Περιοδικό ΚΟΜΙΞ

[Phantom Duck]

Προς μεγάλη μου έκπληξη παρατηρώ πως δεν υπάρχει thread για το γνωστό και μη εξαιρετέο περιοδικό ΚΟΜΙΞ. Είμαι σίγουρος πως πολλοί τωρινοί 20άρηδες περάσαμε ευχάριστες στιγμές ανάγνωσης μέσα από τις σελίδες του. Αφού δεν υπάρχει thread υποθέτω πως πρέπει να γράψω ορισμένες πληροφορίες προς κατατόπισιν όσων δεν έχουν επαφή με το περιοδικό και προς τέρψιν των υπολοίπων. Στη συνέχεια θα πω ορισμένα πράγματα γενικά για την εκδοτική και την απαράδεκτη στάση της προς τους αναγνώστες, όμως προς το παρόν ας πούμε δυο λόγια για αυτό το πάλαι ποτέ εξαίρετο περιοδικό.

 

 

 

Κεφάλαιο 1: ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

 

 

 

Το περιοδικό Μίκυ Μάους κυκλοφορεί αδιαλείπτως στη χώρα μας από το 1966. Από τότε έως σήμερα έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα χιλιάδες Disney ιστορίες από εκατοντάδες δημιουργούς σε πολλά διαφορετικά περιοδικά, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων από τις εκδόσεις Τερζόπουλου. Παρ' όλ' αυτά, οι συνθήκες εργασίας των σχεδιαστών στην Αμερική και σε άλλες χώρες, ήταν πολύ πιο δύσκολες απ' ό,τι τώρα. Το αποτέλεσμα ήταν πως για πολύ καιρό, ο κόσμος και πολύ περισσότερο οι Disney εκδότες από άλλες χώρες, δεν ήξεραν ποιος είναι ο δημιουργός της κάθε ιστορίας, αφού όλες υπογράφονταν από το όνομα του Walt Disney. Ανάμεσα στους πολλούς δημιουργούς, υπήρχε ένας που είχε ξεχωρίσει, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε όσες άλλες χώρες εκδίδονταν ιστορίες τους. Επειδή κανένας δεν ήξερε το όνομά του, ονομάστηκε από τους θαυμαστές του ως ο "καλός σχεδιαστής". Ο καλός αυτός σχεδιαστής δεν ήταν άλλος από τον Carl Barks, ο οποίος στο μέλλον θα γνώριζε τεράστια επιτυχία, πολύ περισσότερη απ' όση θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Το 1984 η αμερικάνικη εκδοτική Another Rainbow εκδίδει σε τόμους τα άπαντα του συγκεκριμένου σχεδιαστή υπό την ονομασία "The Carl Barks Library". Από εκείνο το σημείο και πλέον ο σχεδιαστής έγινε πασίγνωστος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, και πλέον αυτοί οι τόμοι αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα που χτυπάνε μεγάλες τιμές σε όλα γνωστά sites δημοπρασιών και όχι μόνο.

 

 

Στα της χώρας μας τώρα. Οι Έλληνες εκδότες πήραν είδηση αυτήν την έκδοση και ανακάλυψαν το όνομα του συγκεκριμένου σχεδιαστή. Το πλάνο τους ήταν να εκδώσουν τους τόμους σε μορφή βιβλίων όπως και η Another Rainbow, όμως σκέφτηκαν πως ο κόσμος δεν θα έδινε τόσα λεφτά για ένα όνομα το οποίο δεν γνωρίζει. Εκεί είπαν "θα φτιάξουμε περιοδικό" και εγένετω ΚΟΜΙΞ. Το 1988 κυκλοφορεί από τον Χρήστο Τερζόπουλο το πρώτο τεύχος του περιοδικού. Σε αντίθεση με ό,τι υπήρχε στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο, το Κόμιξ ήταν μία υπερπολυτελής έκδοση, που για πρώτη φορά απευθυνόταν σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό. Εκείνη την εποχή τα κόμικς ήταν ακόμα λαϊκά αναγνώσματα στη χώρα μας, και δεν υπήρχαν πολλοί που ασχολούνταν με τους σχεδιαστές. Το Κόμιξ ήταν ένα περιοδικό που άλλαξε αυτήν την κατάσταση, διαφημίζοντας το όνομα του Carl Barks, και στη συνέχεια δημοσιεύοντας ιστορίες όχι μόνο από αυτόν αλλά και από άλλους κλασικούς σχεδιαστές. Ξεκίνησε ως ένα περιοδικό λίγων σελίδων (35-50) που είχε ως σκοπό τη δημοσίευση μίας μεγάλης περιπέτειας κυρίως από τον Carl Barks, αν και στη συνέχεια είδαμε πολλά άλλα ονόματα.

 

Μία εποχή που δεν κυκλοφορούσε κάποια πολυτελής μηνιαία έκδοση για αναγνώστες που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το αγαπημένο τους ανάγνωσμα, ήρθε αυτό το περιοδικό. Στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με άρθρα για την ιστορία των κόμικς ανά τον κόσμο, την ιστορία των εκάστοτε δημιουργών, μάθαμε τα ονόματα σχεδιαστών που δεν ξέραμε και μάθαμε και νέα ονόματα σχεδιαστών που δεν είχαμε ξαναδεί. Από τότε το Κόμιξ έχει εκδώσει ιστορίες δημιουργών που πλέον θεωρούνται κορυφαία ονόματα και με τεράστια επιρροή στον χώρο. Ο Carl Barks ήταν ο πρώτος, και στη συνέχεια μάθαμε για τους Romano Scarpa και Giorgio Cavazzano της ιταλικής σχολής, και τους Don Rosa, Al Taliaferro, Floyd Gottfredson, Paul Murry, Bill Wright κλπ από τους Αμερικάνους, just to name a few.

 

Ο Τερζόπουλος όμως όσο ακόμα σκεφτόταν τη δημιουργία του περιοδικού, δεν έμεινε μόνο εκεί. Παρά τις πρωτοπορίες που θα είχε το Κόμιξ σαν περιοδικό, ήθελε να είναι σίγουρος για την πορεία και το κύρος του. Εκεί πέρα αποφάσισε να επιστρατεύσει το αμερικάνικο ιστορικό περιοδικό Walt Disney's Comics & Stories, το οποίο είναι αυτό που συνέβαλλε τα μέγιστα στην πορεία του Κόμιξ. Έστησε όλο το περιοδικό στο στυλ του WDC&S. Τα αφιερώματα, η δομή, οι ιστορίες και το ιστορικό των δημιουργιών ήταν περίπου στο ίδιο στυλ. Επιπροσθέτως, ακολούθησε την αυξημένη τιμολόγηση παλαιότερων τευχών που είχαν ξεμείνει στο στοκ, προκειμένου να το κάνει συλλεκτικό. Έβαλε λοιπόν την ταμπελίτσα "Συλλεκτικό τεύχος" στην κάτω δεξιά γωνία κάθε τεύχους και ζήταγε υπερβολικά μεγάλα ποσά για τα παλαιότερα τεύχη. Μετά από 1-2 χρόνια από την κυκλοφορία του, έγραφε πως τα τεύχη πιάνουν τεράστιες τιμές στα μαγαζιά μεταχειρισμένων, χαριτολογώντας έλεγαν πως ίσως κάποιος συλλέκτης να γίνει πλούσιος μία μέρα πουλώντας τα παλιά τεύχη του. Το πρώτο τεύχος κοστολογήθηκε στις 80 δραχμές και στον κατάλογο αν δεν κάνω λάθος πουλιόταν προς 1.000 δραχμές ύστερα από κάποια τεύχη. Έχουμε δηλαδή ένα περιοδικό που εκδόθηκε σε πολλές χιλιάδες τιράζ, και απευθύνθηκε κατ' εξοχήν σε άτομα τα οποία θα το πρόσεχαν. Δεν είχε τόσο μεγάλο κίνδυνο από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες, οι οποίες ήταν οι κύριες υπεύθυνες της καταστροφής της παιδικής ηλικίας πάρα πολύ μεγάλου ποσοστού αναγνωστών των παλαιότερων δεκαετιών. Ο Τερζόπουλος πέτυχε αυτό που ήθελε, και απέκτησε ένα κοινό που δεν έχανε κανένα τεύχος χάριν ολοκλήρωσης της συλλογής του, επομένως κέρδισε περισσότερους αναγνώστες, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα λεφτά στην εκδοτική προκειμένου να συμπληρώσουν τις τρύπες τους. Πλέον τα πρώτα τεύχη του περιοδικού πιάνουν άρρωστες τιμές, οι οποίες κατά τη γνώμη μου δεν δικαιολογούνται για ένα τέτοιο περιοδικό. Δεν γίνεται ένα περιοδικό να κοστολογείται περισσότερο από το αντίστοιχο αμερικάνικο που δημοσιεύτηκε η εν λόγω ιστορία για πρώτη φορά. Αλλά αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση, γι' αυτό δεν θα αναφερθώ περαιτέρω σε αυτό.

 

 

Όσο πέρναγε ο καιρός, το περιοδικό αύξανε τις σελίδες του και την τιμή των τευχών του. Γνωρίζαμε ολοένα και περισσότερους δημιουργούς, βλέπαμε περισσότερα άρθρα και μαθαίναμε περισσότερα πράγματα. Το τεύχος 100 γιορτάστηκε με ένα πανηγυρικό υπερτεύχος το οποίο εκτός των άλλων, είχε μέσα το γενεαλογικό δέντρο του Don Rosa και το πρώτο από τα δώδεκα επεισόδια της ιστορίας "Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ". Αυτή για εμένα και για πολλούς ακόμα αναγνώστες ήταν η χρυσή εποχή του περιοδικού και της εκδοτικής γενικότερα. Το 2004 για να γιορταστούν τα 2.000 τεύχη του περιοδικού Μίκυ Μάους, οι εκδόσεις Νέα Ακτίνα διοργάνωσαν μία σειρά από εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του Don Rosa στη χώρα μας. Ήρθε μία φορά στο Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης όπου πωλήθηκε για πρώτη φορά ο Βίος και η Πολιτεία σε σκληρόδετη έκδοση. Δεν θυμάμαι να έχω ζήσει μεγαλύτερο συνωστισμό στη ζωή μου, απορώ πώς άντεξε ο σχεδιαστής. Εκείνη την ημέρα πουλήθηκαν γύρω στα 400 κομμάτια που είχαν φέρει, και ζήτησαν άμεση παραγγελία άλλα 200 επειδή εξατμίστηκαν αμέσως. Μέχρι και τα βιβλία που είχαν πάνω στο σταντ του Rosa πωλήθηκαν. Και όλα αυτά συνέβησαν τη στιγμή που η επίσκεψη του Rosa στο συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο είχε ανακοινωθεί στο ΚΟΜΙΞ μία μόνο ημέρα πριν. Στην Ελληνοαμερικανική ένωση λίγες ημέρες αργότερα που ήταν και η επίσημη εκδήλωση έγινε τεράστιος χαμός. Η έκθεση ξεκινούσε στις 18:00, και εγώ όντας εκεί από τις 16:00 δεν ήμουν καν πρώτος. Αν και ήμουν στην πρώτη δεκάδα. Ο τύπος έδινε αυτόγραφα non stop από τις 18:00 έως τα μεσάνυχτα, δηλαδή 6 συνεχόμενες ώρες.

 

Από εκεί και πέρα όλα έδειχναν πως θα πάνε τέλεια στην εκδοτική. Ο Rosa αναφέρει πως η επίσκεψή του στην Ελλάδα ήταν μία από τις καλύτερές του εμπειρίες και πέρασε super. Το περιοδικό άρχισε να στέλνει ερωτήσεις των αναγνωστών στον ίδιο τον Rosa και αυτός όχι μόνο απαντούσε, αλλά πολλές φορές έδινε εξ' ολοκλήρου συνεντεύξεις στο περιοδικό. Και κάπου σε αυτό το σημείο, αρχίζει η μαύρη εποχή του περιοδικού.

 

 

Κεφάλαιο 2: ΠΑΡΑΚΜΗ

 

Οι ιστορίες των Barks και Rosa που τόσο εκθείαζε το περιοδικό φυσικά και δεν είναι άπειρες. Όταν συνειδητοποίησαν πως αρχίζουν να τους τελειώνουν, στράφηκαν προς άλλους σχεδιαστές. Το περιοδικό ξεκίνησε να δημοσιεύει απλές ιστορίες άγνωστων και άσχετων δημιουργών που δεν ταιριάζουν στο στυλ του. Οι μεγάλες ιστορίες περιπέτειας έδωσαν τη θέση τους σε πολλές δεκασέλιδες ιστορίες οι οποίες κάθε άλλο παρά ευχαριστούσαν τους αναγνώστες. Βρήκαν σχεδιαστές που έχουν κάνει μαζικές παραγωγές ιστοριών (Ο Vicar π.χ. που έχει φτιάξει πάνω από 1.000 ιστορίες) αγνοώντας το γεγονός πως οι αναγνώστες επιθυμούν ποιότητα από ποσότητα. Ενώ το περιοδικό ξεκίνησε ώστε να δημοσιεύει ΜΟΝΟ τις καλύτερες ιστορίες από ορισμένους σχεδιαστές, κατέληξε να ξεζουμίζει τα γνωστά ονόματα, δημοσιεύοντας ακόμα και τις άσχημες ιστορίες τους, διαφημίζοντάς τες ως συλλεκτικές και κορυφαίες επειδή είναι δημιουργημένες από τους σχεδιαστές που είχαμε γνωρίσει. Το ενδεχόμενο των επανεκδόσεων ήταν εκτός, επειδή το περιοδικό προκειμένου να δικαιολογήσει τον "συλλεκτικό" χαρακτήρα του, έπρεπε να μην αφήσει καμία ιστορία του να επανεκδοθεί ποτέ ξανά και σε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό, αποκλείοντας έτσι σιγά σιγά ένα υλικό ~20 χρόνων. Ενώ υπάρχουν γνωστοί Ιταλοί σχεδιαστές που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, δεν τους έβαζε επειδή ήθελε να τους χρησιμοποιήσει σε άλλα περιοδικά στα οποία θα επανεκδοθούν κιόλας με τον καιρό, ενώ αν έμπαιναν στο Κόμιξ, είναι άγραφος κανόνας πως δεν θα ξαναχρησιμοποιούνταν ποτέ ξανά πουθενά αλλού. Μερικές από τις ιστορίες των πρώτων τευχών δημοσιεύτηκαν σε κάποια νεότερα όμως με διπλάσια τιμή, και βαφτίζοντάς τες ως συλλεκτικά διαμάντια, τη στιγμή που μόνο αυτές άξιζαν από όλο το περιοδικό. Ενώ υπάρχουν πολλοί Αμερικάνοι θρύλοι που έχουν αναφερθεί πάμπολλες φορές σε άρθρα (Al Tailaferro, Floyd Gottfredson) οι οποίοι θα μπορούσαν να γεμίσουν δεκάδες τεύχη με χαρακτηριστική ευκολία, αγνοούνταν επιδεικτικά. Ενώ υπάρχουν πάρα πολλές αδημοσίευτες ιστορίες από σχεδιαστές όλων των εθνικοτήτων, το περιοδικό τις αποβάλει ως μην γενόμενες και προτιμάει να βάζει την ίδια αποτυχημένη συνταγή σχεδιαστών.

 

Όσον αφορά τον Rosa, οι σχέσεις του με το περιοδικό εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς χωρίς κανέναν λόγο. Υπάρχει λόγος βασικά, αλλά το περιοδικό δεν είχε τα κότσια να τον αναφέρει. Ο Rosa πλέον και επισήμως έχει σταματήσει να φτιάχνει νέες ιστορίες. Κατά καιρούς αντιμετώπιζε πολλές δύσκολες και άδικες καταστάσεις στο συμβόλαιό του με την Disney, όπως επίσης έχει συμβεί και με πολλούς ακόμα σχεδιαστές, κυρίως των προηγούμενων δεκαετιών. Οι δημιουργοί σιγά σιγά διεκδικούσαν ολοένα και περισσότερα δικαιώματα, αυτός είναι και ο λόγος που πλέον τα ονόματά τους μπαίνουν στα credits του περιοδικού αντί να βλέπουμε π.χ. σκέτο Created by Marvel. Πίσω στον Rosa πάλι, πολλοί εκδότες ανά τον κόσμο χρησιμοποιούσαν τα άρθρα του χωρίς να τον ειδοποιούν, και χωρίς να του λένε σε ποιο έντυπο δημοσιεύτηκε η κάθε ιστορία του. Φυσικά κανένας εκδότης δεν είναι υποχρεωμένος να ενημερώνει για το τι και πώς τον κάθε σχεδιαστή. Από τη στιγμή που πληρώνει τα δικαιώματά του προς την Disney μπορεί να δημοσιεύει οποιαδήποτε ιστορία θέλει. Όμως από την άλλη, όταν έχεις τόσο καλές επαφές με έναν σχεδιαστή και σου ζητάει κάτι τέτοιο, είναι βλακεία να ξεκόψεις μαζί του μόνο και μόνο για αυτό.

 

 

Ο Rosa αποφάσισε να κατοχυρώσει το όνομά του και τα άρθρα του ως νόμιμη δική του ιδιοκτησία, την οποία προκειμένου να χρησιμοποιήσει κάποιος, θα πρέπει να πάρει την άδειά του. Προσοχή, ΟΧΙ τις ιστορίες του, αυτές ανήκουν καθαρά στην Disney εφ' όσον χρησιμοποιούν Disney χαρακτήρες, και αν ένας εκδότης πληρώσει για να εκδώσει ιστορίες Disney, τότε μπορεί να τις χρησιμοποιήσει όπου θέλει, όσες φορές θέλει. Αυτό που κατοχύρωσε ήταν τα άρθρα του και το όνομά του. Δηλαδή όποιος ήθελε από εδώ και στο εξής να χρησιμοποιεί τα άρθρα του Rosa για μία συγκεκριμένη ιστορία, θα έπρεπε πρώτα να επικοινωνήσει μαζί του. Όσον αφορά το όνομα τώρα, κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει για διαφημιστικούς σκοπούς (π.χ. σε ένα εξώφυλλο), όμως μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανονικά μέσα στο βιβλίο.

 

Πολλοί εκδότες δεν ασχολήθηκαν με τον Rosa, αφ' ενός επειδή δεν ήθελαν να μπλέξουν με περισσότερες διαδικασίες προκειμένου να εκδόσουν ένα τεύχος, και αφ' εταίρου επειδή δεν ήθελαν να σκεφτούν το ενδεχόμενο της πληρωμής επιπλέον χρημάτων πέραν του συμβολαίου με την Disney. Αποφάσισαν να ξεκόψουν μαζί του, αφού έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρονταν μόνο για τις ιστορίες του, τις οποίες μπορούσαν να εκδώσουν κανονικά και με τον νόμο χωρίς επιπρόσθετα πάρε δώσε με τον δημιουργό. Ο Don Rosa πάντως δηλώνει πως δεν ήθελε χρήματα, παρά ίσως ένα συμβολικό ποσό. Αυτό που τον ενδιέφερε, είναι να ξέρει που εκδίδονται τα άρθρα του και να έχει μία επαφή με τους εκδότες ώστε να ξέρει πότε βγαίνουν συλλογές με τις ιστορίες του κλπ. Αυτό που τον πείραξε περισσότερο είναι ότι οι εκδότες προτίμησαν να ξεκόψουν εντελώς μαζί του αντιμετωπίζοντάς τον απλά ως μία μηχανή παραγωγής ιστοριών. Οι Έλληνες εκδότες συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς. Το 2008 αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του, το οποίο χρειάστηκε χειρουργικές επεμβάσεις. Πλέον δεν μπορεί να σχεδιάσει παρά μόνο μεγάλα σχέδια χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

 

 

Από τη στιγμή που όοοοολα αυτά συντρέχουν (προβλήματα στη διοίκηση, συμπεριφοράς του ως δημιουργού, συμπεριφορές εκδοτών, πρόβλημα με τα μάτια κλπ), αποφάσισε πως δεν μπορεί και δεν πρόκειται να συνεχίσει να φτιάχνει ιστορίες. Ό,τι έφτιαξε, έφτιαξε. Το Κόμιξ το οποίο αν αναλογιστούμε, είναι συνυπεύθυνο για αυτήν την κατάσταση, ακόμα δεν έχει ανακοινώσει την αποχώρηση του Rosa. Αντ' αυτού, όταν ο Rosa είχε ήδη φύγει από την ενεργό δράση, το Κόμιξ έβγαζε γράμματα αναγνωστών που ζητούσαν να δημοσιευτούν κι άλλες ιστορίες του στο περιοδικό, αγνοώντας τα παρασκήνια.

 

Προσέξτε τώρα να δείτε πώς συνδέονται όλα. Το 2004 με την εκδήλωση, ο Τερζόπουλος είχε προσφέρει ένα αντίτυπο του Βίου και της Πολιτείας στον Rosa. Το 2006, βγήκε από την εκδοτική ένας τόμος ονόματι "Τα χαμένα επεισόδια", και είχε ορισμένες ιστορίες που παρεμβάλλονταν ιστορικά ανάμεσα στην κανονική ιστορία. Αυτός δεν στάλθηκε από τον Τερζόπουλο στον Rosa, αλλά από έναν χρήστη με το username Photo στο GreekComics.gr. Από έναν απλό αναγνώστη δηλαδή, επειδή επικοινωνούσε με τον Rosa και τον ενημέρωσε για την ύπαρξη του συγκεκριμένου βιβλίου.

 

 

Το 2008 ο Τερζόπουλος άρχισε να εκδίδει τα άπαντα του Rosa σε τόμους με χρονολογική σειρά. Το θέμα είναι πως δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομά του στο εξώφυλλο, επομένως το ονόμασε Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ. Ενώ μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομά του στο εσωτερικό των βιβλίων, αποφάσισε να είναι απολύτως ασφαλής με τα δικαιώματα και να μην αναγράψει πουθενά μέσα στο βιβλίο το όνομα του σχεδιαστή. Άρθρα επίσης δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει, και αντί να βάλουν ορισμένα έτοιμα από το Κόμιξ ή να γράψουν δικά τους, αποφάσισαν να μην βάλουν καθόλου. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο με ξερές ιστορίες και τίποτα απολύτως περισσότερο. Προτείνεται για αγορά μόνο αν δεν έχετε ήδη τις ιστορίες από κάποια τεύχη.

 

Anyways, με το που βγήκαν οι τόμοι Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ, τους πέρασα στην παγκόσμια βάση δεδομένων Inducks. Εκεί πέρα καταχωρείς ποιες ιστορίες έχει το κάθε τεύχος, ώστε να έχεις έναν μπούσουλα του τι έχει κυκλοφορήσει στη χώρα σου. Ύστερα από μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, καταφέραμε ορισμένα 5-6 άτομα να καταλογογραφήσουμε το μεγαλύτερο ποσοστό Disney κόμικς της Ελλάδας. Μέσα σε όλα αυτά, ένας Induckser από την Δανία είδε τις νέες εκδόσεις του Rosa που καταχώρησα και μου είπε πως γνωρίζει τον Rosa και θα ενδιαφερόταν για αυτές. Για να μην τα πολυλογώ, ζήτησα το mail του Rosa με τον οποίον μιλήσαμε και μου είπε πολλά από όσα ανέφερα παραπάνω.

 

Επειδή οι Έλληνες εκδότες δεν πρόκειται να του ξαναμιλούσαν ποτέ, ζήτησε από εμένα να του στείλω τις ελληνικές σκληρόδετες εκδόσεις που περιέχουν ιστορίες του. Μέχρι στιγμής του έχω στείλει για την προσωπική του συλλογή τα Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ #1, #2, #3 και τους Επίγονους του Καρλ Μπαρκς. Μου ζήτησε να με πληρώσει, αλλά του απάντησα πως δεν θα μπορούσα να δεχτώ λεφτά από οποιονδήποτε σχεδιαστή θαυμάζω. Τη δεύτερη φορά που του έστειλα πακέτο, του ζήτησα αν μπορούσε για αντάλλαγμα να μου υπογράψει ορισμένα τεύχη, κάτι που δέχτηκε μετά χαράς. Εκτός από αυτά που κράτησα για την προσωπική μου συλλογή, του ζήτησα να μου υπογράψει σε ένα τεύχος με αφιέρωση προς τη λέσχη φίλων κόμικς. Του ζήτησα να γράψει ένα κείμενο στα ελληνικά, το οποίο θα του έστελνα και αυτός θα το αντέγραφε. Τελικά δέχτηκε. Το βιβλίο Βιβλιοθήκη Κόμιξ #1 μπορείτε να το δείτε από κοντά όλοι όσοι θέλετε, αν περάσετε μία βόλτα από τη λέσχη φίλων κόμικς (Αγίας Ειρήνης 5, Μοναστηράκι)

 

 

Τελικά έγραψα πολλά περισσότερα απ' όσα φανταζόμουν, όμως νομίζω πως άξιζε να ειπωθούν. Από τότε στη διοίκηση του Κόμιξ δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα, και το περιοδικό συνεχίζει ακάθεκτο την κατρακύλα. Με τον Rosa εξακολουθώ να μιλάω όποτε έχω νεότερα από την εδώ κατάσταση. Είναι πάντα εξυπηρετικός και με έχει διαφωτίσει σε πολλά θέματα σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί γύρω από το θέμα του.

 

 

 

Κεφάλαιο 3: Το Facebook

 

 

 

Πριν λίγο καιρό ο Τερζόπουλος αποφάσισε να ανοιχτεί στον τομέα του internet. Έκανε λοιπόν αυτό που όλοι περιμέναμε. Άνοιξε δικό του site με previews σελίδων, πληροφορίες για τους τίτλους, δυνατότητα για αγορές κλπ; Φυσικά και όχι. Απλά δημιούργησε γκρουπάκια στο Facebook για όλους τους τίτλους του . Anyways, από το τίποτα καλό είναι και αυτό. Είναι ένα πρώτο βήμα για να ξανοιχτεί στον χώρο του internet και να δει περίπου τι κοινό πιάνει ο κάθε του τίτλος σε ένα δημοφιλές μέσο όπως το Facebook.

 

Είχα δημιουργήσει έναν λογαριασμό κυρίως για Disney comics ώστε να επικοινωνώ με ορισμένους (Ιταλούς κυρίως) δημιουργούς και δεν δίστασα να γράψω τις απόψεις μου για τους εκάστοτε τίλους, κυρίως για το Μίκυ Μάους και το ΚΟΜΙΞ. Και εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα. Όπως έχετε παρατηρήσει οι περισσότεροι, η ποιότητα του ΚΟΜΙΞ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση εδώ και κάμποσα χρόνια. Ο κόσμος έγραφε μόνο αρνητικά σχόλια, τα οποία οι διαχειριστές έσβηναν επιδεικτικά. Ύστερα από κάποιο σημείο, επειδή δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στον χείμαρρο αρνητικών σχολίων, άρχισαν να σβήνουν ολόκληρες καταχωρήσεις, και ύστερα από λίγες ακόμα ημέρες έσβησαν όλο το γκρουπάκι. Ωραία θα μου πείτε, τι είχαμε τι χάσαμε.

 

Πριν μερικές ημέρες το γκρουπάκι ξανάνοιξε, με σβησμένα όλα τα σχόλια που δεν τους άρεσαν, είτε ήταν κόσμια, είτε όχι. Τα άτομα που έγραφαν τέτοια σχόλια ΒΑΝαρίστηκαν από το γκρουπ, και ακόμα και αν ξαναγράφονταν, δεν είχαν δυνατότητα σχολιασμού. Ε, ήμουν ένας από αυτούς.

 

 

Έστειλα κάμποσα e-mails ζητώντας εξηγήσεις για την απαράδεκτη στάση τους απέναντι σε έναν πολύ αφοσιωμένο αναγνώστη τους, αλλά δεν έλαβα ουδεμία απάντηση. Τα e-mails στάλθηκαν στην [email protected] και [email protected] με επισήμανση του προσωπικού e-mail του Τερζόπουλου. Και ύστερα από αυτήν την πλήρη απαξίωσή μου, έβγαλαν ανακοινώσεις σε όλα τα γκρουπάκια

 

Αγαπητοί μου φίλοι' date='

 

Μερικοί από εσάς διατυπώνετε απόψεις και σκέψεις που θα ενδιέφεραν την Σύνταξη του περιοδικού. Αυτό μπορείτε να το κάνετε στέλνοντας τα μηνύματά σας στο [email protected].

 

Κοροϊδευόμαστε κανονικά δηλαδή. Εκεί είναι που άναψαν λαμπάκια. Προσωπικά είμαι ένας hardcore αναγνώστης της συγκεκριμένης εκδοτικής. Ακόμα και αν δεν αγοράζω όλους τους τίτλους, βλέπω τι παίζει, συγκρίνω όλους τους τομείς με εκδόσεις του εξωτερικού και έχω ορισμένες προτάσεις που θεωρώ πως θα βοηθούσαν το περιοδικό, τις οποίες και έχω αναφέρει κατά καιρούς κυρίως στο GreekComics.gr. Το αν το περιοδικό τις ακολουθήσει ή όχι είναι δικό του θέμα, όμως ως αγοραστής, τη στιγμή που τους δίνω τα λεφτά μου, έχω το δικαίωμα να τους πω τι μου αρέσει και τι όχι στα κόμικς τους. Όταν θέλησα να τα γράψω καλοπροαίρετα στο γκρουπ του ΚΟΜΙΞ, οι διαχειριστές θεώρησαν τη συμπεριφορά μου τόσο απρεπή που δικαιολογεί διαγραφή.

 

Μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχω λάβει απάντηση στα mails, αλλά από παρεμφερείς σελίδες βλέπω πως ο κόσμος που ΒΑΝαραν από το γκρουπ ήταν πάρα πολύς. Μιλάμε για εκδοτική που σέβεται τους αναγνώστες τις, όχι αστεία. Η παραπάνω κατάσταση και η απαξίωση με την οποία μου φέρθηκε όλη η εκδοτική, με κάνουν να δηλώσω επίσημα πως σταματάω να αγοράζω αυτό το περιοδικό, κάτι που δεν πίστευα πως θα έλεγα ποτέ, όσο άσχημα και αν πήγαινε. Όμως όταν είσαι γεμάτος ιδέες και ενθουσιασμό θέλοντας να δώσεις ένα λιθαράκι βοήθειας στην εκδοτική και αυτή σου συμπεριφέρεται λες και είσαι σκουπίδι και παρασιτικό στοιχείο που βλάπτει τη δημόσια εικόνα της, τότε καταλαβαίνεις πως δεν έχει και πολύ νόημα να ασχολείσαι. Η Νέα Ακτίνα πλέον έχει την νοοτροπία του βασιλιά των κόμικς εν Ελλάδι, το οποίο την έχει οδηγήσει σε υπέρμετρη υπεροψία και κάποια στιγμή θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

 

Παρακάτω ακολουθούν τα σχόλια που μου διέγραψαν, ώστε να βγάλει ο καθένας τα προσωπικά του συμπεράσματά του και να διαπιστώσει αν λέω υπερβολές ή όχι.

 

 

Το e-mail διαμαρτυρίας μου προς την εκδοτική

 

 

Χαίρετε αγαπητό προσωπικό του περιοδικού ΚΟΜΙΞ και όχι μόνο. Το παρακάτω mail το έστειλα στην [email protected], όμως όπως το φαντάστηκα, δεν έλαβα καμία ενημέρωση. Το στέλνω κι εδώ σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια ώστε να ακούσετε τους αναγνώστες σας. Ευελπιστώ να λυθεί αυτό το απαράδεκτο θέμα. Αν θέλετε απόψεις και σκέψεις που μπορεί να σας ενδιαφέρουν, θα τις βρείτε στο κάτω μέρος του mail. Είναι αυτές τις οποίες ΔΕΝ θέλατε να ακούσετε πριν μερικές μέρες και τις διαγράψατε χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο.

 

 

Στο παρακάτω mail θα ήθελα να σας αναφέρω κάτι που δεν φανταζόμουν πως θα έλεγα ποτέ, και πραγματικά με λυπεί αφάνταστα.

 

Ονομάζομαι Phantom Duck (Σημ. στο mail προφανώς χρησιμοποίησα το κανονικό μου όνομα). Είμαι από τα άτομα που υποστηρίζουν ότι όλοι μας πρέπει να ακολουθούμε τις τάσεις τις εποχής μας και αξιοποίησα αμέσως το σύστημα του FaceBook που εφαρμόστηκε πρόσφατα. Δυστυχώς, μετά λύπης μου παρατήρησα πως η σελίδα του ΚΟΜΙΞ διαγράφει σχόλια τα οποία ασκούν αρνητική κριτική στο περιοδικό. Επειδή οι περισσότεροι αναγνώστες είχαν την ίδια άποψη για το περιοδικό, φτάσατε στο σημείο να σβήνετε ολόκληρες δημοσιεύσεις (και ακόμα την ίδια τη σελίδα για μερικές ημέρες επειδή δεν μπορούσατε να ανταπεξέλθετε στον χείμαρρο αρνητικών σχολίων). Το χειρότερο είναι πως ο χείμαρρος της λογοκρισίας πήρε ακόμα και συγκροτημένα σχόλια ατόμων που έγραφαν εντελώς καλοπροαίρετα. Και το χείριστο είναι πως στην προσπάθειά σας να ξεφορτωθείτε αυτά τα "παράσιτα", τους διαγράψατε από το γκρουπ (ΒΑΝ) και τους αποκλείσατε την δυνατότητα σχολιασμού ακόμα και αν ξαναγραφτούν. Προσωπικά ανήκω στην τελευταία κατηγορία.

 

 

Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να φέρεστε έτσι στους αναγνώστες σας.

Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να σβήνετε σχόλια αναγνωστών, τη στιγμή που όλες οι υπόλοιπες σοβαρές εκδοτικές του κόσμου δέχονται θετικά το οποιοδήποτε feedback, ώστε να γίνουν καλύτερες και να ευχαριστήσουν τους αναγνώστες τους. Το να μη θέλετε να βελτιώσετε την ποιότητα του ΚΟΜΙΞ είναι δικό σας θέμα, όμως εγώ ως αγοραστής έχω το δικαίωμα να σας κρίνω από τη στιγμή που σας στηρίζω με τα χρήματά μου αγοράζοντας το προϊόν σας.

Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μας αντιμετωπίζετε ως παράσιτα που βλάπτουμε τη δημόσια εικόνα σας, αντί ως συνειδητοποιημένους hardcore αναγνώστες. Ο κόσμος που μπαίνει στον κόπο να κάνει τέτοια σχόλια αποτελεί τον πυρήνα των αγοραστών σας. Τέτοιες κινήσεις σε κάποιον που σας στηρίζει σε όλες τις εκδόσεις σας, είναι ό,τι χειρότερο μπορείτε να κάνετε στις πωλήσεις σας. Πρόκειται για τη χειρότερη επιχειρηματική κίνηση δημοσίων σχέσεων με τους αναγνώστες στην οποία μπορεί να προβεί κάποιος, πραγματικά μένω άναυδος από την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζετε την κατάσταση.

Είναι τραγική ειρωνεία να προχωράτε σε τέτοιες ενέργειες, ύστερα από τόσα άρθρα που έχετε δημοσιεύσει περί λογοκρισίας των κόμικς.

Είναι μικροπρέπεια να μηδενίζετε τις γνώμες των αναγνωστών. Μετά από τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκα, η υπόληψή μου για την εκδοτική έπεσε κατακόρυφα. Ο αποκλεισμός μου από ένα περιοδικό το οποίο εκθείαζα και μίας εκδοτικής την οποία στήριζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν κάτι το οποίο δεν περίμενα ποτέ. Μία εξοργιστική κίνηση αχαριστίας δίχως περαιτέρω σκέψη.

 

 

Με αυτό το e-mail θέλω να σας ενημερώσω πως είμαι ένα άτομο που χρωστάω την προσωπικότητα και την προσωπική μου τρέλα, στις Disney εκδόσεις σας. Αν αυτή η φράση σας ακούγεται υπερβολική, τότε είναι κρίμα να βρίσκεστε σε αυτήν τη θέση, τη στιγμή που άλλα άτομα εκτιμάνε πολύ περισσότερο αυτό που εσείς κάνετε ως αγγαρεία. Αγόραζα το ΚΟΜΙΞ ανελλλιπώς από το τεύχος #96 και είμαι κάτοχος όλων των τευχών μέχρι και το τρέχον. Και λέω αγόραζα επειδή ύστερα από τέτοια αντιμετώπιση, δεν βλέπω για ποιον λόγο θα έπρεπε να συνεχίζω να σας στηρίζω άλλο. Τα τελευταία χρόνια που αγοράζω το περιοδικό το κάνω απλά για να στηρίξω την εκδοτική σας, μιας και το περιεχόμενό του κάθε άλλο παρά με ευχαριστεί. Από τη στιγμή που με αντιμετωπίζετε ως αρνητική επιρροή για τη δημόσια εικόνα του γκρουπ σας και ως ταραχοποιό στοιχείο από το οποίο πρέπει να απαλειφτείτε πάση θυσία, τότε δεν βλέπω για ποιον λόγο θα έπρεπε να συνεχίζω να σας στηρίζω εγώ ως αναγνώστης. Ειδικά από τη στιγμή που απ' ό,τι φαίνεται δεν έχετε καμία διάθεση να βελτιώσετε το ΚΟΜΙΞ. Προσωπικά δεν έχω κολλήματα να έχω "τρύπες" στη συλλογή μου, επομένως δεν πρόκειται να με κρατήσετε όπως κρατάτε μία τεράστια μερίδα των απογοητευμένων αναγνωστών του "συλλεκτικού" αυτού περιοδικού.

 

 

Να είστε σίγουροι πως από πλευράς μου έχετε κερδίσει επάξια τη δυσφήμιση που σας αξίζει. Κάνατε τεράστιες προσπάθειες για να το καταφέρετε, αλλά πλέον κερδίσατε με το σπαθί σας την αρνητική μου άποψη όχι μόνο για το εν λόγω περιοδικό, αλλά για τη συνολική εικόνα της εκδοτικής σας. Μπορείτε να είστε ήσυχοι πως τα παραπάνω γραφόμενα θα πάρουν τη θέση τους στα reviews που κατά καιρούς κάνω σε όλες τις σχετικές με κόμικς ιστοσελίδες που είμαι γραμμένος. Όπως επίσης και συνεχείς αναφορές στους αναγνώστες της εκδοτικής που γνωρίζω από κοντά μέσω της λέσχης φίλων κόμικς ή άλλων τρόπων. Για να μην παρεξηγηθώ, τα παραπάνω φυσικά και δεν περιλαμβάνουν ούτε μια μικρή δόση απειλής, θα ήταν αστείο εξ' άλλου να προσληφθεί ως κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω κατά πόσον θεωρείται απειλή το ότι θα χάσετε έναν από τους χιλιάδες αναγνώστες σας (και μερικούς ακόμα που θα παρασύρει). Σίγουρα όμως η απώλεια τέτοιων αναγνωστών είναι κάκιστη επιχειρηματική κίνηση εκ μέρους σας, και θα έπρεπε να σας ενοχλεί έστω και λίγο για πολλούς λόγους.

 

 

Σαν επίλογο, θέλω να αναφέρω πως το 2004, όταν είχα έρθει στα γραφεία σας για την εξαιρετική εκδήλωση για τα 40 χρόνια Μίκυ Μάους, ο κύριος Τερζόπουλος μου είπε πως δεν θα αφήνατε ούτε τον ίδιο τον Walt Disney να μπει μέσα στο γραφείο που επιλέγετε τις ιστορίες για το ΚΟΜΙΞ. Εν έτει 2011 έχω να πω πως πολύ καλά θα κάνατε και δεν θα αφήνατε τον Walt Disney να μπει στα γραφεία του ΚΟΜΙΞ.

 

Επειδή θα ντρεπόταν.

 

 

 

Με εκτίμηση

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Παρακάτω παραθέτω τα μηνύματα που έχω γράψει στη σελίδα του ΚΟΜΙΞ στο FaceBook και έχουν διαγραφεί (συνολικά 8 σελίδες word, περί τις 2.000 λέξεις). Δεν περιμένω να τα διαβάσετε, εξ' άλλου υποθέτω πως το έχετε ήδη κάνει, αλλιώς θα είχαν παραμείνει στη σελίδα. Τα παραθέτω κυρίως για αρχειακούς λόγους, με ελπίδα να εκτιμήσετε την προσπάθεια μερικών αφοσιωμένων αναγνωστών που ξοδεύουν τον (λιγοστό) ελεύθερο χρόνο τους, την οποίαν όμως εσείς τελείως ανεύθυνα και ατάραχα μηδενίζετε με μερικά κλικς.

 

 

Τα λογοκριμένα σχόλια

 

 

MAIL ΔΕΥΤΕΡΟ

 

(για το πρώτο δεν κράτησα backup επειδή δεν φαντάστηκα πως θα σβηστεί)

 

 

Μα το θέμα δεν είναι να τις διαβάσουν οι αναγνώστες αλλά οι συντελεστές του περιοδικού, μπας και διορθωθεί αυτή η κατρακύλα. Είναι χαζό και ανούσιο να γίνεται κάτι τέτοιο, ο κόσμος το' χει βούκινο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Όλος ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι πως το ΚΟΜΙΞ έχει πάρει τον κατήφορο. Τα αρνητικά σχόλια δεν είναι η αιτία με την οποία πρέπει να ασχοληθούν, τα αρνητικά σχόλια είναι η απόρροια της κατρακύλας για την οποία ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το ηρωικό πλήρωμα του ΚΟΜΙΞ. Αυτό που θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει είναι πώς να διορθώσουν την ποιότητα του περιοδικού, όχι το να σβήνουν μηνύματα, τα οποία μάλιστα μεταξύ άλλων περιέχουν προτάσεις για να βελτιώσουν την κατάσταση.

 

Τέλος πάντων, επιβεβαιώνω κι εγώ το παραπάνω, από προσωπική μου ομιλία με τον Rosa. Ενώ η σχέση μεταξύ τους ήταν άριστη, όταν ο Rosa αποφάσισε να κατοχυρώσει το όνομά του, πολλοί εκδότες του έκοψαν την καλημέρα, μέσα σε αυτούς και οι Έλληνες. Παρά τις προσπάθειες που έκανε ο ίδιος ο Rosa για να βγάλουν κάποια άκρη με ένα συμβολικό (όπως τουλάχιστον μου είπε) ποσό, δεν έλαβε καμία απάντηση. Αυτό που τον πείραξε περισσότερο ήταν πως όταν είχε έρθει το 2004, τα ίδια άτομα του είχαν συμπεριφερθεί με τον καλύτερο τρόπο.

 

Σημείωση, ο Rosa κατοχύρωσε μόνο το όνομά του, όχι τις ιστορίες του. Αυτές ανήκουν στην Disney, και ο Τερζόπουλος μπορεί να τις εκδίδει κανονικά και με τον νόμο. Η κατοχύρωση του ονόματος, σημαίνει πως οι εκδότες πρέπει να δίνουν ένα ποσό, προκειμένου να έχουν το δικαίωμα να δημοσιεύουν τα άρθρα του, ή το όνομά του για διαφημιστικούς σκοπούς (π.χ. στο εξώφυλλο). Αυτός είναι και ο λόγος που η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΜΙΞ δεν περιλαμβάνει ούτε το όνομα του Rosa στο εξώφυλλο (π.χ. Βιβλιοθήκη Rosa), ούτε και άρθρα του Rosa.

 

Οι εκδότες παρ' όλο που του έστειλαν τον Βίο και την Πολιτεία, όταν έγιναν τα παραπάνω γεγονότα, σταμάτησαν μέχρι και να τον ενημερώνουν για το τι εκδίδουν από αυτόν. Όχι πως ήταν αναγκασμένοι να κάνουν κάτι τέτοιο, όμως από τη στιγμή που είχαν καλές σχέσεις, ήταν χαζό να ξεκόψουν έτσι. Την Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 1,2,3 και τους ΕΠΙΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΚΣ του τα έστειλα εγώ με το που βγήκαν. Ως αντάλλαγμα μου έστειλε ορισμένα υπογεγραμμένα τεύχη, μεταξύ άλλων και την ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΜΙΞ #1, την οποία δώρισα στη ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΩΝ ΚΟΜΙΞ (Αγ. Ειρήνης 5, Μοναστηράκι, Αθήνα). Όποιος θέλει μπορεί να δει την αφιέρωση στα ελληνικά διά χειρός Rosa από κοντά, αρκεί να κάνει μία βόλτα από εκεί πέρα.

 

Για να μην μακρηγορούμε άλλο, ο Τερζόπουλος δεν έχει κάνει κάτι παράνομο με τον Rosa. Απλά όταν ο δεύτερος αποφάσισε να κατοχυρώσει το όνομά του, ο Τερζόπουλος είχε να αποφασίσει μεταξύ δύο επιλογών. Είτε μιλάει με τον Rosa, πληρώνει ένα ποσό και συνεχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα και τα άρθρα του, είτε ξεκόβει εντελώς, δεν χρησιμοποιεί το όνομά του σε εξώφυλλα, και δεν ξαναβάζει άρθρα του. Δικό του το μαχαίρι, δικό του και το καρπούζι. Δυστυχώς για εμάς, διάλεξε τη λιγότερο συμφέρουσα επιλογή για τους αναγνώστες, και την περισσότερο αποδοτική για την τσέπη του.

 

Τώρα το αν όντως ήταν σωστό εκ μέρους του Rosa να προβεί σε μία τέτοια κίνηση, σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση, και η αλήθεια είναι πως το δίκιο βρίσκεται κάπου μεταξύ Τερζό και Rosa στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν θα επεκταθώ όμως περαιτέρω στο θέμα, αφ' ενός επειδή ήδη έκανα άλλο ένα post σεντόνι, αφ' εταίρου επειδή δεν ξέρω κατά πόσον είναι το κατάλληλο μέρος για να συζητήσουμε κάτι τέτοιο, αφέ τρίτου επειδή μπορεί να σβηστεί κι αυτό το post, επομένως δεν ξέρω αν έχει νόημα να γράφω τεράστια posts για κάτι που μπορεί να εξαφανιστεί με το πάτημα ενός κουμπιού από τους διαχειριστές.

 

Με εκτίμηση

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MAIL ΤΡΙΤΟ

 

 

Ρε παιδιά, αν είναι να σβήνετε τα σχόλιά μας, κλείστε και τη σελίδα να τελειώνει η υπόθεση και να μη χαλάει η ζαχαρένια κανενός. Κάποιοι δεν έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο και το ότι ξοδεύουμε λίγον από αυτόν στη συγκεκριμένη σελίδα, δείχνει πως αγαπάμε το περιοδικό. Το να σβήνετε συνέχεια τεράστια σχόλια τα οποία μόνο να προσφέρουν έχουν στην ποιότητα του περιοδικού, είναι το λιγότερο εξοργιστικό. Λυπηθείτε τον χρόνο που μας πήρε να τα γράψουμε, για κάποιους από εμάς είναι σημαντικά, τουλάχιστον αναφέρετέ το ώστε να κρατήσουμε κάποια που είναι ενδιαφέροντα.

 

Η ιστορία έχει δείξει πως η λογοκρισία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αντιπάθεια του λογοκριτή. Τα αρνητικά σχόλια είναι κάτι το οποίο πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν για τη βελτίωση του περιοδικού, όχι κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται με παρωπίδες και να αγνοείται επιδεικτικά. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για ένα περιοδικό αλλά παντού.

 

Πρέπει να καταλάβετε πως μπορείτε να ΜΗΝ δημοσιεύετε αρνητικά σχόλια στο περιοδικό, όμως στον κυβερνόκοσμο του διαδικτύου κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει τον ελεύθερο λόγο. Αν δεν δημοσιευτούν αρνητικά σχόλια εδώ, θα δημοσιευτούν σε όλο το υπόλοιπο internet. Και εκτός του ότι δεν θα έχετε αποτρέψει τα συγκεκριμένα σχόλια, θα έχετε κερδίσει και την αντιπάθεια όλων μας επειδή προβαίνετε σε τέτοιες απαράδεκτες κινήσεις.

 

Τα αρνητικά σχόλια υπάρχουν επειδή η ποιότητα του περιοδικού έχει πιάσει πάτο. Δεν είναι τα σχόλια αυτά με τα οποία πρέπει να ασχολείστε, αλλά ο λόγος ύπαρξής τους, δηλαδή οι απαράδεκτες επιλογές ιστοριών ενός πάλαι ποτέ εξαίρετου περιοδικού. Αν φτιάξει η ποιότητα του περιοδικού, τα σχόλια θα εξαφανιστούν, όμως αν το περιοδικό συνεχίσει τον χαβά του, θα εμφανίζονται σχόλια όχι μόνο εδώ πέρα, αλλά και σε ένα σωρό άλλες σελίδες, στις οποίες δεν έχετε δικαιοδοσία και επομένως δεν μπορείτε να τα εμποδίσετε να ακουστούν.

 

Όσο συνεχίζεται η κατρακύλα, τόσο περισσότερους αναγνώστες θα συνεχίσετε να χάνετε, και να είστε σίγουροι πως για αυτό ουδεμία ευθύνη θα έχουν τα αρνητικά σχόλια που γίνονται εδώ πέρα. Εξ' άλλου η πτώση της ποιότητας είναι κάτι που φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά, δεν είναι κάτι για το οποίο περίμενε εμάς ο κόσμος για να το διαπιστώσει, επομένως πραγματικά δεν έχετε τίποτα να κερδίσετε με το σβήσιμο των σχολίων μας.

 

Δεν είμαστε όλοι οι αναγνώστες μηδενιστικοί, πολλοί από εμάς αναγνωρίζουμε τα καλά και τα άσχημα της τωρινής κατάστασης, ενώ έχουμε πολλές προτάσεις τις οποίες πιστεύουμε πως θα ήταν αποδοτικό για εσάς αν τις λαμβάνατε υπ' όψιν σας. Φυσικά όμως μπορείτε να καταλάβετε πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί αν μας τις σβήνετε.

 

Σας παρακαλώ πάρα πολύ λάβετε τα παραπάνω υπ' όψιν σας, επειδή μόνο να χάσετε εκτίμηση και αναγνώστες μπορείτε από τέτοιες απαράδεκτες κινήσεις. Η ιστορία έχει δείξει πως τέτοιες κινήσεις γυρνάνε μπούμερανγκ, και αυτό είναι κάτι που δεν θέλει κανείς μας, πρώτα εσείς ως εκδότες και ύστερα εμείς ως αναγνώστες.

 

Η αλήθεια πονάει, όμως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.

 

Με εκτίμηση

 

 

 

 

 

 

 

 

MAIL ΤΕΤΑΡΤΟ

 

 

Αγαπητό περιοδικό,

 

Σαφώς και διατηρείτε το δικαίωμα να σβήνετε όσα σχόλια δεν σας αρέσουν, δική σας είναι η σελίδα άλλωστε. Δεν ήταν ανάγκη καν να το αναφέρετε στις πληροφορίες της σελίδας, το δικαίωμα της επιβολής της τάξης στην προσωπική σας σελίδα είναι αναπόσπαστο δικαίωμά σας. Το θέμα είναι πως κοιτάτε το δέντρο και χάνετε το δάσος, όσα σχόλια και να σβήσετε, δεν πρόκειται να καταφέρετε τίποτα περισσότερο από το να χάνετε ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ την εκτίμηση των αναγνωστών σας. Στο περιοδικό έχετε τον έλεγχο του τι γράφεται, στο διαδίκτυο όμως όχι.

 

Προσωπικά δεν πρόκειται να σταματήσω να κάνω σχόλια, πάντα καλοπροαίρετα, είτε αυτά είναι θετικά, είτε αρνητικά. Αν κρίνετε πως βλάπτουν το αναγνωστικό σας κοινό, πράξετε όπως νομίζετε. Εγώ πάντως νιώθω πραγματικά πολύ πικραμένος που ένα περιοδικό στο οποίο χρωστάω την τρέλα μου αυτή τη στιγμή, με αντιμετωπίζει ως αποδιοπομπαίο τράγο.

 

Γηράσκω αεί διδασκόμενος λέγανε οι αρχαίοι μας πρόγονοι, και προσωπικά νιώθω ότι κερδίζω ένα λιθαράκι γνώσης κάθε φορά που βλέπω ένα καλοπροαίρετο σχόλιο γραμμένο εδώ πέρα, επομένως θα ήθελα να πιστεύω πως η ίδια δυνατότητα υπάρχει και για εσάς. Για αυτό, μην κατακρίνετε αυτά τα σχόλια σβήνοντάς τα, αλλά κοιτάξτε τα κατάματα και προσπαθήστε να καταπολεμήσετε τον λόγο ύπαρξής του.

 

Κλείνοντας, θα παραθέσω άλλο ένα ρητό του ΣΟΦΟΥ λαού μας. Ή στραβά είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζετε (στην προκειμένη, το πλήρωμα του ΚΟΜΙΞ). Και την τελευταία φορά που κοίταξα τον γιαλό, ήταν στη θέση του.

 

Σας παρακαλώ να σταματήσετε να καταφεύγετε σε τέτοιες κινήσεις μικροπρέπειας και να εκτιμήσετε το αναγνωστικό σας κοινό, το οποίο τόσον καιρό σας στηρίζει χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, μόνο και μόνο επειδή ελπίζει πως κάποια στιγμή θα μας ακούσετε.

 

Με εκτίμηση

 

 

 

 

 

MAIL ΠΕΜΠΤΟ

 

Η προσωπική μου άποψη για το τεύχος Αυγούστου

 

Τα καλά

+ Η ιστορία του Marco Rota "Η νύχτα των Σαρακηνών"

+ Η ιστορία του Barks "Ο φύλακας των ακτών"

+ Η ιστορία του Jippes "Επιχείρηση Κιβωτός"

+ Τα άρθρα, τα οποία παρά την πτώση ποιότητας ιστοριών τα τελευταία χρόνια, παραμένουν αξιόλογα

 

Τα άσχημα

- Η ιστορία του Vicar "Το περιβόλι των θησαυρών"

- Η ιστορία Cars 2

- Η ιστορία των Τεργιέ Νόρντμπερκ και Άριλντ Μίντουν "Η φύση έχει τη λύση"

- Το εξώφυλλο

 

Τα θετικά δεν τα αξιολογώ, είναι θετικά. Πολύ καλά κάνετε, συνεχίστε έτσι. Για τα αρνητικά τώρα, σχολιάζω με τη σειρά που τα παρέθεσα:

 

1) Φτάνει με τον Vicar. Ο τύπος έχει κάνει ούτε λίγο ούτε πολύ περισσότερες από χίλιες (1.000) ιστορίες. Δεν είναι κλασικός, είναι η εύκολη λύση. Το θέμα είναι πως το αναγνωστικό κοινό προτιμάει ποιότητα από ποσότητα. Εξ' άλλου οι Marco Rota και Don Rosa έχουν κάνει περίπου στις 100 ιστορίες έκαστος, όμως είναι περισσότερο αγαπητοί στους αναγνώστες για ευνόητους λόγους.

 

2) Το Cars 2 μπορεί να είναι καλή ιστορία, όμως δεν ανήκει σε ένα περιοδικό που αφιερώνεται σε κλασικές ιστορίες. Τον Επικό Μίκυ προσωπικά τον απόλαυσα, όμως ως εκεί. Δεν θα ήθελα να ξαναδώ "Γκράφικ Νόβελς" όπως το Cars, αυτά ανήκουν σε άλλο περιοδικό.

 

3) Η ιστορία "Η φύση έχει τη λύση" από τους Guest Stars του τεύχους Τεργιέ Νόρντμπερκ και Άριλντ Μίντουν, ήταν πραγματικά αχρείαστη. Το περιοδικό δεν χρειάζεται άλλους άγνωστους και ατάλαντους σχεδιαστές, χρειάζεται το αντίθετο.

 

4) Το εξώφυλλο για εμένα ξεπέρασε κάθε αρνητική προσδοκία. Λυπάμαι που το λέω, όμως είναι από τα χειρότερα εξώφυλλα που θα μπορούσα να δω στο συγκεκριμένο τεύχος, και εξηγούμαι. Το τεύχος έχει μία ΙΣΤΟΡΙΑΡΑ του Marco Rota, μία από τις καλύτερες επιλογές που θα μπορούσατε να κάνετε την παρούσα περίοδο. Αντί να μπει το εξώφυλλο που σχεδίασε ο ίδιος για την ιστορία του http://coa.inducks.org/story.php?c=IC+TP++++9, βλέπουμε για ακόμα μία φορά να μονοπωλεί το εξώφυλλο ο Nadorp για τον οποίο επανειλημμένως ακούτε μόνο αρνητικά σχόλια. Τη στιγμή που έχετε μία ιστορία κράχτη του Rota, αντί να τη διαφημίσετε μέσω του εξωφύλλου, προτιμάτε να βάλετε εξώφυλλο που αναφέρεται στην ιστορία των άγνωστων σχεδιαστών. Ο καθιερωμένος ξερός τίτλος αναφέρεται στη συγκεκριμένη ιστορία, εξαφανίζοντας έτσι κάθε ψήγμα της ιστορίας του Rota.

 

Στο συγκεκριμένο τεύχος παραδόξως εκτός από τον ξερό τίτλο της κύριας ιστορίας, αυτή τη φορά βλέπουμε ακόμα δύο ακόμα ταμπέλες στο εξώφυλλο, η μία που αναγράφει "Βρείτε μας στο Facebook" και η άλλη με "CARS 2". Αγαπητό περιοδικό, όταν λέγαμε πως τα εξώφυλλα ήταν άδεια, το τελευταίο που εννοούσαμε ήταν οι συγκεκριμένες ταμπέλες που μπήκαν σε αυτό το επιεικώς απαράδεκτο εξώφυλλο. Ποσώς μας ενδιαφέρουν τα Γκράφικ Νόβελς και το Facebook, αυτό που θέλουμε να βλέπουμε στο εξώφυλλο είναι ένα αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο της πραγματικής σημαντικής και κλασικής ιστορίας, τους σχεδιαστές του τεύχους και τα άρθρα που περιέχονται.

 

Αν το τεύχος ήταν 75 σελίδες με τις καλές ιστορίες και είχε ένα αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο στο οποίο θα αναφέρονταν ο κύριος σχεδιαστής του τεύχους (Marco Rota), οι ιστορίες και τα άρθρα που περιέχονταν, θα είχαμε ένα τέλειο τεύχος, αντίστοιχο με αυτά που αναπολούμε εδώ και τόσον καιρό. Θα έδινα τα 3€ περιχαρής επειδή θα έπιαναν τόπο και είμαι σίγουρος πως δεν θα ήμουν ο μόνος. Αντί αυτού όμως, χαλάσατε μόνοι σας την επιτυχημένη συνταγή που κρατάτε στα χέρια σας. Αυξήσατε την τιμή στο διπλάσιο, και προσθέσατε ~100 σελίδες γεμάτες ιστορίες χωρίς αντίκρισμα, ιστορίες που δεν θέλει το αναγνωστικό σας κοινό. Και το χειρότερο είναι πως όλα αυτά τα αναγγέλλετε από το εξώφυλλο, το οποίο προδίδει την κατάσταση των περιεχομένων του.

 

Εν κατακλείδι, κατά τη γνώμη μου αξίζουν λιγότερες από τις μισές σελίδες του τεύχους, με αποκορύφωμα την ιστορία του Rota. Το Cars 2 δεν είναι άσχημο, όμως δεν ανήκει σε αυτό το περιοδικό. Το συγκεκριμένο τεύχος κατά τη γνώμη μου δεν αξίζει 6€, καλύτερα ξοδέψτε το 1/4 εξ' αυτών (1,5€) και αγοράστε το Μίκυ Μάους της εβδομάδας που έχει μεγάλη ιστορία του Giorgio Cavazzano.

 

Όλα τα παραπάνω είναι οι ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ απόψεις, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Όσοι τις διαβάζετε, feel free να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε και να κάνουμε κουβεντούλα.

 

Με εκτίμηση

 

 

 

Εν ολίγοις, για όποιους βαριούνται να διαβάζουν το παραπάνω κατεβατό. Η εκδοτική έφτιαξε Facebook και ζήτησε τις απόψεις μας. Όταν μερικοί το κάναμε, μας φέρθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, διέγραψε τις καταχωρήσεις μας και μας ΒΑΝαρε. Εξηγήσεις δεν δόθηκαν, και απαντήσεις στα mails δεν ελήφθησαν ποτέ. Δεδομένης της γενικότερης πτώσης της ποιότητας του περιοδικού, παίρνω απόφαση να διακόψω οριστικά το ΚΟΜΙΞ και να ξοδεύω τα λεφτά μου σε άλλα κόμικς που με ευχαριστούν περισσότερο. Ακόμα και το Μίκυ Μάους της ίδιας εκδοτικής εδώ και ~1,5 χρόνο είναι κλάσεις ανώτερο από το ΚΟΜΙΞ. Από τη στιγμή που δεν με σέβονται ως αναγνώστη, δεν βλέπω το λόγο να τους στηρίζω από τη στιγμή που οι ίδιοι δεν επιθυμούν να βελτιώσουν το περιοδικό.

 

Την επόμενη φορά που θα πάτε να αγοράσετε το περιοδικό και δείτε στο εξώφυλλο το αντιαισθητικό "βρείτε μας στο Facebook", έχετε υπ' όψιν σας πως οι εκδότες θέλουν να τους χαϊδεύουν τα αυτιά. Οτιδήποτε επικριτικό δεν έχει θέση στα γράμματά τους, τα γκρουπάκια στο Facebook, τη στήλη αλληλογραφίας τους, τα mails τους κλπ. Επομένως αν δεν έχετε να πείτε κάτι θετικό για το περιοδικό, καλύτερα να μην μπείτε καν στον κόπο να γράψετε, επειδή το μόνο που θα καταφέρετε είναι να χαλάσετε το χρόνο και τη διάθεσή σας. Αυτό που μου έχει μείνει από την όλη υπόθεση, είναι πως αφού που κατάφεραν να κάνουν έναν αναγνώστη σαν εμένα να σταματήσω να αγοράζω το περιοδικό, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει πως τα έχουν κάνει θάλασσα (για να μην πω τίποτα πιο βαρύ).

 

Τα παραπάνω κυκλοφορούν γενικά διάσπαρτα στο internet, όμως ήθελα να τα γνωστοποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερο και όσο πιο σουλουπωμένα γίνεται, ώστε να μάθει περισσότερος κόσμος το ποιόν των εκδοτών. Όσοι δεν ενδιαφέρονται, ελπίζω να βρήκαν ενδιαφέρον τουλάχιστον το πρώτο σκέλος του thread. Θα εκτιμούσα να ακούσω απόψεις κι άλλων ατόμων που ασχολούνται με το περιοδικό (ή με άλλα κόμικς της εκδοτικής) ώστε να δούμε αν οι απόψεις μας συγκλίνουν.

[KilliK]

εξαιρετικο αρθρο.μπραβο.+1 απο μενα.

 

προτεινω να το βαλεις και σε κανονικα ελληνικα φορουμς/σαιτς για comics,να το δουν και αλλοι φανς της 9ης τεχνης.

[The_Judas]

Τι μου θύμισες τώρα!

Εχω σταματήσει να αγοράζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια το περιοδικό. Έχω όμως κρατήσει καμιά 100αριά από τα πρώτα τεύχη.

Ο Barks και ο Rosa είναι φοβεροί τόσο σε σχέδιο όσο και σε σενάριο. Πριν από αυτούς, ο Σκρουτζ και ο Ντόναλντ ήταν 2 κλασικές χαζοιστορίες του Ντίσνευ αλλά αυτοί τους έδωσαν ζωή και βάθος.

Θα αρχίσω να ξεσκονίζω πάλι τα παλιά τεύχη.

 

Μεγάλη εκμετάλλευση η εκδοτική... ακόμη θυμάμαι που τιμολογούσε τα παλιά τεύχη ως συλλεκτικά και τα χρέωνε σε δεκαπλάσια τιμή

Πολλές φορές όμως τα έβρισκα στην επαρχία σε κάτι ξεχασμένα περίπτερα!

[PCharon]

Η φάση είναι πως είχα καμιά 50αριά τεύχη ξεκινώντας από το πρώτο (και μάλιστα θυμάμαι που ήμουν μικρός και έτυχε να αρρωστήσω και να κάτσω σε κρεβάτι αρκετές μέρες και τότε είχε βγει το 1ο τεύχος και ξεκίνησα έτσι τυχαία), γενικώς είχα κι άλλα πολλά περιοδικά και μάλιστα σε άριστη κατάσταση τότε (δε τα χάλαγα), αλλά αφού τα κράτησα χρόνια σε μια κούτα, ξαφνικά με έπιασε σε κάποια φάση και τα πέταξα (χωματερή!). Δυστυχώς δεν αντιλαμβανόμουν τότε τί έχω στα χέρια μου και πόσο θα αξίζει σα συλλεκτικό/νοσταλγικό μετά 20 χρόνια από τη κυκλοφορία. Το ίδιο είχα κάνει με πολλά άλλα παιχνίδια κτλ και σήμερα καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που «ελευθέρωσα το χώρο μου». Έχει σωθεί μόνο ένα πράγμα, όχι ΚΟΜΙΞ, τελείως τυχαία χωμένο κάπου σε άριστη κατάσταση, συγκεκριμένα είναι «η ζωδιακή πέτρα».

[KilliK]

«η ζωδιακή πέτρα».

 

πωπω το εχω και εγω αυτο.αν θυμαμαι καλα πρεπει να ηταν το πρωτο crossover event στα χρονικα των Disney comics.

[christiana78]

Παιδικό τραύμα... είχα όλα τα πρώτα τεύχη... μου τα πέταξε η μητέρα μου γιατί έπιαναν χόρο ...μετα απο χρόνια της έδειξα μια αγγελία που ζητούσαν τα πρώτα τεύχη για αρκετά λεφτα και της την έδειξα, εμ δεν πίστευε οτι ήταν συλλεκτικά....ως εκδίκηση ήταν που έφυγα απο το σπίτι... 18 χρόνια μετα...

[The_Judas]

Η μάνα μου έχει πετάξει εκατοντάδες περιοδικά, δικά μου και του αδερφού μου. Αστερίξ, X-men και πολλά άλλα.

 

Μόνο το ΚΟΜΙΞ την γλίτωσε από την καταστροφική μανία

[Panos.Powers]

Μαζι με το Αλμανακο τα αγαμπημενα μου κομικ οταν ημουν μικρος . Πλεον πανε χρονια απο την τελευταια φορα που αγορασα. Εχει τυχει σε βιβλιοπωλεια να βρω κατι συλλεκτικα με σκληρα εξωφυλλα και πιο πολλες ιστοριες αλλα οι τιμες απλησιαστες.

[LongTom]

Έφριξα με αυτά που λες για την πολιτική του περιοδικού.Δηλαδή έπεσε τόσο;

 

Το σταμάτησα το 2001 έχοντας αγοράσει κάθε τεύχος από το πρώτο του '88,μετά απλά δε μου έκανε κέφι να το πάρω γιατί είχε ήδη να χάνει την παλιά αίγλη.

 

Θυμάμαι όταν το καινούργιο είχε 100δρχ το πρώτα είχαν 1600!

 

Τα Βίος&Πολιτεία κ.τ.λ. που κυκλοφορούν κατά καιρούς ούτε τα πλησίασα γιατί δεν αξίζει να δώσεις 30E για ιστορίες που κυκλοφόρησαν 10-50 χρόνια πριν πολλάκις σε άλλα έντυπα.

 

Κρίμα πάντως για τον Ρόσα,όταν το είχα διαβάσει πριν κανά 2 χρόνια λυπήθηκα πολύ γιατί έγραφε και σχεδίαζε τρομερές ιστορίες.

 

Τώρα πια μόνο από τον θείο και ενίοτε από κάνα αντίστοιχο αμερικάνικο ή γερμανικό έντυπο.

[Xvipes]

http://disneycomics.free.fr/index_rosa_date.php

Για όσους λατρεύουν τον Don Rosa και δεν έχουν καταφέρει να διαβάσουν όλες τις ιστορίες του.

Δυστυχώς είναι στα Αγγλικά και ομολογώ ότι επειδή τόσο καιρό την γραφή του Ρόσα την ήξερα μέσω ελληνικής μετάφρασης/παράφρασης δεν πίστευα ότι είναι πιο "χυδαίος" ο γραπτός του λόγος από όσο θα περίμενε κανείς για ιστορίες που θεωρητικά γράφονται για παιδάκια.

 

Βέβαια μόνο για παιδάκια δε γράφει ο Ρόσα πιστεύω και ίσως γι αυτό ξεχωρίζει τόσο από τους υπόλοιπους.

 

Είμαι 26 χρονών και ακόμα όποτε βρω ευκαιρία διαβάζω κόμιξ.

 

Πέρα από τις άριστες ιστορικές αναφορές που κάνει σε αρκετές ιστορίες του αυτό που λατρεύω είναι η λεπτομέρεια στο σχέδιο και οι "ύπο-ιστορίες".Τα ποντικάκια ή άλλα ζωάκια που κρύβονται σε αρκετά καρέ δεν έχουν καμία σχέση με την βασική ιστορία αλλά ίσως βγάζουν περισσότερο γέλιο από την ίδια την ιστορία.

 

Καταπληκτικό άρθρο fantom duck και κρίμα που ο Ρόσα έκοψε τις σχέσεις του με το περιοδικό ΚΟΜΙΞ αν και καλά έκανε αφού δεν τον σεβάστηκαν...

[Andreas2]

Θυμάμε είχε θέμα παλαιότερα,αν όχι για το ΚΟΜΙΞ ευθέως για κόμικ γενικά κια θυμάμαι απάντησα,νομίζω κάποιος ήθελε να αγοράσει.Έχω αρκετά τεύχη και φυσικά το πρώτο με τα τετραγωνικά αυγά.Δεν θέλω να σκέφτομαι για άλλα ρετρό νοσταλγικά πράματα που έχω γιατί αν σκεφτώ για κάποια που αγόρασα ακριβά και ειδικά το NES...Και κάιτ φανέλες...Αλλά βλακεία μου.

[freedubus]

Έχω αρκετά τεύχη και φυσικά το πρώτο με τα τετραγωνικά αυγά.

 

Κάψε τα αμέσως. Τετράγωνα αυγά= ΜΑΣΟΝΙΑ, ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ, ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ

[Phantom Duck]

πωπω το εχω και εγω αυτο.αν θυμαμαι καλα πρεπει να ηταν το πρωτο crossover event στα χρονικα των Disney comics.

 

Η Ζωδιακή Πέτρα δεν ήταν το πρώτο "crossover", πριν από αυτήν υπήρχαν διάφορες ιστορίες που χρησιμοποιούσαν πολλούς χαρακτήρες τόσο από το σύμπαν των παπιών όσο και από το σύμπαν των ποντικιών. Αλλά όντως, είναι ίσως η μόνη τόσο μεγάλη ιστορία που επιστρατεύει τόσο πολλούς χαρακτήρες. Βέβαια πλέον, ύστερα από τόσα χρόνια από τη δημιουργία της, δεν είναι η μεγαλύτερη ιστορία Disney που υπάρχει, όμως είναι αρκούντως χαρακτηριστική.

 

Η Ζωδιακή Πέτρα είναι κι αυτή ένα παράδειγμα της αισχροκέρδειας και χωρίς κανόνες αγοραπωλησίας που επικρατεί στη χώρα μας. Ενώ κατά την άποψή μου δεν δικαιολογεί μία τεράστια τιμή, οι συνήθεις ύποπτοι στο Μοναστηράκι την κοστολογούν μπορεί και 50€ χωρίς καν πολλές φορές να είναι σε καλή κατάσταση. Είναι από τον Τερζόπουλο βλέπετε που βγάζει συλλεκτικά κόμικς. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η Ζωδιακή Πέτρα επανακυκλοφόρησε, αυτή τη φορά μέσω της σειράς Μεγάλα Σήριαλ. Από τότε βρίσκεται πολύ πιο εύκολα και η τιμή της original έχει πέσει κάπως, μιας και πολύς κόσμος ήθελε απλά να τη διαβάσει, όχι ντε και καλά να αγοράσει την σούπερ ντούπερ συλλεκτική παλιά που διαλύεται η κόλα της με το παραμικρό τσάκισμα.

[PCharon]

Ορέ, ήμουν κουρασμένος χτες κι έγραψα λάθος. Δεν έχω τη ζωδιακή πέτρα, έχω «ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕΜ». Απλά μου είχαν κάτσει στη μνήμη αυτά τα δύο μεγάλα που είχαν βγει κι έγραψα το λάθος. Για την ακρίβεια τη ζωδιακή πέτρα την είχα χάσει και την είχα άχτι τότε θυμάμαι, ίσως γι αυτό μπερδεύτηκα (βγήκε ο υποσυνείδητος καημός ετών, χα).

 

φωτό στα πρόχειρα

 

 

 

 

Τα αλμανάκο μιας και τα θυμηθήκατε όντως έπαιρνα κι από αυτά σποραδικά κι έχουν σωθεί δύο τέυχη μόνο (ήταν καταχωμένα μαζί με το αίνιγμα του τοτεμ). Βέβαια δεν έχει αντίστοιχη συλλεκτική αξία, αλλά ήταν όμορφα εκτυπωμένο σε γυαλιστερό χαρτί και βόλευε να το κρατάς σε βιβλιοθήκη. Αν και σε άριστη κατάσταση βέβαια που τα έχω, δε νομίζω να αξίζουν πάνω από 2€ το ένα.

[SimplyBergman]

Φίλε μου,

 

Σε συγχαίρω για όλα όσα έγραψες και για το ότι τα μοιράστηκες μαζί μας. Έχω σχεδόν 23ο τεύχη από το ΚΟΜΙΞ και εδώ και καιρό συμμερίζομαι τις σκέψεις σου. Τον Τερζόπουλο ποτέ δεν τον πήγαινα, είχε πάντα πολιτική "κρεοπώλη", αλλά με αυτά που μας είπες τώρα η γνώμη μου είναι ακόμα χειρότερη.

 

Σχετικά με το Ρόσα, τους έχω στείλει κάμποσα μέιλ κι απάντηση δεν έχω πάρει. Είναι θλιβερό κι εξοργιστικό συνάμα, που ένας τέτοιος σχεδιαστής, πρώτον, δεν γράφει πια ιστορίες και, δεύτερον, αντιμετωπίστηκε έτσι από τους εκδότες. Κρίμα, γιατί τώρα γίνεται ένας απλός διάττων αστήρ, ενώ η αξία του είχε δυναμική για πάρα πολλά πράγματα.

 

Εδώ και καιρό παίρνω το Κόμιξ καθαρά για συναισθηματικούς λόγους, οι πιο πολλές ιστορίες δεν κάνουν ούτε για το Μεγάλο Μίκυ. Στο Facebook μπήκα στα γκρουπάκια, καθαρά για να είμαι σε μια "παρέα" που αγαπάει αυτό το περιοδικό, αλλά δεν έχω γράψει τίποτα, περιμένοντας όλα τα παραπάνω. Με τις ιστορίες του Μπαρκς να τελειώνουν και χωρίς κανέναν Ρόσα να τροφοδοτεί, δεν ξέρω τι μέλλον έχει.