“Το δύσκολο δεν είναι να δημιουργήσεις ένα καλό παιχνίδι μπάσκετ. Είναι να πείσεις το κοινό πώς κάθε χρόνο δουλεύεις στη νέα έκδοση της σειράς με τον ίδιο ζήλο και προσήλωση και πως οι λεπτομέρειες στις οποίες εστιάζεις, είναι αυτές που πραγματικά θα αναβαθμίσουν την εμπειρία του”. Τα παραπάνω λόγια τα είχα ακούσει πριν μερικά χρόνια από κορυφαίο συντελεστή της σειράς NBA 2K και κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, τα μνημονεύω. Όταν άλλωστε μιλάμε για μια σειρά, ένα franchise που κάθε χρόνο παίρνει με χαρακτηριστική άνεση 80-85+ στις βαθμολογίες (βλ. Metacritic), η δουλειά των ανθρώπων που βρίσκονται στην παραγωγή του, μόνο εύκολη δεν μπορεί να ‘ναι.
Το NBA 2K είναι ό,τι και ο Παναθηναϊκός του Ομπραντοβίτς, ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη, οι Μπουλς του Τζάκσον: μια ομάδα “σχεδιασμένη” για να κερδίζει ανεξαρτήτως συνθηκών, αντιπάλων, καταστάσεων. Απλά, κάθε καλοκαίρι, προκειμένου να τραβήξει τους πιστούς του και πάλι στα γκισέ για… διαρκείας, είναι υποχρεωμένο να φρεσκάρει το “ρόστερ” του με προσθήκες ικανές να εκτοξεύσουν το ενδιαφέρον και την προσμονή του κοινού στα ύψη. Δεν συζητάμε καν την περαιτέρω ενδυνάμωση της ομάδας: και με τα τριτοτέταρτα να κατέβει αυτή, τον όποιο ανταγωνισμό και να βρει μπροστά της, θα τον εξαϋλώσει…
Σπάικ Λι: ένας Γιάνκης στο 2K
H μεγάλη φετινή μεταγραφή –στην κυριολεξία- της 2K Sports στο NBA 2K16 ακούει στο όνομα Σπάικ Λι. Ο σκηνοθέτης, γνωστός για τα περίφημα “Spike Lee joints” και τα φιλμάκια που πραγματεύονται κοινωνικοπολιτικά θέματα αλλά και την παθολογική του αγάπη για το μπάσκετ και τους Νιου Γιορκ Νικς (από τότε που μετακόμισε, μικρό παιδί, στο Μπρούκλιν, δεν έχει εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη) αποδέχθηκε την πρόταση της 2K και συνεργάστηκε με την 2K Sports προκειμένου να προσδώσουν μαζί εκείνο το “κάτι παραπάνω” στο φετινό παιχνίδι της δημοφιλέστερης σειράς μπάσκετ.
Έτσι λοιπόν, μετά από μία αν μη τι άλλο πρωτότυπη (προσωπικά δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα) εισαγωγή, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα νέα μενού του παιχνιδιού τα οποία, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, έχουν αλλάξει προσανατολισμό και από οριζόντια έχουν γίνει κάθετα. Αν και παραμένουν λειτουργικά, πιθανότατα περισσότερο απ’ ό,τι πέρυσι π.χ., αισθητικά το αποτέλεσμα μόνο χαριτωμένο δεν το λέει κανείς. Τη δουλειά τους την κάνουν όμως, οπότε ας είναι.
Εκεί που ο Σπάικ Λι έχει βάλει για τα καλά το χεράκι του (πιθανότατα και τα δύο), είναι στο Career mode του τίτλου το οποίο πλέον έχει αποκτήσει σενάριο και πλοκή! Το κακό στην όλη υπόθεση είναι πως είναι τίγκα στα κλισέ και ενδεχομένως να περιορίζει όσους ήθελαν να ζήσουν τη δικιά τους ιστορία και όχι εκείνη που θέλει να τους αφηγηθεί –αρκετά πετυχημένα, οφείλω να ομολογήσω- ο Λι. Γενικότερα, φέτος μπορείτε να περιμένετε ένα Career mode που να βασίζεται περισσότερο στην ιστορία που πλάθει γύρω από το μπάσκετ, παρά στο ίδιο το μπάσκετ, τουλάχιστον μέχρι να περάσουν οι πρώτες σεζόν και να αρχίσουν να βελτιώνονται αισθητά τα χαρακτηριστικά του παίκτη σας.
Επαναλαμβάνω πως αν και αρκετά περιοριστικό, το Career mode του NBA 2K16 είναι τόσο καλοφτιαγμένο που σαν ιστορία “μετράει”, φτάνει να μη σας επηρεάζουν τα πολλά πολλά κλισέ. Απλά, να, απογοητεύει πιθανότατα όλους εκείνους που ήθελαν να παίξουν την ιστορία τους και όχι αυτή του Σπάικ Λι.
Χαζεύοντας μπασκετάκι
Την ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση του τελευταίου, προδίδουν και αρκετά ακόμα στοιχεία στο gameplay του τίτλου. Όχι, δεν αναφέρομαι στον χειρισμό ή την απόκριση των παικτών, αλλά τις αντιδράσεις τους στα διάφορα cutscenes, πριν, μετά και κατά τη διάρκεια των αγώνων: δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη ποικιλία τους αλλά κι εκείνος ο χαρακτηριστικός αυθορμητισμός που αυξάνει κατακόρυφα το “wow factor” και κάνει το NBA 2K16 να θυμίζει ακόμα περισσότερο NBA. Όσοι ξενυχτάτε παρακολουθώντας το άλλωστε, γνωρίζετε πολύ καλά πως στη “regular season” τα πράγματα στα γήπεδα, από την ατμόσφαιρα μέχρι τις αντιδράσεις των παικτών, είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με την Ευρώπη. Αν και η μετάδοση δεν έχει γίνει πιο “τηλεοπτική” (βλ. μενού, branded περιεχόμενο κ.α.), εντούτοις αποπνέει σαφώς περισσότερο ρεαλισμό, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας ακόμα πιο αληθοφανούς ατμόσφαιρας. Θα δείτε λοιπόν παίκτες να πανηγυρίζουν μαζί, αστέρες να “trollάρουν” (!) αντιπάλους, ακόμα και τα τάιμ άουτ έχουν πάρει κι αυτά έξτρα –αχρείαστο- χρόνο. Όλα με τον Σπάικ Λι έχουν μετατραπεί σε… υπερπαραγωγές!
Φυσικά οι αλλαγές που φέρνει μαζί του το NBA 2K16 δεν περιορίζονται μόνο στις… σφήνες του Σπάικ Λι. Έχουμε και διαφοροποιήσεις στο gameplay και μάλιστα σημαντικές: στο φετινό επεισόδιο της σειράς, το μέγεθος μετράει και μάλιστα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι κοντινές λήψεις στην αρχή κάθε περιόδου, ενίοτε και κάθε επίθεσης, έχουν ως στόχο να αναδείξουν τη διαφορά στη σωματική διάπλαση των παικτών και να σας επιστήσουν την προσοχή ακριβώς σε αυτό: εκμεταλλευτείτε τα σωματικά προσόντα του κάθε παίκτη σας και αξιοποιήστε τον βάσει αυτών –και των λοιπών δυνατοτήτων του φυσικά. Φροντίστε να επιζητάτε τα λεγόμενα “mismatches” και να εντάξετε τα σκριν στην ημερήσια σας διάταξη. Η απόκριση των παικτών εξαρτάται κι αυτοί εν πολλοίς από τον όγκο του: όσο πιο “ντερέκι” είναι ο παίκτης σας, τόσο πιο δύσκολα θα στρίβει και πιο αργές θα είναι οι αντιδράσεις του και το αντίστροφο.
Οι επαφές μεταξύ των παικτών είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Ο τρόπος που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους πραγματικά φέτος ξεπερνά κάθε φαντασία ενώ βροντερό “παρών” δίνουν οι πάσης φύσεως χαρακτηριστικές κινήσεις, τις οποίες οι διάφοροι αστέρες του NBA εκτελούν με περίσσια χάρη και αποτελεσματικότητα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο που παίζει πάντως η A.I., τόσο ως αντίπαλος όσο και ως συμπαίκτης σας, θα μείνετε ευχαριστημένοι ή τουλάχιστον περισσότερο ευχαριστημένοι απ’ ό,τι πέρυσι –ίου. Στην άμυνα, ας πούμε, στο NBA 2K15, αν δεν χειριζόμουν παίκτη στη ρακέτα και πήγαινε η μπάλα εκεί, το καλάθι ήταν δεδομένο. Χωρίς να παίζει τη “σκυλίσια” άμυνα του Διαμαντίδη, η A.I. τουλάχιστον καταφέρνει αμυντικά να κάνει τα βασικά, ούτως ειπείν να δυσκολέψει τη δουλειά των επιτιθέμενων. Σαν αντίπαλος βέβαια… δίνει ρέστα: θα δείτε τις ομάδες που αντιμετωπίζετε να υιοθετούν διαφορετικά στυλ παιχνιδιού ανάλογα με τις μονάδες που διαθέτουν αλλά και τις δικές σας αδυναμίες (π.χ. οι Κάβαλιερς των Κάιρι-Λεμπρόν-Λαβ παίζουν τελείως διαφορετικά σε σχέση με τους Σπερς των Ρόμπινσον-Ντάνκαν των 90s). Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο επιτίθενται, από τις οργανωμένες επιθέσεις μέχρι και τους αιφνιδιασμούς, βασίζεται ακόμα περισσότερο στην ταχύτητα και έτσι θυμίζει NBA σε μεγαλύτερο βαθμό.
Όσο για τα επίπεδα δυσκολίας, μια απ’ τα ίδια –τουλάχιστον- με πέρυσι: θα σας πρότεινα το Pro για να μπείτε στο κλίμα, το All Star για να κάτσετε λίγο καλύτερα στον καναπέ και το Superstar για να εκμεταλλευτείτε και τα τάιμ άουτ. Αν τα καταφέρνετε στο Hall of Fame, θέστε εαυτόν στη διάθεση της Επιστήμης…
Modes, modes, modes
Το NBA 2K16 είναι από εκείνα τα παιχνίδια που δικαιολογούν στο ακέραιο ακόμα και το τελευταίο σέντσι που θα δώσει κανείς για την αγορά τους. Δεν είναι μόνο το Career mode και οι διορθώσεις σε σχέση με πέρυσι που διαθέτει αλλά και τα πάμπολλα ακόμα modes που θα σας επιτρέψουν μεταξύ άλλων να μαζέψετε κάρτες (MyTeam), να ηγηθείτε μιας ομάδας από το πόστο του GM (τζένεραλ μάνατζερ), να παίξετε με άλλους τέσσερις κόντρα σε ολόκληρη πεντάδα (Pro-Am) και βέβαια να μετρήσετε τις δυνάμεις σας online, επίσης μέσα από μια “γενναιόδωρη” γκάμα επιλογών. Σε αυτά προσθέστε και τις “γνωστές” ομάδες της Ευρωλίγκας (Ολυμπιακός & Παναθηναϊκός από τη χώρα μας) οι οποίες με ένα φρεσκάρισμα στα ρόστερ τους θα σας χαρίσουν επίσης πολλές ώρες… ντόπιας διασκέδασης και πραγματικά, αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να ζητήσει κανείς, να μου το πείτε.
Παίζοντάς θα διαπιστώσετε και μερικές ακόμα αλλαγές που αφορούν τον χειρισμό στο παιχνίδι. Η μεγαλύτερη προσοχή δόθηκε στις πάσες οι οποίες πλέον εκτελούνται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (ψηλή, ευθεία, σκαστή κλπ), σε καθέναν εκ των οποίων αντιστοιχεί και διαφορετικό πλήκτρο –ή συνδυασμός. Επειδή αλλαγές έχουμε εν γένει αρκετές, κάντε έναν κόπο και πριν αρχίσετε να βλέπετε ανταγωνιστικά το παιχνίδι, αφιερώστε λίγο χρόνο στην προπόνηση για να μη βρεθείτε προ –δυσάρεστων- εκπλήξεων. Στα παραπάνω, σημειωτέον, έρχονται να προστεθούν οι αρτιότερες αντιδράσεις των ίδιων των παικτών, όταν θα εκβιάσουν το σουτ καθώς θα τους γίνεται φάουλ –κλασσική τακτική στο NBA- ακόμα κι αν εσείς δεν πάρετε χαμπάρι, ή θα βάλουν τα χέρια τους με διαφορετικό τρόπο αν κρίνουν ότι έτσι έχουν ευκαιρία για κλέψιμο. Καλή δουλειά έχει γίνει και στα μπλοκ αφού αν η ομάδα σας διαθέτει έναν στοιχειωδώς καλό ψηλό, οι τάπες θα μοιράζονται με την άνεση ταχυδρόμου.
Συνοψίζοντας, το NBA 2K16 είναι βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του. Στην 2K δούλεψαν αρκετά και μας προσφέρουν ένα υπερπλήρες παιχνίδι για ακόμα μια χρονιά, με μια πιο… καλλιτεχνική προσέγγιση, ελέω κιόλας Σπάικ Λι. Μιλάμε για έναν τίτλο που θα σας χαρίσει μήνες ψυχαγωγίας, αξέχαστα απογεύματα με φίλους στο σπίτι και θα βγάλει τα λεφτά του στο έπακρο, μέχρι να κυκλοφορήσει ο επόμενος του χρόνου τέτοια εποχή. Το NBA δεν είναι τόσο μπάσκετ όσο θέαμα: με αυτό κατά νου, ακόμα κι αν στο άκουσμα της λέξης “μπάλα” σας έρχεται στον νου ο Μήτρογλου, επενδύστε στο 2K16, το καλύτερο sports game του καιρού μας.
Μας άρεσαν
- Πλήθος modes για να επιλέξει κανείς
- Το “μάτι” του Σπάικ Λι έχει διορθώσει πολλές λεπτομέρειες
- Ανώτερη και πειστικότερη A.I.
Δεν μας άρεσαν
- Η αισθητική των μενού
- Το κόνσεπτ του Career mode
Ανάπτυξη: 2K Sports | Έκδοση: 2K Games | Διάθεση: CD Media | Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PS3, Xbox 360, PC