Αναζήτηση στην κοινότητα

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA κατέγραψε την πιο μακρινή και ευκρινέστερη υπέρυθρη εικόνα του σύμπαντος μέχρι σήμερα. Η έγχρωμη εικόνα του σμήνος γαλαξιών SMACS 0723 εντυπωσιάζει με τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνει. Σ' αυτή χιλιάδες γαλαξίες - συμπεριλαμβανομένων των πιο αμυδρών αντικειμένων που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στο υπέρυθρο του φάσματος- έχουν εμφανιστεί στην θέα του Webb για πρώτη φορά. «Kύριε πρόεδρε, αν ακουμπούσατε έναν κόκκο άμμου στην άκρη του προτεταμένου σας χεριού, αυτό είναι το μέρος του Σύμπαντος που βλέπετε, ένα ψήγμα του", ανέφερε ενδεικτικά ο επικεφαλής της NASA, Bill Nelson. στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης. Tο βαθύ πεδίο, που καταγράφηκε από την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας (NIRCam) του Webb, είναι μια σύνθετη διαδικασία που αποτελείται από εικόνες σε διαφορετικά μήκη κύματος, συνολικού μήκους 12,5 ωρών – επιτυγχάνοντας βάθη σε υπέρυθρα μήκη κύματος πέρα από τα βαθύτερα πεδία που έχει φτάσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, μια διαδικασία που χρειάστηκε εβδομάδες. Η εικόνα δείχνει το σμήνος γαλαξιών SMACS 0723 όπως εμφανίστηκε πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Η συνδυασμένη μάζα αυτού του σμήνους γαλαξιών λειτουργεί ως βαρυτικός φακός, μεγεθύνοντας πολύ πιο μακρινούς γαλαξίες πίσω από αυτό, και οι οποίο πιστεύεται είναι οι πρώτοι που δημιουργήθηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). Οι ερευνητές θα αρχίσουν σύντομα να μαθαίνουν περισσότερα για τις μάζες, τις ηλικίες, τις ιστορίες και τις συνθέσεις των γαλαξιών, καθώς το James Webb αναζητά τους πρώτους γαλαξίες στο σύμπαν. Η εικόνα συγκαταλέγεται στις πρώτες έγχρωμες εικόνες που στέλνει το ισχυρότερο τηλεσκόπιο πίσω στη Γη. Η πλήρης σουίτα θα κυκλοφορήσει την Τρίτη, 12 Ιουλίου το απόγευμα κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης της NASA. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble προκειμένου να επιβεβαιώσουν μία από τις πλέον ιδιαίτερες θεωρίες στον τομέα της φυσικής, ότι το σύμπαν φαίνεται πως διευρύνεται με διάφορους ρυθμούς. Το 2019, μετρήσεις από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble (HST) επιβεβαίωσαν ότι ο γρίφος ήταν βάσιμος. Το 2023, μετρήσεις μεγαλύτερης ακόμη ακρίβειας, που προέκυψαν από τα όργανα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb (JWST) εδραίωσαν αυτή τη θεωρία. Πλέον, οι συνδυασμένες μετρήσεις των δύο τηλεσκοπίων φαίνεται να εξανεμίζουν οριστικά το ενδεχόμενο οι προηγούμενες παρατηρήσεις να είχαν προκύψει από κάποιου είδους αστοχία. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal Letters, συντείνει στο ότι ενδέχεται να υπάρχει κάποιο πολύ σοβαρό λάθος στον τρόπο που αντιλαμβανόμασταν έως τώρα το σύμπαν. "Εφόσον αποκλείεται το ενδεχόμενο αστοχίας των μετρήσεων, αυτό που απομένει είναι η πραγματική όσο και συναρπαστική πιθανότητα να είχαμε παρανοήσει το σύμπαν", ανέφερε σε σχετική ανακοίνωση ο Άνταμ Ρις, επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας και καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο μέθοδοι εκτίμησης της σταθεράς Χάμπλ, δηλαδή της τιμής που περιγράφει το ρυθμό επέκτασης του σύμπαντος. Η πρώτη εστιάζει στη μελέτη των απειροελάχιστων μεταβολών του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB), δηλαδή των αρχέγονων υπολειμμάτων του πρώτου φωτός που σχηματίστηκε στο σύμπαν, μόλις 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η δεύτερη μέθοδος εστιάζει σε παλλόμενους αστέρες, τους λεγόμενους Κηφείδες. Οι Κηφείδες είναι μεταβλητοί, ετοιμοθάνατοι αστέρες και το ήλιο που βρίσκεται στα εξώτερα στρώματά τους διογκώνεται και συρρικνώνεται, καθώς απορροφά και εκλύει την ακτινοβολία του αστέρα, με αποτέλεσμα οι Κηφείδες να "αναβοσβήνουν" περιοδικά, σαν μακρινοί φάροι. Απεικόνιση της επέκτασης του σύμπαντος. Καθώς η φωτεινότητα των Κηφειδών ενισχύεται, πάλλονται με βραδύτερο ρυθμό, προσφέροντας στους αστρονόμους έναν τρόπο μέτρησης της φωτεινότητάς τους. Συγκρίνοντας τη φωτεινότητα αυτή με την παρατηρούμενη φωτεινότητα, οι αστρονόμοι μπορούν να συνδυάσουν τους Κηφείδες, σχηματίζοντας μια "κοσμική κλίμακα αποστάσεων" και να καταλήξουν σε συγκεκριμένους αριθμούς για την επέκταση του σύμπαντος, αξιολογώντας τις αλλαγές στο φως. Σύμφωνα με τις μετρήσεις των μεταβλητών Κηφειδών στις οποίες προχώρησαν ο Ρις και οι συνεργάτες του, η επέκταση του σύμπαντος κυμαίνεται περίπου στα 74 km/s/Mpc, δηλαδή ασύλληπτα μεγάλη τιμή, σε σύγκριση με τις μετρήσεις του επονομαζόμενου και πατέρα της κβαντικής θεωρίας, Μαξ Πλανκ. Αρχικά, οι επιστήμονες θεώρησαν πως η διαφορά αυτή οφειλόταν σε κάποια αστοχία των μετρήσεων. Προκειμένου να διευθετηθεί το θέμα, ο Ρις και οι συνάδελφοί του αξιοποίησαν προηγούμενες μετρήσεις, παρατηρώντας επιπλέον χίλιους Κηφείδες, σε πέντε γαλαξίες, σε απόσταση έως και 130 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αφού προχώρησαν σε αντιπαραβολή αυτών των δεδομένων με τα στοιχεία του Hubble, επιβεβαίωσαν ότι οι προηγούμενες μετρήσεις τους της σταθεράς του Χαμπλ ήταν σωστές. "Πλέον έχουμε εξετάσει όλο το εύρος των παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και μπορούμε να αποκλείσουμε με υψηλό βαθμό βεβαιότητας το ενδεχόμενο της αστοχίας κάποιων μετρήσεων", δήλωσε ο Ρις. "Ο συνδυασμός των [διαστημικών τηλεσκοπίων] Webb και Hubble μας προσφέρει τα καλύτερα στοιχεία και των δύο. Διαπιστώνουμε ότι οι μετρήσεις του Hubble παραμένουν αξιόπιστες, καθώς προχωράμε ψηλότερα στην κλίμακα των κοσμικών αποστάσεων". Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Δεν εντυπωσιάζει μόνο η εκπληκτική λεπτομέρεια, αλλά και οι μοναδικοί σχηματισμοί που αποτυπώνονται στο νέο υλικό Η NASA προχώρησε στη δημοσίευση λεπτομερών εικόνων από 19 σπειροειδείς γαλαξίες. Το υλικό προέρχεται από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb (JWST) και ήδη έχει ξεκινήσει η ανάλυσή τους από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το τηλεσκόπιο τέθηκε σε τροχιά το 2021, στο λεγόμενο Σημείο Λαγκράνζ, σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και είναι εξοπλισμένο με ιδιαίτερα ευαίσθητα επιστημονικά όργανα, τα οποία του επιτρέπουν να "βλέπει" παλαιότερα και πιο μακρινά αντικείμενα, σε σχέση με το Hubble. Από την πλευρά του, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κάνει λόγο για "εκπληκτικές εικόνες που θα προσφέρουν πλήθος νέων γρίφων στους αστρονόμους και τους αστροφυσικούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Τόμας Γουίλιαμς, μεταδιδακτορικός ερευνητής στον τομέα φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλαβε το συντονισμό της επεξεργασίας των δεδομένων που προκύπτουν από την πρόσφατη σειρά εικόνων. "Ο αριθμός των λεπτομερειών σε αυτές τις εικόνες πραγματικά σε κάνει να σαστίζεις -με τον καλύτερο δυνατό τρόπο", ανέφερε χαρακτηριστικά. "Είναι τέτοια η ποιότητα των εικόνων ώστε πολύ πιθανό να κατορθώσουμε να καλύψουμε ακόμη περισσότερα κενά στις γνώσεις μας γύρω από τη δομή και την εξέλιξη των γαλαξιών, το σχηματισμό αστέρων, τον κύκλο της ζωής τους και όχι μόνο". Ο ίδιος χαρακτηρίζει την ευκαιρία να εργαστεί πάνω στα δεδομένα που αποστέλλει το James Webb τόσο νωρίς στον κύκλο της ζωής του διαστημικού τηλεσκοπίου "προνόμιο και παράλληλα πρόκληση". "Οι εικόνες, νομίζω, μιλούν από μόνες τους: πρόκειται για την ευκρινέστερη απεικόνιση γαλαξιών που είχαμε ποτέ, στα συγκεκριμένα μήκη κύματος". Τις εικόνες δημοσίευσαν τη Δευτέρα οι επιστήμονες που μετέχουν στο πρόγραμμα PHANGS (Physics at High Angular resolution in Nearby GalaxieS) στο οποίο συνεργάζονται πολλά σημαντικά αστρονομικά παρατηρητήρια. Υπενθυμίζεται ότι το James Webb, η αποστολή του οποίου βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της, εντάσσεται στο πλαίσιο των διεθνών συνεργασιών της NASA, μεταξύ άλλων με την Καναδική Διαστημική Υπηρεσία και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Το JWST βρίσκεται σε τέτοια απόσταση από τον πλανήτη μας, ώστε (αντίθετα με το Hubble που είχε λάβει διάφορες αναβαθμίσεις και επιδεχόταν επισκευή από τα πληρώματα του διαστημικού λεωφορείου) θα ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του βασισμένο αποκλειστικά στα όργανα και τα καύσιμα που είχε όταν άφησε πίσω του τη Γη. Το εκπληκτικό αυτό τηλεσκόπιο βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της αποστολής του, έχοντας προσφέρει ήδη πλήθος εντυπωσιακών στοιχείων και εκτιμάται ότι μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, που είναι η σχεδιαζόμενη διάρκεια της αποστολής του (με τους επιστήμονες της NASA να ελπίζουν πως θα μπορούσε να παραταθεί για μία επιπλέον δεκαετία), θα αποτελέσει καθοριστικό εργαλείο στην εξερεύνηση του διαστήματος. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η NASA και οι άλλες διαστημικές υπηρεσίες που συνεργάστηκαν στην κατασκευή του James Webb έχουν ήδη δώσει στη δημοσιότητα ορισμένες εξαιρετικά εντυπωσιακές εικόνες από το διαστημικό παρατηρητήριο. Πρόσφατα, μας έδωσαν μια νέα εικόνα του εντυπωσιακού γαλαξία Cartwheel, τον οποίο είχαν παρατηρήσει και παλαιότερα χάρη στο εμβληματικό διαστημικό Hubble και στα υπόλοιπα επίγεια τηλεσκόπια. Η NASA έκανε γνωστό, ότι το James Webb κατάφερε να αποκαλύψει νέες λεπτομέρειες, τόσο για τον σχηματισμό των άστρων στον γαλαξία που απέχει περίπου 500 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, όσο και για τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Χρησιμοποιώντας ανίχνευση υπέρυθρου φωτός, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb μπόρεσε να αποκτήσει εικόνα για τον γαλαξία Cartwheel ακόμα και μέσα από τη σκόνη που απέκρυπτε τον γαλαξία από τα υπόλοιπα τηλεσκόπια. Η εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι μια σύνθεση από την NIRCam (Near-Infrared Camera) και το όργανο MIRI (Mid-Infrared Instrument) του James Webb. Στην ιστοσελίδα του διαστημικού τηλεσκοπίου προσφέρεται η εικόνα σε ακόμα υψηλότερη ανάλυση. Τα δεδομένα από τη NIRCam, που αποτελεί το βασικό «μάτι» του τηλεσκοπίου είναι χρωματισμένα σε μπλε, πορτοκαλί και κίτρινο χρώμα ενώ τα δεδομένα από το MIRI είναι κόκκινου χρώματος. Η NASA λέει ότι οι μπλε κουκκίδες που εμφανίζονται στους κόκκινους στροβίλους της σκόνης είναι μεμονωμένα αστέρια ή θύλακες σχηματισμού αστεριών. «Η NIRCam αποκαλύπτει επίσης τη διαφορά μεταξύ της ομαλής κατανομής ή του σχήματος των παλαιότερων πληθυσμών αστεριών και της πυκνής σκόνης στον πυρήνα σε σύγκριση με τα σχήματα που σχετίζονται με τους νεότερους πληθυσμούς αστεριών έξω από αυτόν» σημείωσε η υπηρεσία. Το MIRI επίσης κατάφερε να μας προσφέρει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη σκόνη του γαλαξία. Ανίχνευσε περιοχές που είναι πλούσιες σε υδρογονάνθρακες και άλλες χημικές ενώσεις, μαζί με πυριτική σκόνη, η οποία είναι παρόμοια με τη σκόνη που υπάρχει στη Γη. Αυτές οι περιοχές που σχηματίζουν πολλές σπειροειδείς ακτίνες είναι που οδήγησαν τους επιστήμονες στο να ονομάσουν τον γαλαξία, Cartwheel. Το Hubble ήταν σε θέση να απεικονίσει τις ακτίνες (όπως μπορείτε να δείτε και στην παρακάτω εικόνα, αλλά η διαφορά με την εικόνα που μας έδωσε το James Webb είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα), αλλά πλέον είναι πολύ πιο ξεκάθαρες στις εικόνες του James Webb. Ο γαλαξίας Cartwheel σχηματίστηκε μετά από τη σύγκρουση ενός μεγάλου σπειροειδούς γαλαξία και ενός μικρότερου. Διαθέτει δύο δακτυλίους, έναν φωτεινό εσωτερικό δακτύλιο και έναν πολύχρωμο εξωτερικό. Ο εξωτερικός δακτύλιος εκτείνεται από το κέντρο της σύγκρουσης εδώ και περίπου 440 εκατομμύρια χρόνια. Ο εσωτερικός δακτύλιος περιέχει «τεράστιο όγκο καυτής σκόνης» σύμφωνα με τη NASA με τις φωτεινότερες περιοχές να φιλοξενούν γιγάντια νεαρά αστρικά σμήνη. Ο εξωτερικός δακτύλιος, εν τω μεταξύ, διαθέτει σχηματισμό άστρων και υπερκαινοφανείς αστέρες (supernova). Καθώς διαστέλλεται και προσκρούει στο αέριο που τον περιβάλλει, σχηματίζονται αστέρια. Η NASA, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, η Καναδική Διαστημική Υπηρεσία και το Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη αποκάλυψαν τον περασμένο μήνα τις πρώτες εντυπωσιακές έγχρωμες εικόνες από το James Webb, το οποίο αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να αναπτύξουν μια βαθύτερη κατανόηση του σύμπαντος και της δημιουργίας του. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Από ότι φαίνεται, οι επιστήμονες θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν αρκετά πράγματα από την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων επιστημονικών οργάνων όπως το τηλεσκόπιο James Webb. Το τελευταίο, μας προσφέρει τις καθαρότερες εικόνες μέχρι σήμερα από τα ουράνια σώματα ενώ έχει ήδη προχωρήσει σε αποκαλύψεις πραγμάτων που δεν φανταζόμασταν ότι υπάρχουν. Τώρα, σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη από μια διεθνή ομάδα αστροφυσικών, το James Webb ενδέχεται να αλλάξει εντελώς την κατανόησή μας για το σύμπαν. Εξετάζοντας εικόνες που έδειχναν μία περιοχή κοντά στη Μεγάλη Άρκτο, οι επιστήμονες εντόπισαν έξι γαλαξίες που πιθανόν σχηματίστηκαν μόλις 500 με 700 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το γεγονός ότι είναι σχεδόν 13 δισεκατομμυρίων ετών δεν είναι αυτό που κίνησε την περιέργεια της επιστημονικής ομάδας, αλλά το γεγονός ότι σύμφωνα με υπολογισμούς ενδέχεται να διαθέτουν τόσα αστέρια όσα έχει και ο δικός μας Γαλαξίας (Milky Way). Οι επιστήμονες εξήγησαν ότι κανονικά, και σύμφωνα με την τρέχουσα κοσμολογική θεωρία, τέτοιοι γαλαξίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, καθώς δεν θα έπρεπε να υπάρχει επαρκή ύλη εκείνη τη περίοδο ώστε να σχηματιστούν τόσα αστέρια όσα έχει ο δικός μας. Στις εικόνες, οι επιστήμονες είδαν ορισμένες ασαφείς αλλά πολύ φωτεινές κουκκίδες που στα όργανα μας δείχνουν κόκκινες υποδεικνύοντας ότι πρόκειται για αρχαία ουράνια σώματα. Ο Joel Leja, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, δήλωσε στην ιστοσελίδα Space, ότι συνήθως, όταν οι επιστήμονες κοιτάζουν στο αρχαίο σύμπαν, περιμένουν να δουν νέους και μικρούς γαλαξίες που «φεγγοβολούν» σε μπλε χρώμα, καθώς σε εμάς φαίνονται σαν «αντικείμενα που σχηματίστηκαν πολύ νωρίς στην αρχέγονη κοσμική σούπα» (δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι χρειάζεται πολύ μεγάλο διάστημα για να φτάσει το φως στη Γη, επομένως όταν βλέπουμε εικόνες από τηλεσκόπια είναι σαν να κοιτάμε πίσω στο χρόνο). «Κοιτάξαμε για πρώτη φορά στο πολύ πρώιμο σύμπαν και δεν είχαμε ιδέα τι θα βρίσκαμε. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι βρήκαμε κάτι τόσο απροσδόκητο που στην πραγματικότητα δημιουργεί προβλήματα στην επιστήμη και αμφισβητεί την εικόνα που έχουμε για τον σχηματισμό των πρώτων γαλαξιών» είπε ο κ. Leja. Το τηλεσκόπιο James Webb έχει καταγράψει στο παρελθόν εικόνες αρχαιότερων γαλαξιών, οι οποίοι σχηματίστηκαν περίπου 350 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ωστόσο είναι μικρού μεγέθους και δεν αμφισβητούν την κατανόηση και τη γνώση μας στην αστροφυσική. Για να φαίνονται αυτοί οι έξι γαλαξίες τόσο παλαιοί και ογκώδεις, σημαίνει ότι σχημάτιζαν εκατοντάδες αστέρια το χρόνο λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Συγκριτικά, ο δικός μας Γαλαξίας σχηματίζει μόνο ένα ή δύο νέα αστέρια κάθε χρόνο. Επιπλέον, αυτοί οι γαλαξίες είναι περίπου 30 φορές πιο συμπαγείς σε μέγεθος από τον δικό μας, παρά τον τεράστιο αριθμό αστεριών που διαθέτουν. Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι υπάρχει πιθανότητα οι ασαφείς κόκκινες κουκκίδες που είδαν να είναι κάτι άλλο, όπως αχνά κβάζαρ ή υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Θα μπορούσαν επίσης στην πραγματικότητα να είναι και αρκετά μικρότεροι σε μέγεθος σε σχέση με τους υπολογισμούς τους, καθώς χρειάζεται να λάβουν περισσότερα δεδομένα ενώ θα πρέπει επίσης και να επαληθευτούν τα ευρήματα τους μέσω φασματοσκοπίας. Παρόλα αυτά, εκτιμούν, ότι θα μπορούσαν να λάβουν επίσημη επιβεβαίωση κάποια στιγμή του χρόνου. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) να έχει τεθεί σε λειτουργία και να καταγράφει μερικές εντυπωσιακές εικόνες, ίσως αναρωτιέστε πως ακριβώς τις αποθηκεύει. Παραδόξως, ενσωματώνει έναν σχετικά μικρό SSD χωρητικότητας 68 GB, σύμφωνα με το IEEE Spectrum - αρκετό για να διαχειριστεί εικόνες που καταγράφει το JWST σε μία ημέρα, αλλά όχι πολύ περισσότερο. Ενώ το μέγεθος μπορεί να ακούγεται πολύ μικρό για έναν δορυφόρο αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η NASA επέλεξε τη συγκεκριμένη λύση. Αρχικά, το JWST βρίσκεται ένα εκατομμύριο μίλια μακριά από τη Γη, όπου βομβαρδίζεται από ακτινοβολία και λειτουργεί σε θερμοκρασία μικρότερη από 50 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Έτσι, ο SSD, όπως και όλα τα άλλα μέρη του τηλεσκοπίου, πρέπει να είναι ανθεκτικά στην ακτινοβολία και να επιβιώσουν από μια εξαντλητική διαδικασία πιστοποίησης. Αν και σε θέματα επιδόσεων δεν είναι τόσο γρήγορος όσο οι SSD που έχουν πρόσβαση οι καταναλωτές, μπορεί ωστόσο να γεμίσει σε μόλις 120 λεπτά μέσω του υποσυστήματος εντολών και χειρισμού δεδομένων (ICDH) 48 Mbps του τηλεσκοπίου. Ταυτόχρονα, το JWST μπορεί να μεταδίδει δεδομένα πίσω στη Γη με ταχύτητα 28 Mbps μέσω μιας σύνδεσης 25,9 Ghz Ka-band με το Deep Space Network. Αυτό σημαίνει ότι ενώ συλλέγει πολύ περισσότερα δεδομένα από ό,τι το Hubble (57GB σε σύγκριση με 1-2GB την ημέρα), μπορεί να μεταφέρει όλα αυτά τα δεδομένα πίσω στη Γη σε περίπου 4,5 ώρες. Αυτό γίνεται καθημερινά κατά τη διάρκεια δύο χρονικών διαστημάτων, διάρκειας 4 ωρών το καθένα, το οποίο επιτρέπει τη μετάδοση 28,6 GB επιστημονικών δεδομένων. Με άλλα λόγια, υπάρχει ανάγκη μόνο για αποθήκευση των εικόνων που έχει καταγράψει σε μία ημέρα, χωρίς να χρειάζεται να μένουν αποθηκευμένες περαιτέρω στο ίδιο το τηλεσκόπιο. Ωστόσο, υπάρχει ένα ζήτημα αφού η NASA εκτιμά ότι τελικά από τα 68GB, μόνο 60GB αποθηκευτικού χώρου θα είναι διαθέσιμα στο τέλος της 10ετούς ζωής του JWST λόγω φθοράς και ακτινοβολίας. Το 3% του SSD χρησιμοποιείται για την αποθήκευση δεδομένων μηχανικής και τηλεμετρίας κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν τελικά το Webb θα μπορεί να φτάσει έστω κοντά στη μακροζωία του Hubble - το οποίο εξακολουθεί να είναι λειτουργικό μετά από 32 χρόνια. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο