Έχει ανέβει ή έχει κατέβει το επίπεδο των ηθοποιών που δουλεύουν σήμερα στο Χόλιγουντ;

[Επισκέπτης]

Με την ευκαιρία μερικών ποστ που έχουν γίνει κατά καιρούς σε άλλο θέμα, νομίζω θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε μια συζήτηση για το παραπάνω ερώτημα.

 

Αντιγράφω εδώ αυτά που έγραψα και στο "Ποια ταινία μόλις είδατε; (2)", έτσι για να ξεκινήσω τη συζήτηση.

 

Δε θυμάμαι καμία άλλη εποχή που να είχαμε τόσους πολλούς αξιόλογους ηθοποιούς όσους σήμερα. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στην "εισβολή" των Βρετανών στο Χόλιγουντ, που έχουν πολλαπλασιαστεί. Δεν ξέρω τι εκπαίδευση τους κάνουν εκεί, αλλά οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει τελείως. Μεταμορφώνονται και δημιουργούν ρόλους από το πουθενά.

 

Τόσα χρόνια βλέπαμε συχνά τους ίδιους χαρακτήρες σε πολύ κοντινές παραλλαγές. Σήμερα και οι ποικιλία είναι μεγαλύτερη, αλλά και μέσα στις παραλλαγές βλέπουμε πολύ πιο έντονους διαχωρισμούς, που έχουν φτιαχτεί με φαντασία και δουλειά. Σε επίπεδο τεχνικής έχουν γίνει άλματα. Η γνώμη μου είναι ότι βλέπουμε σιγά σιγά τα αποτελέσματα από τις γενιές που μεγάλωσαν τις δεκαετίες του '80 και του '90, σε ένα κλίμα που (καλώς ή κακώς) ενέπνευσε πάρα πολύ κόσμο (πολύ περισσότερο απ' ότι χρειάζεται) να ασχοληθεί, και να ασχοληθεί σοβαρά, με την υποκριτική. Οι δυνατότητες ήταν τεράστιες σε σχέση με παλιότερα. Και φυσικά αναπτύχθηκε πολύ και η εκπαίδευση, αφού είναι διαφορετικό πράγμα να εκπαιδεύεσαι τη δεκαετία του '50, έχοντας πίσω σου να μελετήσεις μερικές δεκαετίες κινηματογράφου μόνο, και διαφορετικό να εκπαιδεύεσαι τη δεκαετία του '90, όταν έχουν προστεθεί στο ρεπερτόριο που μπορείς να μελετήσεις τόσες σπουδαίες ερμηνείες. Οι οποίες έχουν συζητηθεί και πολύ περισσότερο, και από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και αυτό είναι σημαντικό.

 

Η επόμενη γενιά που έρχεται, αυτοί που θα έχουν μεγαλώσει με το ίντερνετ, πιστεύω θα είναι ακόμη καλύτερη. Ήδη πχ στο youtube φαίνεται πόσοι πολλοί εντυπωσιακά ταλαντούχοι άνθρωποι υπάρχουν, που αυτή τη στιγμή είναι στην αφάνεια. Θα ανακαλυφθούν, όμως, σιγά σιγά κάποιοι λίγοι από αυτούς (δυστυχώς όλα γίνονται "σιγά σιγά" και για "λίγους", όσους χωράνε), θα απορροφηθούν και θα δούμε μέσα στα επόμενα 10-20 χρόνια τις φρέσκες ιδέες τους.

[*nenya*]

 

Δε θυμάμαι καμία άλλη εποχή που να είχαμε τόσους πολλούς αξιόλογους ηθοποιούς όσους σήμερα. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στην "εισβολή" των Βρετανών στο Χόλιγουντ, που έχουν πολλαπλασιαστεί. Δεν ξέρω τι εκπαίδευση τους κάνουν εκεί, αλλά οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει τελείως. Μεταμορφώνονται και δημιουργούν ρόλους από το πουθενά.

Yeap, συμφωνώ σ'αυτό, είναι κάποια τρανταχτά ονόματα που ανεβάζουν το επίπεδο των ταινιών. Μερικοί που μού'ρχονται στο μυαλό:

Colin Firth, Benedict Cumberbatch, Tom Hiddleston, Christian Bale, Tom Hardy. Να προσθέσω και μερικούς Αυστραλούς: Eric Bana, Chris Hemsworth, Travis Fimmel. Και τέλος τον Ιρλανδό που μού'ρχεται κάθε φορά πρώτος στο μυαλό: Michael Fassbender.

Κάθε γενιά έχει τους καλούς της! Δεν πιστεύω ότι οι καλοί ηθοποιοί σταμάτησαν να βγαίνουν, έχουμε τόσα και τόσα παραδείγματα.

Ίσως όμως να μην βλέπουμε πια και τόση ποικιλία και πρωτοτυπία στα σενάρια, και γι'αυτό να δίνεται η εντύπωση ότι η εποχή μας δεν έχει και τόσο καλούς ηθοποιούς, γιατί είναι λίγες οι ταινίες που τους επιτρέπουν να λάμψουν.

[pontez2]

Νομίζω ότι επειδή ο χώρος έχει ανοίξει πολύ, οι ηθοποιοί πλέον επιβιώνουν αν είναι πολυδιάστατοι. Κάποτε αρκούσε να είσαι η Χέπμπορν, ο Έρον Φλυν, ο Ροδόλφο Βαλεντίνο, ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Νίκολσον, η Μεριλ Στριπ, ο Τζονυ Ντεπ, για να σωσεις μια μέτρια ταινία. Πλέον αυτό δεν ισχύει.

Τα σενάρια έχουν φτάσει σε άλλο επιπεδο. Ο καλός ηθοποιός δεν κρίνεται από κάτι ανάλαφρο αλλά από έναν πραγματικά δύσκολο ρόλο. Ποιος περίμενε για παράδειγμα ότι το σπαστικο παιδάκι του Τιτανικού θα γινόταν ένας απ΄τους καλύτερους συγχρονους ηθοποιούς? Γιατι? Διότι ναι μεν έπαιξε σε καλές ταινίες, αλλά οι ταινίες ταυτίστηκαν με αυτόν και ο κόσμος ταύτισε τον ιδιο με τη ταινία.

Δεν νομίζω ότι έχουν γίνει καλύτεροι ή χειρότεροι οι ηθοποιοί. Απλά πλέον έχουν την ευκαιρία να λάμψουν σε ευρύτερο πλαίσιο. Ο Τζιμ Κάρει έγινε γνωστος απ τις γκριμάτσες του, αλλά αναγνωρίστηκε ως εξαιρετικος ηθοποιός στο Truman Show. Aυτό κάτι πρέπει να μας λέει J

[Επισκέπτης]

Yeap, συμφωνώ σ'αυτό, είναι κάποια τρανταχτά ονόματα που ανεβάζουν το επίπεδο των ταινιών. Μερικοί που μού'ρχονται στο μυαλό:

Colin Firth, Benedict Cumberbatch, Tom Hiddleston, Christian Bale, Tom Hardy. Να προσθέσω και μερικούς Αυστραλούς: Eric Bana, Chris Hemsworth, Travis Fimmel. Και τέλος τον Ιρλανδό που μού'ρχεται κάθε φορά πρώτος στο μυαλό: Michael Fassbender.

Κάθε γενιά έχει τους καλούς της! Δεν πιστεύω ότι οι καλοί ηθοποιοί σταμάτησαν να βγαίνουν, έχουμε τόσα και τόσα παραδείγματα.

Ίσως όμως να μην βλέπουμε πια και τόση ποικιλία και πρωτοτυπία στα σενάρια, και γι'αυτό να δίνεται η εντύπωση ότι η εποχή μας δεν έχει και τόσο καλούς ηθοποιούς, γιατί είναι λίγες οι ταινίες που τους επιτρέπουν να λάμψουν.

 

Προσωπικά, ούτε για τις ταινίες θα συμφωνήσω ότι βγαίνουν λιγότερες καλές. Υπάρχουν τόσοι σκηνοθέτες σήμερα που περιμένω πως και πως να δω την επόμενη ταινία που θα βγάλουν: Edgar Wright, Christopher Nolan, David Fincher, Alejandro González Iñárritu, Richard Linklater (αν και αυτός νομίζω δουλεύει έξω από το Χόλιγουντ), Matt Reeves, Denis Villeneuve, Alexander Payne, Darren Aronofsky, Sofia Coppola, Martin McDonagh

 

Δε νομίζω ότι την δεκαετία του '90 υπήρχαν τόσες διαφορετικές φωνές. Υπήρχαν φυσικά αρκετές, αλλά πιστεύω ότι σήμερα είναι περισσότερες.

 

Ιδιαίτερα αν πάει κανείς στις ταινίες "δεύτερης διαλογής", είναι ακόμη πιο φανερό. Προτιμώ χίλιες φορές να δω μια ταινία δεύτερης κατηγορίας των τελευταίων 10 χρόνων, παρά της δεκαετίας του '90, και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στους ηθοποιούς. Ίσως, όμως, σε ακόμη μεγαλύτερο, στο γεγονός ότι έχει ανέβει τόσο πολύ το τεχνικό επίπεδο, που ακόμη και σε ταινίες που δεν έχουν τόσο ενδιαφέρον σενάριο, μπορείς να θαυμάσεις τη φωτογραφία.

[deesnider]

Δεν θεωρώ ότι πρέπει να «μηδενίζουμε» εποχές, ούτε και είναι λογικό να πιστεύει κάποιος ότι έχουν εκλείψει οι αξιόλογοι ηθοποιοί. Σαφώς και υπάρχουν, αλλά από το «αξιόλογος» μέχρι το «συγκλονιστικός» υπάρχει τεράστια απόσταση και η σύγκριση είναι ανελέητη.

 

Είναι αρκετοί οι νεότεροι ηθοποιοί που μού κάνουν καλή εντύπωση - λίγοι δε μεταξύ αυτών, ιδιαιτέρως καλή - αλλά κακά τα ψέματα: Ερμηνείες σύγχρονων, που να μού έχουν δώσει ανάλογη γροθιά στο στομάχι, όπως π.χ. κάποτε τού Hoffman, τού DeNiro, τού Pacino ή τού Nicholson (ελάχιστα, επιγραμματικά παραδείγματα ονομάτων) , δεν έχω να θυμάμαι.

[Cro-Magnon]

 ....Sofia Coppola....

 

 

Ερχόμουν ...φορτσάτος να σχολιάσω και να κατατροπώσω την αντιπολίτευση. Και πάνω που διάβαζα προσεκτικά τις αναρτήσεις για να συγκεντρώσω πύρινα επιχειρήματα για το φιλιππικό μου, έφτασα στο παραπάνω όνομα...και νομίζω ότι κάπου εκεί έκαψα τη φλάντζα...

Yeap, συμφωνώ σ'αυτό, είναι κάποια τρανταχτά ονόματα που ανεβάζουν το επίπεδο των ταινιών. Μερικοί που μού'ρχονται στο μυαλό:

Colin Firth, Benedict Cumberbatch, Tom Hiddleston, Christian Bale, Tom Hardy. Να προσθέσω και μερικούς Αυστραλούς: Eric Bana, Chris Hemsworth, Travis Fimmel. Και τέλος τον Ιρλανδό που μού'ρχεται κάθε φορά πρώτος στο μυαλό: Michael Fassbender.

Κάθε γενιά έχει τους καλούς της! Δεν πιστεύω ότι οι καλοί ηθοποιοί σταμάτησαν να βγαίνουν, έχουμε τόσα και τόσα παραδείγματα.

Ίσως όμως να μην βλέπουμε πια και τόση ποικιλία και πρωτοτυπία στα σενάρια, και γι'αυτό να δίνεται η εντύπωση ότι η εποχή μας δεν έχει και τόσο καλούς ηθοποιούς, γιατί είναι λίγες οι ταινίες που τους επιτρέπουν να λάμψουν.

 

Μάλιστα, μάλιστα... τρανταχτά ..ονόματα.. μάλιστα...κάνεις πλάκα, έτσι; Μας δουλεύεις, ε; 

Ο Τράβις ο Φίμελ....o Χιντλεστον....ο Χεμσγουωρθ....ο Μπάνα...

 

Όλο το ΚΑΠΗ της μετριότητας....

[*nenya*]

Τι να κανουμε; Στο χαλαω αλλα αυτα ειναι τα σημερινα τρανταχτα ονοματα της νεας γενιας. Προσοχη: δεν τους συγκρινα με τους παλαιους.

[Cro-Magnon]

Τι να κανουμε; Στο χαλαω αλλα αυτα ειναι τα σημερινα τρανταχτα ονοματα της νεας γενιας. Προσοχη: δεν τους συγκρινα με τους παλαιους.

 Ένας από τους μύθους που διηγείται ο Ησίοδος στο πρώτο μέρος είναι αυτός των γενών: πέντε γένη ή είδη ανθρώπων διαδέχονται στη διάρκεια του χρόνου το ένα το άλλο σε μια πορεία σταδιακής κατάπτωσης. Τα τέσσερα από τα γένη αντιστοιχούν σε ισάριθμα μέταλλα (χρυσός, άργυρος, χαλκός, σίδηρος). Πριν από το τελευταίο όμως παρεμβάλλεται ένα επιπλέον γένος, για να ενταχθούν σ᾽ αυτό οι ήρωεςπου σύμφωνα με τους μύθους των Ελλήνων πολέμησαν στη Θήβα και στην Τροία. Τα σημάδια της φθίνουσας πορείας του ανθρώπινου γένους εντοπίζονται κάθε φορά στον βαθμό της ηθικής κατάπτωσης, της πρόωρης γήρανσης και της άδοξης μεταθανάτιας ζωής.

 

Ο τράβις ο φίμελ κι οι λοιποί τατουαζάτοι σφίχτες, μαζί με τις σιλικονάτες δεσποινίδες, ανήκουν σε ένα 6ο είδος που εμφανιστηκε εσχάτως - το πλαστικό γένος. Ανακυκλώσιμες εμφανίσιμες φάτσες κενές περιεχομένου.

[*nenya*]

Oh god έχεις όρεξη εσύ αλλά εγώ δεν έχω τόση, οπότε τελευταίο μου μήνυμα προς εσένα XD

Επειδή ξαναναφέρεις τον Fimmel, απλά να κλείσω λέγοντας ότι δεν έπαιξαν τα μπράτσα του στους Vikings ούτε η όμορφή του φάτσα [που για άλλους μπορεί να είναι άσχημη], ούτε ο Hemsworth έβαλε πρωταγωνιστές τα μπράτσα του στο Rush. Το ότι ζούμε σε μια εποχή που πολλοί ηθοποιοί [και όχι μόνο] νοιάζονται πολύ περισσότερο για την εικόνα του σώματός τους δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα μπράτσα τους τούς καθιστούν ατάλαντους. Προσωπικά προσπαθώ να μην είμαι προκατειλημμένη.

 

[και το μήνυμα στο γράφει μια κοπέλα που δεν θεωρεί καν όμορφα τα τόσο γυμνασμένα σώματα και τα γεμάτα τατουάζ απ'άκρη σ'άκρη, φαντάσου εγώ τρελαίνομαι για Cumberbatch και Daniel Bruhl]

 

 

[vrwmiaris]

Ο φιμελ ήταν ιδανικός για τον ρόλο του ως ραγκναρ.

[Επισκέπτης]

Ερχόμουν ...φορτσάτος να σχολιάσω και να κατατροπώσω την αντιπολίτευση. Και πάνω που διάβαζα προσεκτικά τις αναρτήσεις για να συγκεντρώσω πύρινα επιχειρήματα για το φιλιππικό μου, έφτασα στο παραπάνω όνομα...και νομίζω ότι κάπου εκεί έκαψα τη φλάντζα...

 

Καλά, μην κάνεις έτσι. Την αποσύρω. Και δεν το κάνω μόνο για σένα, αλλά και γιατί τώρα που το ξανασκέφτομαι, από όλους τους άλλους έχω δει ότι έχουν κάνει (πλην του Alexander Payne, που έχω μερικές ακόμη να δω), ενώ από την Κόπολα μόνο τα δύο πρώτα (Virgin Suicides και Lost in Translation), που μου άρεσαν μεν πολύ, αλλά όχι αρκετά ώστε να αγνοήσω τις αρνητικές κριτικές και να δω τις επόμενες.

 

Οπότε δεν ανήκει μαζί με τους υπόλοιπους.

 

Από την άλλη, αν προκύψει ταινία δικιά της που να έχει μια σχετική απήχηση (στον κύκλο που εκτιμώ τη γνώμη του προφανώς), θα τη δω χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά ακόμη και τις παλιότερες, υπάρχει πιθανότητα να τις δω κάποια στιγμή. Σίγουρα πιο εύκολα από ταινίες άλλων σκηνοθετών.

 

Στο θέμα μας, για τους ηθοποιούς:

 

Αρχικά όταν μιλάμε για το σημερινό επίπεδο των ηθοποιών, φαντάζομαι μιλάμε για ηλικίες μέχρι 40 ετών ή τέλος πάντων για ανθρώπους των οποίων η καριέρα έχει κάπου 15 χρόνια ζωής, όχι πχ για τον Gary Oldman ή για ανθρώπους που κουβαλάνε δεκάδες ταινίες στην πλάτη τους (καθώς με αυτή τη λογική, και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι σημερινός ηθοποιός, αφού κάνει ακόμη ταινίες).

 

Οπότε μιλάμε για κάποιους που είναι στην αρχή (ή το πολύ στα μισά) της καριέρας τους. Η σύγκριση, λοιπόν, με ανθρώπους που έχουν (ουσιαστικά) ολοκληρώσει την καριέρα τους, χρειάζεται κάποιες τροποποιήσεις. Μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για τις δυνατότητες που βλέπουμε. Δεν μπορώ να συγκρίνω 2-3 καλές ερμηνείες με 15-20 καλές ερμηνείες.

 

Το τι θα γίνει στην υπόλοιπη καριέρα, είναι επίσης παντελώς άγνωστο. Ο Heath Ledger έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει στο Brokeback Mountain, ενώ "γέννησε" και τον Joker του Dark Knight, αλλά δυστυχώς πέθανε προτού καν κλείσει τα 30. Δεν μπορεί να ξέρεις τι θα ακολουθούσε.

 

Από τα όσα έχω δει, λοιπόν, από αυτούς μέχρι τώρα, και χωρίς να γίνεται να συγκρίνω το σύνολο της καριέρας τους, δεν βλέπω τι έχουν να ζηλέψουν σε θέμα δυνατοτήτων από τους παλιότερους που αναφέρθηκαν ο Tom Hardy, ο Benedict Cumberbatch, ο James McAvoy, o Peter Dinklage, ο Jamie Foxx, ο Javier Bardem, o Benicio del Toro, o Leonardo di Caprio, o Eddie Redmayne, o Christian Bale, o Hugh Jackman και άλλοι.

 

Τώρα από ποιον από όλους αυτούς συγκλονίζεται ο καθένας ("γροθιά στο στομάχι" κτλ), αυτό είναι (ακόμη πιο) προσωπικό θέμα και σίγουρα είναι άμεσα συσχετισμένο με μια συγκεκριμένη ταινία.

 

Και σίγουρα υπάρχει ένα ακόμη παράγοντας: η πρώτη γνωριμία με τον κινηματογράφο και τις σπουδαίες ερμηνείες (κάτι που θα έλεγα ότι γίνεται στις ηλικίες 15-25 χρονών περίπου), είναι πάντα πιο συγκλονιστική από τις επόμενες. Είναι σαν το πρώτο σου παιδί. Είναι η πρώτη φορά που γνωρίζεις (μέσω κινηματογράφου) αλλά και κατανοείς κάποιες ιδέες και φιλοσοφίες.

 

Ένα πολύ απλό παράδειγμα (ώστε να γίνει σαφές), την πρώτη φορά που είδα ταινία, όπου ο βασικός ήρωας αποδείχθηκε αντι-ήρωας, ήταν η πιο έντονη από όλες, άσχετα αν η συγκεκριμένη ταινία δεν ήταν η καλύτερη εκδοχή που είδα (ή θα δω) ποτέ μου. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί από εμάς έχουμε ακόμη θετικά συναισθήματα για κάτι χαζές ταινιούλες ή επεισόδια μιας τηλεοπτικής σειράς που είδαμε σε μικρή ηλικία, παρόλο που μπορούμε σήμερα να αναγνωρίσουμε ότι ήταν κακοφτιαγμένα (το θέμα που διαχειρίζεται έξυπνα ο Nostalgia Critic). Πολύ απλά ήταν οι ταινίες που μας σύστησαν κάποιες νέες ιδέες, έστω και αν δεν το έκαναν καλά. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι άνθρωποι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας (πάνω από 60 για παράδειγμα) δεν τους απασχολούν ιδιαίτερα τα spoilers, καθώς έχουν πλέον πολύ καλή ιδέα του τι μπορούν να περιμένουν. Βλέπουν παραλλαγές πάνω στις ίδιες συζητήσεις. Είναι αναπόφευκτο.

 

Αυτά προς το παρόν, ας μιλήσει και κανένας άλλος

[papoys1]

Ηθοποιοί καλοί υπήρχαν και παλιά υπάρχουν και τώρα.

 

Απλά στις παλιές ταινίες μετρούσε περισσότερο ο ρόλος του ηθοποιού ενώ σήμερα μετράνε τα καλίτερα εφέ και

χάνεται η ερμηνεία όσο καλή και να είναι.

[Zaknafein]

Εγώ θα έλεγα ότι έχει ανέβει το επίπεδο αρκετά ως μέσος όρος, ειδικά σε σχέση με 80ς-90ς. Τα σημερινά "b-movies" είναι αρκετά καλύτερα σε σχέση με τα b-movies των 90s πχ (στο κομμάτι της ηθοποιίας τουλάχιστον που είναι και το θέμα). Το αυτό και για τις σειρές, παίζουν σειρές που χωρίς να είναι υπερπαραγωγές τύπου GoT κτλ έχουν πολύ καλούς ηθοποιούς.

 

Αυτό που λείπει (σε κάποιο βαθμό, όχι πλήρως) είναι ερμηνείες επιπέδου Nicholson/Pacino κ.ά. στα καλύτερά τους (αυτό που είπε ο dee περί γροθιάς στο στομάχι κτλ).

[Cro-Magnon]

Ο φιμελ ήταν ιδανικός για τον ρόλο του ως ραγκναρ.

Λυπάμαι, αλλά ο φίμελ έπαιξε εναν καρτουνιστικο Ραγκναρ, με φανερά στοιχεία υπερβολης στις γκριματσες, σε βαθμο που καποια στιγμή να νομιζεις οτι εχει καποιο ψυχολογικο προβλημα με το τόσο στραβωμα του προσωπου που εκανε.

Όλη η σειρα ήταν μέτρια, αλλά σαν παραγωγή ηταν αρκετα προσεγμένη και φιλοτιμη προσπαθεια με αποτελεσμα να κερδιζει εκεινα τα σπορια απο το καρπούζι.

Εγώ θα έλεγα ότι έχει ανέβει το επίπεδο αρκετά ως μέσος όρος, ειδικά σε σχέση με 80ς-90ς. Τα σημερινά "b-movies" είναι αρκετά καλύτερα σε σχέση με τα b-movies των 90s πχ (στο κομμάτι της ηθοποιίας τουλάχιστον που είναι και το θέμα). Το αυτό και για τις σειρές, παίζουν σειρές που χωρίς να είναι υπερπαραγωγές τύπου GoT κτλ έχουν πολύ καλούς ηθοποιούς.

 

Αυτό που λείπει (σε κάποιο βαθμό, όχι πλήρως) είναι ερμηνείες επιπέδου Nicholson/Pacino κ.ά. στα καλύτερά τους (αυτό που είπε ο dee περί γροθιάς στο στομάχι κτλ).

 

Εχει βελτιωθεί η παραγωγη και το τεχνικο κομματι. Στην τελικη δεν μπορεις να συγκρίνεις τους...κοθορνους με τα 3D εφέ.

Αν σας αρεσει η παραγωγή, τα πιστολιδια, τα γρηγορα κυνηγητα με σουπερ αμαξια τοτε πασο. Αυτο όμως το κανει και μια παιχνιδοκονσολα καλυτερα.

[papoys1]

Εφέ , πιστολίδι , σκωτομοί , κυνηγητό εφέ εφέ και πάλι εφέ είναι το σημερινό μυστικό επιτυχίας μιας ταινίας και οι

ρόλοι περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Απλά θέλουμε κάποιο καλό όνομα μόνο και μόνο για το πρεστίζ  για τα ταμπλόιντ και τις αφίσες..

 

Βλέπεις π.χ. παλιές ταινίες του Ρόμπερτ Ντε Νίρο του Αλ Πατσίνο και άλλων όπου έχουν ταυτιστεί πλήρως με το ρόλο.

Βλέπεις τελευταίες ταινίες των ίδιων σήμερα και νομίζεις  ότι απλά υποκρίνονται το ρόλο,λες και τον παίζουν μόνο και

μόνο για τα λεφτά που θα πάρουν.

 

Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά συνήθως περνάνε απαρατήρητες γιατί μειονεκτούν στα εφέ.