Burnout από τα βιντεοπαιχνίδια και όχι μόνο...

[MrZeroGR]

Καλησπέρα σε όλες/ους,

Καταρχάς εάν υπάρχει ανάλογο topic ας μεταφερθεί το σχόλιό μου. 

Αφορμή για να ανοίξω το παρών είναι αυτό που με προβληματίζει τον τελευταίο αρκετό καιρό... 

Αρχικά, αυτοί να είναι και να παραμείνουν οι προβληματισμοί όλων μας στην εποχή που ζούμε και ειδικά τώρα που είμαστε μία ανάσα πριν τα πρώτα άντα, άλλοι τα έχουν πατήσει και άλλοι έχουν πάει σε...άλλη πίστα!  

Νιώθω ότι έχω χάσει την όρεξη για gaming. Θα αναφερθώ παρακάτω στους 2-3 λόγους που έχω εντοπίσει αλλά το μεγάλο μου θέμα είναι η μη απόλαυση τίτλων και ότι δεν μπορώ να κάτσω, ήρεμος, χαλαρός, για 2-3 ώρες κάποιο βράδυ να ευχαριστηθώ το gaming. 

Κάτοχος Xbox Series, PS5 και Xbox One (τα συνδεδεμένα), με ένα PS2 εκτός μπρίζας επειδή απλά δεν έχει η Τv μου 4 θύρα HDMI. 

1. Νο1 πρόβλημα, ίσως και όχι, δεν έχω κατασταλάξει είναι η έλλειψη χρόνου και μαζί ο διαμοιρασμός του υπάρχοντος σε άλλες δραστηριότητες... Με ένα ωράριο 8-4, με δρομολόγιο καθημερινό 40 λεπτά πήγαινε έλα (το γραφείο μου είναι σε άλλη πόλη από αυτή που ζω) και με chores ή άλλες υποχρεώσεις μόλις μπω σπίτι, με ένα master που μία ημέρα την εβδομάδα το παρακολουθώ διά ζώσης, σε άλλη πόλη, και με ένα Σ/Κ που εάν δεν δουλεύω/κάνω εργασία για το master, προτιμώ να κάνω κάτι άλλο (βόλτες, μπύρα, βουνά) που να βρω το χρόνο θα μου πεις; Και όμως, τις λιγοστές ώρες που θα κάτσω βράδυ μπροστά από την τηλεόραση στον καναπέ δεν θα ''στρωθώ''. Και έρχομαι στο 2ο σημείο. 

2. Ένας από τους λόγους που δεν θα στρωθώ, είναι γιατί πλέον δεν με τραβάνε τα σύγχρονα παιχνίδια. Ή μάλλον όχι όλα! Παίζω αυτό το διάστημα το Horizon Zero Dawn. Από τις ναυαρχίδες της κονσόλας της Sony, οφθαλμόλουτρο στο μάτι, κάτι σαν το Avatar του Gaming. Και σταματάει εκεί. Χιλιάδες σηματάκι πάνω στην οθόνη, αδιάφορα side quests, εν μέρει αδιάφορη ιστορία, τεράστιο άνευ λόγου και αιτίας. Χωρίς την μαγεία, χωρίς την προσμονή, με copy paste αποστολές, μηχανισμούς και περιβάλλοντα. Το ίδιο αίσθημα είχα και στο Spiderman. οπτικά υπέροχο, με μία οκ κλασική ιστορία, ωραίους μηχανισμούς, αλλά μετά το τέλος του 20ωρου δεν μου άφησε κάτι έντονα...

3. Και έρχομαι σε ένα αγκάθι πολλών πιστεύω. Το τεράστιο backlog μας... Κάτι που είναι χόμπυ και χαρά, καταλήγει να είναι αγγαρεία. Με μία βιβλιοθήκη που με περιμένει, με όλους τους αποκλειστικούς τίτλους της Sony να μην τους έχω πιάσει ακόμα, με ολόκληρα franchsise στο Xbox να κάθονται, έπιανα τον εαυτό μου, απλά να βαριέται, να μην έχει κίνητρο, να παίζει ξανά και ξανά NBA2K15 (γιατί με αυτό περνούσα καλά) και να μην δίνω ευκαιρίες σε τίτλους στη βιβλιοθήκη μου.Η κοπέλα μου έπαιξε μαζί μου τρία couch coop games. Ευχαριστήθηκε και τα τρία γιατί δεν είχε να σκέφτεται τι έχει να παίξει μετά. Αυτό ήταν, το χαιρόταν εκείνη τη στιγμή και εάααν κάτσει, ξαναπαίζουμε κάτι. Αφενός ο χρόνος που δεν είναι άπλετος, αφετέρου ότι δεν είμαι μόνος σπίτι, λίγο η χαζομάρες του νετφλιξ, λίγο η κούραση, λίγο τα διακόσια πράγματα που έχει ο καθένας στο κεφάλι του, είχα και έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό που δεν με αφήνει να βουτήξω σε ένα καινούργιο -ψηφιακό- κόσμο που μπορεί αν ανοιχτεί μπροστά μου...

Σαφώς και η ζωή είναι εκεί έξω, σαφώς δεν το κάνουμε από ανάγκη, αλλά τι γίνεται όταν απλά το κίνητρο δεν είναι εκεί; Τι γίνεται όταν το μυαλό σκέφτεσαι ότι τώρα που παίζεις το τάδε παιχνίδι, σε περιμένουν άλλα 100 δείνα (και δεινά) στη βιβλιοθήκη σου; Πως βρίσκεις χρόνο σε τόσες υποχρεώσεις; Μήπως εν τέλει, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε ενδιαφέροντα, γούστα;

[firepc]

Κοιτα, δεν κόβουμε ποτέ απο εξόδους, σχέση, φίλους και δουλειά

Αυτό που έκανα εγώ είναι οτι έκοψα σειρές και ταινίες γτ αλλιώς δεν βγαίνει. Και τηλεόραση εννοείται εδώ και πολλά χρόνια.

Και το άλλο πράγμα είναι η πειθαρχία. Θέλει να αφοσιώνεσαι σε ενα game, που σημαίνει οτι όσες βόμβες απο παιχνίδια και να πέφτουν, εσύ να παίζεις ένα μέχρι να το τελειώσεις. Εγω πχ. συνεχίζω με ενα πρόγραμμα να τερματίζω παιχνίδια και το μόνο που θα με σταματήσει είναι το Hellblade 2 στις 21/5. Μετά επιστρέφω πάλι στο BL

Εννοείται οτι συγχρόνως αγοράζω και άλλα σε προσφορές αλλά δεν αφήνω να με επηρεάσουν

[Charismo]

Συμφωνώ με τον firepc. Λόγω περιορισμένου χρόνου έχω κόψει και εγώ σε μεγάλο βαθμό από ταινίες και σειρές. Δεν βλέπω σχεδόν καθόλου πλέον.Μια-δυο ελεύθερες ώρες που μπορεί να έχω το βραδάκι θα τις αφιερώσω παίζοντας games και τον περισσότερο χρόνο για gaming τον αφιερώνω τα Σαββατοκύριακα.

Όπως και να έχει δεν θέλει να το φιλοσοφήσεις πολύ. Με το ζόρι δεν γίνεται να νιώθεις πως έχεις καεί. Κάνεις άλλα πράγματα τα οποία πιστεύεις πως σε τραβού περισσότερο και όταν επιστρέψει η όρεξη για gaming το ξαναβλέπεις πιο ζεστά. Για την ευχαρίστηση σου το κάνεις. Όταν σταματάει να σε ευχαριστεί προχωράς και αλλάζεις παραστάσεις.

[toyo73]

50 λεπτά πριν, MrZeroGR είπε

 

 και ειδικά τώρα που είμαστε μία ανάσα πριν τα πρώτα άντα, άλλοι τα έχουν πατήσει και άλλοι έχουν πάει σε...άλλη πίστα!  

 

 

Που να πατησεις και τα πρωτα ηντα.Κινδυνευα απο προστατιδα επειδη δεν σηκωνομουν για κατουρημα και τωρα λιγα με εξιταρουν.Βαριεμαι μεχρι θανατου τα open world και τα τελευταια παιχνδιδια που ευχαριστηθηκα ειναι τα γραμικα, μιας και τετοια παιζω τελευταια μονο, TLOU, God of War και Α plaque tale: Requiem

Επεξ/σία 1 Μαϊου από toyo73

[Nik1239]

Γνώμη μου αν και ακόμα μικρός αλλά 15 χρόνια gamer. 

Μην παίζεις το ένα single player μετά το άλλο. Κάνε ένα διάλειμμα, δες μια σειρά για καμιά βδομάδα. Εμένα με βοήθησε πολύ διότι μετά από ένα sp έπιανα το άλλο και μετά από 3-4 ώρες το παρατούσα ή έπαιζα χωρίς όρεξη απλός για να παίξω. Αν έχεις μεγάλο burnout από ψηφιακή ψυχαγωγία κάνε ένα διάλειμμα 1-3 εβδομάδων. Μην ανοίξεις καθόλου κονσόλα/τηλεόραση και βγες οπότε έχεις ελεύθερο χρόνο ή πέρνα χρόνο κάνοντας κάτι άλλο που σε ευχαριστεί.

Δοκίμασε να παίξεις κάτι σε handheld ξαπλωμένος σε ένα καναπέ ή κρεβάτι (βλ. Steam deck). Είναι ωραία εναλλακτική όταν έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο ή είσαι πτώμα το βράδυ και θες να ξαπλώσεις. Επίσης μπορείς να το παίρνεις μαζί σε λεωφορεία τρένα κλπ που ίσως περνάς χρόνο πηγαίνοντας από και προς την δουλειά ή στο γραφείο σε τυχόν διάλειμμα αν φυσικά επιτρέπεται και βολεύει η μεταφορά του.

Ψάξε τον κόσμο των indie για απλά/μικρά παιχνίδια που κρατούν 5-6 ώρες. Επίσης ωραία αλλαγή από 20-30 ώρες open world games που απλώς οι μισές ώρες είναι να κάνεις χαζά side quests ή grind για αναβαθμίσεις όπλων κλπ.

Βρες κάποιο game απο genre που δεν έχεις πιάσει ή έχεις παίξει ελάχιστο. Ίσως σου δώσει ξανά ενδιαφέρον ένα game που κάνει κάτι που δεν έχεις ξαναδεί.

Πήγαινε να δώσεις ευκαιρίες σε παιχνίδια που δεν έχεις ξανακουσει από το topic εδώ ή στο αντίστοιχο για pc. Δεν παίζει να μην βρεις ένα που θα σου προκαλέσει το ενδιαφέρον να το δεις και θα είναι και σε προσιτή τιμή.

Αυτά κάνω εγώ τα τελευταία δύο χρόνια που τρώω burnout ανά καιρούς και έχω να πω πως με έχουν βοηθήσει πολύ από τότε που μειώθηκε ξαφνικά ο χρόνος μου. Παίζω 2ωρες ανά 2 μέρες ή 3εις τα σαββατοκύριακα αν δεν βγω. 

Ελπίζω να βοήθησα 😁

[cubilone]

1 ώρα πριν, MrZeroGR είπε

Καλησπέρα σε όλες/ους,

Καταρχάς εάν υπάρχει ανάλογο topic ας μεταφερθεί το σχόλιό μου. 

Αφορμή για να ανοίξω το παρών είναι αυτό που με προβληματίζει τον τελευταίο αρκετό καιρό... 

Αρχικά, αυτοί να είναι και να παραμείνουν οι προβληματισμοί όλων μας στην εποχή που ζούμε και ειδικά τώρα που είμαστε μία ανάσα πριν τα πρώτα άντα, άλλοι τα έχουν πατήσει και άλλοι έχουν πάει σε...άλλη πίστα!  

Νιώθω ότι έχω χάσει την όρεξη για gaming. Θα αναφερθώ παρακάτω στους 2-3 λόγους που έχω εντοπίσει αλλά το μεγάλο μου θέμα είναι η μη απόλαυση τίτλων και ότι δεν μπορώ να κάτσω, ήρεμος, χαλαρός, για 2-3 ώρες κάποιο βράδυ να ευχαριστηθώ το gaming. 

Κάτοχος Xbox Series, PS5 και Xbox One (τα συνδεδεμένα), με ένα PS2 εκτός μπρίζας επειδή απλά δεν έχει η Τv μου 4 θύρα HDMI. 

1. Νο1 πρόβλημα, ίσως και όχι, δεν έχω κατασταλάξει είναι η έλλειψη χρόνου και μαζί ο διαμοιρασμός του υπάρχοντος σε άλλες δραστηριότητες... Με ένα ωράριο 8-4, με δρομολόγιο καθημερινό 40 λεπτά πήγαινε έλα (το γραφείο μου είναι σε άλλη πόλη από αυτή που ζω) και με chores ή άλλες υποχρεώσεις μόλις μπω σπίτι, με ένα master που μία ημέρα την εβδομάδα το παρακολουθώ διά ζώσης, σε άλλη πόλη, και με ένα Σ/Κ που εάν δεν δουλεύω/κάνω εργασία για το master, προτιμώ να κάνω κάτι άλλο (βόλτες, μπύρα, βουνά) που να βρω το χρόνο θα μου πεις; Και όμως, τις λιγοστές ώρες που θα κάτσω βράδυ μπροστά από την τηλεόραση στον καναπέ δεν θα ''στρωθώ''. Και έρχομαι στο 2ο σημείο. 

2. Ένας από τους λόγους που δεν θα στρωθώ, είναι γιατί πλέον δεν με τραβάνε τα σύγχρονα παιχνίδια. Ή μάλλον όχι όλα! Παίζω αυτό το διάστημα το Horizon Zero Dawn. Από τις ναυαρχίδες της κονσόλας της Sony, οφθαλμόλουτρο στο μάτι, κάτι σαν το Avatar του Gaming. Και σταματάει εκεί. Χιλιάδες σηματάκι πάνω στην οθόνη, αδιάφορα side quests, εν μέρει αδιάφορη ιστορία, τεράστιο άνευ λόγου και αιτίας. Χωρίς την μαγεία, χωρίς την προσμονή, με copy paste αποστολές, μηχανισμούς και περιβάλλοντα. Το ίδιο αίσθημα είχα και στο Spiderman. οπτικά υπέροχο, με μία οκ κλασική ιστορία, ωραίους μηχανισμούς, αλλά μετά το τέλος του 20ωρου δεν μου άφησε κάτι έντονα...

3. Και έρχομαι σε ένα αγκάθι πολλών πιστεύω. Το τεράστιο backlog μας... Κάτι που είναι χόμπυ και χαρά, καταλήγει να είναι αγγαρεία. Με μία βιβλιοθήκη που με περιμένει, με όλους τους αποκλειστικούς τίτλους της Sony να μην τους έχω πιάσει ακόμα, με ολόκληρα franchsise στο Xbox να κάθονται, έπιανα τον εαυτό μου, απλά να βαριέται, να μην έχει κίνητρο, να παίζει ξανά και ξανά NBA2K15 (γιατί με αυτό περνούσα καλά) και να μην δίνω ευκαιρίες σε τίτλους στη βιβλιοθήκη μου.Η κοπέλα μου έπαιξε μαζί μου τρία couch coop games. Ευχαριστήθηκε και τα τρία γιατί δεν είχε να σκέφτεται τι έχει να παίξει μετά. Αυτό ήταν, το χαιρόταν εκείνη τη στιγμή και εάααν κάτσει, ξαναπαίζουμε κάτι. Αφενός ο χρόνος που δεν είναι άπλετος, αφετέρου ότι δεν είμαι μόνος σπίτι, λίγο η χαζομάρες του νετφλιξ, λίγο η κούραση, λίγο τα διακόσια πράγματα που έχει ο καθένας στο κεφάλι του, είχα και έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό που δεν με αφήνει να βουτήξω σε ένα καινούργιο -ψηφιακό- κόσμο που μπορεί αν ανοιχτεί μπροστά μου...

Σαφώς και η ζωή είναι εκεί έξω, σαφώς δεν το κάνουμε από ανάγκη, αλλά τι γίνεται όταν απλά το κίνητρο δεν είναι εκεί; Τι γίνεται όταν το μυαλό σκέφτεσαι ότι τώρα που παίζεις το τάδε παιχνίδι, σε περιμένουν άλλα 100 δείνα (και δεινά) στη βιβλιοθήκη σου; Πως βρίσκεις χρόνο σε τόσες υποχρεώσεις; Μήπως εν τέλει, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε ενδιαφέροντα, γούστα;

Σε νιώθω. Αλλά τι θα σήμαινε για σένα αν πλέον δεν έπαιζες τώρα όσο έπαιζες κάποτε; Το οποίο παρ' όλ' αυτά είναι λογικό, γιατί μεγαλώνοντας αλλάζουν οι προτεραιότητές μας, δεν γίνεται στα 28, στα 35 και στα 40 να έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο που είχαμε στα 17 και στα 21. Αν τον έχουμε, κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζεις;

[ikaruga24]

Αυτό διότι πέραν των αναμενόμενων δυσκολιών έχεις μικρό εύρος επιλογών. Δεν είσαι ανοιχτός σε νέες εμπειρίες. 

 

Οκ, δεν είναι όλα για όλους όμως κάποια παιχνίδια είναι κομμένα και ραμμένα να τα παίζεις όσο θέλεις όπως θέλεις και να "κόβεις" λάσπη την ώρα που αφήνεις το controller. Fighting games και strategy κάθε τύπου είναι απαιτητικά αλλά όχι στο πόσο σε θέλουν ανά "σεζόν". 

Π. Χ., όταν παίζω Elden ring θέλω τουλάχιστον 3 ώρες αβάντα αλλιώς δεν ασχολούμαι καν. Αντίθετα όταν παίζω tekken μπορώ να παίξω μερικά ματσάκια ή να κάνω training για 30 λεπτά και να είμαι ευχαριστημένος. 

[MrZeroGR]

Ωραίες απαντήσεις από όλους σας παιδιά!  Κρατάω τον φίλο που είπε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα και ότι δεν έχω Handheld (μόνο ένα GameBoy).

Τέλος, στα games που παίζω είμαι λίγο ελιτιστής ως προς τις κατηγορίες. 3rd person single player κυρίως παίζω, FPS και κάποια indies (12 Minutes, Sommerville). Δεν το έχω καθόλου με games που ενδεχομένως να ''χαλαρώνουν'' όπως τα Fighting και δυστυχώς για online δεν έχω κανένα φίλο που να έχει Xbox...

ίσως δοκιμάσω την πρόταση παραπάνω, τερματισμός ενός game και διάλλειμα για δύο εβδομάδες ή στο μεσοδιάστημα κάποιο indie. 

Όπως και να χει, το μόνο που βλέπω ότι μπορώ και θέλω να κόψω είναι οι σειρές. Συνδρομητής νετφλιξ και ντισνευ πλας αλλά ο όγκος και η προσφερόμενη σαπίλα είναι τεράστια, ένα 2-3ωρο ποιοτικού gaming.

[makiss8]

16 ώρες πριν, cubilone είπε

Σε νιώθω. Αλλά τι θα σήμαινε για σένα αν πλέον δεν έπαιζες τώρα όσο έπαιζες κάποτε; Το οποίο παρ' όλ' αυτά είναι λογικό, γιατί μεγαλώνοντας αλλάζουν οι προτεραιότητές μας, δεν γίνεται στα 28, στα 35 και στα 40 να έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο που είχαμε στα 17 και στα 21. Αν τον έχουμε, κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζεις;

ισχυει, στην αντιθετη πλευρα με δυο παιδια μικρα και μονο ελευθερο χρονο ΜΟΝΟ το βραδυ η σκ αν ξυπνησω νωριτερα απο αυτα..
αλλα ειναι τοσο η κουραση που δεν θυσιαζω υπνο και να κατσω να παιξω,
αναπολω οταν επαιζα ατελειωτες ωρες και παλι βαριομουν δεν ειχα τι να παιξω...
και τωρα που δεν εχω χρονο ξεκλεβω βλεπω κανα βιντεακι απο τα καινουργια γκειμς για να μου 'φυγει'..

οντως μεγαλωνουμε.. ποτέ δεν ειμαστε ευχαριστημενοι γενικως.

θα προτεινω και εγω οι σειρες σου τρωνε πολυ χρονο...
 

[Dorian]

εγω νομίζω είναι το αντίθετο,  πολλοί δεν μπορεουν να αφιερώσεουν  χρόνο επειδή έχουν τα τελευταία 5-10 χρόνια εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο να μην μπορεί να συγκεντρωθεί πέρα από μερικά δευτερόλεπτα σε κάτι λόγω των σοσιαλ μεντια.  ειδικά με τα 10-20 δευτερόλεπτα του tik tok αποέγινε. Πολλοί δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν μία τυπική ταινία 1,5 -2 ώρες το πιο χαλαρό δηλαδή πράγμα απλώς να συγκεντρωθείς να βλέπεις. Λένε ότι δεν βγαίνουν καλές αλλά απλώς δεν μπορούν να συγκεντρωθούν.  ΑΚόμα και τα κλασικά φορουμ έχουν χασει κόσμο τον να διαβάσεις γράψεις φαίνεται βουνό. Είναι και η πνευματική κουραση αν η δουλειά δεν είναι χειρωνακτική βέβαια. Θα πρότεινα κόψιμο των σοσιαλ ως μηδενισμό. διαβασμα κειμένων βιβλιων για επανεκπαίδευση εγκεφάλου. Ακόμα αποφυγή open world παιχνιδιών (εκτός αν μπορείς να πιεστεις να κανεις την κύρια ιστορία), το να γυρνοβολάς μάταια σου δίνει ψευδαίσθηση αξίας αλλά τελικά τα ποιοτικά quests και sidequests (όχι βέβαια τυπου γυρνα με τις ώρες και μαζεψε 100 κιλα πετρώματα γούνες λύκων κλπ) είναι αυτό που αξίζει στα ηλεκτρονικά. 

Επεξ/σία 2 Μαϊου από Dorian

[makiss8]

Στις 2/5/2024 στις 11:26 ΠΜ, Dorian είπε

εγω νομίζω είναι το αντίθετο,  πολλοί δεν μπορεουν να αφιερώσεουν  χρόνο επειδή έχουν τα τελευταία 5-10 χρόνια εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο να μην μπορεί να συγκεντρωθεί πέρα από μερικά δευτερόλεπτα σε κάτι λόγω των σοσιαλ μεντια.  ειδικά με τα 10-20 δευτερόλεπτα του tik tok αποέγινε. Πολλοί δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν μία τυπική ταινία 1,5 -2 ώρες το πιο χαλαρό δηλαδή πράγμα απλώς να συγκεντρωθείς να βλέπεις. Λένε ότι δεν βγαίνουν καλές αλλά απλώς δεν μπορούν να συγκεντρωθούν.  ΑΚόμα και τα κλασικά φορουμ έχουν χασει κόσμο τον να διαβάσεις γράψεις φαίνεται βουνό. Είναι και η πνευματική κουραση αν η δουλειά δεν είναι χειρωνακτική βέβαια. Θα πρότεινα κόψιμο των σοσιαλ ως μηδενισμό. διαβασμα κειμένων βιβλιων για επανεκπαίδευση εγκεφάλου. Ακόμα αποφυγή open world παιχνιδιών (εκτός αν μπορείς να πιεστεις να κανεις την κύρια ιστορία), το να γυρνοβολάς μάταια σου δίνει ψευδαίσθηση αξίας αλλά τελικά τα ποιοτικά quests και sidequests (όχι βέβαια τυπου γυρνα με τις ώρες και μαζεψε 100 κιλα πετρώματα γούνες λύκων κλπ) είναι αυτό που αξίζει στα ηλεκτρονικά. 

οντως το εχω παρατηρησει και σε εμενα, εχει φαει διαγραφη το τικ τοκ και φβ.. μονο ινστα εχω για να ξεκλεβω

[MrZeroGR]

Δεν το βρίσκω τόσο ως θέμα συγκέντρωσης, άλλωστε δεν ασχολούμαι με social media.Είναι θέμα του τριπτύχου Χρόνος - Κούραση - backlog και ειλικρινά δεν ξέρω πως ξεπερνιέται...

[greekfragma]

Αφήνω ένα λινκ για διάβασμα και με μια σημείωση οτι το burnout είναι πλέον γενικό κοινωνικό φαινόμενο ειδικά μετά τη περίοδο covid παγκοσμίως. αλλάξανε πολλά πράγματα ραγδαία στη καθημερινότητα σε πολύ σύντομο χρόνο για να αφομοιώσουμε το τι περάσαμε. έχει αφήσει το αποτύπωμα σε όλους ακόμα και σε εκείνους που δε το παραδέχονται.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9819772/

γενικά ο συνδυασμός του post-covid burnout με το πόσο δυσκολότερη γίνεται κάθε χρόνο η καθημερινότητα σε όσους είναι κυρίως άνω των 30 ή άνω των 40 μας επηρεάζει ξεκάθαρα και στην όρεξη μας για πράγματα που μας γέμιζαν παλιότερα.

ναι οκ το οτι το gaming έχει χάσει την αίγλη που είχε πριν χρόνια ισχύει. φταίνε και οι εταιρίες που βγάζουν άπειρους τίτλους, fast food ιστορίες κλπ. αλλά αυτά είναι τα ψεγάδια.

το σημαντικότερο είναι οτι όπως υπήρχε η κορυφή της μουσικής δημιουργίας και εξέλιξης στα 90's, έτσι και εδώ. Στέρεψαν από ιδέες, από ιστορίες, και τεχνολογικά επιβράδυνση.

να πω και κάτι που ούτε εγώ ήθελα να παραδεχτώ. στα 18 μας γουστάραμε 3ήμερο gaming από Παρασκευή βράδυ μέχρι ξημερώματα Δευτέρας. Όπως και στα κλαμπάκια 2 μέρες σερί να σε πιάνει ξημέρωμα στο beach bar πάνω στις μπάρες.

Ε στα 40 πλέον αυτά δε γίνονται. Γεράσαμε για κάποια πράγματα. Ίσως να μας ξανάρθει αν έχουμε λεφτά και υγεία στα 70 και δε θα έχουμε τι άλλο να κάνουμε έξω από αθλητικές και λοιπές δραστηριότητες.

Κάθε εποχή και κάθε ηλικία έχει και τις διαφορές της.

για τη συγκεκριμένη προσωπική περιγραφή που κάνεις εγώ θα έλεγα οτι έχεις πολλές επιλογές για το διαθέσιμο χρόνο και πελαγώνεις. άμα σε γεμίζουν άλλα πράγματα ε και τι έγινε να χάσεις και κάποια άλλα.

[ParafronGR]

Σε νιώθω φουλ.

Προσωπικά, επειδή σαν παιδί δεν με άφηναν οι γονείς μου να έχω Playstation κ.α, ό,τι έπαιζα, το έπαιζα στον σάπιο υπολογιστή που είχαμε - έτρεχε όλα τα παιχνίδια του PS2 και κάποια του PS3 αλλά είχα κολλήσει με 1-2 που έτρεχαν πένα.

Το καλοκαίρι του 16 σαν φοιτητής αγόρασα το πρώτο μου PS4. Του άλλαξα κυριολεκτικά τα πετρέλαια. Ήμουν σχολή και έξω με φίλους και μετά κάψιμο από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 10 το επομενο πρωί. Ακόμα θυμάμαι το καλοκαίρι του 17 που είχα βρει κάτι αγνωστους σ'ένα GTA lobby και κάναμε το glitch της τελευταιας αποστολής που έβρισκες ελικόπτερο και έπαιρνες όλα τα λεφτά της αποστολής. Επί ένα (!!) μήνα παίζαμε κάθε βράδυ από τις 11 έως τις 8 το πρωί - δεν ήξερα καν τί ώρα είχαν αυτοί, ένας ήταν από Ιταλία, ένας από Βραζιλία, ένας από UK και όποτε έβγαινε κάποιος μας έλεγε, "έχω ένα φίλο που ξέρει το glitch και θέλει λεφτα, σας τον στέλνω invite". Και συνεχιζαμε. 

Στα παιχνίδια ιστορίας ακόμα χειρότερα. Έπαιζα την ιστορία και μετά έψαχνα σε οδηγούς για τρόπαια και αν δεν υπήρχε τρόπαιο για επιπεδο δυσκολίας ή να κάνεις grind online, πήγαινα για το platinum. Το Mafia 3 το είχα τελειωσει 4 φορές (!!!) μέσα σε μια βδομάδα για να πάρω το platinum γιατί είχα buggαρισμένα τρόπαια που θέλανε τρόπο για να ξεκλειδωσουν και κάθε φορά έπρεπε να παίζεις την ιστορία. Μόλις πήρα το PS5 που δείχνει πόσο χρόνο έχεις παίξει, είδα το απίστευτο: 480 ώρες! 480 ωρες στο Mafia 3 για ΕΝΑ platinum. 

Από το καλοκαίρι του 18 και ύστερα, ήρθε ο κατήφορος. Είχα τελειωσει από τη σχολή, είχα πιάσει δουλειά οπότε πλέον ο χρόνος για gaming λίγος και από τότε, κάθε χρόνο πάμε και χειρότερα. 

Πλέον θα παίξω 1-3 ώρες τη βδομάδα (!!) και αν ασχοληθώ με κάτι θα είναι κυρίως online γιατί πλέον δεν μπορώ να ασχοληθω με παιχνίδια ιστορίας εκτός κι αν είμαι αρρωστος ή υπάρξει λόγος και κάτσω σπίτι σερί για τουλάχιστον 2 μέρες. Δυστυχώς τα παιχνίδια είναι σαν τις σειρές - αν ξεκινησεις μία σειρά και δεις ένα επεισοδιο και ξέρεις ότι θα ξαναδείς μετά από μήνες, θα έχεις ξεχάσει τα πάντα και θα πεις "γιατί να ασχοληθω?". Αγόρασα το Far Cry 6, έπαιξα 2 ωρίτσες το ευχαριστηθηκα και το άφησα. Ήρθε το καλοκαίρι , πήγα διακοπές, συνέχισα τη ζωή μου . Πάω σε κάποια φάση γύρω προς τα Χριστούγεννα και λέω, "δεν παίζω λίγο Far Cry? Έχει λίγο καιρό που το σταματησα (νομίζοντας τελευταια φορα έπαιξα το καλοκαίρι)". Μπήκα στα τρόπαια και είδα ότι πήρα το τελευταίο τον Μάιο (!!) και ένιωσα λες ο χρόνος πλέον περνάει χωρίς να το νιώθω. 

 

[AntiCambeR]

Εκτός απο τις υποχρεώσεις που αυξάνονται όσο μεγαλώνουμε και μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος, αλλάζει και ο τρόπος αντίληψης σε συνάρτηση με την ψυχολογία.

Διαφορετικά σε ελκύει το gaming όταν είσαι 20 σε σχέση με όταν είσαι 30 και διαφορετικά στα 40.

Πχ όταν είμασταν μικροί, παίζαμε Tomb Raider και ας είχε χάλια γραφικά.Ψάχναμε με τις ώρες και λύναμε τους γρίφους, είτε σε σε αυτό, είτε σε άλλο παρόμοιο παιχνίδι.

Τώρα βλέπουμε 1 παιχνίδι με καλά γραφικά, το οποίο είναι πολύ ανώτερο σε ανάλυση, gameplay, settings, frames κλπ σε σχέση με κάποιο παλιό παιχνίδι, αλλά δεν μας κάνει φοβερή εντύπωση, ούτε έχουμε την ίδια υπομονή.

Επεξ/σία 15 Μαϊου από AntiCambeR