Η Microsoft έδωσε “μάχη” για να καταφέρει να κλείσει αποκλειστικά για τα συστήματά της το Rise of the Tomb Raider. Θεωρητικά, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως ο στόχος ήταν το Xbox One να αποκτήσει το δικό του παιχνίδι τύπου Indiana Jones για να έχει και κάτι να επιδείξει απέναντι στο Uncharted 4 –τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο, τη διάρκεια του deal Microsoft και Square Enix. Κι εγώ αυτό πίστευα, να σας πω την αλήθεια, μέχρι που έπαιξα το παιχνίδι και υποχρεώθηκα να αναθεωρήσω παρ’ αυτά.
Το Rise of the Tomb Raider, βλέπετε, διαφέρει από το Uncharted σε βαθμό τέτοιο που θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως προσφέρουν δύο τελείως διαφορετικές εμπειρίες: κινηματογραφικός, με εκπληκτικές ερμηνείες και εντυπωσιακά εφέ ο τίτλος της Naughty Dog, γεμάτος γρίφους, εξερεύνηση και βάθος στο gameplay εκείνος της Crystal Dynamics. Επιπρόσθετα, η νέα περιπέτεια της δεσποινίδος Croft συνιστά και ένα πανέμορφο παιχνίδι: “γεμάτο” gameplay, πλήρες περιεχόμενο και εκθαμβωτικά, υπέροχα γραφικά, συνθέτουν μία από τις καλύτερες προτάσεις που θα βρει κανείς στο Xbox One τώρα –αν όχι την καλύτερη.
Είμαι η Lara Croft και μ’ αρέσουν οι τάφοι
Τα γεγονότα του Rise of the Tomb Rider εξελίσσονται μετά από αυτά του Tomb Raider του 2013, του τίτλου που επανεκκίνησε τη σειρά, συστήνοντάς μας μία τελείως διαφορετική Lara Croft η οποία, προς έκπληξη όλων, είχε δηλώσει ευθαρσώς πως μισεί τους τύμβους (αυτό το “I hate tombs” ακόμα ηχεί dolby στ’ αφτιά μου)! Εδώ, η Lara βρίσκεται στο κυνήγι του ελιξίριου της αθανασίας με τα βήματά της να την οδηγούν στην παγωμένη Σιβηρία και τη μυθική “αόρατη” πόλη του Κιτέζ. Ανάμεσα σε εκείνη και τον στόχο της θα μπουν για ακόμα μία φορά οι συνήθεις ύποπτοι: όλα τα στοιχεία της φύσης, άγρια ζώα και μία μιλιταριστική οργάνωση, η Trinity (τη γνωρίσαμε στο προπέρσινο παιχνίδι) η οποία αναζητά ό,τι κι εκείνη. Σενάριο και πλοκή δεν είναι άσχημα. Ναι, δεν φτάνουν τα επίπεδα άλλων τίτλων, όμως οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, οι χαρακτήρες έχουν όσο βάθος χρειάζεται για να κάνουν το στόρι να κυλήσει ενώ κι η ίδια η πλοκή θα σας κρατήσει σε εγρήγορση.
Αυτό άλλωστε που θα εντυπωσιάζει στο Rise of the Tomb Raider δεν είναι τα cinematics αλλά η πραγματική δράση. Αυτή ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο τομείς: τις μάχες και την εξερεύνηση. Οι πρώτες αποτελούν και τη δύναμη του παιχνιδιού ως προς την ποικιλία gameplay που προσφέρει: μπορείτε να ορμήσετε με το όπλο ανά χείρας και… όποιον πάρει ο Χάρος, μπορείτε και να τις προσεγγίσετε προσεκτικά, ερχόμενοι σε επαφή με αντιπάλους μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη λύση και ξεγλιστρώντας δίχως να σας πάρει κανείς χαμπάρι.
Τόξο ή αυτόματο; Εσείς αποφασίζετε. Την επιλογή σας επισφραγίζει το skill tree του παιχνιδιού, απ’ όπου και θα επιλέξετε skills τα οποία θα υποστηρίξουν τον τρόπο παιχνιδιού που προτιμάτε. Το πιστολίδι δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε αφού ούτε η A.I. των αντιπάλων είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε την αίσθηση των μαχών που προσφέρουν τα κορυφαία παιχνίδια του είδους μου προσέφερε, ωστόσο η ποικιλία προσεγγίσεων έρχεται να αντισταθμίσει τα όποια μικροπροβλήματα εντοπίζονται.
Εκεί που το παιχνίδι είναι για Όσκαρ βέβαια, είναι στο κομμάτι της εξερεύνησης. Η Lara θα κληθεί πολλές φορές να βρει ή ακόμα και να φτιάξει η ίδια τον δρόμο της. Ορισμένες περιοχές στις οποίες θα βρεθείτε είναι τόσο μεγάλες που το Rise of the Tomb Raider μοιάζει σε ορισμένα σημεία του με open world τίτλο! Βέβαια φροντίζει να σας κρατά μονίμως “από το χέρι”, καθοδηγώντας σας με έναν τρόπο που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του πατερναλιστικού αλλά που εν τέλει διασφαλίζει την αποφυγή τυχόν “κοιλιών” στη δράση και την πλοκή.
Όσο για το… μενού; Θα σκαρφαλώσετε απόκρημνες πλαγιές, θα αναρριχηθείτε σε γκρεμούς και φαράγγια, θα δημιουργήσετε γέφυρες και γενικώς θα ανοίξετε δρόμο, μια ντελικάτη έκδοση ενός θηλυκού εκσκαφέα. Οι τύμβοι (tombs) επιστρέφουν στην ημερήσια διάταξη του Tomb Raider με την Crystal Dynamics ωστόσο να έχει κάνει πολύ καλύτερη δουλειά σε σχέση με την προηγούμενη υλοποίησή τους. Οι γρίφοι που θα πρέπει να λύσετε προκειμένου να φτάσετε στον στόχο σας είναι απαιτητικότεροι και θα βάλουν το μυαλό σας να δουλέψει, όμως εξίσου γενναιόδωρη θα είναι και η ανταμοιβή με skills και loot να σας αποζημιώνουν για τον χαμένο χρόνο και τη φαιά ουσία. Προσθέστε και το Expeditions mode και θα έχετε κλείσει για φέτος σε ό,τι αφορά την εξερεύνηση αχαρτογράφητων περιοχών.
Ουάου… #2
Εκεί που όμως πραγματικά το παιχνίδι ξεχωρίζει, είναι στα γραφικά. Δεύτερος τίτλος μετά το Halo 5 που με κάνει να σταθώ ιδιαίτερα στον τομέα αυτόν και τρόπον τινά να επαναληφθώ, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για το ποιοτικότερο και ρεαλιστικότερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ.
Τα χαρακτηριστικά της Lara, η φυσικότητα στις κινήσεις της, οι λεπτομέρειες στην εμφάνισή της και ο τρόπος που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον γύρω της συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που αφ’ ενός όμοιό του δεν έχουμε δει ποτέ ξανά και αφ’ ετέρου θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Στη δε φωτογραφία, εκεί που τα γραφικά μπλέκονται με τη σκηνοθεσία, το Rise of the Tomb Raider παίρνει 10 με τόνο. Το “άνοιγμα” του πλάνου στην ανακάλυψη νέων περιοχών, ο τρόπος που παρουσιάζονται εντυπωσιακά σκηνικά με εκθαμβωτική θέα, η μαεστρία με την οποία το παιχνίδι εν γένει καταφέρνει να “εμβαπτίσει” τον παίκτη στον κόσμο του, είναι άξια συγχαρητηρίων.
Τα περιβάλλοντα στα οποία θα κληθείτε να λειτουργήσετε, πλαισιώνονται από εντυπωσιακά καιρικά φαινόμενα τα οποία θα κάνουν to έργο σας δυσκολότερο και το τελικό αποτέλεσμα εντυπωσιακότερο. Χιονοθύελλες και καταιγίδες θα σας συντροφεύουν σχεδόν επί μονίμου βάσεως, την ώρα που εσείς θα ψάχνετε τον δρόμο σας ή οι σφαίρες θα περνούν ξυστά πάνω από το κεφάλι της Lara.
Το σκηνικό θα εναλλάσσεται ανάμεσα στην κρύα Σιβηρία και την καυτή αλλά εξίσου αφιλόξενη έρημο της Συρίας με την ίδια, αξιοσημείωτη επιτυχία: η δουλειά της Crystal Dynamics δεν καταλαβαίνει από θερμοκρασίες, ήλιο, ζέστη ή κρύο άλλωστε. Αυτό που μετράει είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται όχι απλά κάθε περιοχή αλλά κάθε νέα, διαφορετική περίσταση. Το δέος που κατάφερε να μου προκαλέσει το Rise of the Tomb Raider είχα να το ζήσω στη σειρά από το Tomb Raider 2 και οφείλω να παραδεχτώ ότι μου είχε λείψει.
Μια περιπέτεια αλλιώτικη
Εκεί που αξίζει να σταθεί κανείς σε ό,τι έχει να κάνει με το Rise of the Tomb Raider, είναι στα βήματα προόδου που έχει σημειώσει συγκριτικά με τον προκάτοχό του. Το Tomb Raider του 2013 ήταν ένα παιχνίδι που πραγματοποίησε ένα ευπρόσδεκτο reboot σε μια σειρά που είχε κορεστεί. Είχε βέβαια “χτυπητές” αδυναμίες και προβλήματα που “φώναζαν” πως έπρεπε να λυθούν παρ’ αυτά. Η Crystal Dynamics στρώθηκε στη δουλειά λοιπόν και μόλις δύο χρόνια μετά, μας παρουσίασε ένα αποτέλεσμα που εντυπωσιάζει με την πληρότητά του. Σενάριο και πλοκή αντιστοιχούν σε ένα καλό blockbuster δράσης, το gameplay έχει αρκετό βάθος ώστε να καλύψει τα γούστα δύο παικτών με αντιδιαμετρικά αντίθετα στυλ παιχνιδιού, τα γραφικά κόβουν την ανάσα (“breathtaking” που λένε και στο χωριό μου) και γενικώς, η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι αλματώδης.
Αναμένοντας την επόμενη περιπέτεια του θηλυκού Indiana Jones (και διασημότερης γυναίκας αρχαιολόγου μετά τη Λιάνα Σουβαλτζή), το έδαφος για την οποία προετοιμάζει το Rise, δεν έχετε παρά να απολαύσετε το δεύτερο μέρος του αναγεννημένου Tomb Raider στο Xbox One –κατά προτίμηση- ή το Xbox 360 –αν δεν έχετε άλλη επιλογή- σας για την ώρα και στα PC/PS4/PS3 όταν με το καλό κυκλοφορήσουν. Όπως και να ‘χει πάντως, μην το χάσετε.
Μας άρεσαν
- Εκπληκτικός οπτικός τομέας με εκθαμβωτικά γραφικά, εντυπωσιακά εφέ, πλήθος λεπτομερειών και τέλεια φωτογραφία
- Μεγάλο βάθος στο gameplay με πολλά στυλ προσεγγίσεων και skill tree
- Πολλά πράγματα για να κάνει κανείς εξερευνώντας
Δεν μας άρεσαν
- Ψιλομέτριες μάχες
- Αχρείαστα πολλή έμφαση στο κυνήγι
Ανάπτυξη: Crystal Dynamics | Έκδοση: Square Enix | Διάθεση: CD Media | Πλατφόρμες: Xbox One, Xbox 360