Tobajara

Όντως πολύ καλό το review, και καλύπτει και θέματα που δεν έχω δει να αναφέρονται αλλού, όπως το itemisation και τις ανύπαρκτες συνδέσεις με το παρελθόν της σειράς και τις άπειρες ανολοκλήρωτες ιστορίες. Ωραία, το Dragon Age 2 ήταν το πιο ανεξάρτητο σεναριακά και ο Hawke σχεδόν άσχετος. Η Inquisition? Η Morrigan??? Ο Κορυφαίος??? Η γραφή πρέπει να είναι πραγματικά άθλια.

Το έβαλαν στο Diablo 3 και είδαμε πώς κατέληξε.

ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΩ Αχέμ.

Τα ξαναλέμε σε 20 χρόνια όταν τα Mass Effect και Dragon Age θα θεωρούνται retro cult και ένα νέο στούντιο θα αναλάβει "πνευματικούς διαδόχους". Έπρεπε να υπάρχει κοινωνική μέριμνα για όσους publishers/ developers κακοποιούν τα franchises τους, πού είναι το κράτος, πού είναι η πρόνοια?

Τα περί RPG τα προσπερνώ. 1) Το να χάσεις πράγματα, ακόμα και το καλύτερο φινάλε, είναι σχεδιαστικά ορθό σε μη γραμμικό RPG. Το προβληματικό από πλευράς σχεδιασμού είναι τό ότι έκαναν έναν σπαστικό και κακογραμμένο companion με δασκαλίστικο λόγο ύπαρξης υποχρεωτικό. Σε τελική ανάλυση κάνεις την επιλογή να την αγνοήσεις και δέχεσαι τις συνέπειες, ένα RPG δεν είναι υποχρεωμένο να σου ξεκλειδώσει τα πάντα. Θυμίζω τη Morrigan στο Origins. 2) Αυτό είναι ευρύτερο μειονέκτημα αλλά δεν αφορά τον companion. 3) Αυτό είναι όντως πάνω σε αυτό που ανέφερα. Δεν το αμφισβητώ, καθώς δε θα παίξω το παιχνίδι για να μάθω, αλλά δεν έχω δει άλλα παραδείγματα εκτός από ό,τι σχετίζεται με τον companion. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα μοντέλα των χαρακτήρων. Και πάλι, ξαναλέω πως ενώ το Veilguard φαίνεται να είναι άθλιο σα Dragon Age και να έχει σημαντικά προβλήματα σαν παιχνίδι, βλέπω τη συζήτηση να αναλώνεται πρωτίστως στην Taash και δευτερευόντως αν τα Κουνάρια από θηρία γίνανε μετροσέξουαλ. Προβληματικά και ενδεικτικά και τα δύο, αλλά για μένα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα - θεωρώ πολύ πιο σημαντικό το ότι οι συγγραφείς και σχεδιαστές απευθύνονται σε νοητικές ηλικίες 10-16 ετών, επιεικώς. Σε τελική ανάλυση, αν ήταν όπως ήταν αλλα το gameplay ήταν σαν το Origins, θα υπήρχαν τόσες διαμαρτυρίες?

Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Είναι απλά ένας σπαστικός companion. Γιατί δεν τον παρκάρετε απλά στη βάση σας και μην ξανασχοληθείτε αντί να (κάνετε ότι) ενοχλείστε? Τα όσα έγραψε πιο πριν ο @omghi2u είναι πολύ πιο σοβαρά προβλήματα στη γραφή από ένα companion.

Πηγή? Ξέρω πως κάνουν περικοπές προσωπικού, αλλά θα ήθελα να δω κάτι συγκεκριμένο πως στοχεύουν αυτή την κατηγορία. Νομικά θα βρίσκονταν ιδιαίτερα εκτεθειμένοι για διακρίσεις, όσα NDAs κι αν υπάρχουν.

Πολύ εύστοχος ο Παναγιώτης, γιατί το gameplay του Veilguard έχει τόση σχέση με το gameplay του Origins όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εγκρίνω και επικροτώ!

Ή αλλιώς, ας μιλήσουμε για γκόμενες. Κυρίως στα RPG αλλά όχι μόνο. Με ελαφρότητα, καλή διάθεση και χωρίς υπερβολικές καφρίλες ή χαζομάρες σχολικής αυλής. Γιατί η επικαιρότητα, δηλαδή το Dragon Age: The Veilguard, το σηκώνει, αλλά και γιατί στο αντίστοιχο θέμα ήδη άρχισαν κάποια post για το ποιες ερωτικές ιστορίες (άκου εκεί ρομάντζα) θυμούνται, ποια και γιατί τους άρεσαν, ποια ήταν αποτυχίες και, κυρίως, γιατί αυτή η τόσο σημαντική πλευρά της ανθρώπινης φύσης αποδίδεται, κατά γενική ομολογία, τόσο αποτυχημένα στα video games. Ειπώθηκαν έξυπνα, εύστοχα και αστεία πράγματα (αν κάποιος mod κάνει μια μετακίνηση εδώ θα ήταν πολύ θετικό), οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε. Μια σημείωση - το θέμα το ανοίγω με χαλαρή διάθεση, για να μιλήσουμε πιο ελεύθερα και να γελάσουμε. Αν η συζήτηση σοβαρέψει και αναλύσουμε πιο ουσιαστικά το ζήτημα δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν ανοίγω το θέμα για να βρίζουμε, να βγάλουμε τα απωθημένα μας και να κάνουμε τους γαμίκουλες. Λοιπόν! Πρώτος έρχεται αυτή η σκατόφατσα. Η όλη φάση στο πρώτο παιχνίδι ήταν σκέτη παρωδία. Ο τύπος πέρναγε ένα μανίκι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ό,τι κινούνταν (ούτε σφυγμό δε χρειαζόταν να έχουν), το έπαιζε και σοβαρός με την κοκκινομάλλα, και για να το ξεφτιλίσουν τελείως οι developers βάλανε τη συλλογή από κάρτες (!!!) που ήταν πραγματικά μία και μία, ούτε Πόκεμον να μάζευε. Σκέτο είδωλο, τον ξεπερνάνε μόνο ο Γκουζγκούνης και ο Χαβιέ Μπαρδέμ στο Vicky Christina Barcelona. Στο 2 και το 3 σοβάρεψε κάπως και όντως τα παιχνίδια ήταν εξαιρετικά στην απόδοση περίπλοκων ερωτικών σχέσεων, ενώ στο 2 θυμάμαι χαρακτηριστικά πώς υποχρεώνονταν να φερθούν ο ένας στον άλλο λόγω συνθηκών. Από την άλλη οι σεναριογράφοι είχαν πολύ και εξαιρετικό υλικό να στηριχτούν. Με πρωτότυπο χαρακτήρα, νομίζω η καλύτερη και πληρέστερη σχέση σε RPG ήταν με τη Morrigan στο Dragon Age: Origins. Πολλύ δυναμική, έξυπνη, σαγηνευτική, σε πήγαινε σε τελείως απρόσμενα μονοπάτια (αυτή η βραδιά πριν την τελική μάχη με είχε αφήσει κόκαλο, ενώ και με γυναικείο χαρακτήρα ο Alistair ήταν μια χαρά παιδί) και σε κάποια στιγμή σε παρατούσε κιόλας αν θυμάμαι καλά. Η Tali του Mass Effect ήταν συμπαθέστατη, με τα μπουτάκια της που τα κουβέντιαζε όλος ο κόσμος, αν και η γοητεία της στηριζόταν στο "κορίτσι της διπλανής πόρτας" ειδικά σε σχέση με το τρελό θηριοτροφείο της σειράς (Miranda? Samara?? Jack???). Δεν έχω παίξει ακόμα Cyberpunk 2077 και Baldur's Gate 3 οπότε το αφήνω σε άλλους. Από εκεί και πέρα...το χάος. Τα παιχνίδια της Bioware το έχουν τραβήξει το ζήτημα και πριν το Veilguard - θυμίζω το "όλοι με όλους και τα μυαλά στα κάγκελα" του Inquisition, που ο δικός μου πήγαινε τοίχο τοίχο από το πανσέξουαλ Κουνάρι (ΜΑ ΠΟΙΟΣ Μ#%@@ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ) στο γκέι Μάγο και τη λυσσάρα διπλωμάτη. Ο μάγος δε με πείραξε που ήταν γκέι, με πείραξε που ήταν φλώρος και όποτε άνοιγε το στόμα του έλεγε κρυάδες, η Cassandra μόνο για σκοπέτα έκανε ενώ η Vivienne η μάγισσα δεν ήταν επιλογή (...). Όλοι μα όλοι μα όλοι ήταν χαρακτήρες κενοί περιεχομένου που δεν κάνανε όχι για σχέση, ούτε για ρεσεψιόν. Το...πράμα δεν το αναφέρω καν. Το χειρότερο ρομάντζο που έχω δει ήταν στο Baldur's Gate 2 με το Solaufein mod, τον Dark Eld στην Ust Natha. Το mod τον πρόσθετε σαν party member με ένα απίστευτο σπαθί και στατιστικά, αλλά ο τύπος ήταν πραγματικά ανυπόφορος, μελαγχολικός κλάψας με υπαρξιακές ανυσηχίες που απήγγειλε την ποίησή του όλη την ώρα. Σε διάφορα άλλα παιχνίδια υπήρχαν επιλογές αλλά το κυριότερο πρόβλημα ήταν το πόσο μηχανική ήταν η διαδικασία. Πάταγες τις σωστές επιλογές, χωρίς να ζορίζεσαι και ιδιαίτερα να τις βρεις, και δεν πα να έκανες οτιδήποτε άλλο, δεν πα να σκότωνες ορφανά και να έκλεβες μπουγάδες, σε πίστευε η άλλη πως είσαι τρυφερό κι ευαίσθητο παιδί για σπίτι κι έπεφτε αμαχητί.

Σεβαστά όλα, αλλά να το να μην αναφερετε τη Morrigan σαν αξιομνημόνευτο, σοβαρό ρομάντζο είναι σοβαρή παράλειψη. Όχι μόνο ήταν δυναμικότατη και πολύ ενδιαφέρουσα, η όλη σχέση είχε σκαμπανεβάσματα και εντάχθηκε πολύ ωραία στην ιστορία.

Πότε πήρε κωδικό αυτός ο τύπος και το πήγε και 100%??? Εν τω μεταξύ δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποιοί είναι όλοι αυτοί στα βίντεο, έχω μείνει στην εποχή του Χατζηνικολάου στο Mega.

Ακούσανε τα σχόλια του κοινού Ό,τι καλύτερο έχουν δείξει από υλικό, και όντως απέφυγαν οτιδήποτε μωβ. Τα περισσότερα πλάνα ήταν γενικά, όπως και οι ατάκες, αλλά είχε αρκετούς δράκους (ευτυχώς θυμήθηκαν ότι το λένε Dragon Age) και κανά δυο στιγμές που θύμισαν Diablo. Εκεί που βγήκε ο τεράστιος σκελετός θυμήθηκα το human Reaper στο φινάλε του Mass Effect 2. Δεν άλλαξε τη γνώμη μου για κάτι.

Αυτό μάλλον Spiritual successor σε RPG αναφοράς που να είναι "an action-RPG with a relatively linear story set in the World Of Darkness universe" ΔΕΝ υπάρχει. Γράφτους για άρβυλα.

Δε μου άρεσε ο ρυθμός του σα σενάριο, και το ότι η πρόκληση ήταν σχετικά χαμηλή σε hard. Η αρχή του είναι αρκετά εκνευριστική και ένιωσα πως σε βάζει σε καταστάσεις που δεν έχουν λύση, όταν σου διαλύει το hope και σου εκτινάσσει το discontent κάθε τρεις και λίγο δε μπορείς να κάνεις κάτι. Ούτε με το φαϊ είχα πρόβλημα ούτε με το κάρβουνο, καθ'όλη τη διάρκεια. Περισσότερο μπλέξιμο ήταν η υγεία, όπου έβγαζα τρία infirmaries όσο το δυνατό γρηγορότερα με overcrowding, ενώ για το ατσάλι απλά πρέπει να παρκάρεις το outpost να σου στέλνει συνέχεια το 200ρι φορτίο και να βγάλεις advanced steel mines όσο το δυνατό γρηγορότερα. Τα τρόφιμα είναι πρόβλημα όσο έχεις μεγάλο πληθυσμό, αν έχεις πολλά fully upgraded Hangars και αποθηκεύσεις μπόλικες προμήθειες, τότε διαλύεις τα hangars, παίρνεις το επιπλέον ατσάλι που δεν είναι καθόλου αμελητέο (διαλύεις έτσι κι αλλιώς 1-2 μέρες πριν το τέλος ό,τι έχει steam core) και είσαι μια χαρά. Αν είχα βγάλει Advanced Steelworks μια μέρα νωρίτερα θα το είχα περάσει μια χαρά. Ήταν πολύ σπαστικό το ότι μου ζήτησαν να μη δουλεύουν υπερωρίες για 3 μέρες, που έχασα αρκετή παραγωγή. Λεπτομέρεια - δεν έβγαλα Houses, ήμουν όλη την ώρα με bunkhouses. Ίσως αν το πας ΠΟΛΥ σφαίρα και τα φτιάξεις από πολύ νωρίς να αλλάζουν τα πράγματα, με δεδομένο ότι θα τα διαλύεις σιγά σιγά και στο τέλος απλά θα αφήσεις τους επιζώντες σε σκηνές . Θα βοηθούσαν από πλευράς κρύου αλλά...πολύ ατσάλι.

Τέρμα και το The Fall of Winterhome, όπου (σχεδόν) κατάφερα να φτιάξω όλο το καραβάνι (μου έλειπαν 100-200 ατσάλι για το τελευταίο βαγόνι). Δε μου άρεσε. Πολύ εκνευριστικό στην αρχή, που πρέπει να κάνεις ψιλοβελονιά σε μια πόλη - αχταρμά, ενώ από τη στιγμή που αρχίζεις και μαζεύεις προμήθειες δεν έχεις κάποια ιδιαίτερη δυσκολία με εξαίρεση 2-3 μέρες πριν τη λήξη, που χαλάει ο καυστήρας στους -70/ -80 βαθμούς και κάθεσαι και τους βλέπεις να βγάζουν χιονίστρες. Έπαιξα με faith, ενώ συστήνεται order για το συγκεκριμένο σενάριο. Γενικά δεν...