Σ'αγαπώ / μ'αγαπάς στο gaming (RPG και όχι μόνο)

[Tobajara]

Ή αλλιώς, ας μιλήσουμε για γκόμενες. Κυρίως στα RPG αλλά όχι μόνο. Με ελαφρότητα, καλή διάθεση και χωρίς υπερβολικές καφρίλες ή χαζομάρες σχολικής αυλής. Γιατί η επικαιρότητα, δηλαδή το Dragon Age: The Veilguard, το σηκώνει, αλλά και γιατί στο αντίστοιχο θέμα ήδη άρχισαν κάποια post για το ποιες ερωτικές ιστορίες (άκου εκεί ρομάντζα) θυμούνται, ποια και γιατί τους άρεσαν, ποια ήταν αποτυχίες και, κυρίως, γιατί αυτή η τόσο σημαντική πλευρά της ανθρώπινης φύσης αποδίδεται, κατά γενική ομολογία, τόσο αποτυχημένα στα video games. Ειπώθηκαν έξυπνα, εύστοχα και αστεία πράγματα (αν κάποιος mod κάνει μια μετακίνηση εδώ θα ήταν πολύ θετικό), οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε.

Μια σημείωση - το θέμα το ανοίγω με χαλαρή διάθεση, για να μιλήσουμε πιο ελεύθερα και να γελάσουμε. Αν η συζήτηση σοβαρέψει και αναλύσουμε πιο ουσιαστικά το ζήτημα δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν ανοίγω το θέμα για να βρίζουμε, να βγάλουμε τα απωθημένα μας και να κάνουμε τους γαμίκουλες.

Λοιπόν! Πρώτος έρχεται αυτή η σκατόφατσα.

Spoiler

 

Η όλη φάση στο πρώτο παιχνίδι ήταν σκέτη παρωδία. Ο τύπος πέρναγε ένα μανίκι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ό,τι κινούνταν (ούτε σφυγμό δε χρειαζόταν να έχουν), το έπαιζε και σοβαρός με την κοκκινομάλλα, και για να το ξεφτιλίσουν τελείως οι developers βάλανε τη συλλογή από κάρτες (!!!) που ήταν πραγματικά μία και μία, ούτε Πόκεμον να μάζευε. Σκέτο είδωλο, τον ξεπερνάνε μόνο ο Γκουζγκούνης και ο Χαβιέ Μπαρδέμ στο Vicky Christina Barcelona. Στο 2 και το 3 σοβάρεψε κάπως και όντως τα παιχνίδια ήταν εξαιρετικά στην απόδοση περίπλοκων ερωτικών σχέσεων, ενώ στο 2 θυμάμαι χαρακτηριστικά πώς υποχρεώνονταν να φερθούν ο ένας στον άλλο λόγω συνθηκών. Από την άλλη οι σεναριογράφοι είχαν πολύ και εξαιρετικό υλικό να στηριχτούν.

Με πρωτότυπο χαρακτήρα, νομίζω η καλύτερη και πληρέστερη σχέση σε RPG ήταν με τη Morrigan στο Dragon Age: Origins. Πολλύ δυναμική, έξυπνη, σαγηνευτική, σε πήγαινε σε τελείως απρόσμενα μονοπάτια (αυτή η βραδιά πριν την τελική μάχη με είχε αφήσει κόκαλο, ενώ και με γυναικείο χαρακτήρα ο Alistair ήταν μια χαρά παιδί) και σε κάποια στιγμή σε παρατούσε κιόλας αν θυμάμαι καλά. Η Tali του Mass Effect ήταν συμπαθέστατη, με τα μπουτάκια της που τα κουβέντιαζε όλος ο κόσμος, αν και η γοητεία της στηριζόταν στο "κορίτσι της διπλανής πόρτας" ειδικά σε σχέση με το τρελό θηριοτροφείο της σειράς (Miranda? Samara?? Jack???). Δεν έχω παίξει ακόμα Cyberpunk 2077 και Baldur's Gate 3 οπότε το αφήνω σε άλλους.

Από εκεί και πέρα...το χάος.

Τα παιχνίδια της Bioware το έχουν τραβήξει το ζήτημα και πριν το Veilguard - θυμίζω το "όλοι με όλους και τα μυαλά στα κάγκελα" του Inquisition, που ο δικός μου πήγαινε τοίχο τοίχο από το πανσέξουαλ Κουνάρι (ΜΑ ΠΟΙΟΣ Μ#%@@ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ) στο γκέι Μάγο και τη λυσσάρα διπλωμάτη. Ο μάγος δε με πείραξε που ήταν γκέι, με πείραξε που ήταν φλώρος και όποτε άνοιγε το στόμα του έλεγε κρυάδες, η Cassandra μόνο για σκοπέτα έκανε ενώ η Vivienne η μάγισσα δεν ήταν επιλογή (...). Όλοι μα όλοι μα όλοι ήταν χαρακτήρες κενοί περιεχομένου που δεν κάνανε όχι για σχέση, ούτε για ρεσεψιόν. Το...πράμα δεν το αναφέρω καν. Το χειρότερο ρομάντζο που έχω δει ήταν στο Baldur's Gate 2 με το Solaufein mod, τον Dark Eld στην Ust Natha. Το mod τον πρόσθετε σαν party member με ένα απίστευτο σπαθί και στατιστικά, αλλά ο τύπος ήταν πραγματικά ανυπόφορος, μελαγχολικός κλάψας με υπαρξιακές ανυσηχίες που απήγγειλε την ποίησή του όλη την ώρα. Σε διάφορα άλλα παιχνίδια υπήρχαν επιλογές αλλά το κυριότερο πρόβλημα ήταν το πόσο μηχανική ήταν η διαδικασία. Πάταγες τις σωστές επιλογές, χωρίς να ζορίζεσαι και ιδιαίτερα να τις βρεις, και δεν πα να έκανες οτιδήποτε άλλο, δεν πα να σκότωνες ορφανά και να έκλεβες μπουγάδες, σε πίστευε η άλλη πως είσαι τρυφερό κι ευαίσθητο παιδί για σπίτι κι έπεφτε αμαχητί.

[nzeppos]

25 minutes ago, Tobajara said:

που ο δικός μου πήγαινε τοίχο τοίχο

Κλαίω. 😂

[Anastazio]

Μια χαρά ήταν ο Geralt, πουλούσε το παιχνίδι μια φαντασίωση, ποιος μέσος τυπικός άνδρας δε θα θελε να σπάει το σύμπαν είτε με το 🐦 είτε με το σπαθί έτσι για να ξεχαρμανιασει από την ταλαιπα της ζωής! Αυτό ήταν το ταργκετ γκρουπ και αυτό το κοινό του έδωσε τρεις συνέχειες και έκανε την cdpr μεγάλη. Αν ήταν "μερακλής"  δεν πιστεύω να είχε την ίδια τύχη! Δε μπορούμε να ταυτιστούμε όλοι με όλα ούτε και το θέλουμε δλδ!

[spanian]

Άιντε και στο επόμενο Gof of War: the Road to Londinium (λες και στην Αρχαία Ελλάδα -δεν- πηγαίναμε -κι από- πίσω)

😂🤣😆

 

Όλα ανοιχτά πια στο game industry, ποιος ξέρει τί μας επιφυλάσσει το μέλλον πλάκα πλάκα.

Επεξ/σία 31 Οκτωβρίου από spanian

[ilos]

6 ώρες πριν, Tobajara είπε

, η Cassandra μόνο για σκοπέτα έκανε

Μπα σε καλό σου πόσα χρόνια είχα να το ακούσω αυτό.🤣

Αν θέλετε γερή "περίπλοκη" non binary ατζέντα μόνο Drunkman και Naughty Dog. Εγγύηση. Ακόμα και οι Clickers θα παραπονεθούν για την στερεότυπη εκπροσώπηση στο τρίτο θα το δείτε. Η wokeware μπορεί να το παίζει η πρώτη διδάξασα, αλλά δε πιάνει ούτε το μισό "φρύδι" του Drunkman imo.

[mike299]

Viconia Devir! Αγαπημένο romance path με δύσκολους διαλόγους καθώς έπρεπε να την ψυχολογήσεις και άλλες φόρες να είσαι "evil" και άλλες φορές συμπονετικός, ειδικα εαν ηθελες το ΤΝ ending. Μέχρι και το ToB ending της ήταν συγκινητικό

Σε κλίμα δύσκολο romance, το πιο δύσκολο που εχω συναντήσει είναι της Camellia από το Wrath of the righteous. Ο ορισμός της "τρελής γκόμενας" που θεωρώ απίθανο χωρίς try and error να καταφέρεις να το ολοκληρώσεις επιτυχημένα. Επίσης ένας από τους πιο ενδιαφέρων companion γενικότερα σε οποιοσδήποτε cRPG

 

Επεξ/σία 1 Νοεμβρίου από mike299

[omghi2u]

Μας ξεβλαχεψε η bioware και τωρα κανουμε παραπονα... 

 

/s