Εγκληματικότητα ανηλίκων - Τι ευθύνεται;

[ΠάρηςΓ]

5 minutes ago, Vstromrider said:

Εκπαιδευτικος? που ?

Ο γιος μου πηγε προνηπιο φετος και εχω παθει σοκ. Απαγορευεται η δασκαλα να του σκουπισει τον πωπο, απαγορευεται να του ανεβασει το βρακι, απαγορευεται να τον αγγιζει! Εγκύκλιος! μου λεει...

Ισχύει ?

1η φορα ηρθε σπιτι με λιγα κακα στον πωπο. Εκανε προσπαθεια ομως να σκουπιστει μονος του. Συχνα ομως ερχεται με τα βρακια και το σορτσακι στριμμενο γυρω γυρω. 

Ισχύει αλλά συνήθως τα περισσότερα μπορούν. Και γενικά είναι αυστηροί λένε δεν είναι η δουλειά μας χωρίς καν να τους ζητηθεί. 

[Vstromrider]

11 λεπτά πριν, ΠάρηςΓ είπε

Ισχύει αλλά συνήθως τα περισσότερα μπορούν. Και γενικά είναι αυστηροί λένε δεν είναι η δουλειά μας χωρίς καν να τους ζητηθεί. 

Ασχετα με το αν μπορει ή οχι. Μιλαμε για 4 ων χρονων παιδι.
Αφησαμε ολους τους ανωμαλους εξω, προσπαθουμε ντε και καλα να κανουμε φυσιολογική καθε διαστροφη, και τελικα φυσαμε και το γιαουρτι! Η δασκαλα μου στο σχολείο, ηταν 2η μανα μου. Όχι να απαγορευεται να με ακουμπησει.

[Rebelos2018]

Κοντά στην Πρωτοχρονιά πέρυσι, είχε συζητηθεί ένα θέμα με παρεμφερές αντικείμενο, με τίτλο "Απεχθή εγκλήματα". 

Μετά τον Αγραβάνη, που έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του, θα quoτάρω τον εαυτό μου. 

"Η τακτική είναι γνωστή από πάρα πολύ παλιά. Και είναι η τακτική του διαίρει και βασίλευε. 

Πρώτος παράγων αυτής της τακτικής είναι τα ΜΜΕ, χέρι χέρι με την εκάστοτε κυβέρνηση. 

Δημιουργούν δίπολα, ή τα αναδεικνύουν, ή τα μεγεθύνουν. 

Πολλές φορές, κατασκευάζουν και θέματα, κατά το δοκούν.

Για να εξυπηρετήσουν αυτό τον σκοπό, της διαίρεσης, του φανατισμού.

Ένας σιχαμένος χώρος, όπως εξελίχθηκε, αυτός του ελληνικού ποδοσφαίρου, εξυπηρετεί άριστα αυτό τον σκοπό. 

Στημένα ματς, στημένες αντιδράσεις, στημένες δηλώσεις από τους υψηλά ιστάμενους αυτού του χώρου. Με σκοπό τι; Τον φανατισμό του ανόητου κόσμου, του φοβισμένου κόσμου, του κόσμου που βρίσκει διέξοδο στον χώρο του του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Για να ξεχάσει τα προβλήματα του, για να έχει με κάτι να γεμίσει την Κυριακή του, την καθημερινότητα του. 

Μουφα πέναλτι, μαϊμού πέναλτι. Και τα media, δίπλα, χεράκι χεράκι. "Αλητεία, δεν έχει συμβεί ξανά ποτέ αυτό, συμμορία" 

Δεκαπέντε ντέρμπι τον χρόνο. Για να έχει να ασχολείται ο κόσμος. Να ξεχνιέται. 

Από την Κυριακή, της σφαγής, μέχρι και την Τετάρτη, έχει να ασχοληθεί ο κόσμος, ο ανόητος, ο φοβισμένος. Ο αδιέξοδος. 

Από Πέμπτη, ήδη σκέφτεται το επόμενο ντέρμπι. Που είναι σε τρεις μέρες. 

Στο μεσοδιάστημα, τα ΜΜΕ, θα δημιουργήσουν και άλλα δίπολα, ή θα τα αναδείξουν, ή θα τα μεγεθύνουν. 

Γάμος ομοφυλόφιλων, εμβολιασμένοι και μη. 

Μετά, έχουμε τα εγκλήματα. 

 Πηχυαίοι τίτλοι. 

Σκότωσε την μάνα του, εξέδιδε τον γιό του, σκότωσε την σύντροφό του. Δολοφόνησε τα τρία της παιδιά. 

Σοκ, ασελγούσε σε παιδιά, ο διευθυντής της κοινωνικής δομής. 

Φυλακή ο πάτερ. 

Χρησιμοποιούν βαρύγδουπες λέξεις, για να εντυπωθούν στην μνήμη μας και στη συνείδηση μας πιο εύκολα. 

Σοκ, αποτροπιασμός, βία, βία, βία, βία παντού. 

Οι ειδήσεις που γεννάνε ένα χαμόγελο, μία ελπίδα, που έχουν μία νότα αισιοδοξίας, στα τάρταρα των δελτίων και των sites. 

Πάμε ύστερα και στις σειρές και στις ταινίες. 

Βία, ξύλο, θλίψη, μιζέρια, παντού. 

Άμα δει κάποιος, πως συμπεριφέρονται στις γυναίκες, σε αυτές τις σειρές, θα φρίξει. 

Λεκτική βία, σωματική βία, βιασμοί. 

Καμμένα πρόσωπα. 

Πουθενά δεν υπάρχει ένα ισορροπημένο πρότυπο οικογένειας. Αγάπης. 

Λείπει η αγάπη από παντού. 

Ψάχνεις στην τηλεόραση, να δεις ένα ζευγάρι να αγαπιέται και να είναι ευτυχισμένο, δεν βλέπεις πουθενά κανένα. 

Όλοι έχουν απατήσει τους συντρόφους τους. Κέρατα, ξύλα, βία ξανά. Και όσους δεν τους απάτησαν, τους σκότωσαν. 

Αποθεώνουν οι κριτικοί. 

Γράφουν. "Επιτέλους, μία σειρά που αντικατόπτριζει την σημερινή σαθρή εικόνα της Ελλάδας. Στηλιτεύει την οπισθοδρομικότητα  και την υποκρισία της κοινωνίας. Εύγε, κάποιος βρέθηκε επιτέλους να τα πει όπως είναι." 

Πουθενά η αγάπη. Δεν υπάρχει πουθενά. Εξαφανισμένη. Επίτηδες. 

Δεν βοηθάει η αγάπη. Η βία είναι αυτή που χρειάζονται, η βία είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας που θέλουν. 

Οι σημερινοί 30αρηδες και λίγο παραπάνω, αυτοί που θα σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν μία οικογένεια, με τον άνθρωπο που αγαπούν, βλέπουν αυτά και σου λένε "Σε τι κόσμο θα μεγαλώσω το παιδί μου. Καλύτερα σκύλος." 

Και αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν και μία σχετική ωριμότητα, όχι σε αυτούς που έχουν συνδρομή σε έξι στοιχηματικές, για να παίξουν το επόμενο ντέρμπι. Αυτές που διαφημίζονται ολημερίς στην τηλεόραση. Όλη μέρα και όλη νύχτα. 

Σε μία χώρα, που αντιμετωπίζει ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα όλα αυτά. 

Και τι απέμεινε; 

Κάποιοι, ελάχιστοι, που προσπαθούν να επιβιώσουν, σε αυτή την δυστοπία, που έφτιαξαν, που ανέδειξαν, που μεγέθυναν. Κάποιοι ήρωες, οι ήρωες της διπλανής πόρτας, που προσπαθούν μέσα στον οχετό αυτόν, να κάνουν την διαφορά.

Η εργαζόμενη μητέρα, που κάνει δύο δουλειές, για να θρέψει το παιδί της.

Ο πατέρας που λείπει όλη μέρα από το σπίτι, για να καταφέρει να δώσει αυτά που χρειάζονται.

Το νέο ζευγάρι, ερωτευμένο, που αποφασίζει να χαράξει μία κοινή πορεία, να συγκατοικήσει. Όλοι εκείνοι που προσπαθούν να εμφυσήσουν στα παιδιά τους, τις σωστές αρχές, την αγάπη. Τον σεβασμό. Την αξία του διαβάσματος. Την αξία της μουσικής. Αυτοί είναι οι ήρωες πια. 

Θα το συνεχίσουν μέχρι τέλους. Να το ξέρετε. Μέχρι να μη μείνει καμία αξία, καμία συνοχή.

Παγκοσμιοποίηση σε όλα, στα πάντα. 

Όχι μόνο να αγοράζεις σκατά από το temu. 

Βλέπεις τα αγόρια στην εφηβεία, και αηδιάζεις μόνο που τους βλέπεις. Όχι να τους μιλάς. Ούτε να τους συναναστρέφεσαι. 

Εθισμένα στο πορνό, εθισμένα στο μπάφο. 

Κοψιά ραψια, το κούρεμα του τραπερ, φόρμα που δένει στον αστράγαλο, φρασεολογία και λεξιλόγιο των 35 λέξεων. 

Αυριανοί εγκληματίες. Το θέμα είναι αν θα είναι μικρο- ή σκέτο. 

Και ξανά, φανατισμός από τα ΜΜΕ. Προς εξυπηρέτηση, της μεγάλης ιδέας."

Επεξ/σία 2 Οκτωβρίου από Rebelos2018

[ΠάρηςΓ]

17 minutes ago, Rebelos2018 said:

Κοντά στην Πρωτοχρονιά πέρυσι, είχε συζητηθεί ένα θέμα με παρεμφερές αντικείμενο, με τίτλο "Απεχθή εγκλήματα". 

Μετά τον Αγραβάνη, που έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του, θα quoτάρω τον εαυτό μου. 

"Η τακτική είναι γνωστή από πάρα πολύ παλιά. Και είναι η τακτική του διαίρει και βασίλευε. 

Πρώτος παράγων αυτής της τακτικής είναι τα ΜΜΕ, χέρι χέρι με την εκάστοτε κυβέρνηση. 

Δημιουργούν δίπολα, ή τα αναδεικνύουν, ή τα μεγεθύνουν. 

Πολλές φορές, κατασκευάζουν και θέματα, κατά το δοκούν.

Για να εξυπηρετήσουν αυτό τον σκοπό, της διαίρεσης, του φανατισμού.

Ένας σιχαμένος χώρος, όπως εξελίχθηκε, αυτός του ελληνικού ποδοσφαίρου, εξυπηρετεί άριστα αυτό τον σκοπό. 

Στημένα ματς, στημένες αντιδράσεις, στημένες δηλώσεις από τους υψηλά ιστάμενους αυτού του χώρου. Με σκοπό τι; Τον φανατισμό του ανόητου κόσμου, του φοβισμένου κόσμου, του κόσμου που βρίσκει διέξοδο στον χώρο του του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Για να ξεχάσει τα προβλήματα του, για να έχει με κάτι να γεμίσει την Κυριακή του, την καθημερινότητα του. 

Μουφα πέναλτι, μαϊμού πέναλτι. Και τα media, δίπλα, χεράκι χεράκι. "Αλητεία, δεν έχει συμβεί ξανά ποτέ αυτό, συμμορία" 

Δεκαπέντε ντέρμπι τον χρόνο. Για να έχει να ασχολείται ο κόσμος. Να ξεχνιέται. 

Από την Κυριακή, της σφαγής, μέχρι και την Τετάρτη, έχει να ασχοληθεί ο κόσμος, ο ανόητος, ο φοβισμένος. Ο αδιέξοδος. 

Από Πέμπτη, ήδη σκέφτεται το επόμενο ντέρμπι. Που είναι σε τρεις μέρες. 

Στο μεσοδιάστημα, τα ΜΜΕ, θα δημιουργήσουν και άλλα δίπολα, ή θα τα αναδείξουν, ή θα τα μεγεθύνουν. 

Γάμος ομοφυλόφιλων, εμβολιασμένοι και μη. 

Μετά, έχουμε τα εγκλήματα. 

 Πηχυαίοι τίτλοι. 

Σκότωσε την μάνα του, εξέδιδε τον γιό του, σκότωσε την σύντροφό του. Δολοφόνησε τα τρία της παιδιά. 

Σοκ, ασελγούσε σε παιδιά, ο διευθυντής της κοινωνικής δομής. 

Φυλακή ο πάτερ. 

Χρησιμοποιούν βαρύγδουπες λέξεις, για να εντυπωθούν στην μνήμη μας και στη συνείδηση μας πιο εύκολα. 

Σοκ, αποτροπιασμός, βία, βία, βία, βία παντού. 

Οι ειδήσεις που γεννάνε ένα χαμόγελο, μία ελπίδα, που έχουν μία νότα αισιοδοξίας, στα τάρταρα των δελτίων και των sites. 

Πάμε ύστερα και στις σειρές και στις ταινίες. 

Βία, ξύλο, θλίψη, μιζέρια, παντού. 

Άμα δει κάποιος, πως συμπεριφέρονται στις γυναίκες, σε αυτές τις σειρές, θα φρίξει. 

Λεκτική βία, σωματική βία, βιασμοί. 

Καμμένα πρόσωπα. 

Πουθενά δεν υπάρχει ένα ισορροπημένο πρότυπο οικογένειας. Αγάπης. 

Λείπει η αγάπη από παντού. 

Ψάχνεις στην τηλεόραση, να δεις ένα ζευγάρι να αγαπιέται και να είναι ευτυχισμένο, δεν βλέπεις πουθενά κανένα. 

Όλοι έχουν απατήσει τους συντρόφους τους. Κέρατα, ξύλα, βία ξανά. Και όσους δεν τους απάτησαν, τους σκότωσαν. 

Αποθεώνουν οι κριτικοί. 

Γράφουν. "Επιτέλους, μία σειρά που αντικατόπτριζει την σημερινή σαθρή εικόνα της Ελλάδας. Στηλιτεύει την οπισθοδρομικότητα  και την υποκρισία της κοινωνίας. Εύγε, κάποιος βρέθηκε επιτέλους να τα πει όπως είναι." 

Πουθενά η αγάπη. Δεν υπάρχει πουθενά. Εξαφανισμένη. Επίτηδες. 

Δεν βοηθάει η αγάπη. Η βία είναι αυτή που χρειάζονται, η βία είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας που θέλουν. 

Οι σημερινοί 30αρηδες και λίγο παραπάνω, αυτοί που θα σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν μία οικογένεια, με τον άνθρωπο που αγαπούν, βλέπουν αυτά και σου λένε "Σε τι κόσμο θα μεγαλώσω το παιδί μου. Καλύτερα σκύλος." 

Και αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν και μία σχετική ωριμότητα, όχι σε αυτούς που έχουν συνδρομή σε έξι στοιχηματικές, για να παίξουν το επόμενο ντέρμπι. Αυτές που διαφημίζονται ολημερίς στην τηλεόραση. Όλη μέρα και όλη νύχτα. 

Σε μία χώρα, που αντιμετωπίζει ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα όλα αυτά. 

Και τι απέμεινε; 

Κάποιοι, ελάχιστοι, που προσπαθούν να επιβιώσουν, σε αυτή την δυστοπία, που έφτιαξαν, που ανέδειξαν, που μεγέθυναν. Κάποιοι ήρωες, οι ήρωες της διπλανής πόρτας, που προσπαθούν μέσα στον οχετό αυτόν, να κάνουν την διαφορά.

Η εργαζόμενη μητέρα, που κάνει δύο δουλειές, για να θρέψει το παιδί της.

Ο πατέρας που λείπει όλη μέρα από το σπίτι, για να καταφέρει να δώσει αυτά που χρειάζονται.

Το νέο ζευγάρι, ερωτευμένο, που αποφασίζει να χαράξει μία κοινή πορεία, να συγκατοικήσει. Όλοι εκείνοι που προσπαθούν να εμφυσήσουν στα παιδιά τους, τις σωστές αρχές, την αγάπη. Τον σεβασμό. Την αξία του διαβάσματος. Την αξία της μουσικής. Αυτοί είναι οι ήρωες πια. 

Θα το συνεχίσουν μέχρι τέλους. Να το ξέρετε. Μέχρι να μη μείνει καμία αξία, καμία συνοχή.

Παγκοσμιοποίηση σε όλα, στα πάντα. 

Όχι μόνο να αγοράζεις σκατά από το temu. 

Βλέπεις τα αγόρια στην εφηβεία, και αηδιάζεις μόνο που τους βλέπεις. Όχι να τους μιλάς. Ούτε να τους συναναστρέφεσαι. 

Εθισμένα στο πορνό, εθισμένα στο μπάφο. 

Κοψιά ραψια, το κούρεμα του τραπερ, φόρμα που δένει στον αστράγαλο, φρασεολογία και λεξιλόγιο των 35 λέξεων. 

Αυριανοί εγκληματίες. Το θέμα είναι αν θα είναι μικρο- ή σκέτο. 

Και ξανά, φανατισμός από τα ΜΜΕ. Προς εξυπηρέτηση, της μεγάλης ιδέας."

Συμφωνώ αλλά από την άλλη τα διπολα που λες ενώνουν και δημιουργούν σχέσεις με οσους ανήκουν στην ίδια ομαδα . Και σε οπαδούς αλλά και σε πολιτική, μουσική κτλ. Και πολλές φορές αν κάποιος δεν ανηκει σε δίπολο θεωρείται κακό. 

 

[Rebelos2018]

5 λεπτά πριν, ΠάρηςΓ είπε

Συμφωνώ αλλά από την άλλη τα διπολα που λες ενώνουν και δημιουργούν σχέσεις με οσους ανήκουν στην ίδια ομαδα . Και σε οπαδούς αλλά και σε πολιτική, μουσική κτλ. Και πολλές φορές αν κάποιος δεν ανηκει σε δίπολο θεωρείται κακό. 

 

Το "δίπολο" είναι ενδεικτικό. Στρατόπεδα, διχασμός, είναι αρκετά πιο δόκιμο. 

[NickTG]

2 hours ago, MikhailBakurin said:

Ισχύει αυτό που είπα, όχι αυτή η στρεψιδικία που εφηύρες εσύ.

Δηλαδή, ότι αν κολλάς ''χαρτιά'' και ''βούλες'' στα παιδιά περί ορισμένης αδυναμίας, δημιουργείς εύφορο έδαφος για να τεμπελιάσουν ως προς την καταπολέμηση αυτής.

Έχουμε φτάσει να μπαίνουν εκπαιδευτικοί σε τάξεις και να έχουν 15/25 μαθητές κάποιο χαρτί. ΔΕΠΥ, αυτισμό, δυστοκία, δυσλεξία, δυσαριθμία, αλλεργία. Από αυτό δεν φτιάχνεις κοινωνία, αλλά ορδές κακομαθημένων κι εγωιστών.

Θα έπρεπε να βλέπουν τον Μπολτ, ακόμα και οι πλατύποδες παχύσαρκοι, και να λένε ''δε θα μπορέσω ίσως ποτέ να πιάσω τους χρόνους του, αλλά θα πλησιάσω όσο πάει''.

Τώρα ο πλατύπους παχύσαρκος μαθητής λέει ''δεν είμαι για τίποτα, μη με ενοχλείτε, είμαι ούτως ή άλλως φάμπιουλους'' (λέει η μαμά μου και η ψυχολόγος μου).

 

Μάλιστα. 

Άρα για όσα δεν μπορείς να κάνεις  εσύ δεν ισχύει παρά μόνο για όσα αυθαίρετα αποφάσισες ώστε να στηρίξεις το "επιχείρημα" σου. 

[trabakoulis]

τα   fatal;ities   απο     το  mortal kombat!!!11111εναεναενα ΓΔΙΑΔΟΣΤΑΙ!!!!2111111

[lector]

5 σελιδες γραφουν ολοι, φταινε οι γονεις, οι καθηγητες, το κρατος, ακομα κι ο χατζηπετρης.

Οι ανηλικοι εγκληματιες τελικα καμια ευθυνη έχουν ή ειναι αμοιροι; 14-15 χρονων δεν εχουν μυαλο να αντιληφθουν τι πραττουν και φταινε οι γονεις τους; Δηλαδη εχουν μυαλο να στησουν και να σχεδιασουν ενα ξυλοδαρμο αλλα οχι να συνειδητοποιησουν τι ειναι αυτο που κανουν και οτι ειναι εγκλημα; 

Μηπως να μην τα χαιδευουμε τοσο πολυ τα κωλοπαιδα; 

[iazriel]

1 ώρα πριν, Vstromrider είπε

Εκπαιδευτικος? που ?

Ο γιος μου πηγε προνηπιο φετος και εχω παθει σοκ. Απαγορευεται η δασκαλα να του σκουπισει τον πωπο, απαγορευεται να του ανεβασει το βρακι, απαγορευεται να τον αγγιζει! Εγκύκλιος! μου λεει...

Ισχύει ?

1η φορα ηρθε σπιτι με λιγα κακα στον πωπο. Εκανε προσπαθεια ομως να σκουπιστει μονος του. Συχνα ομως ερχεται με τα βρακια και το σορτσακι στριμμενο γυρω γυρω. 

Δυστυχώς ναι. Κάθε κίνηση, ειδικά σε επίμαχα σημεία, δύναται να παρεξηγηθεί πάρα πολύ εύκολα και να επιφέρει καταγγελίες, μηνύσεις και ότι άλλο σκεφτεί το μυαλό του καθενός. Ο κόσμος πολλά ακούει πλέον και πάντα θα υποθέσει τα χειρότερα. Πλέον μας αγκαλιάζουν οι μικροί μαθητές και έχουμε τα χέρια στην πλάτη ή στον αέρα για να μην βρεθούμε μπλεγμένοι από το πουθενά.

[nickol-us]

"Έλα μωρέ άστα....παιδιά είναι!"

 

Μια φράση που έχω σιχαθεί να ακούω και έχει συμβάλει στα αποτελέσματα του σήμερα.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τόσο στερηθήκαμε μικροί και βγάζουμε τέτοια απωθημένα!

Γονείς που τρέχουν όλη μέρα, οι λιγοστές ελεύθερες ώρες που περισσεύουν χρησιμοποιούνται για ανάπαυση, τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα...

Είναι τόσα πολλά αυτά που πάνε λάθος στο σήμερα, πολύ δύσκολο να πεις φταίει συγκεκριμένα κάτι.

Εγώ θα θίξω το θέμα της παιδείας, πράγμα που δεν υπάρχει σήμερα, ούτε και στα πιο μορφωμένα ζευγάρια!

Όλοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τους μαθαίνουν να είναι ατομιστές, να περνάν καλά και το σύμπαν γύρω " να πάει να να να να..."

Το διαδίκτυο και η πληροφορία επίσης έχει συμβάλει στο κακό!

Πολλή πληροφορία που δεν μπορεί να τη διαχειριστούν...

Ναι υπήρχαν πάντα κάποια πράγματα, σίγουρα όχι σε αυτό το βαθμό.

Κάποιος ρώτησε αν υπάρχει λύση... χλωμό!

Θα πρέπει να αλλάξουν υπερβολικά πολλά πράγματα ριζικά!

Δε νομίζω οτι κανείς θα χαλάσει τη ζαχαρένια του...

[iazriel]

23 λεπτά πριν, lector είπε

5 σελιδες γραφουν ολοι, φταινε οι γονεις, οι καθηγητες, το κρατος, ακομα κι ο χατζηπετρης.

Οι ανηλικοι εγκληματιες τελικα καμια ευθυνη έχουν ή ειναι αμοιροι; 14-15 χρονων δεν εχουν μυαλο να αντιληφθουν τι πραττουν και φταινε οι γονεις τους; Δηλαδη εχουν μυαλο να στησουν και να σχεδιασουν ενα ξυλοδαρμο αλλα οχι να συνειδητοποιησουν τι ειναι αυτο που κανουν και οτι ειναι εγκλημα; 

Μηπως να μην τα χαιδευουμε τοσο πολυ τα κωλοπαιδα; 

Αν οι ανήλικοι είχαν το μυαλό που έπρεπε θα είχαν και περισσότερα δικαιώματα από τα 14 τους. Ο ανήλικος θα κάνει ότι γουστάρει, τα φίλτρα τους ακόμα υπολειτουργούν, το θέμα είναι να έχει διδαχθεί αν αυτό που κάνει θα έχει συνέπειες ή όχι. Αν το παιδί έχει αφεθεί από μικρότερη ηλικία, στα 14 έχει χαθεί το παιχνίδι.

4 ώρες πριν, Malthador είπε

Καμία βία δεν έχει αυξηθεί στους ανήλικους, οριακά έχει μειωθεί κιόλας μιας και τα παιδιά έχουν «μαλθακοποιηθεί» σε τεράστιο βαθμό πλέον.

Απλά οι κάμερες έχουν αυξηθεί και τα βλέπουμε πια.

Συμφωνώ ως προς το σκέλος πως πλέον τα βλέπουμε όλα και γίνονται όλα γνωστά σε χρόνο dt. Κάτι που θα γίνει στην Κρήτη πχ θα μαθευτεί ως την Αλεξανδρούπολη άμεσα. 

Από την άλλη τα παιδιά έχουν μαλθακοποιηθεί αλλά όχι όπως το εννοείς. Ναι έχουν γίνει καλομαθημένα σε βαθμό ευνουχισμού ενίοτε, αλλά  όταν το παιδί που θα κάνει τη μαλακία ξέρει πως οι γονείς θα τρέξουν να το προστατέψουν/καλύψουν κατηγορώντας όλους τους άλλους εκτός από το ίδιο, τότε το θράσος χτυπάει κόκκινο.

Επεξ/σία 2 Οκτωβρίου από iazriel

[KyrGR]

Καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά στο βαθμό που δεν τα κάνουμε να νιώθουν ανασφάλειες. Να μάθουν ότι κάποιες καταστάσεις μπορούμε να τις δούμε χιουμοριστικά αλλά να ψάχνουμε πάντα για όρια που δεν πρέπει να περάσουμε. "Δεν μπορεί να είμαστε όλοι διάσημοι, δεν μπορουν όλοι να γίνουν αυτό που νομίζουν ότι θέλουν, έχουμε υποχρέωση να φερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας φέρονται, το συμφέρον μας δεν είναι σημαντικότερο από την αξιοπρέπεια και την ηθική μας" είναι πράγματα που πρέπει να λένε οι γονείς σε κάθε ευκαιρία και ταυτόχρονα να δίνουν το παράδειγμα με τις πράξεις τους. Πολλές φορές σε δύσκολες καταστάσεις σκέφτομαι τι θα έκανε ο πατέρας μου (ίσως και τι θα θεωρούσε σωστό να κάνει) όχι τι θα έλεγε γιατί τα λόγια πετάνε και επηρεάζονται από την διάθεση της στιγμής.

[mariosnik_]

Έχοντας βιώσει πολύ δύσκολα σχολικά χρόνια με μπόλικο bullying όπως το αποκαλουμε σήμερα. Δημοτικό 93 με 98 σε ιδιωτικό σχολείο των ΒΠ, τα υπόλοιπα χρόνια σε δημόσιο σχολείο του κέντρου της Αθήνας. Παράλληλα με αυτά τα δύσκολα χρόνια βίωσα σημαντικά θέματα υγείας και οικογενειακά προβλήματα.

Έχω μια άποψη την οποία υποστηρίζω μετά βδελυγμιας. Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στα παιδιά μεταξύ εποχών 90-00s και σήμερα. Για παλαιότερες εποχές δεν έχω άποψη. Τσαμπουκάδες και ψευτομαγκιες, παίξιμο με τα κινητά και να μας κράζουν οι καθηγητές για την κατάσταση μας. Ξύλο μεταξυ μαθητών αλλά την επόμενη μέρα είχανε γίνει φίλοι και το είχαν ξεπεράσει. Θυμάμαι μια φάση που είχε γίνει γνωστό ότι κάποιος είχε φάει μαχαίρια, αλλά δεν μάθαμε ποιος ήταν. Καταλήψεις και να μπουκάρει η αστυνομία μέσα να βάζει χειροπέδες να τους πάει στο τμήμα και να φωνάζουν κάτσε καλά Γεράσιμε και άλλα αναρχικα, σχολείο μέσα βομβαρδισμενο τοπίο και να βρίσκουμε προφυλακτικά και κόπρανα επάνω σε κάτι έδρες. Αλβανοί και άλλοι διακινουσαν πρέζα και κάποιοι έπαιρναν. Στα χρόνια μου είχαμε με ακραία περιπτωση συμμαθητή, τον έδιωξαν από το σχολείο, μετά μας ενοχλούσε ως εξωσχολικός μέχρι που μπήκε φύλακας έκλεισαν τις πόρτες και ηρεμήσαμε. Κάποιοι έτρωγαν ξύλο δεν έλεγαν τίποτε σε γονείς μην τους τρομάξουν, έλεγαν ψέμματα ότι χτύπησαν στο ποδόσφαιρο κτλ. Έτρωγε ξύλο ο Νίκος από τον Δημήτρη, μετά ερχόταν και ο Δημήτρης και του έριχνε μια. 

Αν υπάρχει κάτι που με προβληματίζει είναι η συμπεριφορά των κοριτσιών. Στα δικά μας χρόνια μόνο λεκτικοι ήταν οι τσακωμοι, πλέον έχουνε περάσει σε άλλο επίπεδο. 

Δεν θα αλλάξει τίποτα, έτσι θα είναι πάντα αυτά. Θα πρέπει να μάθουν οι γονείς να ετοιμάσουν και να σκληραγωγησουν το παιδί τους για το τι έρχεται και τι θα βρουν μπροστά στην ζωή. Για ευαίσθητους και αδύναμους χαρακτήρες δεν είναι αυτός ο κόσμος δυστυχως, και ούτε ήταν

.

45 λεπτά πριν, nickol-us είπε

"Έλα μωρέ άστα....παιδιά είναι!"

 

Μια φράση που έχω σιχαθεί να ακούω και έχει συμβάλει στα αποτελέσματα του σήμερα.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τόσο στερηθήκαμε μικροί και βγάζουμε τέτοια απωθημένα!

Γονείς που τρέχουν όλη μέρα, οι λιγοστές ελεύθερες ώρες που περισσεύουν χρησιμοποιούνται για ανάπαυση, τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα...

Είναι τόσα πολλά αυτά που πάνε λάθος στο σήμερα, πολύ δύσκολο να πεις φταίει συγκεκριμένα κάτι.

Εγώ θα θίξω το θέμα της παιδείας, πράγμα που δεν υπάρχει σήμερα, ούτε και στα πιο μορφωμένα ζευγάρια!

Όλοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τους μαθαίνουν να είναι ατομιστές, να περνάν καλά και το σύμπαν γύρω " να πάει να να να να..."

Το διαδίκτυο και η πληροφορία επίσης έχει συμβάλει στο κακό!

Πολλή πληροφορία που δεν μπορεί να τη διαχειριστούν...

Ναι υπήρχαν πάντα κάποια πράγματα, σίγουρα όχι σε αυτό το βαθμό.

Κάποιος ρώτησε αν υπάρχει λύση... χλωμό!

Θα πρέπει να αλλάξουν υπερβολικά πολλά πράγματα ριζικά!

Δε νομίζω οτι κανείς θα χαλάσει τη ζαχαρένια του...

Άπειρες φορές έλεγε αυτή την φράση η γιαγιά μου όταν κάναμε φασαρίες η αταξίες η ενοχλουσαμε γονείς και θείους μικροί, και αυτοί μας φώναζαν δυνατά και μας έκραζαν, πήγαινε να τους καλμαρει η γιαγιά μου. Και παλιά γενικά το έλεγαν αυτό, σε μικρότερο βαθμό βέβαια. 

Οσον αφορά τα περί ατομισμου. Μια χαρά τον έβλεπα και πριν 20-25 χρόνια. 

Επεξ/σία 2 Οκτωβρίου από mariosnik_

[Vstromrider]

49 λεπτά πριν, iazriel είπε

Δυστυχώς ναι. Κάθε κίνηση, ειδικά σε επίμαχα σημεία, δύναται να παρεξηγηθεί πάρα πολύ εύκολα και να επιφέρει καταγγελίες, μηνύσεις και ότι άλλο σκεφτεί το μυαλό του καθενός. Ο κόσμος πολλά ακούει πλέον και πάντα θα υποθέσει τα χειρότερα. Πλέον μας αγκαλιάζουν οι μικροί μαθητές και έχουμε τα χέρια στην πλάτη ή στον αέρα για να μην βρεθούμε μπλεγμένοι από το πουθενά.

Μιλαμε κυριολεκτικα για παράνοια!

[stel106]

Λιγοτερα ειναι σε σχεση με παλιότερα χρονια απλα τωρα βγαίνουν στην επιφανεια!

Για Βραζιλια καλα ειμαστε παντως