Αναζήτηση στην κοινότητα

Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν επεξεργαστή Apple M1 για να προχωρήσει στην επίδειξη του exploit λέγοντας πως δεν έχει επί του παρόντος αναπαράγει την επίθεση και σε άλλους επεξεργαστές ARM. Σύμφωνα με τους ερευνητές του MIT, ένας επιτιθέμενος που θα αξιοποιήσει το συγκεκριμένο exploit μπορεί δυνητικά να αποκτήσει πρόσβαση στον πυρήνα του λειτουργικού συστήματος και στη συνέχεια να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο ενός συστήματος μέσω ενός συνδυασμού επιθέσεων λογισμικού και υλικού. Όσον αφορά στο μέρος της επίθεσης που σχετίζεται στο λογισμικό, βασίζεται σε ένα υπάρχον σφάλμα (bug) διαφθοράς της μνήμης (memory corruption) για να λειτουργήσει (αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να παρακαμφθεί κάθε ασφάλεια). Οι ερευνητές από το MIT δήλωσαν στην ιστοσελίδα Tom's Hardware ότι για να αξιοποιηθεί το exploit δεν απαιτείται φυσική πρόσβαση στον υπολογιστή και επομένως αρκεί η πρόσβαση εξ αποστάσεως. Οι ερευνητές επίσης υποστηρίζουν ότι η ευπάθεια στο υλικό του M1 SoC της Apple δεν μπορεί να επιδιορθωθεί με λογισμικό (π.χ. με κάποιο patch) και συμπληρώνουν ότι ενδέχεται να επηρεαστούν όλες οι μελλοντικές φορητές συσκευές με επεξεργαστή αρχιτεκτονικής ARM ή ακόμα επιτραπέζιοι υπολογιστές και διακομιστές με επεξεργαστές ARM αν δεν αντιμετωπιστεί ή μετριαστεί η ευπάθεια στις μελλοντικές αρχιτεκτονικές. «Οποιοσδήποτε επεξεργαστής χρησιμοποιεί υποθετική εκτέλεση (speculative execution) για να αξιολογήσει και να λειτουργήσει σε υπογεγραμμένους δείκτες ελέγχου ταυτότητας (και διαχειρίζεται ένθετες εσφαλμένες προβλέψεις με ανυπομονησία) θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ευάλωτος στην επίθεση PACMAN» δήλωσε ο Joseph Ravichandran, ερευνητής στο MIT. Αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως επηρεάζονται και άλλοι επεξεργαστές ARM εφόσον υποστηρίζουν έλεγχο ταυτότητας δείκτη (όπως των Qualcomm και Samsung) ωστόσο επί του παρόντος δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα καθώς δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμα. Η επίθεση στοχεύει το χαρακτηριστικό Pointer Authentication της ARM μέσω μιας επίθεσης πλευρικού καναλιού στην υποθετική μηχανή εκτέλεσης των επεξεργαστών (να αναφέρουμε, ότι παρόμοιες ευπάθειες υποθετικής εκτέλεσης μας έχουν απασχολήσει και στους επεξεργαστές x86 όπως των Intel και AMD με τις ευπάθειες Spectre και Meltdown στις οποίες έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως). Ο έλεγχος ταυτότητας δείκτη (Pointer Authentication) χρησιμοποιείται συνήθως για την επαλήθευση λογισμικού με κρυπτογραφικές υπογραφές που ονομάζονται κωδικοί ελέγχου ταυτότητας δείκτη (PAC, Pointer Authentication Codes) και που έχουν στόχο να αποτρέψουν τις κακόβουλες επιθέσεις στη μνήμη μέσω ευπαθειών στο λογισμικό. Αυτές οι επιθέσεις λογισμικού συνήθως αποτελούνται από τεχνικές που εκμεταλλεύονται τη διαφθορά ή την καταστροφή της μνήμης (memory corruption), όπως είναι η υπερχείλιση της προσωρινής μνήμης (buffer overflow) για να αποκτηθεί ο πλήρης έλεγχος ενός προγράμματος. Επομένως, οι τεχνικές βασίζονται σε ένα υπάρχον σφάλμα λογισμικού που μπορεί να διαβάζει και να γράφει στη μνήμη. Η τεχνική PACMAN περιλαμβάνει την «εικασία» μίας τιμής για το PAC ενώ χρησιμοποιεί μία επίθεση υποθετικής εκτέλεσης σαν αυτές που έχουμε δει στα Spectre και Meltdown, για τη διαρροή των αποτελεσμάτων επαλήθευσης PAC μέσω των πλευρικών καναλιών. Ως υπενθύμιση, μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τις επιθέσεις πλευρικού καναλιού σε αυτή την ιστοσελίδα. Οι ερευνητές προτείνουν τρεις μεθόδους για την προστασία από τις επιθέσεις PACMAN. Μια μέθοδος είναι να τροποποιήσετε το υλικό ή το λογισμικό για να αποτρέψετε τη χρήση αποτελεσμάτων επαλήθευσης PAC στη διαδικασία υποθετικής εκτέλεσης. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην απόδοση του επεξεργαστή. Μια άλλη πρόταση είναι η προσαρμογή των τεχνικών μετριασμού για το Spectre και στο PACMAN. Τέλος, προτείνουν την επιδιόρθωση (patching) των ευπαθειών memory corruption. Ένας εκπρόσωπος της Apple μίλησε στην ιστοσελίδα Tom’s Hardware: «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ερευνητές για τη συνεργασία τους καθώς η συγκεκριμένη απόδειξη της ιδέας (proof of concept) προάγει την κατανόησή μας για αυτές τις τεχνικές. Με βάση τη δική μας ανάλυση καθώς και τις όποιες λεπτομέρειες μας κοινοποιήθηκαν από τους ερευνητές, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό το ζήτημα δεν ενέχει άμεσο κίνδυνο για τους χρήστες μας και δεν επαρκεί για να παρακάμψει από μόνο του τις προστασίες ασφαλείας του λειτουργικού συστήματος».

Ο Elad Wertheimer της Apple έκανε την σχετική ανακοίνωση σε μια ανάρτηση του στο LinkedIn. Η νέα Ισραηλινή εγκατάσταση θα αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών πρότζεκτ που σχετίζονται με το Apple Silicon μεταξύ των οποίων είναι η ανάπτυξη «μελλοντικών επεξεργαστών για τους Mac». Ήδη, με επικεφαλής τον Elad Wertheimer στην ανεύρεση ταλέντων, η Apple έχει ξεκινήσει τις προσλήψεις μηχανικών. Η Apple λειτουργεί ήδη δύο τοποθεσίες έρευνας και ανάπτυξης στο Ισραήλ, στην Herzliya και τη Haifa. Ο Johny Srouji, ανώτερος αντιπρόεδρος τεχνολογιών hardware στην Apple κατάγεται από τo Ισραήλ και ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία των κέντρων ανάπτυξης στην χώρα που απασχολούν περίπου 2.000 άτομα σήμερα. Τον περασμένο μήνα, είπε στην ιστοσελίδα Globes: «Μέσω της ανάπτυξης στο Ισραήλ, η Apple διαχειρίζεται και εξορθολογίζει την τεχνολογία της στην αποθήκευση δεδομένων για μια σειρά συσκευών, όπως για παράδειγμα είναι εξαρτήματα ασύρματης επικοινωνίας για το Apple Watch αλλά και διάφορα άλλα ολοκληρωμένα κυκλώματα. Η ισραηλινή ομάδα έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της κορυφαίας έκδοσης του επεξεργαστή M1 της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων και των εκδόσεων M1 Pro και M1 Max που έχουν σχεδιαστεί για να υποστηρίζουν τους κορυφαίους υπολογιστές Mac όπως το MacBook Pro και το MacBook Studio. Οι επεξεργαστές κατασκευάστηκαν στο Ισραήλ, με την ομάδα ανάπτυξης να συνεργάζεται με άλλες ομάδες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Κουπερτίνο». Η Apple έχει επεκτείνει σημαντικά την παρουσία της στο Ισραήλ από το 2011, με έμφαση στο σχεδιασμό, τις δοκιμές και στην ανάπτυξη ημιαγωγών. Νωρίτερα φέτος, η εφημερίδα Times of Israel ανέφερε ότι οι Ισραηλινές ομάδες της Apple βρίσκονταν πίσω από την ανάπτυξη του επεξεργαστή M1.

Το νέο MacBook Air αλλάζει σελίδα για την Apple, με την εταιρεία να κάνει τη μετάβαση σε επεξεργαστές δικής της κατασκευής οι οποίοι βασίζονται στην ARM αρχιτεκτονική, αφήνοντας πίσω της την εποχή Intel. Είναι δεδομένο ότι μια τέτοια αλλαγή φέρνει τεράστιες αλλαγές που αλλάζουν δραστικά πολλά πράγματα που ο χρήστης, εύκολα ή δύσκολα, θα αντιληφθεί. Κρατώντας το design του MacBook Air που κυκλοφόρησε νωρίτερα μέσα στο 2020, το πλήθος των αλλαγών δεν είναι σε εξωτερικό αλλά σε εσωτερικό επίπεδο, οπότε ας εξερευνήσουμε όσα έχει να προσφέρει το ολοκαίνουριο laptop της Apple και ένα από τα καλύτερα που δοκιμάσαμε χωρίς αμφιβολία αυτή τη χρονιά. Σχεδιασμός – Οθόνη Το μεταλλικό σασί που έχει γίνει συνώνυμο με τα MacBook παραμένει, δίνοντάς μας το λεπτότερο και ελαφρύτερο laptop της Apple έως σήμερα. Στα χέρια μας έφτασε η έκδοση 13.3”, με πλάτος 30.4cm και βάθος 21.2cm, ενώ όταν είναι κλειστό, το ύψος του δεν ξεπερνά τα 1.6cm με το βάρος να ανέρχεται στα 1.29kg. Πρακτικά, είναι «πούπουλο» και η έκδοση 13” αρκετά ευέλικτη για να την έχει κανείς μαζί του οπουδήποτε, προσφέροντας μια καλή ισορροπία μεταξύ μεγέθους οθόνης και φορητότητας. Ως προς το πληκτρολόγιο, η Apple προτίμησε το Magic Keyboard, που πλέον αντικατέστησε το διαβόητα «δύσκολο» ας το πούμε, Βutterfly Κeyboard. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως είναι απείρως πιο άνετο από τα περυσινά μοντέλα και κάποια λίγο προηγούμενά τους, με αρκετό κενό ανάμεσα σε κάθε πλήκτρο και κυρίως, αρκετό ύψος σε κάθε πλήκτρο ώστε να νιώθει κανείς πως το πατάει. Το νούμερο ένα πρόβλημα με το Butterfly ήταν πως λόγω της ευαισθησίας και του χαμηλού ύψους, ένα άγγιγμα μπορούσε να οδηγήσει σε λάθη, πραγματικός εφιάλτης για οποιονδήποτε γράφει πολύ. Σίγουρα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και στο Magic, όμως όταν δεν υπάρχει κάτι εξώφθαλμα αρνητικό σε ένα πληκτρολόγιο, συνήθως τότε κρίνεται βάσει των υποκειμενικών κριτηρίων του καθενός. Στην επάνω δεξιά πλευρά του πληκτρολογίου βρίσκεται ο αναγνώστης δακτυλικού αποτυπώματος, το οποίο είναι αρκετά βολικό και ασφαλές, γρηγορότερο από το να γράφει κάποιος τον κωδικό του. Τέλος, το πληκτρολόγιο είναι φωτιζόμενο και η ένταση της φωτεινότητας ρυθμίζεται. Κάτω από το πληκτρολόγιο βρίσκεται το trackpad που καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερου χώρου, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε ότι δε βολεύει, τουλάχιστον για κάποιον με όχι και τόσο μεγάλα δάχτυλα. Το Force Touch περιλαμβάνεται επίσης, προσφέροντας περισσότερες επιλογές σε κάποιες εφαρμογές όταν ο χρήστης το πατάει με περισσότερη δύναμη. Στα πλάγια του πληκτρολογίου βρίσκεται ένα ηχείο σε έκαστη μεριά, προσφέροντας δυνατό και καθαρό ήχο ειδικά σε τραγούδια δίχως έντονο μπάσο. Προφανώς, ένα τόσο λεπτό laptop δεν προσφέρει την καλύτερη απόδοση στα βαθιά μπάσα όμως σε καμιά περίπτωση δεν απογοήτευσε, είτε επρόκειτο για μουσική είτε για ταινίες με εκρήξεις, ας πούμε. Δεδομένου του μεγέθους και του βάρους του, τα ηχεία αποδίδουν πιο ποιοτικό ήχο από όσο περιμέναμε. Το πολύ λεπτό και λιτό του σχήμα, όμως, έχει αντίκτυπο στις θύρες. Διαθέτει μόλις 2 θύρες Thunderbolt/USB 4 και μια θύρα ακουστικών, το οποίο περιορίζει εξαιρετικά τα πράγματα. Αν το laptop είναι στη φόρτιση και θέλει κάποιος να το συνδέσει με μια δεύτερη οθόνη και έναν σκληρό δίσκο, θα πρέπει να κάνει αλχημείες με κλασσικούς αντάπτορες είτε στο MacBook Air είτε στην οθόνη, αν αυτή διαθέτει ανάλογες θύρες USB. Δεδομένου ότι μιλάμε για φορητό υπολογιστή, είναι λίγο κόντρα στη λογική του το να απαιτούνται αντάπτορες για διάφορα απλά πράγματα – από ένα USB stick έως μια έξοδο HDMI – καθώς κάποιος που είναι διαρκώς στο πόδι και ήδη κουβαλάει τα περιφερειακά, θα πρέπει να έχει και τους αντίστοιχους αντάπτορες πάντοτε μαζί ή ένα hub που να τα συνδυάζει όλα. Όσον αφορά την την οθόνη, η διαγώνιός αυτής είναι 13.3” και η ανάλυσή της ορίζεται στα 2560x1660. Εκεί που διαφέρει (και φαίνεται) από τα προηγούμενα MacBook Air του 2020 είναι τα χρώματα, τα οποία είναι πιο ζωντανά. Αυτό οφείλεται στην υποστήριξη P3 color gamut, που γίνεται εφικτό χάρη στον επεξεργαστή M1 – για τον οποίο θα επεκταθούμε αργότερα. Με φωτεινότητα στα 400 nits σε συνδυασμό με την τεχνολογία True Tone που προσαρμόζει την οθόνη βάσει του φωτισμού στον χώρο, δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα ούτε στην ανάγνωση κειμένου ούτε στην παρακολούθηση βίντεο σε εξωτερικό χώρο. Όπως πάντοτε, η οθόνη είναι απολαυστική τόσο για έναν επαγγελματία όσο και για όποιον θέλει απλά να δει μια ταινία. Το μοναδικό που ίσως είναι καιρός να αλλάξει, είναι τα bezels, τα οποία δεν είναι μεγάλα όμως θα μπορούσαν να είναι μικρότερα. Στο bezel της επάνω μεριάς βρίσκεται η κάμερα, η οποία παραμένει σε ανάλυση 720p και παρότι βοηθάται λίγο από τον νέο επεξεργαστή και τις μεθόδους επεξεργασίας που επιτρέπει, δεν είναι αισθητή κάποια βελτίωση. Η εικόνα παραμένει λίγο θολή σε περιπτώσεις κακού φωτισμού, περιέχει θόρυβο σε σκοτεινά σημεία και όταν υπάρχει έντονο φως «καταπίνει» όσα αγγίζει. Μπορεί να κάνει τη δουλειά της για κάποιον χρήστη που θέλει, κυριολεκτικά, απλώς μια κάμερα για να τον βλέπουν όμως σίγουρα δεν προσφέρει πολλά περισσότερα από αυτό – το οποίο είναι κάπως απογοητευτικό δεδομένης της τιμής. Μια αλλαγή που δεν απογοητεύει στο ελάχιστο βέβαια, είναι το fanless design που υιοθετεί η συσκευή. Όχι απλά δεν καταφέραμε να το φτάσουμε σε ανησυχητικά επίπεδα θερμοκρασίας, παρά την έλλειψη ανεμιστήρα, αλλά η ησυχία που αυτό συνεπάγεται είναι εξίσου ανεκτίμητο στοιχείο. Το να δουλεύει κανείς προγράμματα εξαγωγής βίντεο ας πούμε, που θεωρούνται «βαριά», και το laptop να παραμένει σε επίπεδα ψιθύρου όσον αφορά τον θόρυβο είναι σημαντικό για εκείνους που δουλεύουν ως αργά στο σπίτι και ο θόρυβος ενδεχομένως ενοχλήσει τα παιδιά, ενώ ακόμη και σε ένα γραφείο η «χορωδία» ανεμιστήρων ποτέ δεν είναι ωραία στο άκουσμα. Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις Το MacBook Air 13” που παραλάβαμε διέθετε το οκταπύρηνο M1 chip (με επταπύρηνη GPU), 8GB μνήμης RAM και 256GB SSD – υπάρχει επιλογή για αύξηση των RAM και SSD, όπως και των πυρήνων της GPU, κατά την αγορά του laptop. Εδώ είναι που θα σταθούμε στο «ζουμί» του νέου MacBook Air: ο M1. Με αυτό το chip, που κατασκευάζει η ίδια η Apple, έγινε η μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο λειτουργίας για το σύστημα που όμως δεν γίνεται αντιληπτός από τον χρήστη (με την κακή έννοια). Ό,τι δούλευε πριν, θα δουλεύει και τώρα, είτε μέσω εφαρμογών φτιαγμένων για το νέο chip είτε μέσω του προγράμματος Rosetta 2 που τα κάνει να λειτουργούν μέσω εξομοίωσης. Τα περισσότερα, δημοφιλέστερα προγράμματα υποστηρίζονται και σταδιακά αυτό θα βελτιωθεί, με σκοπό να κάνουν ακόμη καλύτερη χρήση του νέου SoC. Τα οφέλη του M1 είναι, κατά βάση, δύο: επιδόσεις και διαχείριση ενέργειας. Πριν λίγες γραμμές, αναφερθήκαμε στην προσπάθειά μας να πιέσουμε το μηχάνημα στα όριά του για να ζεσταθεί πολύ, κάτι που δεν έγινε. Αυτή η προσπάθεια περιελάμβανε browser με τουλάχιστον 15 καρτέλες ανοιχτές (με περιεχόμενο κάθε είδους, από YouTube έως mails), παράλληλα με ανοιχτό το Adobe Premiere Pro για επεξεργασία βίντεο. Μάλιστα, το Adobe Premiere Pro που έτρεχε μέσω του Rosetta 2 (άρα όχι φτιαγμένο για M1), λειτουργούσε γρηγορότερα σε κάποια projects απ' ότι στον παραδοσιακό υπολογιστή με Intel και x86 αρχιτεκτονική όπου βασίζεται άλλωστε η δημιουργία του! Με διαρκές video rendering – παράλληλα με όσα γίνονταν σε πιο απλό επίπεδο- δεν εντοπίστηκε ίχνος κολλήματος και η θερμοκρασία ανέβηκε ελάχιστα, σε σημείο που το σασί ήταν απλώς θερμό στο άγγιγμα. Είναι απίθανο το γεγονός ότι καταφέρνει να τρέχει εξίσου καλά εφαρμογές «ραμμένες» στα μέτρα του M1 τόσο όσο και εφαρμογές που τρέχουν μέσω του Rosetta 2. Παρόμοια, εντυπωσιακά αποτελέσματα δείχνουν και τα διάφορα benchmarks που τρέξαμε στο μηχάνημα, τα οποία επιβεβαιώνουν το πόσο ψηλά βρίσκεται ο πήχης των επιδόσεων, όμως το σημαντικότερο είναι πως σε πραγματικές συνθήκες – και όχι σε benchmarks – η εμπειρία ήταν, απλά, αψεγάδιαστη. Ειδικά η σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη γενιά του MacBook Air, γέρνει τον πήχυ για τα καλά υπέρ του νέου μοντέλου, με τις διαφορές στις επιδόσεις να είναι εξωπραγματικές, οι μεγαλύτερες που έχουμε δει σε gadget από γενιά σε γενιά. Η γενική αίσθηση που αφήνει είναι ότι για τον μέσο χρήστη που ενίοτε επιχειρεί κάτι πολύ «βαρύ», το MacBook Air θα υπερκαλύψει τις ανάγκες του. Ενδεχομένως, αν φτάσει στα όριά του να επηρεαστεί σε ένα βαθμό από την έλλειψη ανεμιστήρα, όμως ο χρήστης που θα το καταφέρει αυτό έχει πάντοτε την επιλογή του MacBook Pro – και πιθανότατα πρόκειται για επαγγελματία που ούτως ή άλλως δεν καλυπτόταν, μέχρι πρότινος, από τη σειρά Air οπότε δεν θα ήταν η πρώτη του επιλογή. Ακόμη και σε κάποια παιχνίδια, κάτι που δύσκολα συνδυάζει κανείς με ένα Mac, τα αποτελέσματα δεν διαφέρουν πολύ από προηγούμενα MacBook Air με Intel. Δημοφιλή παιχνίδια που δοκιμάσαμε, όπως League of Legends, DOTA 2, CS:GO, Rocket League και World of Warcraft, τρέχουν σε 60fps με τις περισσότερες ρυθμίσεις γραφικών στις υψηλότερες τιμές τους, με κάποιες μικρές πτώσεις σε καρέ όταν η δράση γινόταν έντονη. Φυσικά, μειώνοντας λίγο κάποιες τιμές γραφικών ή την ανάλυση, τα όποια μικροπροβλήματα εξαλείφθηκαν, ενώ πρέπει να έχουμε κατά νου πως έτρεχαν μέσω emulation (Rosetta 2). Πέραν της απόδοσης, το άλλο εξαιρετικά θετικό κομμάτι είναι η αυτονομία. Το MacBook Air με ευκολία ξεπέρασε τις 7-8 ώρες πραγματικής δουλειάς, που σημαίνει διαρκές άνοιγμα-κλείσιμο προγραμμάτων, διαρκώς σε χρήση και κανένα περιθώριο «ανάσας». Η Apple υπόσχεται 15 ώρες ασύρματης λειτουργίας με browsing και 18 με παρακολούθηση βίντεο μέσω του Apple TV, όμως με τις δοκιμές μας, δεν φτάσαμε πάνω από 10 ώρες σε πραγματικές συνθήκες χρήσης. Βέβαια, δεν σημαίνει πως το νούμερο είναι χαμηλό και δη όταν αναλογιστεί κανείς ότι το laptop παρέμεινε κρύο, ταχύτατο και αθόρυβο για όλες αυτές τις ώρες. Και πάλι δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε ότι με συντηρητική χρήση, η αυτονομία του επεκτείνεται πέρα της 1 ημέρας. Από το εργοστάσιο, το MacBook Air έρχεται με το macOS Big Sur εγκατεστημένο, την νεότερη αναβάθμιση του λογισμικού της Apple. Για όσους έχουν χρησιμοποιήσει ξανά ένα MacBook, οι αλλαγές δεν είναι δραματικές. Με λίγα λόγια, δίνεται μεγαλύτερη ελευθερία παραμετροποίησης σε κάποια πράγματα όπως ο Safari browser, ενώ υιοθετεί κάποια στοιχεία που εντοπίζονται σε iOS – συγκεκριμένα, το Control Center κάτω από το οποίο στεγάζονται οι ρυθμίσεις Wi-Fi, Bluetooth και τα συναφή για εύκολη πρόσβαση. Είναι εύχρηστο για τους μυημένους και ίσως παιδέψει λίγο τους αμύητους, όμως είναι κυρίως θέμα προτίμησης για τον μέσο χρήστη και σε πιο προχωρημένο επίπεδο, θέμα ελευθερίας και συμβατότητας, το αν θα αφήσει κάποιος πίσω του τα Windows. Η M1 εποχή φέρνει και υποστήριξη iOS εφαρμογών και παιχνιδιών μέσω του App Store, φτάνει ο δημιουργός να έχει κάνει μια μικρή αλλαγή στη δημιουργία του προκειμένου να εμφανιστεί στο διαδικτυακό κατάστημα της Apple. Όσο εντυπωσιακό και αν ακούγεται κάτι τέτοιο από τη στιγμή που τα Mac έχουν στη διάθεσή τους από σήμερα σε εκατομμύρια εφαρμογές και παιχνίδια, τόσο πιο αδιάφορο ήταν στη δική μας καθημερινότητα αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εμπειρία του browser σε επίπεδο εφαρμογών ήταν πάντα αυτή που προτιμούσαμε. Συμπέρασμα Η μετάβαση σε M1 έγινε όχι απλά αναίμακτα, αλλά τα αποτελέσματα εντυπωσιάζουν σε κάθε ευκαιρία. Πρόκειται για ένα ταχύτατο laptop που κάνει εξαιρετικά καλή διαχείριση μπαταρίας και θερμότητας, κάνοντάς το ιδανική επιλογή για όποιον βρίσκεται στο ψάξιμο – και μπορεί να διαθέσει τόσα χρήματα. Για έναν χρήστη που έχει ήδη ένα παλιότερο MacBook και θέλει να αναβαθμίσει, είναι ίσως η ευκολότερη πρόταση που θα μπορούσε να βρει. Το τρίπτυχο απόδοσης, αυτονομίας και θερμότητας/ησυχίας (πηγαίνουν μαζί, λόγω της έλλειψης fan) που προσφέρει το MacBook Air είναι απλώς ασυναγώνιστη πρόταση. Μελανό σημείο είναι η έλλειψη θυρών που συνεπάγεται μια αρμάδα από αντάπτορες για όποιον θέλει κάτι περισσότερο από το laptop, χωρίς να σημαίνει πως αυτό το «περισσότερο» είναι απαραίτητα επαγγελματική ανάγκη. Ένας αναγνώστης καρτών ή μια έξοδος HDMI δεν είναι ασυνήθιστες ανάγκες. Επιπλέον, καθότι σχετικά μικρό (13.3”), η οθόνη είναι ήδη μικρότερη από το συνηθισμένο μέγεθος (15.6”) και τα bezels δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση. Τέλος, η webcam είναι απορίας άξιο πώς παραμένει τόσο βασική σε ένα premium laptop που, σε μεγάλο βαθμό, απευθύνεται σε επαγγελματίες οι οποίοι -δεδομένης και της κατάστασης με την πανδημία- στηρίζονται σε βιντεοκλήσεις.