-
ΜΗΝΥΜΑΤΑ FORUM
1.505 -
ΜΕΛΟΣ
-
ΤΕΛ. ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Τύπος περιεχομένου
Forums
Ειδήσεις
Reviews
Gallery
Αγγελίες
Gadgets
Οτιδήποτε δημοσιεύεται από Ocelote
-
Καθώς οι δύο κατασκευαστές αλλά και οι λοιπές τρίτες εταιρείες ανοίγουν σιγά-σιγά τα χαρτιά τους εν όψει του πολυαναμενόμενου λανσαρίσματος των PS5 και Xbox Series X, ένα βασικό εκ των ερωτημάτων που απασχολούν τους περισσότερους έχει να κάνει με τους τίτλους που πρόκειται να κυκλοφορήσουν το τελευταίο τετράμηνο του χρόνου και το πώς αυτοί θα τους καλύψουν στη μετάβασή τους από την τρέχουσα στην επόμενη γενιά. Εξηγούμαστε: έστω ότι ένα παιχνίδι κυκλοφορεί σε Xbox One και PS4 τον Σεπτέμβριο, λίγες εβδομάδες -πιθανολογούμε- πριν το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5. Τα πιθανά σενάρια σε ό,τι αφορά την αγορά του είναι τα ακόλουθα: Ο καταναλωτής δεν πρόκειται να αγοράσει άμεσα κονσόλα επόμενης γενιάς. Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αφού εν τοιαύτη περιπτώσει, παίρνει το παιχνίδι για την κονσόλα που διαθέτει ήδη και τελειώνει η κουβέντα. Ο καταναλωτής θα αγοράσει κονσόλα επόμενης γενιάς στο λανσάρισμά της. Οι επιλογές του εδώ είναι κατά κύριο λόγο δύο, αφού είτε θα αγοράσει το παιχνίδι στην τρέχουσα γενιά προσβλέποντας σε πιθανή “αναβάθμιση” με το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5, είτε θα κάνει υπομονή μέχρι το λανσάρισμα των τελευταίων ώστε να αγοράσει τον τίτλο απ’ ευθείας εκεί. Η “ερώτηση του εκατομμυρίου” φυσικά έχει να κάνει με την προαναφερθείσα “αναβάθμιση”. Θα γίνει δωρεάν κι αν όχι, πόσο θα του στοιχίσει; Ποιοι τίτλοι υποστηρίζουν τη λεγόμενη δωρεάν μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη και ποιοι όχι; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η υπομονή λίγων εβδομάδων ή μηνών είναι η καλύτερη value/money λύση; Πάμε να δούμε τα δεδομένα επί του παρόντος. Η λίστα των 100 στούντιο που, σύμφωνα με τη Microsoft, έχουν δεσμευτεί να υποστηρίξουν τη λειτουργία Smart Delivery. Xbox Smart Delivery Στην περίπτωση του Xbox η βέλτιστη λύση για τους παίκτες έχει όνομα και λέγεται Smart Delivery. Στην ουσία πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση από πλευράς Microsoft που εστιάζει στους τίτλους που έχει ένας παίκτης στην κατοχή του (τουτέστιν στον λογαριασμό του) χωρίς να εξετάζει τη συσκευή. Η λογική είναι ότι άπαξ και ο παίκτης κατέχει ένα παιχνίδι, τότε η πλατφόρμα της Microsoft θα του “σερβίρει” στην καλύτερη δυνατή εκδοχή με βάση το hardware του (Xbox Series X, Xbox One). Σημειώστε ότι το Smart Delivery υποστηρίζει κοινά save και achievement -με άλλα λόγια δηλαδή θα είναι σαν να έχετε ένα παιχνίδι στον λογαριασμό σας -τη στιγμή που π.χ. στην περίπτωση του Xbox One και του Xbox 360, ο ίδιος τίτλος φαίνεται σαν δύο ξεχωριστοί. Το Smart Delivery θα υποστηρίζεται από όλες τις first-party κυκλοφορίες της Microsoft, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτες θα είναι σε θέση να αγοράσουν άμεσα τους τίτλους που επιθυμούν και να παίξουν στο Xbox One, έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρουν το παιχνίδι τους εν καιρώ στο Xbox Series X. Όπως μάλιστα γίνεται αντιληπτό, ακόμα κι αν υπάρχει διαφορά στην τιμολόγηση των παιχνιδιών μεταξύ των δύο γενιών, χάρη στο Smart Delivery ο παίκτης θα μπορεί να αγοράσει τη φθηνότερη εκδοχή ενός τίτλου (αυτή για το Xbox One) και κατόπιν να παίξει στο Xbox Series X. Το Smart Delivery είναι διαθέσιμο και στις third-party κυκλοφορίες, φτάνει η εκάστοτε εταιρεία να επιλέξει να το εκμεταλλευτεί. Ήδη ορισμένες εταιρείες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα παιχνίδια που αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 αλλά περισσότερα γι’ αυτές παρακάτω. PS5 Backwards Compatibility Εν αντιθέσει με το PS4, το PS5 θα είναι σε θέση να παίξει -επιλεγμένους- τίτλους προηγούμενης γενιάς, το περίφημο backwards compatibility που ίσως θα έχετε ακούσει και διαβάσει. Συγκεκριμένα, όπως είχε αναφέρει ο Mike Cerny, το PS5 θα μπορεί να τρέξει από την πρώτη στιγμή τους κορυφαίους -βάσει ωρών gameplay- 100 τίτλους του PS4 με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με κείμενό του στο PlayStation Blog μάλιστα, ο Hideaki Nishino, αντιπρόεδρος του τμήματος διαχείρισης και σχεδιασμού πλατφορμών της Sony, αποκάλυψε την αισιοδοξία του σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των περισσότερων από 4.000 τίτλων του PS4 από τον διάδοχό του. Στο ίδιο κείμενο δε, αναφέρεται ότι οι εν λόγω τίτλοι θα τρέχουν σε υψηλότερη συχνότητα στο PS5 με τους παίκτες ως εκ τούτου να απολαμβάνουν υψηλότερα frame-rate και ενδεχομένως καλύτερες αναλύσεις. Σημειώστε ότι αυτά τα τελευταία δεν είναι πάντως δεδομένα και θα διαφέρουν από τίτλο σε τίτλο. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως εδώ, δεν είναι άλλο από την πληροφορία που διέρρευσε, σύμφωνα με την οποία η Sony έχει ζητήσει από τις τρίτες εταιρείες που στέλνουν παιχνίδια προς αξιολόγηση από τις 13 Ιουλίου κι έπειτα, να φροντίσουν ώστε αυτά να είναι συμβατά και με το PS5. Η λογική λέει ότι η Sony θα ξεκαθαρίσει περαιτέρω την κατάσταση (ίσως στο State of Play του Αυγούστου), ωστόσο τα πράγματα δείχνουν να είναι με το μέρος των παικτών. Όσοι είχαν προπαραγγείλει το Cyberpunk 2077 μπόρεσαν να κρατήσουν τις προπαραγγελίες τους, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να παίζουν σε PS4 και Xbox One με την προοπτική να μεταφερθούν εν καιρώ σε PS5 και Xbox Series X αντίστοιχα. Τρίτες εταιρείες Πάμε τώρα και στο “ζουμί” της υπόθεσης, αφού ό,τι κι αν λένε οι Sony και Microsoft, για τους third-party τίτλους αποφασίζουν οι εκδότριες εταιρείες τους. Εδώ τα πράγματα είναι μοιρασμένα αφού μέχρι στιγμής, όσες απ’ αυτές έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, έχουν ακολουθήσει διαφορετικές τακτικές. Η CD Projekt για παράδειγμα ξεκαθάρισε πως όσοι αγοράσουν το Cyberpunk 2077 σε Xbox One και PS5 θα λάβουν δωρεάν αναβάθμιση σε Xbox Series X και PS5 αντίστοιχα. Το ίδιο θα συμβεί και με το Marvel’s Avengers της Square Enix καθώς επίσης και τα FIFA 21 και Madden 21 (η EA αρχικά είχε ανακοινώσει ότι η δωρεάν αναβάθμιση θα ίσχυε μέχρι και τον Μάρτιο του 2021, όμως εν συνεχεία πήρε πίσω την απόφασή της), ενώ το ίδιο υποστήριξε εσχάτως και η Ubisoft για τα Assassin’s Creed Valhalla και Watch Dogs Legion. Από πλευράς Microsoft, οι τίτλοι που θα υποστηρίζουν Smart Delivery είναι κάμποσοι first-party (Halo Infinite, Sea of Thieves, Gears Tactics, Gears 5) καθώς και αρκετοί τρίτων εταιρειών (πέραν των όσων αναφέραμε) που είτε έχουν κυκλοφορήσει, είτε αναμένονται στο άμεσο μέλλον: • Call of the Sea • Chorus • Destiny 2 • DiRT 5 • Metal: Hellslinger • Scarlet Nexus • Second Extinction • The Ascent • Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 • Watch Dogs 2 • Yakuza: Like a Dragon Τα Destiny 2 και DiRT 5 έχουν επιβεβαιωθεί και για το PS5 (με “cross-gen” συμβατότητα). Στον αντίποδα, η 2K ακολούθησε τελείως διαφορετικό μονοπάτι, αφού σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε, ο μόνος τρόπος για να παίξει κανείς το NBA 2K21 και στα δύο συστήματα χωρίς να το αγοράσει δις (από μία φορά για το καθένα), θα είναι μέσω της Mamba Forever Edition η οποία θα προσφέρει δωρεάν και δεύτερο αντίτυπο στην “άλλη” γενιά (PS4/Xbox One αν πάρετε τη next-gen έκδοση και τούμπαλιν). Η τιμή της συγκεκριμένης βερσιόν του παιχνιδιού είναι στα 99,99 ευρώ (flat), όμως όπως αντιλαμβάνεστε δε θα έχετε τη δυνατότητα να μεταφέρετε την πρόοδό σας από τη μία γενιά στην άλλη αφού στην πράξη μιλάμε για δύο ανεξάρτητα παιχνίδια. H Black Mamba έκδοση του NBA 2K21, στην οποία θα πρέπει να καταφύγουν όσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι και στην τρέχουσα και στην επόμενη γενιά. Έρχεται με δύο διαφορετικά εξώφυλλα. Τελικά τι να κάνω με τα παιχνίδια μου; Έφτασε η ώρα να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε τη μεγάλη ερώτηση: έστω ότι πρόκειται να επενδύσετε σε PS5 ή Xbox Series X άμεσα -δηλαδή με το που κυκλοφορήσουν. Τι κάνετε μέχρι τότε σε ό,τι αφορά τα video game; Σπεύδετε να αγοράσετε και να ξεκινήσετε να παίζετε στην τρέχουσα γενιά, προσβλέποντας σε δωρεάν αναβάθμιση και μεταφορά της προόδου σας ή απλά κάνετε υπομονή μέχρι να πάρετε το παιχνίδι που έχετε βάλει στο μάτι για την κονσόλα επόμενης γενιάς της επιλογής σας; Τα πάντα εξαρτώνται από τις προτεραιότητές σας και τα όσα έχει ανακοινώσει η εκάστοτε εταιρεία. Το ιδανικό σενάριο, είναι να κάνετε την αγορά σας σε Xbox One και PS4, να ξεκινήσετε να παίζετε σε αυτά και όταν κυκλοφορήσουν τα Xbox Series X και PS5 -καθώς και το παιχνίδι που σας ενδιαφέρει- η πρόοδός σας να μεταφερθεί αυτόματα κι εσείς να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε αναρωτηθείτε πόσο πολύ βιάζεστε να παίξετε έναν τίτλο; Αν η επιθυμία σας δικαιολογεί το ότι θα πρέπει να αρχίσετε από το μηδέν, τότε απλά θα πρέπει να αγοράσετε τον τίτλο που τόσο πολύ θέλετε δύο φορές, μία για την τρέχουσα και μία για την επόμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση δώστε βάση στα όσα -ακόμα- θα μας πουν Sony και Microsoft, πιθανότατα μέσα στον Αύγουστο, αφού θα συμπληρώσουν το παζλ, προσφέροντάς μας την πλήρη εικόνα εν όψει της “φορτωμένης” περιόδου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου.
-
Οι μέρες περνούν και η περίοδος κυκλοφορίας των συστημάτων επόμενης γενιάς πλησιάζει. Καθώς οι δύο κατασκευαστές αλλά και οι λοιπές τρίτες εταιρείες ανοίγουν σιγά-σιγά τα χαρτιά τους εν όψει του πολυαναμενόμενου λανσαρίσματος των PS5 και Xbox Series X, ένα βασικό εκ των ερωτημάτων που απασχολούν τους περισσότερους έχει να κάνει με τους τίτλους που πρόκειται να κυκλοφορήσουν το τελευταίο τετράμηνο του χρόνου και το πώς αυτοί θα τους καλύψουν στη μετάβασή τους από την τρέχουσα στην επόμενη γενιά. Εξηγούμαστε: έστω ότι ένα παιχνίδι κυκλοφορεί σε Xbox One και PS4 τον Σεπτέμβριο, λίγες εβδομάδες -πιθανολογούμε- πριν το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5. Τα πιθανά σενάρια σε ό,τι αφορά την αγορά του είναι τα ακόλουθα: Ο καταναλωτής δεν πρόκειται να αγοράσει άμεσα κονσόλα επόμενης γενιάς. Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αφού εν τοιαύτη περιπτώσει, παίρνει το παιχνίδι για την κονσόλα που διαθέτει ήδη και τελειώνει η κουβέντα. Ο καταναλωτής θα αγοράσει κονσόλα επόμενης γενιάς στο λανσάρισμά της. Οι επιλογές του εδώ είναι κατά κύριο λόγο δύο, αφού είτε θα αγοράσει το παιχνίδι στην τρέχουσα γενιά προσβλέποντας σε πιθανή “αναβάθμιση” με το λανσάρισμα των Xbox Series X και PS5, είτε θα κάνει υπομονή μέχρι το λανσάρισμα των τελευταίων ώστε να αγοράσει τον τίτλο απ’ ευθείας εκεί. Η “ερώτηση του εκατομμυρίου” φυσικά έχει να κάνει με την προαναφερθείσα “αναβάθμιση”. Θα γίνει δωρεάν κι αν όχι, πόσο θα του στοιχίσει; Ποιοι τίτλοι υποστηρίζουν τη λεγόμενη δωρεάν μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη και ποιοι όχι; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η υπομονή λίγων εβδομάδων ή μηνών είναι η καλύτερη value/money λύση; Πάμε να δούμε τα δεδομένα επί του παρόντος. Η λίστα των 100 στούντιο που, σύμφωνα με τη Microsoft, έχουν δεσμευτεί να υποστηρίξουν τη λειτουργία Smart Delivery. Xbox Smart Delivery Στην περίπτωση του Xbox η βέλτιστη λύση για τους παίκτες έχει όνομα και λέγεται Smart Delivery. Στην ουσία πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση από πλευράς Microsoft που εστιάζει στους τίτλους που έχει ένας παίκτης στην κατοχή του (τουτέστιν στον λογαριασμό του) χωρίς να εξετάζει τη συσκευή. Η λογική είναι ότι άπαξ και ο παίκτης κατέχει ένα παιχνίδι, τότε η πλατφόρμα της Microsoft θα του “σερβίρει” στην καλύτερη δυνατή εκδοχή με βάση το hardware του (Xbox Series X, Xbox One). Σημειώστε ότι το Smart Delivery υποστηρίζει κοινά save και achievement -με άλλα λόγια δηλαδή θα είναι σαν να έχετε ένα παιχνίδι στον λογαριασμό σας -τη στιγμή που π.χ. στην περίπτωση του Xbox One και του Xbox 360, ο ίδιος τίτλος φαίνεται σαν δύο ξεχωριστοί. Το Smart Delivery θα υποστηρίζεται από όλες τις first-party κυκλοφορίες της Microsoft, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτες θα είναι σε θέση να αγοράσουν άμεσα τους τίτλους που επιθυμούν και να παίξουν στο Xbox One, έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρουν το παιχνίδι τους εν καιρώ στο Xbox Series X. Όπως μάλιστα γίνεται αντιληπτό, ακόμα κι αν υπάρχει διαφορά στην τιμολόγηση των παιχνιδιών μεταξύ των δύο γενιών, χάρη στο Smart Delivery ο παίκτης θα μπορεί να αγοράσει τη φθηνότερη εκδοχή ενός τίτλου (αυτή για το Xbox One) και κατόπιν να παίξει στο Xbox Series X. Το Smart Delivery είναι διαθέσιμο και στις third-party κυκλοφορίες, φτάνει η εκάστοτε εταιρεία να επιλέξει να το εκμεταλλευτεί. Ήδη ορισμένες εταιρείες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα παιχνίδια που αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 αλλά περισσότερα γι’ αυτές παρακάτω. PS5 Backwards Compatibility Εν αντιθέσει με το PS4, το PS5 θα είναι σε θέση να παίξει -επιλεγμένους- τίτλους προηγούμενης γενιάς, το περίφημο backwards compatibility που ίσως θα έχετε ακούσει και διαβάσει. Συγκεκριμένα, όπως είχε αναφέρει ο Mike Cerny, το PS5 θα μπορεί να τρέξει από την πρώτη στιγμή τους κορυφαίους -βάσει ωρών gameplay- 100 τίτλους του PS4 με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με κείμενό του στο PlayStation Blog μάλιστα, ο Hideaki Nishino, αντιπρόεδρος του τμήματος διαχείρισης και σχεδιασμού πλατφορμών της Sony, αποκάλυψε την αισιοδοξία του σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των περισσότερων από 4.000 τίτλων του PS4 από τον διάδοχό του. Στο ίδιο κείμενο δε, αναφέρεται ότι οι εν λόγω τίτλοι θα τρέχουν σε υψηλότερη συχνότητα στο PS5 με τους παίκτες ως εκ τούτου να απολαμβάνουν υψηλότερα frame-rate και ενδεχομένως καλύτερες αναλύσεις. Σημειώστε ότι αυτά τα τελευταία δεν είναι πάντως δεδομένα και θα διαφέρουν από τίτλο σε τίτλο. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως εδώ, δεν είναι άλλο από την πληροφορία που διέρρευσε, σύμφωνα με την οποία η Sony έχει ζητήσει από τις τρίτες εταιρείες που στέλνουν παιχνίδια προς αξιολόγηση από τις 13 Ιουλίου κι έπειτα, να φροντίσουν ώστε αυτά να είναι συμβατά και με το PS5. Η λογική λέει ότι η Sony θα ξεκαθαρίσει περαιτέρω την κατάσταση (ίσως στο State of Play του Αυγούστου), ωστόσο τα πράγματα δείχνουν να είναι με το μέρος των παικτών. Όσοι είχαν προπαραγγείλει το Cyberpunk 2077 μπόρεσαν να κρατήσουν τις προπαραγγελίες τους, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να παίζουν σε PS4 και Xbox One με την προοπτική να μεταφερθούν εν καιρώ σε PS5 και Xbox Series X αντίστοιχα. Τρίτες εταιρείες Πάμε τώρα και στο “ζουμί” της υπόθεσης, αφού ό,τι κι αν λένε οι Sony και Microsoft, για τους third-party τίτλους αποφασίζουν οι εκδότριες εταιρείες τους. Εδώ τα πράγματα είναι μοιρασμένα αφού μέχρι στιγμής, όσες απ’ αυτές έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, έχουν ακολουθήσει διαφορετικές τακτικές. Η CD Projekt για παράδειγμα ξεκαθάρισε πως όσοι αγοράσουν το Cyberpunk 2077 σε Xbox One και PS5 θα λάβουν δωρεάν αναβάθμιση σε Xbox Series X και PS5 αντίστοιχα. Το ίδιο θα συμβεί και με το Marvel’s Avengers της Square Enix καθώς επίσης και τα FIFA 21 και Madden 21 (η EA αρχικά είχε ανακοινώσει ότι η δωρεάν αναβάθμιση θα ίσχυε μέχρι και τον Μάρτιο του 2021, όμως εν συνεχεία πήρε πίσω την απόφασή της), ενώ το ίδιο υποστήριξε εσχάτως και η Ubisoft για τα Assassin’s Creed Valhalla και Watch Dogs Legion. Από πλευράς Microsoft, οι τίτλοι που θα υποστηρίζουν Smart Delivery είναι κάμποσοι first-party (Halo Infinite, Sea of Thieves, Gears Tactics, Gears 5) καθώς και αρκετοί τρίτων εταιρειών (πέραν των όσων αναφέραμε) που είτε έχουν κυκλοφορήσει, είτε αναμένονται στο άμεσο μέλλον: • Call of the Sea • Chorus • Destiny 2 • DiRT 5 • Metal: Hellslinger • Scarlet Nexus • Second Extinction • The Ascent • Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 • Watch Dogs 2 • Yakuza: Like a Dragon Τα Destiny 2 και DiRT 5 έχουν επιβεβαιωθεί και για το PS5 (με “cross-gen” συμβατότητα). Στον αντίποδα, η 2K ακολούθησε τελείως διαφορετικό μονοπάτι, αφού σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε, ο μόνος τρόπος για να παίξει κανείς το NBA 2K21 και στα δύο συστήματα χωρίς να το αγοράσει δις (από μία φορά για το καθένα), θα είναι μέσω της Mamba Forever Edition η οποία θα προσφέρει δωρεάν και δεύτερο αντίτυπο στην “άλλη” γενιά (PS4/Xbox One αν πάρετε τη next-gen έκδοση και τούμπαλιν). Η τιμή της συγκεκριμένης βερσιόν του παιχνιδιού είναι στα 99,99 ευρώ (flat), όμως όπως αντιλαμβάνεστε δε θα έχετε τη δυνατότητα να μεταφέρετε την πρόοδό σας από τη μία γενιά στην άλλη αφού στην πράξη μιλάμε για δύο ανεξάρτητα παιχνίδια. H Black Mamba έκδοση του NBA 2K21, στην οποία θα πρέπει να καταφύγουν όσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι και στην τρέχουσα και στην επόμενη γενιά. Έρχεται με δύο διαφορετικά εξώφυλλα. Τελικά τι να κάνω με τα παιχνίδια μου; Έφτασε η ώρα να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε τη μεγάλη ερώτηση: έστω ότι πρόκειται να επενδύσετε σε PS5 ή Xbox Series X άμεσα -δηλαδή με το που κυκλοφορήσουν. Τι κάνετε μέχρι τότε σε ό,τι αφορά τα video game; Σπεύδετε να αγοράσετε και να ξεκινήσετε να παίζετε στην τρέχουσα γενιά, προσβλέποντας σε δωρεάν αναβάθμιση και μεταφορά της προόδου σας ή απλά κάνετε υπομονή μέχρι να πάρετε το παιχνίδι που έχετε βάλει στο μάτι για την κονσόλα επόμενης γενιάς της επιλογής σας; Τα πάντα εξαρτώνται από τις προτεραιότητές σας και τα όσα έχει ανακοινώσει η εκάστοτε εταιρεία. Το ιδανικό σενάριο, είναι να κάνετε την αγορά σας σε Xbox One και PS4, να ξεκινήσετε να παίζετε σε αυτά και όταν κυκλοφορήσουν τα Xbox Series X και PS5 -καθώς και το παιχνίδι που σας ενδιαφέρει- η πρόοδός σας να μεταφερθεί αυτόματα κι εσείς να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε αναρωτηθείτε πόσο πολύ βιάζεστε να παίξετε έναν τίτλο; Αν η επιθυμία σας δικαιολογεί το ότι θα πρέπει να αρχίσετε από το μηδέν, τότε απλά θα πρέπει να αγοράσετε τον τίτλο που τόσο πολύ θέλετε δύο φορές, μία για την τρέχουσα και μία για την επόμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση δώστε βάση στα όσα -ακόμα- θα μας πουν Sony και Microsoft, πιθανότατα μέσα στον Αύγουστο, αφού θα συμπληρώσουν το παζλ, προσφέροντάς μας την πλήρη εικόνα εν όψει της “φορτωμένης” περιόδου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το The Last of Us Part II ήταν κατά γενική ομολογία ένα από τα δύο πιο αναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς (το άλλο είναι το Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED). Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Η Naughty Dog έκανε εκπληκτική δουλειά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία μίας τρομακτικά ρεαλιστικής ατμόσφαιρας που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τόσο την ιστορία, όσο και τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Τα πάντα στον κόσμο του The Last of Us έχουν σταματήσει στο Halloween του 2013, όταν και ξέσπασε η επιδημία του παράσιτου που ουσιαστικά αφάνισε την ανθρωπότητα. Όσο περισσότερο ψάχνετε δεξιά κι αριστερά, τόσο πιο βαθιά θα νιώθετε να χάνεστε στον κόσμο αυτό. Η προσοχή που έχει δοθεί στη λεπτομέρεια είναι εξωφρενική. Οι αντίπαλοί σας συζητούν για θέματα που αφορούν τις ζωές και την καθημερινότητά τους -όταν δε σας έχουν αντιληφθεί. Όταν ξεπαστρέψετε αθόρυβα κάποιον, θα ακούσετε μετά από λίγο τους συντρόφους του να τον ψάχνουν φωνάζοντάς τον με το όνομά του. Αν μάλιστα αφιερώσετε λίγο χρόνο και ψαχουλέψετε τις διάφορες τοποθεσίες, θα γίνετε σιωπηλοί μάρτυρες μικρών-μικρών ιστοριών. Είναι απαραίτητες για να καταλάβετε το στόρι του The Last of Us Part II; Όχι. Θα συμβάλλουν στην εμβάπτισή σας στον κόσμο του; Εννοείται. Το gameplay του The Last of Us Part II δε διαφέρει ιδιαίτερα από αυτό του προκατόχου του. Αν το πρώτο The Last of Us σας κάλυψε, τότε το ίδιο θα συμβεί και με το δεύτερο. Η μεγαλύτερη διάρκειά του (σχεδόν η διπλάσια, περί τις 25-30 ώρες, ανάλογα με το πόσο βιάζεστε) έχει δώσει στη Naughty Dog τη δυνατότητα να πειραματιστεί με περισσότερες τοποθεσίες και καταστάσεις. Θα βρείτε σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, επάνω αλλά και κάτω από την επιφάνεια της γης. Θα κληθείτε να περπατήσετε στις μύτες των ποδιών σας της Ellie, να αδειάσετε γεμιστήρες επάνω στους αντιπάλους σας, να τρέξετε σαν να μην υπάρχει αύριο και να περιεργαστείτε προσεκτικά τον χώρο γύρω σας. Ο ρυθμός εναλλάσσεται τακτικά, κάτι θετικό αφού έτσι αποφεύγονται η “κοιλιά” και η κόπωση του παίκτη. Οι καινούριοι μηχανισμοί δε λείπουν, όμως είναι περιορισμένοι καθώς οι δημιουργοί του τίτλου προτίμησαν να στηριχθούν σε μία δοκιμασμένη συνταγή. Στον τεχνικό τομέα, ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Δεν αποτελεί υπερβολή ο ισχυρισμός ότι το The Last of Us Part II είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχουμε δει στην τρέχουσα γενιά κονσολών -και προφανώς και στα χρονικά του gaming. Τα γραφικά του είναι απίστευτα από κάθε άποψη με άκρως ρεαλιστικές φωτοσκιάσεις και κινήσεις. Αν κρίνουμε από τη δική μας εμπειρία, θα βρεθείτε αρκετές φορές να χαζεύετε τη θέα από κάποιο ψηλό σημείο ή ξέφωτο. Επιζώντες και μολυσμένοι μπορεί να δίνουν τη δική τους μάχη, όμως αμφότεροι είναι κατά κράτος ηττημένοι απέναντι στη φύση η οποία έχει κυριεύσει, μεταμορφώνοντας τα πάλαι ποτέ επιβλητικά αστικά τοπία. Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήταν ο ελάχιστος χρόνος που χρειαζόταν για να επανέλθει το παιχνίδι έπειτα από κάθε game over, δίνοντάς μας έτσι μια ιδέα της εμπειρίας που θα προσφέρει η επόμενη γενιά. Σε άκρως εντυπωσιακά επίπεδα και η τεχνητή νοημοσύνη η οποία ακόμα και στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Για όλα τα παραπάνω βέβαια το PS4 οφείλει να μοχθήσει και αυτό γίνεται αντιληπτό με το που εκκινεί το παιχνίδι, καθώς η κονσόλα… απογειώνεται -ακόμα και το σαφώς ισχυρότερο PS4 Pro. Η ένταση των ανεμιστήρων είναι τέτοια που θα πρέπει είτε να παίξετε το παιχνίδι φορώντας ακουστικά, είτε να δυναμώσετε αυτή της τηλεόρασης/ηχείων. Την κινηματογραφική εμπειρία του The Last of Us Part II έρχονται να συμπληρώσουν οι άριστες ερμηνείες των ηθοποιών που έχουν δανείσει τις φωνές τους στους πρωταγωνιστές. Troy Baker και Ashley Johnson δίνουν ρέστα ως Joel και Ellie (ειδικά η φωνή της δεύτερης βγάζει τρομερό νεύρο, “ντύνοντας” άριστα τον χαρακτήρα) ενώ από κοντά είναι και οι Shannon Woodward (Dina) και Robert Clotworthy (Seth). Όσο για το soundtrack, βρίσκεται ποιοτικά στα επίπεδα του πρώτου, “επεμβαίνοντας” όπου χρειάζεται. Όπως μας έχει συνηθίσει με τις first-party κυκλοφορίες της η Sony, το The Last of Us Part II έρχεται όχι απλά με ελληνικούς υπότιτλους αλλά πλήρως εξελληνισμένο. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι πάρα πολύ καλή (στα πρότυπα του God of War φανταστείτε, όσοι έχετε παίξει) βάζοντας ακόμα και αυτόν που δεν γνωρίζει καθόλου ή ελάχιστα την αγγλική γλώσσα «μέσα στο παιχνίδι», με την εταιρεία να δείχνει για ακόμα μια φορά ότι σέβεται αν μη τι άλλο το εν Ελλάδι κοινό. Γενικότερα, οι επιλογές προσβασιμότητας που προσφέρει το παιχνίδι είναι ίσως οι περισσότερες που έχουμε δει ποτέ, επιτρέποντας σε κάθε παίκτη να προσαρμόσει την εμπειρία στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του. Άξιος συνεχιστής του έργου του προκατόχου του, το The Last of Us Part II είναι ένας εκ των τίτλων που θα αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία των video games. Μπορεί να μη σοκάρει όπως ο προκάτοχός του, ακριβώς επειδή βαδίζει στα χνάρια του, ωστόσο προσφέρει εφάμιλλες συγκινήσεις, υιοθετώντας εξίσου υψηλά στάνταρ παραγωγής. Αφήστε το να σας αποπλανήσει: δε θα χρειαστεί και πολλή προσπάθεια. Μας άρεσαν Υπέροχα γραφικά, μοναδική ατμόσφαιρα Προσεγμένο σενάριο με άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή Ελληνικοί υπότιτλοι και μεταγλώττιση Σπουδαίοι χαρακτήρες που αποδίδονται μέσα από άριστες ερμηνείες Πληθώρα τοποθεσιών και συχνή εναλλαγή ρυθμού Δεν μας άρεσαν Το PS4 κάνει σαν αεροπλάνο
-
Το The Last of Us Part II ήταν κατά γενική ομολογία ένα από τα δύο πιο αναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς (το άλλο είναι το Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED). Το λανσάρισμά του πέρασε από χίλια κύματα με την πλοκή του να διαρρέει σχεδόν αυτούσια κάμποσες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του και τη Sony να “απαντά” με αλλεπάλληλα trailer. Εν τέλει όμως το παιχνίδι είναι διαθέσιμο και στη διάθεση του κοινού. Δικαιώνει τις προσδοκίες; Η παρουσίαση που ακολουθεί περιέχει spoilers μόνο για το πρώτο The Last of Us. Τα γεγονότα του The Last of Us Part II εξελίσσονται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του αρχικού τίτλου. Η Ellie και ο Joel έχοντας ξεφύγει από τους Fireflies έχουν επιστρέψει στο Jackson. Πρόκειται για την πόλη που ζούσαν ο αδελφός του Joel, Tommy, με τη γυναίκα του. Αν θυμάστε, το πρωταγωνιστικό δίδυμο την είχε επισκεφθεί στο πρώτο παιχνίδι όντας καθ’ οδόν για το Seattle. Περαιτέρω στοιχεία δε θα δώσουμε αφού σε διαφορετική περίπτωση θα “μαρτυρήσουμε” λεπτομέρειες της πλοκής που καλό θα ήταν να ανακαλύψετε οι ίδιοι. Αυτό που μπορούμε να πούμε ωστόσο, είναι πως το στόρι του The Last of Us Part II περιστρέφεται γύρω από την επιρροή που μπορεί να έχουν κάποια σημαντικά γεγονότα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Ellie και παίζοντας το The Last of Us Part II θα αντιληφθεί κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο η Naughty Dog έχει επιλέξει να διηγηθεί μία συγκεκριμένη ιστορία είναι τέτοιος που επιτρέπει στον παίκτη να σχηματίσει τη δική του άποψη. Θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε οι ίδιοι γνώμη σχετικά με το αν ο τρόπος με τον οποίο η Ellie αντιδρά σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα είναι ο ενδεδειγμένος ή όχι. Ενδεχομένως να ταυτιστείτε μαζί της, ενδεχομένως και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως θα νιώσετε συνεπαρμένοι από την καλογραμμένη ιστορία του The Last of Us Part IΙ, την εξέλιξη της οποίας, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Μολονότι αυτό ίσως να ενοχλήσει ορισμένους, εντούτοις αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του τίτλου -η Ellie κρίνεται στα μάτια του παίκτη. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Στα αφιερώματα για τα καλύτερα video games των περασμένων χρόνων (τέσσερα τον αριθμό: 2015, 2016, 2017, 2018) συνηθίζαμε να ξεκινάμε με μία αναφορά στην πληθώρα τίτλων, μέσα από τους οποίους καλούμασταν να επιλέξουμε τους καλύτερους. Ε, φέτος λέμε να πρωτοτυπήσουμε αφού σε σχέση με το άμεσο παρελθόν, η βιομηχανία έκανε μάλλον κράτει εν όψει της νέας γενιάς συστημάτων που αναμένεται το 2020. Όχι ότι το έτος που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει έλειψαν οι ποιοτικοί τίτλοι –κάθε άλλο! Απλά ο αριθμός τους ήταν περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, σε τέτοιο βαθμό που ο καταρτισμός των λιστών συγκεκριμένων κατηγοριών μας δυσκόλεψε αρκετά. Εν τέλει βέβαια καταλήξαμε στα καλύτερα των καλύτερων, τους τίτλους που η συντακτική ομάδα του Insomnia απόλαυσε και ξεχώρισε μέσα στο 2019. Οι κατηγορίες μας είναι οι ίδιες με εκείνες της περασμένης χρονιάς και όπως πάντα, οι απόψεις σας είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες στα σχόλια –περιμένουμε και τους δικούς σας νικητές! *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. Παιχνίδι της χρονιάς: Sekiro: Shadows Die Twice Πανέμορφο και απολαυστικό, το Sekiro: Shadows Die Twice ήταν μακράν ό,τι πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο κυκλοφόρησε φέτος στο gaming. Κι όμως το δημιούργημα του Hidetaka Miyazaki και της FromSoftware δεν είναι για όλους. Με καταβολές από τα Souls και με έναν κόσμο που προσκαλεί και προκαλεί τον παίκτη να τον εξερευνήσει, το Sekiro δοκιμάζει διαρκώς τις αντοχές του. Δε συγχωρεί το παραμικρό λάθος, φροντίζοντας ωστόσο να τον αποζημιώνει με μία μοναδική αίσθηση ηθικής ικανοποίησης κάθε φορά που βγαίνει νικητής έπειτα από μία μονομαχία. Η δράση είναι συνεχής, οι κινήσεις στις μάχες θυμίζουν χορογραφία και η φεουδαρχική Ιαπωνία φαντάζει πιο όμορφη από ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Disco Elysium, Resident Evil 2, Control, Devil May Cry 5 Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4: Death Stranding Η ποιότητα των αποκλειστικοτήτων του PS4 την τελευταία τετραετία ήταν τέτοια που τις καθιστούσε αυτομάτως υποψήφιες για τα καλύτερα παιχνίδια της εκάστοτε χρονιάς. Με το PS5 προ των πυλών όμως, φέτος η Sony έριξε στροφές, ρίχνοντας ουσιαστικά στη μάχη της αγοράς έναν first-party τίτλο όλο κι όλο. Το Death Stranding του Hideo Kojima μπορεί να δίχασε όσον αφορά στην εμπειρία που προσέφερε με βάση το gameplay του, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν απολύτως εντυπωσιακό τίτλο, με σπουδαίες αξίες παραγωγής, τρομερά γραφικά και ερμηνείες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε video games. Παραλίγο πρώτα: Concrete Genie, Tetris Effect, MLB The Show 19 Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One: Gears 5 Το Gears 5 ξεχωρίζει όσον αφορά στις αποκλειστικότητες του Xbox One ελλείψει δεύτερου. Η Microsoft, βλέπετε, μπορεί να… ψώνισε αρκετά στούντιο μέσα στο 2018 (Obsidian, PlayGround, Undead Labs κ.α.), όμως αυτά δουλεύουν σε πρότζεκτ για τα επόμενα χρόνια. Κάπως έτσι βρεθήκαμε με το φρεσκαρισμένο Gears 5, ένα καλοφτιαγμένο και προσεγμένο παιχνίδι που όμως έχει την ατυχία να ανήκει σε ένα franchise, το όνομα του οποίου δεν έχει πια την ίδια βαρύτητα με το παρελθόν. Ο εν λόγω τίτλος ωστόσο είναι εξαιρετικός καθώς εμπλουτίζει τη δοκιμασμένη συνταγή των προκατόχων του με αρκετά μοντέρνα στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Παραλίγο πρώτα: - Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch: Fire Emblem: Three Houses Εμπορικό; Όχι ιδιαίτερα. Ιδιαίτερο; Ναι, αμέ. Ποιοτικό; Σαφέστατα. Τα tactical RPG μπορεί να μην ήταν ποτέ το είδος που θα κατακτούσε την κορυφή των charts, πλην όμως μας έχουν προσφέρει ουκ ολίγα “διαμάντια” κατά καιρούς, ένα εκ των οποίων είναι και το Fire Emblem: Three Houses. Με ενδιαφέρον gameplay και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μία σαπουνόπερα που λαμβάνει χώρα επάνω σε σκακιέρα με τον παίκτη να βρίσκεται στο επίκεντρο. Πανέξυπνο σαν σύλληψη και αρκετά πετυχημένο σαν υλοποίηση, προσφέρει κάτι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα στο είδος. Παραλίγο πρώτα: Luigi’s Mansion 3, Astral Chain, The Legend of Zelda: Link’s Awakening, Super Mario Maker 2 Καλύτερη αποκλειστικότητα PC: Planet Zoo Η Frontier έκανε στους λάτρεις των tycoon φέτος το καλύτερο δώρο. Το Planet Zoo έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το Zoo Tycoon το μακρινό 2013 με εμφανείς ωστόσο τις επιρροές του Planet Coaster που κυκλοφόρησε στο ενδιάμεσο. Με πληθώρα επιλογών και δυνατοτήτων τροποποιήσεων, το παιχνίδι προσφέρει μία επικών διαστάσεων εμπειρία gameplay με τεράστια αντοχή στον χρόνο στους φίλους του είδους. Ο δε ρεαλισμός του σε συνδυασμό με τη δυναμική συμπεριφορά των ζώων, συμβάλλουν σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ικανό να σαγηνεύσει τον καθένα. Πιθανότατα το καλύτερο tycoon game που έχουμε δει ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Total War: Three Kingdoms, Mordhau, Football Manager 2020, Age of Empires II: Definitive Edition Καλύτερο indie game: Disco Elysium Παίζοντας κανείς το Disco Elysium δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με indie τίτλο. Από τη μία τα στάνταρ του βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν προδίδουν το σφιχτό budget που είχε η παραγωγή του. Από την άλλη βέβαια, μόνο μία indie παραγωγή θα μπορούσε να διαθέτει τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, με gameplay που να θυμίζει ψηφιακή εκδοχή tabletop παιχνιδιού. Ο κόσμος του βγάζει όλη εκείνη τη μαγεία της νουάρ εποχής, την ίδια στιγμή που το σενάριο μοιάζει βγαλμένο από μυθιστόρημα της Agatha Christie. Η καταπληκτική του πλοκή και βέβαια η μεγάλη του διάρκεια, έρχονται να ολοκληρώσουν ιδανικά ένα από τα καλύτερα indies της δεκαετίας. Παραλίγο πρώτα: Untitled Goose Game, Baba is You, Outer Wilds, Katana ZERO Καλύτερη συλλογή: The Walking Dead: The Telltale Definitive Series Σε μία χρονιά που δεν είχαμε μεγάλο αριθμό συλλογών, η The Walking Dead: The Telltale Definitive Series ήταν ό,τι καλύτερο παίξαμε. Δεν είναι, βλέπετε, μόνο το γεγονός ότι περιλαμβάνει τα άπαντα των The Walking Dead της Telltale αλλά και το ότι έκανε την εμφάνισή της λίγους μήνες έπειτα από το οριστικό κλείσιμο της τελευταίας. Ένας αρκετά “βολικός” τρόπος να απολαύσουν τη σειρά όσοι δεν την είχαν γνωρίσει στο παρελθόν και παράλληλα ένας φόρος τιμής στο στούντιο που μας χάρισε κάμποσες ώρες ποιοτικής ψυχαγωγίας (βλ. Sam & Max, The Wolf Among Us, Tales from the Borderlands). Παραλίγο πρώτα: Baldur’s Gate and Baldur’s Gate II: Enhanced Editions, Assassin’s Creed: The Rebel Collection, SNK 40th Anniversary Collection Καλύτερο soundtrack: Death Stranding Το soundtrack του Death Stranding τιτλοφορείται Timefall και αποτελεί σύνθεση του Σουηδού Ludvig Forssell. Ο τελευταίος δεν είναι πρωτάρης στον χώρο αφού υπογράφει τα soundtracks αρκετών παιχνιδιών της σειράς Metal Gear, ωστόσο στο τελευταίο πόνημα του Hideo Kojima δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. Το soundtrack του Death Stranding είναι από τα δυνατότερα σημεία του, πλαισιώνοντας ιδανικά τη δράση και κάνοντας τον κόσμο του να φαντάζει ακόμα πιο επιβλητικός. Τα ατμοσφαιρικά ορχηστρικά κομμάτια δένουν άψογα με τις ηλεκτρονικές συνθέσεις και τις χορωδιακές μελωδίες, ταξιδεύοντας τον νου ακόμα και χωρίς να παίζει κανείς το παιχνίδι. Παραλίγο πρώτα: APE OUT, Katana ZERO, Star Wars Jedi: Fallen Order, Sayonara Wild Hearts Μεγαλύτερη έκπληξη: Disco Elysium Ήρθε από το πουθενά. Το στούντιο που το έφτιαξε, δημιουργήθηκε μόλις το 2016 και στα μισά της ανάπτυξής του υποχρεώθηκε να μεταφερθεί από το Ταλίν στο Λονδίνο. Μέχρι και το 2018 δε, το παιχνίδι ήταν γνωστό ως No Truce With The Furies. Κι όμως παρ’ όλα αυτά, το Disco Elysium μάγεψε Τύπο και κοινό αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές –τις οποίες άξιζε μέχρι τελείας. Σε μία χρονιά που οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε, οριακά των δύο) ο τίτλος της ZA/UM ξεχώρισε χάρη στο εντυπωσιακό του βάθος και την ελευθερία κινήσεων που δίνει στον παίκτη, επαναπροσδιορίζοντας το προφίλ των role playing παιχνιδιών παλαιάς κοπής. Παραλίγο πρώτα: Outer Wilds, Apex Legends, Dota Auto Chess, Untitled Goose Game Μεγαλύτερη απογοήτευση: Anthem Το περιμέναμε πώς και πώς. Υποτίθεται πως ήταν το μεγαλύτερο πρότζεκτ στο οποίο είχε δουλέψει ποτέ η BioWare. Η ανάπτυξή του πέρασε από χίλια κύματα και όταν εν τέλει αυτό κυκλοφόρησε, δε φάνηκε ούτε κατά διάνοια αντάξιο των προσδοκιών που υπήρχαν απ’ αυτό. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι συνεχείς αλλαγές προσανατολισμού (ο Jason Schreier έχει κάνει εξαιρετικό ρεπορτάζ) είχαν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο παιχνίδι το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κολάζ ιδεών. Τα αρκετά θετικά στοιχεία του επισκιάστηκαν από τα αρνητικά και κάπως έτσι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θυμούνται πως το Anthem κυκλοφόρησε μόλις φέτος… Παραλίγο πρώτα: Google Stadia, Crackdown 3, Days Gone, RAGE 2 Πλατφόρμα της χρονιάς: Switch Με τα PS4 και Xbox One στον… αυτόματο –κάτι απολύτως λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του ότι σε έναν χρόνο από τώρα περιμένουμε τους διαδόχους τους- η Nintendo βρήκε πρόσφορο έδαφος και είδε τη βάση χρηστών του Switch να γιγαντώνεται. Με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει τα 41 εκατ. τεμάχια, το σύστημα έχει ξεπεράσει ήδη τα Wii U, GameCube και Nintendo 64, βάζοντας πλώρη για το SNES. Η βιβλιοθήκη τίτλων του ενισχύθηκε σημαντικά με πληθώρα κυκλοφοριών (μέχρι και Witcher περιλαμβάνει πλέον!) ενώ το Switch Lite ήρθε να τονώσει τον handheld χαρακτήρα του για εκείνους που αναζητούσαν κάτι ακόμα πιο φορητό –και φθηνό! Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς: Epic Games Το Fortnite όχι απλά δεν αποδείχθηκε φούσκα αλλά εξακολουθεί να παραμένει ο γίγαντας που όλοι ονειρεύονται να πιάσουν. Τον Φεβρουάριο ο Marshmello είδε γύρω στα 10 εκατ. άτομα να παρακολουθούν ζωντανά το set του, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες, είχαμε την προβολή μίας σκηνής από το Rise of Skywalker να παίζει στο drive-in του Risky Reels! Παράλληλα όμως, η Epic έβαλε “βόμβα” στο PC gaming με το Epic Games Store: με σημαντικά μικρότερο ποσοστό έναντι του Steam (12% έναντι 30%), επιθετική πολιτική ως προς τις αποκλειστικότητες και δωρεάν παιχνίδια σε εβδομαδιαία βάση, έχει δημιουργήσει πονοκεφάλους στη Valve, σπάζοντας το μονοπώλιό της. Στιγμή της χρονιάς: “You’re breathtaking”! 9 Ιουνίου, Microsoft Theater, Λος Άντζελες. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της Microsoft στο πλαίσιο της φετινής E3 και το κοινό έχει μόλις παρακολουθήσει την αποκάλυψη του Keanu Reeves στον ρόλο του Johnny Silverhand στο πολυαναμενόμενο Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED. Ξάφνου, μία πόρτα ανοίγει από το πουθενά και μέσα από τους καπνούς εμφανίζεται ο ίδιος ο ηθοποιός. Το πλήθος παραληρεί. Με δυσκολία σιωπά μετά από λίγο για να πει δυο κουβέντες ο Keanu. “The feeling of being there, of walking the streets of the future is really going to be breathtaking”, αναφέρει, για να φωνάξει κάποιος από το κοινό “You’re breathtaking”! Ο χαρισματικός ηθοποιός του το… επιστρέφει χαμογελώντας και το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. Η E3 του 2019 είχε μόλις βρει το πρόσωπό της. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Όχι ότι το έτος που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει έλειψαν οι ποιοτικοί τίτλοι –κάθε άλλο! Απλά ο αριθμός τους ήταν περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, σε τέτοιο βαθμό που ο καταρτισμός των λιστών συγκεκριμένων κατηγοριών μας δυσκόλεψε αρκετά. Εν τέλει βέβαια καταλήξαμε στα καλύτερα των καλύτερων, τους τίτλους που η συντακτική ομάδα του Insomnia απόλαυσε και ξεχώρισε μέσα στο 2019. Οι κατηγορίες μας είναι οι ίδιες με εκείνες της περασμένης χρονιάς και όπως πάντα, οι απόψεις σας είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες στα σχόλια –περιμένουμε και τους δικούς σας νικητές! *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. Παιχνίδι της χρονιάς: Sekiro: Shadows Die Twice Πανέμορφο και απολαυστικό, το Sekiro: Shadows Die Twice ήταν μακράν ό,τι πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο κυκλοφόρησε φέτος στο gaming. Κι όμως το δημιούργημα του Hidetaka Miyazaki και της FromSoftware δεν είναι για όλους. Με καταβολές από τα Souls και με έναν κόσμο που προσκαλεί και προκαλεί τον παίκτη να τον εξερευνήσει, το Sekiro δοκιμάζει διαρκώς τις αντοχές του. Δε συγχωρεί το παραμικρό λάθος, φροντίζοντας ωστόσο να τον αποζημιώνει με μία μοναδική αίσθηση ηθικής ικανοποίησης κάθε φορά που βγαίνει νικητής έπειτα από μία μονομαχία. Η δράση είναι συνεχής, οι κινήσεις στις μάχες θυμίζουν χορογραφία και η φεουδαρχική Ιαπωνία φαντάζει πιο όμορφη από ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Disco Elysium, Resident Evil 2, Control, Devil May Cry 5 Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4: Death Stranding Η ποιότητα των αποκλειστικοτήτων του PS4 την τελευταία τετραετία ήταν τέτοια που τις καθιστούσε αυτομάτως υποψήφιες για τα καλύτερα παιχνίδια της εκάστοτε χρονιάς. Με το PS5 προ των πυλών όμως, φέτος η Sony έριξε στροφές, ρίχνοντας ουσιαστικά στη μάχη της αγοράς έναν first-party τίτλο όλο κι όλο. Το Death Stranding του Hideo Kojima μπορεί να δίχασε όσον αφορά στην εμπειρία που προσέφερε με βάση το gameplay του, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν απολύτως εντυπωσιακό τίτλο, με σπουδαίες αξίες παραγωγής, τρομερά γραφικά και ερμηνείες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε video games. Παραλίγο πρώτα: Concrete Genie, Tetris Effect, MLB The Show 19 Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One: Gears 5 Το Gears 5 ξεχωρίζει όσον αφορά στις αποκλειστικότητες του Xbox One ελλείψει δεύτερου. Η Microsoft, βλέπετε, μπορεί να… ψώνισε αρκετά στούντιο μέσα στο 2018 (Obsidian, PlayGround, Undead Labs κ.α.), όμως αυτά δουλεύουν σε πρότζεκτ για τα επόμενα χρόνια. Κάπως έτσι βρεθήκαμε με το φρεσκαρισμένο Gears 5, ένα καλοφτιαγμένο και προσεγμένο παιχνίδι που όμως έχει την ατυχία να ανήκει σε ένα franchise, το όνομα του οποίου δεν έχει πια την ίδια βαρύτητα με το παρελθόν. Ο εν λόγω τίτλος ωστόσο είναι εξαιρετικός καθώς εμπλουτίζει τη δοκιμασμένη συνταγή των προκατόχων του με αρκετά μοντέρνα στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Παραλίγο πρώτα: - Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch: Fire Emblem: Three Houses Εμπορικό; Όχι ιδιαίτερα. Ιδιαίτερο; Ναι, αμέ. Ποιοτικό; Σαφέστατα. Τα tactical RPG μπορεί να μην ήταν ποτέ το είδος που θα κατακτούσε την κορυφή των charts, πλην όμως μας έχουν προσφέρει ουκ ολίγα “διαμάντια” κατά καιρούς, ένα εκ των οποίων είναι και το Fire Emblem: Three Houses. Με ενδιαφέρον gameplay και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μία σαπουνόπερα που λαμβάνει χώρα επάνω σε σκακιέρα με τον παίκτη να βρίσκεται στο επίκεντρο. Πανέξυπνο σαν σύλληψη και αρκετά πετυχημένο σαν υλοποίηση, προσφέρει κάτι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα στο είδος. Παραλίγο πρώτα: Luigi’s Mansion 3, Astral Chain, The Legend of Zelda: Link’s Awakening, Super Mario Maker 2 Καλύτερη αποκλειστικότητα PC: Planet Zoo Η Frontier έκανε στους λάτρεις των tycoon φέτος το καλύτερο δώρο. Το Planet Zoo έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το Zoo Tycoon το μακρινό 2013 με εμφανείς ωστόσο τις επιρροές του Planet Coaster που κυκλοφόρησε στο ενδιάμεσο. Με πληθώρα επιλογών και δυνατοτήτων τροποποιήσεων, το παιχνίδι προσφέρει μία επικών διαστάσεων εμπειρία gameplay με τεράστια αντοχή στον χρόνο στους φίλους του είδους. Ο δε ρεαλισμός του σε συνδυασμό με τη δυναμική συμπεριφορά των ζώων, συμβάλλουν σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ικανό να σαγηνεύσει τον καθένα. Πιθανότατα το καλύτερο tycoon game που έχουμε δει ποτέ. Παραλίγο πρώτα: Total War: Three Kingdoms, Mordhau, Football Manager 2020, Age of Empires II: Definitive Edition Καλύτερο indie game: Disco Elysium Παίζοντας κανείς το Disco Elysium δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με indie τίτλο. Από τη μία τα στάνταρ του βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν προδίδουν το σφιχτό budget που είχε η παραγωγή του. Από την άλλη βέβαια, μόνο μία indie παραγωγή θα μπορούσε να διαθέτει τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, με gameplay που να θυμίζει ψηφιακή εκδοχή tabletop παιχνιδιού. Ο κόσμος του βγάζει όλη εκείνη τη μαγεία της νουάρ εποχής, την ίδια στιγμή που το σενάριο μοιάζει βγαλμένο από μυθιστόρημα της Agatha Christie. Η καταπληκτική του πλοκή και βέβαια η μεγάλη του διάρκεια, έρχονται να ολοκληρώσουν ιδανικά ένα από τα καλύτερα indies της δεκαετίας. Παραλίγο πρώτα: Untitled Goose Game, Baba is You, Outer Wilds, Katana ZERO Καλύτερη συλλογή: The Walking Dead: The Telltale Definitive Series Σε μία χρονιά που δεν είχαμε μεγάλο αριθμό συλλογών, η The Walking Dead: The Telltale Definitive Series ήταν ό,τι καλύτερο παίξαμε. Δεν είναι, βλέπετε, μόνο το γεγονός ότι περιλαμβάνει τα άπαντα των The Walking Dead της Telltale αλλά και το ότι έκανε την εμφάνισή της λίγους μήνες έπειτα από το οριστικό κλείσιμο της τελευταίας. Ένας αρκετά “βολικός” τρόπος να απολαύσουν τη σειρά όσοι δεν την είχαν γνωρίσει στο παρελθόν και παράλληλα ένας φόρος τιμής στο στούντιο που μας χάρισε κάμποσες ώρες ποιοτικής ψυχαγωγίας (βλ. Sam & Max, The Wolf Among Us, Tales from the Borderlands). Παραλίγο πρώτα: Baldur’s Gate and Baldur’s Gate II: Enhanced Editions, Assassin’s Creed: The Rebel Collection, SNK 40th Anniversary Collection Καλύτερο soundtrack: Death Stranding Το soundtrack του Death Stranding τιτλοφορείται Timefall και αποτελεί σύνθεση του Σουηδού Ludvig Forssell. Ο τελευταίος δεν είναι πρωτάρης στον χώρο αφού υπογράφει τα soundtracks αρκετών παιχνιδιών της σειράς Metal Gear, ωστόσο στο τελευταίο πόνημα του Hideo Kojima δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. Το soundtrack του Death Stranding είναι από τα δυνατότερα σημεία του, πλαισιώνοντας ιδανικά τη δράση και κάνοντας τον κόσμο του να φαντάζει ακόμα πιο επιβλητικός. Τα ατμοσφαιρικά ορχηστρικά κομμάτια δένουν άψογα με τις ηλεκτρονικές συνθέσεις και τις χορωδιακές μελωδίες, ταξιδεύοντας τον νου ακόμα και χωρίς να παίζει κανείς το παιχνίδι. Παραλίγο πρώτα: APE OUT, Katana ZERO, Star Wars Jedi: Fallen Order, Sayonara Wild Hearts Μεγαλύτερη έκπληξη: Disco Elysium Ήρθε από το πουθενά. Το στούντιο που το έφτιαξε, δημιουργήθηκε μόλις το 2016 και στα μισά της ανάπτυξής του υποχρεώθηκε να μεταφερθεί από το Ταλίν στο Λονδίνο. Μέχρι και το 2018 δε, το παιχνίδι ήταν γνωστό ως No Truce With The Furies. Κι όμως παρ’ όλα αυτά, το Disco Elysium μάγεψε Τύπο και κοινό αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές –τις οποίες άξιζε μέχρι τελείας. Σε μία χρονιά που οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε, οριακά των δύο) ο τίτλος της ZA/UM ξεχώρισε χάρη στο εντυπωσιακό του βάθος και την ελευθερία κινήσεων που δίνει στον παίκτη, επαναπροσδιορίζοντας το προφίλ των role playing παιχνιδιών παλαιάς κοπής. Παραλίγο πρώτα: Outer Wilds, Apex Legends, Dota Auto Chess, Untitled Goose Game Μεγαλύτερη απογοήτευση: Anthem Το περιμέναμε πώς και πώς. Υποτίθεται πως ήταν το μεγαλύτερο πρότζεκτ στο οποίο είχε δουλέψει ποτέ η BioWare. Η ανάπτυξή του πέρασε από χίλια κύματα και όταν εν τέλει αυτό κυκλοφόρησε, δε φάνηκε ούτε κατά διάνοια αντάξιο των προσδοκιών που υπήρχαν απ’ αυτό. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι συνεχείς αλλαγές προσανατολισμού (ο Jason Schreier έχει κάνει εξαιρετικό ρεπορτάζ) είχαν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο παιχνίδι το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κολάζ ιδεών. Τα αρκετά θετικά στοιχεία του επισκιάστηκαν από τα αρνητικά και κάπως έτσι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θυμούνται πως το Anthem κυκλοφόρησε μόλις φέτος… Παραλίγο πρώτα: Google Stadia, Crackdown 3, Days Gone, RAGE 2 Πλατφόρμα της χρονιάς: Switch Με τα PS4 και Xbox One στον… αυτόματο –κάτι απολύτως λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του ότι σε έναν χρόνο από τώρα περιμένουμε τους διαδόχους τους- η Nintendo βρήκε πρόσφορο έδαφος και είδε τη βάση χρηστών του Switch να γιγαντώνεται. Με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει τα 41 εκατ. τεμάχια, το σύστημα έχει ξεπεράσει ήδη τα Wii U, GameCube και Nintendo 64, βάζοντας πλώρη για το SNES. Η βιβλιοθήκη τίτλων του ενισχύθηκε σημαντικά με πληθώρα κυκλοφοριών (μέχρι και Witcher περιλαμβάνει πλέον!) ενώ το Switch Lite ήρθε να τονώσει τον handheld χαρακτήρα του για εκείνους που αναζητούσαν κάτι ακόμα πιο φορητό –και φθηνό! Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς: Epic Games Το Fortnite όχι απλά δεν αποδείχθηκε φούσκα αλλά εξακολουθεί να παραμένει ο γίγαντας που όλοι ονειρεύονται να πιάσουν. Τον Φεβρουάριο ο Marshmello είδε γύρω στα 10 εκατ. άτομα να παρακολουθούν ζωντανά το set του, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες, είχαμε την προβολή μίας σκηνής από το Rise of Skywalker να παίζει στο drive-in του Risky Reels! Παράλληλα όμως, η Epic έβαλε “βόμβα” στο PC gaming με το Epic Games Store: με σημαντικά μικρότερο ποσοστό έναντι του Steam (12% έναντι 30%), επιθετική πολιτική ως προς τις αποκλειστικότητες και δωρεάν παιχνίδια σε εβδομαδιαία βάση, έχει δημιουργήσει πονοκεφάλους στη Valve, σπάζοντας το μονοπώλιό της. Στιγμή της χρονιάς: “You’re breathtaking”! 9 Ιουνίου, Microsoft Theater, Λος Άντζελες. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της Microsoft στο πλαίσιο της φετινής E3 και το κοινό έχει μόλις παρακολουθήσει την αποκάλυψη του Keanu Reeves στον ρόλο του Johnny Silverhand στο πολυαναμενόμενο Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED. Ξάφνου, μία πόρτα ανοίγει από το πουθενά και μέσα από τους καπνούς εμφανίζεται ο ίδιος ο ηθοποιός. Το πλήθος παραληρεί. Με δυσκολία σιωπά μετά από λίγο για να πει δυο κουβέντες ο Keanu. “The feeling of being there, of walking the streets of the future is really going to be breathtaking”, αναφέρει, για να φωνάξει κάποιος από το κοινό “You’re breathtaking”! Ο χαρισματικός ηθοποιός του το… επιστρέφει χαμογελώντας και το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. Η E3 του 2019 είχε μόλις βρει το πρόσωπό της.
- 35 σχόλια
-
- 18
-
-
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Στο Death Stranding λοιπόν, βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον με τον κόσμο να έχει πάει κατά διαόλου. Μια μεγάλη έκρηξη κατέστρεψε την Αμερική, διαλύοντας το κράτος (η τύχη του υπόλοιπου πλανήτη αγνοείται επιδεικτικά). Αυτό ήταν όμως μάλλον το λιγότερο, αφού παράλληλα κατέστρεψε το χώρισμα μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών με αποτέλεσμα οι ψυχές των δεύτερων να τριγυρνούν ελεύθερες ψάχνοντας να επιστρέψουν. Όταν τα πλάσματα αυτά, τα λεγόμενα BT βρίσκουν εν τέλει νεκρά σώματα, προκαλούν τεράστιας ισχύος εκρήξεις μαζί με μία ιδιαίτερου τύπου βροχή που το παιχνίδι ονομάζει χρονόπτωση και γερνά ό,τι αγγίζει. Με αυτά ως δεδομένα, η ανθρωπότητα –των ΗΠΑ- έχει καταφύγει σε υπόγειες αποικίες, στηριζόμενη κυρίως σε μεταφορείς που αναλαμβάνουν τη ζόρικη δουλειά να μεταφέρουν αγαθά από πόλη σε πόλη. Τα μόνα που έχουν απομείνει από τον παλιό κόσμο είναι μία λειτουργία 3D printing που βασίζεται στο χειράλιο –το οποίο με τη σειρά του είναι μια ουσία που προκύπτει από τα BT- και άπειρα κουτάκια Monster (εντελώς άστοχο product placement). Ο κεντρικός ήρωας, Sam Porter Bridges είναι ένας τέτοιος μεταφορέας. Μη σας παραξενεύει το όνομα: στο Death Stranding όλοι οι χαρακτήρες έχουν ονόματα που τους χαρακτηρίζουν. Τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν υπερβολικά πολύπλοκα, ωστόσο το παιχνίδι κάνει εξαιρετική δουλειά στο “χτίσιμο” της ιστορίας του. Μετά τις πρώτες δύο ώρες παιχνιδιού –με ένα σημαντικό ποσοστό τους να είναι cutscenes- θα έχετε σχηματίσει μια καλή εικόνα για τον κόσμο του, τον ρόλο των βασικών χαρακτήρων και κάποιες πρώτες καταστάσεις που θα έχετε συναντήσει. Ο ρόλος σας είναι να μεταφέρετε αντικείμενα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στο Death Stranding επιδίδεστε σε ένα μπαράζ “αποστολών FedEx” στις οποίες παραδίδετε πακέτα. Το ζητούμενο βέβαια είναι τα πακέτα αυτά να φτάσουν στην ώρα τους και σε καλή κατάσταση. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να επιλέξετε προσεκτικά τον δρόμο σας, να αποφύγετε τις κακοτοπιές και να φροντίσετε ώστε ο Sam να διατηρήσει την ισορροπία του σε κάθε περίπτωση. Στο διάβα σας θα βρείτε ένα αρκετά αφιλόξενο περιβάλλον με βουνά, γκρεμούς και ποτάμια, τα BT που λέγαμε πιο πάνω και ομάδες ληστών που έχουν βάλει στο μάτι το εμπόρευμά σας. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να δώσετε έμφαση στον τρόπο με τον οποίο θα φορτώσετε τον Sam: η λογική λέει ότι θα προσπαθήσετε να πάρετε μαζί σας όσο το δυνατόν περισσότερα αλλά πόσα θα είναι αυτά…; Σημαντικό ρόλο στην αποστολή σας θα παίξει το ασύγχρονο multiplayer του Death Stranding –για εσάς που αγχώνεστε, είναι προαιρετικό κι αν δε σας αρέσει, απλά το απενεργοποιείτε. Στη λογική που καθιέρωσε η σειρά Souls, καθώς προχωράτε στο παιχνίδι θα βρίσκετε κατασκευές άλλων παικτών τις οποίες θα είστε σε θέση να εκμεταλλεύεστε έτσι ώστε να κάνετε τη ζωή σας ευκολότερη –αντίστοιχα, οι σκάλες, τα σκοινιά και τα λοιπά δικά σας δημιουργήματα μένουν παρακαταθήκη για τους επόμενους. Για να δείξετε μάλιστα την ευγνωμοσύνη σας, μπορείτε να τους χαρίσετε… likes τα οποία σε έναν βαθμό καθορίζουν την απόδοση του Sam αλλά και τις ικανότητές του. Το gameplay του Death Stranding αποτελείται ως επί το πλείστον από παρεμφερείς αποστολές. Με την κάθε του παράδοση, ο Sam συμβάλει στην επέκταση του Χειρικού Δικτύου, μίας τεχνολογίας που έχει τη δύναμη να ενώσει τους διάσπαρτους κόμβους στην επικράτεια των ΗΠΑ και να κάνει τις τελευταίες και πάλι κράτος. Ανάμεσα σε όλες αυτές τις αποστολές λοιπόν, το Death Stranding διηγείται και μία ιστορία η οποία είναι ενδιαφέρουσα αλλά μέχρι εκεί. Οι γνωστοί ηθοποιοί που συνθέτουν το καστ του παιχνιδιού κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους, φροντίζοντας να είναι εκεί που θα τραβήξουν την προσοχή όταν πρέπει, ενώ μολονότι προς το τέλος τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά, ο τίτλος φροντίζει να προετοιμάσει το έδαφος για πιθανό sequel. Μιας που αναφερθήκαμε στο καστ του Death Stranding, ας ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για μία εκτενέστερη αναφορά σε αυτό. Ο ρόλος του Norman Reedus είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, ενώ εκείνος της Lea Seydoux έκπληξη –ευχάριστη όμως. Ο Mads Mikkelsen με το χαρακτηριστικό… βλέμμα του τρελού είναι εξαιρετικός ενώ το ίδιο ισχύει και με τον Troy Baker. Σε σπέσιαλ cameo συναντάμε τον Guillermo del Toro. Όπως συμβαίνει με τις first party κυκλοφορίες της Sony, έτσι και το Death Stranding έρχεται πλήρως εξελληνισμένο. Οι Έλληνες ηθοποιοί έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά, ωστόσο όσοι επιθυμούν μια πιο αυθεντική εμπειρία μπορούν απλά να επιλέξουν ελληνικά μενού και υπότιτλους. Η τελευταία επιλογή κάνει φιλικότερη προς τον –Έλληνα- παίκτη την όλη εμπειρία του παιχνιδιού, αν και το μικρό μέγεθος γραμματοσειράς ίσως να δυσκολέψει ορισμένους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε. Πέραν των παραδόσεων υπάρχουν όμως και μάχες. Το Death Stranding δίνει έμφαση στη stealth προσέγγιση όσον αφορά στο gameplay του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο παίκτης δεν μπορεί να υιοθετήσει διαφορετική αντιμετώπιση. Τα boss fights δε λείπουν, οι αντίπαλοι προσφέρουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης (μην περιμένετε το βάθος των Metal Gear) ενώ το μωρό που είναι συνδεδεμένο στο σώμα σας, το BB, έχει σημαντικά μικρότερο ρόλο απ’ ό,τι άφηναν να εννοηθεί όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι της Sony και της Kojima Productions, αφού βοηθά τον Sam να δει τα BT έτσι ώστε να τους αποφύγει. Όσο περισσότερες ώρες επενδύετε στο παιχνίδι, τόσο πιο εξελιγμένος θα γίνεται ο εξοπλισμός σας, επιτρέποντάς σας να μεταφέρετε μεγαλύτερες ποσότητες με περισσότερη ευκολία. Κι αν το gameplay του είναι συζητήσιμο, στον τεχνικό τομέα το Death Stranding παίρνει άριστα. Πρόκειται για ένα από τα πλέον καλοφτιαγμένα παιχνίδια της γενιάς του και δε θα ήταν υπερβολή αν κάποιος ισχυριζόταν ότι πιθανότατα να μιλάμε για ό,τι πιο εντυπωσιακό μας έχει προσφέρει ποτέ το gaming. Τα τοπία, οι φωτοσκιάσεις, τα δυναμικά καιρικά φαινόμενα, όλα είναι εκπληκτικά. Οι ψηφιακές εκδοχές των ηθοποιών δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις πραγματικές με τις εκφράσεις των προσώπων και τις κινήσεις τους να είναι προσεγμένες μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Το μοντέλο της φυσικής είναι εξίσου εντυπωσιακό και μολονότι δεν είναι ακριβώς ρεαλιστικό (φτάνει να δείτε με τι καταλήγει να κυκλοφορεί ο Sam στην πλάτη…) προσφέρει μία απόλυτα απολαυστική εμπειρία. Το ερώτημα που τίθεται εν τέλει, δεν είναι αν το Death Stranding είναι εντυπωσιακό ή ξεχωριστό αλλά αν είναι σε θέση να ψυχαγωγήσει τον παίκτη (τα περί οράματος του Kojima δεν απαντούν στην ερώτηση “αν κάποιος πέρασε καλά παίζοντας”). Εδώ τα πράγματα είναι ζόρικα αφού στην πράξη μιλάμε για έναν τίτλο με διάρκεια τουλάχιστον 40-45 ώρες, οι περισσότερες εκ των οποίων υποχρεώνουν τον παίκτη να κάνει το ίδιο πράγμα. Ο επιβλητικός του κόσμος είναι μεν εντυπωσιακός όμως εν τέλει καταλήγει να διηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει ολοκληρώσει στον μισό χρόνο. Πρόκειται για τίτλο που σίγουρα θα είναι κρίμα να μη δει κάποιος. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ωστόσο ότι θα διασκεδάσει κιόλας παίζοντάς τον. Μας άρεσαν Εξωπραγματικά γραφικά, υπέροχη κίνηση Έξυπνη υλοποίηση ασύγχρονου multiplayer Κορυφαίες ερμηνείες Περίεργος κόσμος με σπουδαίες προοπτικές εξερεύνησης Δε μας άρεσαν Επαναλαμβανόμενο gameplay Τραγικό product placement Σενάριο και πλοκή με αρκετές τρύπες
-
Το Death Stranding αποτελεί μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Κάτι το ομολογουμένως ασυνήθιστο κόνσεπτ του, κάτι η ιδιαίτερη εμπειρία gameplay που προσφέρει, κάτι το μάρκετινγκ της Sony –που ειρήσθω εν παρόδω παίρνει άριστα- και κάτι η υπογραφή του Hideo Kojima, ενός εκ των πιο αναγνωρίσιμων δημιουργών video games παγκοσμίως, έκαναν Τύπο και κοινό να μιλούν εδώ και βδομάδες σχεδόν αποκλειστικά για αυτό. Η αλήθεια είναι πως το Death Stranding επιδιώκει να διαφέρει. Ο στόχος του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του στιγμή είναι να προσφέρει στον παίκτη κάτι το ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα βρει εκείνος επί του παρόντος σε άλλον τίτλο. Το διαφορετικό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλύτερο. Ποιοτικότερο σίγουρα, διασκεδαστικότερο παίζεται… Το μόνο βέβαιο είναι πως το πόνημα του Kojima είναι αρκετά απαιτητικό. Στην αρχή, ο παίκτης οφείλει να είναι συγκεντρωμένος προκειμένου να μπει στο κλίμα του όσο το δυνατόν ταχύτερα, να καταλάβει το σεναριακό υπόβαθρο, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Στην πορεία, καλείται να επιδείξει ιώβεια υπομονή, αναλωνόμενος σε gameplay που υπό άλλες συνθήκες θα τον εξουθένωνε. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Η πρώτη αλλαγή που παρατηρεί κανείς στο PES 2020 είναι τα μενού του τα οποία έχουν υποστεί έναν ελαφρύ επανασχεδιασμό. Από πλευράς αισθητικής έχουν εκμοντερνιστεί κερδίζοντας τις εντυπώσεις σε σχέση με αυτά που βλέπαμε μέχρι και πέρυσι και που έμοιαζαν να έχουν ξεμείνει στα 90s. Σε ό,τι αφορά τη λειτουργικότητά τους βέβαια, η Konami έχει κάμποσο δρόμο να διανύσει ακόμα αφού υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης (βλ. Master League). Δε χρειάζεται να επανεφεύρει τον τροχό, αρκεί να ρίξει μια ματιά σε FIFA και NBA 2K. Στην αρχή του κειμένου και με αφορμή τη νέα ονομασία της σειράς, μιλήσαμε για το Matchday. Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα modes; Η απάντηση είναι “ό,τι και πέρυσι”. Το myClub εξακολουθεί να αποτελεί μία λιτότερη αλλά και πολύ λιγότερο απαιτητική εκδοχή του FIFA Ultimate Team, αφού πρακτικά μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική εμπειρία χωρίς την παραμικρή επιπλέον επένδυση. Στο Master League έχουν προστεθεί εμβληματικές φυσιογνωμίες όπως αυτές του Diego Maradona και του Johan Cruyff οι οποίες πάντως δεν επηρεάζουν καθόλου το gameplay. Κάτι που καλό θα ήταν να έχετε κατά νου πάντως, είναι πως η Konami συμφώνησε με την UEFA ώστε το PES 2020 να αποτελέσει το επίσημο παιχνίδι του Euro 2020. Το σχετικό περιεχόμενο με τις επίσημες συνθέσεις, εμφανίσεις, γήπεδα κλπ αναμένεται να διατεθεί δωρεάν την προσεχή άνοιξη. Μιας που αναφερθήκαμε σε επίσημες συνθέσεις, ας θυμίσουμε κάπου εδώ ότι το PES 2020 έχει εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης της Juventus για τη φετινή σεζόν –για όσους το αγνοούν, η ομάδα του Cristiano Ronaldo εμφανίζεται στο FIFA 20 ως Piemonte Calcio. Παράλληλα το PES 2020 περιλαμβάνει τις Arsenal, Bayern Munich, Manchester United και Barcelona, όλες με τους πραγματικούς παίκτες, εμφανίσεις αλλά και στάδια –τα τελευταία κατ’ αποκλειστικότητα. Επιπρόσθετα θα βρείτε τις γαλλικές Ligue 1 & 2, την ιταλική Serie A (με εξαίρεση τη Brescia), την ολλανδική Eredivisie, την πορτογαλική Liga NOS, τη ρωσική Premier Liga, τη Superliga Argentina, τη βραζιλιάνικη Serie A, τη σκωτσέζικη Premiership και ορισμένα υποδεέστερα πρωταθλήματα. Από ελληνικές ομάδες έχουμε τον περυσινό πρωταθλητή ΠΑΟΚ, τον φετινό πρωταθλητή Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Καλά όλα αυτά αλλά τι γίνεται στον αγωνιστικό χώρο; Εκεί το PES παραμένει PES, σερβίροντάς μας ό,τι θα περιμέναμε από ένα γνήσιο τέκνο της σειράς. Η ροή του παιχνιδιού είναι κοντρολαρισμένη και εξελίσσεται σε ένα σχετικά αργό τέμπο που επιτρέπει στον παίκτη να αλλάξει αρκετές πάσες, πριν αποπειραθεί να “τρυπήσει” την αντίπαλη άμυνα με κάποια κάθετη μπαλιά. Αποτέλεσμα αυτού είναι η σχεδόν πλήρης απουσία του φαινομένου του “φλίπερ” αλλά και η εύνοια του λεγόμενου build up game –αυτού που προσπαθούσε να διδάξει ο Cardoso στην ΑΕΚ… Εκ των στοιχείων που ανυπομονούσαμε να δοκιμάσουμε στο νέο PES ήταν και το σύστημα ντριπλαρίσματος, αυτό που η Konami διαφήμιζε μήνες τώρα λόγω και της συνεργασίας της με τον Andres Iniesta. Η αλήθεια είναι πως οι προοπτικές του λεγόμενου “finesse dribbling” είναι τεράστιες, ωστόσο χρειάζεται πολλή προπόνηση προκειμένου να φτάσετε στο σημείο να κάνετε στο παιχνίδι τα “μαγικά” που έκανε ο θρυλικός μέσος της Barcelona –ακόμα κι αν ελέγχετε παίκτες με έφεση στο ντριπλάρισμα όπως ο Dybala, ο Messi ή ο Coutinho. Σε πρώτη φάση θα έχετε την ευχέρεια να δώσετε στον παίκτη που ελέγχετε λίγο παραπάνω χώρο, όμως για όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να κοπιάσετε. Μία διαφορά σε σχέση με πέρυσι είναι η καλύτερη αντίληψη των αμυνόμενων στις ψηλές προωθημένες μπαλιές αφού πλέον τις αντιλαμβάνονται πολύ νωρίτερα, φροντίζοντας να κλείσουν σωστά τους χώρους. Κάτι που παρατηρήσαμε ωστόσο σε ό,τι αφορά την άμυνα στην ομάδα του παίκτη, ήταν η αφύσικη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών που χειριζόταν η AI, οι οποίοι αντί να κινούνται προς τη μπάλα, απλά παρακολουθούσαν… χαλαρά την εκάστοτε φάση, αφήνοντας τεράστια κενά στην αμυντική λειτουργία της ομάδας –στο 80% των περιπτώσεων ακολούθησε γκολ. Το παραπάνω συνιστά ξεκάθαρα bug το οποίο ευελπιστούμε πως θα διορθωθεί άμεσα, αφού πρακτικά είναι σε θέση να καταστρέψει ολόκληρο αγώνα. Οι κινήσεις των παικτών είναι ομαλές και αρμονικές. Εξακολουθούν να εκπέμπουν μία πλαστικότητα πάντως που στις κοντινές λήψεις τουλάχιστον προσδίδει στη ροή του αγώνα έναν υπέρμετρο ρεαλισμό. Όσο πάλι η κάμερα απομακρύνεται από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, τόσο πιο… τηλεοπτική γίνεται η εικόνα με τις διαφορές ανάμεσα στο PES 2020 και έναν πραγματικό αγώνα ποδοσφαίρου στην τηλεόραση να γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες. Αυτός που μοιάζει αποφασισμένος να χαλάσει την όλη ατμόσφαιρα είναι ο διαιτητής, τα σφυρίγματα του οποίου είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλα: στη μία φάση μπορεί να αφήσει ατιμώρητο ένα δολοφονικό τάκλιν και στην αμέσως επόμενη να αποβάλλει με δεύτερη κίτρινη παίκτη για φάουλ που ήταν-δεν ήταν. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αντιδράσεις των τερματοφυλάκων οι οποίες ναι μεν στην πλειοψηφία τους είναι ρεαλιστικές και χαρακτηρίζονται από φυσικότητα, ωστόσο δεν παύουν να είναι ανεπαρκείς με τα “φτηνά” και συνάμα εκνευριστικά γκολ να μη λείπουν δυστυχώς και αυτή τη χρονιά. Τελευταίο αδύνατο σημείο του PES 2020 η ελληνική μετάδοση η οποία αν και καλοδεχούμενη, δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο –φτάνει να συγκρίνει κανείς το ύφος με το οποίο περιγράφει αγώνες στην πραγματικότητα ο Γιώργος Θαναηλάκης και τις “άχρωμες” ατάκες του στον τίτλο της Konami. Συνοψίζοντας, το PES 2020 δεν έρχεται ούτε να επαναπροσδιορίσει το είδος, ούτε να πραγματοποιήσει στροφή 180ο σε σχέση με τα όσα μας έχει συνηθίσει. Πρόκειται για τον τίτλο που θα λατρέψουν οι φίλοι της σειράς κα θα προσπεράσουν αδιάφορα οι “απέναντι” του FIFA. Η έλλειψη των licenses ομάδων και διοργανώσεων παραμένει ένα άλυτο πρόβλημα που όμως εξαφανίζεται ως διά μαγείας με την εγκατάσταση του κατάλληλου option file –με εξαίρεση το Xbox One. Ιδανικό για… ζέσταμα με την παρέα πριν τα ματς του Champions League και τα άδεια Σαββατοκύριακα του χειμώνα, το PES 2020 είναι μία “τίμια” κυκλοφορία που κατά την προσφιλή συνήθεια της Konami ποντάρει σε μεταγραφές ουσίας και όχι ονομάτων. Μας άρεσαν Υπέροχα γραφικά και άκρως ρεαλιστική ατμόσφαιρα στα γήπεδα Τρομακτικά λεπτομερή μοντέλα παικτών (σε επιλεγμένες ομάδες) Κοντρολαρισμένο gameplay που ευνοεί το passing game Σύστημα ντριπλαρίσματος με πολλές προοπτικές… Δε μας άρεσαν …που όμως χρειάζεται πολλή, πάρα πολλή εξάσκηση Ελάχιστες καινοτομίες σε σχέση με πέρυσι Δυσλειτουργικά μενού Άχρωμη μετάδοση αγώνων Έλλειψη licenses τουλάχιστον για τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
-
Πριν από οτιδήποτε άλλο ας κάνουμε μία συμφωνία: ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα αποκαλέσουμε το eFootball Pro Evolution Soccer 2020 με αυτό το όνομα. Ό,τι κι αν είχαν κατά νου στην Konami, όσο μπροστά κι αν ήθελαν να είναι σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σόρι κιόλας αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλέσει κανείς τον τίτλο τους έτσι, όταν δυο δεκαετίες τώρα άπαντες τον ξέρουν ως PES. Κι όμως, το νέο –επίσημο- όνομα του παιχνιδιού δεν έγινε απλά για το θεαθήναι αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την πρόθεση της Konami να επενδύσει στα e-sports, βλέποντας ότι το trend ενισχύεται σταθερά. Η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει την πρωτοβουλία της αυτή μέσω διαφόρων διοργανώσεων που έχει ανακοινώσει καθώς επίσης και του Matchday, ενός νέου mode που δίνει στους παίκτες την ευκαιρία να διαλέξουν πλευρά και να αγωνιστούν κόντρα σε αντιπάλους απ’ όλο τον κόσμο στο πλαίσιο τουρνουά μικρής διάρκειας. Η εμπειρία του Matchday ήταν αρκετά διασκεδαστική με την ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό να έχει ενδιαφέρον. Χρειάζονται βέβαια ορισμένες διορθωτικές κινήσεις ώστε αφ’ ενός η κατάταξη να είναι περισσότερο δίκαιη και αφ’ ετέρου να δίδονται περισσότερα κίνητρα σε όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως επιπέδου και χρόνου που διαθέτουν, ώστε να κυνηγήσουν το “κάτι παραπάνω”. Για πρώτη χρονιά πάντως, είναι μια χαρά. Θα μας συγχωρήσετε το ανορθόδοξο ξεκίνημα, όμως το Matchday είναι μία από τις –λίγες- καινοτομίες του PES 2020 για τις οποίες αξίζει να μιλήσει κανείς. Ο τίτλος έχει υποστεί το απαραίτητο φρεσκάρισμα, όμως τα πραγματικά νέα στοιχεία του είναι μετρημένα –κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενο από μια τέτοια ετήσια κυκλοφορία. H Konami διατείνεται πως άκουσε το κοινό και έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις του, ωστόσο η εμπειρία του νέου τίτλου της σειράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη που μας προσέφερε η περυσινή του υλοποίηση. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Το 2018 ήταν μια χρονιά που σε ό,τι αφορά το gaming τουλάχιστον θα κάνουμε καιρό να ξεχάσουμε. Με τους τρεις “μεγάλους” να αποφασίζουν να επικεντρωθούν στην τρέχουσα γενιά συστημάτων, οι δημιουργίες που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε φέτος ήταν καλύτερες ποιοτικά από εκείνες κάθε άλλης χρονιάς στο παρελθόν. Υπερπαραγωγές εκατοντάδων εκατομμυρίων και τίτλοι που θα μνημονεύονται από τους ιστορικούς του μέλλοντος, μας χάρισαν ανεπανάληπτες συγκινήσεις, αποδεικνύοντας παράλληλα με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις δυνατότητες τόσο των υπαρχόντων συστημάτων, όσο και της βιομηχανίας γενικότερα. Στο Insomnia για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά (εδώ οι τίτλοι που ξεχωρίσαμε το 2015, το 2016 και το 2017) βάλαμε κάτω τα παιχνίδια που είδαμε κατά τη διάρκεια των 12 προηγούμενων μηνών με στόχο –τι άλλο- να ξεχωρίσουμε τα καλύτερα ή αν προτιμάτε εκείνα που μας άρεσαν περισσότερο. Η δουλειά μας κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν καθώς στην προσπάθειά μας να καταλήξουμε στο top5 της κάθε κατηγορίας, αναγκαστήκαμε με βαριά καρδιά να αφήσουμε πολλούς εξαίρετους τίτλους εκτός. Μοναδική εξαίρεση η κατηγορία για την καλύτερη αποκλειστικότητα του Xbox όπου και δεν ήταν δυνατή η συμπλήρωση πεντάδας… Όπως πάντα, οι απόψεις σας καλοδεχούμενες. *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. **Σε σχέση με πέρυσι έχει προστεθεί η κατηγορία για την καλύτερη αποκλειστικότητα σε PC. Το παιχνίδι της χρονιάς Όταν το μακρινό 2005 κυκλοφορούσε το πρώτο God of War, ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος εκ των ανθρώπων της Sony δύσκολα θα φανταζόταν πως 13 χρόνια μετά, η σειρά όχι απλά θα επανερχόταν στο προσκήνιο αλλά θα έκανε τους πάντες να μιλούν γι’ αυτή. Το God of War είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό reboot: συνδυάζοντας με έναν μοναδικό τρόπο στοιχεία από πλήθος άλλων τίτλων, καταφέρνει και προσφέρει μια άνευ προηγουμένου εμπειρία. Οι γεμάτες δράση μάχες εναλλάσσονται με τις ήπιες σεκάνς και όλες μαζί συμβάλλουν στη δημιουργία μιας επιβλητικής ατμόσφαιρας μέσα από την οποία οι δύο πρωταγωνιστές, Kratos και Atreus χτίζουν μία ξεχωριστή σχέση πατέρα-γιου. Ένα διαμάντι από τα λίγα, must play σε κάθε περίπτωση. Παραλίγο πρώτα: Red Dead Redemption, Spider-Man, Assassin’s Creed Odyssey, Super Smash Bros. Ultimate Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4 Σε μια χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας η Sony άρχισε να ανοίγει τα χαρτιά των αποκλειστικοτήτων της επάνω στο τραπέζι, το God of War ήταν o… άσος στην κέντα της. Ένα franchise γνώριμο στους λάτρεις του PlayStation αλλά και κουρασμένο, μετατράπηκε σε αιτία και αφορμή για να προτιμήσει κάποιος το PS4 έναντι των υπολοίπων προτάσεων της αγοράς –και όχι άδικα. Kratos και Atreus ξεκινούν μια συναρπαστική περιπέτεια σε διαφορετικό φόντο απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει τον πρώτο, προσφέροντας μια “χορταστική” εμπειρία που επαναπροσδιορίζει το gameplay ενός παιχνιδιού δράσης τρίτου προσώπου. Ένα παιχνίδι που δε θα μπορούσε να υπάρξει σε προηγούμενη γενιά, αποτελεί το διαμάντι στο στέμμα της Sony και του PS4. Παραλίγο πρώτα: Spider-Man, Detroit: Become Human, Yakuza Kiwami 2, Shadow of the Colossus Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One Ακόμα κι αν η Microsoft δε δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα μια χρονιά στις κυκλοφορίες παιχνιδιών, πάντα θα υπάρχει κάποιο Forza. Έτσι και φέτος, το Forza Horizon 4 έρχεται να αποτελέσει τη μοναδική αξιόλογη αποκλειστικότητα του Xbox One, προσφέροντας παράλληλα την ομορφότερη και πιο χαλαρή εμπειρία οδήγησης που έχουμε ζήσει μέχρι στιγμής. Σε έναν κόσμο χωρίς Brexit, δεν έχετε παρά να πιάσετε το τιμόνι μιας Aston Martin ή ενός MG και να ξεχυθείτε στη βρετανική εξοχή ή τους δρόμους του Εδιμβούργου με το πόδι στο πάτωμα. Με τη χαρακτηριστική αίσθηση ελευθερίας των Forza Horizon, εκπληκτικά γραφικά, υπέροχες φωτοσκιάσεις και μια τεράστια γκάμα αυτοκινήτων να σας περιμένει, το Forza Horizon 4 σώζει μόνο του την παρτίδα για το Xbox One φέτος. Παραλίγο πρώτα: Ashen, Grim Dawn Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch Η λέξη “ultimate” έχει ιδιαίτερο βάρος και ιδανικά θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του Super Smash Bros. Ultimate. Ένα από τα πληρέστερα crossovers όλων των εποχών και συνάμα ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε fighting game στο Switch, το τελευταίο επεισόδιο της σειράς Super Smash Bros. έρχεται να προσφέρει μια εξαιρετικά πολυεπίπεδη εμπειρία με έναν εξωφρενικό αριθμό χαρακτήρων, ειδικών κινήσεων, επιπέδων και αντικειμένων. Διαθέτει μέχρι και single player campaign, κατορθώνοντας να καλύψει πλήρως κάθε παίκτη: από εκείνον που αναζητά ένα χαλαρό button masher, μέχρι εκείνον που ψάχνει κάτι ακόμα πιο βαθύ. Σε τελική ανάλυση πού αλλού μπορούν να παίξουν ξύλο o Mario με τον Ryu; Παραλίγο πρώτα: GRIS, Donkey Kong Country: Tropical Freeze, Bayonetta 2, Octopath Traveler Καλύτερη αποκλειστικότητα PC Τα city building/management παιχνίδια δεν αποτελούν ακριβώς καινούριο κόνσεπτ. Κι όμως, το Frostpunk βρίσκει τον τρόπο να επαναπροσδιορίζει το αντικείμενο του είδους φρεσκάροντάς το, παρουσιάζοντάς μας μια τελείως πρωτότυπη εμπειρία. Οι προκλήσεις που θέτει στον παίκτη έχουν τον τρόπο να τον κρατούν διαρκώς σε εγρήγορση, υποχρεώνοντάς τον να επιζητήσει την ανάπτυξη της κοινότητάς του σε κάθε τομέα. Με τους διαθέσιμους πόρους να είναι ελάχιστοι και το κρύο να μην αστειεύεται, το Frostpunk αποτελεί την πλέον πολυσύνθετη πρόταση του είδους του –και μάλιστα δίχως να αναλώνεται σε αχρείαστο micromanagement. Αν το σύστημά σας αντέχει, θα σας ανταμείψει και με πανέμορφα γραφικά, προσεγμένα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Παραλίγο πρώτα: Two Point Hospital, Pillars of Eternity II: Deadfire, Return of the Obra Dinn, Football Manager 2019 Καλύτερο indie game Δημιούργημα των Matt Thorson (βλ. TowerFall) και Noel Berry, το Celeste είναι ένα 2D platformer που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο και κατέπληξε τους πάντες. Τι το φοβερό και τρομερό μπορεί να έχει ένα 2D platformer ώστε να θεωρηθεί η καλύτερη indie κυκλοφορία μιας ολόκληρης χρονιάς; Υπέροχο level design που θέτει διαρκώς νέες προκλήσεις στον παίκτη οι οποίες του επιτρέπουν τον αναγκάζουν να εξαντλεί τη δημιουργικότητά του. Με έναν μαγικό τρόπο, το Celeste χαλαρώνει αντί να αγχώνει, επιβραβεύει αντί να τιμωρεί, ψυχαγωγεί αντί να κουράζει. Σε συνδυασμό δε με το υπέροχο soundtrack, το pixel-art κόνσεπτ και τη χαριτωμένη πλοκή, έρχεται να προσφέρει μια αξιομνημόνευτη εμπειρία. Παραλίγο πρώτα: Frostpunk, Dead Cells, Donut County, Guacamelee! 2 Καλύτερη συλλογή Κι όμως, εν έτει 2018 το Diablo παραμένει πρώτο θέμα συζήτησης χάρη στη Diablo III: Eternal Collection για το Nintendo Switch! Παρ’ ότι δεν αποτελεί κάτι καινούριο σε σχέση με τη συλλογή –του ιδίου ονόματος- που είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο πριν σε PS4 και Xbox One περιλαμβάνοντας πέραν του αρχικού παιχνιδιού, τα Reaper of Souls και Rise of the Necromancer, το Switch δείχνει να της ταιριάζει άψογα, προσφέροντας εν τέλει στον παίκτη μια εξαιρετικά άρτια εμπειρία, τόσο στην τηλεόραση όσο και –κυρίως- on the go. Με περιεχόμενο διάρκειας δεκάδων ωρών, άπειρο looting και grinding και ακατάπαυστη δράση που δείχνει υπέροχη μέσα από την οθόνη του Switch, η συλλογή της Blizzard αποτελεί πακέτο που δε χάνεται. Παραλίγο πρώτα: Spyro Reignited Trilogy, Mega Man X Legacy Collection 1+2, Street Fighter: 30th Anniversary Edition, SEGA Genesis Classics Καλύτερο soundtrack Ένα από τα στοιχεία για τα οποία ξεχωρίσαμε το God of War φέτος ήταν και το εκπληκτικό από κάθε άποψη soundtrack του. Η αλήθεια είναι πως η σειρά δεν έχει πλέον καμία σχέση με ό,τι πρέσβευε στο παρελθόν: ο Kratos μπορεί να μην έχει μαλακώσει, έχει όμως ωριμάσει και πάνω σ’ αυτό η μεν SIE Santa Monica έστησε ένα θεσπέσιο παιχνίδι και ο δε Bear McCreary δημιούργησε ένα απόλυτα ατμοσφαιρικό soundtrack. Εμπνευσμένο από τη σκανδιναβική κουλτούρα, χρησιμοποιεί όργανα και φωνές για να περάσει τα μηνύματά του, καταφέρνοντας εν τέλει να αποτυπωθεί στη μνήμη. Με 21 κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων προκαλούν ανατριχίλα μετά από λίγα μόλις δευτερόλεπτα, η μουσική επένδυση του God of War είναι ό,τι καλύτερο ακούσαμε φέτος. Παραλίγο πρώτα: Red Dead Redemption 2, Far Cry 5, Celeste, We Happy Few Μεγαλύτερη έκπληξη Στο κείμενο με τα καλύτερα του 2017 είχαμε ξεχωρίσει ως έκπληξη της χρονιάς το PUBG. Πού να γνωρίζαμε… Το 2018 ήταν η χρονιά του Fortnite. Ο τίτλος της Epic έφερε τα πάνω-κάτω στο gaming, γνωρίζοντας την απόλυτη επιτυχία και κάνοντας τους πάντες να ασχοληθούν μαζί του. Δεν ήταν βέβαια το Save the World αλλά το Battle Royale mode του που… κυρίευσε τον κόσμο –το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση ήταν πρωτόγνωρο. Μια βιομηχανία εκατομμυρίων στήθηκε σε χρόνο-μηδέν, εκτοξεύοντας το Fortnite στην κορυφή του παγκόσμιου gaming με περισσότερους από 200 εκατ. παίκτες. Το ίδιο βέβαια συνέβη και με την αξία της Epic η οποία από τα $825 εκατ. του 2012 έχει φτάσει τα $8,5 δισ. και ανεβαίνει. Το πού θα σταματήσουν, κανείς δεν το γνωρίζει. Παραλίγο πρώτα: Frostpunk, Celeste, Subnautica, Kingdom Come: Deliverance Μεγαλύτερη απογοήτευση Δύσκολα θα βρεθεί άλλο ΑΑΑ franchise με τόσο προβληματικό λανσάρισμα όσο το Fallout 76. Εν ολίγοις, ό,τι μπορούσε να έχει πάει στραβά για τη Bethesda στο λανσάρισμα του νέου της online τίτλου πήγε: το gameplay “έμπαζε” από χίλιες πλευρές, ο κόσμος ήταν απογοητευτικά άδειος, τα γραφικά μέτρια, η δράση ανύπαρκτη, η αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών προβληματική, οι πωλήσεις τραγικές, το κόστος των in-game αντικειμένων δυσανάλογα υψηλό, ενώ ακόμα κι η Collector’s διέφερε σε σχέση με τις προωθητικές φωτογραφίες. Οι φήμες για επί πληρωμή boosts δε βοήθησαν καθόλου την όλη κατάσταση με τη Bethesda να δηλώνει πως θα συνεχίσει να το υποστηρίζει αλλά στην πραγματικότητα το Fallout 76 να είναι ήδη νεκρό. Παραλίγο πρώτα: Sea of Thieves, State of Decay 2, The Inpatient, Vampyr Πλατφόρμα της χρονιάς Το 2018 ήταν η χρονιά κατά την οποία η Sony θέρισε όσα είχε σπείρει στις E3 του 2016 και του 2017. Το PS4 κυριάρχησε φέτος, σημειώνοντας περισσότερες από 12 εκατ. πωλήσεις (ήταν στις 73,6 εκατ. τον Δεκέμβριο του 2017 και ξεπέρασε τις 85 εκατ. τον Οκτώβριο) και διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τη διαφορά του από τους διώκτες του. Η τιμή του επέσε ακόμα και κάτω από το όριο των 200€ ενώ ανοδική ήταν και η πορεία του PS Plus που μέσα στο 2018 είδε τα μέλη του να αυξάνονται κατά 10% περίπου στα 34,3 εκατ. (τιμή Σεπτεμβρίου). Διαθέτοντας τις περισσότερες αποκλειστικότητες στη λίστα των καλύτερων τίτλων ανεξαρτήτως format, το PS4 δεν άφησε φέτος κανένα περιθώριο στους… απέναντι. Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς Η SIE Santa Monica έκλεψε φέτος δικαιωματικά την παράσταση, έχοντας αναλάβει να αναπροσδιορίσει το κόνσεπτ που η ίδια συνέλαβε πριν μιάμιση περίπου δεκαετία –με τότε επικεφαλής τον David Jaffe. Το God of War αποτέλεσε τη λύτρωσή της μετά την απογοήτευση του The Order: 1886 και παράλληλα μία από τις εκπληκτικότερες εκδοχές του Midgard σε videogame. Το μεγαλύτερο παράσημό της όμως, δεν ήταν άλλο από την ανθρώπινη διάσταση που κατάφερε να χαρίσει στον Kratos, δίχως να σβήσει άκομψα το παρελθόν του. Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η σχέση με τον γιο του είναι αριστουργηματικός, αποτελώντας το τέλειο αντίβαρο στην άκρατη βία και τις σκηνές ακατάπαυστης δράσης του τίτλου και παράλληλα τη βάση για μια δυνατή συναισθηματικά περιπέτεια. Η στιγμή της χρονιάς Μια στιγμή δεν είναι αρκετή για να περιγράψει την ξέφρενη πορεία του Fortnite μέσα στο 2018. Τον Μάρτιο έφτασε τους 45 εκατ. παίκτες για να στείλει τις προβλέψεις των ειδικών και των αναλυτών περί κορεσμού “στον κουβά” τον Ιούνιο ξεπερνώντας τους 125 εκατ. παίκτες. Μέσα στον Αύγουστο οι ενεργοί παίκτες ήταν σύμφωνα με την Epic 78,3 εκατ. ενώ δημοσίευμα του Bloomberg τον Νοέμβριο τοποθετεί τον αριθμό των λογαριασμών πάνω από τα 200 εκατ. Την ίδια στιγμή ο Tyler “Ninja” Blevins, ο διασημότερος παίκτης του παιχνιδιού έχει πάνω από 12 εκατ. followers στο Twitch ενώ η αξία της Epic έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Το Fortnite ξεπέρασε τα στεγανά της κοινότητας του gaming αποτελώντας κάτι παραπάνω από φαινόμενο –ένα ισότιμο στοιχείο της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Με τους τρεις “μεγάλους” να αποφασίζουν να επικεντρωθούν στην τρέχουσα γενιά συστημάτων, οι δημιουργίες που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε φέτος ήταν καλύτερες ποιοτικά από εκείνες κάθε άλλης χρονιάς στο παρελθόν. Υπερπαραγωγές εκατοντάδων εκατομμυρίων και τίτλοι που θα μνημονεύονται από τους ιστορικούς του μέλλοντος, μας χάρισαν ανεπανάληπτες συγκινήσεις, αποδεικνύοντας παράλληλα με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις δυνατότητες τόσο των υπαρχόντων συστημάτων, όσο και της βιομηχανίας γενικότερα. Στο Insomnia για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά (εδώ οι τίτλοι που ξεχωρίσαμε το 2015, το 2016 και το 2017) βάλαμε κάτω τα παιχνίδια που είδαμε κατά τη διάρκεια των 12 προηγούμενων μηνών με στόχο –τι άλλο- να ξεχωρίσουμε τα καλύτερα ή αν προτιμάτε εκείνα που μας άρεσαν περισσότερο. Η δουλειά μας κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν καθώς στην προσπάθειά μας να καταλήξουμε στο top5 της κάθε κατηγορίας, αναγκαστήκαμε με βαριά καρδιά να αφήσουμε πολλούς εξαίρετους τίτλους εκτός. Μοναδική εξαίρεση η κατηγορία για την καλύτερη αποκλειστικότητα του Xbox όπου και δεν ήταν δυνατή η συμπλήρωση πεντάδας… Όπως πάντα, οι απόψεις σας καλοδεχούμενες. *Για τις αποκλειστικότητες των συστημάτων δε λαμβάνονται υπ’ όψιν τα PC. **Σε σχέση με πέρυσι έχει προστεθεί η κατηγορία για την καλύτερη αποκλειστικότητα σε PC. Το παιχνίδι της χρονιάς Όταν το μακρινό 2005 κυκλοφορούσε το πρώτο God of War, ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος εκ των ανθρώπων της Sony δύσκολα θα φανταζόταν πως 13 χρόνια μετά, η σειρά όχι απλά θα επανερχόταν στο προσκήνιο αλλά θα έκανε τους πάντες να μιλούν γι’ αυτή. Το God of War είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό reboot: συνδυάζοντας με έναν μοναδικό τρόπο στοιχεία από πλήθος άλλων τίτλων, καταφέρνει και προσφέρει μια άνευ προηγουμένου εμπειρία. Οι γεμάτες δράση μάχες εναλλάσσονται με τις ήπιες σεκάνς και όλες μαζί συμβάλλουν στη δημιουργία μιας επιβλητικής ατμόσφαιρας μέσα από την οποία οι δύο πρωταγωνιστές, Kratos και Atreus χτίζουν μία ξεχωριστή σχέση πατέρα-γιου. Ένα διαμάντι από τα λίγα, must play σε κάθε περίπτωση. Παραλίγο πρώτα: Red Dead Redemption, Spider-Man, Assassin’s Creed Odyssey, Super Smash Bros. Ultimate Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4 Σε μια χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας η Sony άρχισε να ανοίγει τα χαρτιά των αποκλειστικοτήτων της επάνω στο τραπέζι, το God of War ήταν o… άσος στην κέντα της. Ένα franchise γνώριμο στους λάτρεις του PlayStation αλλά και κουρασμένο, μετατράπηκε σε αιτία και αφορμή για να προτιμήσει κάποιος το PS4 έναντι των υπολοίπων προτάσεων της αγοράς –και όχι άδικα. Kratos και Atreus ξεκινούν μια συναρπαστική περιπέτεια σε διαφορετικό φόντο απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει τον πρώτο, προσφέροντας μια “χορταστική” εμπειρία που επαναπροσδιορίζει το gameplay ενός παιχνιδιού δράσης τρίτου προσώπου. Ένα παιχνίδι που δε θα μπορούσε να υπάρξει σε προηγούμενη γενιά, αποτελεί το διαμάντι στο στέμμα της Sony και του PS4. Παραλίγο πρώτα: Spider-Man, Detroit: Become Human, Yakuza Kiwami 2, Shadow of the Colossus Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One Ακόμα κι αν η Microsoft δε δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα μια χρονιά στις κυκλοφορίες παιχνιδιών, πάντα θα υπάρχει κάποιο Forza. Έτσι και φέτος, το Forza Horizon 4 έρχεται να αποτελέσει τη μοναδική αξιόλογη αποκλειστικότητα του Xbox One, προσφέροντας παράλληλα την ομορφότερη και πιο χαλαρή εμπειρία οδήγησης που έχουμε ζήσει μέχρι στιγμής. Σε έναν κόσμο χωρίς Brexit, δεν έχετε παρά να πιάσετε το τιμόνι μιας Aston Martin ή ενός MG και να ξεχυθείτε στη βρετανική εξοχή ή τους δρόμους του Εδιμβούργου με το πόδι στο πάτωμα. Με τη χαρακτηριστική αίσθηση ελευθερίας των Forza Horizon, εκπληκτικά γραφικά, υπέροχες φωτοσκιάσεις και μια τεράστια γκάμα αυτοκινήτων να σας περιμένει, το Forza Horizon 4 σώζει μόνο του την παρτίδα για το Xbox One φέτος. Παραλίγο πρώτα: Ashen, Grim Dawn Καλύτερη αποκλειστικότητα Switch Η λέξη “ultimate” έχει ιδιαίτερο βάρος και ιδανικά θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του Super Smash Bros. Ultimate. Ένα από τα πληρέστερα crossovers όλων των εποχών και συνάμα ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε fighting game στο Switch, το τελευταίο επεισόδιο της σειράς Super Smash Bros. έρχεται να προσφέρει μια εξαιρετικά πολυεπίπεδη εμπειρία με έναν εξωφρενικό αριθμό χαρακτήρων, ειδικών κινήσεων, επιπέδων και αντικειμένων. Διαθέτει μέχρι και single player campaign, κατορθώνοντας να καλύψει πλήρως κάθε παίκτη: από εκείνον που αναζητά ένα χαλαρό button masher, μέχρι εκείνον που ψάχνει κάτι ακόμα πιο βαθύ. Σε τελική ανάλυση πού αλλού μπορούν να παίξουν ξύλο o Mario με τον Ryu; Παραλίγο πρώτα: GRIS, Donkey Kong Country: Tropical Freeze, Bayonetta 2, Octopath Traveler Καλύτερη αποκλειστικότητα PC Τα city building/management παιχνίδια δεν αποτελούν ακριβώς καινούριο κόνσεπτ. Κι όμως, το Frostpunk βρίσκει τον τρόπο να επαναπροσδιορίζει το αντικείμενο του είδους φρεσκάροντάς το, παρουσιάζοντάς μας μια τελείως πρωτότυπη εμπειρία. Οι προκλήσεις που θέτει στον παίκτη έχουν τον τρόπο να τον κρατούν διαρκώς σε εγρήγορση, υποχρεώνοντάς τον να επιζητήσει την ανάπτυξη της κοινότητάς του σε κάθε τομέα. Με τους διαθέσιμους πόρους να είναι ελάχιστοι και το κρύο να μην αστειεύεται, το Frostpunk αποτελεί την πλέον πολυσύνθετη πρόταση του είδους του –και μάλιστα δίχως να αναλώνεται σε αχρείαστο micromanagement. Αν το σύστημά σας αντέχει, θα σας ανταμείψει και με πανέμορφα γραφικά, προσεγμένα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Παραλίγο πρώτα: Two Point Hospital, Pillars of Eternity II: Deadfire, Return of the Obra Dinn, Football Manager 2019 Καλύτερο indie game Δημιούργημα των Matt Thorson (βλ. TowerFall) και Noel Berry, το Celeste είναι ένα 2D platformer που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο και κατέπληξε τους πάντες. Τι το φοβερό και τρομερό μπορεί να έχει ένα 2D platformer ώστε να θεωρηθεί η καλύτερη indie κυκλοφορία μιας ολόκληρης χρονιάς; Υπέροχο level design που θέτει διαρκώς νέες προκλήσεις στον παίκτη οι οποίες του επιτρέπουν τον αναγκάζουν να εξαντλεί τη δημιουργικότητά του. Με έναν μαγικό τρόπο, το Celeste χαλαρώνει αντί να αγχώνει, επιβραβεύει αντί να τιμωρεί, ψυχαγωγεί αντί να κουράζει. Σε συνδυασμό δε με το υπέροχο soundtrack, το pixel-art κόνσεπτ και τη χαριτωμένη πλοκή, έρχεται να προσφέρει μια αξιομνημόνευτη εμπειρία. Παραλίγο πρώτα: Frostpunk, Dead Cells, Donut County, Guacamelee! 2 Καλύτερη συλλογή Κι όμως, εν έτει 2018 το Diablo παραμένει πρώτο θέμα συζήτησης χάρη στη Diablo III: Eternal Collection για το Nintendo Switch! Παρ’ ότι δεν αποτελεί κάτι καινούριο σε σχέση με τη συλλογή –του ιδίου ονόματος- που είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο πριν σε PS4 και Xbox One περιλαμβάνοντας πέραν του αρχικού παιχνιδιού, τα Reaper of Souls και Rise of the Necromancer, το Switch δείχνει να της ταιριάζει άψογα, προσφέροντας εν τέλει στον παίκτη μια εξαιρετικά άρτια εμπειρία, τόσο στην τηλεόραση όσο και –κυρίως- on the go. Με περιεχόμενο διάρκειας δεκάδων ωρών, άπειρο looting και grinding και ακατάπαυστη δράση που δείχνει υπέροχη μέσα από την οθόνη του Switch, η συλλογή της Blizzard αποτελεί πακέτο που δε χάνεται. Παραλίγο πρώτα: Spyro Reignited Trilogy, Mega Man X Legacy Collection 1+2, Street Fighter: 30th Anniversary Edition, SEGA Genesis Classics Καλύτερο soundtrack Ένα από τα στοιχεία για τα οποία ξεχωρίσαμε το God of War φέτος ήταν και το εκπληκτικό από κάθε άποψη soundtrack του. Η αλήθεια είναι πως η σειρά δεν έχει πλέον καμία σχέση με ό,τι πρέσβευε στο παρελθόν: ο Kratos μπορεί να μην έχει μαλακώσει, έχει όμως ωριμάσει και πάνω σ’ αυτό η μεν SIE Santa Monica έστησε ένα θεσπέσιο παιχνίδι και ο δε Bear McCreary δημιούργησε ένα απόλυτα ατμοσφαιρικό soundtrack. Εμπνευσμένο από τη σκανδιναβική κουλτούρα, χρησιμοποιεί όργανα και φωνές για να περάσει τα μηνύματά του, καταφέρνοντας εν τέλει να αποτυπωθεί στη μνήμη. Με 21 κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων προκαλούν ανατριχίλα μετά από λίγα μόλις δευτερόλεπτα, η μουσική επένδυση του God of War είναι ό,τι καλύτερο ακούσαμε φέτος. Παραλίγο πρώτα: Red Dead Redemption 2, Far Cry 5, Celeste, We Happy Few Μεγαλύτερη έκπληξη Στο κείμενο με τα καλύτερα του 2017 είχαμε ξεχωρίσει ως έκπληξη της χρονιάς το PUBG. Πού να γνωρίζαμε… Το 2018 ήταν η χρονιά του Fortnite. Ο τίτλος της Epic έφερε τα πάνω-κάτω στο gaming, γνωρίζοντας την απόλυτη επιτυχία και κάνοντας τους πάντες να ασχοληθούν μαζί του. Δεν ήταν βέβαια το Save the World αλλά το Battle Royale mode του που… κυρίευσε τον κόσμο –το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση ήταν πρωτόγνωρο. Μια βιομηχανία εκατομμυρίων στήθηκε σε χρόνο-μηδέν, εκτοξεύοντας το Fortnite στην κορυφή του παγκόσμιου gaming με περισσότερους από 200 εκατ. παίκτες. Το ίδιο βέβαια συνέβη και με την αξία της Epic η οποία από τα $825 εκατ. του 2012 έχει φτάσει τα $8,5 δισ. και ανεβαίνει. Το πού θα σταματήσουν, κανείς δεν το γνωρίζει. Παραλίγο πρώτα: Frostpunk, Celeste, Subnautica, Kingdom Come: Deliverance Μεγαλύτερη απογοήτευση Δύσκολα θα βρεθεί άλλο ΑΑΑ franchise με τόσο προβληματικό λανσάρισμα όσο το Fallout 76. Εν ολίγοις, ό,τι μπορούσε να έχει πάει στραβά για τη Bethesda στο λανσάρισμα του νέου της online τίτλου πήγε: το gameplay “έμπαζε” από χίλιες πλευρές, ο κόσμος ήταν απογοητευτικά άδειος, τα γραφικά μέτρια, η δράση ανύπαρκτη, η αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών προβληματική, οι πωλήσεις τραγικές, το κόστος των in-game αντικειμένων δυσανάλογα υψηλό, ενώ ακόμα κι η Collector’s διέφερε σε σχέση με τις προωθητικές φωτογραφίες. Οι φήμες για επί πληρωμή boosts δε βοήθησαν καθόλου την όλη κατάσταση με τη Bethesda να δηλώνει πως θα συνεχίσει να το υποστηρίζει αλλά στην πραγματικότητα το Fallout 76 να είναι ήδη νεκρό. Παραλίγο πρώτα: Sea of Thieves, State of Decay 2, The Inpatient, Vampyr Πλατφόρμα της χρονιάς Το 2018 ήταν η χρονιά κατά την οποία η Sony θέρισε όσα είχε σπείρει στις E3 του 2016 και του 2017. Το PS4 κυριάρχησε φέτος, σημειώνοντας περισσότερες από 12 εκατ. πωλήσεις (ήταν στις 73,6 εκατ. τον Δεκέμβριο του 2017 και ξεπέρασε τις 85 εκατ. τον Οκτώβριο) και διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τη διαφορά του από τους διώκτες του. Η τιμή του επέσε ακόμα και κάτω από το όριο των 200€ ενώ ανοδική ήταν και η πορεία του PS Plus που μέσα στο 2018 είδε τα μέλη του να αυξάνονται κατά 10% περίπου στα 34,3 εκατ. (τιμή Σεπτεμβρίου). Διαθέτοντας τις περισσότερες αποκλειστικότητες στη λίστα των καλύτερων τίτλων ανεξαρτήτως format, το PS4 δεν άφησε φέτος κανένα περιθώριο στους… απέναντι. Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς Η SIE Santa Monica έκλεψε φέτος δικαιωματικά την παράσταση, έχοντας αναλάβει να αναπροσδιορίσει το κόνσεπτ που η ίδια συνέλαβε πριν μιάμιση περίπου δεκαετία –με τότε επικεφαλής τον David Jaffe. Το God of War αποτέλεσε τη λύτρωσή της μετά την απογοήτευση του The Order: 1886 και παράλληλα μία από τις εκπληκτικότερες εκδοχές του Midgard σε videogame. Το μεγαλύτερο παράσημό της όμως, δεν ήταν άλλο από την ανθρώπινη διάσταση που κατάφερε να χαρίσει στον Kratos, δίχως να σβήσει άκομψα το παρελθόν του. Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η σχέση με τον γιο του είναι αριστουργηματικός, αποτελώντας το τέλειο αντίβαρο στην άκρατη βία και τις σκηνές ακατάπαυστης δράσης του τίτλου και παράλληλα τη βάση για μια δυνατή συναισθηματικά περιπέτεια. Η στιγμή της χρονιάς Μια στιγμή δεν είναι αρκετή για να περιγράψει την ξέφρενη πορεία του Fortnite μέσα στο 2018. Τον Μάρτιο έφτασε τους 45 εκατ. παίκτες για να στείλει τις προβλέψεις των ειδικών και των αναλυτών περί κορεσμού “στον κουβά” τον Ιούνιο ξεπερνώντας τους 125 εκατ. παίκτες. Μέσα στον Αύγουστο οι ενεργοί παίκτες ήταν σύμφωνα με την Epic 78,3 εκατ. ενώ δημοσίευμα του Bloomberg τον Νοέμβριο τοποθετεί τον αριθμό των λογαριασμών πάνω από τα 200 εκατ. Την ίδια στιγμή ο Tyler “Ninja” Blevins, ο διασημότερος παίκτης του παιχνιδιού έχει πάνω από 12 εκατ. followers στο Twitch ενώ η αξία της Epic έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Το Fortnite ξεπέρασε τα στεγανά της κοινότητας του gaming αποτελώντας κάτι παραπάνω από φαινόμενο –ένα ισότιμο στοιχείο της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.
-
Πολλοί...
-
Το Little Adventure on the Prairie κυκλοφόρησε φέτος τον Φεβρουάριο και είναι ένα κακό παιχνίδι. Κι όμως, αυτό δεν το εμπόδισε να πουλήσει πάνω από 10.000 αντίτυπα ως τώρα, αποτελώντας μέλος ενός ιδιόμορφου club, εκείνου με τα παιχνίδια που ανταμείβουν τον παίκτη με platinum trophy ή/και 100% Gamerscore χωρίς εκείνος να χρειαστεί να κάνει το παραμικρό. Πρόκειται για τίτλους φθηνούς, με τιμή που σπάνια ξεπερνά τα 3-4€ και αντίστοιχη διάρκεια. Από πλευράς gameplay; Αδιάφοροι στην καλύτερη περίπτωση. Ποιοτικά κακοί, χωρίς ιδιαίτερο νόημα ή κόνσεπτ, υπάρχουν σε PS Store και Microsoft Store για έναν συγκεκριμένο λόγο: για να δελεάσουν τους παίκτες με το γελοιωδώς εύκολο platinum trophy/100% Gamerscore που προσφέρουν, προκειμένου εκείνοι να τους προτιμήσουν σε μια προσπάθεια να αυγατίσουν τα trophies και το Gamerscore τους. Έξυπνο ή κουτό, χακάρισμα του συστήματος ή χαζομάρα άνευ αιτίας, δεν έχει σημασία. Τη δουλειά τους την κάνουν και με το παραπάνω. Τι λέτε να πάμε να δούμε μερικούς εξ αυτών; Έτσι, για μια ιδέα… My Name is Mayo Χρόνος ολοκλήρωσης: γύρω στα 45’ | PS4, PS Vita | 1,19€ | Green Lava Studios Το μυαλό που συνέλαβε την ιδέα για το My Name Is Mayo, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τετραγωνίσει τον κύκλο. Δεν το έκανε όμως και αντ’ αυτού μας προσέφερε ένα πραγματικό αριστούργημα. Στον τίτλο της Green Lava Studios, ελέγχετε ένα χέρι που χρησιμοποιεί τον δείκτη του για να ακουμπήσει ένα βάζο με μαγιονέζα –πατώντας το Χ. Αυτό. Αυτό. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην οθόνη πετιούνται facts, υποτίθεται ότι παράλληλα μαθαίνετε και την ιστορία του βάζου (#εμετός) ενώ έχετε τη δυνατότητα να το… ντύσετε όπως σας αρέσει. Μετά από 10.000 χτυπήματα, το μαρτύριο τελειώνει κι εσείς απολαμβάνετε το platinum trophy σας με λίγη μαγιονέζα στην άκρη του κουταλιού. Little Adventure on the Prairie Χρόνος ολοκλήρωσης: οριακά 40’ | PS4, PS Vita | 1,99€ | Infinite Madaa Ένα παιχνίδι-τραγέλαφος που θα μπορούσε άνετα να αποτελεί ανέκδοτο, όχι μόνο έχει βρει τον δρόμο του για το PS Store αλλά διαθέτει και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης παγκοσμίως! Το Little Adventure on the Prairie αποτελεί “δημιούργημα” του 24χρονου προγραμματιστή από το Κατάρ, Salem Al-Ghanim, ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί μιλώντας στο Kotaku τον σκοπό για τον οποίο το λάνσαρε. Κατά τα άλλα ελέγχετε έναν ήρωα (ο Θεός να τον κάνει) που πολεμά εχθρούς-καρμπόν (ο Θεός να τους κάνει) σε τέσσερις ολόιδιους κόσμους (ο Θεός να τους κάνει κι αυτούς) που αλλάζουν μόνο στο χρώμα. Τραγικός χειρισμός, άθλιο design, τραυματική εμπειρία. Καλορίζικο το platinum. Suicide Guy Χρόνος ολοκλήρωσης: κάτι λιγότερο από ώρα | PS4 |7,99€ | Chubby Pixel To Suicide Guy είναι το πρώτο παιχνίδι της λίστας που είναι στην πραγματικότητα ενδιαφέρον –ή τέλος πάντων κάτι περισσότερο από ένα μάτσο pixels ατάκτως ερριμμένα. Ο στόχος μας είναι να ξυπνήσει αυτός ο πουθενάς που έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ του μπροστά στην τηλεόραση μπας και γλιτώσει τη μπύρα που σιγά-σιγά αποχαιρετά το χέρι και οδεύει προς το πάτωμα. Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει να τρομάξει, τουτέστιν να αυτοκτονήσει στα όνειρά του! Τα 24 επίπεδα του Suicide Guy δεν είναι άσχημα, αν εξαιρέσει κανείς τον προβληματικό χειρισμό. Μην περιμένετε κανένα αριστούργημα, απλά ένα παιχνίδι που –ας πούμε- είναι σε θέση να σας κινήσει την περιέργεια πριν σας απονείμει την πλατίνα. The World of Nubla Χρόνος ολοκλήρωσης: 45’ μέσες-άκρες | PS4 | 3,99€ | Gammera Nest Εκπαιδευτικό πρότζεκτ –υποθέτουμε πάνω στη συλλογή platinum trophies- που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το μουσείο τέχνης Thyssen της Μαδρίτης. Στην ουσία πρόκειται για ένα platformer με γρίφους που ακόμα και νήπιο θα μπορούσε να λύσει σε χρόνο-μηδέν, κάνοντας έτσι την απόκτηση της πλατίνας εύκολη υπόθεση –ορισμένα playthroughs που κυκλοφορούν online, ρίχνουν τον χρόνο που απαιτείται μέχρι και στο μισάωρο! Το καλύτερο στην όλη ιστορία, είναι πως το World of Nubla αποτελεί επανέκδοση του αρχικού Nubla του 2015. Τα δύο παιχνίδια είναι ολόιδια, οπότε με μια απλή επανάληψη, μπορείτε να “τσιμπήσετε” και δεύτερο platinum! Mr. Massagy Χρόνος ολοκλήρωσης: 35-40λεπτο ανάλογα τις επιδόσεις σας | PS4 | 4,99€ | Green Lava Studios Το Mr. Massagy δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Φτάνει να σας πούμε ότι αποτελεί προϊόν δημιουργίας της Green Lava Studios, των τιτάνων πίσω από το My Name is Mayo και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Υποτίθεται ότι στο παιχνίδι καλείστε να εντυπωσιάσετε τις παρτενέρ σας μέσω του μπλα-μπλα έτσι ώστε να τις πάτε κατόπιν “κατά τα βραχάκια” και… να ξεκλειδώσετε “massage settings” για το χειριστήριό σας –το απόλυτο τίποτα εν τω μεταξύ, πιο πιθανό είναι να στείλει το DualShock σας αδιάβαστο. Εν πάση περιπτώσει, όσο πιο γρήγορα “ρίξετε τα κομμάτια”, τόσο πιο άμεση –και ανώδυνη- θα είναι και η απόκτηση του platinum. Βοήθειά σας. Energy Cycle Χρόνος ολοκλήρωσης: ένα ημίχρονο (χωρίς τις καθυστερήσεις) | PS4, Xbox One, PS Vita | 3,99€ | Sometimes You Το επίτευγμα του Energy Cycle (σαν πάροχος ηλεκτρικού ρεύματος, δεν ακούγεται;) είναι εντυπωσιακό: πρόκειται για ένα παιχνίδι με μουτζούρες σε συγκεκριμένες χρωματικές αποχρώσεις και μαύρο background που καταφέρνει –διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να δείχνει χάλια. Μη μας ρωτάτε πώς, δεν έχουμε ιδέα. Το παιχνίδι προσπαθεί να μας πείσει πως οι προαναφερθείσες “μουτζούρες” είναι ενεργειακές, αποτυγχάνοντας πανηγυρικά. Η λογική των 28 παζλ που διαθέτει όλα κι όλα είναι μάλλον απλή κι αν βρείτε το μοτίβο, ξεμπερδεύετε σε ένα μισαωράκι και κάτι. Όχι τίποτε άλλο αλλά θα απελευθερώσετε και το σχεδόν 1 GB που θα δεσμεύσει απ’ τον δίσκο της κονσόλας σας… Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today Χρόνος ολοκλήρωσης: να πούμε ένα πεντάωρο; | PS4 | 19,99€ | Daedalic Entertainment Για να καταλάβει κανείς με τι έχει να κάνει στην περίπτωση του Dead Synchronicity, αρκεί ένας αριθμός: 51.501. Είναι τα δολάρια που μάζεψε ο τίτλος στο Kickstarter, όταν και εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2014 ζητώντας χρηματοδότες. Τέτοιο θράσος είχε… Πρόκειται για ένα point & click adventure (τι περιμένατε με τέτοιο budget με μπόλικα παζλ και ακόμα περισσότερα στοιχεία horror. Ποιοτικά είναι μέτριο –στην καλύτερη περίπτωση- ενώ από πλευράς διάρκειας δε θα σας πάρει πάνω από τρεις-τέσσερις ώρες –άντε, να πούμε πέντε με διάλειμμα για φαγητό και κατούρημα μέσα. Όχι ότι θα χάσετε και τίποτα εδώ που τα λέμε… Dying Reborn Χρόνος ολοκλήρωσης: 2-2,5 ώρες | PS4 | 14,49€ | Oasis Games Το Dying Reborn δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κακό παιχνίδι –και ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολή, τον κερδίζει με το σπαθί του. Υποτίθεται ότι είναι ένα escape room adventure με horror στοιχεία, πρώτου προσώπου. Στη θεωρία. Διότι στην πράξη διαθέτει απαράδεκτους χαρακτήρες, εμετική πλοκή, επαναλαμβανόμενους γρίφους, bugs να φαν’ κι οι κότες, απαράδεκτο ήχο και αδιάφορα γραφικά. Το μόνο του θετικό στοιχείο είναι το εύκολο platinum trophy του το οποίο δε θα έχετε πρόβλημα να κάνετε δικό σας με λίγη προσπάθεια. Αν οι αυτοκτονικές τάσεις που θα αναπτύξετε παίζοντάς το δε σας καταβάλλουν προηγουμένως.
-
“Ένας φίλος μου πρότεινε να λανσάρουμε το παιχνίδι στο PS4 και το PS Vita σε χαμηλή τιμή, προσθέτοντας ένα εύκολο platinum trophy. Έτσι, θα το αγόραζε πολύς κόσμος κι εμείς θα βρίσκαμε τα χρήματα που χρειαζόμασταν για το επόμενό μας παιχνίδι”. Το Little Adventure on the Prairie κυκλοφόρησε φέτος τον Φεβρουάριο και είναι ένα κακό παιχνίδι. Κι όμως, αυτό δεν το εμπόδισε να πουλήσει πάνω από 10.000 αντίτυπα ως τώρα, αποτελώντας μέλος ενός ιδιόμορφου club, εκείνου με τα παιχνίδια που ανταμείβουν τον παίκτη με platinum trophy ή/και 100% Gamerscore χωρίς εκείνος να χρειαστεί να κάνει το παραμικρό. Πρόκειται για τίτλους φθηνούς, με τιμή που σπάνια ξεπερνά τα 3-4€ και αντίστοιχη διάρκεια. Από πλευράς gameplay; Αδιάφοροι στην καλύτερη περίπτωση. Ποιοτικά κακοί, χωρίς ιδιαίτερο νόημα ή κόνσεπτ, υπάρχουν σε PS Store και Microsoft Store για έναν συγκεκριμένο λόγο: για να δελεάσουν τους παίκτες με το γελοιωδώς εύκολο platinum trophy/100% Gamerscore που προσφέρουν, προκειμένου εκείνοι να τους προτιμήσουν σε μια προσπάθεια να αυγατίσουν τα trophies και το Gamerscore τους. Έξυπνο ή κουτό, χακάρισμα του συστήματος ή χαζομάρα άνευ αιτίας, δεν έχει σημασία. Τη δουλειά τους την κάνουν και με το παραπάνω. Τι λέτε να πάμε να δούμε μερικούς εξ αυτών; Έτσι, για μια ιδέα… My Name is Mayo Χρόνος ολοκλήρωσης: γύρω στα 45’ | PS4, PS Vita | 1,19€ | Green Lava Studios Το μυαλό που συνέλαβε την ιδέα για το My Name Is Mayo, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τετραγωνίσει τον κύκλο. Δεν το έκανε όμως και αντ’ αυτού μας προσέφερε ένα πραγματικό αριστούργημα. Στον τίτλο της Green Lava Studios, ελέγχετε ένα χέρι που χρησιμοποιεί τον δείκτη του για να ακουμπήσει ένα βάζο με μαγιονέζα –πατώντας το Χ. Αυτό. Αυτό. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην οθόνη πετιούνται facts, υποτίθεται ότι παράλληλα μαθαίνετε και την ιστορία του βάζου (#εμετός) ενώ έχετε τη δυνατότητα να το… ντύσετε όπως σας αρέσει. Μετά από 10.000 χτυπήματα, το μαρτύριο τελειώνει κι εσείς απολαμβάνετε το platinum trophy σας με λίγη μαγιονέζα στην άκρη του κουταλιού. Little Adventure on the Prairie Χρόνος ολοκλήρωσης: οριακά 40’ | PS4, PS Vita | 1,99€ | Infinite Madaa Ένα παιχνίδι-τραγέλαφος που θα μπορούσε άνετα να αποτελεί ανέκδοτο, όχι μόνο έχει βρει τον δρόμο του για το PS Store αλλά διαθέτει και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης παγκοσμίως! Το Little Adventure on the Prairie αποτελεί “δημιούργημα” του 24χρονου προγραμματιστή από το Κατάρ, Salem Al-Ghanim, ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί μιλώντας στο Kotaku τον σκοπό για τον οποίο το λάνσαρε. Κατά τα άλλα ελέγχετε έναν ήρωα (ο Θεός να τον κάνει) που πολεμά εχθρούς-καρμπόν (ο Θεός να τους κάνει) σε τέσσερις ολόιδιους κόσμους (ο Θεός να τους κάνει κι αυτούς) που αλλάζουν μόνο στο χρώμα. Τραγικός χειρισμός, άθλιο design, τραυματική εμπειρία. Καλορίζικο το platinum. Suicide Guy Χρόνος ολοκλήρωσης: κάτι λιγότερο από ώρα | PS4 |7,99€ | Chubby Pixel To Suicide Guy είναι το πρώτο παιχνίδι της λίστας που είναι στην πραγματικότητα ενδιαφέρον –ή τέλος πάντων κάτι περισσότερο από ένα μάτσο pixels ατάκτως ερριμμένα. Ο στόχος μας είναι να ξυπνήσει αυτός ο πουθενάς που έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ του μπροστά στην τηλεόραση μπας και γλιτώσει τη μπύρα που σιγά-σιγά αποχαιρετά το χέρι και οδεύει προς το πάτωμα. Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει να τρομάξει, τουτέστιν να αυτοκτονήσει στα όνειρά του! Τα 24 επίπεδα του Suicide Guy δεν είναι άσχημα, αν εξαιρέσει κανείς τον προβληματικό χειρισμό. Μην περιμένετε κανένα αριστούργημα, απλά ένα παιχνίδι που –ας πούμε- είναι σε θέση να σας κινήσει την περιέργεια πριν σας απονείμει την πλατίνα. The World of Nubla Χρόνος ολοκλήρωσης: 45’ μέσες-άκρες | PS4 | 3,99€ | Gammera Nest Εκπαιδευτικό πρότζεκτ –υποθέτουμε πάνω στη συλλογή platinum trophies- που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το μουσείο τέχνης Thyssen της Μαδρίτης. Στην ουσία πρόκειται για ένα platformer με γρίφους που ακόμα και νήπιο θα μπορούσε να λύσει σε χρόνο-μηδέν, κάνοντας έτσι την απόκτηση της πλατίνας εύκολη υπόθεση –ορισμένα playthroughs που κυκλοφορούν online, ρίχνουν τον χρόνο που απαιτείται μέχρι και στο μισάωρο! Το καλύτερο στην όλη ιστορία, είναι πως το World of Nubla αποτελεί επανέκδοση του αρχικού Nubla του 2015. Τα δύο παιχνίδια είναι ολόιδια, οπότε με μια απλή επανάληψη, μπορείτε να “τσιμπήσετε” και δεύτερο platinum! Mr. Massagy Χρόνος ολοκλήρωσης: 35-40λεπτο ανάλογα τις επιδόσεις σας | PS4 | 4,99€ | Green Lava Studios Το Mr. Massagy δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Φτάνει να σας πούμε ότι αποτελεί προϊόν δημιουργίας της Green Lava Studios, των τιτάνων πίσω από το My Name is Mayo και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Υποτίθεται ότι στο παιχνίδι καλείστε να εντυπωσιάσετε τις παρτενέρ σας μέσω του μπλα-μπλα έτσι ώστε να τις πάτε κατόπιν “κατά τα βραχάκια” και… να ξεκλειδώσετε “massage settings” για το χειριστήριό σας –το απόλυτο τίποτα εν τω μεταξύ, πιο πιθανό είναι να στείλει το DualShock σας αδιάβαστο. Εν πάση περιπτώσει, όσο πιο γρήγορα “ρίξετε τα κομμάτια”, τόσο πιο άμεση –και ανώδυνη- θα είναι και η απόκτηση του platinum. Βοήθειά σας. Energy Cycle Χρόνος ολοκλήρωσης: ένα ημίχρονο (χωρίς τις καθυστερήσεις) | PS4, Xbox One, PS Vita | 3,99€ | Sometimes You Το επίτευγμα του Energy Cycle (σαν πάροχος ηλεκτρικού ρεύματος, δεν ακούγεται;) είναι εντυπωσιακό: πρόκειται για ένα παιχνίδι με μουτζούρες σε συγκεκριμένες χρωματικές αποχρώσεις και μαύρο background που καταφέρνει –διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να δείχνει χάλια. Μη μας ρωτάτε πώς, δεν έχουμε ιδέα. Το παιχνίδι προσπαθεί να μας πείσει πως οι προαναφερθείσες “μουτζούρες” είναι ενεργειακές, αποτυγχάνοντας πανηγυρικά. Η λογική των 28 παζλ που διαθέτει όλα κι όλα είναι μάλλον απλή κι αν βρείτε το μοτίβο, ξεμπερδεύετε σε ένα μισαωράκι και κάτι. Όχι τίποτε άλλο αλλά θα απελευθερώσετε και το σχεδόν 1 GB που θα δεσμεύσει απ’ τον δίσκο της κονσόλας σας… Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today Χρόνος ολοκλήρωσης: να πούμε ένα πεντάωρο; | PS4 | 19,99€ | Daedalic Entertainment Για να καταλάβει κανείς με τι έχει να κάνει στην περίπτωση του Dead Synchronicity, αρκεί ένας αριθμός: 51.501. Είναι τα δολάρια που μάζεψε ο τίτλος στο Kickstarter, όταν και εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2014 ζητώντας χρηματοδότες. Τέτοιο θράσος είχε… Πρόκειται για ένα point & click adventure (τι περιμένατε με τέτοιο budget με μπόλικα παζλ και ακόμα περισσότερα στοιχεία horror. Ποιοτικά είναι μέτριο –στην καλύτερη περίπτωση- ενώ από πλευράς διάρκειας δε θα σας πάρει πάνω από τρεις-τέσσερις ώρες –άντε, να πούμε πέντε με διάλειμμα για φαγητό και κατούρημα μέσα. Όχι ότι θα χάσετε και τίποτα εδώ που τα λέμε… Dying Reborn Χρόνος ολοκλήρωσης: 2-2,5 ώρες | PS4 | 14,49€ | Oasis Games Το Dying Reborn δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κακό παιχνίδι –και ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολή, τον κερδίζει με το σπαθί του. Υποτίθεται ότι είναι ένα escape room adventure με horror στοιχεία, πρώτου προσώπου. Στη θεωρία. Διότι στην πράξη διαθέτει απαράδεκτους χαρακτήρες, εμετική πλοκή, επαναλαμβανόμενους γρίφους, bugs να φαν’ κι οι κότες, απαράδεκτο ήχο και αδιάφορα γραφικά. Το μόνο του θετικό στοιχείο είναι το εύκολο platinum trophy του το οποίο δε θα έχετε πρόβλημα να κάνετε δικό σας με λίγη προσπάθεια. Αν οι αυτοκτονικές τάσεις που θα αναπτύξετε παίζοντάς το δε σας καταβάλλουν προηγουμένως. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Αποτελώντας τη μεγαλύτερη έκθεση τεχνολογίας στην Ευρώπη και μία από τις σημαντικότερες στον κόσμο, η IFA φιλοξενεί κάθε χρόνο κάθε λογής συσκευή, προϊόν και κόνσεπτ. Και όταν λέμε κάθε λογής, το εννοούμε. Το μυαλό των περισσοτέρων πάει όπως είναι αναμενόμενο στα smartphones, τα tablets και τα laptops, τα wearables, το smart home, άντε και τα αυτόνομα οχήματα και με τις εν λόγω κατηγορίες να μονοπωλούν το ενδιαφέρον του Τύπου, δεν τους αδικούμε. Λίγα λόγια για το sextech Υπάρχει όμως και μία ακόμα βιομηχανία που αν και τεράστια (τζίρος $15 δισ. πέρυσι με καλπάζοντα ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 30%) τυγχάνει ισχνής εκπροσώπησης σε ετήσια βάση στην IFA. Ο λόγος για το sextech από τις λέξεις sex και technology, «εκεί όπου η τεχνολογία συναντά τη σεξουαλικότητα και την σεξουαλική εμπειρία και κάνει τα διάφορα άλλα –techs όπως το fintech, το healthtech και το edtech να ωχριούν μπροστά στην ανατρεπτική του ικανότητα», όπως έχει –εξαιρετικά- αναφέρει σε ομιλία της η Cindy Gallop, σύμβουλος διαφήμισης διεθνούς φήμης με πλήθος σημαντικών ομιλιών σε εκδηλώσεις και συνέδρια ανά τον κόσμο. H Gallop είναι μία μόνο από τις “sextech evangelists” που έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της εν λόγω βιομηχανίας –δίπλα στο όνομά της συναντάμε αρκετά ακόμα με εκείνα των Polly Rodriguez (UnBound), Δρ. Kate Devlin (Goldsmiths University), Nichi Hodgson (BBC, The Guardian) και Stephanie Alys (MysteryVibe) να ξεχωρίζουν. Το sextech κερδίζει έδαφος σταθερά αλλά με αργούς ρυθμούς –δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με αγορές όπως εκείνες του VR, του blockchain, του 3D printing ή της τεχνητής νοημοσύνης. Το καλοκαίρι του 2017 είχαμε το πρώτο sextech hackathlon στις ΗΠΑ με περισσότερους από 50 συμμετέχοντες και 7 hack teams, με το πρότζεκτ που εν τέλει επικράτησε να είναι ένα συνδεδεμένο παιχνίδι που συμβάλλει στο ξεκίνημα συζητήσεων περί σεξ μεταξύ παιδιών και γονέων –το Spinucation. Με τον περισσότερο κόσμο να εξαντλεί στη φαντασία του το sextech ως πορνό σε περιβάλλον VR ή απλά sex toys, πρωτοβουλίες σαν κι αυτές μπορούν να βοηθήσουν με τον τρόπο τους να αλλάξει σταδιακά η αντίληψη του κοινού για τη βιομηχανία και την αγορά. Tenuto: ένα ξεχωριστό wearable Το sextech λοιπόν, η έκφανση αυτή της τεχνολογίας που κάνει μέρος της συντηρητικής δυτικής κοινωνίας να κοκκινίζει από ντροπή, είχε στη φετινή IFA έναν εκπρόσωπο όλο κι όλο, τη βρετανική MysteryVibe. Σε περίπτωση που δε σας λέει κάτι το όνομα, πριν από λίγες εβδομάδες επικράτησε της Apple και του Apple Watch στα Design Week Awards ενώ πέρυσι συγκέντρωσε funding $1,5 εκατ. –με τη συνολική της χρηματοδότηση την τελευταία τριετία να φτάνει τα $4 εκατ. και την αξία της να ξεπερνά τα $13 εκατ.. Έχοντας ήδη ένα επιτυχημένο λανσάρισμα στο ενεργητικό της (τον unisex ελαστικό δονητή Crescendo), η MysteryVibe προχώρησε στην παρουσίαση του νέου της wearable, Tenuto. Πρόκειται για έναν δονητή που τοποθετείται στο πέος προσφέροντας σταθερότερη στύση και ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση μέσω των δονήσεών που προκαλεί. Μικρός σε μέγεθος, λιτός και μίνιμαλ από άποψη design (η φιλοσοφία της Apple αποτέλεσε έμπνευση για τους δημιουργούς του) και ιδιαίτερα ελαστικός, ο δονητής της MysteryVibe φοριέται γύρω από το πέος φτάνοντας μέχρι το περίνεο και διαθέτοντας ειδική υποδοχή για τους όρχεις. Είναι κατασκευασμένος από κορυφαίας ποιότητας σιλικόνη που του προσφέρει αντοχή στον χρόνο και τη χρήση, διατηρώντας παράλληλα το βάρος του σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα. Είναι απόλυτα αδιάβροχος για ασφαλή χρήση ενώ διαθέτει έξι πανίσχυρα μοτέρ τα οποία είναι τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία, βοηθώντας στην αύξηση της ροής του αίματος και τη δημιουργία οργασμών. Kατά τη de διείσδυση, ερεθίζουν τόσο τα ορατά μέρη της κλειτορίδας, όσο και τα εσωτερικά κλειτοριδικά μέρη, τα χείλια και το αιδοίο, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Ο δονητής φορτίζει μέσω USB ενώ ο έλεγχός του γίνεται και μέσω app το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε στο smartphone σας. Έλεγχος είπαμε; Ναι, ο δονητής Tenuto βλέπετε, εκτός από τα προεπιλεγμένα μοτίβα δόνησης, δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα να δημιουργήσει τα δικά του. Εναλλακτικά βέβαια, η ρύθμιση του δονητή μπορεί να γίνει και από την ίδια τη συσκευή. Σύμφωνα με τη MysteryVibe, για την ανάπτυξη του Tenuto χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια ενώ σημαντικό μερίδιο στη δημιουργία του προϊόντος ανήκει στη Seymourpowell, την εταιρεία που βρίσκεται πίσω από τα αξεσουάρ και τα βοηθήματα της Durex. Ο στόχος της συνεργασίας μεταξύ των δύο εταιρειών, ήταν η δημιουργία ενός προϊόντος που θα προκαλούσε μεγαλύτερη διέγερση στον άνδρα τονώνοντας τις νευρικές απολήξεις των γεννητικών του οργάνων, αυξάνοντας την απόδοσή του μέσω της διατήρησης της ροής του αίματος και ερεθίζοντας παράλληλα τον/τη σύντροφό του. Η παρουσία της MysteryVibe στην IFA 2018 δεν πέρασε απαρατήρητη –η απήχηση που είχαν οι προτάσεις της εταιρείας, ίσως να κάνει κι άλλες, ανταγωνίστριές της να το ξανασκεφτούν σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Όσο για το Tenuto (από το ιταλικό tenuto – παθητική μετοχή του tenere που σημαίνει κρατώ, βαστώ, στηρίζω) κυκλοφορεί το φθινόπωρο και διατίθεται ήδη από την ιστοσελίδα της MysteryVibe για προπαραγγελία έναντι 85€ με τιμή πώλησης τα 99€. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Το μυαλό των περισσοτέρων πάει όπως είναι αναμενόμενο στα smartphones, τα tablets και τα laptops, τα wearables, το smart home, άντε και τα αυτόνομα οχήματα και με τις εν λόγω κατηγορίες να μονοπωλούν το ενδιαφέρον του Τύπου, δεν τους αδικούμε. Λίγα λόγια για το sextech Υπάρχει όμως και μία ακόμα βιομηχανία που αν και τεράστια (τζίρος $15 δισ. πέρυσι με καλπάζοντα ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 30%) τυγχάνει ισχνής εκπροσώπησης σε ετήσια βάση στην IFA. Ο λόγος για το sextech από τις λέξεις sex και technology, «εκεί όπου η τεχνολογία συναντά τη σεξουαλικότητα και την σεξουαλική εμπειρία και κάνει τα διάφορα άλλα –techs όπως το fintech, το healthtech και το edtech να ωχριούν μπροστά στην ανατρεπτική του ικανότητα», όπως έχει –εξαιρετικά- αναφέρει σε ομιλία της η Cindy Gallop, σύμβουλος διαφήμισης διεθνούς φήμης με πλήθος σημαντικών ομιλιών σε εκδηλώσεις και συνέδρια ανά τον κόσμο. H Gallop είναι μία μόνο από τις “sextech evangelists” που έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της εν λόγω βιομηχανίας –δίπλα στο όνομά της συναντάμε αρκετά ακόμα με εκείνα των Polly Rodriguez (UnBound), Δρ. Kate Devlin (Goldsmiths University), Nichi Hodgson (BBC, The Guardian) και Stephanie Alys (MysteryVibe) να ξεχωρίζουν. Το sextech κερδίζει έδαφος σταθερά αλλά με αργούς ρυθμούς –δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με αγορές όπως εκείνες του VR, του blockchain, του 3D printing ή της τεχνητής νοημοσύνης. Το καλοκαίρι του 2017 είχαμε το πρώτο sextech hackathlon στις ΗΠΑ με περισσότερους από 50 συμμετέχοντες και 7 hack teams, με το πρότζεκτ που εν τέλει επικράτησε να είναι ένα συνδεδεμένο παιχνίδι που συμβάλλει στο ξεκίνημα συζητήσεων περί σεξ μεταξύ παιδιών και γονέων –το Spinucation. Με τον περισσότερο κόσμο να εξαντλεί στη φαντασία του το sextech ως πορνό σε περιβάλλον VR ή απλά sex toys, πρωτοβουλίες σαν κι αυτές μπορούν να βοηθήσουν με τον τρόπο τους να αλλάξει σταδιακά η αντίληψη του κοινού για τη βιομηχανία και την αγορά. Tenuto: ένα ξεχωριστό wearable Το sextech λοιπόν, η έκφανση αυτή της τεχνολογίας που κάνει μέρος της συντηρητικής δυτικής κοινωνίας να κοκκινίζει από ντροπή, είχε στη φετινή IFA έναν εκπρόσωπο όλο κι όλο, τη βρετανική MysteryVibe. Σε περίπτωση που δε σας λέει κάτι το όνομα, πριν από λίγες εβδομάδες επικράτησε της Apple και του Apple Watch στα Design Week Awards ενώ πέρυσι συγκέντρωσε funding $1,5 εκατ. –με τη συνολική της χρηματοδότηση την τελευταία τριετία να φτάνει τα $4 εκατ. και την αξία της να ξεπερνά τα $13 εκατ.. Έχοντας ήδη ένα επιτυχημένο λανσάρισμα στο ενεργητικό της (τον unisex ελαστικό δονητή Crescendo), η MysteryVibe προχώρησε στην παρουσίαση του νέου της wearable, Tenuto. Πρόκειται για έναν δονητή που τοποθετείται στο πέος προσφέροντας σταθερότερη στύση και ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση μέσω των δονήσεών που προκαλεί. Μικρός σε μέγεθος, λιτός και μίνιμαλ από άποψη design (η φιλοσοφία της Apple αποτέλεσε έμπνευση για τους δημιουργούς του) και ιδιαίτερα ελαστικός, ο δονητής της MysteryVibe φοριέται γύρω από το πέος φτάνοντας μέχρι το περίνεο και διαθέτοντας ειδική υποδοχή για τους όρχεις. Είναι κατασκευασμένος από κορυφαίας ποιότητας σιλικόνη που του προσφέρει αντοχή στον χρόνο και τη χρήση, διατηρώντας παράλληλα το βάρος του σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα. Είναι απόλυτα αδιάβροχος για ασφαλή χρήση ενώ διαθέτει έξι πανίσχυρα μοτέρ τα οποία είναι τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία, βοηθώντας στην αύξηση της ροής του αίματος και τη δημιουργία οργασμών. Kατά τη de διείσδυση, ερεθίζουν τόσο τα ορατά μέρη της κλειτορίδας, όσο και τα εσωτερικά κλειτοριδικά μέρη, τα χείλια και το αιδοίο, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Ο δονητής φορτίζει μέσω USB ενώ ο έλεγχός του γίνεται και μέσω app το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε στο smartphone σας. Έλεγχος είπαμε; Ναι, ο δονητής Tenuto βλέπετε, εκτός από τα προεπιλεγμένα μοτίβα δόνησης, δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα να δημιουργήσει τα δικά του. Εναλλακτικά βέβαια, η ρύθμιση του δονητή μπορεί να γίνει και από την ίδια τη συσκευή. Σύμφωνα με τη MysteryVibe, για την ανάπτυξη του Tenuto χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια ενώ σημαντικό μερίδιο στη δημιουργία του προϊόντος ανήκει στη Seymourpowell, την εταιρεία που βρίσκεται πίσω από τα αξεσουάρ και τα βοηθήματα της Durex. Ο στόχος της συνεργασίας μεταξύ των δύο εταιρειών, ήταν η δημιουργία ενός προϊόντος που θα προκαλούσε μεγαλύτερη διέγερση στον άνδρα τονώνοντας τις νευρικές απολήξεις των γεννητικών του οργάνων, αυξάνοντας την απόδοσή του μέσω της διατήρησης της ροής του αίματος και ερεθίζοντας παράλληλα τον/τη σύντροφό του. Η παρουσία της MysteryVibe στην IFA 2018 δεν πέρασε απαρατήρητη –η απήχηση που είχαν οι προτάσεις της εταιρείας, ίσως να κάνει κι άλλες, ανταγωνίστριές της να το ξανασκεφτούν σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Όσο για το Tenuto (από το ιταλικό tenuto – παθητική μετοχή του tenere που σημαίνει κρατώ, βαστώ, στηρίζω) κυκλοφορεί το φθινόπωρο και διατίθεται ήδη από την ιστοσελίδα της MysteryVibe για προπαραγγελία έναντι 85€ με τιμή πώλησης τα 99€.
-
Στην εποχή που ολοένα και περισσότεροι υπολογιστές, κυρίως φορητοί, κυκλοφορούν χωρίς μονάδα ανάγνωσης οπτικών δίσκων, υπάρχουν ακόμα εκείνοι που δημιουργούν τα δικά τους DVD. Από τους επαγγελματίες φωτογράφους που βιντεοσκοπούν πάσης φύσεως εκδηλώσεις, μέχρι τους ενθουσιώδες ιδιώτες που θέλουν να αποτυπώνουν για πάντα με τον δικό τους τρόπο τις σημαντικότερες στιγμές τους, η λύση σε ό,τι αφορά τη δημιουργία ενός DVD ή Blu-ray μπορεί να είναι το DVD Creator της Wondershare. Είναι ένα από εκείνα τα προγράμματα που προσαρμόζονται χωρίς πολλά-πολλά στις απαιτήσεις και τις ικανότητες του εκάστοτε χρήστη. Αυτό εν τέλει είναι και το σημαντικότερο πλεονέκτημά του, το γεγονός ότι κάποιος είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα DVD, τόσο με ένα «κλικ», όσο και αφιερώνοντας ώρες ολόκληρες μέχρι να το τελειοποιήσει. Ποιες είναι όμως ακριβώς οι λειτουργίες του Wondershare DVD Creator και γιατί κάποιος να επενδύσει επάνω του; Η βασική δυνατότητα του DVD Creator είναι –προφανώς- η δημιουργία DVD και Blu-ray. Υποστηρίζονται περισσότεροι από 150 διαφορετικοί τύποι αρχείων, μέσα στους οποίους συναντάμε από τους δημοφιλέστερους (avi, mp4, wmv, mkv κ.α.) μέχρι άλλους που το πιθανότερο είναι πως δεν τους έχετε ξανακούσει ποτέ. Το βασικό είναι ότι το πρόγραμμα είναι κατά 99,99% συμβατό με ό,τι τύπο αρχείου βγάζει η κάμερα/φωτογραφική μηχανή σας ή διαθέτετε στον υπολογιστή σας, οπότε ουδείς λόγος ανησυχίας περί αυτού. Διαβάστε ολόκληρο το review Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
-
Από τους επαγγελματίες φωτογράφους που βιντεοσκοπούν πάσης φύσεως εκδηλώσεις, μέχρι τους ενθουσιώδες ιδιώτες που θέλουν να αποτυπώνουν για πάντα με τον δικό τους τρόπο τις σημαντικότερες στιγμές τους, η λύση σε ό,τι αφορά τη δημιουργία ενός DVD ή Blu-ray μπορεί να είναι το DVD Creator της Wondershare. Είναι ένα από εκείνα τα προγράμματα που προσαρμόζονται χωρίς πολλά-πολλά στις απαιτήσεις και τις ικανότητες του εκάστοτε χρήστη. Αυτό εν τέλει είναι και το σημαντικότερο πλεονέκτημά του, το γεγονός ότι κάποιος είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα DVD, τόσο με ένα «κλικ», όσο και αφιερώνοντας ώρες ολόκληρες μέχρι να το τελειοποιήσει. Ποιες είναι όμως ακριβώς οι λειτουργίες του Wondershare DVD Creator και γιατί κάποιος να επενδύσει επάνω του; Η βασική δυνατότητα του DVD Creator είναι –προφανώς- η δημιουργία DVD και Blu-ray. Υποστηρίζονται περισσότεροι από 150 διαφορετικοί τύποι αρχείων, μέσα στους οποίους συναντάμε από τους δημοφιλέστερους (avi, mp4, wmv, mkv κ.α.) μέχρι άλλους που το πιθανότερο είναι πως δεν τους έχετε ξανακούσει ποτέ. Το βασικό είναι ότι το πρόγραμμα είναι κατά 99,99% συμβατό με ό,τι τύπο αρχείου βγάζει η κάμερα/φωτογραφική μηχανή σας ή διαθέτετε στον υπολογιστή σας, οπότε ουδείς λόγος ανησυχίας περί αυτού. Διαβάστε ολόκληρο το review
-
Στην εποχή που ολοένα και περισσότεροι υπολογιστές, κυρίως φορητοί, κυκλοφορούν χωρίς μονάδα ανάγνωσης οπτικών δίσκων, υπάρχουν ακόμα εκείνοι που δημιουργούν τα δικά τους DVD. Από τους επαγγελματίες φωτογράφους που βιντεοσκοπούν πάσης φύσεως εκδηλώσεις, μέχρι τους ενθουσιώδες ιδιώτες που θέλουν να αποτυπώνουν για πάντα με τον δικό τους τρόπο τις σημαντικότερες στιγμές τους, η λύση σε ό,τι αφορά τη δημιουργία ενός DVD ή Blu-ray μπορεί να είναι το DVD Creator της Wondershare. Είναι ένα από εκείνα τα προγράμματα που προσαρμόζονται χωρίς πολλά-πολλά στις απαιτήσεις και τις ικανότητες του εκάστοτε χρήστη. Αυτό εν τέλει είναι και το σημαντικότερο πλεονέκτημά του, το γεγονός ότι κάποιος είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα DVD, τόσο με ένα «κλικ», όσο και αφιερώνοντας ώρες ολόκληρες μέχρι να το τελειοποιήσει. Ποιες είναι όμως ακριβώς οι λειτουργίες του Wondershare DVD Creator και γιατί κάποιος να επενδύσει επάνω του; Η βασική δυνατότητα του DVD Creator είναι –προφανώς- η δημιουργία DVD και Blu-ray. Υποστηρίζονται περισσότεροι από 150 διαφορετικοί τύποι αρχείων, μέσα στους οποίους συναντάμε από τους δημοφιλέστερους (avi, mp4, wmv, mkv κ.α.) μέχρι άλλους που το πιθανότερο είναι πως δεν τους έχετε ξανακούσει ποτέ. Το βασικό είναι ότι το πρόγραμμα είναι κατά 99,99% συμβατό με ό,τι τύπο αρχείου βγάζει η κάμερα/φωτογραφική μηχανή σας ή διαθέτετε στον υπολογιστή σας, οπότε ουδείς λόγος ανησυχίας περί αυτού. Σε ό,τι αφορά τους τύπους των δισκακίων τώρα, επίσης δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόγραμμα –ως τυπικοί, ερασιτέχνες. Υποστηρίζονται τα δημοφιλέστερα είδη DVD και Blu-ray, συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων των DVD-R/RW, DVD+R/RW, DVD+R DL, DVD-R DL, DVD-RAM; BD-R, BD-RE, BD-25, BD-50 και BD-100. Έχετε τη δυνατότητα να γράψετε απ’ ευθείας σε DVD και Blu-ray, να φτιάξετε τους αντίστοιχους φακέλους ή απλά να δημιουργήσετε ένα αρχείο ISO. Η όλη διαδικασία γίνεται πανεύκολα και εδώ είναι που το DVD Creator δίνει τα διαπιστευτήριά του. Αν θέλετε να συνθέσετε ένα DVD με μερικά βίντεο, μπορείτε να το κάνετε στην κυριολεξία με ένα «κλικ», ξεμπερδεύοντας έτσι σε δευτερόλεπτα –ιδανικό για όσους θέλουν απλά να γράψουν σε ένα δισκάκι τα βίντεο από τις διακοπές, το τελευταίο ταξίδι τους, την πρόσφατη παρέλαση κλπ. Εννοείται φυσικά πως όσο περισσότερο χρόνο επενδύσει ο χρήστης στο DVD Creator, τόσο πιο εντυπωσιακά θα είναι τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Το πρόγραμμα, ας πούμε, διαθέτει πάνω από 100 DVD templates τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και να τροποποιήσετε περαιτέρω (εικόνες παρασκηνίου και προεπισκόπησης, μουσική μενού κλπ) ενώ συν τοις άλλοις θα έχετε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε τα δικά σας κεφάλαια στη ροή του βίντεο –αν η αυτοματοποιημένη λειτουργία δε σας καλύψει. Όσο για τα βίντεό σας αυτά καθ’ αυτά, μπορείτε να τα επεξεργαστείτε πριν «κάψετε» το δισκάκι σας. Μην περιμένετε βέβαια τις λειτουργίες ενός εξειδικευμένου προγράμματος επεξεργασίας βίντεο (βλ. Premiere) όμως τουλάχιστον θα είστε σε θέση να ρυθμίσετε τη διάρκεια και τις διαστάσεις τους, να «παίξετε» με τα χρώματα και τη φωτεινότητα και να προσθέσετε υδατογραφήματα και υποτίτλους. Πέραν των βίντεο όμως, το DVD Creator μπορεί να διαχειριστεί εξίσου αποτελεσματικά και τις φωτογραφίες σας, δίνοντάς σας τη δυνατότητα να δημιουργήσετε τα δικά σας, ψηφιακά φωτογραφικά άλμπουμ –μιας που κανείς δεν ασχολείται με τα old school χάρτινα πια. Αρκετές οι επιλογές σας και εδώ, με κάμποσα εφέ μετάβασης από φωτογραφία σε φωτογραφία, δυνατότητα βασικής επεξεργασίας των εικόνων και επιλογή μουσικής για «χαλί». Αρκετά χρήσιμη ήταν και η υποστήριξη δίσκων με φωτογραφίες και βίντεο, τέλεια για την ακρίβεια για εκείνες τις περιπτώσεις που υπάρχει υλικό κι απ’ τις δύο κατηγορίες. Είτε αποφασίσετε να δημιουργήσετε ένα DVD/Blu-ray με βίντεο, είτε ένα με εικόνες, η όλη διαδικασία είναι σε κάθε περίπτωση εύκολη και ξεκάθαρη: τοποθετείτε τα αρχεία που θα χρησιμοποιήσετε, τα επεξεργάζεστε ρυθμίζοντας τη μετάβαση από το ένα στο άλλο, προσθέτετε τυχόν «εξτραδάκια» όπως υπότιτλους, εισαγωγή, τίτλους τέλους και συνοδευτική μουσική και τέλος ελέγχετε το δημιούργημά σας πριν «κάψετε» το δισκάκι –ή αποθηκεύσετε το ISO. Αν και το DVD Creator της Wondershare καλύπτει –και με το παραπάνω- τις ανάγκες ενός ερασιτέχνη ή, έστω, ενός επαγγελματία που αναλαμβάνει τη φωτογράφιση και τη βιντεοσκόπηση τυπικών κοινωνικών εκδηλώσεων (γάμοι, βαφτίσια, κηδείες, σχολικές γιορτές, πάρτι γενεθλίων κλπ), οι δυνατότητές του δεν του επιτρέπουν να κάνει κάτι παραπάνω απ’ αυτά και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν του όποιος αποφασίσει να επενδύσει σε αυτό. Το κόστος των $45,95 (άδεια εφ’ όρου ζωής για έναν υπολογιστή) δεν είναι απαγορευτικό για κάποιον που αρέσκεται να δημιουργεί τα δικά του άλμπουμ για το σπίτι ή σκοπεύει να χρησιμοποιήσει επαγγελματικά το DVD Creator. Το πρόγραμμα της Wondershare διατίθεται και σε δοκιμαστική έκδοση για Windows XP, Vista, 7, 8, 10 και Mac OS X 10.6 ή νεότερο. Μας άρεσε Εύχρηστο περιβάλλον εργασίας Δυνατότητα δημιουργίας DVD/BD με ένα «κλικ» Πλήθος υποστηριζόμενων τύπων αρχείων Δε μας άρεσε Βασικές δυνατότητες επεξεργασίας εικόνας και βίντεο Λειτουργίες που καλύπτουν τον τυπικό χρήστη και μόνο