Παρουσίαση OCZ RevoDrive X2 240GB

[page=Εισαγωγή]Reviewed by: Γεωργιάδης Παναγιώτης Edited by: Γιώργος Βασιλικός

Η είσοδος των SSD στην ελληνική αγορά έχει αρχίσει να αυξάνεται καθώς όλο και περισσότεροι χρήστες εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να αποκτήσουν την ταχύτητα και τις επιδόσεις της νέας γενιάς. Οι συζητήσεις στα forum έχουν ανάψει για τα καλά. Καθημερινά δημιουργούνται νέα threads και posts γεμάτα νούμερα, screenshots από benchmarks και άγνωστες λέξεις για μερικούς, όπως είναι τα IOPS. Στο ίδιο έργο φαίνεται να συμβάλουν και τα τεχνολογικά περιοδικά, αφού και αυτά με την σειρά τους προσφέρουν ποιοτικά άρθρα και παρουσιάσεις γύρω από την νέα αυτή τεχνολογία που κάνει τον έλληνα να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

 

Στην οικογένεια του Insomnia, έχουμε ήδη τρεις παρουσιάσεις και συνεχίζουμε ακάθεκτοι αυτό που ξεκινήσαμε από την αρχή του έτους. Ο στόχος μας είναι να σας προσφέρουμε μία αντικειμενική άποψη γύρω από τον δίσκο, να δούμε τα υπέρ και τα κατά, να μετρήσουμε τις επιδόσεις του και να σχολιάσουμε εποικοδομητικά την συμπεριφορά του, αλλά πάνω από όλα να ακούσουμε την δική σας κριτική και άποψη πάνω στο θέμα.

 

Στην σημερινή 4η (τέταρτη) παρουσίαση SSD, θα ασχοληθούμε περισσότερο με τις ικανότητες που έχει αυτή η τεχνολογία και θα πάρουμε μία γεύση από τον ίσως ικανότερο SSD που κυκλοφορεί αυτή την στιγμή στην αγορά. Ο λόγος για τον υβριδικό Revodrive X2 από την γνωστή OCZ η οποία έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του στέμματος των bytes. Όχι δεν πρόκειται για έναν ακόμα δίσκο που τον συνδέετε με SATA, αλλά για μία κάρτα SSD η οποία μπαίνει στις θύρες PCI-Express – την ίδια θύρα με την κάρτα γραφικών. Σύμφωνα με το τμήμα marketing και όλα όσα είδαμε στην Cebit στο Ανόβερο, οι επιδόσεις του αγγίζουν τα 720MB/s… νούμερο που φαντάζει μαγικό για τους περισσότερους από εμάς, αφού ακόμα και ο «παλιός» 200-300MB/s δίσκος κάνει το σύστημά μας να πετάει.

Με αυτό λοιπόν θα ασχοληθούμε στην σημερινή μας παρουσίαση και ομολογώ ότι είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που μας δίνεται η ευκαιρία να σας παρουσιάσουμε ένα προϊόν αιχμής, ενώ ένας λόγος παραπάνω να ευχαριστήσουμε την OCZ που μας εμπιστεύεται πρώτους απ’ όλους για τα προϊόντα της.

 

Πιάστε έναν φραπέ μέτριο για εσάς, μία μπύρα για τον κολλητό σας που του στείλατε το link και φύγαμε!

 

[page=Τι είναι SSD] Παράλληλα με την πρόοδο της τεχνολογίας των πολυπύρηνων CPUs και της εξέλιξης των GPUs, μία νέα τεχνολογία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ραγδαία αυτή την εποχή -- οι δίσκοι SSD. Μέρα με την μέρα βομβαρδίζουν ολοένα και περισσότερο την αγορά, ενώ δεν σταματούν ούτε λεπτό να εξελίσσονται – αργά μεν αλλά σταθερά.

 

Θυμάμαι πριν 4-5 χρόνια, είχα ένα φλασάκι 256MB με ταχύτητα εγγραφής 400KB/sec, μιλάμε για τρομερές επιδόσεις για εκείνη την εποχή. Μόλις οι κατασκευαστές κατόρθωσαν να φτιάξουν το πρώτο φλασάκι με μνήμη 1GB, τότε θα λέγαμε ότι πλέον τα πράγματα βρήκαν το δρόμο τους. Πριν το καταλάβουμε καν, η αγορά γέμισε από φλασάκια χωρητικότητας 1, 2, 4, 8,3 2 και 64GB, ενώ τα 256GB φαντάζουν αρκετά μακριά ακόμα. Για παράδειγμα, και ποιος δεν έχει φλασάκι σήμερα; Με τον καιρό έγινε μόδα και άνοιξε τα μάτια των διορατικών κατασκευαστών.

 

Ένας από τους λόγους που τους τράβηξε την προσοχή, έχει να κάνει με την flash-μνήμη και την σχέσης της με την ταχύτητα ανάγνωσης/εγγραφής. Με την υιοθέτηση του πολύκάναλου ελεγκτή μέσα στην μνήμη, οι επιδόσεις και οι ταχύτητες ανάγνωσης/εγγραφής αυξήθηκαν κατακόρυφα και κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο SSD.

 

Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και η μετάβαση έγινε κάπως βιαστικά, ιδίως σε φορητές συσκευές όπως είναι τα laptops, καθώς στην πορεία ακολούθησαν οι servers και τα Desktop PC. Άσχετα από τα μηχανικά μέρη ενός παραδοσιακού σκληρού δίσκου (βλ. DC motor), οι SSD δεν έχουν καθόλου κινούμενα μέρη. Αποτελούνται εξολοκλήρου από μια πλακέτα, στην οποία βρίσκονται τα κυκλώματα μνήμης και στο κέντρο συνήθως βρίσκεται ο πολυκάναλος ελεγκτής. Στην τελική, τα πλεονεκτήματα που έχουν οι SSD απέναντι στους μηχανικούς δίσκους είναι πάρα πολλά και σίγουρα δικαιώνουν την μετάβαση.

 

Ωστόσο κανείς δεν είναι τέλειος. Οι SSD έχουν κι αυτή την δικιά τους αδυναμία… είναι αρκετά ακριβοί. Βρισκόμαστε εν έτη 2010, και ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε τεχνολογία που γνώρισε παρόμοια αύξηση με όρους ταχύτητας και αξιοπιστίας σε σύγκριση με τα χρήματα που πρέπει πληρώσουμε για αυτήν. Αν και η αξία ενός προϊόντος είναι κάτι σχετικό, είδαμε στις αρχές ότι οι πρώτοι SSD, αν και πανάκριβοι άρχισαν σιγα-σιγά με τον καιρό να ανταγωνίζονται τις τιμές των γρήγορων Raptors (γρήγοροι μηχανικοί δίσκοι με 10.000 RPM).

 

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω θα ήθελα να σας διευκρινίσω την διαφορά μεταξύ ενός παραδοσιακού HDD (σκληρού δίσκου) και ενός καινούριου SSD. Όταν μελετάμε έναν σκληρό δίσκο, βλέπουμε μία συσκευή η οποία αποτελείται από μοτορ, μαγνητικά platters, και κεφαλές ανάγνωσης/εγγραφής. Αντίθετα ένας Solid-state drive αποτελείται μόνο από μία μνήμη τύπου flash και δεν έχει κανένα κινούμενο μέρος, γεγονός στο οποίο οφείλονται οι μεγάλες επιδόσεις του.

 

Παιδιά, τα πράγματα είναι απλά, οι solid state disks (SSDs) είναι κατά γενική ομολογία γρηγορότεροι από τους κανονικούς σκληρούς δίσκους και αυτό επειδή έχουν μηδενική καθυστέρηση – aka latency ( πλέον δεν χρειάζεται να κινηθεί καμία κεφαλή για να γράψει ή να διαβάσει δεδομένα). Προσθέστε επίσης το γεγονός ότι οι SSD μπορούν να απευθυνθούν σε πολλά κανάλια, ως κατά μία έννοια εσωτερικού RAID, που σας δίνει απίστευτα γρήγορες ταχύτητες. Στις αρχές αυτού του έτους είδαμε δίσκους SSD να φτάνουν μέχρι και τα 200 MB/s write speed και 250 MB/S read speed, και αυτοί οι αριθμοί εξακολουθούν να αλλάζουν και να βελτιώνονται όσο περνάει ο καιρός.

 

Οξύμωρο είναι το ότι οι SSD είναι πιο σκληροί για να πεθάνουν, παρά ένας τυπικός σκληρός δίσκος ο οποίος αν πέσει κάτω… άντε μετά να διορθώσεις κεφαλές, να απομαγνητίσεις τα δεδομένα και ιστορίες για RMA… Σαν αποτέλεσμα, οι SSD είναι πιο ευέλικτοι σαν συσκευές, καθώς μπορείτε να τους τοποθετήσετε οπουδήποτε χωρίς να απαιτείται η πλήρης στήριξή τους.

 

 

Η διαφορά μεταξύ SLC και MLC

 

Όλες οι μνήμες flash δεν φτιάχτηκαν για να αποδίδουν το ίδιο. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι: SLC και MLC. Αναλύοντας τα γράμματα, το LC σημαίνει Level Cells, ενώ το S και το M σημαίνουν όπως ήδη πιθανόν να έχετε μαντέψει μερικοί, Single και Multi αντίστοιχα. Ας τα βάλουμε κάτω:

• SLC είναι γρηγορότεροι και έχουν περίπου 100,000 με 1 εκατομ. Κύκλους εγγραφής.
  
• MLC είναι ένα σκαλοπάτι κατώτερης ταχύτητας αλλά φθηνότεροι, δυστυχώς λιγότερο αξιόπιστοι (μερικές φορές έχουν λίγες, περίπου 10,000 στροφές εγγραφής).
  

Υπάρχουν ειδικά filesystems (πχ NTFS) και firmware τα οποία δίνουν λύσεις στο πρόβλημα με το να γράφουν δεδομένα σ’ ολόκληρο τον δίσκο (μία τεχνική που λέγεται Wear Leveling), παρά από το να αντιγράφουν τα δεδομένα στην ίδια θέση/κελί. Με λίγα λόγια, τα δεδομένα εξαπλώνονται εξίσου κανονικά σε όλα τα κελιά του δίσκου, έτσι ώστε να μην έχουμε πολλαπλές εγγραφές πάνω στην ίδια περιοχή. Το Wear Leveling δεν γίνεται στο hardware κομμάτι, αλλά μέσω firmware που φοράει ο SSD. Το όνομά του παραπέμπει στην λειτουργία του. Εγώ δεν πρόκειται να φορέσω δύο μπουφάν το ένα επάνω στ’ άλλο. Θα βγάλω το ένα (εκτός κι αν είστε στην Ανταρκτική) και μετά θα φορέσω το άλλο. Έτσι και ο δίσκος δεν πρόκειται να «φορέσει τα δεδομένα» στην ίδια περιοχή την στιγμή που υπάρχει άλλη περιοχή διαθέσιμη.

 

Μέχρι αυτή την στιγμή η διάρκεια ζωής ενός δίσκου SSD έχει MTBF (Mean Time Before Failure) 1,500,000 με 2,000,000 και … για να λέμε πράγματα με το όνομά τους, ο αριθμός αυτός δε σημαίνει κάτι… Ουσιαστικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο καιρό θα ζήσει ο δίσκος μας πριν γράψει πολλές φορές πάνω στα block του.

 

Οι κύκλοι εγγραφής είναι ανά κελί, όχι ανά δίσκο, και όλοι οι ελεγκτές υποστηρίζουν wear leveling (χρησιμοποιώντας διαφορετικά κελιά) εδώ και αρκετά χρόνια. Κάθε χαλασμένο κελί θα εντοπίζεται και θα εξαιρείται από την διαδικασία όπως ένα προβληματικό block στους μηχανικούς δίσκους.

 

Ο ένοχος στην υπόθεση MLC είναι η διάρκεια ζωής του, αυτό που λέμε lifespan. Η κλασσική ερώτηση, πόσο καιρό θα κρατήσει; Δεν έχει απάντηση προς το παρών, το μέλλον θα δείξει… Όμως, για να μην τα παραλέμε, η μοντέρνα τεχνολογία της μνήμης τύπου flash με την διόρθωση σφαλμάτων δίνουν αξιοπιστία του δίσκου στο PC που ξεπερνάει τα 10 χρόνια κανονικής χρήσης. Παρόλα αυτά, η διάρκεια ζωής ενός SSD εξακολουθεί να είναι θέμα τύχης.

 

[page=Τεχνικά χαρακτηριστικά]Αρκετά με τις γενικές γνώσεις, ήρθε η στιγμή να επικεντρωθούμε στον σημερινό προϊόν. O OCZ Revodrive X2 βασίζεται πάνω στην τεχνολογία MLC NAND flash memory και διαφέρει από τους υπόλοιπους διότι έχει τον δικό του ενσωματωμένο ελεγκτή (δεν κάνει χρήση του ICHR10 της μητρικής), ούτε συνδέεται στα SATA. Οι λογικές πύλες NAND βρίσκονται πάνω στο PCB του δίσκου, τον οποίον συνδέεται σαν μία κάρτα γραφικών στην θύρα PCI Express x4/x8/x16 (δεν παίζει ρόλο) του υπολογιστή σας.

 

Όπως σας αναφέραμε νωρίτερα, ο δίσκος διαφημίζεται για τις πρωτοφανείς ταχύτητες (ή μάλλον καλύτερα συχνότητες) μεταφοράς δεδομένων ανάγνωσης αγγίζοντας τα 740 MB/s και εγγραφής 720 MB/s. Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η OCZ αλλά και ο κάθε κατασκευαστής αρέσκεται στο να παρουσιάζει και να διαφημίζει μόνο την μέγιστη ικανότητα του προϊόντος, χωρίς να κάνει λόγο για την συμπεριφορά του δίσκου σε καθημερινή χρήση ή λαμβάνοντας υπόψη του ένα μέσο όρο επιδόσεων. Παρόλα αυτά, όπως θα δείτε και στην συνέχεια μέσω των δοκιμών μας, ο Revodrive είναι πραγματικά γρήγορος!!!

 

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

• Κατασκευαστής: OCZ
  
• Μοντέλο: Revodrive X2
  
• Χωρητικότητα: 240GB
  
• Τιμή ανά GB: 2,3€/MB
  
• Διασύνδεση: PCI Express
  
• Τύπος: Multi Level Cell
  
• Trim: Πλέον ναι (με το καινούριο firmware)
  
• Ανάγνωση: 740MB/s
  
• Εγγραφή: 720MB/s
  
• Εγγύηση: 3 χρόνια
  

H σειρά Revodrive X2 απαρτίζεται από τα μοντέλα: 100, 160, 240, 360, 480 και 960GB (!!!!!), ενώ οι τιμές που τους αναλογούν αρχίζουν από τα 375 Ευρώ για τον 100άρι και φτάνουν μέχρι και τα ~3000 Ευρώ για τα 960GB. Σίγουρα είναι αρκετά τα χρήματα, και θα περιμέναμε μία εγγύηση 5 χρόνων, έναντι 3.

 

 

[page=Η συσκευασία]

Η συσκευασία του Revodrive X2 δεν διαφέρει με την αντίστοιχη συσκευασία του προγενέστερου μοντέλου Revodrive 1X. Αυτό που τονίζεται ιδιαίτερα είναι το γράμμα R - Revolution που σημαίνει επανάσταση, δηλαδή ένας δίσκος που θα φέρει την επανάσταση στων χώρο της αποθήκευσης και της μεταφοράς δεδομένων.

 

 

Στην πίσω μεριά της συσκευασία βλέπετε περισσότερες λεπτομέριες σε 9 διαφορετικές γλώσσες. Κάτω δεξία είναι τα βασικά τεχνικά χαρακτηριτικά του δίσκου (μέγεθος, χωρητκότητα, επιδόσεις κλπ) ενώ αναφέρεται και το όνομα του ελεγκτή SandForce.

 

 

 

Ανοίγοντας την συσκευασία θα δείτε ένα ακόμα ίδιο (περίπου) κουτί το οποίο είναι εμφανές πιο σκληρό και ανθεκτικό ντυμμένο στα ασπρόμαυρα χρώματα.

 

 

 

 

 

Ανοίγοντας το συρτάρι της συσκασία αποκαλύπτεται ο δίσκος μέσα σ'ένα σκληρό αφρολέξ που τον προστατεύει, καθώς ο ίδιος βρίσκεται μέσα σε ειδικό αντιστατικό σακουλάκι για περισσότερη ασφάλεια. Δεν υπάρχει κάποιο CD με drivers αλλά μόνο ένα μικρό manual μαζί με ένα sticker.

 

 

 

 

 

Μία ακόμα πιο κοντινή φωτογραφία. Τώρα βλέπετε κάπως καλύτερα την προστασία του δίσκου που σας λέγαμε νωρίτερα και μπορείτε να αποκτήσετε την δική σας προσωπική άποψη. Αν θέλετε την δική μου γνώμη, πιστεύω ότι είναι πρακτική και ικανοποιητική για αυτό που χρειαζόμαστε.

 

 

 

[page=Ο Revodrive στον φακό]

"Προσοχή, τα περιεχόμενα της συσκευασίας είναι ευαίσθητα σε ηλεκτροστατικό ηλεκτρισμό." είναι το πλέον κλασσικό μύνημα που βλέπουμε σ'όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές.

 

 

Κυρίες και κύριοι, το Insomnia.gr σας παρουσίαζει τον επαναστατικό δίσκο της OCZ, με όνομα RevoDrive X2. Αποτελείται από 4 μικρότερους δίσκους ssd 64αριδες τους οποίους έχει σε Raid 0 με δικό του controller.

 

 

 

Το χρώμα του PCB είναι πολύ σκούρο καφέ, και μόνο σε πολύ δυνατό φώς θα το δείτε. Μέσα στο σύστημά σας φαίνεται μαύρο, ενώ έχει 4 LED μπλε χρώματα που αναβοσβήνουν καθώς μεταφέρετε δεδομένα.

 

 

 

Όπως βλέπετε αποτελείται από 2 πλακέτες. Σε κάθε πλακέτα βρίσκονται 2 SSD 64GB. Η πλακέτα του δίσκου είναι πολύ λεπτή και δεν θα σας προκαλέσει πρόβλημα. Εγκαταστείστε τον στην υποδοχή PCI Express (εκεί που βάζετε την κάρτα γραφικών) και είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε.

 

 

 

Η καρδιά του Revodrive. Σ'αυτό το σημείο θα θέλαμε να τονίσουμε ότι καλό θα ήταν να βλέπαμε μία μικρή *συμβολικού μεγέθους* ψύκτρα η οποία θα βοηθούσε στην αποτελεσματικότερη ψύξη του δίσκου. Σε ορισμένες περιπτώσεις που τον ζορίσαμε αρκετά κατά την διάρκεια των benchmarks ο δίσκος ήταν αρκετά ζεστός και η θερμοκρασία έφτασε τους 90 - 100 Κελσίου (την μετρήσαμε με infrared πιστόλι). Μία άλλη λύση είναι να αγοράσετε μικρά ψυκτράκια από τo e-bay που δε στοιχίζουν πάνω από 3-4 Ευρώ ανά δεκάδα. Βέβαια, δεν έχει διαπιστωθεί κάποιο πρόβλημα λόγω θερμοκρασίας, όπότε συμπαιρένουμε ότι ο δίσκος είναι κατασκευασμένος για παρόμοιες συνθήκες λειτουργίας.

 

 

 

 

 

 

Εδώ βλέπετε τους ελεγκτές (Controllers) με κωδική ονομασία SandForce, και πιο συγκεκριμένα SF-1222TA3-SBH. Ο δίσκος έχει δικό του ενσωματωμένο ελεγκτή που κάνει Raid, το οποίο σημαίνει ότι δεν παίζει ρόλο το Martvel / ICHR10 της μητρικής σας.

 

 

 

 

 

 

 

[page=Στήνοντας το RAID 0]

Στο πρώτο boot πατάτε Ctrl+I και μπαίνετε στον πίνακα ελέγχου του Controller για τον Revodrive. Εκεί επιλέγετε το Create Raid Set.

 

 

Στην συνέχεια επιλέγετε τον αριθμό των δίσκων που θα πάρουν μέρος στην συστυχία Raid. Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ο δίσκος αποτελείται από 4x64GB, συνεπώς επιλέγετε το νούμερο 4.

 

 

Εδώ επιλέγετε το manual configuration (και το auto μια χαρα παίζει).

 

 

Διαλέξετε το μέγεθος της χωρητικότητας του Raid που θέλετε να φτιάξετε. Το μέγιστο είναι 223GB.

 

 

 

Αμέσως-αμέσως, βλέπετε ότι δημιουργήθηκε κάτω δεξία στην οθόνη σας η συστηχία Sil Raid0 Set 223GB. Σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά μπορείτε πάντα να επιλέξετε Resolve conflicts ή να διαγράψετε το Raid. Προσοχή, δεν μπορείτε να κάνετε Secure Erase τον δίσκο με hot swap ενώ θα εμφανίζεται πάντα ως frozen. Αν το επιχειρήσετε πάντως (εμείς το κάναμε) μετά θα δυσκολευτείτε να ξανα φτιάξετε το Raid γιατι θα χτυπάει ο controller. Συνεπώς όσοι φίλοι θέλουν να κάνουν ένα Secure Erase τον δίσκο (προτείνεται!) ας ακολουθήσουν τα παρακάτω βήματα με προσοχή:

 

 

Για να κάνετε Secure Erase τον Revodrive X2 επιλέγετε την επιλογή Low Level Format και επιλέγεται έναν έναν τους παρακάτω τέσσερις δίσκους (0 --> 3). Αν αναρωτιέστε γιατί γράφουν 55GB και όχι 64GB που σας είπαμε πριν, είναι γιατί ο SandForce χρειάζεται κάποιον ειδικό χώρο, μη προσπελάσιμο, για να κανει την συμπίεση των δεδομένων.

 

 

 

Αφού τους επιλέξετε όλους, θα δείτε ότι μεταφέρονται στα δεξία της οθόνης.

 

 

 

Πλέον δεν έχετε να παρά να πατήσετε το Secure Format για να ολοκηρωθεί το secure erase του δίσκου. Δεν έχετε τίποτα να φοβάστε και είναι λειτουργίες οι οποίες πρέπει να μάθετε να τις χειρίζεστε και να τις χρησιμοποιείτε χωρίς φόβο και πάθος.

 

 

[page=Εγκατάσταση και ρυθμίσεις Windows]

Για την εγκατάσταση των Windows στον Revodrive τα πράγματα ξεφεύγουν λίγο από το κανονικό. Όπως βλέπετε, χωρίς να έχω κανέναν άλλο δίσκο στο σύστημά μου, δεν μου εμφανίζει τον δίσκο. Για αυτό θα χρειαστεί να κατεβάσετε τους drivers, να τους αποθηκεύσετε σε ένα flashdisk και να τους φορτώσετε κατά την ώρα της εγκατάστασης του λειτουργικού συστήματος.

 

 

Αμέσως θα δείτε ότι τα Windows 7 θα εντοπίσουν τον δίσκο ως Silicon Image Sil 4124 SoftRaid 5 Controller.

 

 

Πλέον απο δω και πέρα γνωρίζετε πολύ καλά την διαδικασία εγκατάσταση των Windows. Στην εικόνα περνάμε το firmware με το οποίο τα windows θα καταφέρουν να δουν τον Revodrive.

 

 

Να τος! Disk 1 Unallocated Space με μέγεθος 223.6GB προσπελάσιμα. Πατήστε Next για να ξεκινήσει η εγκατάσταση των Windows 7 στον δίσκο σας.

 

 

 

 

WOW, δεν πρόλαβα να πιω τον καφέ μου και φτάσαμε κι όλας στο 65% . Αρκετά γρήγορη εγκατάσταση οφείλω να ομολογήσω.

 

Τι πρέπει να προσέξετε

 

 

Έχοντας έναν SSD πρέπει να τον φροντίσετε κατάλληλα έτσι ώστε να σας κρατήσει συντροφιά όσο το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά δεν εννοώ να του γλυκομιλάτε, να τον κερνάτε μπύρες και βγαίνετε έξω μαζί του για καφέ, αλλά να ρυθμίσετε κατάλληλα το λειτουργικό περιβάλλον και να το προσαρμόσετε στα μέτρα του. Πράγματα όπως HDD Optimization, superfetch και prefetch αναγκάζουν τον δίσκο να γράφει πολλά μικρά αρχεία με αποτέλεσμα να μειώνεται η επίδοσή του σταδιακά. Εν ολίγοις τα πιο βασικά που πρέπει να κάνετε είναι:

• Drive indexing [Απενεργοποίηση]
  
• Prefetch [Απενεργοποίηση]
  
• Superhetch [Απενεργοποίηση]
  
• Defragmentation [Απενεργοποίηση]
  

[page=Το σύστημα των δοκιμών]Για να έχουμε ξεκάθαρα αποτελέσματα το λειτουργικό (Windows 7 SP1 x64) θα τρέχει σε έναν απλό μηχανικό δίσκο, ενώ οι SSD θα είναι συνδεδεμένοι στις SATA3 θύρες της Gigabyte P67A-UD4. Αξίζει να σημειωθεί ότι χρησιμοποιήσαμε τον Intel RST Driver 10.1.0.1008 ενώ ο Controller βρισκόταν σε ΑHCI Μode για τους υπόλοιπους δίσκους της δοκιμής. Για πιο καθαρά αποτελέσματα κάναμε secure erase (δείτε προηγούμενες σελίδες) μέσω του OCZ Utility αλλά και μέσω GNU/Linux όπως αναφέρεται ρητά στα forum της εταιρείας.

 

Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήθηκαν τα ποιο γνωστά μετρο-προγράμματα:

• ΗDtach 3.0.4.0
  
• ATTO HDD BenchMark 2.41
  
• CrystalDiskMark 3
  
• AS SSD BenchMark
  
• HDTune 3.60 Pro
  
• IoMeter
  
• PCMark 2005 HDD Suite
  
• PCMark Vantage HDD Suite
  

Για το ΙοMeter Χρησιμοποιήσαμε Custom Presets τα οποία είχαν Random 100% Read/Write 4K Queue Depth=1 και Sequential 100% Read/Write 512K Queue Depth=1:

 

 

 

[page=HDTach & ATTO BenchMark]Χρησιμοποιήσαμε τα HDTach/ATTO BenchMark σαν τα ποιο δημοφιλέστερα και παλαιότερα προγράμματα για την καταμέτρηση του Average/Burst Read - Write (Sequential) των δίσκων. Ένα από τα καλύτερα εργαλεία διαθέσιμα στο internet που σας επιτρέπει να μετρήσετε πραγματικά την απόδοση του αποθηκευτικού μηχανισμού σας, είναι το ATTO. Συγκεκριμένα είναι το αγαπημένο μου benchmark και το θεωρώ τρομερά αξιόπιστο όπως άλλωστε και όλες οι μεγάλες εταιρίες που βασίζουν τα αποτελέσματά τους σ’αυτό. Παρέχει ακριβή αποτελέσματα και δίνει την δυνατότητα να επιλέξεις εσύ ποια block sizes θέλεις να τεστάρεις. Εμείς χρησιμοποιούμε την πεπατημένη οδό των default ρυθμίσεων έτσι ώστε να έχετε την καλύτερη δυνατή συγκρίσιμη εικόνα τόσο με τα πολύ μικρά όσο και με τα πολύ μεγάλα αρχεία.

 

Το HD Tach είναι ένα benchmark που έχει να κάνει κυρίως με κανονικούς φυσικούς δίσκους βασισμένο σε έναν ειδικό πυρήνα kernel VXD με σκοπό να πιάσει την μέγιστη ακρίβεια κατά το πέρασμα του filesystem. Εδώ πέρα το τεστ ανάγνωσης διαφέρει από τα υπόλοιπα. Βλέπετε, τα περισσότερα benchmarks δημιουργούν αρχικά ένα αρχείο στον σκληρό δίσκο και μετά πραγματοποιούν όλες τους τις μετρήσεις και τα τεστ πάνω σ’αυτό. Το πρόβλημα με τους καινούριους σκληρούς δίσκους εντοπίζεται στο zone bit recording το οποίο επιτρέπει ταχύτητες ανάγνωσης ανάλογα με το που βρίσκονται τα δεδομένα. Αν τα δεδομένα βρίσκονται κάπου εξωτερικά στον δίσκο τότε μεταφέρονται πολύ πιο γρήγορα από το αν ήταν εσωτερικά του δίσκου.

 

[page=CrystalDiskMark & AS SSD BenchMark]Το CrystalDiskMark και το AS SSD BenchMark πρωτοεμφανίστηκαν μαζί με τους πρώτους SSD. Θέλοντας να δείξουν την διάφορα των SSD απο τους απλούς μηχανικούς δίσκους τα 2 αυτά Benchmark εκτός από Sequential Read/Writes μετράνε και Random Read/Writes σε μικρά σε μέγεθος Αρχεία (4Κ-512Κ). Το AS καθορίζει την απόδοση ενός Solid State Drive (SSD). Το εργαλείο διαθέτει τέσσερα συνθετικά test και τρία πρακτικά test . Το σπουδαίο με αυτό είναι ότι έχει να κάνει εξολοκλήρου με τυχαία δεδομένα τόσο σε ανάγνωση όσο και σε εγγραφή, τα οποία δεν επιδέχονται μεγάλη συμπίεση.

 

[page=HDTune & IOMeter ]Χρησιμοποιήσαμε το HDTune και το IOMeter για να μετρησουμε τα IOPS (Input/Output Operations Per Second) των 4 δίσκων της δοκιμής. Για το ΙοMeter χρησιμοποιήσαμε 2 Presets, ενα που μετράει 4Κ Random Read/Writes και ενα που μετράει 512Κ Sequential Read/Writes. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΗD Tune Pro είναι ένα δύσκολο εργαλείο που καταπονεί αρκετά τον σκληρό δίσκο. Περιέχει διάφορες λειτουργίες και μετρήσεις καθώς και μερικά SMART υποπρογράμματα που ψάχνουν στον δίσκο για τυχόν λάθη ή σφάλματα. Οι κατασκευαστές έχουν δηλώσει από την μεριά τους ότι κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να αποφανθεί σωστά για την υγεία του SSD και καλό θα ήταν να μην τα εκλαμβάνουμε ως επίσημες ενδείξεις. Ας δούμε πως τα πήγανε οι δίσκοι της δοκιμής:

 

 

[page=PCMark 2005 & PCMark Vantage ]Όλοι γνωρίσουμε το πόσο σημαντικά είναι τα HDDTests των PCMark Benchmark της FutureMark. Έτσι χρησιμοποιήσαμε τα ΗDD Tests για συγκρίνουμε τους δυο δίσκους αλλά και για να δούμε με μια άλλη μάτια -αυτή της καθημερινής χρήσης τις επιδόσεις του Vertex 3 240GB.

 

Τι αντιπροσωπεύουν τα γραγήματα:

• HDD1 – Τα Spyware είναι πλέον γνωστά για την κακόβουλη δουλειά που κάνουν σε συστήματα χωρίς προστασία. Δοκιμάζει το Windows Defender έτσι ώστε να γίνει Scan του συστήματος από ιούς και spyware.
  
• HDD2 - Streaming δεδομένων από έναν σκληρό δίσκο σε παιχνίδια που έχουν πολλές απαιτήσεις.
  
• HDD3 – Εισάγοντας φωτογραφίες ή βίντεο από την κάμερα ή την φωτογραφική μηχάνη μέσα στο Windows Photo Gallery.
  
• HDD4 – Η εκκίνηση των Vista γονατίζει πολλά συστήματα, αλλά ένας γρήγορος HDD μπορεί να μειώσει αυτόν τον χρόνο φόρτωσης (load-time).
  
• HDD5 – Ενδιαφέρον επεξεργασία βίντεο μέσω του Windows Movie Maker. Χρονοβόρο, εκτός κι αν έχεις υψηλής απόδοσης SSD.
  
• HDD6 – Windows Media Center και ταυτόχρονη λήψη και εγγραφή βίντεο που κάνει streaming σ’έναν Extender πχ σαν το Xbox360.
  
• HDD7 – Κατηγοριοποιώντας την μουσική βιβλιοθήκη για γρήγορους και δυνατούς σκληρούς δίσκους.
  
• HDD8 – Διάφορες εφαρμογές που κάνουν πολύ ώρα να φορτώσουν – εκτός κι αν έχετε μεγάλης επίδοσης HDD.
  

Aς δούμε τα αποτελέσματα:

 

 

 

 

 

[page=Επίλογος - Συμπεράσματα ]

Πολλοί καταναλωτές θα κατακρίνουν τον δίσκο λόγω της τιμής του. Με κόστος περίπου 2.3€, οι επιδόσεις που προσφέρει ένας RevoDrive X2 είναι αρκετά πιο φτηνές .. από έναν καλό Hardware Controller (ικανό να προσφέρει τα νούμερα του RevoDrive) και 4x64GB SSD σε RAID0. Από την στιγμή που ο δίσκος υποστηρίζει την εντολή TRIM με το καινούργιο Firmware αμέσως γίνεται πανάξια επιλογή για ένα σύστημα επιδόσεων στα μάτια αυτών που αναζητούν τα μέγιστα από έναν δίσκο SSD . Μερικές μητρικές μπορεί να μην μπορούν να παίξουν με τον συγκεκριμένο ή μπορεί να απαιτούν ενημέρωση του BIOS για συμβατότητα. Αν και δεν είχαμε προβλήματα σχετικά με την δόκιμη του δίσκου χρειάστηκε να «φορτώσουμεDrivers» για να εγκαταστήσουμε τα Windows. H τιμή του ανέρχεται στα 640$, κάτι το οποίο θα το δούμε να μεταφράζεται σε Ευρώ με αναλογία 1:1.

 

Τιμή:

• 640 Ευρώ για τα 240GB
  

Πλεονεκτήματα

1. Out of the box Επιδόσεις,
   
2. TRIM Support,
   
3. Αυτόνομος Controller πάνω στον δίσκο,
   
4. Μεγάλη χωρητικότητα
   

Μειονεκτήματα

1. Υψηλό κόστος για το 240GB μοντέλο και όχι μόνο
   
2. Δεν έχει κάποιο υποτυπώδες είδος ψύκτρας