρημα της Agatha Christie. Η καταπληκτική του πλοκή και βέβαια η μεγάλη του διάρκεια, έρχονται να ολοκληρώσουν ιδανικά ένα από τα καλύτερα indies της δεκαετίας. Παραλίγο πρώτα: Untitled Goose Game, Baba is You, Outer Wilds, Katana ZERO Καλύτερη συλλογή: The Walking Dead: The Telltale Definitive Series Σε μία χρονιά που δεν είχαμε μεγάλο αριθμό συλλογών, η The Walking Dead: The Telltale Definitive Series ήταν ό,τι καλύτερο παίξαμε. Δεν είναι, βλέπετε, μόνο το γεγονός ότι περιλαμβάνει τα άπαντα των The Walking Dead της Telltale αλλά και το ότι έκανε την εμφάνισή της λίγους μήνες έπειτα από το οριστικό κλείσιμο της τελευταίας. Ένας αρκετά “βολικός” τρόπος να απολαύσουν τη σειρά όσοι δεν την είχαν γνωρίσει στο παρελθόν και παράλληλα ένας φόρος τιμής στο στούντιο που μας χάρισε κάμποσες ώρες ποιοτικής ψυχαγωγίας (βλ. Sam & Max, The Wolf Among Us, Tales from the Borderlands). Παραλίγο πρώτα: Baldur’s Gate and Baldur’s Gate II: Enhanced Editions, Assassin’s Creed: The Rebel Collection, SNK 40th Anniversary Collection Καλύτερο soundtrack: Death Stranding Το soundtrack του Death Stranding τιτλοφορείται Timefall και αποτελεί σύνθεση του Σουηδού Ludvig Forssell. Ο τελευταίος δεν είναι πρωτάρης στον χώρο αφού υπογράφει τα soundtracks αρκετών παιχνιδιών της σειράς Metal Gear, ωστόσο στο τελευταίο πόνημα του Hideo Kojima δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. Το soundtrack του Death Stranding είναι από τα δυνατότερα σημεία του, πλαισιώνοντας ιδανικά τη δράση και κάνοντας τον κόσμο του να φαντάζει ακόμα πιο επιβλητικός. Τα ατμοσφαιρικά ορχηστρικά κομμάτια δένουν άψογα με τις ηλεκτρονικές συνθέσεις και τις χορωδιακές μελωδίες, ταξιδεύοντας τον νου ακόμα και χωρίς να παίζει κανείς το παιχνίδι. Παραλίγο πρώτα: APE OUT, Katana ZERO, Star Wars Jedi: Fallen Order, Sayonara Wild Hearts Μεγαλύτερη έκπληξη: Disco Elysium Ήρθε από το πουθενά. Το στούντιο που το έφτιαξε, δημιουργήθηκε μόλις το 2016 και στα μισά της ανάπτυξής του υποχρεώθηκε να μεταφερθεί από το Ταλίν στο Λονδίνο. Μέχρι και το 2018 δε, το παιχνίδι ήταν γνωστό ως No Truce With The Furies. Κι όμως παρ’ όλα αυτά, το Disco Elysium μάγεψε Τύπο και κοινό αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές –τις οποίες άξιζε μέχρι τελείας. Σε μία χρονιά που οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε, οριακά των δύο) ο τίτλος της ZA/UM ξεχώρισε χάρη στο εντυπωσιακό του βάθος και την ελευθερία κινήσεων που δίνει στον παίκτη, επαναπροσδιορίζοντας το προφίλ των role playing παιχνιδιών παλαιάς κοπής. Παραλίγο πρώτα: Outer Wilds, Apex Legends, Dota Auto Chess, Untitled Goose Game Μεγαλύτερη απογοήτευση: Anthem Το περιμέναμε πώς και πώς. Υποτίθεται πως ήταν το μεγαλύτερο πρότζεκτ στο οποίο είχε δουλέψει ποτέ η BioWare. Η ανάπτυξή του πέρασε από χίλια κύματα και όταν εν τέλει αυτό κυκλοφόρησε, δε φάνηκε ούτε κατά διάνοια αντάξιο των προσδοκιών που υπήρχαν απ’ αυτό. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι συνεχείς αλλαγές προσανατολισμού (ο Jason Schreier έχει κάνει εξαιρετικό ρεπορτάζ) είχαν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο παιχνίδι το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κολάζ ιδεών. Τα αρκετά θετικά στοιχεία του επισκιάστηκαν από τα αρνητικά και κάπως έτσι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θυμούνται πως το Anthem κυκλοφόρησε μόλις φέτος… Παραλίγο πρώτα: Google Stadia, Crackdown 3, Days Gone, RAGE 2 Πλατφόρμα της χρονιάς: Switch Με τα PS4 και Xbox One στον… αυτόματο –κάτι απολύτως λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του ότι σε έναν χρόνο από τώρα περιμένουμε τους διαδόχους τους- η Nintendo βρήκε πρόσφορο έδαφος και είδε τη βάση χρηστών του Switch να γιγαντώνεται. Με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει τα 41 εκατ. τεμάχια, το σύστημα έχει ξεπεράσει ήδη τα Wii U, GameCube και Nintendo 64, βάζοντας πλώρη για το SNES. Η βιβλιοθήκη τίτλων του ενισχύθηκε σημαντικά με πληθώρα κυκλοφοριών (μέχρι και Witcher περιλαμβάνει πλέον!) ενώ το Switch Lite ήρθε να τονώσει τον handheld χαρακτήρα του για εκείνους που αναζητούσαν κάτι ακόμα πιο φορητό –και φθηνό! Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς: Epic Games Το Fortnite όχι απλά δεν αποδείχθηκε φούσκα αλλά εξακολουθεί να παραμένει ο γίγαντας που όλοι ονειρεύονται να πιάσουν. Τον Φεβρουάριο ο Marshmello είδε γύρω στα 10 εκατ. άτομα να παρακολουθούν ζωντανά το set του, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες, είχαμε την προβολή μίας σκηνής από το Rise of Skywalker να παίζει στο drive-in του Risky Reels! Παράλληλα όμως, η Epic έβαλε “βόμβα” στο PC gaming με το Epic Games Store: με σημαντικά μικρότερο ποσοστό έναντι του Steam (12% έναντι 30%), επιθετική πολιτική ως προς τις αποκλειστικότητες και δωρεάν παιχνίδια σε εβδομαδιαία βάση, έχει δημιουργήσει πονοκεφάλους στη Valve, σπάζοντας το μονοπώλιό της. Στιγμή της χρονιάς: “You’re breathtaking”! 9 Ιουνίου, Microsoft Theater, Λος Άντζελες. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της Microsoft στο πλαίσιο της φετινής E3 και το κοινό έχει μόλις παρακολουθήσει την αποκάλυψη του Keanu Reeves στον ρόλο του Johnny Silverhand στο πολυαναμενόμενο Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED. Ξάφνου, μία πόρτα ανοίγει από το πουθενά και μέσα από τους καπνούς εμφανίζεται ο ίδιος ο ηθοποιός. Το πλήθος παραληρεί. Με δυσκολία σιωπά μετά από λίγο για να πει δυο κουβέντες ο Keanu. “The feeling of being there, of walking the streets of the future is really going to be breathtaking”, αναφέρει, για να φωνάξει κάποιος από το κοινό “You’re breathtaking”! Ο χαρισματικός ηθοποιός του το… επιστρέφει χαμογελώντας και το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. Η E3 του 2019 είχε μόλις βρει το πρόσωπό της. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Όχι ότι το έτος που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει έλειψαν οι ποιοτικοί τίτλοι –κάθε άλλο! Απλά ο αριθμός τους ήταν περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, σε τέτοιο βαθμό που ο καταρτισμός των λιστών συγκεκριμένων κατηγοριών μας δυσκόλεψε αρκετά. Εν τέλει βέβαια καταλήξαμε στα καλύτερα των καλύτερων, τους τίτλους που η συντακτική ομάδα του Insomnia απόλαυσε και ξεχώρισε μέσα στο 2019. Οι κατηγορίες μας είναι οι ίδιες με εκείνες της περασμένης χρονιάς και όπως πάντα, οι απόψεις σας είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες στα σχόλια –περιμένουμε και τους δικούς σας νικητές! *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. Παιχνίδι της χρονιάς: Sekiro: Shadows Die Twice Πανέμορφο και απολαυστικό, το Sekiro: Shadows Die Twice ήταν μακράν ό,τι πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο κυκλοφόρησε φέτος στο gaming. Κι όμως το δημιούργημα του Hidetaka Miyazaki και της FromSoftware δεν είναι για όλους. Με καταβολές από τα Souls και με έναν κόσμο που προσκαλεί και προκαλεί τον παίκτη να τον εξερευνήσει, το Sekiro δοκιμάζει διαρκώς τις αντοχές του. Δε συγχωρεί το παραμικρό λάθος, φροντίζοντας ωστόσο να τον αποζημιώνει με μία μοναδική αίσθηση ηθικής ικανοποίησης κάθε φορά που βγαίνει νικητής έπειτα από μία μονομαχία. Η δράση είναι συνεχής, οι κινήσεις στις μάχες θυμίζουν χορογραφία και η φεουδαρχική Ιαπωνία φαντάζει πιο όμορφη από ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Disco Elysium, Resident Evil 2, Control, Devil May Cry 5 Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4: Death Stranding Η ποιότητα των αποκλειστικοτήτων του PS4 την τελευταία τετραετία ήταν τέτοια που τις καθιστούσε αυτομάτως υποψήφιες για τα καλύτερα παιχνίδια της εκάστοτε χρονιάς. Με το PS5 προ των πυλών όμως, φέτος η Sony έριξε στροφές, ρίχνοντας ουσιαστικά στη μάχη της αγοράς έναν first-party τίτλο όλο κι όλο. Το Death Stranding του Hideo Kojima μπορεί να δίχασε όσον αφορά στην εμπειρία που προσέφερε με βάση το gameplay του, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν απολύτως εντυπωσιακό τίτλο, με σπουδαίες αξίες παραγωγής, τρομερά γραφικά και ερμηνείες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε video games. Παραλίγο πρώτα: Concrete Genie, Tetris Effect, MLB The Show 19 Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One: Gears 5 Το Gears 5 ξεχωρίζει όσον αφορά στις αποκλειστικότητες του Xbox One ελλείψει δεύτερου. Η Microsoft, βλέπετε, μπορεί να… ψώνισε αρκετά στούντιο μέσα στο 2018 (Obsidian, PlayGround, Undead Labs κ.α.), όμως αυτά δουλεύουν σε πρότζεκτ για τα επόμενα χρόνια. Κάπως έτσι βρεθήκαμε με το φρεσκαρισμένο Gears 5, ένα καλοφτιαγμένο και προσεγμένο παιχνίδι που όμως έχει την ατυχία να ανήκει σε ένα franchise, το όνομα του οποίου δεν έχει πια την ίδια βαρύτητα με το παρελθόν. Ο εν λόγω τίτλος ωστόσο είναι εξαιρετικός καθώς εμπλουτίζει τη δοκιμασμένη συνταγή των προκατόχων του με αρκετά μοντέρνα στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Παραλίγο πρώτα: - Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch: Fire Emblem: Three Houses Εμπορικό; Όχι ιδιαίτερα. Ιδιαίτερο; Ναι, αμέ. Ποιοτικό; Σαφέστατα. Τα tactical RPG μπορεί να μην ήταν ποτέ το είδος που θα κατακτούσε την κορυφή των charts, πλην όμως μας έχουν προσφέρει ουκ ολίγα “διαμάντια” κατά καιρούς, ένα εκ των οποίων είναι και το Fire Emblem: Three Houses. Με ενδιαφέρον gameplay και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μία σαπουνόπερα που λαμβάνει χώρα επάνω σε σκακιέρα με τον παίκτη να βρίσκεται στο επίκεντρο. Πανέξυπνο σαν σύλληψη και αρκετά πετυχημένο σαν υλοποίηση, προσφέρει κάτι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα στο είδος. Παραλίγο πρώτα: Luigi’s Mansion 3, Astral Chain, The Legend of Zelda: Link’s Awakening, Super Mario Maker 2 Καλύτερη αποκλειστικότητα PC: Planet Zoo Η Frontier έκανε στους λάτρεις των tycoon φέτος το καλύτερο δώρο. Το Planet Zoo έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το Zoo Tycoon το μακρινό 2013 με εμφανείς ωστόσο τις επιρροές του Planet Coaster που κυκλοφόρησε στο ενδιάμεσο. Με πληθώρα επιλογών και δυνατοτήτων τροποποιήσεων, το παιχνίδι προσφέρει μία επικών διαστάσεων εμπειρία gameplay με τεράστια αντοχή στον χρόνο στους φίλους του είδους. Ο δε ρεαλισμός του σε συνδυασμό με τη δυναμική συμπεριφορά των ζώων, συμβάλλουν σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ικανό να σαγηνεύσει τον καθένα. Πιθανότατα το καλύτερο tycoon game που έχουμε δει ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Total War: Three Kingdoms, Mordhau, Football Manager 2020, Age of Empires II: Definitive Edition Καλύτερο indie game: Disco Elysium Παίζοντας κανείς το Disco Elysium δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με indie τίτλο. Από τη μία τα στάνταρ του βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν προδίδουν το σφιχτό budget που είχε η παραγωγή του. Από την άλλη βέβαια, μόνο μία indie παραγωγή θα μπορούσε να διαθέτει τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, με gameplay που να θυμίζει ψηφιακή εκδοχή tabletop παιχνιδιού. Ο κόσμος του βγάζει όλη εκείνη τη μαγεία της νουάρ εποχής, την ίδια στιγμή που το σενάριο μοιάζει βγαλμένο από μυθιστόρημα της Agatha Christie. Η καταπληκτική του πλοκή και βέβαια η μεγάλη του διάρκεια, έρχονται να ολοκληρώσουν ιδανικά ένα από τα καλύτερα indies της δεκαετίας. Παραλίγο πρώτα: Untitled Goose Game, Baba is You, Outer Wilds, Katana ZERO Καλύτερη συλλογή: The Walking Dead: The Telltale Definitive Series Σε μία χρονιά που δεν είχαμε μεγάλο αριθμό συλλογών, η The Walking Dead: The Telltale Definitive Series ήταν ό,τι καλύτερο παίξαμε. Δεν είναι, βλέπετε, μόνο το γεγονός ότι περιλαμβάνει τα άπαντα των The Walking Dead της Telltale αλλά και το ότι έκανε την εμφάνισή της λίγους μήνες έπειτα από το οριστικό κλείσιμο της τελευταίας. Ένας αρκετά “βολικός” τρόπος να απολαύσουν τη σειρά όσοι δεν την είχαν γνωρίσει στο παρελθόν και παράλληλα ένας φόρος τιμής στο στούντιο που μας χάρισε κάμποσες ώρες ποιοτικής ψυχαγωγίας (βλ. Sam & Max, The Wolf Among Us, Tales from the Borderlands). Παραλίγο πρώτα: Baldur’s Gate and Baldur’s Gate II: Enhanced Editions, Assassin’s Creed: The Rebel Collection, SNK 40th Anniversary Collection Καλύτερο soundtrack: Death Stranding Το soundtrack του Death Stranding τιτλοφορείται Timefall και αποτελεί σύνθεση του Σουηδού Ludvig Forssell. Ο τελευταίος δεν είναι πρωτάρης στον χώρο αφού υπογράφει τα soundtracks αρκετών παιχνιδιών της σειράς Metal Gear, ωστόσο στο τελευταίο πόνημα του Hideo Kojima δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. Το soundtrack του Death Stranding είναι από τα δυνατότερα σημεία του, πλαισιώνοντας ιδανικά τη δράση και κάνοντας τον κόσμο του να φαντάζει ακόμα πιο επιβλητικός. Τα ατμοσφαιρικά ορχηστρικά κομμάτια δένουν άψογα με τις ηλεκτρονικές συνθέσεις και τις χορωδιακές μελωδίες, ταξιδεύοντας τον νου ακόμα και χωρίς να παίζει κανείς το παιχνίδι. Παραλίγο πρώτα: APE OUT, Katana ZERO, Star Wars Jedi: Fallen Order, Sayonara Wild Hearts Μεγαλύτερη έκπληξη: Disco Elysium Ήρθε από το πουθενά. Το στούντιο που το έφτιαξε, δημιουργήθηκε μόλις το 2016 και στα μισά της ανάπτυξής του υποχρεώθηκε να μεταφερθεί από το Ταλίν στο Λονδίνο. Μέχρι και το 2018 δε, το παιχνίδι ήταν γνωστό ως No Truce With The Furies. Κι όμως παρ’ όλα αυτά, το Disco Elysium μάγεψε Τύπο και κοινό αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές –τις οποίες άξιζε μέχρι τελείας. Σε μία χρονιά που οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε, οριακά των δύο) ο τίτλος της ZA/UM ξεχώρισε χάρη στο εντυπωσιακό του βάθος και την ελευθερία κινήσεων που δίνει στον παίκτη, επαναπροσδιορίζοντας το προφίλ των role playing παιχνιδιών παλαιάς κοπής. Παραλίγο πρώτα: Outer Wilds, Apex Legends, Dota Auto Chess, Untitled Goose Game Μεγαλύτερη απογοήτευση: Anthem Το περιμέναμε πώς και πώς. Υποτίθεται πως ήταν το μεγαλύτερο πρότζεκτ στο οποίο είχε δουλέψει ποτέ η BioWare. Η ανάπτυξή του πέρασε από χίλια κύματα και όταν εν τέλει αυτό κυκλοφόρησε, δε φάνηκε ούτε κατά διάνοια αντάξιο των προσδοκιών που υπήρχαν απ’ αυτό. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι συνεχείς αλλαγές προσανατολισμού (ο Jason Schreier έχει κάνει εξαιρετικό ρεπορτάζ) είχαν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο παιχνίδι το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κολάζ ιδεών. Τα αρκετά θετικά στοιχεία του επισκιάστηκαν από τα αρνητικά και κάπως έτσι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θυμούνται πως το Anthem κυκλοφόρησε μόλις φέτος… Παραλίγο πρώτα: Google Stadia, Crackdown 3, Days Gone, RAGE 2 Πλατφόρμα της χρονιάς: Switch Με τα PS4 και Xbox One στον… αυτόματο –κάτι απολύτως λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του ότι σε έναν χρόνο από τώρα περιμένουμε τους διαδόχους τους- η Nintendo βρήκε πρόσφορο έδαφος και είδε τη βάση χρηστών του Switch να γιγαντώνεται. Με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει τα 41 εκατ. τεμάχια, το σύστημα έχει ξεπεράσει ήδη τα Wii U, GameCube και Nintendo 64, βάζοντας πλώρη για το SNES. Η βιβλιοθήκη τίτλων του ενισχύθηκε σημαντικά με πληθώρα κυκλοφοριών (μέχρι και Witcher περιλαμβάνει πλέον!) ενώ το Switch Lite ήρθε να τονώσει τον handheld χαρακτήρα του για εκείνους που αναζητούσαν κάτι ακόμα πιο φορητό –και φθηνό! Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς: Epic Games Το Fortnite όχι απλά δεν αποδείχθηκε φούσκα αλλά εξακολουθεί να παραμένει ο γίγαντας που όλοι ονειρεύονται να πιάσουν. Τον Φεβρουάριο ο Marshmello είδε γύρω στα 10 εκατ. άτομα να παρακολουθούν ζωντανά το set του, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες, είχαμε την προβολή μίας σκηνής από το Rise of Skywalker να παίζει στο drive-in του Risky Reels! Παράλληλα όμως, η Epic έβαλε “βόμβα” στο PC gaming με το Epic Games Store: με σημαντικά μικρότερο ποσοστό έναντι του Steam (12% έναντι 30%), επιθετική πολιτική ως προς τις αποκλειστικότητες και δωρεάν παιχνίδια σε εβδομαδιαία βάση, έχει δημιουργήσει πονοκεφάλους στη Valve, σπάζοντας το μονοπώλιό της. Στιγμή της χρονιάς: “You’re breathtaking”! 9 Ιουνίου, Microsoft Theater, Λος Άντζελες. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της Microsoft στο πλαίσιο της φετινής E3 και το κοινό έχει μόλις παρακολουθήσει την αποκάλυψη του Keanu Reeves στον ρόλο του Johnny Silverhand στο πολυαναμενόμενο Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED. Ξάφνου, μία πόρτα ανοίγει από το πουθενά και μέσα από τους καπνούς εμφανίζεται ο ίδιος ο ηθοποιός. Το πλήθος παραληρεί. Με δυσκολία σιωπά μετά από λίγο για να πει δυο κουβέντες ο Keanu. “The feeling of being there, of walking the streets of the future is really going to be breathtaking”, αναφέρει, για να φωνάξει κάποιος από το κοινό “You’re breathtaking”! Ο χαρισματικός ηθοποιός του το… επιστρέφει χαμογελώντας και το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. Η E3 του 2019 είχε μόλις βρει το πρόσωπό της.
- 35 σχόλια
-
- 18
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Στο Death Stranding λοιπόν, βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον με τον κόσμο να έχει πάει κατά διαόλου. Μια μεγάλη έκρηξη κατέστρεψε την Αμερική, διαλύοντας το κράτος (η τύχη του υπόλοιπου πλανήτη αγνοείται επιδεικτικά). Αυτό ήταν όμως μάλλον το λιγότερο, αφού παράλληλα κατέστρεψε το χώρισμα μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών με αποτέλεσμα οι ψυχές των δεύτερων να τριγυρνούν ελεύθερες ψάχνοντας να επιστρέψουν. Όταν τα πλάσματα αυτά, τα λεγόμενα BT βρίσκουν εν τέλει νεκρά σώματα, προκαλούν τεράστιας ισχύος εκρήξεις μαζί με μία ιδιαίτερου τύπου βροχή που το παιχνίδι ονομάζει χρονόπτωση και γερνά ό,τι αγγίζει. Με αυτά ως δεδομένα, η ανθρωπότητα –των ΗΠΑ- έχει καταφύγει σε υπόγειες αποικίες, στηριζόμενη κυρίως σε μεταφορείς που αναλαμβάνουν τη ζόρικη δουλειά να μεταφέρουν αγαθά από πόλη σε πόλη. Τα μόνα που έχουν απομείνει από τον παλιό κόσμο είναι μία λειτουργία 3D printing που βασίζεται στο χειράλιο –το οποίο με τη σειρά του είναι μια ουσία που προκύπτει από τα BT- και άπειρα κουτάκια Monster (εντελώς άστοχο product placement). Ο κεντρικός ήρωας, Sam Porter Bridges είναι ένας τέτοιος μεταφορέας. Μη σας παραξενεύει το όνομα: στο Death Stranding όλοι οι χαρακτήρες έχουν ονόματα που τους χαρακτηρίζουν. Τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν υπερβολικά πολύπλοκα, ωστόσο το παιχνίδι κάνει εξαιρετική δουλειά στο “χτίσιμο” της ιστορίας του. Μετά τις πρώτες δύο ώρες παιχνιδιού –με ένα σημαντικό ποσοστό τους να είναι cutscenes- θα έχετε σχηματίσει μια καλή εικόνα για τον κόσμο του, τον ρόλο των βασικών χαρακτήρων και κάποιες πρώτες καταστάσεις που θα έχετε συναντήσει. Ο ρόλος σας είναι να μεταφέρετε αντικείμενα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στο Death Stranding επιδίδεστε σε ένα μπαράζ “αποστολών FedEx” στις οποίες παραδίδετε πακέτα. Το ζητούμενο βέβαια είναι τα πακέτα αυτά να φτάσουν στην ώρα τους και σε καλή κατάσταση. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να επιλέξετε προσεκτικά τον δρόμο σας, να αποφύγετε τις κακοτοπιές και να φροντίσετε ώστε ο Sam να διατηρήσει την ισορροπία του σε κάθε περίπτωση. Στο διάβα σας θα βρείτε ένα αρκετά αφιλόξενο περιβάλλον με βουνά, γκρεμούς και ποτάμια, τα BT που λέγαμε πιο πάνω και ομάδες ληστών που έχουν βάλει στο μάτι το εμπόρευμά σας. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να δώσετε έμφαση στον τρόπο με τον οποίο θα φορτώσετε τον Sam: η λογική λέει ότι θα προσπαθήσετε να πάρετε μαζί σας όσο το δυνατόν περισσότερα αλλά πόσα θα είναι αυτά…; Σημαντικό ρόλο στην αποστολή σας θα παίξει το ασύγχρονο multiplayer του Death Stranding –για εσάς που αγχώνεστε, είναι προαιρετικό κι αν δε σας αρέσει, απλά το απενεργοποιείτε. Στη λογική που καθιέρωσε η σειρά Souls, καθώς προχωράτε στο παιχνίδι θα βρίσκετε κατασκευές άλλων παικτών τις οποίες θα είστε σε θέση να εκμεταλλεύεστε έτσι ώστε να κάνετε τη ζωή σας ευκολότερη –αντίστοιχα, οι σκάλες, τα σκοινιά και τα λοιπά δικά σας δημιουργήματα μένουν παρακαταθήκη για τους επόμενους. Για να δείξετε μάλιστα την ευγνωμοσύνη σας, μπορείτε να τους χαρίσετε… likes τα οποία σε έναν βαθμό καθορίζουν την απόδοση του Sam αλλά και τις ικανότητές του. Το gameplay του Death Stranding αποτελείται ως επί το πλείστον από παρεμφερείς αποστολές. Με την κάθε του παράδοση, ο Sam συμβάλει στην επέκταση του Χειρικού Δικτύου, μίας τεχνολογίας που έχει τη δύναμη να ενώσει τους διάσπαρτους κόμβους στην επικράτεια των ΗΠΑ και να κάνει τις τελευταίες και πάλι κράτος. Ανάμεσα σε όλες αυτές τις αποστολές λοιπόν, το Death Stranding διηγείται και μία ιστορία η οποία είναι ενδιαφέρουσα αλλά μέχρι εκεί. Οι γνωστοί ηθοποιοί που συνθέτουν το καστ του παιχνιδιού κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους, φροντίζοντας να είναι εκεί που θα τραβήξουν την προσοχή όταν πρέπει, ενώ μολονότι προς το τέλος τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά, ο τίτλος φροντίζει να προετοιμάσει το έδαφος για πιθανό sequel. Μιας που αναφερθήκαμε στο καστ του Death Stranding, ας ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για μία εκτενέστερη αναφορά σε αυτό. Ο ρόλος του Norman Reedus είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, ενώ εκείνος της Lea Seydoux έκπληξη –ευχάριστη όμως. Ο Mads Mikkelsen με το χαρακτηριστικό… βλέμμα του τρελού είναι εξαιρετικός ενώ το ίδιο ισχύει και με τον Troy Baker. Σε σπέσιαλ cameo συναντάμε τον Guillermo del Toro. Όπως συμβαίνει με τις first party κυκλοφορίες της Sony, έτσι και το Death Stranding έρχεται πλήρως εξελληνισμένο. Οι Έλληνες ηθοποιοί έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά, ωστόσο όσοι επιθυμούν μια πιο αυθεντική εμπειρία μπορούν απλά να επιλέξουν ελληνικά μενού και υπότιτλους. Η τελευταία επιλογή κάνει φιλικότερη προς τον –Έλληνα- παίκτη την όλη εμπειρία του παιχνιδιού, αν και το μικρό μέγεθος γραμματοσειράς ίσως να δυσκολέψει ορισμένους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε. Πέραν των παραδόσεων υπάρχουν όμως και μάχες. Το Death Stranding δίνει έμφαση στη stealth προσέγγιση όσον αφορά στο gameplay του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο παίκτης δεν μπορεί να υιοθετήσει διαφορετική αντιμετώπιση. Τα boss fights δε λείπουν, οι αντίπαλοι προσφέρουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης (μην περιμένετε το βάθος των Metal Gear) ενώ το μωρό που είναι συνδεδεμένο στο σώμα σας, το BB, έχει σημαντικά μικρότερο ρόλο απ’ ό,τι άφηναν να εννοηθεί όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι της Sony και της Kojima Productions, αφού βοηθά τον Sam να δει τα BT έτσι ώστε να τους αποφύγει. Όσο περισσότερες ώρες επενδύετε στο παιχνίδι, τόσο πιο εξελιγμένος θα γίνεται ο εξοπλισμός σας, επιτρέποντάς σας να μεταφέρετε μεγαλύτερες ποσότητες με περισσότερη ευκολία. Κι αν το gameplay του είναι συζητήσιμο, στον τεχνικό τομέα το Death Stranding παίρνει άριστα. Πρόκειται για ένα από τα πλέον καλοφτιαγμένα παιχνίδια της γενιάς του και δε θα ήταν υπερβολή αν κάποιος ισχυριζόταν ότι πιθανότατα να μιλάμε για ό,τι πιο εντυπωσιακό μας έχει προσφέρει ποτέ το gaming. Τα τοπία, οι φωτοσκιάσεις, τα δυναμικά καιρικά φαινόμενα, όλα είναι εκπληκτικά. Οι ψηφιακές εκδοχές των ηθοποιών δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις πραγματικές με τις εκφράσεις των προσώπων και τις κινήσεις τους να είναι προσεγμένες μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Το μοντέλο της φυσικής είναι εξίσου εντυπωσιακό και μολονότι δεν είναι ακριβώς ρεαλιστικό (φτάνει να δείτε με τι καταλήγει να κυκλοφορεί ο Sam στην πλάτη…) προσφέρει μία απόλυτα απολαυστική εμπειρία. Το ερώτημα που τίθεται εν τέλει, δεν είναι αν το Death Stranding είναι εντυπωσιακό ή ξεχωριστό αλλά αν είναι σε θέση να ψυχαγωγήσει τον παίκτη (τα περί οράματος του Kojima δεν απαντούν στην ερώτηση “αν κάποιος πέρασε καλά παίζοντας”). Εδώ τα πράγματα είναι ζόρικα αφού στην πράξη μιλάμε για έναν τίτλο με διάρκεια τουλάχιστον 40-45 ώρες, οι περισσότερες εκ των οποίων υποχρεώνουν τον παίκτη να κάνει το ίδιο πράγμα. Ο επιβλητικός του κόσμος είναι μεν εντυπωσιακός όμως εν τέλει καταλήγει να διηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει ολοκληρώσει στον μισό χρόνο. Πρόκειται για τίτλο που σίγουρα θα είναι κρίμα να μη δει κάποιος. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ωστόσο ότι θα διασκεδάσει κιόλας παίζοντάς τον. Μας άρεσαν Εξωπραγματικά γραφικά, υπέροχη κίνηση Έξυπνη υλοποίηση ασύγχρονου multiplayer Κορυφαίες ερμηνείες Περίεργος κόσμος με σπουδαίες προοπτικές εξερεύνησης Δε μας άρεσαν Επαναλαμβανόμενο gameplay Τραγικό product placement Σενάριο και πλοκή με αρκετές τρύπες
-
Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Η πρώτη αλλαγή που παρατηρεί κανείς στο PES 2020 είναι τα μενού του τα οποία έχουν υποστεί έναν ελαφρύ επανασχεδιασμό. Από πλευράς αισθητικής έχουν εκμοντερνιστεί κερδίζοντας τις εντυπώσεις σε σχέση με αυτά που βλέπαμε μέχρι και πέρυσι και που έμοιαζαν να έχουν ξεμείνει στα 90s. Σε ό,τι αφορά τη λειτουργικότητά τους βέβαια, η Konami έχει κάμποσο δρόμο να διανύσει ακόμα αφού υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης (βλ. Master League). Δε χρειάζεται να επανεφεύρει τον τροχό, αρκεί να ρίξει μια ματιά σε FIFA και NBA 2K. Στην αρχή του κειμένου και με αφορμή τη νέα ονομασία της σειράς, μιλήσαμε για το Matchday. Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα modes; Η απάντηση είναι “ό,τι και πέρυσι”. Το myClub εξακολουθεί να αποτελεί μία λιτότερη αλλά και πολύ λιγότερο απαιτητική εκδοχή του FIFA Ultimate Team, αφού πρακτικά μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική εμπειρία χωρίς την παραμικρή επιπλέον επένδυση. Στο Master League έχουν προστεθεί εμβληματικές φυσιογνωμίες όπως αυτές του Diego Maradona και του Johan Cruyff οι οποίες πάντως δεν επηρεάζουν καθόλου το gameplay. Κάτι που καλό θα ήταν να έχετε κατά νου πάντως, είναι πως η Konami συμφώνησε με την UEFA ώστε το PES 2020 να αποτελέσει το επίσημο παιχνίδι του Euro 2020. Το σχετικό περιεχόμενο με τις επίσημες συνθέσεις, εμφανίσεις, γήπεδα κλπ αναμένεται να διατεθεί δωρεάν την προσεχή άνοιξη. Μιας που αναφερθήκαμε σε επίσημες συνθέσεις, ας θυμίσουμε κάπου εδώ ότι το PES 2020 έχει εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης της Juventus για τη φετινή σεζόν –για όσους το αγνοούν, η ομάδα του Cristiano Ronaldo εμφανίζεται στο FIFA 20 ως Piemonte Calcio. Παράλληλα το PES 2020 περιλαμβάνει τις Arsenal, Bayern Munich, Manchester United και Barcelona, όλες με τους πραγματικούς παίκτες, εμφανίσεις αλλά και στάδια –τα τελευταία κατ’ αποκλειστικότητα. Επιπρόσθετα θα βρείτε τις γαλλικές Ligue 1 & 2, την ιταλική Serie A (με εξαίρεση τη Brescia), την ολλανδική Eredivisie, την πορτογαλική Liga NOS, τη ρωσική Premier Liga, τη Superliga Argentina, τη βραζιλιάνικη Serie A, τη σκωτσέζικη Premiership και ορισμένα υποδεέστερα πρωταθλήματα. Από ελληνικές ομάδες έχουμε τον περυσινό πρωταθλητή ΠΑΟΚ, τον φετινό πρωταθλητή Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Καλά όλα αυτά αλλά τι γίνεται στον αγωνιστικό χώρο; Εκεί το PES παραμένει PES, σερβίροντάς μας ό,τι θα περιμέναμε από ένα γνήσιο τέκνο της σειράς. Η ροή του παιχνιδιού είναι κοντρολαρισμένη και εξελίσσεται σε ένα σχετικά αργό τέμπο που επιτρέπει στον παίκτη να αλλάξει αρκετές πάσες, πριν αποπειραθεί να “τρυπήσει” την αντίπαλη άμυνα με κάποια κάθετη μπαλιά. Αποτέλεσμα αυτού είναι η σχεδόν πλήρης απουσία του φαινομένου του “φλίπερ” αλλά και η εύνοια του λεγόμενου build up game –αυτού που προσπαθούσε να διδάξει ο Cardoso στην ΑΕΚ… Εκ των στοιχείων που ανυπομονούσαμε να δοκιμάσουμε στο νέο PES ήταν και το σύστημα ντριπλαρίσματος, αυτό που η Konami διαφήμιζε μήνες τώρα λόγω και της συνεργασίας της με τον Andres Iniesta. Η αλήθεια είναι πως οι προοπτικές του λεγόμενου “finesse dribbling” είναι τεράστιες, ωστόσο χρειάζεται πολλή προπόνηση προκειμένου να φτάσετε στο σημείο να κάνετε στο παιχνίδι τα “μαγικά” που έκανε ο θρυλικός μέσος της Barcelona –ακόμα κι αν ελέγχετε παίκτες με έφεση στο ντριπλάρισμα όπως ο Dybala, ο Messi ή ο Coutinho. Σε πρώτη φάση θα έχετε την ευχέρεια να δώσετε στον παίκτη που ελέγχετε λίγο παραπάνω χώρο, όμως για όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να κοπιάσετε. Μία διαφορά σε σχέση με πέρυσι είναι η καλύτερη αντίληψη των αμυνόμενων στις ψηλές προωθημένες μπαλιές αφού πλέον τις αντιλαμβάνονται πολύ νωρίτερα, φροντίζοντας να κλείσουν σωστά τους χώρους. Κάτι που παρατηρήσαμε ωστόσο σε ό,τι αφορά την άμυνα στην ομάδα του παίκτη, ήταν η αφύσικη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών που χειριζόταν η AI, οι οποίοι αντί να κινούνται προς τη μπάλα, απλά παρακολουθούσαν… χαλαρά την εκάστοτε φάση, αφήνοντας τεράστια κενά στην αμυντική λειτουργία της ομάδας –στο 80% των περιπτώσεων ακολούθησε γκολ. Το παραπάνω συνιστά ξεκάθαρα bug το οποίο ευελπιστούμε πως θα διορθωθεί άμεσα, αφού πρακτικά είναι σε θέση να καταστρέψει ολόκληρο αγώνα. Οι κινήσεις των παικτών είναι ομαλές και αρμονικές. Εξακολουθούν να εκπέμπουν μία πλαστικότητα πάντως που στις κοντινές λήψεις τουλάχιστον προσδίδει στη ροή του αγώνα έναν υπέρμετρο ρεαλισμό. Όσο πάλι η κάμερα απομακρύνεται από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, τόσο πιο… τηλεοπτική γίνεται η εικόνα με τις διαφορές ανάμεσα στο PES 2020 και έναν πραγματικό αγώνα ποδοσφαίρου στην τηλεόραση να γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες. Αυτός που μοιάζει αποφασισμένος να χαλάσει την όλη ατμόσφαιρα είναι ο διαιτητής, τα σφυρίγματα του οποίου είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλα: στη μία φάση μπορεί να αφήσει ατιμώρητο ένα δολοφονικό τάκλιν και στην αμέσως επόμενη να αποβάλλει με δεύτερη κίτρινη παίκτη για φάουλ που ήταν-δεν ήταν. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αντιδράσεις των τερματοφυλάκων οι οποίες ναι μεν στην πλειοψηφία τους είναι ρεαλιστικές και χαρακτηρίζονται από φυσικότητα, ωστόσο δεν παύουν να είναι ανεπαρκείς με τα “φτηνά” και συνάμα εκνευριστικά γκολ να μη λείπουν δυστυχώς και αυτή τη χρονιά. Τελευταίο αδύνατο σημείο του PES 2020 η ελληνική μετάδοση η οποία αν και καλοδεχούμενη, δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο –φτάνει να συγκρίνει κανείς το ύφος με το οποίο περιγράφει αγώνες στην πραγματικότητα ο Γιώργος Θαναηλάκης και τις “άχρωμες” ατάκες του στον τίτλο της Konami. Συνοψίζοντας, το PES 2020 δεν έρχεται ούτε να επαναπροσδιορίσει το είδος, ούτε να πραγματοποιήσει στροφή 180ο σε σχέση με τα όσα μας έχει συνηθίσει. Πρόκειται για τον τίτλο που θα λατρέψουν οι φίλοι της σειράς κα θα προσπεράσουν αδιάφορα οι “απέναντι” του FIFA. Η έλλειψη των licenses ομάδων και διοργανώσεων παραμένει ένα άλυτο πρόβλημα που όμως εξαφανίζεται ως διά μαγείας με την εγκατάσταση του κατάλληλου option file –με εξαίρεση το Xbox One. Ιδανικό για… ζέσταμα με την παρέα πριν τα ματς του Champions League και τα άδεια Σαββατοκύριακα του χειμώνα, το PES 2020 είναι μία “τίμια” κυκλοφορία που κατά την προσφιλή συνήθεια της Konami ποντάρει σε μεταγραφές ουσίας και όχι ονομάτων. Μας άρεσαν Υπέροχα γραφικά και άκρως ρεαλιστική ατμόσφαιρα στα γήπεδα Τρομακτικά λεπτομερή μοντέλα παικτών (σε επιλεγμένες ομάδες) Κοντρολαρισμένο gameplay που ευνοεί το passing game Σύστημα ντριπλαρίσματος με πολλές προοπτικές… Δε μας άρεσαν …που όμως χρειάζεται πολλή, πάρα πολλή εξάσκηση Ελάχιστες καινοτομίες σε σχέση με πέρυσι Δυσλειτουργικά μενού Άχρωμη μετάδοση αγώνων Έλλειψη licenses τουλάχιστον για τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review