Απίστευτες αναμνήσεις από το 1996 και μετά. Την πρωτη φορα που εκανα τσατ με μια αμερικανιδα επαθα σοκ, δεν μπορουσα να πιστεψω οτι επικοινωνω με καποιον τοσο μακρια με τοσο αμεσο τροπο. Dialup μέσω NTUA αρχικά (τρελή ταλαιπωρία γιατί υπήρχαν ελάχιστα modems στο ΕΜΠ) με το χέρι στο redial μέχρι να πιάσω γραμμή και μετά HOL, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει ακόμα ένα βράδυ στο IRC.
Πολύ IRCNET (όπου ηταν και το #hellas του σερβερ του ΑΠΘ irc.ee.auth.gr, αλήθεια, είναι κανένας από εκεί εδώ?), λίγο DALNET, Undernet, το #hellas του GRNet ήταν πολύ χαοτικό για τα γούστα μου. IRL meetings του καναλιού στη Στουρνάρη για καφέ, ανεπιτυχή ραντεβουδάκια, ρομαντικές ψηφιακές Long distance φάσεις. Φυσικά πολλά server wars, winnuke, bots, DCC. Αργότερα εμπαινα στους irc servers του in και του pathfinder, μέχρι που έκλεισαν.
Περιμενες 20 λεπτα να ακουσεις το αγαπημενο σου mp3, 5 λεπτά να κατεβει η φωτογραφια που σου εστειλαν, ο μονος τροπος να "δεις" τους συνομιλητες σου ηταν στη φαντασια σου και μονο, και οταν το συγκρινεις με την εποχη του utube, instagram, fb, zoom αναρωτιεσαι ποιο θα προτιμουσες. Nostalgia goggles? Maybe...