@XrysaKakou
O Mahler έγραψε αυτό το μνημείο ερωτικής τρυφερότητας, όταν ένοιωσε ότι η Άλμα απομακρυνόταν πνευματικά και σωματικά από την αγκαλιά του ... στην σκέψη του, την απεικόνιζε να κατεβαίνει από τον λόφο της τελειότητας της, κατ' ευθείαν στην αγκαλιά του ...
Και μας θυμίζει πόση σημαντική είναι για τον άντρα η παρουσία του θηλυκού, της γυναίκας ως πεντάκαλλης μούσας, με την σύσταση του γλυκύτερου μάννα, που προσφέρεται απλόχερα στον χαμένο σε άνυδρες και αδιέξοδες ερήμους του Σινά … ουρανοκατέβατη και απείρως επιθυμητή, τυλιγμένη σε τραγανές ποπλίνες πάθους, απρόσμενη και συμπαντική, να διατρανώνει την ανδρική επιθυμία για απαλλαγή από τους χίλιους παλαιούς σκελετούς, για μεταλλαγή σε οιαδήποτε [παρελθούσα, τρέχουσα ή και μελλοντική] ζωή, σε κάθε δυνατό οργανισμό, μονοκύτταρο, φυτικό, ζωικό, αρθρόποδο, whatever, αρκεί να έχει τα απαραίτητα άκρα, έστω πρόσκαιρες προεκβολές, ινίδια, βεντούζες και ιστούς, ίσα ίσα για να πλησιάσει και να αιχμαλωτίσει με το πάθος του το αντικείμενο του πόθου... να κοινωνήσει το σώμα της , να θεοποιηθεί μεθώντας με το νέκταρ-αίμα της ... να εισβάλλει με οφιοειδείς κινήσεις στα σπλάχνα της και να ερωτοπλοκεί από μέσα προς τα έξω ... να στραγγίξει κάθε μόριο του ιδρώτα της, να απορροφήσει τα αρθρικά υγρά από τους θύλακες της, να μην μείνει για κανέναν άλλο ανταγωνιστή... κατόπιν, μαλακά, αλλά με την επιμονή βακτηρίου, με την ασταμάτητη διασπορά του ίδιου του κόβιντ την διετία 20-21, με την αμετάκλητη πίστη της βροχής να κατοικήσει μέσα της ... να πανηγυρίσει στο συκώτι της, να ντυθεί με το περιόστεο της ... και εν τέλει να κατέβει από το Σινά, έχοντας δύο μαρμάρινες πλάκες που γράφουν μόνον μια εντολή ....