Προγράμματα, σχόλια συναυλιών, lives, events, parties, festivals κλπ.

[Physics_Rulez]

Άψογος, όπως πάντα.

[Physics_Rulez]

Άψογος, όπως πάντα.

[Cristina]

Sivert Høyem Live in Thessaloniki @ Principal Club Theater, 22/10/2010

 

 

 

Δύναμη. Ενέργεια. Ένταση. Πλήρωση. Αναζωογόνηση. Λύτρωση. Πάθος. Έρωτας. Όλα εκεί καταλήγουν όταν μιλάω για τον Sivert Høyem.

Στη μία και μόνη έννοια, στο ένα και μοναδικό συναίσθημα που μπορεί να περιγράψει ό,τι αισθάνομαι γι αυτήν την τόσο ερωτικά μελωδική ύπαρξη στη ζωή μου.

 

Αυτό που ζήσαμε πριν από 2 μέρες (22/10/2010) στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη ήταν μια ακόμα μοναδική εμπειρία που μόνο ο Sivert μπορεί να σου χαρίσει.

Να σε κάνει να αγαπήσεις κάθε λεπτό που ζεις βλέποντάς τον, κάθε λεπτό που διεγείρει τις αισθήσεις σου με τη φωνή του, την παρουσία, την κίνησή του. Αυτό το ξέρει πολύ καλά όποιος τον έχει αποθεώσει on stage.

Και πίστεψέ με, δεν είναι λόγια που βγαίνουν από το στόμα μου επειδή τυχαίνει να είμαι γένους θηλυκού. Παρόμοια θα ακούσεις και από άντρες fans του.

Η ενέργεια που ξεχειλίζει στα lives του, το πάθος στην ερμηνεία του, αλλά και η αγάπη που έχει γι αυτό που κάνει δεν θα μπορούσε να εκφραστεί με έναν τρόπο διαφορετικό.

Εμπνέεται και αναγεννιέται μέσα από την επαφή με το κοινό του.

Ζει και υπάρχει για να σου μεταδίδει με τον πιο αισθαντικό τρόπο αυτό που λαχταράς να νιώσεις όταν λαίμαργα καταβροχθίζουν τα αυτιά και η ψυχή σου το ηχόχρωμα της βαθιάς φωνής του ενώ σε κάνει να πιστεύεις πως για σένα τραγουδά «I would tell you you’re the one… How I want you…», ταξιδεύοντάς σε με το «Going For Gold».

Όπως αναφέρει και ο ίδιος στο blog του:

I don’t think I could live without these European tours, they never fail to inspire and invigorate me. The touring is the part that helps you make sense of what you do, you become who you are as a performer through the continuity of being on the road. It’s how you create your universe.

Ήταν ένα απολαυστικό live που δεν του έλλειπε απολύτως τίποτα. Δύο ώρες, με κομμένη την ανάσα, να παρακολουθείς καθηλωμένος. Μόνο, η ανάμνηση της, τόσο όμορφης, εποχής των Madrugada σου προκαλούσε μια θλίψη, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να σταθεί άσχημη σκέψη όταν μπροστά σου έχεις αυτόν τον μύθο από τη Νορβηγία που περίμενες 2,5 χρόνια για να τον ξαναδείς. Δεν σταμάτησε να μας ευχαριστεί, να μας στέλνει φιλιά, να μας μιλά και για να μας ευχαριστήσει ακόμη περισσότερο μας χάρισε 5 τραγούδια των Madrugada, έτσι, για να μην ξεχνάμε πως τον γνωρίσαμε και αγαπήσαμε.

 

Τρυφερή έναρξη με ένα ακουστικό τραγούδι που αναδεικνύει τις φωνητικές τους ικανότητες στο έπακρο, με το οποίο ανοίγει όλες τις συναυλίες του Moon Landing tour, «Prisoner of the Road», τραγούδι που γράφτηκε για φιλανθρωπικό σκοπό.

Το «Into the Sea» μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα και τα «High Society» / «What You Doin’With Him» / «Lost at Sea» αύξησαν την ένταση, όπως ακριβώς χρειαζόμασταν μετά από ένα ήρεμο ξεκίνημα.

Με το «Majesty» που ακολούθησε το «Honey Bee» το Principal πλημμύρησε από συναισθήματα και μετά από λίγο με το «The Kids Are On High Street» να σείεται από τον ενθουσιασμό του κοινού, κάτι που συνεχίστηκε και με το «Northwind» αμέσως μετά.

Ίσως η πιο δυνατή -και σίγουρα η πιο φαντασμαγορική στιγμή- του live στο «Shadows / High Meseta», μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα που σαν αποκορύφωμα είχε το σπουδαίο performance του Sivert, στα τελευταία λεπτά του κομματιού, να γονατίζει με την κιθάρα του μπροστά του και τις γρήγορες εναλλαγές τους φωτισμού να ολοκληρώνουν τον οργασμό μουσικών και κοινού.

Στιγμή που θύμιζε, το ερμηνευτικά και σκηνικά απογειωτικό, «Black Mambo» επί εποχής Madrugada.

«Slow Long Distance» και «The Hour of the Wolf» έκλεισαν το κυρίως μέρος της συναυλίας με το πάθος που δεν λείπει ποτέ από την ερμηνεία του τελευταίου και το κοινό να το έχει ευχαριστηθεί και να το δείχνει.

Περιμένουμε ανυπόμονα να επιστρέψουν στη σκηνή για encore.

 

Αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος ξέρει καλά τί έχει ανάγκη ο θεατής και του το δίνει απλόχερα, δίχως τσιγκουνιές.

Τα 3 encores το απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο, όταν τα 2 είναι η ρουτίνα των lives του όπως και με τους Madrugada.

«Belorado» / «Moon Landing» συνέχισαν να δίνουν ρυθμό στο κοινό που φάνηκε να τα απολαμβάνει και όταν με το τέλος του «Don’t Pass Me By» ετοιμαζόταν να φύγει από τη σκηνή για 2η φορά, έσκυψε για να μιλήσει στα κορίτσια που άπλωναν τα χέρια για να τον αγγίξουν κι έλιωναν μπροστά του. Υποθέτω πως του ζήτησαν να μας πει το «Strange Colour Blue» μιας και δεν υπήρχε στην setlist. Επέστρεψε με την κιθάρα του και το ερμήνευσε μόνος. Έτσι απλά. Φωνή και κιθάρα έστειλαν το κοινό σε άλλη διάσταση.

Φεύγει για λίγο και επιστρέφει με τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας για να μας αποχαιρετήσουν με το αγαπημένο «Johnny» και όπως μας είπε: «…this is a song about a friend of mine».

 

Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδα on stage, τότε που μας έλεγε ένα ασαφές «Αντίο» με τους Madrugada λόγω του θανάτου του Robert Burås, τη ψυχή της μπάντας, αλλά το στίγμα και η παρουσία του πάντα επιβλητικά, ανεπηρέαστα από το χρόνο, άξια να σε παρασύρουν όλο και πιο βαθιά στην εμμονή μαζί του, εκεί ακριβώς που μ’ έχουν παρασύρει και μένα τόσα χρόνια τώρα…

 

Video, φωτογραφίες, line-up και setlist.

 

Πηγή: bittersweetelectric.com

[dead.man.walks]

Η GCA CONCERTS ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

 

 

 

"ROAD TO THE BALKANS TOUR"

 

 

 

IMPALED NAZARENE

 

Ritual Of Odds (Main Support Act)

 

29/01 Slovenia/Ljubljana @ Menza Pri Koritu

30/01 Romania/Oradea @ Vault 42 Club

31/01 Romania/Iasi @ Hand Club

01/02 Romania/Bucharest @ The Silver Church

02/02 Bulgaria/Sofia @ RBF Club

03/02 Turkey/Istanbul @ Old School - Headline Show w/Theatre De Vampires

04/02 Greece/Thessaloniki @ Eightball Club

05/02 Greece/Athens @ An Club

 

 

 

Impaled Nazarene, η μπάντα ορόσημο του black/ thrash metal θα επισκεφθεί την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα στις 4 & 5 Φεβρουαρίου 2011 αντίστοιχα ξεκινώνστας το Road To The Balkans Tour απο την Σλοβενία και τελειώνοντας στην Ελλάδα.

 

Οι δυνάμεις των αρχικών μελών της ενώθηκαν το 1990, ενώ μόλις το 1992 η κυκλοφορία του “Tol Cormpt Norz Norz Norz” αγγίζει την 40η θέση των Φινλανδικών charts. Ένα χρόνο μετά ηχογραφείται το “Ugra- Karma” και το 7’’ ΕP “Masowhore”, και οι Φιλανδοί από την πρώτη και όλας μέρα κυκλοφορία τους κερδίζουν συνεχώς έδαφος και νέους οπαδούς. Το 1995 το συγκρότημα μπαίνει στο στούντιο προκειμένου να ηχογραφήσει ένα mini cd, πράγμα το οποίο όμως δεν έγινε ποτέ καθώς ο Jarva και ο K. Luttinen από το πρώτο ακόμα βράδυ πιάστηκαν στα χέρια. Παρόλα αυτά ο Reima Kellokoski παίρνει τη θέση του Luttinen και από τότε και έπειτα η μπάντα επιστρέφει ξανά στον brutal ήχο της. Το 1998 οι Impaled Nazarene συνοδεύουν τους Children Of Bodom σε Live της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια του πάρτι μετά τη συναυλία, ο Alexi Laiho κηρύσσεται επίσημος lead κιθαρίστας των Nazarene, όμως απουσιάζει συνεχώς από τις live εμφανίσεις μεγάλων φεστιβάλ λόγω των υποχρεώσεών του με τους Sinergy. Ο Laiho αποχωρεί από τους Impaled Nazarene και το 2000 έρχονται στην Ελλάδα για δυο συναυλίες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τους Children Of Bodom, οι οποίες σημείωσαν τεράστια επιτυχία. Το επετειακό “Decade Of Decadence” κυκλοφορεί και οι Φιλανδοί γιορτάζουν τα 10 χρόνια από τη δημιουργία τους. Ακολουθεί το “AOWDNMP” και η διαφορά στον ήχο τους σε σχέση με το πρωταρχικό στάδιό τους είναι απόλυτα διακριτή. Η μπάντα εξακολουθεί να παίρνει μέρος σε κορυφαία φεστιβάλ του metal ήχου μέχρι σήμερα. Τέλος ένας νέος δίσκος έρχεται να προστεθεί στην λίστα τους, το “Road To The Octagon”, ο οποίος κυκλοφορεί στις 20 Νοεμβρίου από την Osmose Productions.

 

 

 

Οι Ritual Of Odds δημιουργήθηκαν το 2003 με το όνομα Existence Edge και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo to 2006 με τίτλο “Building Up The Underverse”. Το 2008 το συγκρότημα κυκλοφόρησε την πρώτη ολοκληρωμένη του δουλειά “Underverse” και ξεκίνησε μια σειρά συναυλιών (μαζί με τους Septic Flesh, Omen και WEB) στη γενέτειρα πόλη του, Πάτρα. Μέχρι το τέλος του 2010 ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος των Ritual Of Odds θα είναι έτοιμος για να δώσει τη δικιά του συνέχεια στο ελληνικό metal.

 

[Physics_Rulez]

Δεν πήγε κανείς Cinematic Orchestra?

[Sellers]

Δεν πήγε κανείς Cinematic Orchestra?

 

Moi.

 

Έσπειραν. Πρώτη φορά πήγα σε κάτι τόσο τζαζοειδή και έμεινα μ@λ@κ@ς...

 

Sparowes ήρθες?

[Physics_Rulez]

Sparowes όχι. Οι επόμενες είναι blueneck και godspeed.

[Sellers]

Sparowes όχι. Οι επόμενες είναι blueneck και godspeed.

 

Τσίμπησα εισητήρια και για τα δυο. Οπότε Blueneck θα σε δώ.

(αν έχει πάνω απο 50 άτομα, ζήτημα)

 

Επίσης είναι και οι ozric tentacles στον μύλο, αν ακούς.

[Ceridwen]

Moi.

Πόση ώρα έπαιξαν;

[Sellers]

1 και 20 με 30 λεπτά και με το encore 1 ώρα και 40 λεπτά.

Επίσης κανένα 45λεπτο παίξαν και οι prefabricated quartet.

[dead.man.walks]

H GCA CONCERTS ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

 

 

 

GOD IS AN ASTRONAUT

 

 

 

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011 - Eightball, Θεσσαλονίκη

 

 

 

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011 - Κύτταρο, Αθήνα

 

 

 

Ώρα έναρξης συναυλιών: 20:30μμ

 

Είσοδος: 19€ (μέσω Eventbrite - Limited αριθμός), 22 € (Limited προπώληση), 25€ (Προπώληση & ταμείο).

 

 

[Physics_Rulez]

12 Ευρώ η προπώληση Blueneck

[Sellers]

Και με τόσα λίγα άτομα που φαντάζομαι ότι θα έρθουν (παίζουν και οι Sodom ίδια μέρα) δεν φαντάζομαι να ξαναπατήσουν (και με τόσο φθηνό εισητήριο). Πήρες εσυ? Αν ναι, τι νούμερο?

[Physics_Rulez]

Και με τόσα λίγα άτομα που φαντάζομαι ότι θα έρθουν (παίζουν και οι Sodom ίδια μέρα) δεν φαντάζομαι να ξαναπατήσουν (και με τόσο φθηνό εισητήριο). Πήρες εσυ? Αν ναι, τι νούμερο?

 

Πήρα 2.... στα μονοψήφια είναι

 

Δεν πειράζει. Γαμάνε. Whatever.

[leftermann]

(παίζουν και οι Sodom ίδια μέρα)

 

 

Ψάχνω το sodom μπλουζάκι μου για πλύσιμο/σιδέρωμα. Παλιμπαιδισμός.