Το Everybody’s Gone to the Rapture είναι ένα από εκείνα τα παιχνίδια που άλλοι θεωρούν αριστουργήματα κι άλλοι μπούρδες. Είναι ένας τίτλος που σίγουρα δεν είναι για όλους, γι’ αυτό άλλωστε και θέτει εύκολα υποψηφιότητα για το πιο ξεχωριστό παιχνίδι της χρονιάς που διανύουμε. Αποτελεί δημιούργημα της Chinese Room, του βρετανικού στούντιο που στο παρελθόν μας έχει προσφέρει μεταξύ άλλων το Dear Esther (2008) και το Amnesia: A Machine for Pigs (2013).
Το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πνευματικός διάδοχος του πρώτου μιας που πατά στα χνάρια του και βασίζεται στον πυρήνα του gameplay του, για να προσφέρει ωστόσο στο φινάλε μια τελείως διαφορετική εμπειρία.
Κόσμος χωρίς κόσμο
Το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται το παιχνίδι είναι το Σροπσάιρ, μια κομητεία στη δυτική Αγγλία. Ξεκινάμε την περιπέτειά μας από το Γιότον, ένα χωριό, έχοντας τον ρόλο ενός άγνωστου παρατηρητή –κάτι σαν “ιστορικό του μέλλοντος”. Μια παράξενη Αποκάλυψη έχει λάβει χώρα, αφανίζοντας τους πάντες γύρω της αλλά αφήνοντας άθικτα τα πάντα. Σαν ξάφνου όλοι να άφησαν στη μέση ό,τι έκαναν –με ορισμένες εξαιρέσεις- και να… χάθηκαν! Έχουμε μείνει εμείς λοιπόν, να περιπλανιόμαστε σε έναν κόσμο άδειο, ψάχνοντας να βρούμε στοιχεία, να μάθουμε τι συνέβη και πού πήγαν όλοι.
Στο Everybody’s Gone to the Rapture μην περιμένετε μάχες, πιστολίδι, ξυλίκι και survival horror καταστάσεις. Πρόκειται για ένα παιχνίδι στο οποίο απλώς εξερευνείτε. Οι μόνες δύο κινήσεις που είστε σε θέση να κάνετε, είναι να αλληλεπιδράσετε με ό,τι σας επιτρέπεται (πόρτες, ραδιόφωνα, αύρες –θα τα πούμε μετά γι’ αυτές) πατώντας το “X” ή να τρέξετε κρατώντας πατημένο για λίγη ώρα το “R2”.
Αυτά. Ούτε inventory υπάρχει, ούτε πόρους και αντικείμενα μαζεύετε, ούτε collectibles ανακαλύπτετε. Μόνο τα ραδιόφωνα που βρίσκετε στον δρόμο σας έχουν ενδιαφέρον, αφού με τα ηχογραφημένα μηνύματα της Kate που παίζουν, σας δίνουν ακόμα περισσότερα στοιχεία για τον κόσμο και τα γεγονότα γύρω σας. Ακόμα και για χάρτη, θα πρέπει να βασιστείτε στις πινακίδες του παιχνιδιού αφού δεν κρατάτε πάνω σας!
Τι κάνετε λοιπόν στο παιχνίδι; Κατά βάση… τριγυρνάτε και ψάχνετε. Σε καθένα από τα έξι κεφάλαια του Everybody’s Gone to the Rapture, ασχολείστε και με ένα επιλεγμένο πρόσωπο: πάτε πίσω στη ζωή του, ανακαλύπτετε άγνωστες πτυχές της, εξερευνάτε το παρελθόν του και γενικώς γίνεστε μάρτυρες γεγονότων και καταστάσεων οι οποίες απλά σας ωθούν να σκεφτείτε, κάνοντας επίκληση στην κριτική σας ικανότητα: τι είναι καλό και τι όχι; Τι είναι ηθικό και τι ανήθικο; Food for thought… Λίγο πιο πάνω αναφερθήκαμε στην Kate: είναι η μία εκ των δύο κεντρικών χαρακτήρων του τίτλου. Η Kate Collins και ο σύζυγός της, Stephen Appleton είναι επιστήμονες οι οποίοι με κάποιον τρόπο εμπλέκονται στα όσα έχουν συμβεί στη βρετανική εξοχή. Πώς ακριβώς; Ε, αυτό θα το ανακαλύψετε οι ίδιοι…
British countryside
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι καλοστημένη και όμορφα δομημένη. Θα τη δείτε να “ξεδιπλώνεται” μπροστά στα μάτια σας καθώς προχωράτε στο παιχνίδι. Μαζί της, θα “χτίζεται” σταδιακά και ο κόσμος γύρω σας –μεταφορικά, έτσι; Από το ξεκίνημα κιόλας του Everybody’s Gone to the Rapture, θα αντιληφθείτε ότι έχετε να κάνετε με ένα υπέροχο περιβάλλον. Τα πάντα δείχνουν τόσο αληθινά, τόσο ανθρώπινα, τόσο ζωντανά, ακόμα κι να τριγύρω σας δεν φαίνεται να υπάρχει η παραμικρή πνοή ζωής.
Αν έχετε παρακολουθήσει κανένα ντοκιμαντέρ του BBC ή έχετε επισκεφθεί οι ίδιοι τη βρετανική επαρχία, δεν θα δυσκολευτείτε να διακρίνετε τις ομοιότητες των εικόνων που έχετε στον νου σας με το παιχνίδι: σε χρόνο dt θα έχετε εξοικειωθεί μαζί του και θα νιώθετε σαν στο σπίτι σας, αν και με μία χαρακτηριστική υποβόσκουσα μοναξιά… Γενικότερα η ατμόσφαιρά που δημιουργεί είναι άλλο πράγμα: κάτι το "ταξιδιάρικο" soundtrack, κάτι τα τοπία που μοιάζουν βγαλμένα από πίνακα ζωγραφικής και κάτι η φωτογραφία που παραπέμπει σε ταινία ευρωπαϊκού κινηματογράφου, συνθέτουν ένα υπέροχο περιβάλλον.
Η μοναδική κίνηση που προκύπτει στο Σροπσάιρ προέρχεται από εσάς: ένα ραδιόφωνο που παίζει, μια πόρτα που ανοίγει, αυτά. Σε επαφή με ανθρώπους θα έρθετε, απλά όχι ακριβώς με τους ίδιους: το παιχνίδι σας διηγείται τις ιστορίες τους παρουσιάζοντας τις αύρες τους, Το χρυσό περίβλημα των τελευταίων κάνει ακόμα πιο έντονο το υπερφυσικό στοιχείο του όλου πράγματος, έστω κι αν παρακολουθείτε διαλόγους κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα –πάντα στον ρόλο ενός αόρατου, άυλου παρατηρητή. Ο τρόπος με τον οποίο σας παρουσιάζονται τα γεγονότα είναι μαεστρικός: τίποτα δεν σας δίνεται “στο πιάτο”. Αντίθετα, καλείστε να “ενώσετε τις τελείες” για να προκύψει το τελικό σεναριακό “σκίτσο”. Έξυπνη τακτική αν μη τι άλλο που σας κρατά και σε εγρήγορση.
Επιστροφή στη φύση
Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα στο παιχνίδι, ήταν ο κόσμος του. Εξαιρετικά προσεγμένος ως και την παραμικρή λεπτομέρεια, περνάει με απόλυτη επιτυχία την εικόνα του “πού πήγαν όλοι”. Ίσως να συνθέτει πιθανότατα και την πιο αναίμακτη (υπάρχει μια μικρή ένσταση γι’ αυτό το τελευταίο και θα την αντιληφθείτε παίζοντας…) Αποκάλυψη που έχουμε ζήσει ποτέ σε videogame. Ούτε πυρηνικές εκρήξεις, ούτε μεταλλαγμένοι, ούτε εξωγήινοι, ούτε περιπλάνηση σε ανήλιαγες στοές, ούτε τίποτα.
Η δε επιλογή της τοποθεσίας και η άρτια in-game απεικόνισή της (βρετανικό στούντιο είναι η Chinese Room, οπότε είχε μάλλον εύκολο έργο στο να πιάσει τον “παλμό” της εξοχής της χώρας) θα σας καταπλήξουν ακόμα περισσότερο ενώ η πλοκή του τίτλου, θα σας κάνει να αποζητάτε το υπερφυσικό στοιχείο, μιας που αυτό είναι που σας καθοδηγεί προς την ανακάλυψη του επόμενου κομματιού του παζλ.
Όπως είπαμε και στην αρχή της παρουσίασης, το Everybody’s Gone to the Rapture δεν είναι για όλους. Αν τυχόν παίξατε το Dear Esther και δεν ξετρελαθήκατε, το θεωρώ απίθανο να γίνει κάτι τέτοιο με αυτό το πόνημα της Chinese Room. Μιλάμε για ένα παιχνίδι απαιτητικό αλλά συνάμα "γαλήνιο" και χαλαρωτικό: το soundtrack του, που "φτιάχνει" ατμόσφαιρα, είναι πραγματικά για Όσκαρ -ακούστε το και θα καταλάβετε. Χωρίς να θεωρείται adventure, χωρίς να έχει γρίφους και παζλ, θα σας βάλει να σκεφτείτε απλά και μόνο με το σενάριο και την πλοκή του.
Αν νιώθετε πως είστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, κάτι τόσο ξεχωριστό αλλά απαιτητικό και συνάμα ραφινάτο, δώστε του μια ευκαιρία: έχει να σας διηγηθεί μια πανέμορφη ιστορία. Σε διαφορετική περίπτωση προσπεράστε και αναμείνατε τα blockbusters του Σεπτέμβρη…
Μας άρεσαν
- Όμορφος κόσμος, χωρίς ζωή αλλά με πνοή
- Σενάριο που “ξεδιπλώνεται” έξυπνα, ωραία δομημένη πλοκή
- Πανέμορφο soundtrack
Δεν μας άρεσαν
- Το τρέξιμο είναι κάτι που ανακαλύπτετε μόνοι σας
- Θέματα με crashes (3 φορές δεν είναι και λίγες)
Ανάπτυξη: The Chinese Room | Έκδοση: Sony | Διάθεση: Online | Πλατφόρμες: PS4