Αναζήτηση στην κοινότητα
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'Πάρκινσον'.
2 αποτελέσματα
-
Η απάντηση σε μία νόσο που έχει ταλαιπωρήσει εκατομμύρια ανθρώπους θα μπορούσε να είναι ήδη διαθέσιμη στα φαρμακεία. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και αρκετό καιρό ότι υπάρχει μια σχέση που συνδέει την υγεία του εντέρου μας με αυτή του εγκεφάλου, επιδρώντας στην εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον. Μία νέα έρευνα εντόπισε μικρόβια του εντέρου που είναι πιθανό να εμπλέκονται στην όλη διαδικασία και μάλιστα τα συνέδεσε με τη ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2) και τη βιοτίνη (βιταμίνη Β7), συντείνοντας προς μια απρόσμενα απλή θεραπεία που θα μπορούσε να βοηθήσει: τις βιταμίνες Β. "Η συμπληρωματική λήψη ριβοφλαβίνης και/ή βιοτίνης είναι πιθανό να επιδρά ευεργετικά σε μια υποομάδα ατόμων που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, όπου η εντερική δυσβίωση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο", αναφέρει ο Χιρόσι Νισιβάκι και οι συνάδελφοί του, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε προ ημερών. Το Πάρκινσον, μια νευροεκφυλιστική νόσος, επηρεάζει σχεδόν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, οι οποίοι επί του παρόντος το καλύτερο στο οποίο μπορούν να ελπίζουν είναι σε θεραπείες οι οποίες επιβραδύνουν και ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως αρχίζουν να εκδηλώνονται με τη μορφή δυσκοιλιότητας και υπνικών διαταραχών, έως και 20 χρόνια πριν εξελιχτούν σε άνοια και απώλεια του μυϊκού ελέγχου στον ασθενή. Προηγούμενες έρευνες διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο βιώνουν αλλαγές και στο μικροβίωμα του εντέρου, πολύ πριν κάνουν την εμφάνισή τους άλλα συμπτώματα. Αναλύοντας δείγματα κοπράνων από 94 ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο και 73 υγιή άτομα στην Ιαπωνία, ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του συνέκριναν τα αποτελέσματα των ερευνών τους με δεδομένα προερχόμενα από την Κίνα, την Ταϊβάν, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Παρότι στις διάφορες χώρες εμπλέκονταν διάφορες ομάδες βακτηρίων, όλες επηρέαζαν τον τρόπο που συνθέτει ο οργανισμός τις βιταμίνες Β. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αλλαγές στις κοινότητες των εντερικών βακτηρίων συνδέονταν με μείωση της ριβοφλαβίνης και της βιοτίνης, στα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον. Στη συνέχεια, ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι η έλλειψη βιταμινών Β συνδεόταν με τη μείωση των λιπαρών οξέων βραχείας αλύσου (SCFA) και των πολυαμινών, δηλαδή μορίων που βοηθούν στη σύνθεση ενός υγιούς στρώματος βλέννας στο έντερο. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι το εξασθενημένο προστατευτικό στρώμα οδηγεί στην έκθεση του εντερικού νευρικού συστήματος σε περισσότερες από τις τοξίνες που συντάμε πλέον συχνότερα. Σε αυτές περιλαμβάνονται χημικές ουσιές από προϊόντα καθαρισμού, εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα. Οι τοξίνες αυτές οδηγούν στην υπερπαραγωγή ινιδίων α-συνουκλεΐνης, δηλαδή μορίων που η επιστήμη γνωρίζει πως συσσωρεύονται σε κύτταρα τα οποία παράγουν ντοπαμίνη, στη μέλαινα ουσία του εγκεφάλου, ενώ παρατηρούνται και αυξημένες φλεγμονές του νευρικού συστήματος, με αποτέλεσμα στην πορεία του χρόνου να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον που οδηγούν σε κινητικές και νοητικές δυσκολίες. Μελέτη από το 2003 διαπίστωνε ότι οι υψηλές δόσεις ριβοφλαβίνης μπορούν να βοηθήσουν στην ανάκτηση ορισμένων κινητικών λειτουργιών σε ασθενείς οι οποίοι απέκλειαν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος από τη δίαιτά τους. Επομένως, είναι πιθανό οι υψηλές δόσεις βιταμίνης Β να μπορούν να αποτρέψουν ένα μέρος της ζημιάς που προκαλείται, όπως υποστηρίζουν ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του. Τα συμπεράσματα της έρευνας συντείνουν ότι η υποστήριξη ενός υγιούς γαστρικού μικροβιώματος θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του Πάρκινσον, σε συνδυασμό με τη μείωση των τοξικών ουσιών στο περιβάλλον μας. Προφανώς, απέναντι σε μια τόσο σύνθετη αλυσίδα γεγονότων, όπως αυτά που οδηγούν στη νόσο του Πάρκινσον, δεν θα αντιμετωπίσουν όλοι οι ασθενείς τα ίδια αίτια, επομένως θα χρειαστεί η αξιολόγηση της κατάστασης του κάθε ατόμου. Με τον τρόπο αυτό, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να εντοπίσουν άτομα τα οποία έχουν συγκεκριμένες ελλείψεις και να χορηγήσουν από το στόμα συμπληρώματα ριβοφλαβίνης και βιοτίνης, οδηγώντας ενδεχομένως με τον τρόπο αυτό σε μια αποτελεσματική θεραπεία. Η έρευνα που περιγράφεται στο άρθρο δημοσιεύτηκε στο npj Parkinson's Disease. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο -
Οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και αρκετό καιρό ότι υπάρχει μια σχέση που συνδέει την υγεία του εντέρου μας με αυτή του εγκεφάλου, επιδρώντας στην εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον. Μία νέα έρευνα εντόπισε μικρόβια του εντέρου που είναι πιθανό να εμπλέκονται στην όλη διαδικασία και μάλιστα τα συνέδεσε με τη ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2) και τη βιοτίνη (βιταμίνη Β7), συντείνοντας προς μια απρόσμενα απλή θεραπεία που θα μπορούσε να βοηθήσει: τις βιταμίνες Β. "Η συμπληρωματική λήψη ριβοφλαβίνης και/ή βιοτίνης είναι πιθανό να επιδρά ευεργετικά σε μια υποομάδα ατόμων που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, όπου η εντερική δυσβίωση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο", αναφέρει ο Χιρόσι Νισιβάκι και οι συνάδελφοί του, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε προ ημερών. Το Πάρκινσον, μια νευροεκφυλιστική νόσος, επηρεάζει σχεδόν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, οι οποίοι επί του παρόντος το καλύτερο στο οποίο μπορούν να ελπίζουν είναι σε θεραπείες οι οποίες επιβραδύνουν και ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως αρχίζουν να εκδηλώνονται με τη μορφή δυσκοιλιότητας και υπνικών διαταραχών, έως και 20 χρόνια πριν εξελιχτούν σε άνοια και απώλεια του μυϊκού ελέγχου στον ασθενή. Προηγούμενες έρευνες διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο βιώνουν αλλαγές και στο μικροβίωμα του εντέρου, πολύ πριν κάνουν την εμφάνισή τους άλλα συμπτώματα. Αναλύοντας δείγματα κοπράνων από 94 ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο και 73 υγιή άτομα στην Ιαπωνία, ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του συνέκριναν τα αποτελέσματα των ερευνών τους με δεδομένα προερχόμενα από την Κίνα, την Ταϊβάν, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Παρότι στις διάφορες χώρες εμπλέκονταν διάφορες ομάδες βακτηρίων, όλες επηρέαζαν τον τρόπο που συνθέτει ο οργανισμός τις βιταμίνες Β. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αλλαγές στις κοινότητες των εντερικών βακτηρίων συνδέονταν με μείωση της ριβοφλαβίνης και της βιοτίνης, στα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον. Στη συνέχεια, ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι η έλλειψη βιταμινών Β συνδεόταν με τη μείωση των λιπαρών οξέων βραχείας αλύσου (SCFA) και των πολυαμινών, δηλαδή μορίων που βοηθούν στη σύνθεση ενός υγιούς στρώματος βλέννας στο έντερο. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι το εξασθενημένο προστατευτικό στρώμα οδηγεί στην έκθεση του εντερικού νευρικού συστήματος σε περισσότερες από τις τοξίνες που συντάμε πλέον συχνότερα. Σε αυτές περιλαμβάνονται χημικές ουσιές από προϊόντα καθαρισμού, εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα. Οι τοξίνες αυτές οδηγούν στην υπερπαραγωγή ινιδίων α-συνουκλεΐνης, δηλαδή μορίων που η επιστήμη γνωρίζει πως συσσωρεύονται σε κύτταρα τα οποία παράγουν ντοπαμίνη, στη μέλαινα ουσία του εγκεφάλου, ενώ παρατηρούνται και αυξημένες φλεγμονές του νευρικού συστήματος, με αποτέλεσμα στην πορεία του χρόνου να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον που οδηγούν σε κινητικές και νοητικές δυσκολίες. Μελέτη από το 2003 διαπίστωνε ότι οι υψηλές δόσεις ριβοφλαβίνης μπορούν να βοηθήσουν στην ανάκτηση ορισμένων κινητικών λειτουργιών σε ασθενείς οι οποίοι απέκλειαν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος από τη δίαιτά τους. Επομένως, είναι πιθανό οι υψηλές δόσεις βιταμίνης Β να μπορούν να αποτρέψουν ένα μέρος της ζημιάς που προκαλείται, όπως υποστηρίζουν ο Νισιβάκι και οι συνεργάτες του. Τα συμπεράσματα της έρευνας συντείνουν ότι η υποστήριξη ενός υγιούς γαστρικού μικροβιώματος θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του Πάρκινσον, σε συνδυασμό με τη μείωση των τοξικών ουσιών στο περιβάλλον μας. Προφανώς, απέναντι σε μια τόσο σύνθετη αλυσίδα γεγονότων, όπως αυτά που οδηγούν στη νόσο του Πάρκινσον, δεν θα αντιμετωπίσουν όλοι οι ασθενείς τα ίδια αίτια, επομένως θα χρειαστεί η αξιολόγηση της κατάστασης του κάθε ατόμου. Με τον τρόπο αυτό, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να εντοπίσουν άτομα τα οποία έχουν συγκεκριμένες ελλείψεις και να χορηγήσουν από το στόμα συμπληρώματα ριβοφλαβίνης και βιοτίνης, οδηγώντας ενδεχομένως με τον τρόπο αυτό σε μια αποτελεσματική θεραπεία. Η έρευνα που περιγράφεται στο άρθρο δημοσιεύτηκε στο npj Parkinson's Disease.
