Προτάσεις βιβλίων

[Lucifer]

"Προνόμιο" και "όλων" δε δένει παιδιά. Και ευγενές το σκεπτικό σας, αλλά δεν είναι μόνο το "πως καταλήξαμε εδώ σήμερα" σημαντικό, είναι και το πως δουλεύουμε, το πως κινείται η οικονομία, το γιατί δεν πετάμε αναπτήρες στο τζάκι και γιατί δεν πηδάμε από ταράτσες. Αλλά δε γίνεται κάθε σημαντική επιστήμη -δηλαδή όλες οι επιστήμες, εκτός αν η ιστορία για κάποιο λόγο πατάει κάτω τις άλλες- να έχουν τσάμπα συγγράμματα τα οποία θα είναι και σοβαρά.

 

Κάποιος πρέπει να πηδάει και από τις ταράτσες, πως θα γίνει δηλαδή.

[Freakster]

ΝΑΙ ΜΩΡΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ

 

αγαπάμε καμύ

[Chrisxxx]

Αυτο το εχω εδω και 1 χρονο στη βιβλιοθηκη μου και ακομα να το διαβασω.

[insomniaK]

να το διαβάσεις, αξίζει.

 

Όταν έφυγα από την Ελλάδα, στη βαλίτσα μου ένα βιβλίο είχα (σοβαρός φοιτητής), έναν τόμο με τον ξένο, την πανούκλα και την πτώση, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ.

[Chrisxxx]

να το διαβάσεις, αξίζει.

 

Όταν έφυγα από την Ελλάδα, στη βαλίτσα μου ένα βιβλίο είχα (σοβαρός φοιτητής), έναν τόμο με τον ξένο, την πανούκλα και την πτώση, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ.

 

Τον ξενο τον έχω διαβασει, ολο! Εχω δώσει προτεραιότητα σε αλλα αλλά που θα παει θα το διαβασω κι' αυτό.

[kostas1966]

"Προνόμιο" και "όλων" δε δένει παιδιά. Και ευγενές το σκεπτικό σας, αλλά δεν είναι μόνο το "πως καταλήξαμε εδώ σήμερα" σημαντικό, είναι και το πως δουλεύουμε, το πως κινείται η οικονομία, το γιατί δεν πετάμε αναπτήρες στο τζάκι και γιατί δεν πηδάμε από ταράτσες. Αλλά δε γίνεται κάθε σημαντική επιστήμη -δηλαδή όλες οι επιστήμες, εκτός αν η ιστορία για κάποιο λόγο πατάει κάτω τις άλλες- να έχουν τσάμπα συγγράμματα τα οποία θα είναι και σοβαρά.

 

Κάποιος πρέπει να πηδάει και από τις ταράτσες, πως θα γίνει δηλαδή.

 

Ταυτίζομαι πλήρως,ας μην επιχειρηματολογήσω κι άλλο σε μια κερδισμένη θέση.

 

Στο θέμα τώρα.

Τα μυθιστορήματα μυστηρίου ανήκουν σε ένα απαιτητικό είδος, καθώς όλη η απόλαυση της ανάγνωσης πηγάζει από το σασπένς και τις συνεχείς ανατροπές και όχι από την ανάπτυξη των χαρακτήρων.

Στην σκιά του ανέμου υπάρχει και ανάπτυξη.

 

Έτσι η χαρά μου,πετυχαίνοντας μια πνευματική λιχουδιά,είναι μεγάλη που σχεδόν ξέχασα το υποτονικό άρωμα του ονείρου που τελείωσα με αρκετά ζόρια πριν λίγες μέρες.

 

Αντίθετα με τους πολυάριθμους οπαδούς του Ρόμπινς εγώ δεν μπόρεσα να βρω κανένα (μα κανένα σας λεω)ενδιαφέρον στην Πρισίλα,μια σερβιτόρα επίδοξη αρωματοποιός και με λανθάνουσες λεσβιακές κατατομές.Δεν μπόρεσα να καταπιώ τους άνοστους λεφέβρ ούτε την παγερή μαντάμ Ντεβαλιέ (ή κάπως έτσι).Συνέπεια όλων αυτών ήταν να κουραστώ μέχρι χασμουρητού κατά την παράλληλη αφήγηση Σιάτλ-Νέα Ορλεάνη-Παρίσι,ένα άχρηστο οδοιπορικό χωρίς ουσία,χωρίς εξέλιξη...Έμεινε ο φουκαράς ο Αλομπάρ μόνος και έρημος να σώσει την παρτίδα αλλά ένας κούκος...τέλος το ότι οι πρωταγωνιστές ήταν όλοι λιγούρηδες για σεξ δεν νομίζω ότι πρόσθεσε κάτι στην υπόθεση,μάλλον την εκφύλισε ολότελα.(Αν ο Ρόμπινς βγάζει την σεξουαλική του στέρηση και στα άλλα του βιβλία,δεν θα πάρω ευχαριστώ)

 

 

Ο Ζαφόν πάντως μέχρι τώρα έχει πετύχει να φτάσει και να πατήσει 2 διακόπτες -δυσθεώρητους σε μένα ειν' η αλήθεια-αυτόν της αδρεναλίνης και τον άλλον,εκείνων των ξεχασμένων συναισθημάτων στη ναφθαλίνη των αναμνήσεων των παιδικών μας χρόνων.

Από την αρχή,χωρίς να πελαγοδρομεί και να περιτολογεί,δείχνει το σφρίγος του.Είμαι πεπεισμένος πως δεν θα με απογοητεύσει.

[medgio01]

Ταυτίζομαι πλήρως,ας μην επιχειρηματολογήσω κι άλλο σε μια κερδισμένη θέση.

 

Στο θέμα τώρα.

Τα μυθιστορήματα μυστηρίου ανήκουν σε ένα απαιτητικό είδος, καθώς όλη η απόλαυση της ανάγνωσης πηγάζει από το σασπένς και τις συνεχείς ανατροπές και όχι από την ανάπτυξη των χαρακτήρων.

Στην σκιά του ανέμου υπάρχει και ανάπτυξη.

 

Έτσι η χαρά μου,πετυχαίνοντας μια πνευματική λιχουδιά,είναι μεγάλη που σχεδόν ξέχασα το υποτονικό άρωμα του ονείρου που τελείωσα με αρκετά ζόρια πριν λίγες μέρες.

 

Αντίθετα με τους πολυάριθμους οπαδούς του Ρόμπινς εγώ δεν μπόρεσα να βρω κανένα (μα κανένα σας λεω)ενδιαφέρον στην Πρισίλα,μια σερβιτόρα επίδοξη αρωματοποιός και με λανθάνουσες λεσβιακές κατατομές.Δεν μπόρεσα να καταπιώ τους άνοστους λεφέβρ ούτε την παγερή μαντάμ Ντεβαλιέ (ή κάπως έτσι).Συνέπεια όλων αυτών ήταν να κουραστώ μέχρι χασμουρητού κατά την παράλληλη αφήγηση Σιάτλ-Νέα Ορλεάνη-Παρίσι,ένα άχρηστο οδοιπορικό χωρίς ουσία,χωρίς εξέλιξη...Έμεινε ο φουκαράς ο Αλομπάρ μόνος και έρημος να σώσει την παρτίδα αλλά ένας κούκος...τέλος το ότι οι πρωταγωνιστές ήταν όλοι λιγούρηδες για σεξ δεν νομίζω ότι πρόσθεσε κάτι στην υπόθεση,μάλλον την εκφύλισε ολότελα.(Αν ο Ρόμπινς βγάζει την σεξουαλική του στέρηση και στα άλλα του βιβλία,δεν θα πάρω ευχαριστώ)

 

 

Ο Ζαφόν πάντως μέχρι τώρα έχει πετύχει να φτάσει και να πατήσει 2 διακόπτες -δυσθεώρητους σε μένα ειν' η αλήθεια-αυτόν της αδρεναλίνης και τον άλλον,εκείνων των ξεχασμένων συναισθημάτων στη ναφθαλίνη των αναμνήσεων των παιδικών μας χρόνων.

Από την αρχή,χωρίς να πελαγοδρομεί και να περιτολογεί,δείχνει το σφρίγος του.Είμαι πεπεισμένος πως δεν θα με απογοητεύσει.

 

 

 

Μολις ξεκινησα να διαβαζω Ρομπινς οποτε δεν μπορω να εκφερω ακομη αποψη,ωστοσο το "στη σκια του ανεμου" φανηκε ακετα δελεαστικο ετσι οπως το περιγραφεις!Το μυστηριο ηταν ανεκαθεν μεσα στις προσωπικες μου απολαυσεις.οταν το τελειωσεις λοιπον θα ηθελα να διαβασω τις εντυπωσεις σου!

[insomniaK]

μπομπο, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω από τους 25 διαθέσιμους τίτλους του Καστανιώτη...

[eAnagnostis]

Πολλοί σίγουρα δεν είναι. Αλλά το ηλεκτρονικό βιβλίο βρίσκεται στην αρχή του στην Ελλάδα.

[Sylvia88]

"Προνόμιο" και "όλων" δε δένει παιδιά. Και ευγενές το σκεπτικό σας, αλλά δεν είναι μόνο το "πως καταλήξαμε εδώ σήμερα" σημαντικό, είναι και το πως δουλεύουμε, το πως κινείται η οικονομία, το γιατί δεν πετάμε αναπτήρες στο τζάκι και γιατί δεν πηδάμε από ταράτσες. Αλλά δε γίνεται κάθε σημαντική επιστήμη -δηλαδή όλες οι επιστήμες, εκτός αν η ιστορία για κάποιο λόγο πατάει κάτω τις άλλες- να έχουν τσάμπα συγγράμματα τα οποία θα είναι και σοβαρά.

 

Κάποιος πρέπει να πηδάει και από τις ταράτσες, πως θα γίνει δηλαδή.

 

δεν κατάλαβα τίποτα.

[-nick-]

Σιντάρτα του Herman Hesse

[kostas1966]

Μολις ξεκινησα να διαβαζω Ρομπινς οποτε δεν μπορω να εκφερω ακομη αποψη,ωστοσο το "στη σκια του ανεμου" φανηκε ακετα δελεαστικο ετσι οπως το περιγραφεις!Το μυστηριο ηταν ανεκαθεν μεσα στις προσωπικες μου απολαυσεις.οταν το τελειωσεις λοιπον θα ηθελα να διαβασω τις εντυπωσεις σου!

 

Τελείωσα το "η σκιά του ανέμου".

Πρόκειται για τα βιβλία που,όταν τα ολοκληρώνω,με κάνουν να αναρωτιέμαι:

"Και τώρα τι;

Θα ευτυχήσω να βρω και να διαβάσω κάτι σαν αυτό;ή θα μπλέξω σε ατραπούς ακατάσχετης φλυαρίας,ανούσιας εξιστόρησης αδιάφορων γεγονότων,υπνηλίας από ακατάσχετες αγιογραφίες ασχέτων μη καν κομπάρσων;

Θα σταθώ τυχερός να συναντήσω πάλι ένα βιβλίο που θα με συνεπάρει,που θα με ξανακάνει να νιώσω ότι βρίσκομαι στο ένα μέτρο από τα συμβάντα που εξιστορεί;

ή θα οργιστώ με αυθαίρετα φλας μπακ και με δύσκολες ορολογίες πανεπιστημιακών συγγραμάτων;"

 

Τι να πω γι'αυτό το μυθιστόρημα;Θα είναι λίγο.

Και τι δεν έχει μέσα.Έννοιες,συναισθήματα,ατάκες,ιδεολογικά και πολιτιστικά στοιχεία(όχι αυτά τα βαρετά των σχολικών βιβλίων),μυστήριο,ερωτισμό-ερωτισμό δωσμένο νοσταλγικά,με λυρισμό & ρομαντισμό,όχι με χυδαιότητα,βωμολοχίες,προστυχιά και λιγούρα για σεξ μα με τρυφερότητα & ευαισθησία,καλαίσθητο και εύθραυστο-αγωνία σταδιακά αυξανόμενη μα και με ξαφνικές κοτρώνες ξαφνιάσματος πόυ σε πάει από την αγωνία στον φόβο...

 

 

Για όσους έτυχε να δουν τη μίνι σειρά "Βόρειοι και Νότιοι",αυτό το βιβλίο είναι ένα έπος ανάλογο της σειράς εκείνης με κάποια πρόσθετα.Τα παραθέτω:

1.Το βιβλίο είναι πιο συμπυκνωμένο με αποτέλεσμα η δύναμη κρούσης να είναι μεγαλύτερη.Χτυπάει τα εγκεφαλικά κύταρα πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.Δεν υπάρχει καμμία κοιλιά στο βιβλίο,η όποια ηρεμία είναι φαινομενική,παροδική και ποτέ δεν ξεφεύγει από την ουσία(Ας μη γίνω κακεντρεχής με τις πρόσφατες τραυματικές αναγνωστικές μου εμπειρίες που κάποιοι συγγραφείς μας πάνε Αθήνα-Πάτρα μέσω Καλαμάτας,άλλωστε σας είναι λίγο πολύ γνωστές αφού τις έχω αναπτύξει.Εδώ δεν υπάρχει καμμία φυγόκεντρος δύναμη).

2.Στα παραπάνω προστίθεται το πασπάλισμα του μυστηρίου και της αγωνίας.Δεν είναι μόνο έπος,ο χρόνος κυλάει σε όχι και τόσο χαραγμένες ατραπούς...υπάρχουν απορίες,ερωτήματα,σοκαριστικές αποκαλύψεις,σκοτεινά σημεία.

3.Παρά τη..."θολούρα" που είναι απαραίτητη σε ένα έργο μυστηρίου(μιάμ,σλουρπ )αυτή είναι αριστοτεχνικά καλιμπραρισμένη και στιλβωμένη με πρωταγωνιστές υπεράνω υποψίας.Που σημαίνει ξεχάστε τους ντετέκτιβς,τους υπερήρωες,τους επιθεωρητές και τους λογής λογής επαγγελματίες,δαιμόνιους στον τομέα τους που δεν τους πέφτει καρφίτσα.Εδώ κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο,κανείς δεν φέρνει εξάρες,αντίθετα,ο καθείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει.Και μαζί με αυτόν και ο ευτυχής αναγνώστης-θεατής-μάρτυρας.

4.Δεν χρειάζεται το τρικ του ατέλειωτου & πολυδιαφημισμένου οδοιπορικού αυτό που συναντάμε σε συνήθως υπερτιμημένα βιβλία πχ Ναίτες,Ατλαντίδες κλπ.Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Βαρκελώνη,σε λίγα τετράγωνα.Οι κάποιες αναφορές σε μια άλλη πόλη δεν βγάζουν τον αναγνώστη από τη συμπυκνωμένη,συμπιεσμένη,συσπειρωμένη κατάσταση(=Στην ουσία με τα μούτρα και μόνο στην ουσία).

5.Το καλύτερο για το τέλος.'Εχει το εύρημα "βιβλίο μέσα στο βιβλίο"!!!

Για όσους καταλαβαίνουν,έχει καλώς.Πιάσανε το τι σημαίνει αυτό.

Για τους άλλους να πω ότι είναι κάτι σαν να βλέπεις καθρέφτη μέσα σε καθρέφτη.

Αυτό σε στέλνει αν δεν σε κρατάει κάποιος από το χέρι.Μη φοβάστε,ο Zafon(Θαφόν ελληνιστί) είναι πάντα εκεί μαζί μας.Είναι φίλος του αναγνώστη,δεν τον παιδεύει.

Αφεθείτε.

 

Τέλος.

Αν και όταν διαβάσει κάποιος το βιβλίο(δεν αποτελεί προτροπή αυτό,δεν θα κουραστώ να το ξαναγράψω πάλι και πάλι) και βρεί μισό επιχείρημα ότι δεν του άρεσε,θα είναι ευχαρίστησή μου να μας το γνωστοποιήσει σε αυτό το χώρο.

 

ΥΓ. Μέχρι χτες νόμιζα ότι δεν υπήρχε άλλο βιβλίο του στα Ελληνικά.Ευτυχώς διαψεύστηκα ευχάριστα με "Το παιχνίδι του αγγέλου"

. Περιττό να πω ότι θα το χτυπήσω αλύπητα.

Επίσης κακώς νόμιζα ότι δεν είναι αναγνωρισμένος συγγραφέας:

"Το 2001 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα για ενήλικους, Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, το οποίο πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε διεθνές λογοτεχνικό φαινόμενο και θεωρείται, έπειτα από τον Δον Κιχώτη, ως το πιο πετυχημένο μυθιστόρημα στην εκδοτική ιστορία της Ισπανίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες, έχουν τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία και έχουν πουλήσει περισσότερα από 15 εκατομμύρια αντίτυπα στις πέντε ηπείρους".

 

http://www.greekbooks.gr/karlos-roith-thafon.person

[marantonis]

Διαβαζω εδω και λιγες μερες (επιτελους) το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα". Σιγουρα αξιολογο αλλα μου φαινεται καπως υπερτιμημενο, ως φιλοσοφικο βιβλιο. Δινεται η εντυπωση σε πολλα σημεια οτι επικεντρωνεται περισσοτερο απ' οσο θα 'πρεπε -κατα την αποψη μου- στον τροπο που θα δοθουν οι θεωριες και οι σκεψεις του συγγραφεα, στο υφος της γραφης. Ακομα κι οταν δεν λεγεται κατι ιδιαιτερα πολυπλοκο-βαθυστοχαστο-σπουδαιο, ο Νιτσε προσπαθει να το κανει να φαινεται ετσι, δινει λιγο μια εικονα επιτηδευμενου και υπερβολικα στομφωδους. Αν θελει να πει κατι για το πνευμα, δεν το γραφει με απλα, σαφη, λογια αλλα καθεται και μιλαει για λιονταρια και παρδαλες αγελαδες. Ειναι πολυ ενδιαφερον αλλα χανει απο τον εντυπωσιασμο για τον εντυπωσιασμο. Εχω διαβασει περιπου 60 σελιδες ως τωρα. Ιδωμεν.

 

----------------------------------------------------------------

Διάλογος μεταξύ Ιερέα και Μελλοθάνατου-Marquis de Sade

 

Αποτελεί έναν ύμνο στην αθεΐα και την ηδονή, ενώ παράλληλα καταδεικνύει την προκατάληψη, την έλλειψη λογικής και τον αυτοπεριορισμό στη θρησκεία.

 

Τα πρόσωπα που συνδιαλέγονται, στο σύντομο αυτό μονόπρακτο (το οποίο ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, έγραψε στη φυλακή), όπως μαρτυρεί κι ο τίτλος, είναι ένας ετοιμοθάνατος κι ένας κληρικός.

 

Καθαρα φιλοσοφικο έργο αυτη τη φορα (χωρις τσοντα δηλαδη), απο τα καλυτερα που πραγματευονται το συγκεκριμενο, ιδιαιτερα ελκυστικο θεμα. Παντα με ορθολογικη ελευθερια σκεψης, πλουσιο σε επιχειρηματα και συλλογισμους, παρα τη μικρη διαρκεια του. Αξιζει και παραπανω αναγνωσεις.

 

Μπορειτε να το διαβασετε κι απο 'δω:

http://www.pare-dose.net/?p=3309

Επεξ/σία 17 Φεβρουαρίου 2011 από marantonis

[Lucifer]

Ξαναδοκιμάζεις σε 10 χρόνια. Δε το λέω με ύφος, αποφάσισα το ίδιο το 2001.

[eAnagnostis]

@marantonis: Σε ποια έκδοση το διαβάζεις;