OCZ Vertex 3 240GB Review

[page=Εισαγωγή]Reviewed by: Γιώργος Βασιλικός | Edited: Παναγιώτης Γεωργιάδης

 

Ήρθε πλέον ο καιρός να δούμε αυτό που όλοι περιμέναμε, τον ολοκαίνουριο Solid State Drive δίσκο της OCZ, με όνομα Vertex 3. Τον θαυμάσαμε στην Cebit, και τώρα τον έχουμε εδώ μπροστά μας, έτοιμο να τρέξει τα benchmarks που του έχουμε ετοιμάσει.

 

Μετά την επιτυχημένη εμφάνιση των VerteX 2 SSD η OCZ έριξε την αγορά τους νέους Vertex 3 SSDs. Συγκριτικά με τους Vertex 2, οι επιδόσεις των Vertex 3 είναι μέχρι και 90% ποιο πάνω. Οι ονομαστικές επιδόσεις ακούγονται πολύ γρήγορες και εντυπωσιακές, αλλά είναι αυτός ο γρηγορότερος SSD που κυκλοφορεί στην αγορά;

 

To Insomnia κατάφερε να αποσπάσει ένα δείγμα απο την ΟCZ, και να σας παρουσιάσει πρώτο πανελλαδικά τα αποτελέσματα των δοκίμων.

 

Μία γρήγορη ματιά στο τι θα δούμε σήμερα. . . Παρακαλώ συνεχίστε στην επόμενη σελίδα

[page=Τι είναι SSD;]Παράλληλα με την πρόοδο της τεχνολογίας των πολυπύρηνων CPUs και της εξέλιξης των GPUs, μία νέα τεχνολογία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ραγδαία αυτή την εποχή -- οι δίσκοι SSD. Μέρα με την μέρα βομβαρδίζουν ολοένα και περισσότερο την αγορά, ενώ δεν σταματούν ούτε λεπτό να εξελίσσονται – αργά μεν αλλά σταθερά.

 

Θυμάμαι πριν 4-5 χρόνια, είχα ένα φλασάκι 256MB με ταχύτητα εγγραφής 400KB/sec, μιλάμε για τρομερές επιδόσεις για εκείνη την εποχή. Μόλις οι κατασκευαστές κατόρθωσαν να φτιάξουν το πρώτο φλασάκι με μνήμη 1GB, τότε θα λέγαμε ότι πλέον τα πράγματα βρήκαν το δρόμο τους. Πριν το καταλάβουμε καν, η αγορά γέμισε από φλασάκια χωρητικότητας 1, 2, 4, 8,3 2 και 64GB, ενώ τα 256GB φαντάζουν αρκετά μακριά ακόμα. Για παράδειγμα, και ποιος δεν έχει φλασάκι σήμερα; Με τον καιρό έγινε μόδα και άνοιξε τα μάτια των διορατικών κατασκευαστών.

 

Ένας από τους λόγους που τους τράβηξε την προσοχή, έχει να κάνει με την flash-μνήμη και την σχέσης της με την ταχύτητα ανάγνωσης/εγγραφής. Με την υιοθέτηση του πολύκάναλου ελεγκτή μέσα στην μνήμη, οι επιδόσεις και οι ταχύτητες ανάγνωσης/εγγραφής αυξήθηκαν κατακόρυφα και κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο SSD.

 

Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και η μετάβαση έγινε κάπως βιαστικά, ιδίως σε φορητές συσκευές όπως είναι τα laptops, καθώς στην πορεία ακολούθησαν οι servers και τα Desktop PC. Άσχετα από τα μηχανικά μέρη ενός παραδοσιακού σκληρού δίσκου (βλ. DC motor), οι SSD δεν έχουν καθόλου κινούμενα μέρη. Αποτελούνται εξολοκλήρου από μια πλακέτα, στην οποία βρίσκονται τα κυκλώματα μνήμης και στο κέντρο συνήθως βρίσκεται ο πολυκάναλος ελεγκτής. Στην τελική, τα πλεονεκτήματα που έχουν οι SSD απέναντι στους μηχανικούς δίσκους είναι πάρα πολλά και σίγουρα δικαιώνουν την μετάβαση.

 

Ωστόσο κανείς δεν είναι τέλειος. Οι SSD έχουν κι αυτή την δικιά τους αδυναμία… είναι αρκετά ακριβοί. Βρισκόμαστε εν έτη 2010, και ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε τεχνολογία που γνώρισε παρόμοια αύξηση με όρους ταχύτητας και αξιοπιστίας σε σύγκριση με τα χρήματα που πρέπει πληρώσουμε για αυτήν. Αν και η αξία ενός προϊόντος είναι κάτι σχετικό, είδαμε στις αρχές ότι οι πρώτοι SSD, αν και πανάκριβοι άρχισαν σιγα-σιγά με τον καιρό να ανταγωνίζονται τις τιμές των γρήγορων Raptors (γρήγοροι μηχανικοί δίσκοι με 10.000 RPM).

 

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω θα ήθελα να σας διευκρινίσω την διαφορά μεταξύ ενός παραδοσιακού HDD (σκληρού δίσκου) και ενός καινούριου SSD. Όταν μελετάμε έναν σκληρό δίσκο, βλέπουμε μία συσκευή η οποία αποτελείται από μοτορ, μαγνητικά platters, και κεφαλές ανάγνωσης/εγγραφής. Αντίθετα ένας Solid-state drive αποτελείται μόνο από μία μνήμη τύπου flash και δεν έχει κανένα κινούμενο μέρος, γεγονός στο οποίο οφείλονται οι μεγάλες επιδόσεις του.

 

Παιδιά, τα πράγματα είναι απλά, οι solid state disks (SSDs) είναι κατά γενική ομολογία γρηγορότεροι από τους κανονικούς σκληρούς δίσκους και αυτό επειδή έχουν μηδενική καθυστέρηση – aka latency ( πλέον δεν χρειάζεται να κινηθεί καμία κεφαλή για να γράψει ή να διαβάσει δεδομένα). Προσθέστε επίσης το γεγονός ότι οι SSD μπορούν να απευθυνθούν σε πολλά κανάλια, ως κατά μία έννοια εσωτερικού RAID, που σας δίνει απίστευτα γρήγορες ταχύτητες. Στις αρχές αυτού του έτους είδαμε δίσκους SSD να φτάνουν μέχρι και τα 200 MB/s write speed και 250 MB/S read speed, και αυτοί οι αριθμοί εξακολουθούν να αλλάζουν και να βελτιώνονται όσο περνάει ο καιρός.

 

Οξύμωρο είναι το ότι οι SSD είναι πιο σκληροί για να πεθάνουν, παρά ένας τυπικός σκληρός δίσκος ο οποίος αν πέσει κάτω… άντε μετά να διορθώσεις κεφαλές, να απομαγνητίσεις τα δεδομένα και ιστορίες για RMA… Σαν αποτέλεσμα, οι SSD είναι πιο ευέλικτοι σαν συσκευές, καθώς μπορείτε να τους τοποθετήσετε οπουδήποτε χωρίς να απαιτείται η πλήρης στήριξή τους.

 

Η διαφορά μεταξύ SLC και MLC

 

Όλες οι μνήμες flash δεν φτιάχτηκαν για να αποδίδουν το ίδιο. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι: SLC και MLC. Αναλύοντας τα γράμματα, το LC σημαίνει Level Cells, ενώ το S και το M σημαίνουν όπως ήδη πιθανόν να έχετε μαντέψει μερικοί, Single και Multi αντίστοιχα. Ας τα βάλουμε κάτω:

 

1. SLC είναι γρηγορότεροι και έχουν περίπου 100,000 με 1 εκατομ. Κύκλους εγγραφής.
   
2. MLC είναι ένα σκαλοπάτι κατώτερης ταχύτητας αλλά φθηνότεροι, δυστυχώς λιγότερο αξιόπιστοι (μερικές φορές έχουν λίγες, περίπου 10,000 στροφές εγγραφής).
   

Υπάρχουν ειδικά filesystems (πχ NTFS) και firmware τα οποία δίνουν λύσεις στο πρόβλημα με το να γράφουν δεδομένα σ’ ολόκληρο τον δίσκο (μία τεχνική που λέγεται Wear Leveling), παρά από το να αντιγράφουν τα δεδομένα στην ίδια θέση/κελί. Με λίγα λόγια, τα δεδομένα εξαπλώνονται εξίσου κανονικά σε όλα τα κελιά του δίσκου, έτσι ώστε να μην έχουμε πολλαπλές εγγραφές πάνω στην ίδια περιοχή. Το Wear Leveling δεν γίνεται στο hardware κομμάτι, αλλά μέσω firmware που φοράει ο SSD. Το όνομά του παραπέμπει στην λειτουργία του. Εγώ δεν πρόκειται να φορέσω δύο μπουφάν το ένα επάνω στ’ άλλο. Θα βγάλω το ένα (εκτός κι αν είστε στην Ανταρκτική) και μετά θα φορέσω το άλλο. Έτσι και ο δίσκος δεν πρόκειται να «φορέσει τα δεδομένα» στην ίδια περιοχή την στιγμή που υπάρχει άλλη περιοχή διαθέσιμη.

 

Μέχρι αυτή την στιγμή η διάρκεια ζωής ενός δίσκου SSD έχει MTBF (Mean Time Before Failure) 1,500,000 με 2,000,000 και … για να λέμε πράγματα με το όνομά τους, ο αριθμός αυτός δε σημαίνει κάτι… Ουσιαστικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο καιρό θα ζήσει ο δίσκος μας πριν γράψει πολλές φορές πάνω στα block του.

 

Οι κύκλοι εγγραφής είναι ανά κελί, όχι ανά δίσκο, και όλοι οι ελεγκτές υποστηρίζουν wear leveling (χρησιμοποιώντας διαφορετικά κελιά) εδώ και αρκετά χρόνια. Κάθε χαλασμένο κελί θα εντοπίζεται και θα εξαιρείται από την διαδικασία όπως ένα προβληματικό block στους μηχανικούς δίσκους.

 

Ο ένοχος στην υπόθεση MLC είναι η διάρκεια ζωής του, αυτό που λέμε lifespan. Η κλασσική ερώτηση, πόσο καιρό θα κρατήσει; Δεν έχει απάντηση προς το παρών, το μέλλον θα δείξει… Όμως, για να μην τα παραλέμε, η μοντέρνα τεχνολογία της μνήμης τύπου flash με την διόρθωση σφαλμάτων δίνουν αξιοπιστία του δίσκου στο PC που ξεπερνάει τα 10 χρόνια κανονικής χρήσης. Παρόλα αυτά, η διάρκεια ζωής ενός SSD εξακολουθεί να είναι θέμα τύχης.

 

[page=Τεχνικά Χαρακτηριστικά]O OCZ Vertex3 240GB είναι ενας SSD βασίσμενος σε μνήμη MLC Nand. Χρησιμοποιώντας τον νέο Sandforce 2500 Controller οι VerteX 3 ήρθαν για να φέρουν επανάσταση στις επιδόσεις των SSD δίνοντας μέχρι και 550MB/s Sequential Read & 520MB/s Sequential Write αξιοποιώντας το SATA 3 πρωτόκολλο μεταφοράς. O Vertex 3 240GB αποτελείτε από 16 κομμάτια Micron 29D128G08CFAAB 25nm NAND ICs των 16GB τα οποία δρομολογούνται από τον SandForce SF-2281VA1-SDC-ES controller .

 

OCZ Vertex 3 240GB Specifications:

• SandForce SF-2281 Controller
  
• Πραγματική Χωρητικότητα: 223.5GB
  
• SATA 6Gb/s Ιnterface
  
• 25nm MLC NAND
  
• Native TRIM support
  
• Maximum Sequential Read - 550 MB/s
  
• Maximum Sequential Write - 525 MB/s
  
• 4KB Random Write IOPS- Μέχρι και 60,000 IOPS
  
• Enhanced BCH ECC capability
  
• Υποστήριξη SATA-7 Security Erase
  
• TBW - 232TB μεχρι και 1.44 PB
  
• MTBF - 2 Εκατομμύρια ωρες
  
• 3 έτη εγγύηση
  

[page=O Vertex 3 στον φακό]

 

 

 

[page=Το εσωτερικό του δίσκου] Ο SandForce δεν ακολουθεί το πρότυπο αρχιτεκτονικής του Indilinx Barefoot. Αυτό που κάνει είναι να συμπιέζει τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο και τα αποθηκεύσει προσωρινά για τις ανάγκες της cache. Αυτό είναι όλο το τρικ της υπόθεσης, κατά αυτόν τον τρόπο πετυχαίνει την γρήγορη μεταφορά δεδομένων και συνάμα μεγάλες επιδόσεις. Για την διαχείριση όλων αυτών των καναλιών θα δείτε έναν μικροσκοπικό μικροελεγκτή δίπλα στην μικρή NAND μνήμη cache.

 

Γιατί είναι τόσο σημαντικό για έχουμε καλές επιδόσεις σε αρχεία τυχαίου μεγέθους (random I/O speed); Λοιπόν, η ιστορία μας το δίδαξε με τον δύσκολο τρόπο, όπου οι περισσότεροι φθηνοί SSD της πρώτης γενιάς με τον JMicron controller, είχαν πρόβλημα με την με την πολύ μικρή cache τους (8kB / 16KB). Αν έγραφαν πολλά και μικρού μεγέθους αρχεία ταυτόχρονα, τότε άρχιζαν να πνίγονται και οδηγόντουσαν σε ένα botteleneck δεδομένων του δίσκου. Η λύση στο πρόβλημα διορθώθηκε την αντικατάστασης της cache, μεγαλύτερου μεγέθους μνήμες.

 

Η υπόληψη και το όνομα του JMicron πληγώθηκε αρκετά με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος δυστάζει ακόμα και σήμερα να τον ξανα εμπιστευτεί, ωστόσο τα καινούρια μοντέλα όπως JMF612 τα πάνε περίφημα.

 

Για να κλείσουμε αυτή τη συζήτηση, η αντικατάσταση των cache με μεγαλύτερες SDRAM buffers, ή πρόσφατα η προσέγγιση του SandForce, έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην εξάλειψη του bottleneck. Ας τον δούμε από μέσα.

 

Το εσωτερικό του δίσκου:

 

 

 

 

Ο πασίγνωστος νέος SandForce Controller:

 

 

240GB MLC Nand Flash:

 

 

 

 

 

[page=Tips εγκατάστασης των Windows]Η διαδικασία εγκατάστασης ενός δίσκου SSD δεν διαφέρει από την εγκατάσταση ενός HDD. Συνδέουμε το SATA και το καλώδιο τροφοδοσίας και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το μηχανάκι μας. Μόλις ανοίξει το υπολογιστής, το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε είναι ότι δεν ακούεται πλέον το "γρούτσου-γρούτσου" που έκανε ο μηχανικός δίσκος. Ησυχία! Από την άλλη, αυτός ο ήχος που έκαναν οι HDD, κατά κάποιο τρόπο μας ενημέρωνε ότι «ζει» ακόμα. Τώρα, κοιτάζοντας τον SSD…αναρωτιέμαι καμιά φορα… τώρα αυτό το πράγμα λειτουργεί; (loooool)

 

Τέρμα λοιπόν οι ενοχλητικοί θόρυβοι. Απόλυτη ησυχία, και μου αρέσει πολύ

 

Ο δεύτερος παράγοντας που θα παρατηρήσετε είναι η θερμότητα. Οι μοντέρνοι HDD έχουν την τάση να θερμαίνονται αρκετά, ή τουλάχιστον να θερμαίνονται αισθητά. Όταν δεν τους ψύχετε, μπορούν να φτάσουν θερμοκρασίας 40-50 C πολύ εύκολα. Μην ανησυχείτε όμως, οι HDD μπορούν να τα βγάλουν πέρα, από την άλλη οι SSD παραμένουν ψυχροί και δροσεροί καθώς οι περισσότεροι SSD έχουν temps από 28-30 C.

 

Και μετά από όλα αυτά ορίστε και το πρώτα σας boot σε SSD, περίεργο… είναι γρήγορο… πραγματικά γρήγορο. Εδώ είναι που αρχίζετε να χαζο-χαζογελάτε περήφανοι για το σύστημά σας. Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για κάποια πράγματα που πρέπει να προσέξετε, θυμάστε που σας είπα ότι είναι MLC τύπου και θέλουμε να μας κρατήσει συντροφιά για τουλάχιστον δέκα χρόνια, σωστά ;

 

 

Τι πρέπει να προσέξετε

Έχοντας έναν SSD πρέπει να τον φροντίσετε κατάλληλα έτσι ώστε να σας κρατήσει συντροφιά όσο το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά δεν εννοώ να του γλυκομιλάτε, να τον κερνάτε μπύρες και βγαίνετε έξω μαζί του για καφέ, αλλά να ρυθμίσετε κατάλληλα το λειτουργικό περιβάλλον και να το προσαρμόσετε στα μέτρα του. Πράγματα όπως HDD Optimization, superfetch και prefetch αναγκάζουν τον δίσκο να γράφει πολλά μικρά αρχεία με αποτέλεσμα να μειώνεται η επίδοσή του σταδιακά. Εν ολίγοις τα πιο βασικά που πρέπει να κάνετε είναι:

• Drive indexing [Απενεργοποίηση]
  
• Prefetch [Απενεργοποίηση]
  
• Superhetch [Απενεργοποίηση]
  
• Defragmentation [Απενεργοποίηση]
  
• Και άλλα πολλά τα οποία θα τα βρείτε όλα αναλυτικά στο άρθρο μας «Ρυθμίστε τον SSD».
  

Μην ξεχάσετε να περάσετε το καινούριο firmware (σε εμάς ήταν ήδη περασμένο), αν αλλάξετε το configuration των δίσκων από το BIOS σε AHCI (από IDE ή SATA Compatible/Enhanced) και φυσικά να κατεβάσετε τους καινούριους drivers της Intel. ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι drivers των Windows 7 που εγκαθιστώνται αυτόματα προσφέρουν χαμηλώτερες επιδόσεις από αυτούς της Intel.

 

[page=To σύστημα των δοκιμών]Η Συνταγή για άλλη μια φορά είναι γνωστή. Θα συγκρίνουμε τον νέο Vertex 3 Pro 240GB με τους Intel 510 250GB, Intel 320 300GB & τον παλαιό Intel Postville 80GB G2 X25-M. Για να έχουμε ξεκάθαρα αποτελέσματα το λειτουργικό (Windows 7 SP1 x64) θα τρέχει σε έναν απλό μηχανικό δίσκο, ενώ οι SSD θα είναι συνδεδεμένοι στις SATA3 θύρες της Gigabyte P67A-UD4. Αξίζει να σημειωθεί ότι χρησιμοποιήσαμε τον Intel RST Driver 10.1.0.1008 ενώ ο Controller βρισκόταν σε ΑHCI Μode. Για ποιο ξεκάθαρα αποτελέσματα ο SSD σβήστηκε με την λειτουργία HDDErase σε άλλο σύστημα μιας και η μητρική μας κολλούσε κατά την διάρκεια P.O.S.T. όταν βάζαμε τον Controller σε IDE Mode.

 

Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήθηκαν τα ποιο γνωστά μετρο-προγράμματα:

• ΗDtach 3.0.4.0
  
• ATTO HDD BenchMark 2.41
  
• CrystalDiskMark 3
  
• AS SSD BenchMark
  
• HDTune 3.60 Pro
  
• IoMeter
  
• PCMark 2005 HDD Suite
  
• PCMark Vantage HDD Suite
  

Για το ΙοMeter Χρησιμοποιήσαμε Custom Presets τα οποία είχαν Random 100% Read/Write 4K Queue Depth=1 και Sequential 100% Read/Write 512K Queue Depth=1:

 

[page=HDTach & ATTO BenchMark]

 

Χρησιμοποιήσαμε τα HDTach/ATTO BenchMark σαν τα ποιο δημοφιλέστερα και παλαιότερα προγράμματα για την καταμέτρηση του Average/Burst Read - Write (Sequential) των δίσκων. Ένα από τα καλύτερα εργαλεία διαθέσιμα στο internet που σας επιτρέπει να μετρήσετε πραγματικά την απόδοση του αποθηκευτικού μηχανισμού σας, είναι το ATTO. Συγκεκριμένα είναι το αγαπημένο μου benchmark και το θεωρώ τρομερά αξιόπιστο όπως άλλωστε και όλες οι μεγάλες εταιρίες που βασίζουν τα αποτελέσματά τους σ’αυτό. Παρέχει ακριβή αποτελέσματα και δίνει την δυνατότητα να επιλέξεις εσύ ποια block sizes θέλεις να τεστάρεις. Εμείς χρησιμοποιούμε την πεπατημένη οδό των default ρυθμίσεων έτσι ώστε να έχετε την καλύτερη δυνατή συγκρίσιμη εικόνα τόσο με τα πολύ μικρά όσο και με τα πολύ μεγάλα αρχεία.

 

Το HD Tach είναι ένα benchmark που έχει να κάνει κυρίως με κανονικούς φυσικούς δίσκους βασισμένο σε έναν ειδικό πυρήνα kernel VXD με σκοπό να πιάσει την μέγιστη ακρίβεια κατά το πέρασμα του filesystem. Εδώ πέρα το τεστ ανάγνωσης διαφέρει από τα υπόλοιπα. Βλέπετε, τα περισσότερα benchmarks δημιουργούν αρχικά ένα αρχείο στον σκληρό δίσκο και μετά πραγματοποιούν όλες τους τις μετρήσεις και τα τεστ πάνω σ’αυτό. Το πρόβλημα με τους καινούριους σκληρούς δίσκους εντοπίζεται στο zone bit recording το οποίο επιτρέπει ταχύτητες ανάγνωσης ανάλογα με το που βρίσκονται τα δεδομένα. Αν τα δεδομένα βρίσκονται κάπου εξωτερικά στον δίσκο τότε μεταφέρονται πολύ πιο γρήγορα από το αν ήταν εσωτερικά του δίσκου.

 

[page=CrystalDiskMark & AS SSD BenchMark]Το CrystalDiskMark και το AS SSD BenchMark πρωτοεμφανίστηκαν μαζί με τους πρώτους SSD. Θέλοντας να δείξουν την διάφορα των SSD απο τους απλούς μηχανικούς δίσκους τα 2 αυτά Benchmark εκτός από Sequential Read/Writes μετράνε και Random Read/Writes σε μικρά σε μέγεθος Αρχεία (4Κ-512Κ). Το AS καθορίζει την απόδοση ενός Solid State Drive (SSD). Το εργαλείο διαθέτει τέσσερα συνθετικά test και τρία πρακτικά test . Το σπουδαίο με αυτό είναι ότι έχει να κάνει εξολοκλήρου με τυχαία δεδομένα τόσο σε ανάγνωση όσο και σε εγγραφή, τα οποία δεν επιδέχονται μεγάλη συμπίεση.

 

[page=HDTune & IOMeter ]Χρησιμοποιήσαμε το HDTune και το IOMeter για να μετρησουμε τα IOPS (Input/Output Operations Per Second) των 3 δίσκων της δοκιμής. Για το ΙοMeter χρησιμοποιήσαμε 2 Presets, ενα που μετράει 4Κ Random Read/Writes και ενα που μετράει 512Κ Sequential Read/Writes. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΗD Tune Pro είναι ένα δύσκολο εργαλείο που καταπονεί αρκετά τον σκληρό δίσκο. Περιέχει διάφορες λειτουργίες και μετρήσεις καθώς και μερικά SMART υποπρογράμματα που ψάχνουν στον δίσκο για τυχόν λάθη ή σφάλματα. Οι κατασκευαστές έχουν δηλώσει από την μεριά τους ότι κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να αποφανθεί σωστά για την υγεία του SSD και καλό θα ήταν να μην τα εκλαμβάνουμε ως επίσημες ενδείξεις. Ας δούμε πως τα πήγανε οι δίσκοι της δοκιμής:

 

 

 

 

 

[page=PCMark 2005 & PCMark Vantage ]

Όλοι γνωρίσουμε το πόσο σημαντικά είναι τα HDDTests των PCMark Benchmark της FutureMark. Έτσι χρησιμοποιήσαμε τα ΗDD Tests για συγκρίνουμε τους δυο δίσκους αλλά και για να δούμε με μια άλλη μάτια -αυτή της καθημερινής χρήσης τις επιδόσεις του Vertex 3 240GB.

 

Τι αντιπροσωπεύουν τα γραγήματα:

• HDD1 – Τα Spyware είναι πλέον γνωστά για την κακόβουλη δουλειά που κάνουν σε συστήματα χωρίς προστασία. Δοκιμάζει το Windows Defender έτσι ώστε να γίνει Scan του συστήματος από ιούς και spyware.
  
• HDD2 - Streaming δεδομένων από έναν σκληρό δίσκο σε παιχνίδια που έχουν πολλές απαιτήσεις.
  
• HDD3 – Εισάγοντας φωτογραφίες ή βίντεο από την κάμερα ή την φωτογραφική μηχάνη μέσα στο Windows Photo Gallery.
  
• HDD4 – Η εκκίνηση των Vista γονατίζει πολλά συστήματα, αλλά ένας γρήγορος HDD μπορεί να μειώσει αυτόν τον χρόνο φόρτωσης (load-time).
  
• HDD5 – Ενδιαφέρον επεξεργασία βίντεο μέσω του Windows Movie Maker. Χρονοβόρο, εκτός κι αν έχεις υψηλής απόδοσης SSD.
  
• HDD6 – Windows Media Center και ταυτόχρονη λήψη και εγγραφή βίντεο που κάνει streaming σ’έναν Extender πχ σαν το Xbox360.
  
• HDD7 – Κατηγοριοποιώντας την μουσική βιβλιοθήκη για γρήγορους και δυνατούς σκληρούς δίσκους.
  
• HDD8 – Διάφορες εφαρμογές που κάνουν πολύ ώρα να φορτώσουν – εκτός κι αν έχετε μεγάλης επίδοσης HDD.
  

[page=Επίλογος - Συμπεράσματα ]

 

 

Ο OCZ Vertex 3 είναι ένας SSD που στοχεύει την Εnthusiast-Class χρηστών. Χάρη στον SandForce SF-2281 Controller ο Vertex 3 εντυπωσιάζει με τις επιδόσεις του, αφού μέσα σε μια γενιά δίσκων SSD η OCZ κατάφερε να διπλασιάσει σχεδόν την ταχύτητά στα συνθετικά μετρο-προγράμματα. Η μεγάλη του χωρητικότητα (240GB) και η υποστήριξη της εντολή TRIM τον κάνει πανάξια επιλογή για ένα σύστημα μεγάλων επιδόσεων.

 

 

 

 

Πλεονεκτήματα

• Μεγάλη χωρητικότητα,
  
• Μεγάλα Sequential Read/Writes,
  
• Νέος SandForce SF-2281 Controller
  
• TRIM Support
  

Μειονεκτήματα

 

• Ελαφρώς Χαμηλότερη Απόδοση σε SATA 3Gb/s έναντι των Vertex 2.
  

Τιμή

• 460 €