Τα καλύτερα Warhammer (+ WH:40k) παιχνίδια strategy

[Tobajara]

Μια απλή ερώτηση. Τα WarHammer 40:000 παιχνίδια, ειδικά τα turn-based, έχουν πολλαπλασιαστεί την τελευταία 20ετία, σε βαθμό που να ξεχνάμε ότι κάποια υπάρχουν. Από την άλλη τα WarHammer σκέτο είναι στο προσκήνιο με τις μεταφορές του Total War, που έχουμε συζητήσει ξανά και ξανά, αλλά έχουν πλούσιο παρελθόν τη δεκαετία του '90 και αρχές του 2000 (προσωπικά έχω μείνει στο Shadow of the Horned Rat).

Αν τα βάλουμε κάτω, ποια από αυτά τα παιχνίδια αξίζουν πραγματικά? Με ποια θα έπρεπε να ασχοληθεί κάποιος, ανεξαρτήτως ηλικίας?

Για να φύγουν από τη μέση, αναφέρω τα κλασσικά πλέον WH 40k: Dawn of War 1+2, με όλα τα expansions, που ήταν υψηλής ποιότητας τόσο σα strategy όσο και σα WarHammer μεταφορές. Τα Total War κάπου εννοούνται, οπότε ας τα αφήσουμε κι αυτά.

[hurin]

Dark Omen;

[Sablj]

33 minutes ago, hurin said:

Dark Omen;

Πωωω τι θυμήθηκες...
Το πρώτο παιχνίδι στο σύμπαν του Warhammer που έπαιξα.... 🥲

[ilos]

Το πρώτο space marine στα ντουζένια του pvp (αν και p2p) και exteminatus ήταν απολαυστικά για την εποχή τους.

[{TDi}Dj2k..infc]

Το τελευταίο game που μου είπε κάτι ήταν το Chaos Gate. Τα υπόλοιπα, τουλάχιστον των τελευταίων ετών, δεν μου είπαν κάτι, πέρα από TW που είπες να μην αναφέρουμε. Το Space Marine 2 φαίνεται καλο, αλλα μέχρι να βγει και μέχρι να patched, καλά κρασιά.

[Snoob]

Το Chaos Gate είναι καλό. Όχι τέλειο, αλλά αξίζει, κι έχει συμπαθητική ιστορία, αποδίδοντας καλά τη λογική (ή τον παραλογισμό) των διαφόρων παρατάξεων μέσα στις τάξεις της αυτοκρατορίας των ανθρώπων, συν του ότι Grey Knights βλέπουμε πολύ σπάνια, assassins ακόμη σπανιότερα. Δυστυχώς τα DLC (μεταξύ των οποίων το καλύτερο Dreadnought που έχει αποδοθεί ποτέ, σε επίπεδο όγκου, βάρος, δυνατοτήτων) είναι ανισοβαρή. Αξίζει να το δει κανείς, όμως, ειδικά αν είναι φίλος των TBT/TBS.

Το Battlesector (έμμεσος διάδοχος του Sanctus Reach) είναι χαρακτηριστική δουλειά της Slitherine: ξεκίνησε με καλές βάσεις αλλά χλιαρότατο campaign, η Slitherine το υποστήριξε κάτι παραπάνω από επίμονα, μπήκαν και άλλα game modes, βελτιώθηκε πολύ, πάρα πολύ στιβαρό πλέον. Κάτι έγινε και η Black Lab Games που το ανέπτυξε δεν συνεχίζει, αλλά η Slitherine (παραγωγός εταιρία) το ανέλαβε και θα το συνεχίσει. Σε TBT (χωρίς ίχνος στρατηγικής στο campaign, όμως, τελείως σιδηρόδρομος, στρατηγική έχουν τα νέα game modes, planetary domination κτλ.) είναι από τα καλύτερα. Και αυτό, και το Gladius (που όσο διαρκεί το Skulls είναι δωρεάν, είχε βγει και κατά καιρούς σε τιμή-σκότωμα, bundles κτλ.) συντηρούνται ουσιαστικά από τα DLC, από τα οποία υπάρχουν κάμποσα.

To Rogue Trader είναι καθαρόαιμο RPG και κλασική δουλειά της Owlcat (ήτοι ξεκίνησε με ένα βουνό bugs/glitches και σταδιακά βελτιώνεται). Και μόνο για το setting, αξίζει. Αν δεν είχε πέσει στα "απόνερα" του επικού BG3 θα έδειχνε πολύ πιο εντυπωσιακό, ως έχει τώρα είναι ένα τιμιότατο RPG με καλό σύστημα μάχης και μπόλικους companions. Επίσης πολύ σωστά δοσμένες οι εσωτερικές εντάσεις στον κόσμο του Warhammer, κι επειδή λόγω setting μιλάμε για ένα πρακτικά αυτόνομο σκάφος που επιχειρεί στα όρια του "πολιτισμένου" σύμπαντος, υπάρχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων (όχι τόσο όσο στο BG3, όμως).

To Mechanicus (μόλις ανακοινώθηκε το Mechanicus 2 και πήγε να θρονιαστεί στη 2η θέση της wishlist μου, ακριβώς κάτω από το Menace) έχει με διαφορά το καλύτερο soundtrack που έχω ακούσει σε παιχνίδι Warhammer (και το Chaos Gate τα πήγε πολύ καλά σε αυτό τον τομέα), ενισχύοντας την ήδη εξαιρετική ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Στιβαρό σύστημα μάχης, μπόλικη δόση στρατηγικής, δύσκολο. Είχε τα θέματά του (οι πίστες των αποστολών Darkestdungeonιζαν -μα τι γλωσσοπλάστης, Αυτοκράτορά μου- αλλά ήταν πολύ φτωχότερες, τα random encounters είχαν ενοχλητικά ισχυρό στοιχείο τυχαιότητας ορισμένες φορές) και τα εσωτερικά factions των Adeptus Mechanicus (ακριβώς επειδή αποδίδονταν θαυμάσια, απαράμιλλη ατμόσφαιρα, μινιμαλιστικά ασφυκτική) δεν αξιοποιούταν όσο θα μπορούσαν (το 2 υπόσχεται μεγάλες βελτιώσεις σε αυτό). Συνολικά, όμως, προτείνεται, σίγουρα.

Καλά λόγια έχω ακούσει χωρίς να έχω προσωπική εικόνα, για το retro/pixel art Boltgun, που είναι doomοειδές πίου-πίου πακαπίου. Τα FPS δεν ήταν ποτέ το forte μου, φίλος που τα λιώνει λέει πως είναι καλό. 

Yπάρχουν κι άλλα, παλιότερα (όχι τόσο όσο το Dark Omen, βέβαια, ανέφερα παρενθετικά το Sanctus Reach, που με ένα σωστό campaign κι όχι εκείνο το χάλι που παρουσίασαν θα ήταν πολύ ανώτερο, υπάρχει και ο πρόδρομος του Gladius σε πολύ πιο πρωτόγονη μορφή, αλλά με εξίσου αναρίθμητα DLC, το Armageddon, χοντρικά φανταστείτε Panzer General 1, το ορθόδοξο, αλλά σε WH40K setting)  που τα δείχνουν τα χρόνια τους αλλά είναι τίμιες προτάσεις. Το Armageddon, ειδικότερα, κατά καιρούς βγαίνει σε κάτι εξευτελιστικά χαμηλές τιμές (ακόμη και στο Fanatical) για όσους θα ήθελαν να το δουν κάποια στιγμή με τιμή μικρότερη του ενός πιτόγυρου.

Για τα πιο "action" παιχνίδια (τύπου Battlefleet Gothic: Armada 1/2, Inquisitor: Martyr, Darktide κτλ.) ενδεχομένως να έχει καλύτερη άποψη ο @GhostRiderLSOV που δεν πάσχει από αντανακλαστικά αρθριτικού σάλιαγκα, όπως εγώ.

[GhostRiderLSOV]

1 ώρα πριν, Snoob είπε

Για τα πιο "action" παιχνίδια (τύπου Battlefleet Gothic: Armada 1/2, Inquisitor: Martyr, Darktide κτλ.) ενδεχομένως να έχει καλύτερη άποψη ο @GhostRiderLSOV που δεν πάσχει από αντανακλαστικά αρθριτικού σάλιαγκα, όπως εγώ.

Battlefleet Gothic Armada 1 και 2 έχουν φάση, αν ενδιαφέρεται κάποιος για τις μάχες στο διάστημα του Warhammer 40k. Το πρώτο είδικά έχει και μερικές ωραίες lore cutscenes και είναι στην εποχή της 12ης Black Crusade του Abaddon. Ακολουθεί μια σχετικά "κλειστή" πορεία.
Το 2ο που είναι στην εποχή της 13ης Black Crusade είναι πιο..."open" γενικά, με περισσότερες campaigns, μεγαλύτερες μάχες και endings που είναι 100% not-canon μιας και για να φτάσετε εκεί, πρέπει να καταστρέψετε τα υπόλοιπα factions.

Το Inquisitor: Martyr είχε φάση για μια γύρα (αν και έχει 2-3 αποστολές που είσαι σε όχημα που ελπίζω να έχουν φτιάξει από τότε, γιατί ήταν απαίσιες) και λίγο ξύλο εδώ κι εκεί, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να μείνω στο endgame loop του.

To Darktide είναι φοβερό για σφάξιμο με φίλους, αλλά κι εκεί η ιστορία του φαίνεται να προχωράει απίστευτα αργά και μερικές φορές φαίνεται σαν ο μικρός κατώτερος αδερφός του Vermintide II για την FatShark.