Προς το περιεχόμενο

The Hitchhiker's Guide To The Galaxy: The Movie


georgeadams

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Έχει αναφερθεί ξανά 2-3 φορές σε άλλα topics αλλά όχι με την έκταση που του αξίζει, γι' αυτό και ξεκινάω νέο (συν ότι έπεσε σήμερα στα χέρια μου και ένα teaser video των 30MB και το ξαναθυμήθηκα).

 

Η ταινία γυρίζεται ακόμα και θα βγει στις αίθουσες την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2005.

 

Η παραγωγή είναι της Spyglass και ο σκηνοθέτης ο Garth Jennings.

 

Οι ηθοποιοί είναι:

 

- Ο Martin Freeman παίζει τον Arthur Dent. Έχοντας δει το παίξιμο του στην σειρά "The Office", νομίζω πως είναι ιδανικός για τον ρόλο.

 

- Ο Mos Def παίζει τον Ford Prefect (ή Φόρντ Έσκορτ για όσους έχουν διαβάσει την Ελληνική μετάφραση των Βιβλίων). Τον είχα δει στο remake του Italian Job αλλά για να πω την αλήθεια δεν τον πολυθυμάμαι. Για να δούμε...

 

Ο Sam Rockwell παίζει τον Zaphod Beeblebrox. Κι αυτός νομίζω πως ταιριάζει μια χαρά στο ρόλο (φαίνεται αρκετά psycho) :)

 

Η Zooey Deschanel παίζει την Trillian (Tricia McMillan). Αυτήν την θυμάμαι σε ένα μικρό ρόλο στο Almost Famous αλλά μου φαίνεται κι αυτή αρκετά φευγάτη για το ρόλο :)

 

Ο Bill Nighy παίζει το Slartibartfast. Χμ, εγώ τον Slartibartfast τον φανταζόμουν πιό γέρο.

 

Ο Warwick Davis θα βρίσκεται μέσα στο σώμα του Marvin του ρομπότ (εδώ (quicktime, 6.25MB) μπορείτε να δείτε ένα μικρό σχετικό video). Δεν έχω ακούσει κάτι σχετικά για τη φωνή του Marvin όμως.

 

Τέλος, ο John Malcovich θα παίζει το ρόλο του Humma Kavula. Το ρόλο αυτόν προσέθεσε ειδικά για την ταινία ο Douglas Adams πριν πεθάνει. Δεν έχω ιδέα τι και πως θα είναι.

 

Εδώ είναι το επίσημο site της ταινίας και εδώ η σχετική εγγραφή στο IMDB.

 

8)

  • Απαντ. 61
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.

Λίγα στοιχεία για το ρόλο του John Malcovich:

 

Being Humma Kavula ...

Taking the role of Humma Kavula, a crazed missionary living amongst the Jatravartid people of Viltvodle Six (who still firmly believe that the entire Universe was, in fact, sneezed out of the nose of a being called the Great Green Arkleseizure), facial cavity ejections are, of course, nothing new to Mr. Malkovich.

Δημοσ.

Αχα! Και εδώ: Slate 1, Take 1 είναι η πρώτη σκηνή της ταινίας που τραβήχτηκε!! :D

(δεν την είδα ακόμα γιατί παίζει μέσω RealPlayer και ο Proxy/Firewall στη δουλειά μου δεν επιτρέπει το streaming).

 

Some background to the clip:

 

The first scene shot for the movie is the Islington party where Arthur and Trillian meet, and Zaphod picks Trillian up.

 

The person doing all the shouting is not the director (Garth Jennings) but the First Assistant Director, whose job it is to shout on behalf of the director. The First AD in this case is Richard Whelan.

 

Keen-eared researchers might notice a slight change in the sound after he calls 'Playback'. Executive producer Robbie Stamp explains: 'The reason that the sound quality on the voice shouting action sounds different from the rest of the sound is because it is. On the original we used the playback of the song we are likely to use in the movie and the Action and the playback overlapped so we had to record a voice (it's actually producer Nick Goldsmith's). We didn't want to give anything away at this stage and even two notes would have been recognised within hours!'

Πηγή: http://www.bbc.co.uk/dna/h2g2/A2642384
  • 2 εβδομάδες αργότερα...
Δημοσ.

lol:P

 

η θεικη αρχη απο το τριτο βιβλιο στην τριλογια των πεντε "Life the universe and everything"

 

 

"The regular early morning yell of horror was the sound of Arthur Dent waking up and suddenly remembering where he was."

 

lol

 

οι απιστευτοι krikitt που πιστευαν "in the virtues of love, friendship, prosperity and the complete obliteration of all other life forms":D:D

Δημοσ.

Πριν από ένα περίπου χρόνο παιζόταν στην τηλεόραση μια διαφήμιση του Cutty Shark:

 

Ένας τύπος κάθεται στο μπαρ του αεροδρομίου και ακουμπάει μπροστά του στο τραπεζάκι το ποτό του, την εφημερίδα του και ένα πακετάκι φιστίκια. Σε λίγο έρχεται και κάθεται δίπλα του κάποιος άγνωστος με το ποτό του. Ο "φίλος" μας παρακολουθεί άναυδος τον άγνωστο να ανοίγει το σακουλάκι με τα φιστίκια, να τρωει τα μισά και να παίρνει τα υπόλοιπα μαζί του φεύγοντας. Κάνει να σηκωθεί και διαπιστώνει έκπληκτος πως τα δικά του φιστίκια είναι άθικτα κάτω από την εφημερίδα του. Είχε κάνει λάθος και παρεξήγησε τον άλλον άδικα. Για να εξιλεωθεί, προσφέρει τα φιστίκια του στον επόμενο.

 

Σας φάνηκε πρωτότυπη ιδέα ή μήπως σας θυμίζει κάτι? Διαβάστε αυτό το απόσπασμα από το 20ο Κεφάλαιο του "Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια":

 

"Θα σου πω μια ιστορία"' date=' είπε ο Άρθουρ.

"Εντάξει".

Βρήκαν ένα κομμάτι χορταριού που ήταν προς στιγμήν σχετικά απαλλαγμένο από ξαπλωμένα ζευγάρια, και κάθισαν και κοίταζαν τις υπέροχες πάπιες και το ηλιοβασίλεμα να αντανακλάται, πάνω στο νερό που έτρεχε κάτω από τις υπέροχες πάπιες.

"Μια ιστορία..." είπε η Φέντσερτς κρατώντας του το χέρι.

"...που θα σου δώσει μια ιδέα για το είδος των πραγμάτων που μου συμβαίνουν. Είναι μια ιστορία απολύτως αληθινή".

"Ξέρεις, πολλοί άνθρωποι σου λένε ιστορίες που υποτίθε­ται ότι συνέβησαν στον καλύτερο φίλο του εξαδέλφου της γυναίκας τους, αλλά που στην πραγματικότητα κάποιος απ' όλους αυτούς τις έχει κατασκευάσει".

"Μια τέτοια ιστορία είναι κι αυτή, μόνο που έχει συμβεί πραγματικά, και το ξέρω ότι έχει συμβεί πραγματικά γιατί ο άνθρωπος στον οποίο έχει συμβεί πραγματικά ήμουν εγώ".

"Σαν το κουπόνι της λοταρίας".

"Ναι", είπε ο Άρθουρ γελώντας. "Έπρεπε να προλάβω το τραίνο", συνέχισε. "Πήγα λοιπόν στο σταθμό..."

"Σου είπα ποτέ", τον διέκοψε η Φέντσερτς, "τι συνέβη στους γονείς μου στο σταθμό;"

"Ναι", είπε ο Άρθουρ, "μου είπες".

"Εντάξει, επαλήθευση έκανα".

Ο Άρθουρ κοίταξε το ρολόι του. "Νομίζω ότι θα μπορού­σαμε να γυρίσουμε", είπε.

"Πες μου την ιστορία πρώτα", ζήτησε αποφασιστικά η Φέντσερτς. "Πήγες στο σταθμό".

"Πήγα είκοσι λεπτά νωρίτερα. Είχα κάνει λάθος στην ώρα του τραίνου. Φαντάζομαι ότι είναι εξίσου πιθανό", πρόσθε­σε ύστερα από κάποια σκέψη, "να είχαν κάνει λάθος στην ώρα του τραίνου οι Βρετανικοί Σιδηρόδρομοι. Τώρα το σκέφτομαι αυτό για πρώτη φορά".

"Μη σταματάς, συνέχισε", είπε η Φέντσερτς γελώντας.

"Αγόρασα λοιπόν μια εφημερίδα για να λύσω το σταυρό­λεξο και πήγα στο μπαρ του σταθμού να πιω ένα φλιτζάνι καφέ".

"Λύνεις σταυρόλεξα;"

"Ναι".

"Ποιο απ' όλα;"

"Συνήθως της Guardian".

"Νομίζω ότι το παρακάνει στις εξυπνάδες. Εγώ προτιμώ των Times. Το έλυσες;"

"Ποιο;"

"Το σταυρόλεξο της Guardian".

"Δεν το έχω κοιτάξει ακόμα", είπε ο Άρθουρ, "ακόμα πα­ραγγέλνω τον καφέ μου".

"Παράγγειλε τον".

"Τον παραγγέλνω. Ταυτόχρονα", είπε ο Άρθουρ, "αγο­ράζω και λίγα μπισκότα".

"Τι είδος;"

"Rich Tea".

"Καλή εκλογή".

"Κι εμένα μου αρέσουν πολύ. Φορτωμένος με τα νέα μου αποκτήματα, πηγαίνω και κάθομαι σ' ένα τραπέζι. Και μη με ρωτήσεις πώς ήταν το τραπέζι, γιατί έχει περάσει καιρός και δεν θυμάμαι. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν στρογγυλό".

"Εντάξει".

"Στάσου λοιπόν να δεις την εικόνα. Εγώ κάθομαι στο τραπέζι. Αριστερά μου έχω την εφημερίδα. Δεξιά τον καφέ. Στη μέση του τραπεζιού είναι το πακέτο με τα μπισκότα".

"Τα βλέπω όλα πολύ καθαρά".

"Αυτό που δεν βλέπεις", είπε ο Άρθουρ, "γιατί ακόμα δεν τον έχω αναφέρει, είναι ο τύπος που είναι ήδη καθισμένος στο τραπέζι. Απέναντι μου".

"Πώς είναι;"

"Απολύτως συνηθισμένος. Χαρτοφύλακας. Κουστούμι. Δεν έδειχνε", είπε ο Άρθουρ, "ικανός να κάνει κάτι απρό­σμενο".

"Ναι, μάλιστα, καταλαβαίνω πολύ καλά το είδος του αν­θρώπου. Και τι έκανε;"

"Έκανε το εξής: Έσκυψε εμπρός, πήρε το πακέτο με τα μπισκότα, το άνοιξε, έβγαλε ένα και..."

"Τι;"

"Το έφαγε".

"Το έφαγε;"

"Το έφαγε".

Η Φέντσερτς τον κοίταξε κατάπληκτη.

"Και τι στην οργή έκανες εσύ;"

"Κοίτα, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, έκανα αυ­τό που θα έκανε στη θέση μου κάθε γνήσιος και υγιής Άγ­γλος. Τον αγνόησα", είπε ο Άρθουρ.

"Τι; Γιατί;"

"Κοίτα, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοια πράγμα­τα, είμαστε; Όσο κι αν έψαξα μέσα στην ψυχή μου δεν βρή­κα τίποτα, ούτε στην ανατροφή μου, ούτε στα πρωταρχικά μου ένστικτα, που να μου λεει πώς να αντιδράσω σ' έναν άνθρωπο που κάθεται ήρεμα κι ωραία απέναντι μου και μου τρωει τα μπισκότα μου".

"Καλά, θα μπορούσες..." Η Φέντσερτς το σκέφτηκε λίγο. "Πρέπει να πω ότι ούτε κι εγώ ξέρω τι θα έκανα. Τι έγινε λοιπόν;"

"Κάρφωσα τα μάτια μου στο σταυρόλεξο", είπε ο Άρ­θουρ. "Δεν έβρισκα ούτε μία απάντηση, ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου - ήταν τόσο καυτός που δεν πινόταν. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Μάζεψα το κουράγιο μου και απλώνον­τας το χέρι πήρα ένα μπισκότο, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να αγνοήσω το ότι το πακέτο είχε βρεθεί κατά μυστη­ριώδη τρόπο ανοιχτό..."

"Διάλεξες την αντεπίθεση δηλαδή, το 'παίξες σκληρός

"Κατά κάποιον τρόπο, ναι. Έφαγα το μπισκότο. Το έφαγα πολύ αργά και επιδεικτικά για να μην έχει αμφιβολία γι τι έκανα. Όταν τρωω ένα μπισκότο", είπε ο Άρθουρ, τρωω για τα καλά".

"Κι αυτός τι έκανε;"

"Πήρε δεύτερο. Στο λόγο μου", επέμεινε ο Άρθουρ, το ακριβώς έγινε. Πήρε ένα δεύτερο μπισκότο και το έφαγε. Στα ίσια. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω".

Η Φέντσερτς κινήθηκε ανήσυχα.

"Και τώρα το πρόβλημα ήταν", είπε ο Άρθουρ, "πως ο δεν είχα πει τίποτα την πρώτη φορά, ήταν ακόμα πιο δύσκολο ν' ανοίξω το θέμα τη δεύτερη φορά. Τι να πω; "Με συγχωρείτε... δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω ότι..." Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Όχι, τον αγνόησα, με ακόμα πιο μεγάλη αυστηρότητα από πριν, αν είναι δυνατόν".

"Έτσι σε θέλω..."

"Κοίταξα πάλι το σταυρόλεξο, αλλά πάλι δεν γινόταν τίποτα. Έτσι, με την ίδια αποφασιστικότητα που έδειξε και ο Ερρίκος ο Ε' την ημέρα του Αγίου Κρισπίνου..."

"Τι;"

"Έκανα άλλο ένα βήμα. Πήρα", είπε ο Άρθουρ, ένα δεύτερο μπισκότο. Για μια στιγμή οι ματιές μας διασταυρώθηκαν".

"Έτσι;"

"Ναι, δηλαδή όχι, όχι ακριβώς έτσι. Πάντως διασταυρώθηκαν. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Γιατί κι οι δυο τάξαμε αμέσως αλλού. Οφείλω πάντως να σου πω", είπε ο Άρθουρ, "ότι η ατμόσφαιρα γέμισε ηλεκτρισμό. Μια ένταση άρχισε να δημιουργείται γύρω από το τραπέζι. Εκείνη τη στιγμή περίπου".

"Φαντάζομαι".

"Συνεχίσαμε έτσι μ' ολόκληρο το πακέτο. Εκείνος, εγώ, εκείνος, εγώ..."

"Ολόκληρο το πακέτο;"

"Δεν είχε παρά οχτώ μπισκότα, αλλά κράτησαν οχτώ αιώνες. Οι μονομάχοι της Ρώμης δεν γνώρισαν σίγουρα τέτοια αγωνία".

"Οι μονομάχοι", είπε η Φέντσερτς, "έπρεπε να παλεύουν στον ήλιο. Είναι πιο εξαντλητικό σωματικά".

"Είναι βέβαια κι αυτό. Λοιπόν. Όταν το πακέτο έμεινε άδειο ανάμεσα μας, ο άντρας σηκώθηκε, έχοντας κάνει την κακή του πράξη, κι έφυγε. Εγώ φυσικά αναστέναξα ανα­κουφισμένος. Ένα-δυο λεπτά αργότερα ανήγγειλαν την αναχώρηση του τραίνου μου, έτσι αποτέλειωσα τον καφέ μου, σηκώθηκα, πήρα την εφημερίδα μου, και κάτω από την εφημερίδα μου..."

"Ναι;"

"Βρήκα τα μπισκότα μου".

"Τι;" είπε η Φέντσερτς. "Τι;"

"Ακριβώς":·

"Όχι!" Πήρε βαθιά ανάσα κι έπεσε πίσω στο χορτάρι γε­λώντας.

Μετά ανασηκώθηκε πάλι.

"Τι ανόητος που είσαι", είπε γελώντας ακόμα, "τι απί­στευτα και απίθανα ανόητος άνθρωπος".[/quote']

 

Ο Douglas Adams έχει αναφέρει πως πρόκειται για πραγματικό γεγονός που έχει συμβεί στον ίδιο! 8)

  • 2 μήνες μετά...
Δημοσ.

Εχει κανεις υποψιν αν η σειρα σε DVD ειναι διαθεσιμη πουθενα στην Αθηνα?(αν και δεν εχει βγει με ελληνικους υποτιτλους).Κανενα σχολιο για αυτην?

  • 1 μήνα μετά...
  • Super Moderators
Δημοσ.

Πάντως ο Sam Rockwell είναι πραγματικά φοβερό casting στο ρόλο του president of the universe.Είναι ο κλασσικός ζαμαν-φου τύπος(όποιος έχει δει και το confessions of a dangerous mind καταλαβαίνει)..Και ο τύπος που παίζει τον Arthur Dent ταιριάζει αρκετά με τον χαρακτήρα στο βιβλίο.Να δούμε βέβαια αν το περίεργο χιούμορ του βιβλίου θα βρει ανταπόκριση στο σημερινό κινηματογραφικό κοινό.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...