Das Fitness Thread #1

[Spect~]

Νομίζω λες το fed up. Γενικά βάζουν ζάχαρη παντού για να τα κάνουν πιο νόστιμα και αν δε έχει ζάχαρη έχει υποκαταστατα οπότε μια για αλλη

[γροσερισοπ]

και εγω θεωρω τα fixed πως θελουν πρεσσα και ανακυκλωση

 

 

πολύ αστηρός,

 

πρωσοπικά μου δίνει πολύ boost να ρολάρω σε φιξ 100άρι χιλιόμετρο, παρά σε κούρσα.

και αυτό το boost το ξερχεώνω σε άνεση, ασφάλεια (brakeless), και φυσικά το αverage μου..

Έλα, εδώ είσαι! Δώσε βάση στη φωτογραφία με τους τετρακέφαλους του τύπου.

 

αυτά τα τετρακέφαλα από το βελοδρόμια δεν μου κάθονται καθόλου καλά στο μάτι. 

[Physics_Rulez]

Μπράβο σπέκτ, αυτό είναι.

 

Όποιος δε βαριέται:

[Mau-Maus]

Σάκος 2' - trx 2' - κάμψεις οσες βγουν - δίζυγο όσες βγουν και ξανα καπάκι σάκος !!

2/3 κυκλικά σουπερ σετ και αντε γεια, έφυγες για ντουζακι !!

 

 

Για 40συν καλά αντέχουμε, εντωμεταξύ κάτι με τσίμπησε στον ώμο και πρήστηκε πολύ ρε φίλε

////

Φώτη αυτές ειναι φλωριες, ομελέτες τρωμε με 40 αυγά αν θέλουμε, βραστά ξεροσφύρι κάτσε και κοπάνα τα εκεί σε θελω!

[Demetra_]

Υπάρχει και ένα σοβαρό ντοκιμαντέρ, θα το ψάξω, που βγήκε πριν καιρό και περιέγραφε πως κατά ένα περίεργο τρόπο σχεδόν όλα τα επεξεργασμένα τρόφιμα έχουν ζάχαρη, ακόμα και αυτά που θεωρούνται υγιεινά (λέμε τώρα) πχ δημητριακά πρωινού.

 

Δήμητρα δίκιο έχεις, χαλάρωσε όμως κάνε μια επίσκεψη στο anti fitness

όλα τα συσκευασμένα έχουν ζάχαρη δεν έχεις άδικο...πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός όταν αγοράζεις ένα πρωινό να διαβάζεις τα συστατικά του, ακόμα με τα γλυκαντικά θέλει πάρα μα πάρα πολύ τι χρησιμοποιείς και πόσο 

 

τώρα ως προς τη ζάχαρη, πχ είδα πιπεριές φλωρίνης συσκευασμένες και είχαν ζάχαρη. Εδώ όπως και σε άλλες περιπτώσεις η ζάχαρη χρησιμοποιείται ως...συντηρητικό 

[wizzy]

αυτά τα τετρακέφαλα από το βελοδρόμια δεν μου κάθονται καθόλου καλά στο μάτι. 

Αν εννοείς ότι "παίζει" φάρμακο για να γίνουν έτσι οι τετρακέφαλοί τους, δεν θα εκφέρω γνώμη, γιατί δεν ξέρω τι κάνουν. Πάντως, υπάρχει λογική εξήγηση, την είχα postάρει στο thread παλαιότερα, αν την βρω θα την παραθέσω.

[Fotis13]

 

Φώτη αυτές ειναι φλωριες, ομελέτες τρωμε με 40 αυγά αν θέλουμε, βραστά ξεροσφύρι κάτσε και κοπάνα τα εκεί σε θελω!

Ειμαι φλωρος εγω δεν κανω τετοια τα εχουμε πει αυτα .

 

 

Για τα τετρακεφαλα που λετε μακαρι να ηταν ετσι και τα δικα μου κριμα που δεν θα τα αποκτησω ποτε .

 

 

Μαου τουμπανος ο ωμος ,ερχομαι να ξερεις συντομα  θα ποσταρω .

 

Δεν εχω αλλα λαικ !!!

[Mau-Maus]

Επειδή βλέπω οτι εχει πολλά νεουδια εδώ πάρτε να διαβάσετε ενα ωραίο άρθρο που εξηγεί πολύ κατανοητά πολλά κ ενδιαφεροντα πράγματάκια όσον αφορά την αερόβια και την αναερόβια άσκηση .. 

 

Αερόβια ή Σπριντ για καύση λίπους;
Για τους βιαστικούς αναγνώστες: Στο παρόν άρθρο θα κάνουμε μία σύγκριση 2 συστημάτων προπόνησης. Της αερόβιας μεγάλης διάρκειας χαμηλής ως μέτριας έντασης και της Διαλειμματικής Προπόνησης. Η διαλειμματική προπόνηση ή HIIT (High-intensity interval training) είναι ο συνδυασμός υψηλής έντασης άσκησης με μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα στα οποία λαμβάνει χώρα χαλαρή άσκηση ή και πλήρης ξεκούραση. Η HIIT έχει μεγάλα πλεονεκτήματα σε σχέση με τη χαλαρή αερόβια προπόνηση μεγάλης διάρκειας τόσο στη λιποδιάλυση όσο και σε άλλα σημαντικά ζητήματα της σωματικής εγκύμνασης.

Εφαρμόζοντας όσα διαβάσετε στην προπόνησή σας θα δώσετε μία μεγάλη ώθηση στην φυσική σας κατάσταση, θα εξοικονομήσετε χρόνο και θα αδυνατίσετε ευκολότερα! Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την αιτιολόγηση αλλά και περισσότερες λεπτομέρειες στο θέμα.
 

 

Ξεκινάμε με εισαγωγικές γνώσεις για τα ενεργειακά συστήματα. Στον ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχουν δύο ενεργειακά συστήματα που του παρέχουν την απαραίτητη ενέργεια ώστε να καλύψει τις φυσιολογικές του λειτουργίες, το αναερόβιο και το αερόβιο ενεργειακό σύστημα.

ΑΝΑΕΡΟΒΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Το αναερόβιο σύστημα είναι η καλύτερη πηγή ενέργειας σε δραστηριότητες  υψηλής έντασης μικρής διάρκειας, κατά τις οποίες το καρδιαγγειακό σύστημα δεν προλαβαίνει να εφοδιάσει με το απαιτούμενο οξυγόνο τους μύες, οπότε η ενέργεια πρέπει να παραχθεί χωρίς οξυγόνο. Το αναερόβιο σύστημα παραγωγής ενέργειας διακρίνεται σε αναερόβιο αγαλακτικό και σε αναερόβιο γαλακτικό σύστημα.

Αναερόβιο αγαλακτικό: Λέγεται και “μη-γλυκολυτικο σύστημα” ή “σύστημα ATP-φωσφοκρεατίνης”. Χρησιμοποιείται σε σύντομες εκρηκτικές κινήσεις ως 10 δευτερόλεπτα περίπου, πχ. σε μία ρίψη, στην άρση βαρών.

Αναερόβιο γαλακτικό: λέγεται και “γλυκολυτικο σύστημα” επειδή έχει ως καύσιμο το γλυκογόνο. Χρησιμοποιείται σε μικρής διάρκειας κινήσεις, από 7 sec έως 1 λεπτό περίπου. Παραδείγματα: Δρόμοι 100 – 400 μέτρων, κολύμβηση 100 μέτρων, προπόνηση με βάρη κλπ. Παραπροϊόν του συστήματος αυτού είναι το γαλακτικό οξύ, η συσσώρευση του οποίου δημιουργεί κόπωση. Είναι η αίσθηση “καψίματος” που νιώθετε στο μυ όταν κάνετε μία άσκηση με βάρη.
ΑΕΡΟΒΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Αντιθέτως το αερόβιο ενεργειακό σύστημα (ονομάζεται και “σύστημα οξυγόνου”), χρησιμοποιείται κυρίως σε καταστάσεις ηρεμίας και σε δραστηριότητες χαμηλής έως υψηλής έντασης. Με αυτό το σύστημα η ενέργεια παράγεται με την παρουσία οξυγόνου. Η αερόβια άσκηση ονομάζεται και “καρδιαγγειακή άσκηση” (cardio στα αγγλικά), όρος που έχει αποδοθεί λόγω των πολλών οφελών στην καρδιαγγειακή υγεία. Κύρια καύσιμά του είναι οι υδατάνθρακες και τα λίπη.
ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΑΝΤΟΧΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΥΓΙΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Κανένα από τα παραπάνω συστήματα δε λειτουργεί αποκλειστικά, αλλά είναι όλα διαρκώς ενεργά. Αυτό που διαφέρει είναι το ποσοστό ενεργοποίησης και συμμετοχής κάθε συστήματος σε κάθε περίσταση/άσκηση. Όσο μεγαλώνει η διάρκεια της άσκησης τόσο χρησιμοποιείται περισσότερο το αερόβιο σύστημα εις βάρος των άλλων. Σε περιπτώσεις μεγάλης διάρκειας αερόβιας άσκησης, τα άλλα συστήματα παραμένουν ανενεργά, δηλαδή δεν εξασκούνται.

Όμως όλα τα συστήματα είναι σημαντικά στην ανθρώπινη δραστηριότητα και αν κάποιος θέλει να έχει τη μέγιστη υγεία θα πρέπει να τα γυμνάζει (χρησιμοποιεί) όλα στην εξάσκησή του. Εκτός όμως από τα συστήματα ενέργειας υπάρχει και η παράμετρος των μυικών ινών.

Mια ενδιαφέρουσα εικόνα που δείχνει (με πράσινο χρώμα) ποιο σύστημα ενεργοποιείται ανάλογα μα την ΔΙΑΡΚΕΙΑ (άρα και την ένταση) της άσκησης. Από κάτω, με πορτοκαλί χρώμα σημειώνεται ποια είναι η πηγή της ενέργειας για διαφορετικής διάρκειας (και έντασης) δραστηριότητα. πηγή



ΜΥΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΕΡΟΒΙΑ ΕΞΑΣΚΗΣΗ
Το μυικό μας σύστημα αποτελείται από 2 είδη μυικών ινών: 'Ίνες τύπου Ι και ΙΙ. Οι τύπου ΙΙ χωρίζονται σε α και b.

Οι τύπου Ι είναι οι λεγόμενες "αργές" μυικές ίνες και χρησιμοποιούνται κυρίως στην αερόβια εξάσκηση μεγάλης διάρκειας κι έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την αντοχή. Η ενέργεια που χρησιμοποιούν αυτές οι ίνες παράγεται σχεδόν αποκλειστικά με χρήση οξυγόνου και το σώμα μας προτιμά να "καίει" λίπος με το οξυγόνο προκειμένου να παράγει αυτή την ενέργεια.

Οι τύπου ΙΙ είναι οι λεγόμενες "γρήγορες" μυικές ίνες οι οποίες και χρησιμοποιούνται κυρίως σε σύντομες αναερόβιες δραστηριότητες. Αντίθετα με τις αργές, αυτές θα χρησιμοποιηθούν όταν χρειαστεί να υπερνικήσουμε μεγάλο φορτίο γιατί έχουν μικρή χρονική αντοχή, αλλά μεγάλη ικανότητα παραγωγής ισχύος που τροφοδοτείται από το αναερόβιο σύστημα ενέργειας, το οποίο προσφέρει γρήγορα ενέργεια στους μυς για να υπερνικηθεί το φορτίο. Αυτό δε γίνεται με την καύση λίπους παρουσία οξυγόνου αλλά κυρίως με τη χρήση γλυκογόνου. Λίγα εν συντομία για το γλυκογόνο: Είναι μία ουσία που προσφέρει γρήγορη ενέργεια και είναι αποθηκευμένη στο συκώτι και τους μύες. Παράγεται από το μεταβολισμό των υδατανθράκων που καταναλώνουμε. Μετά από την προπόνηση εξαντλείται και γι αυτό το αναπληρώνουμε μέσω των γευμάτων που ακολουθούν.

Ένα ακόμη πλεονέκτημα όπως έχει δείξει και η σχετική έρευνα, είναι η μεγαλύτερη έκκριση αυξητικής ορμόνης που επιτυγχάνεται με την έντονη άσκηση σε σχέση με την ήπια αεροβική άσκηση. Η ορμόνη αυτή έχει πολλαπλά οφέλη στην υγεία και τη σωματική διάπλαση.

ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΑΝΤΟΧΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΥΓΙΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Όπως συμπεραίνετε από τα παραπάνω, οι μυικές ίνες τύπου ΙΙ δεν εξασκούνται επαρκώς σε μεγάλης διάρκειας αερόβιες προπονήσεις, έτσι το μυικό μας σύστημα παρ' όλες τις ατέλειωτες ώρες προπόνησης δεν είναι τόσο ακμαίο και υγιές όσο θα μπορούσε να είναι.



Επειδή όμως μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, θυμηθείτε την εικόνα ενός δρομέα 100 ως 400 μέτρων και συγκρίνετέ την με αυτή ενός που τρέχει από 8 χιλιόμετρα και πάνω... Ποιο κορμί σας φαίνεται πιο υγιές; Το ίδιο μπορώ να πω και για το γυναικείο κορμί. Ποια γυναίκα φαίνεται πιο όμορφη και υγιής; Αυτή που τρέχει 200 μέτρα ή μία μαραθωνοδρόμος; Και διευκρινίζω ότι δε μιλάμε για αθλητές που παίρνουν αναβολικά και μερικές φορές παρουσιάζουν αφύσικη εικόνα (πχ. ανδροπρεπείς γυναίκες), αλλά για τους μέσους αθλητές αυτών των αγωνισμάτων. Για παράδειγμα η κοπέλα της φωτογραφίας που έβαλα στην αρχή αυτού του άρθρου είναι εκτός από αδύνατη, και με αναπτυγμένο, υγιές μυικό σύστημα, πράγμα σχεδόν αδύνατο να δημιουργηθεί και συντηρηθεί με μεγάλης διάρκειας αερόβιες προπονήσεις.
ΚΥΡΙΑ ΚΑΥΣΙΜΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

 
Το δύο αυτά σχεδιαγράμματα δείχνουν πολύ καλά ποσοστά καύσης λίπους για το γρήγορο περπάτημα (brisk walking) αλλά το 2ο σχεδιάγραμμα μας δείχνει πως το τζόκινγκ καίει περισσότερο λίπος, επειδή καίει συνολικά περισσότερες θερμίδες. Δηλαδή σαν να λέμε: το 30% του 200 είναι περισσότερο από το 40% του 100...

Το σώμα σε περιόδους που τρέφεται επαρκώς χρησιμοποιεί 3 κύρια καύσιμα:
- τη γλυκόζη του αίματος
- το γλυκογόνο που είναι αποθηκευμένο σε μυς και συκώτι
- το λίπος.

Σε χαμηλής έντασης δραστηριότητες, ως και το έντονο περπάτημα, το σώμα χρησιμοποιεί το λίπος ως κύριο καύσιμο. Όμως η άσκηση χαμηλής έντασης δεν καίει πολλές θερμίδες, πολύ καύσιμο, δηλαδή δεν καίει πολύ λίπος.

Η μεσαίας έντασης άσκηση, σαν το χαλαρό τζόκινγκ, δε μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως η ήπια άσκηση και καίει μικρότερο ποσοστό λίπους. Ομως καίει περισσότερες θερμίδες! Έτσι το συνολικό λίπος που καίγεται στην μεσαίας έντασης άσκηση (τζόκινγκ) είναι περισσότερο από αυτό που καίγεται σε ίσης διάρκειας ήπια άσκηση (περπάτημα).

Τέλος, η έντονη άσκηση αν και  δαπανά πολύ περισσότερες θερμίδες από τη μεσαίας έντασης άσκηση, καίει ελαφρώς λιγότερο λίπος, επειδή έχει ως κύριο καύσιμο το γλυκογόνο! Η κοινή λογική λοιπόν λέει ότι για να χάσουμε λίπος θα πρέπει να επιλέξουμε μεσαίας έντασης αεροβική άσκηση. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική...

Το κρυμμένο πλεονέκτημα της έντονης άσκησης στη λιποδιάλυση
Η έντονη άσκηση έχει αποδειχθεί σε διάφορες έρευνες ότι έχει αυξημένη καύση λίπους σε σχέση με την ήπια άσκηση στο 24ωρο ΜΕΤΑ την άσκηση αλλά και γενικά μακροπρόθεσμα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Αν ένας αθλούμενος Α κάνει χαλαρό τζόκινγκ 60 λεπτών και ένας Β έντονη προπόνηση (με σπριντ και βάρη) 30 λεπτών θα γίνει το εξής:

Αν πούμε χονδρικά ότι ο Α και ο Β κατανάλωσαν τις ίδιες θερμίδες, ο Α με χαλαρή προπόνηση μεγάλης διάρκειας και ο Β με έντονη προπόνηση μικρής διάρκειας τότε:
- Ο Α έκαψε περισσότερο λίπος από τον Β στη διάρκεια της προπόνησης, όμως
- Ο Β έκαψε περισσότερο λίπος το 24ωρο που ακολούθησε την προπόνηση.

Το τελικό αποτέλεσμα όπως δειχνουν κάποιες έρευνες είναι ότι ο Β έκαψε συνολικό λίγο περισσότερο λίπος από τον Α, αλλά επιπλέον:
- ο Β κέρδισε χρόνο, πράγμα πολύ σημαντικό στους γρήγορους ρυθμούς που ζούμε. Χρόνο που μπορεί να τον χρησιμοποιήσει είτε για να κάνει λίγη ακόμη προπόνηση, ας πούμε ήπιας έντασης (επειδή θα είναι κουρασμένος από την έντονη άσκηση), είτε για να κάνει οτιδήποτε άλλο επιθυμεί.
- ο Β τόνωσε το μυικό του σύστημα ενώ ο Α το έκανε σε πολύ μικρότερο βαθμό.

Πολλαπλασιάστε επί χρόνια αυτή την πρακτική, και έχετε τον Β με δυνατότερο, λεπτότερο και ομορφότερο σώμα και εκατοντάδες περισσότερες ελεύθερες ώρες από ότι ο Α.
HIIT – Διαλειμματική Προπόνηση, ο ιδανικός τρόπος άσκησης!
Συνδυάζει τα θετικά και από τα δύο ήδη προπόνησης. Η διαλειμματική προπόνηση ή HIIT (High-intensity interval training) είναι ο συνδυασμός υψηλής έντασης άσκησης με ενδιάμεσα διαλείμματα χαλαρής άσκησης. Έρευνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε Καναδά, ΗΠΑ και Ιαπωνία έδειξαν ότι τα άτομα που συμμετείχαν σε διαλειμματική προπόνηση έχασαν μεγαλύτερα ποσοστά σωματικού λίπους από τα άτομα που συμμετείχαν σε προπόνηση με αερόβια άσκηση μεσαίας έντασης, παρόλο που τα άτομα που συμμετείχαν σε προπόνηση μεσαίας έντασης έκαιγαν περισσότερες θερμίδες ανά προπόνηση. Η αυξημένη αυτή μείωση του σωματικού λίπους αποδίδεται από όλους τους ερευνητές σε αύξηση του βασικού μεταβολισμού.  

Παράδειγμα τέτοιας άσκησης που ακολουθώ εγώ: Μετά από λίγα λεπτά ζέσταμα, κάνω γρήγορο τρέξιμο στο διάδρομο γυμναστικής για 1 λεπτό, ακολουθούμενο από 2 ως 3 λεπτά πολύ χαλαρού τζόκινγκ, όλο αυτό το επαναλαμβάνω 3 φορές. Η ρύθμιση της ταχύτητας στο γρήγορο τρέξιμο φροντίζω να είναι τόση ώστε να μην την αντέχω πάνω από 1 λεπτό.

Αυτή όμως είναι μόνο μία από τις δεκάδες παραλλαγές που μπορείτε να ακολουθήσετε. Για παράδειγμα μπορείτε να κάνετε 30 δευτερόλεπτα σπριντ και 20 δευτερόλεπτα περπάτημα κ.ο.κ. Διαβάστε για να πάρετε ιδέες, συμβουλευτείτε τον προπονητή σας και πάνω απ' όλα ακούστε το σώμα σας. Ένας αγύμναστος αρχικά δε θα πρέπει να κάνει καθόλου σπριντ. Μετά από κάποιες προπονήσεις προσαρμογής, θα πρέπει να πορευτεί σιγά σιγά, αυξάνοντας την ένταση και τον αριθμό των σπριντ.

Τι λένε οι έρευνες

Φυσικά όσα σας λέω δεν είναι αυθαίρετα δικά μου συμπεράσματα αλλά στηρίζονται σε επιστημονικές έρευνες. Στο τέλος του άρθρου παραθέτω όλες τις έρευνες τις οποίες μπορείτε όσοι έχετε χρόνο και διάθεση να μελετήσετε. Για τους πιο βιαστικούς θα παραθέσω χονδρικά δύο από αυτές:

1) Το 1994 σε ένα Καναδικό πανεπιστήμιο νεαρές γυναίκες και άνδρες που έκαναν HIIT για 15 εβδομάδες έχασαν σημαντικά περισσότερο λίπος από όσους έκαναν τη συνηθισμένη αερόβια προπόνηση για 20 εβδομάδες και αυτό ενώ οι τελευταίοι κατανάλωσαν επιπλέον 15.000 θερμίδες συνολικά!
εδώ η έρευνα και εδώ αναλυτικότερα σε pdf.

2) Μία έρευνα Αμερικανικού πανεπιστημίου το 2001 έδειξε ότι άτομα που έκαναν για 8 εβδομάδες πρόγραμμα HIIT έχασαν 2% του σωματικού τους λίπους, ενώ ομάδα που έκανε πρόγραμμα αερόβιας σε διάδρομο δεν είχε καμία μεταβολή στο σωματικό λίπος.
Η έρευνα σε pdf 99 σελίδων (σελ 58-62 τα συμπεράσματα).



Σε ποιες περιπτώσεις ΔΕΝ ενδείκνυται η Διαλειμματική Προπόνηση HIIT

► Στις περιπτώσεις συνεχών βαριών προπονήσεων, πχ. ποδιών, που έχουν εξαντλήσει το σώμα. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζονται κάποιες μέρες διαλείμματος στην έντονη προπόνηση, γι αυτό καλό είναι για λίγες μέρες να απέχουμε από την προπόνηση ή τουλάχιστον από την έντονη καταπόνηση και η HIIT είναι σε κάποιες περιπτώσεις είναι αρκετά έντονη. Ελαφριά αερόβια, γιόγκα, βάδην είναι καλές εναλλακτικές. Ακούστε το σώμα σας!

► Οι πολύ αρχάριοι πρέπει να αποφύγουν αυτό το είδος άσκησης μέχρι να προσαρμοστεί το σώμα επαρκώς.  Πάνω απ' όλα προέχει η ασφάλεια. Την πρώτη μέρα που πάω γυμναστήριο μετά από καιρό αποχής το μόνο που κάνω είναι 15 λεπτά περπάτημα στο διάδρομο!

► Έντονη άσκηση όπως η ΗΙΙΤ μάλλον δεν είναι η καλύτερη επιλογή για όσους έχουν προβλήματα υγείας όπως υψηλή πίεση, καρδιά και σε όσους έχουν κάποιο μυοσκελετικό πρόβλημα που δεν τους επιτρέπει να κάνουν έντονη άσκηση με ασφάλεια. Σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

Ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα της Διαλειμματικής Προπόνησης: ΔΕ ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ!
Μην το θεωρείτε μικρό πράγμα αυτό.. Όταν έκανα αερόβια χαμηλής έντασης μετά από 15 λεπτά άρχιζα να βαριέμαι αφόρητα. Ήταν πραγματικό μαρτύριο μέχρι να φτάσω τα 40 ή 50 λεπτά χαλαρού τρεξίματος που είχα βάλει στόχο. Την πρώτη φορά που έκανα διαλειμματική προπόνηση ενθουσιάστηκα από το πόσο πιο εύκολα περνούσε ο χρόνος. Το ίδιο συνεχίστηκε ως και σήμερα που προπονούμαι με αυτόν τον τρόπο. Για να με πιστέψετε θα πρέπει να το δοκιμάσετε!

Επίσης υπάρχει μία αρχή στην σωματική άσκηση που λέει ότι όταν το επιβαρυντικό ερέθισμα είναι το ίδιο, τότε το σώμα βρίσκει τρόπους να προσαρμοστεί (βελτιωθεί) σχετικά γρήγορα. Όταν όμως το ερέθισμα αλλάζει, τότε το σώμα βρίσκεται σε συνεχή διαδικασία προσαρμογής, δηλαδή σε συνεχή βελτίωση των δυνατοτήτων του. Έτσι μπορούμε αλλάζοντας τακτικά το είδος της διαλειμματικής προπόνησης που κάνουμε να “ξαφνιάζουμε” το σώμα μας και έτσι να του δίνουμε νέα ερεθίσματα ανάπτυξης.

Η Εξελικτική Προσέγγιση
Το ΗΙΙΤ είναι το είδος άσκησης που ωφελεί περισσότερο και που βαριόμαστε λιγότερο, διότι απλά είναι πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση. Είναι το κοντινότερο είδος άσκησης στη φυσική κίνηση του ανθρώπου, η οποία επί 3 εκατομμύρια χρόνια τον διαμόρφωσε σε αυτό που είναι σήμερα. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες στο κυνήγι, την επιβίωση, την εργασία, τη μάχη είναι μία μίξη από κινήσεις ήπιας έντασης που εναλλάσσονται με έντονες καταπονήσεις. Το να περνάμε μια ζωή προσπαθώντας να τελειοποιήσουμε μία εκρηκτική κίνηση, πχ. μία ρίψη, ή σηκώνοντας μόνο βάρη ώστε να μεγαλώσουν οι μυς, ή μόνο τρέχοντας δίωρα, είναι αφύσικο, δεν προάγει σε μέγιστο βαθμό την υγεία και είναι και πνευματικά βαρετό.
Το ΗΙΙΤ ως φιλοσοφία άσκησης.
Μήπως η “φιλοσοφία ΗΙΙΤ” διέπει τις περισσότερες από τις ασκήσεις που κάνουμε; Για σκεφτείτε όσοι κάνετε βάρη στο γυμναστήριο. Το να σηκώνεις ένα βάρος για 8 επαναλήψεις, να ξεκουράζεσαι λίγο και να ξανασηκώνεις, μήπως δεν είναι μία Διαλειμματική προπόνηση; Απ: και ναι και όχι, ανάλογα με τον τρόπο εκτέλεσης της άσκησης. Αν εξασκείς απομονωμένα ένα μέρος του σώματος, πχ μόνο τον τρικέφαλο και σταματάς λόγω “καψίματος” που νιώθεις στο μυ χωρίς να λαχανιάσεις ιδιαίτερα, τότε είσαι μακριά από τη φιλοσοφία ΗΙΙΤ. Το ίδιο και αν κάνεις μεγάλα διαλείμματα μεταξύ των σετ. Αν όμως κάνεις μία άσκηση που εμπλέκει μεγάλο μέρος του σώματος όπως τα βαθιά καθίσματα ή το μονόζυγο και αν το διάλειμμά σου είναι μικρό, τότε ναι, είναι μία προπόνηση βαρών αρκετά κοντά στη φιλοσοφία (και τα οφέλη) της Διαλειμματικής Προπόνησης.

Επίσης κοντά βρίσκονται και τεχνικές όπως σουπερσέτ και γιγασέτ. Σουπερσέτ είναι το να κάνεις χωρίς διάλειμμα μεταξύ τους δύο διαφορετικές μυικές ομάδες, συνήθως αντίθετες, π.χ. δικέφαλοι και αμέσως μετά τρικέφαλοι χεριών.

Αλλά και κάποια προγράμματα ομαδικής άθλησης στα γυμναστήρια όπως πχ. το δημοφιλές body pump έχουμε μία μικρή περίοδο έντονης καταπόνησης ακολουθούμενη από μικρή ξεκούραση πριν αλλάξουμε άσκηση. Βέβαια όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια τέτοιων προγραμμάτων, τόσο απομακρυνόμαστε από τη φιλοσοφία της Διαλειμματικής Προπόνησης.

Όταν κάποιος στο γυμναστήριο αντέχει ένα ομαδικό πρόγραμμα για πάνω από 50 λεπτά, τότε αυτό που κάνει δεν είναι HIIT ούτε έχει τα όλα τα οφέλη της ΗΙΙΤ. Αν δηλαδή αντέχει να γυμνάζεται πάνω από 50 λεπτά σημαίνει ότι δε γυμνάζεται αρκετά έντονα, δεν προκάλεσε ιδιαίτερα το σώμα του! Οπότε ούτε θα έχει τη μέγιστη λιποδιάλυση, αύξηση δύναμης, μυικότητα που θα μπορούσε να πετύχει με HIIT σε προπονήσεις μόλις 10 λεπτών!

Παρ' όλα αυτά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα προγράμματα αυτά είναι πολύ καλύτερες αερόβιες ασκήσεις από το χαλαρό τρέξιμο μιας ώρας στο διάδρομο, γιατί γυμνάζουν περισσότερο το μυικό σύστημα και τα συστήματα ενέργειας. Επίσης προσφέρουν εναλλαγή ασκήσεων και έχουν ενδιαφέρον.

Tip: Άσχετα από τις οδηγίες του προπονητή σας ή τον τρόπο άσκησης των διπλανών σας, κάντε έντονα αυτά τα προγράμματα (περισσότερες επαναλήψεις, μεγαλύτερα βαράκια). Αν εξαντληθείτε, φύγετε λίγα λεπτά νωρίτερα. Δείκτης επιτυχίας σας: Αν έχετε δυνάμεις να κάνετε και ένα δεύτερο ομαδικό πρόγραμμα στη σειρά, έχετε αποτύχει να γυμναστείτε αρκετά βαριά!

Τέλος, επειδή επικεντρώνομαι πολύ στα γυμναστήρια, επειδή αφορούν τον πολύ κόσμο, να σας πω ότι Διαλειμματική Προπόνηση μπορεί να γίνει σε κάθε άθλημα όπως ποδηλασία, κολύμβηση, πολεμικές τέχνες, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ.
Μία σούπερ Διαλλειματική Προπόνηση για το σπίτι

Μπορεί να γίνει με πάρα πολλούς τρόπους. Εγώ θα σας πω έναν από τους καλύτερους. Αυτή η άσκηση μπορεί να έχει μαγικά αποτελέσματα στη διάπλαση, τη λιποδιάλυση και την υγεία σας. Τη θεωρώ μάλιστα πολύ αποτελεσματικότερη από αρκετά είδη προπόνησης στο γυμναστήριο αν και διαρκεί μόνο λίγα λεπτά! Αν κάποια μέρα δε μπορείτε να πάτε στο γυμναστήριο κάντε την! Το μόνο που χρειάζεται είναι να.. μένετε σε πολυκατοικία!
Η προπόνηση της πολυκατοικίας: Πάρτε στα χέρια σας από ένα μπουκάλι νερό μικρό ή του 1,5 λίτρου. Κρατήστε τα μπουκάλια στο ύψος των αυτιών και ανεβείτε γρήγορα τις σκάλες της πολυκατοικίας σας. Μόλις τελειώσετε, κατεβείτε χαλαρά, κρατώντας τα μπουκάλια στο ύψος του στήθους. Μόλις φτάσετε κάτω ξεκινάτε από την αρχή. Η άσκηση πρέπει να διαρκέσει από 3 ως 10 λεπτά και πρέπει να τελειώνει σε πλήρη εξάντληση. Αν έχουμε δυνάμεις, ξεκουραζόμαστε μερικά λεπτά και επαναλαμβάνουμε, με την ίδια μεγάλη ένταση αλλά λιγότερα ανεβοκατεβάσματα. Οπωσδήποτε κάντε τις παρακάτω ρυθμίσεις.

Ρυθμίσεις: Ανάλογα με το φύλο σας, τις δυνάμεις σας και την προτίμησή σας μπορείτε να ανεβείτε από τουλάχιστον 2 ως το πολύ 5 ορόφους, να πάρετε μικρά ή μεγάλα μπουκάλια νερού, γεμάτα ή μισογεμάτα. Εκτός από μπουκάλια μπορείτε να πάρετε οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο βολεύει να το κρατάτε. Μπορείτε να ανεβαίνετε ένα ένα ή ακόμη καλύτερα αν μπορείτε δύο δύο τα σκαλιά. Αν σας πέφτει βαριά, μπορείτε να κάνετε μία μικρή στάση λίγων δευτερολέπτων πριν ξεκινήσετε να ανεβαίνετε, να κατεβάσετε τα μπουκάλια στο ύψος του στήθους όταν ανεβαίνετε και στο ύψος των γοφών όταν κατεβαίνετε. Επίσης μπορείτε να τα αφήσετε εντελώς στο τελευταίο ανέβασμα, προκειμένου να το φέρετε εις πέρας.
Στο κατέβασμα: Φροντίστε να αποφύγετε κραδασμούς ή να αφήνετε το κορμί χαλαρό λόγω της προηγηθείσας κούρασης, γιατί είναι επικίνδυνο τραυματισμού ή πτώσης! Να είστε πνευματικά συγκεντρωμένοι και σωματικά σφιχτοί. Αυτά μπορείτε να τα πετύχετε κατεβαίνοντας όσο πιο αθόρυβα γίνεται, πράγμα που απαιτεί συγκέντρωση και ελεγχόμενη κίνηση (αντί να αφήνεστε να σας οδηγεί η φόρα που έχετε).
Τι θα πει ο κόσμος... Ένα θετικό της άσκησης είναι πως αν κάποιος ένοικος σας δει ξαφνικά και ντραπείτε (πού να του εξηγείς τώρα στον κόσμο της μπύρας, του τσιγάρου και του κοψιδιού τι κάνεις..), μπορείτε απλά να προσποιηθείτε ότι ανεβαίνετε προς την ταράτσα για κάποιες δουλειές. Μέχρι να ξανακατεβείτε, θα έχει πάρει το ασανσέρ και θα έχει φύγει. Σε λίγα λεπτά άλλωστε θα έχετε τελειώσει. Το καλύτερο βέβαια είναι να μη δίνετε δεκάρα για το τι θα πει ο κόσμος, όπως αδιαφορούν όλοι όσοι πίνουν και καπνίζουν.
Προφυλάξεις: Εννοείται ότι δεν πρέπει να κάνετε την άσκηση χωρίς την άδεια του γιατρού σας αν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας ή τραυματισμό (πχ. στα γόνατα). Αν πονέσετε κάπου, σταματάτε αμέσως.

---

Φώτη πας για ένα λαικ ρε 

[Vassilis_24]

Μιας και γίνεται πολλή κουβέντα για τη διατροφή μας και την πρωτεϊνη που πρέπει να παίρνουμε, παραθέτω ένα ενδιαφέρον άρθρο.

 

 

 

Φυτοφαγία: από τον μύθο της πρωτεΐνης στον μύθο των «ειδικών»

 

 

Μέχρι να ασχοληθώ ο ίδιος με την φυτοφαγική διατροφή (plant based diet), ήξερα κι εγώ για όλους τους μύθους που την ακολουθούν. Η διατροφική μας κουλτούρα είχε φροντίσει να με εκπαιδεύσει κατάλληλα: Έλλειψη ασβεστίου και σιδήρου, εμφάνιση αναιμίας, αίσθηση αδυναμίας, είναι κάποια που ακούει κανείς άμεσα μόλις πάρει την απόφαση να ακολουθήσει φυτοφαγική διατροφή. Εκτός κι αν έχει παιδιά, οπότε το πρώτο που ακούει, και μάλιστα με ύφος ανησυχητικό, ενίοτε μάλιστα και προειδοποιητικό, είναι ότι το κρέας/το γάλα είναι απαραίτητα για την «σωστή» ανάπτυξη των παιδιών. Μάλιστα, το τελευταίο συχνά το λένε και παιδίατροι σε ενδιαφερόμενους γονείς, κάτι που, δεδομένου ότι είναι λανθασμένο (βλ. παρακάτω), εκτός από λυπηρό είναι και αντιδεοντολογικό (και βέβαια, σε καμμία περίπτωση δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του παιδιού ή της οικογένειάς του που επιθυμεί να ενημερωθεί για το πώς να βελτιώσει τις διατροφικές της επιλογές, πρωταρχικό υποτίθεται μέλημα κάθε ιατρού – the patient’s best interests!).
 

 

Μύθος πρωτεΐνης – ποιοτικά στοιχεία

 

Διαχρονικά, όμως, νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας μύθος σχετιζόμενος με την φυτοφαγία που να είναι τόσο διαδεδομένος όσο αυτός της πρωτεΐνης. Πράγματι, είτε σε σχέση με την ποσότητα είτε σε σχέση με την ποιότητα, η λήψη πρωτεΐνης έχει συνδεθεί στο κοινωνικό υποσυνείδητο με την κατανάλωση ζωικών τροφών. Και στην πορεία έχουμε γεμίσει με όρους κενούς περιεχομένου όπως: πληρότητα πρωτεΐνης, συμπληρωματικότητα, βιολογική αξία, κ.ο.κ. Και έχουμε καταλήξει έτσι άθελά μας( να «διαφημίζουμε» τα ζωικά τρόφιμα, τα οποία έχουν πράγματι σύσταση πρωτεϊνών (αναλογία περιεκτικότητας σε αμινοξέα) παρόμοια με αυτήν των ανθρώπων (προφανώς ο ζωικός μυς/πρωτεΐνη μοιάζει με τον ανθρώπινο μυ/πρωτεΐνη περισσότερο από την φυτική πρωτεΐνη, so what από άποψη διατροφής και υγείας , ενώ την ίδια στιγμή είτε αγνοούμε είτε απλά αδιαφορούμε για το γεγονός ότι ΟΛΑ τα φυτά (με εξαίρεση ίσως τα φρούτα) καλύπτουν ΟΛΕΣ μας τις ανάγκες σε ΟΛΑ τα απαραίτητα αμινοξέα, με ευκολία, όχι υπό συνθήκες (π.χ. χωρίς χρήση συνδυασμών όπως θα καταλήγαμε αν πιστεύαμε στην ιδέα της συμπληρωματικότητας και της πληρότητας), αλλά από μόνα τους.

 

Ενδεικτικά, αν πάρουμε όλες μας τις ημερήσιες θερμίδες από ντομάτες, θα πάρουμε και όλην την πρωτεΐνη αλλά και όλα τα αμινοξέα που χρειαζόμαστε! Το ίδιο για το αγγούρι, το μαρούλι, τις πιπεριές, για να αναφέρω τυχαία κάποια. Κι ακόμη είμαστε στην σαλάτα και δεν έχουμε πάει καν στο κύριο γεύμα, βλ. όσπρια και δημητριακά. Το ίδιο ισχύει για ΟΛΑ τα λαχανικά, για ΟΛΑ τα δημητριακά, για ΟΛΑ τα όσπρια, για ΟΛΟΥΣ τους καρπούς και τους σπόρους (δηλ. σε τέτοιο συντριπτικό βαθμό ώστε να είναι λογικό και αποδεκτό να γενικεύσουμε στην προσπάθεια να καθησυχάσουμε και να απλοποιήσουμε το θέμα). Μόνο τα φρούτα, ως κατηγορία τροφής, έχουν (πιθανώς) οριακή πρωτεΐνη στην (απίθανη) περίπτωση που αποφασίσουμε να παίρνουμε όλες μας τις θερμίδες και για μεγάλο χρονικό διάστημα ΜΟΝΟ από φρούτα.

 

Παρόμοιες λανθασμένες ιδέες για την πρωτεΐνη είχα και εγώ μέχρι που αποφάσισα να ασχοληθώ με τους αριθμούς. Μόνο τότε, μπορεί κανείς να κατανοήσει τον βαθμό της κακής «επιστήμης» που έχει χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία και, στη συνέχεια, για την συντήρηση τέτοιων μύθων. Οι αριθμοί αυτοί είναι διαθέσιμοι και προσβάσιμοι όχι μόνο από ιατρούς ή επιστήμονες, αλλά από οποιονδήποτε το επιθυμεί μέσω του διαδικτύου (για παράδειγμα μπείτε στο http://nutritiondata.self.com/, μία βάση δεδομένων με στοιχεία του USDA και ψάξτε όποιο τρόφιμο θέλετε και συγκρίνετέ το με τις ημερήσιες ανάγκες σε πρωτεΐνη και σε συγκεκριμένα αμινοξέα, οι οποίες και αυτές είναι μάλλον πολύ υψηλές to start with, βλ. WHO και FAO 2007 document, σελίδα 150, Table 23, το οποίο καταλήγει σε ημερήσιες ανάγκες αμινοξέων περίπου διπλάσιες από αυτές τις οποίες συνέστηνε το αντίστοιχο έγγραφο του 1985!, http://www.who.int/nutrition/publications/nutrientrequirements/WHO_TRS_935/en/).

 

Αν, όμως, κάνει κανείς τον κόπο να αφιερώσει/επενδύσει λίγη ώρα να ασχοληθεί με το θέμα, θα καταλάβει άπαξ και δια παντός ότι η πιθανότητα να έχει κανείς διατροφή πτωχή σε πρωτεΐνη ή σε συγκεκριμένα αμινοξέα είναι στην πράξη μηδενική, εφόσον το άτομο καλύπτει την ανάγκη του σε θερμίδες. Σχεδόν κανείς όμως δεν κάνει τον κόπο να μελετήσει τους αριθμούς, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς να πέσει εύκολα θύμα παραπληροφόρησης. Και αυτό αφορά ακόμη και τους ειδικούς επιστήμονες στην διατροφή. Αμφιβάλλω σοβαρά ότι έχουν κάνει αυτήν την άσκηση που αναφέρω παραπάνω, δηλ. να καθίσουν να μελετήσουν τα νούμερα.

Διότι δεν εξηγείται αλλιώς, το πώς σε επίσημα έγγραφα οδηγιών έχουν παρεισφρήσει εντελώς λανθασμένες, επιστημονικά, φράσεις όπως αυτή εδώ στο Statement του American Heart Association (AHA) με τίτλο «Dietary Protein and Weight reduction» από το 2001, στο Circulation (http://circ.ahajournals.org/content/circulationaha/104/15/1869.full.pdf?ijkey=bb50bbddf6e7f5d32226a52632df941c5de41993):

«Although plant proteins form a large part of the human diet, most are deficient in 1 or more essential amino acids and are therefore regarded as incomplete proteins. Their protein quality can be upgraded, however, by combining them with others that are higher in protein quality or that contain whatever essential amino acids are lacking or deficient (protein complementarity).»

 

Και βέβαια, αυτό που η peer review process δεν μπόρεσε να διορθώσει, ήρθε να το επισημάνει/διορθώσει όχι κάποιος ειδικός ακαδημαϊκός ιατρός, αλλά ένας ιδιώτης ιατρός, ο Dr John McDougall για να δείξει, σε όποιον ακόμη αμφέβαλε, ότι μπορεί κανείς να ασκεί την Ιατρική σύμφωνα με τα υψηλότερα επιστημονικά και ηθικά standards ακόμη και μακριά από Πανεπιστήμια και teaching hospitals, και δυστυχώς, φυσικά ότι μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο (εδώ το πρώτο του κείμενο με την απάντηση των συγγραφέων – http://circ.ahajournals.org/content/105/25/e197.full –

και εδώ το follow-up – http://circ.ahajournals.org/content/circulationaha/106/20/e148.full.pdf).

 

Γράφει λοιπόν ο Dr John McDougall σε απάντησή του στο Circulation:

“…Therefore, a careful look at the founding scientific research and some simple math prove it is impossible to design an amino acid–deficient diet based on the amounts of unprocessed starches and vegetables sufficient to meet the calorie needs of humans. Furthermore, mixing foods to make a complementary amino acid composition is unnecessary.

The reason it is important to correct this misinformation is that many people are afraid to follow healthful, pure vegetarian diets—they worry about “incomplete proteins” from plant sources.”

What a relief to see that at least one of all those physicians is scientifically solid and morally intact! And what a disappointment to see that it is only one…

 

 

Μύθος πρωτεΐνης – ποσοτικά στοιχεία

 

Ας το δούμε όμως πιο λεπτομερώς: ο WHO και ο FAO (2007) υπολογίζουν την ανάγκη για πρωτεΐνη στα 0,66g/(kg*day) για τον μέσο άνθρωπο και μία πρόσληψη στα 0,83g/(kg*day) ως ικανή να καλύψει το 97,5% του πληθυσμού (σελ. 125 από το συγκεκριμένο document, βλ. http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/43411/1/WHO_TRS_935_eng.pdf?ua=1).

 

Για παράδειγμα, ένα μέσο άτομο των 75kg θα έχει ανάγκη περίπου 50g πρωτεΐνης (0,66*75=49,5) ενώ με πρόσληψη 62g (0,83*75=62,25) θα μπορεί να καλυφθεί το 97,5% όλων των ισοβαρών ατόμων. Εάν πολλαπλασιάσουμε επί 4 που συμβατικά (και αδρά) είναι οι θερμίδες ανά g πρωτεΐνης, βρίσκουμε ότι το άτομο αυτό χρειάζεται περίπου 200-250 θερμίδες από πρωτεΐνη για να είναι σίγουρο ότι καλύπτει τις ανάγκες του. Με δεδομένο ότι ένα τέτοιο άτομο (75kg) και χωρίς ιδιαίτερα αθλητικό τρόπο ζωής, χρειάζεται περίπου 2.500kcal (ποσό που είναι πολύ πιθανά υποεκτιμημένο), τότε καταλήγουμε ότι με μία διατροφή με μέση περιεκτικότητα 10% (κατ’ ελάχιστο, δηλ. να μην πέφτει κάτω από το 10% κατά μέσο όρο) σε πρωτεΐνη είναι αρκετή για να καλύψει με ευκολία τις ανάγκες όλου του πληθυσμού.

 

Μπορεί κανείς να βαριέται να μπει στον κόπο να υπολογίσει την περιεκτικότητα (ανά θερμίδα πάντα) των διάφορων κατηγοριών φυτικών και άλλων τροφών σε πρωτεΐνη, αλλά δεν πειράζει καθόλου, γιατί αυτό δεν ισχύει για την VeganMama. Σύμφωνα λοιπόν με υπολογισμούς της από στοιχεία του USDA που περιλαμβάνουν τον πιο πλήρη κατάλογο τροφών, βλέπουμε τα εξής eye-opening facts για την μέση περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη: όλες οι φυτικές τροφές ξεπερνούν άνετα το όριο του 10% εκτός από τα φρούτα.

Μάλιστα, τα όσπρια είναι περίπου 3 φορές πιο πάνω, ενώ τα λαχανικά περίπου 2,5 φορές πιο πάνω. Ακόμη και το μητρικό γάλα έχει μόνο 6% των θερμίδων του από πρωτεΐνη και, όμως, θεωρείται το ιδανικό τρόφιμο (οι όποιες αυξημένες ανάγκες σε πρωτεΐνη από ειδικούς πληθυσμούς όπως τα νεογέννητα, τους αθλούμενους, κ.ά. συνήθως καλύπτονται με ευκολία από την παράλληλη αυξημένη ανάγκη για θερμίδες, βλ. παρακάτω πιο λεπτομερώς)!

 

 

food items in group  USDA group code  Food group                                      protein calories in 100 cal

 

         259                      15              Finfish and Shellfish Products                  67.2

         382                      05              Poultry Products                                       55.2

         336                      10              Pork Products                                           51.6

         464                      17              Lamb, Veal, and Game Products              51.5

         380                      13              Beef Products                                           48.5

         357                      16              Legumes and Legume Products           31.2

         155                      07              Sausages and Luncheon Meats               28.6

         250                      01              Dairy and Egg Products                            27.1

         791                      11              Vegetables and Vegetable Products     23.9

         415                      06              Soups, Sauces, and Gravies                    18.3

         64                        02              Spices and Herbs                                   17.1

         137                      12              Nut and Seed Products                          13.0

         180                      20              Cereal Grains and Pasta                        12.4

         319                      03              Baby foods                                                11.8

         345                      08              Breakfast Cereals                                     10.3

 

        note   minimum requirement to safely cover 97.5% of population   10.0

 

        486                      18               Baked Products                                         8.6

        360                      14               Beverages                                                 7.3

        424                      19               Snacks / Sweets                                        6.7

 

       note                      01               human milk                                              6.0

       359                       09                Fruits and Fruit Juices                                             4.8

       189                       04                Fats and Oils                                            0.5

               

Total foods: 6652

 

Πηγή: https://www.facebook.com/VeganMama.gr/photos/a.546304395533406.1073741837.372835266213654/568308186666360/?type=3&theater

 

 

Ερώτηση (απλά για την πληρότητα του θέματος): Μα πραγματικά, όλα τα φυτικά τρόφιμα μπορούν να καλύψουν (δηλ. το κάθε ένα από μόνο του) τις ανάγκες μας σε πρωτεΐνη και σε αμινοξέα; Δεν ακούγεται υπερβολικό; Μήπως εκτός από τα φρούτα, υπάρχουν και άλλα συγκεκριμένα τρόφιμα που να είναι πτωχά σε πρωτεΐνη ή έστω σε κάποια συγκεκριμένα από τα απαραίτητα αμινοξέα;

 

Απάντηση: Φυσικά και υπάρχουν. Ελάχιστα, αλλά υπάρχουν. Όχι όμως αν πρέπει να γενικεύσουμε, και να μιλήσουμε για κατηγορίες τροφίμων όπως π.χ. όσπρια, δημητριακά, λαχανικά. Συχνά, στα φυτικά τρόφιμα το αμινοξύ που υπάρχει σε μικρότερη ποσότητα (αναλογικά με τα άλλα αμινοξέα) είναι η λυσίνη (lysine), ιδίως στα δημητριακά, ακολουθούμενη από την μεθειονίνη (methionine), ιδίως στα όσπρια. Έτσι μάλιστα εξηγείται το πώς εμφανίστηκε ο μύθος του συνδυασμού οσπρίων με δημητριακά (π.χ. φακές με ρύζι για «πλήρη» πρωτεΐνη).

Και πάλι όμως, το γεγονός ότι ένα αμινοξύ περιέχεται σε μικρότερη ποσότητα από τα άλλα, σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σε επαρκείς ποσότητες στο συγκεκριμένο τρόφιμο (π.χ. τόσο στα όσπρια όσο και στα δημητριακά). Απλά σημαίνει ότι τα άλλα υπάρχουν σε ακόμη μεγαλύτερες. Στην πράξη, είναι ελάχιστα αυτά τα τρόφιμα τα οποία θα οδηγούσαν σε έλλειψη στην απίθανη περίπτωση της αποκλειστικής τους μονοφαγίας. Και βέβαια, καλό είναι εδώ να αναφερθεί ότι κοιτάζουμε το θέμα της πρωτεΐνης και των αμινοξέων ως εάν το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί να είναι η έλλειψή τους, και συνεπώς σκεφτόμαστε ότι, όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλά, διότι η πιθανότητα έλλειψης μειώνεται.

 

Κι όμως, υπάρχουν πολλές και έγκυρες μελέτες που έχουν δείξει ότι τόσο συγκεκριμένα αμινοξέα (βλ. μεθειονίνη) όσο και συνολικά η ποσότητα της πρωτεΐνης, αλλά και η προέλευση (ζωική έναντι φυτικής) συσχετίζεται θετικά με πολλές, συχνές, και σοβαρές ασθένειες (π.χ. νεοπλασίες, αθηροσκλήρυνση). Με λίγα λόγια, είναι πολύ πιο πιθανό το σενάριο η περίσσεια ζωικής πρωτεΐνης ή/και κάποιων αμινοξέων να είναι πιο συχνή και πιο επικίνδυνη για την υγεία από τον κίνδυνο έλλειψης. Στην πράξη, όμως, κοινωνικά μας απασχολεί πολύ περισσότερο ο (ανύπαρκτος) κίνδυνος της έλλειψης αντί του (πραγματικού) κινδύνου της περίσσειας.

 

Αλλά, ακόμη κι αν ελάχιστα τρόφιμα δεν είναι ικανά να μας προσφέρουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα σε επαρκείς ποσότητες, και πάλι τι μας δείχνει αυτό; Ποιο τρόφιμο δεν οδηγεί σε διατροφικές ελλείψεις αν το καταναλώσουμε αποκλειστικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα; Κανένα τρόφιμο δεν είναι διατροφικά πλήρες για να συντηρήσει όλον τον πληθυσμό για κάθε περίοδο ζωής. Χρειάζεται κάποιος ελάχιστος (όχι αναγκαστικά μεγάλος, αλλά κάποιος) «συνδυασμός» τροφών.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα ήμουν ο πρώτος που θα πίστευα στα superfoods (στα οποία προφανώς δεν πιστεύω). Για παράδειγμα, πώς καλύπτει κανείς την ανάγκη σε ίνες, σε βιταμίνη C, σε αντιοξειδωτικά από το κρέας, το ψάρι, το τυρί; Δεν την καλύπτει. Αντιστρόφως, σε μία μονοφαγία αυτών των τροφών το ποσοστό του κορεσμένου λίπους και της χοληστερόλης υπερβαίνει πολλαπλασίως το ανώτατο «επιτρεπόμενο» όριο από τις ιατρικές οδηγίες (όριο 10% για κορεσμένο λίπος, 5g αλάτι/ημέρα, βλ. οδηγίες Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, Μάιος 2016, οι οποίες είναι κατά την γνώμη μου πολύ χαλαρές, πίνακας 12, σελίδα 34 http://eurheartj.oxfordjournals.org/content/ehj/early/2016/06/08/eurheartj.ehw106.full.pdf ). Τι κάνει κανείς γι’ αυτό, και πόσο μας απασχολεί η διατροφική ανεπάρκεια των ζωικών τροφών;

 

 

Ανθρώπινο μητρικό γάλα: Πτωχό σε πρωτεΐνη;

 

Και για όποιον ακόμη αμφιβάλλει, ελπίζω το παράδειγμα του ανθρώπινου γάλακτος να τον καθησυχάσει. Πράγματι, δεν υπάρχει περίοδος στην ζωή του ανθρώπου με μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης/αύξησης (ανά kg βάρους) από την περίοδο του νεογέννητου, δηλ. την περίοδο του (ιδανικά) αποκλειστικού θηλασμού. Και όμως, το ανθρώπινο μητρικό γάλα, το ιδανικό τρόφιμο, έχει περίπου 6% των θερμίδων του σε πρωτεΐνη.

Τι πιο ξεκάθαρο και κατανοητό στοιχείο για να καταλάβει κανείς ότι, αν το νεογέννητο, που μεγαλώνει με τον μεγαλύτερο ρυθμό από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ζωή του ανθρώπου, υπερκαλύπτει τις ανάγκες του με το μητρικό γάλα του 6%, τότε οι κάθε είδους θεωρίες που κυκλοφορούν για ανάγκη των αθλητών ή άλλων πληθυσμών για πρωτεΐνη σε επίπεδα τρελλά (έχω διαβάσει για «ανάγκες» μέχρι 35%!), είναι εντελώς κατασκευασμένες ιδέες που δεν στηρίζονται σε απολύτως κανένα επιστημονικό στοιχείο.

 

Πράγματι, οι αθλητές έχουν μεγαλύτερες ανάγκες σε πρωτεΐνη ανά kg βάρους, αλλά αυτές καλύπτονται με ευκολία από τις ούτως ή άλλως αυξημένες ανάγκες σε θερμίδες ανά βάρος (χωρίς δηλ. καμμία ανάγκη αλλαγής της σύστασης της διατροφής, αλλά απλά της ποσότητας). Το ίδιο άλλωστε κάνει και το νεογέννητο. Τρώει πολύ (θερμίδες) από ένα τρόφιμο (ανθρώπινο γάλα) που τυπικά θα έπρεπε να κατατάσσεται στα χαμηλά σε περιεκτικότητα πρωτεΐνης(!). Η πραγματικότητα προφανώς είναι ότι τα ζωικά γάλατα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη κι όχι ότι το ανθρώπινο μητρικό χαμηλή (τα περισσότερα ζωικά γάλατα έχουν περίπου τετραπλάσια ποσότητα πρωτεΐνης από το μητρικό ανθρώπινο γάλα). Είναι προφανές ότι χρειάζεται άλλη θεώρηση, άλλο σημείο αναφοράς του τι είναι φυσιολογικό.

 

Με τέτοια όμως παραπληροφόρηση, στην πορεία τροφοδοτείται, εκτός από τον κλάδο των συμπληρωμάτων (big business indeed), και ο κλάδος του disease care (σε αντιθέση με το health care). Κι αυτό γιατί για να φτάσει κανείς να καλύψει τέτοιες πλαστές ανάγκες σε πρωτεΐνη, αναγκαστικά στην πορεία πρέπει να αυξήσει σε επίπεδα ανθυγιεινά την κατανάλωση κορεσμένου λίπους και χοληστερόλης (καθώς και αναγκαστικά ορμονών, αντιβιοτικών, κ.ά. που συνυπάρχουν στα ίδια τρόφιμα) και βέβαια να μειώσει (αναλογικά) την πρόσληψη ινών, αντιοξειδωτικών, βιταμινών, και άλλων διατροφικών στοιχείων που προάγουν την υγεία. Αλλιώς ο λογαριασμός δεν βγαίνει…

 

Με λίγα λόγια, η ζωική πρωτεΐνη, ακόμη κι αν ήταν ουδέτερη σε σχέση με την υγεία, συνυπάρχει με αρκετά αρνητικά για την υγεία μας συστατικά, τα οποία καλό είναι να προσπαθήσουμε να μειώσουμε. Και φυσικά, καλό είναι να αναφερθεί (όπως αναφέρθηκε και παραπάνω) ότι η ίδια η ζωική πρωτεΐνη όχι μόνον δεν είναι ουδέτερη, αλλά έχει φανεί να έχει πολύ στενή συσχέτιση με νόσους όπως, καρδιοπάθειες, νεοπλασίες, διαβήτη τύπου 1 και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

 

 

Moderation in nutrition: «Λίγο απ’ όλα» ή «Λίγο απ’ όλα τα υγιεινά»;

 

Επειδή όμως (σχεδόν) κανείς δεν έχει μελετήσει όλα τα παραπάνω από μόνος του, σταδιακά κατασκευάστηκε από τις εταιρείες τροφίμων και τους «ειδικούς», ο μύθος της υψηλής ποιότητας πρωτεΐνης, των συνδυασμών, και εν συνεχεία ο πιο βολικός μύθος από όλους, ο μύθος του «λίγο από όλα».

 

Πράγματι, αν κανείς τραφεί μόνο με μπανάνες (ή άλλα φρούτα) από τώρα και στο διηνεκές, υπάρχει πιθανότητα (μικρή θεωρώ) να μην μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες σε πρωτεΐνη και σε συγκεκριμένα αμινοξέα. Και επειδή οι μπανάνες (και τα φρούτα γενικά, αλλά και κάποιες συγκεκριμένες εξαιρέσεις από άλλες κατηγορίες) ανήκουν στα φυτά, καταλήξαμε (για να είμαστε σίγουροι) να λέμε ότι οι φυτικές πηγές πρωτεΐνης δεν είναι πλήρεις και πρέπει να συνδυάζουμε συμπληρωματικές πρωτεΐνες ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο έλλειψης κάποιων αμινοξέων (ή ακόμη «καλύτερα» να τρώμε ζωικά για να είμαστε σίγουροι χωρίς να χρειάζεται να μετράμε…).

Αντί έτσι να προσφέρουμε καλή υπηρεσία στο κοινό, αυτό που συνέβη ήταν ότι πήραμε κάποιες ακραίες και μη ρεαλιστικές περιπτώσεις (έλλειψη πρωτεΐνης) και τις αναγάγαμε (μαζί με την βοήθεια των εταιρειών τροφίμων) σε πραγματικούς καθημερινούς κινδύνους για τις οποίες θα έπρεπε κάθε οικογένεια, κάθε μαμά, κάθε σύστημα υγείας να ανησυχεί και να τις αντιμετωπίζει ενεργά. Η λύση στον κίνδυνο αυτό δεν ήταν άλλη από την αύξηση κατανάλωσης ζωικών τροφών. Και έτσι δημιουργήθηκε το παράδοξο, άνθρωποι που συχνά νοιάζονται πιο πολύ για τις διατροφικές τους επιλογές από τον μέσο όρο, όπως οι αθλητές και οι συστηματικά ασκούμενοι (αλλά ακόμη και οι γονείς, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, κ.ά.) να «αναγκάζονται» να κάνουν ανθυγιεινές επιλογές, για την προληπτική αντιμετώπιση μη ρεαλιστικών κινδύνων.

 

Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει ο κόσμος την εμπιστοσύνη που είχε στο παρελθόν ότι μία απλή διατροφή, πλούσια σε φυτικές τροφές (π.χ. όπως ήταν η Κρητική όταν μελετήθηκε στην «Μελέτη των επτά Χωρών», η οποία είχε 93% των θερμίδων από φυτικές πηγές), είναι υγιεινή και επαρκής για την οικογένειά του. Τώρα πλέον, σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, κάθε άτομο έχει συγκεκριμένες ανάγκες, διαφορετικές από τους άλλους (π.χ. άνδρας έναντι γυναίκας, αθλούμενος ή μη), αλλά και διαφορετικές ανάλογα με την περίοδο ζωής (π.χ. εγκυμοσύνη, θηλασμός, τρίτη ηλικία), οι οποίες καλύπτονται με διαφορετικά διατροφικά πρότυπα κάθε φορά, με αποτέλεσμα να πρέπει να έχουμε ανάγκη είτε από ειδικούς (ιατρούς, διατροφολόγους, γυμναστές) είτε να πρέπει να καταναλώνουμε λίγο από όλες τις τροφές, just to be safe (the idea of moderation, «a little bit of everything»).

Πόσο safe είσαι όταν σώνει και καλά πρέπει να καταναλώνεις κόκκινο κρέας, λευκό κρέας, ψάρι, τυριά, γάλα, επεξεργασμένους χυμούς και γλυκά, κ.ο.κ. το είδαμε στην πράξη τα τελευταία σαράντα χρόνια με την εντυπωσιακή αύξηση της παχυσαρκίας, δυσλιπιδαιμίας, διαβήτη, υπέρτασης, και νεοπλασιών.

 

Ο κανόνας του «λίγο από όλα» είναι πολύ χρήσιμος σε περιπτώσεις άγνοιας. Όταν δεν γνωρίζεις τι κάνει καλό και τι κακό, τότε το «λίγο από όλα» είναι μία καλή ιδέα προκειμένου να μοιράζεις τον κίνδυνο (hedging). Ελπίζεις ότι έτσι θα καταναλώνεις τροφές που κάνουν καλό, ενώ παράλληλα θα είναι περιορισμένη η κατανάλωση αυτών που κάνουν κακό. Όταν όμως έχουμε γνώση, τότε δεν υπάρχει λόγος να ακολουθούμε το λίγο από όλα, because we know better.

 

Αντιθέτως, συμφωνώ απόλυτα με το motto «λίγο από όλα τα υγιεινά» το οποίο ελπίζω να είναι προφανές το πόσο διαφέρει από το σκέτο «λίγο από όλα». Moderation can occasionally be synonymous to ignorance and ignorant we are not. Δεν ακούω κανέναν να λέει «λίγο κάπνισμα κάνει καλό» ή έστω «δεν κάνει κακό». Κι αυτό γιατί ξέρουμε ότι και το λίγο είναι χειρότερο από το καθόλου. Οι μελέτες το έχουν δείξει και εμείς όλοι το έχουμε κοινωνικά εμπεδώσει. Δυστυχώς στο θέμα της διατροφής δεν έχουμε ακόμη εμπεδώσει την ιδέα ότι όσο λιγότερα ζωικά τόσο το καλύτερο για την υγεία. Κι αυτό, ακριβώς διότι υπάρχουν τέτοιοι μύθοι σαν αυτόν της πρωτεΐνης που μας κάνουν να θεωρούμε αναγκαία την έστω και μικρή ποσότητα (η οποία βέβαια στην πράξη ποτέ δεν είναι μικρή αλλά έτσι νομίζουμε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Η αλήθεια είναι διαφορετική.

 

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο από μελέτες που εγώ να έχω δει που να δείχνει ότι η, έστω και μικρή, κατανάλωση ζωικών προσδίδει κάποιο όφελος στην υγεία. Το αντίθετο, το όφελος από την μείωση των ζωικών και την αντικατάστασή τους από πλήρεις φυτικές τροφές φαίνεται να συνεχίζεται ανοδικό μέχρι του σημείου του πλήρους αποκλεισμού των ζωικών, δηλ. μέχρι την κατανάλωση μηδέν. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Φυσικά και πολλοί άνθρωποι (η πλειονότητα μάλλον του πληθυσμού) μπορούν να είναι υγιείς με μικρή κατανάλωση ζωικών. Δεν διαφωνώ με αυτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε περίπτωση που μειώσουν κι άλλο τα ζωικά θα κάνουν κακό στην υγεία τους. Μπορεί να έχουν όφελος, μπορεί και όχι, πάντως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι θα την βλάψουν.

 

Την ίδια όμως στιγμή, υπάρχουν κάποιοι, λίγοι ίσως (ποσοστιαία, γιατί σε απόλυτο αριθμό είναι πάρα πολλοί), για τους οποίους έστω και μικρές ποσότητες ζωικών ή/και επεξεργασμένων τροφών τους προκαλούν προβλήματα υγείας. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τεράστιο πιθανό όφελος από μία υγιεινή φυτοφαγική διατροφή, αλλά δεν το γνωρίζουν ή δεν το αποφασίζουν διότι πάντα υπάρχουν ανησυχίες, του τύπου «μα, πώς θα καλύψω την πρωτεΐνη μου», που τους κρατάνε πίσω. Γι’ αυτό κι εγώ προσωπικά, όταν ακούω ή διαβάζω κάποιον επαγγελματία υγείας να μιλάει σε όρους μακρομορίων ή ακόμη και άλλων θρεπτικών στοιχείων (π.χ. «καλή πηγή πρωτεΐνης», «καλή πηγή σιδήρου», κ.ο.κ.) νιώθω άβολα γιατί κατανοώ ότι έτσι συντηρείται ο μύθος του κινδύνου έλλειψης, ο μύθος της συμπληρωματικότητας και άρα των συνδυασμών, ο μύθος της εξάρτησής μας από «ειδικούς» για μία τόσο απλή επιλογή όπως το τι θα φάμε σήμερα.

 

 

Υγιεινή φυτοφαγία: μία διατροφική επιλογή κατάλληλη για όλους

 

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαμε σε πληθυσμιακό επίπεδο τόση ευκολία στην πρόσβαση (διαθεσιμότητα, κόστος) σε τέτοια ποικιλία υγιεινών διατροφικών επιλογών, και παράλληλα πότε μέχρι σήμερα δεν είχαμε τέτοιες ανασφάλειες και διλήμματα για τις επιλογές μας αυτές. Τώρα έχουμε τόσες πολλές επιλογές που, παραδόξως, φαίνεται να μας έχουν προκαλέσει μία μορφή κοινωνικής παράλυσης.

Αν δεν μας το επιτρέψει ο παιδίατρος, αν δεν το γράφει στο πλάνο του ο διατροφολόγος, αν δεν το εγκρίνει ο γυμναστής μας, τότε δεν είμαστε σίγουροι. Μας αρέσει να προσποιούμαστε ότι είμαστε αφελείς, ίσως γιατί έτσι μπορούμε να ρίχνουμε αλλού τις όποιες ευθύνες προκύπτουν. Λες και δεν ξέρουμε ότι σε γενικές γραμμές τα φρούτα είναι υγιεινά, ότι τα όσπρια και τα χόρτα επίσης, ότι αντιθέτως τα ζωικά τρόφιμα είναι – γενικά μιλώντας – ανθυγιεινά, κ.ο.κ. Λες και με βάση αυτές τις ήδη υπάρχουσες πληροφορίες, δεν μπορούμε να βγάλουμε ένα απλό υγιεινό διατροφικό πρόγραμμα για την οικογένειά μας.

 

«Eat food, not too much, mostly plants.» είχε γράψει ο Michael Pollan στο περίφημο άρθρο του “Unhappy Meals” στους NY Times το 2007 (http://www.nytimes.com/2007/01/28/magazine/28nutritionism.t.html?_r=0). Πώς κάτι τόσο απλό έγινε τόσο δύσκολο; Και καλά, ό,τι έγινε, έγινε, καιρός να το αλλάξουμε. Δεν είναι δα και rocket science:

Beans, greens and vegetables, whole grains, and some fruit, nuts, and seeds. Ή αλλιώς, Beans and Greens (BGs) ως το νέο meat and potatoes, ως το νέο ψωμοτύρι. Τόσο απλά. Και μην ανησυχείτε για την πρωτεΐνη ή τα αμινοξέα. Θα είστε μια χαρά. Η υγιεινή φυτοφαγία είναι κατάλληλη και επαρκής για όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα στάδια ζωής, και για όλες τις καταστάσεις υγείας (με επιμέρους μικρές τροποποιήσεις ίσως). Η υγιεινή φυτοφαγική διατροφή θα μπορούσε άνετα να αποτελεί ένα διατροφικό πρότυπο αναφοράς με βάση το οποίο να συγκρίνονται όποια άλλα θα ήθελε κανείς να προτείνει.

 

Εν κατακλείδι, η απάντηση σε όλους τους παραπάνω μύθους που μπορεί κανείς να ακούσει είναι μία, ότι δηλ. είναι μύθοι και όχι πραγματικότητα. Πράγματι, οι επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει μέχρι τώρα ότι οι φυτοφαγικές δίαιτες δεν ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο έλλειψης ασβεστίου (ή οστεοπόρωσης), έλλειψης σιδήρου (ή αναιμίας), αδυναμίας, καταβολής, μειωμένης ανάπτυξης ή μειωμένης αθλητικής επίδοσης, και βέβαια έλλειψης πρωτεΐνης. Αντίθετα, συσχετίζονται με πολύ μεγαλύτερη πρόσληψη ινών, βιταμινών, αντιοξειδωτικών, και μειωμένη πρόσληψη λίπους και δη κορεσμένου, ορμονών, αντιβιοτικών, χημικών, ελάχιστη/μηδενική χοληστερόλη, μειωμένο νάτριο, αυξημένο κάλιο, και εν τέλει με μειωμένο κίνδυνο για τις περισσότερες και συχνότερες σύγχρονες νόσους του Δυτικού κόσμου και φυσικά για αυξημένο προσδόκιμο και ποιότητα ζωής. Έτσι απλά, αυτό λένε οι αριθμοί!

 

Από κει και πέρα, όπως προανέφερα, οι αριθμοί και τα στοιχεία είναι διαθέσιμα σε όλους προς μελέτη. Όλοι μας μπορούμε να τα μελετήσουμε και κατόπιν να επιλέξουμε τι θεωρούμε καλύτερο για την υγεία την δική μας και των ανθρώπων που εξαρτώνται από εμάς. Κι αν για κάποιον λόγο νιώθουμε ότι εμείς δεν μπορούμε να επιλέξουμε για ένα θέμα τόσο «εξειδικευμένο και επιστημονικό», τουλάχιστον μπορούμε να θέσουμε αυτά τα απλά ερωτήματα στον ιατρό μας και να ζητήσουμε να μας λυθούν όλες οι σχετικές απορίες πριν καταλήξουμε στα τυφλά ότι πρέπει ως μονόδρομο να υιοθετήσουμε τόσους ανθυγιεινούς μύθους στην πραγματικότητά μας.

 

Προσωπικά, δεν με ενοχλεί καθόλου να κάνει κανείς ανθυγιεινές επιλογές στην διατροφή του. Είναι δικαίωμά του. Αντίθετα με ενοχλεί πολύ ο ίδιος άνθρωπος να νιώθει (ψευδώς) ότι δεν έχει επιλογές, επειδή έτσι του είπαν κάποιοι «ειδικοί». Αυτό δεν είναι δικαίωμά τους.

© Kostis Tsarpalis, July 2016

Επεξ/σία 13 Σεπτεμβρίου 2016 από Vassilis_24

[Spect~]

1) βαλτο σε σποιλερ

 

2) δεν διαβαζετε ετσι οπως ειναι 

[yannis27gr]

Ένα σεντόνι από μόνο του σε απωθεί. Χωρίς παραγραφοποίηση είναι πια αδύνατο να διαβαστεί.

[Vassilis_24]

Eπιτέλους, κατάφερα να το φτιάξω ώστε να διαβάζεται...

[Mikeasdf]

Σεντονια, κουβερλι και παπλωματοθηκες εγινε το thread :-D

[Fotis13]

Σάκος 2' - trx 2' - κάμψεις οσες βγουν - δίζυγο όσες βγουν και ξανα καπάκι σάκος !!

2/3 κυκλικά σουπερ σετ και αντε γεια, έφυγες για ντουζακι !!

1α1α.jpg

 

 

Ποση ωρα σου παιρνει αυτο το προγραμμα και αν κανεις και κατι αλλο η 'φευγεις μετα? 

[yannis27gr]

Eπιτέλους, κατάφερα να το φτιάξω ώστε να διαβάζεται...

 

Μπράβο, τώρα έκανες δουλειά.

 

Μια σημείωση: Σε κάποιο κάποιο σημείο του άρθρου ο συγγραφέας υποστηρίζει:

 

ΟΛΑ τα φυτά (με εξαίρεση ίσως τα φρούτα) καλύπτουν ΟΛΕΣ μας τις ανάγκες σε ΟΛΑ τα απαραίτητα αμινοξέα, με ευκολία, όχι υπό συνθήκες (π.χ. χωρίς χρήση συνδυασμών όπως θα καταλήγαμε αν πιστεύαμε στην ιδέα της συμπληρωματικότητας και της πληρότητας), αλλά από μόνα τους.

Ενδεικτικά, αν πάρουμε όλες μας τις ημερήσιες θερμίδες από ντομάτες, θα πάρουμε και όλην την πρωτεΐνη αλλά και όλα τα αμινοξέα που χρειαζόμαστε! Το ίδιο για το αγγούρι, το μαρούλι, τις πιπεριές, για να αναφέρω τυχαία κάποια

 

Αυτό είναι αναληθές. Τόσο το αγγούρι όσο και η ντομάτα έχουν βαθμό πληρότητας αμινοξέων λίγο πάνω από το 60 (με άριστα το 100). Ο αντίστοιχος βαθμός κρέατος, π.χ. στήθος κοτόπουλο, είναι πολύ πάνω από το 100.