Αναζήτηση στην κοινότητα

Η NASA επέλεξε τη SpaceX, την εταιρία της οποίας ηγείται ο Ίλον Μασκ, προκειμένου να θέσει εκτός τροχιάς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στο τέλος της ζωής του. Η εταιρία του Μασκ, που εδρεύει στην Καλιφόρνια, θα αναλάβει την κατασκευή ενός διαστημικού οχήματος ικανού να οδηγήσει το βάρους 430 τόνων διαστημικό σταθμό στον Ειρηνικό Ωκεανό, κάποια στιγμή στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Η ανάθεση του σχετικού συμβολαίου, ύψους έως και 843 εκατομμυρίων δολαρίων, ανακοινώθηκε την Τετάρτη. Τα πρώτα τμήματα του διαστημικού σταθμού εκτοξεύτηκαν το 1998, ενώ ο σταθμός παραμένει αδιάλειπτα επανδρωμένος από το 2000. Ολοκληρώνει μία περιστροφή γύρω από τη Γη κάθε 90 λεπτά, σε υψόμετρο κατά τι μεγαλύτερο των 400 χιλιομέτρων, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχει φιλοξενήσει χιλιάδες επιστημονικά πειράματα, συμβάλλοντας στη διερεύνηση ενός ευρύτατου φάσματος φαινομένων, από τη διαδικασία γήρανσης των ανθρώπων, μέχρι τη σύνθεση νέων υλικών. Οι μηχανικοί της NASA επιβεβαιώνουν ότι το εργαστήριο παραμένει δομικά στιβαρό, όμως είναι απαραίτητη η έγκαιρη κατάστρωση σχεδίων για την τελική απόσυρσή του. Χωρίς καμία άλλη παρέμβαση, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα έπεφτε από μόνος του και πάλι στη Γη, όμως μια τέτοια απρογραμμάτιστη επάνοδος θα μπορούσε να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο πληθυσμούς στην επιφάνεια του πλανήτη μας. "Η επιλογή ενός αμερικανικού Οχήματος Εκτροχιασμού για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα βοηθήσει τη NASA και τους διεθνείς εταίρους της να διασφαλίσουν την ασφαλή και υπεύθυνη απόσυρση του σταθμού στο τέλος των επιχειρήσεών του. Η απόφαση αυτή υποστηρίζει παράλληλα τα σχέδια της NASA για μελλοντικούς εμπορικούς προορισμούς και επιτρέπει τη συνεχιζόμενη χρήση του διαστήματος πλησίον της Γης", ανέφερε σε δήλωσή του ο Κεν Μπάουερσοξ, επικεφαλής διαστημικών επιχειρήσεων της NASA. Επικεφαλής του προγράμματος λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Η Ευρώπη, ο Καναδάς και η Ιαπωνία μετέχουν στην προσπάθεια. Οι δυτικοί εταίροι έχουν συμφωνήσει ήδη να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση του σταθμού και το 2030, ενώ η Ρωσία έχει δηλώσει ότι η συμμετοχή της θα παραταθεί τουλάχιστον έως το 2028. Η NASA έχει εξετάσει διάφορες επιλογές για το τι θα συμβεί στο τέλος της διαδρομής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στις επιλογές αυτές περιλαμβάνεται η αποσυναρμολόγηση του σταθμού και η αξιοποίηση των πιο πρόσφατων τμημάτων του στη διάδοχη πλατφόρμα. Μια άλλη περίπτωση που συζητήθηκε ήταν η μεταφορά του σε ιδιώτες, που θα αναλάμβαναν τη διαχείριση και συντήρησή του. Όμως, οι λύσεις αυτές έχουν διάφορες δυσκολίες σε επίπεδο συνθετότητας και κόστους, πέρα από τις νομικές προεκτάσεις που θα είχε η προσπάθεια να ξεκαθαρίσει το καθεστώς της ιδιοκτησίας του. Τόσο η NASA, όσο και η SpaceX απέφυγαν να δώσουν λεπτομέρειες σχετικά με το σχεδιασμό αυτού του διαστημικού "ρυμουλκού", όμως θεωρείται δεδομένο πως θα χρειάζεται να διαθέτει ισχυρή ώση, προκειμένου να οδηγήσει με ασφάλεια το σταθμό στην ατμόσφαιρα, στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή. Τόσο η μάζα όσο και οι διαστάσεις του σταθμού -περίπου ίσες με εκείνες ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου- σημαίνουν πως ορισμένες δομές και στοιχεία του σταθμού θα αντέξουν στις τεράστιες θερμοκρασίες που θα αναπτυχθούν κατά την επάνοδο στην ατμόσφαιρα, φτάνοντας μέχρι και την επιφάνεια του πλανήτη. Το κέντρο ελέγχου θα επιτρέψει στην τροχιά του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού να εξασθενήσει φυσικά στην πορεία και, αφού απομακρυνθούν και οι τελευταίοι αστροναύτες, θα δοθεί εντολή στο "ρυμουλκό" να εκτελέσει την τελική κίνηση εκτροχιασμού. Συνήθως, διαστημικά σκάφη που έχουν περιέλθει σε αχρηστία οδηγούνται προς μια απομακρυσμένη περιοχή του Ειρηνικού, γνωστή ως Σημείο Νέμο. Η περιοχή αυτή έχει πάρει το όνομά της από τον περίφημο κυβερνήτη του Ναυτίλου, στο βιβλίο του Ιουλίου Βερν 20.000 Λεύγες Κάτω από τη Θάλασσα και απέχει περισσότερα από 2.500 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη στεριά. Η NASA αισιοδοξεί ότι διάφοροι ιδιωτικοί όμιλοι θα έχουν αρχίσει να θέτουν σε τροχιά εμπορικούς διαστημικούς σταθμούς μέχρι να φτάσει η στιγμή της απόσυρσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Εντωμεταξύ, οι διαστημικές υπηρεσίες θα έχουν στρέψει την προσοχή τους στην κατασκευή ενός νέου διαστημικού σταθμού, με τον ονομασία Gateway, αυτή τη φορά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η επιστροφή του Starliner στη Γη, από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) όπου βρίσκεται τώρα, έχοντας μεταφέρει για πρώτη φορά αστροναύτες εκεί, αναβλήθηκε, όπως ανακοίνωσε η NASA την Παρασκευή. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν έδωσε συγκεκριμένη νέα ημερομηνία, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πότε πρόκειται να επιστρέψουν οι δύο αστροναύτες που έφτασαν στον ISS με το νέο διαστημόπλοιο, καθώς στην πορεία έχουν προκύψει διάφορα ζητήματα, τα οποία μεταφράζονται σε καθυστερήσεις. Προηγουμένως, η επάνοδος των δύο αστροναυτών στην πλανήτη μας ήταν προγραμματισμένη για τις 26 Ιουνίου. Το διμελές πλήρωμα, αποτελούμενο από τους Μπουτς Γουίλμορ και Σάνι Γουίλιαμς, βετεράνους αστροναύτες της NASA, απογειώθηκε στις 5 Ιουνίου, στο πλαίσιο του τελικού σκέλους πιστοποίησης του νέου διαστημοπλοίου, προκειμένου να είναι πλέον σε θέση να εκτελεί τακτικές αποστολές για λογαριασμό της NASA. H επανδρωμένη αποστολή του διαστημοπλοίου, το οποίο είχε πραγματοποιήσει δύο δοκιμαστικές πτήσεις στο διάστημα, χωρίς να μεταφέρει ανθρώπους, από το 2019, αντιμετώπισε πέντε δυσλειτουργίες των 28 προωθητήρων του, πέντε διαρροές ηλίου, που χρησιμοποιείται για τη διατήρηση των προωθητήρων αυτών υπό πίεση, καθώς και μια βραδυκίνητη βαλβίδα προωθητικού καυσίμου, παράμετροι που συντείνουν στο ότι ακόμη δεν έχουν λυθεί ζητήματα τα οποία είχαν εντοπιστεί και στο παρελθόν. Τα ζητήματα αυτά, σε συνδυασμό με τις επιπλέον δοκιμές που χρειάστηκε να πραγματοποιήσουν από κοινού NASA και Boeing αφήνουν να αιωρείται το ερώτημα πότε ακριβώς θα μπορέσει το Starliner να επιστρέψει στη Γη με το πλήρωμά του, ενώ έρχονται να προστεθούν σε έναν ευρύτερο κατάλογο προβλημάτων που έχει αντιμετωπίσει η Boeing στην πορεία του προγράμματος Starliner. Η εταιρία έχει δαπανήσει 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια σε υπερβάσεις κόστους, επιπλέον των 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που είχε εξασφαλίσει από τη NASA. Στόχος της NASA είναι να καταστεί το Starliner το δεύτερο αμερικανικό διαστημόπλοιο ικανό να μεταφέρει αστροναύτες από και προς τον ISS, μετά το Crew Dragon της SpaceX, στο οποίο βασίζεται η αμερικανική διαστημική υπηρεσία από το 2020. Το πρόγραμμα Starliner της Boeing έχει αντιμετωπίσει διάφορα θέματα λογισμικού, σχεδιαστικά προβλήματα αλλά και διαφωνίες με υπεργολάβους, εδώ και χρόνια. Όταν το Starliner πλησίασε στο χώρο όπου κινούταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, στις 6 Ιουνίου, οι αστοχίες των πέντε προωθητήρων δεν επέτρεψαν στο διαστημόπλοιο να προσεγγίζει περισσότερο, έως ότου κατορθώσει η Boeing να εφαρμόσει κάποια προσωρινή λύση. Η εταιρία προχώρησε σε αλλαγές στο λογισμικό και μετέβαλε ορισμένες διαδικασίες, κατορθώνοντας να επαναφέρει σε λειτουργία τέσσερις από τους πέντε προωθητήρες, με το διαστημόπλοιο να συνεχίζει και να συνδέεται με τον ISS. Η αποσύνδεση του Starliner από στο σταθμό και η επιστροφή του στη Γη αποτελούν τα πλέον σύνθετα στάδια της δοκιμαστικής αποστολής του διαστημοπλοίου. Αξιωματούχοι της NASA έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να κατανοήσουν καλύτερα το λόγο της αστοχίας των προωθητήρων, το ζήτημα με τη βαλβίδα καθώς και τις διαρροές ηλίου, πριν ξεκινήσει το Starliner το ταξίδι της επιστροφής, που αναμένεται να διαρκέσει περίπου έξι ώρες. Παρότι αυτή τη στιγμή μόνο ένας προωθητήρας παραμένει ανενεργός στην τρέχουσα αποστολή του Starliner, η Boeing αντιμετώπισε τέσσερις αστοχίες προωθητήρων στη διάρκεια της επιστροφής του διαστημοπλοίου στη Γη μετά από μη επανδρωμένη αποστολή, το 2022. Σύμφωνα με τους κανόνες της αποστολής, τους οποίους Boeing και NASA συμφώνησαν από κοινού, οι προωθητήρες του Starliner οφείλουν, κατ' ελάχιστο, να προσφέρουν "6 βαθμούς ελευθερίας ελέγχου" και ο καθένας να υποστηρίζεται από αναπληρωματικό προωθητήρα, όπως δήλωσε στο Reuters εκπρόσωπος της NASA. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως τουλάχιστον οι 12 από τους 28 προωθητήρες -οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ούτως ή άλλως εφεδρικοί- απαιτούνται για μια ασφαλή πτήση ή ενδεχομένως λιγότεροι, εφόσον οι εναπομείναντες ενεργοί προωθητήρες διαθέτουν από έναν εφεδρικό και μπορούν να συνεργαστούν κατά τρόπο που δεν περιορίζει την ελευθερία κινήσεων του Starliner στο διάστημα.

Δύο τεχνικά ζητήματα που είχαν εμφανιστεί στο διαστημικό σκάφος Starliner έλυσαν από κοινού Boeing και NASA, συμπεριλαμβανομένης μιας "σχεδιαστικής αδυναμίας" η οποία αντιμετωπίστηκε με προσωρινή παράκαμψη, προκειμένου ο θαλαμίσκος να επιστρέψει στο στάδιο της προετοιμασίας για την πρώτη του επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα, μεταφέροντας δύο αστροναύτες. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή του Starliner, μια κρίσιμη δοκιμή που πλέον προγραμματίζεται για την 1η Ιουνίου, αναβλήθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα, καθώς εντοπίστηκε μικρή διαρροή ήλιου στο σύστημα προώθησης του διαστημοπλοίου, λίγες ώρες πριν την προγραμματισμένη εκτόξευσή του από τη Φλόριντα. Στις δύο εβδομάδες ενδελεχών δοκιμών που ακολούθησαν, διαπιστώθηκε ότι η διαρροή δεν συνιστά σοβαρό κίνδυνο για τους αστροναύτες, με το Μαρκ Νάπι, επικεφαλής του προγράμματος Starliner της Boeing να κάνει λόγο μία πλήρως κατανοητή και διαχειρίσιμη κατάσταση. Η πραγματοποίηση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής του Starliner, με τη συμμετοχή των αστροναυτών της NASA Σάνι Γουίλιαμς και Μπουτς Γουίλμορ, αποτελεί την τελική δοκιμαστική αποστολή πριν εγκρίνει η NASA τη χρησιμοποίηση του διαστημικού σκάφους για την πραγματοποίηση τακτικών επανδρωμένων αποστολών προς και από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όταν συμβεί αυτό, το Starliner θα αποτελέσει το δεύτερο αμερικανικό θαλαμίσκο με δυνατότητα μεταφοράς αστροναυτών, μετά το Crew Dragon της SpaceX, που ξεκίνησε να μεταφέρει ανθρώπους το 2020. Οι προσπάθειες των Boeing και NASA να διερευνήσουν τα αίτια της διαρροής ηλίου οδήγησε τους μηχανικούς στο να εντοπίσουν ένα επιπλέον ζήτημα με το σύστημα προώθησης του Starliner, το οποίο ο Στιβ Στιτς, επικεφαλής του εμπορικού επανδρωμένου προγράμματος της NASA χαρακτήρισε "σχεδιαστική αδυναμία". Υπολογιστικά μοντέλα έδειξαν ότι μια αλυσιδωτή, αν και εξόχως απίθανη, αλληλουχία γεγονότων στη διάρκεια μιας αποστολής θα μπορούσε να θέσει εκτός λειτουργίας τους εφεδρικούς ωστήρες του θαλαμίσκου, εμποδίζοντάς τον να επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη. Πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε επίπεδο λογισμικού, προσφέροντας μια προσωρινή λύση για τη συγκεκριμένη αποστολή, όμως Boeing και NASA θα συζητήσουν περαιτέρω το κατά πόσο απαιτείται διεξοδικότερος ανασχεδιασμός πριν την πραγματοποίηση επόμενων πτήσεων. Ο Νάπι ανέφερε ότι οι δύο αστροναύτες δοκίμασαν το σύστημα κατεύθυνσης και πλοήγησης, μετά την παρέμβαση αυτή, ώστε να επιβεβαιωθεί ότι η παρέμβαση αυτή αποδίδει. Το ευρύτερο ζήτημα που εντοπίστηκε και η πρόχειρη λύση που δόθηκε υποχρέωσε τη NASA να συγκαλέσει επιπρόσθετη Ανάλυση Ετοιμότητας Πτήσης, μια διεξοδική ημερίδα, με τη συμμετοχή αξιωματούχων της υπηρεσίας, μηχανικών της Boeing και ανεξάρτητων αναλυτών, ώστε να εξακριβωθεί ότι το Starliner είναι ασφαλές να πραγματοποιήσει την πτήση. Η συνάντηση αυτή είναι προγραμματισμένη για την Τετάρτη, τρεις ημέρες πριν την ημερομηνία που έχει στόχο η Boeing και συγκεκριμένα την 1η Ιουνίου, στις 19:25 ώρα Ελλάδας. Εφόσον χρειαστεί, το Starliner θα έχει νέες ευκαιρίες να πετάξει στις 2, 5 και 6 Ιουνίου. Η Boeing, που αρχικά δοκίμασε να εκτοξεύσει το Starliner στις 6 Μαΐου, πλέον πιέζεται να αξιοποιήσει κάποια από αυτές τις ημερομηνίες στις αρχές του Ιουνίου. Οποιαδήποτε ημερομηνία μετά τις 6 Ιουνίου θα μπορούσε να οδηγήσει σε καθυστερήσεις μηνών, καθώς ορισμένα ευπαθή στοιχεία θα έπρεπε να αντικατασταθούν τόσο στο Starliner, όσο και στον πύραυλο που θα το οδηγήσει στο διάστημα, τον Atlas 5, που έχει κατασκευαστεί από τη Boeing και τη Lockheed, στο πλαίσιο της κοινοπραξίας United Launch Alliance (ULA). Τυχόν καθυστέρηση θα δημιουργούσε θέματα με άλλες προγραμματισμένες προτεραιότητες της ULA στη θέση εκτόξευσης που διατηρεί στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, μεταξύ άλλων την αποστολή των πρώτων δορυφόρων του δικτύου Kuiper της Amazon, αλλά και τη δεύτερη δοκιμαστική πτήση του νέου πυραύλου Vulcan που αναπτύσσει η ULA, η οποία επίσης έχει καθυστερήσει και, εφόσον ολοκληρωθεί με επιτυχία, θα επιστρέψει στην κοινοπραξία να αναλάβει αποστολές για λογαριασμό του Πενταγώνου. Η Boeing είναι από τους παλαιότερους εργολάβους της NASA και έχει κατασκευάσει τμήματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που μετρά ήδη δεκαετίες λειτουργίας, όμως ποτέ πριν δεν οδήγησε ανθρώπους στο διάστημα, επίτευγμα το οποίο αναβάλλεται εξαιτίας των θεμάτων που προκύπτουν διαρκώς με το Starliner. Μετρώντας ήδη χρόνια καθυστερήσεων και έχοντας σωρεύσει 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε μη προγραμματισμένα έξοδα ανάπτυξης, η Boeing χρειάζεται οπωσδήποτε την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών του Starliner, καθώς; επιχειρεί να αντιμετωπίσει διαδοχικές κρίσεις που έχουν τραυματίσει το αεροπορικό σκέλος της επιχείρησης. Το 2019, το Starliner απέτυχε να προσεγγίσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επιστρέφοντας στη Γη περίπου μία εβδομάδα νωρίτερα του προγραμματισμένου, εξαιτίας δεκάδων ζητημάτων που προέκυψαν σε επίπεδο λογισμικού, υλικού εξοπλισμού και διαχείρισης, κατάσταση η οποία αναδιαμόρφωσε και τη σχέση της Boeing με τη NASA. Τελικά, το Starliner ολοκλήρωσε με επιτυχία την επαναληπτική αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2022 και πλέον βρίσκεται μπροστά στο τρίτο και πλέον κρίσιμο στάδιο των δοκιμών του.

Η NASA έχει ποντάρει σε σημαντικό βαθμό στη SpaceX, παρά την αμφιλεγόμενη παρουσία του ιδιοκτήτης τη, ο οποίος διατηρεί πολλά επιχειρηματικά μέτωπα ανοιχτά, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την καταπόνησή του. Μάλιστα, όπως προκύπτει από δηλώσεις του διευθυντή της αμερικανικής υπηρεσίας, αυτό οφείλεται σε καθοριστικό βαθμό στο ότι δεν είναι ο Ίλον Μασκ εκείνος που διοικεί ουσιαστικά τη SpaceX. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο επικεφαλής της NASA, Μπιλ Νέλσον, έδωσε μια εκπληκτική όσο και σημαντική απάντηση, όταν κλήθηκε να σχολιάσει το ότι ο Μασκ είναι ο ιδιοκτήτης της διαστημικής εταιρίας που εξασφαλίζει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια υπό τη μορφή κρατικών συμβολαίων. "Ο τρόπος που λαμβάνει αποφάσεις ο Ίλον Μασκ έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια, ως προς κάποιες από τις άλλες εταιρίες του, το Twitter [sic] και την Tesla", ανέφερε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Σκοτ Ντέτροου. "Σας προβληματίζει το γεγονός ότι το σχέδιο αυτό βρίσκεται σε τόσο μεγάλο βαθμό τη δεδομένη στιγμή στα χέρια του Ίλον Μασκ;" "Ο Ίλον Μασκ...μία από τις πλέον σημαντικές αποφάσεις που έλαβε, για την ακρίβεια, είναι ότι επέλεξε τη Γκουίν Σότγουελ για πρόεδρο της εταιρίας", σχολίασε ο Νέλσον. "Εκείνη διοικεί τη SpaceX. Είναι εξαιρετική. Επομένως, ουδεμία ανησυχία έχω". Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο διευθυντής της NASA και πρώην γερουσιαστής της Φλόριντα τοποθετήθηκε κατά τέτοιο τρόπο. Λίγους μήνες αφότου ο Μασκ εξαγόρασε το Twitter -αν και πριν την καταστροφική απόφαση να το μετονομάσει σε "Χ"- στα τέλη του 2022, ο Νέλσον σε συνέντευξή του στο NBC περιέγραψε την ανακούφισή του, όταν συζήτησε την εξαγορά με την πρόεδρο της SpaceX. "Πες μου ότι η ενασχόληση του Ίλον με το Twitter δεν πρόκειται να τον αποσπάσει και να επηρεάσει τη SpaceX", είχε πει τότε ο Νέλσον στη Σότγουελ. Η πρόεδρος της SpaceX φέρεται να του απάντησε ότι η εξαγορά δεν είχε επηρεάσει τη διαστημική εταιρία και ότι δεν είχε "κανένα λόγο ανησυχίας". "Την αγκάλιασα, χαμογελώντας, γιατί ξέρω πως εκείνη κάνει κουμάντο", εξήγησε ο διευθυντής της NASA. "Αυτή τρέχει τη SpaceX". Σε κάθε περίπτωση, η πρώην αναπληρώτρια διευθύντρια της NASA σχολίασε, μέσα από τα αποκαλυπτικά απομνημονεύματά της, που κυκλοφόρησαν το 2022, ότι πριν αναλάβει χρέη επικεφαλής της υπηρεσίας, ο Νέλσον ήταν ακόμη πιο επιφυλακτικός έναντι του Μασκ από ό,τι είναι τώρα. Στο βιβλίο της με τίτλο "Escaping Gravity: My Quest to Transform NASA and Launch a New Space Age", η Λόρι Γκάρβερ αναφέρει πως, ενώσω ήταν ακόμη γερουσιαστής, ο Νέλσον ήταν "επικεφαλής της αντιπολίτευσης" ως προς τη συνεργασία με τη SpaceX, την οποία εκείνη υποστήριζε ένθερμα και κατέληξε να πάρει τη μορφή του Εμπορικού Επανδρωμένου Προγράμματος. Στο πλαίσιο κατ' ιδίαν συνάντησης, όπως την περιγράφει η Γκάρβερ, ο Νέλσον έφτασε στο σημείο να της φωνάξει, "Συμμάζεψε το δικό σου, τον Ίλον". Παρότι στις δημόσιες τοποθετήσεις του έναντι του Μασκ ο Νέλσον φαίνεται να έχει μετριάσει τη θέση του, εξακολουθεί να δυσκολεύεται να κρύψει την αντιπάθειά του έναντι του αμφιλεγόμενου επιχειρηματία και, καθώς είναι ο άνθρωπος που έχει οριστεί υπεύθυνος για την πορεία της NASA, που έχει επενδύσει τόσο πολύ στη SpaceX, δεν είναι και τόσο δύσκολο να κατανοήσει κανείς το γιατί. Εφόσον, όμως, η Boeing εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες με το δικό της διαστημικό σκάφος (η πρώτη επανδρωμένη πτήση του οποίου αναβλήθηκε προ ημερών λόγω τεχνικού προβλήματος) και η Blue Origin απέχει ακόμη αρκετά από το να παρουσιάσει απτά αποτελέσματα στο δικό της διαστημικό πρόγραμμα, η SpaceX παραμένει ο μόνος αξιόπιστος ιδιωτικός εταίρος για τη NASA. Οπότε, ο Νέλσον θα συνεχίσει να προσπερνά τις συχνά συζητήσιμες τοποθετήσεις του Μασκ επί παντός επιστητού και να ποντάρει στις διοικητικές ικανότητες της Σότγουελ.

H SpaceX καταγράφει σημαντικά βήματα προόδου στο πρόγραμμα ανάπτυξης του Starship, που απώτερο στόχο έχει την πραγματοποίηση φιλόδοξων αποστολών στη Σελήνη και ακόμη παραπέρα. Η εταιρία έχει υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τη NASA προκειμένου να εφοδιάσει την αμερικανική διαστημική υπηρεσία με δύο διαστημόπλοια ικανά να μεταφέρουν ανθρώπους, στο πλαίσιο του προγράμματος Άρτεμις, σκοπός του οποίου είναι να μεταφέρει και πάλι αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης έως το 2026. Προκειμένου να το πετύχει αυτό, η SpaceX καλείται να κατακτήσει την κρίσιμης σημασίας τεχνολογία του ανεφοδιασμού στο διάστημα, δυνατότητα η οποία θα επιτρέψει στα Starship να επαναχρησιμοποιούνται για πολλαπλές αποστολές και, σε βάθος χρόνου, να χρησιμοποιούν καύσιμα τα οποία θα παράγονται από πόρους οι οποίοι θα εξορύσσονται από τη Σελήνη ή τον Άρη. O Αμίτ Κσατρίγια, στέλεχος της NASA και επικεφαλής του προγράμματος "Από τη Σελήνη στον Άρη", πρόσφατα περιέγραψε το σχέδιο της SpaceX για μια επίδειξη αυτής της τεχνολογίας. Επισήμανε ότι το δοκιμαστικό πρόγραμμα της SpaceX αποκτά δυναμική, με την επόμενη πτήση να αναμένεται στα τέλη Μαΐου. Η παραγωγή κινητήρων και κυρίως σωμάτων για επόμενα Starship προχωρά καλά, όμως η σημαντική πρόκληση για την εταιρία του Ίλον Μασκ είναι το πρόβλημα της μετάγγισης καυσίμων. Πριν επιχειρήσουν αποστολές στη Σελήνη, τόσο η SpaceX όσο και η Blue Origin, η οποία επίσης αναπτύσσει σκάφος προσσελήνωσης, με την ονομασία Blue Moon, πρέπει να κατακτήσουν τις τεχνολογίες ανεφοδιασμού στο διάστημα. Η SpaceX αναμένεται να επιχειρήσει μια πρώτη επίδειξη μεγάλης κλίμακας μετάγγισης καυσίμων μεταξύ δύο Starship που θα βρίσκονται σε τροχιά, κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο. Στη διάρκεια της πρόσφατης δοκιμαστικής πτήσης του Starship, το Μάρτιο, η SpaceX πραγματοποίησε πετυχημένη δοκιμαστική μεταφορά καυσίμου μεταξύ δύο δεξαμενών εντός του διαστημοπλοίου, στο πλαίσιο επίδειξης που χρηματοδοτείται από τη NASA. Η δοκιμή αυτή επέτρεψε στους μηχανικούς να σχηματίσουν καλύτερη εικόνα για τη συμπεριφορά των υγρών σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας. Στη συνέχεια, η SpaceX θα προχωρήσει σε περισσότερες δοκιμαστικές πτήσεις του Starship, προκειμένου να δείξει τις επιπλέον δυνατότητες του διαστημοπλοίου. Η επόμενη προσπάθεια στόχο έχει να επαναφέρει με ακρίβεια τον πύραυλο Super Heavy σε πλωτό σκάφος στον Κόλπο του Μεξικού, προαπαιτούμενο για να επιχειρηθεί η προσγείωση του πυραύλου στην εξέδρα εκτόξευσης στο Τέξας, σε επόμενη δοκιμή. Ένας δεύτερος στόχος θα είναι η επανεκκίνηση του κινητήρα Raptor ενώ το Starship θα βρίσκεται σε πτήση, ενέργεια απαραίτητη προκειμένου να κατευθυνθεί το σκάφος σε ελεγχόμενη επάνοδο στην ατμόσφαιρα. Η επιτυχής επανεκκίνηση σε τροχιά είναι ζωτικής σημασίας για μελλοντικές αποστολές σε σταθερές, υψηλότερες τροχιές, όπου το Starship θα μπορούσε να παραμείνει για παρατεταμένες περιόδους, προκειμένου να θέσει σε τροχιά δορυφόρους και να επιχειρήσει τον ανεφοδιασμό του. Μακροπρόθεσμος στόχος της SpaceX είναι να αυξήσει τη συχνότητα εκτοξεύσεων του Starship, φτάνοντας σε σημείο να πραγματοποιεί πολλαπλές πτήσης καθημερινά, από διάφορα σημεία εκτόξευσης. Προκειμένου να καταστεί εφικτό αυτό, η εταιρία σχεδιάζει να ανακτά και να επαναχρησιμοποιεί γρήγορα τα Starship και τους πυραύλους Super Heavy, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία που απέκτησε με τον επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο Falcon 9. Ο Ίλον Μασκ, διευθύνων σύμβουλος της SpaceX, αισιοδοξεί ότι η εταιρία θα κατορθώσει να ανακτήσει το Super Heavy στο Τέξας αργότερα μέσα στη χρονιά και να προσγειώσει Starship πίσω στο Τέξας, κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο. Η επιτυχημένη επίδειξη τεχνολογίας ανεφοδιασμού στο διάστημα θα αλλάξει τα δεδομένα για την εξερεύνηση του βαθέος διαστήματος. Θα επιτρέψει την επαναχρησιμοποίηση διαστημοπλοίων και θα μειώσει το συνολικό κόστος των αποστολών στη Σελήνη, τον Άρη και ακόμη παραπέρα. Επιλύοντας αυτή την κρίσιμη πρόκληση, SpaceX και NASA χαράσσουν το δρόμο για μια βιώσιμη παρουσία του ανθρώπου στο διάστημα και την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος. Καθώς το πρόγραμμα Starship συνεχίζει να προοδεύει, οι προσδοκίες αυξάνονται. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος δεν θα διευκολύνει μόνο τη NASA στο πλαίσιο του προγράμματος Άρτεμις, αλλά θα ανοίξει και νέες δυνατότητες εμπορικών και επιστημονικών αποστολών στο μέλλον.

Στα τέλη του 2021 πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμαστική αποστολή του προγράμματος Άρτεμις, με τη NASA να τη χαρακτηρίζει επιτυχημένη. Τόσο στο SLS, το νέο πυραυλικό σύστημα εκτόξευσης, όσο και το διαστημικό σκάφος Orion λειτούργησαν σχεδόν άψογα στη διάρκεια της μη επανδρωμένης αποστολής, που οδήγησε το Orion γύρω από τη Σελήνη και πίσω στη Γη, θέτοντας έτσι γερές βάσεις για την αποστολή Άρτεμις ΙΙ, την πρώτη επανδρωμένη του νέου προγράμματος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Μία παράμετρος της αποστολής, όμως, που δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες ήταν ο τρόπος που αντέδρασε η θερμική ασπίδα του Orion. Καθώς το σκάφος διέσχιζε με ταχύτητα την ατμόσφαιρα της Γης, στο τέλος της αποστολής, η θερμική ασπίδα παρουσίασε φθορές από τις τεράστιες θερμοκρασίες που αναπτύσσονταν λόγω της τριβής, κατά τρόπο που δεν είχαν προβλέψει τα υπολογιστικά μοντέλα. Εκτός του ότι αποσπάστηκε περισσότερο υλικό από ό,τι αναμενόταν, ο τρόπος που φθάρθηκε η ασπίδα κατά την επάνοδο του Orion ήταν κάπως άνισος, σύμφωνα με στελέχη της NASA. Η θερμική ασπίδα του Orion είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό που ονομάζεται Avcoat, και είναι απολεπίζεται σταδιακά καθώς το διαστημικό σκάφος επιστρέφει αναπτύσσοντας ταχύτητες 40.000 χιλιομέτρων την ώρα. Κατά την επάνοδο από τη Σελήνη, το Orion βρέθηκε αντιμέτωπο με θερμοκρασίες που άγγιξαν τους 2.760 βαθμούς Κελσίου, μεγαλύτερες από ό,τι τα σκάφη που επιστρέφουν από χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Το Orion, προσθαλασώθηκε με ασφάλεια στον Ειρηνικό Ωεκανό. Το πρόβλημα εντοπίστηκε κατά τους ελέγχους μετά το πέρας της αποστολής. Η NASA εξακολουθεί να διερευνά το ζήτημα, θέλοντας να κατανοήσει πλήρως το τι ακριβώς συνέβη πριν ανάψει το πράσινο φως για τη δεύτερη αποστολή, η οποία θα μεταφέρει τους αστροναύτες Ριντ Γουάιζμαν, Βίκτορ Γκλόβερ, Κριστίνα Κοχ και Τζέρεμι Χάνσεν σε αποστολή 10 ημερών, μέχρι τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα πλησιάσουν άνθρωποι στη Σελήνη μετά την τελευταία αποστολή του προγράμματος Απόλλων, το 1972. Τον Ιανουάριο, η NASA ανακοίνωσε πως θα αναβάλει την αποστολή από τα τέλη του 2024 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2025, κυρίως λόγω της εκκρεμούς έρευνας γύρω από το τι συνέβη με τη θερμική ασπίδα. Σε προηγούμενες δηλώσεις τους, μηχανικοί της NASA εκτιμούσαν πως δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε αλλαγές στη θερμική ασπίδα, όμως το ενδεχόμενο αυτό δεν έχει αποκλειστεί. Τυχόν ανασχεδιασμός ή τροποποίηση, όμως, θα καθυστερούσε την αποστολή Άρτεμις ΙΙ κατά τουλάχιστον έναν επιπλέον χρόνο. Επί του παρόντος, οι μηχανικοί εξετάζουν όλες τις πιθανές τροχιές που θα μπορούσε να ακολουθήσει το Orion κατά την επάνοδό του στην ατμόσφαιρα, στο τέλος της αποστολής Άρτεμις ΙΙ. To Orion στο τέλος της δοκιμαστικής αποστολής ήρθε σε επαφή με την ατμόσφαιρα, κινήθηκε για λίγο ξανά προς το διάστημα και σε τρίτο στάδιο εκτέλεσε την τελική κάθοδο για να προσθαλασσωθεί. Το καμένο υλικό άρχισε να απολεπίζεται από τη θερμική ασπίδα κατά την πρώτη επαφή του με την ατμόσφαιρα. Τώρα, η NASA θέλει να υπολογίσει πώς θα συμπεριφερθεί η θερμική ασπίδα σε όλα τα πιθανά σενάρια για την επόμενη αποστολή. Τελικά, η NASA θα αρχίσει να δομεί το λεγόμενο "σκεπτικό πτήσης". Ουσιαστικά, πρόκειται για τη διαδικασία μέσω της οποίας τα στελέχη της NASA πείθονται ότι είναι ασφαλές να προχωρήσουν με την εκτόξευση. Στο μεταξύ, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ετοιμάζει το πυραυλικό σύστημα, το οποίο μέχρι στιγμής φαίνεται να βρίσκεται σε πιο προχωρημένο στάδιο από ό,τι η προετοιμασία του Orion. Το κυρίως σώμα είναι έτοιμο, ενώ έχουν τοποθετηθεί και οι τέσσερις κινητήρες RS-25. H ΝASA διατηρεί το πυραυλικό σύστημα στις εγκαταστάσεις της στη Λουιζιάνα, έως ότου το χρειαστούν στο Κτίριο Συναρμολόγησης Σκάφους (VAP) στο διαστημικό σταθμό Κένεντι. Όλα τα τμήματα των βοηθητικών ωστήρων βρίσκονται ήδη στο Κένεντι, όμως δεν πρόκειται να δοθεί η εντολή συναρμολόγησης έως ότου οι υπεύθυνοι είναι βέβαιοι ότι το Orion θα είναι έτοιμο. Για λόγους ασφαλείας, υπάρχει περιορισμένο χρονικό περιθώριο που οι ωστήρες μπορούν να παραμείνουν σε όρθια θέση πριν την εκτόξευση. Ο πύργος εκτόξευσης, εντωμεταξύ, βρίσκεται σε στάδιο δοκιμών στο Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Β και εφόσον όλα εξελιχτούν ομαλά θα επιστρέψει στο VAB τον Ιούνιο, ώστε να είναι έτοιμος για τη διαδικασία συναρμολόγησης.

Πύραυλος της SpaceX αναμένεται να εκτοξευτεί μέσα στο 2024 -η ακριβής ημερομηνία δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη- μεταφέροντας ένα απλό δίκτυο 4G στη Σελήνη. Η άκατος που θα προσσεληνωθεί θα εγκαταστήσει το σύστημα στο νότιο πόλο του φυσικού μας δορυφόρου, με το δίκτυο να ελέγχεται κατόπιν απομακρυσμένα, από τη Γη. "Η πρώτη πρόκληση προκειμένου να δημιουργηθεί ένα λειτουργικό δίκτυο είναι η ύπαρξη εξοπλισμού ικανού να λειτουργήσει στο διάστημα και να ανταποκρίνεται σε ορισμένες προδιαγραφές μεγέθους, βάρους και ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς και να μπορεί να εγκατασταθεί χωρίς την παρέμβαση τεχνικού", ανέφερε ο Γουόλτ Ένγκελαντ, αναπληρωτής βοηθός διευθυντής των προγραμμάτων που διαχειρίζεται η Διεύθυνση Διαστημικής Τεχνολογίας Αποστολών της NASA, σε δηλώσεις του στο CNN. Προφανώς εξίσου μεγάλη πρόκληση είναι η ανάγκη να μπορεί το δίκτυο αυτό να λειτουργήσει στο σκληρό σεληνιακό περιβάλλον, με τις ακραίες θερμοκρασίες και την ακτινοβολία. Η μονάδα που θα ενσωματώνει το δίκτυο 4G κατασκευάζεται από τα Εργαστήρια Bell της Nokia, χρησιμοποιώντας μια σειρά εμπορικά διαθέσιμων εξαρτημάτων. Θα τοποθετηθεί σε άκατο την οποία κατασκευάζει η αμερικανική εταιρία Intuitive Machines, και από τη στιγμή που θα ενεργοποιηθεί, θα συνδέσει την άκατο με δύο οχήματα, τα οποία θα κινούνται στην επιφάνεια της Σελήνης, εκτελώντας μια πολύ σημαντική αποστολή: την αναζήτηση πάγου. Το ένα από τα δύο οχήματα, το Lunar Outpost rover, θα εξερευνήσει μια περιοχή γνωστή ως Συνδετική Κορυφογραμμή Σάκλτον, ενώ το δεύτερο, με την ονομασία Micro-Nova hopper, θα εισχωρήσει σε έναν κρατήρα, αναζητώντας για πρώτη φορά κοντινές αποδείξεις ύπαρξης σεληνιακού πάγου. Οι εικόνες του πάγου -που θα μεταδίδονταν στην άκατο και από εκεί στη Γη σχεδόν σε πραγματικό χρόνο μέσω του δικτύου 4G- θα αποτελούσαν ιστορική πρωτιά. Ο σεληνιακός πάγος θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία οξυγόνου για τους αστροναύτες, ενώ μελλοντικά θα μπορούσε ακόμη να μετατραπεί σε καύσιμο, με το οποίο θα εφοδιάζονταν αποστολές οι οποίες θα ξεκινούσαν από τη Σελήνη με προορισμό τον Άρη. Στο πλαίσιο του προγράμματος Άρτεμις, το οποίο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στη NASA και στόχο έχει να μεταφέρει αστροναύτες και πάλι στην επιφάνεια της Σελήνης, μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, αυτές οι δυνατότητες επικοινωνίας είναι υπερπολύτιμες. Επί του παρόντος, οι αστροναύτες επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ασυρμάτου, όμως η NASA θέλει ένα σεληνιακό σύστημα επικοινωνιών ικανό να υποστηρίζει βίντεο και επιστημονικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, όπως εξήγησε ο Ένγκελαντ, ιδίως καθώς σταδιακά οι αποστολές του προγράμματος Άρτεμις θα ενσωματώνουν συνθετότερες παραμέτρους. "Σε βάθος χρόνου, η προσπάθεια αυτή θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός δικτύου σεληνιακών τηλεπικοινωνιών, το οποίο θα προσέφερε στους εξερευνητές μας τη δυνατότητα να αποστέλλουν επιστημονικά δεδομένα στη Γη, να συσκέπτονται με το κέντρο ελέγχου αλλά και να μιλούν με τους δικούς τους, σαν να περπατούσαν εδώ παρακάτω με τα κινητά τους", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ένγκελαντ. Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση ενός εξωγήινου διαδικτύου, παρόμοιο με αυτό που υπάρχει στον πλανήτη μας. Προσωπικές συσκευές θα μπορούσαν να συνδέονται με τέτοια δίκτυα, επιτρέποντας στους διαστημικούς αποίκους να χρησιμοποιούν κινητά τα οποία θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις εφαρμογές και υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες σε όσους βρίσκονται στη Γη. Η NASA επέλεξε τα Εργαστήρια Bell στο πλαίσιο των συνεργασιών που συνάπτει με ιδιωτικές εταιρίες για την ανάπτυξη τεχνολογιών για μελλοντικές αποστολές, αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα να διαδραματίσουν καθοριστικούς ρόλους στη μελλοντική διαστημική οικονομία. Τα Εργαστήρια Bell χρηματοδοτήθηκαν με 14,1 εκατομμύρια το 2020 και τον Ιανουάριο η Nokia επελέγη από την αμερικανική Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) προκειμένου να ξεκινήσει τη δημιουργία υποδομών για ένα σύστημα τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. "Μια μελλοντική σεληνιακή οικονομία θα εξαρτάται σε καίριο βαθμό από τις τεχνολογίες επικοινωνίας προκειμένου να συλλέγει και να αναλύει δεδομένα, να μοιράζεται πληροφορίες και να συντηρεί και να ελέγχει διαδικασίες", δήλωσε στο CNN ο Τιερί Κλάιν, στέλεχος των Εργαστηρίων Bell. "Σε αυτό περιλαμβάνεται η υποστήριξη μιας ημιμόνιμης ή και μόνιμης ανθρώπινης παρουσίας στη Σελήνη, καθώς και αυτοματοποιημένων ρομποτικών λειτουργιών μεταφοράς, εξόρυξης πόρων, επεξεργασίας ορυκτών και συλλογής επιστημονικών δεδομένων". Ενδεχόμενα εμπορικά οφέλη μπορούν να προκύψουν και για επιχειρηματικές δραστηριότητες στο δικό μας πλανήτη. Εφόσον ένα δίκτυο είναι σε θέση να αντέξει το ταξίδι που θα το οδηγήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, και στη συνέχεια να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει αυτόνομα στο κενό του διαστήματος, αντιμέτωπο με τις απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και την κοσμική ακτινοβολία, θα είναι σε θέση να αντέξει και στις σκληρότερες συνθήκες πάνω στη Γη, όπως στους πάγους των πόλων, σε ερήμους ή σε υπεράκτιες πλατφόρμες. "Ειδικά σε περιπτώσεις όπου πρέπει να δημιουργηθούν υποδομές σε απομακρυσμένα μέρη, σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις, στην αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, στην ανάκαμψη μετά από μια φυσική καταστροφή ή για αμυντικούς σκοπούς, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να υπάρχει ένας συμπαγής δικτυακός εξοπλισμός χαμηλού αποτυπώματος ο οποίος μπορεί να μεταφερθεί και να ενεργοποιηθεί εύκολα οπουδήποτε", ανέφερε ο Κλάιν.

Η NASA επιβεβαίωσε ότι το μεταλλικό αντικείμενο είχε απορριφθεί από τον τροχιακό διαστημικό σταθμό το Μάρτιο του 2021. Το βάρους 700 γραμμαρίων μεταλλικό αντικείμενο διαπέρασε δύο ταβάνια, στο τέλος της επανόδου του μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης. Ο Αλεχάντρο Οτέρο, ιδιοκτήτης του σπιτιού, ανέφερε πως ο γιος του παραλίγο να τραυματιστεί από την πρόσκρουση του αντικειμένου. Η NASA ανακοίνωσε ότι το αντικείμενο ήταν μέρος συνολικά 2.600 κιλών εξοπλισμού, που απορρίφθηκαν από το σταθμό μετά την εγκατάσταση νέων μπαταριών ιόντων λιθίου. "Η εκτίμηση ήταν πως ο εξοπλισμός θα καταστρεφόταν πλήρως κατά την επάνοδό του μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης στις 8 Μαρτίου του 2024. Όμως, ένα μέρος του εξοπλισμού άντεξε και προσέκρουσε σε σπίτι, στην πόλη Νέιπλς της Φλόριντα", ανακοίνωσε η υπηρεσία. Το αντικείμενο εξακριβώθηκε ότι ήταν μέρος υποστηρίγματος το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την τοποθέτηση μπαταριών πάνω σε παλέτα φορτίου. Κατασκευασμένο από Inconel, ένα μεταλλικό κράμα, έχει διαστάσεις 10,1 x 4 εκατοστών. Ο κύριος Οτέρο, σε δηλώσεις του σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό που συνεργάζεται με το CBS ανέφερε πως το αντικείμενο προκάλεσε έναν "τρομερό ήχο" καθώς εισχωρούσε με ορμή στο σπίτι του. "Παραλίγο να χτυπήσει το γιο μου. Βρισκόταν δυο δωμάτια παραδίπλα και τα άκουσε όλα", δήλωσε χαρακτηριστικά. "Έτρεμα ολόκληρος. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τι θα μπορούσε να πέσει πάνω στο σπίτι μου με τέτοια δύναμη ώστε να προκαλέσει τόση ζημιά; Είναι πραγματικά ευγνώμων που δεν τραυματίστηκε κανείς". Σύμφωνα με τη NASA, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα "προχωρήσει σε ενδελεχή έρευνα" σχετικά με το πώς κατόρθωσε το αντικείμενο αυτό να αντέξει την επάνοδο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Τα λεγόμενα διαστημικά σκουπίδια αποτελούν ένα εντεινόμενο πρόβλημα. Νωρίτερα αυτό το μήνα, ερασιτέχνες αστρονόμοι στην Καλιφόρνια εντόπισαν μυστηριώδεις πυρακτωμένες γραμμές να σαρώνουν το νυχτερινό ουρανό. Αργότερα, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως το φαινόμενο αυτό προκλήθηκε από τη διάλυση ενός κινεζικού πυραύλου, κατά την επάνοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης. Το Φεβρουάριο, ένας κινεζικός δορυφόρος, γνωστός ως "Αντικείμενο Κ", άφηνε πίσω του πυρακτωμένα ίχνη, καθώς επέστρεφε στην ατμόσφαιρα, πάνω από τη Χαβάη. Πέρυσι, ένας πελώριος μεταλλικός θόλος, καλυμμένος από πεταλίδες, που ξεβράστηκε σε ακτή της Δυτικής Αυστραλίας, διαπιστώθηκε πως ήταν μέρος ενός ινδικού πυραύλου. Το κομμάτι αυτό σχεδιάζεται να εκτεθεί μαζί με τμήματα του Skylab, που παλιού διαστημικού σταθμού της NASA, ο οποίος συνετρίβη στην Αυστραλία το 1979.

Η NASA ποντάρει εκ νέου στην ιδιωτική διαστημική βιομηχανία, ζητώντας αυτή τη φορά από τις ενδιαφερόμενες εταιρίες να της παρουσιάσουν ένα σεληνιακό όχημα, ικανό να αντέξει έως και μία δεκαετία κοντά στο Νότιο Πόλο του φυσικού μας δορυφόρου. Την Τετάρτη, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την επιλογή τριών ομάδων, από τις εταιρίες Intuitive Machines, Lunar Outpost και Venturi Astrolab, προκειμένου να καταθέσουν σχέδια ενός οχήματος το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιείται από τους αστροναύτες αλλά και να λειτουργεί αυτόνομα, όταν δεν θα βρίσκονται πληρώματα στην περιοχή. Οι εταιρίες αυτές θα συνεργαστούν με τη NASA στην πορεία των επόμενων μηνών, προκειμένου να καταλήξουν σε ένα "προκαταρκτικό σχέδιο" για το όχημά τους. Τα αρχικά κεφάλαια δεν είναι τεράστια: ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει μερικές δεκάδες εκατομμύρια για την κάθε ομάδα. Όμως, αυτή η διαδικασία θα θέσει τις βάσεις για το επόμενο στάδιο, αυτό της πρακτικής επίδειξης, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με αισθητά μεγαλύτερα ποσά. Μετά την ολοκλήρωση του σχεδιαστικού σταδίου, η NASA θα επιλέξει τουλάχιστον ένα όχημα, ενδεχομένως και περισσότερα, οπότε οι εταιρίες θα προχωρήσουν στην επίδειξη των προτάσεών τους, πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης, είτε προς τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας, είτε στις αρχές εκείνης του 2030. Διακυβεύονται μεγάλα ποσά, για τις εμπλεκόμενες εταιρίες. Η NASA αποκτά τα οχήματα αυτά υπό τη μορφή παρεχόμενης υπηρεσίας, έχοντας το δικαίωμα να καθορίζει τη χρήση τους σε ετήσια βάση για τα επόμενα δέκα χρόνια. Στη συνολική διάρκεια του συμβολαίου, η συνδυασμένη αξία των υπηρεσιών αυτών θα μπορούσε να φτάνει ακόμη και τα 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Η NASA ιδανικά θα ήθελε τα νέα οχήματα να παραδοθούν στη Σελήνη πριν την 4η αποστολή του προγράμματος Άρτεμις, η οποία στην παρούσα φάση προγραμματίζεται να είναι η τρίτη επανδρωμένη πτήση με προορισμό τη Σελήνη. Αυτή τη στιγμή, η ημερομηνία της συγκεκριμένης προσσελήνωσης τοποθετείται στο 2029, όπως πιθανότατα η πρόβλεψη αυτή είναι αισιόδοξη. Είναι γεγονός πως η NASA απαιτεί πολλά από την ιδιωτική διαστημική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Από τη στιγμή που το πρόγραμμα ανεφοδιασμού του διαστημικού σταθμού στέφθηκε με επιτυχία, στη δεκαετία του 2010 -όταν SpaceX και Orbital Sciences ξεκίνησαν τις παραδόσεις- η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δείχνει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την απευθείας αγορά υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρίες. Λόγου χάρη, η NASA αναθέτει πλέον συστηματικά συμβόλαια μεταφοράς αστροναυτών στο διεθνή διαστημικό σταθμό στη SpaceX, με τις κάψουλες Dragon, τις οποίες κατασκευάζει και διαχειρίζεται η εταιρία του Ίλον Μασκ. Καθώς η NASA αναπτύσσει το πρόγραμμα Άρτεμις, επιφορτίζει με όλο και μεγαλύτερες ευθύνες τις ιδιωτικές εταιρίες που της παρέχουν διάφορες υπηρεσίες. Τόσο η SpaceX όσο και η Blue Origin έχουν αναλάβει να κατασκευάσουν σύνθετα σκάφη με δυνατότητα προσσελήνωσης, τα οποία θα μεταφέρουν αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης και θα τους επαναφέρουν σε σεληνιακή τροχιά. Η NASA έχει συνεργαστεί με την Collins Aerospace και την Axiom Space που θα την εφοδιάζουν με διαστημικές στολές, ενδεχομένως ακόμη και εκείνες που θα χρησιμοποιηθούν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τώρα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία επιδιώκει την εξασφάλιση ενός ανθεκτικού οχήματος, το οποίο θα επιτρέπει στους αστροναύτες να απομακρύνονται από τα σημεία όπου θα έχουν προσσεληνωθεί. Τα οχήματα αυτά θα πρέπει να διαθέτουν ακτίνα δράσης τουλάχιστον 20 χιλιομέτρων την ημέρα και τη δυνατότητα υποστήριξης οκτάωρης παραμονή στην επιφάνεια της Σελήνης, εκτός οχήματος. Στη διάρκεια της προβλεπόμενης δεκαετούς περιόδου, οι εταιρίες θα έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν ένα μόνο όχημα ή να αποστέλλουν στη Σελήνη οχήματα αντικατάστασης, αναλόγως των αναγκών που θα προκύπτουν. Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε κάποια αρχικά σχέδια των τριών προτάσεων που εξετάζονται αυτή τη στιγμή: Lunar Dawn, επικεφαλής εταιρία: Lunar Outpost Moon Racer, επικεφαλής εταιρία: Intuitive Machines Flex, επικεφαλής εταιρία: Venturi Astrolab

Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τη στιγμή που το διαστημικό σκάφος Voyager 1 της NASA εξέπεμψε το τελευταίο κατανοητό σήμα στη Γη, με το πρόβλημα αυτό να αποδεικνύεται δυσεπίλυτος γρίφος για τους μηχανικούς που είναι υπεύθυνοι για την παρακολούθηση του μακρινότερου ανθρώπινου δημιουργήματος, το οποίο αυτή τη στιγμή εξερευνά το διαστρικό διάστημα. Όμως, η ομάδα των μηχανικών από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, με έδρα την Καλιφόρνια, που είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση του σκάφους, εμφανίζεται τώρα περισσότερο αισιόδοξη. Την 1η Μαρτίου, οι μηχανικοί εξέπεμψαν σήμα στο Voyager 1 -το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε απόσταση που υπερβαίνει τα 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας- προκειμένου να "παροτρύνουν διακριτικά" έναν από τους υπολογιστές του διαστημικού σκάφους να δοκιμάσει διαφορετικές ακολουθίες στο λογισμικό του. Αυτό ήταν ένα ακόμη βήμα στην προσπάθεια της NASA να επιλύσει από αυτή την αστρονομική απόσταση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σκάφος, απομονώνοντας την αιτία που εμποδίζει το Voyager 1 να εκπέμψει συγκροτημένα στοιχεία τηλεμετρίας. Οι μηχανικοί υποψιάζονται ότι μια αστοχία στη μνήμη του Υποσυστήματος Δεδομένων Πτήσης (FDS), έναν από τους τρεις βασικούς υπολογιστές του διαστημικού σκάφους, είναι η πιθανότερη αιτία για τα προβλήματα που εμφανίζονται στην επικοινωνία με το Voyager 1. Καθώς το σκάφος βρίσκεται τόσο μακριά, χρειάζονται περίπου 45 ώρες προκειμένου να εξακριβώσουν οι μηχανικοί στο κέντρο ελέγχου κατά πόσο το Voyager 1 αντέδρασε στις εντολές τους, με το σήμα να χρειάζεται σχεδόν 22,5 ώρες για να φτάσει από και προς το σκάφος. Το FDS συλλέγει επιστημονικά και μηχανικά δεδομένα από τους αισθητήρες του διαστημικού σκάφους, και στη συνέχεια τα συνδυάζει, σχηματίζοντας ένα ενιαίο πακέτο δεδομένων, το οποίο περνά από ένα άλλο σύστημα, τη λεγόμενη Μονάδα Ρύθμισης Τηλεμετρίας (TMU), η οποία εκπέμπει τα στοιχεία πίσω στη Γη, χρησιμοποιώντας την κεραία μεγάλων αποστάσεων του Voyager. Οι μηχανικοί εμφανίζονται σχεδόν απολύτως βέβαιοι ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στο FDS. Τα συστήματα επικοινωνίας που διαθέτει το Voyager 1 φαίνεται πως λειτουργούν κανονικά, ενώ το διαστημικό σκάφος εκπέμπει σταθερά προς τη Γη, όμως το σήμα που λαμβάνεται δεν περιέχει αξιοποιήσιμα δεδομένα. Αυτό σημαίνει πως οι μηχανικοί ξέρουν ότι το Voyager 1 παραμένει "ζωντανό", όμως δεν γνωρίζουν ποιο τμήμα της μνήμης του FDS προκαλεί το πρόβλημα. Το Voyager 1, όμως, απάντησε στη διερευνητική εντολή για τον εντοπισμό του προβλήματος που στάλθηκε από τη Γη την 1η Μαρτίου κάνοντας κάτι διαφορετικό από ό,τι είχαν παρατηρήσει οι μηχανικοί, από τη στιγμή που το πρόβλημα εντοπίστηκε για πρώτη φορά, στις 14 Νοεμβρίου. "Το νέο σήμα εξακολουθούσε να μην είναι στη μορφή που χρησιμοποιούσε το Voyager 1 ενώσω το FDS λειτουργούσε κανονικά, οπότε η ομάδα αρχικά δεν ήταν σίγουρη πώς να το ερμηνεύσει", αναφέρει η NASA στην ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Τετάρτη. "Όμως, μηχανικός που συμμετέχει στο Δίκτυο Βαθέως Διαστήματος της υπηρεσίας, το οποίο είναι υπεύθυνο για το χειρισμό των κεραιών που επικοινωνούν και με τα δύο Voyager, καθώς και άλλα διαστημικά σκάφη που κινούνται προς τη Σελήνη και ακόμη μακρύτερα, κατόρθωσε να αποκωδικοποιήσει το νέο σήμα και διαπίστωσε ότι περιέχει μια αναφορά της κατάστασης του συνόλου της μνήμης του FDS". Πλέον, οι μηχανικοί αντιπαραβάλλουν ενδελεχώς κάθε στοιχείο από τον κώδικα που περιγράφει την κατάσταση της μνήμης του FDS, με τα σήματα που έστελνε το Voyager 1 στη Γη, πριν προκύψει το πρόβλημα το Νοέμβριο. Με τον τρόπο αυτό, ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν να εντοπίσουν τη ρίζα του προβλήματος. Πιθανότατα, όμως, θα χρειαστούν εβδομάδες ή και μήνες μέχρι να προχωρήσει η ομάδα που διαχειρίζεται το Voyager στο επόμενο βήμα, καθώς το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι μηχανικοί είναι να δημιουργήσουν νέα προβλήματα. Η τωρινή κατάσταση αποτελεί τη σοβαρότερη δοκιμασία που έχει αντιμετωπίσει το διαστημικό σκάφος από όταν εκτοξεύτηκε από τη Γη, το 1977. Το Voyager 1 πέρασε κοντά από το Δία και τον Κρόνο, αξιοποιώντας το βαρυτικό πεδίο του δεύτερου, προκειμένου να αναπτύξει ταχύτητα που του επέτρεψε να κινηθεί προς το εξώτερο ηλιακό σύστημα. Το 2012, το Voyager 1 εισήλθε στο διαστρικό διάστημα, όταν άφησε πίσω του την ηλιόσφαιρα, δηλαδή το σημείο κατά το οποίο ο ηλιακός άνεμος, εκείνη η ροή φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, συναντά το λεγόμενο γαλαξιακό άνεμο, δηλαδή τα σωματίδια που καταλαμβάνουν το χώρο μεταξύ των άστρων. Οι μηχανικοί έχουν κατορθώσει να διατηρήσουν τόσο το Voyager 1, όσο και το δίδυμο ερευνητικό σκάφος Voyager 2, λειτουργικά για περισσότερα από 46 χρόνια, ξεπερνώντας τεχνικά προβλήματα τα οποία οδήγησαν σε αποτυχία άλλες διαστημικές αποστολές. Και τα δύο σκάφη βρίσκονται αντιμέτωπα με την εξάντληση των καυσίμων που τροφοδοτούν τις πυρηνικές μπαταρίες τους, ενώ ανησυχίες εκφράζονται για τη γήρανση των ωστήρων τους και το ενδεχόμενο φραγής των σωληναρίων τροφοδοσίας, μεταξύ άλλων. Όμως, κάθε φορά που παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα, οι ομάδες που διαχειρίζονται τα σκάφη κατορθώνουν να βρουν τρόπο ώστε να συνεχίσουν τα Voyager την αποστολή τους, προσφεύγοντας συχνά σε ντοσιέ που περιέχουν φθαρμένα σχέδια και μηχανολογικά έγγραφα, από την εποχή που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν τα δίδυμα σκάφη, εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Η Σούζαν Ντοντ, επικεφαλής της ομάδας διαχείρισης του Voyager 1 και του Voyager 2, σε πρόσφατη δήλωσή της είχε αναφέρει ότι οι μηχανικοί θα χρειαζόταν να καταγράψουν το "μεγαλύτερο θαύμα" μέχρι στιγμής, προκειμένου να επαναφέρουν το Voyager 1 σε κανονική λειτουργία. Τώρα, η φωνή του Voyager 1 από το διαστρικό διάστημα πρόσφερε στους μηχανικούς ένα στοιχείο που θα μπορούσε να τους επιτρέψει να πραγματώσουν αυτό το θαύμα.