Παίδες, γεια χαρά!
Παίζω αποκλειστικά το 2Κ εδώ και 6 χρόνια, αγοράζοντας κάθε χρόνο τη νέα του έκδοση.
Όλες τις χρονιές ήμουν ενθουσιασμένος, ειδικά με το 2Κ11.
Φέτος, αν και σε γενικές γραμμές ο τίτλος τα σπάει, έχω απογοητευτεί με το gameplay.
Έφτασε Δεκέμβριος πια και μετά από 50 αγώνες, ζήτημα είναι αν έχω κερδίσει τους 5.
Ναι, αν και "παλιός" στη σειρά, βλέπω φέτος περίεργα και κυρίως ΑΔΙΚΑ περιστατικά στο παιγνίδι.
Τι να πρωτοθυμηθώ.
- Πάντα προς το τέλος του κάθε αγώνα θα γίνεται η μεγάλη ανατροπή υπέρ του αντιπάλου μου με π.χ. σκορ 4ης περιόδου 25-7!
- Όλα για μένα δύσκολα, όλα εύκολα για τον αντίπαλο. Π.χ. πάντα ο αντίπαλος στον αιφνιδιασμό μόνος του, πάντα εγώ με αντίπαλο στο δικό μου αιφνιδιασμό, ΠΟΤΕ μόνος μου. Σουτάρω ελεύθερος, σίδερο πολλές φορές (18/65 σουτ), με Denver που έχουν από τα καλύτερα ποσοστά στο πραγματικό ΝΒΑ. Ριμπάουντ για γέλια πραγματικά, 14 εγώ 55 ο αντίπαλος. Μπαίνω με τον ψηλό μέσα, με ταπώνει το 3άρι, μπαίνει ο άσος τους μέσα βάζει άνετα καλάθι απέναντι στον σέντερ μου που είναι από πάνω του με κάθε δυνατό τρόπο. Κλέβω την μπάλα, μπερδεύω μέχρι και τα πόδια μου, κλέβει την μπάλα, με μαγικό τρόπο καταλήγει με τη μια κάτω από το καλάθι μου. Τους πιέζω ασφυκτικά, ω, δια μαγείας στο χαμό μέσα alley oop! Για γέλια και για κλάματα.
Επίσης, δεν μπορώ να κάνω μια ντρίμπλα της προκοπής, που πήγαν τα crossover, που πήγαν οι προσποιήσεις. Κρίμα.
Ήθελα κι εγώ την ΑΙ αναπτυγμένη αλλά όχι να παίζει πουστιές. Κάνω προπονήσεις, σε επίπεδο ALL STAR όλα αυτά, πάλι σαν να μην έγινε τίποτα.
Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι να το πουλήσω.
