Απλούστερα, περισσότερο επαναλαμβανόμενα, οργισμένα και αυτοαναφορικά εξελίσσονται τα τραγούδια, σύμφωνα με έρευνα

[Devil9697]

Εσκασε το πορτοφόλι απο τα πενηνταρικα, θελω κοτερα, ελικοπτερα γουστα ακριβα εχω γουστα ακριβα.

 

Τι αυτο δεν ειναι τραγούδι δηλαδή?!

[callahan]

Κι εμένα μου αρέσουν τραγούδια παλαιότερων ετών, αλλά σκεφτείτε το λίγο: έχουμε μεγαλύτερη παραγωγή, (big music, κατά το big data), τα περισσότερα κανάλια προωθούν ότι είναι εμπορικό (fast music κατά το fast fashion), και επιπλέον έχουμε όλοι και τις προτιμήσεις μας από ακούσματα παλαιότερων ετών.

Είναι δύσκολη εποχή για νέους καλλιτέχνες...

[Eloy]

Η πλάκα είναι οτι στην μουσική, έβαλαν και την ραπ μέσα... 

"Τις τελευταίες δεκαετίες, η rock μουσική καταγράφει ραγδαία πτώση στις λίστες με τα εκάστοτε δημοφιλή τραγούδια, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι φίλοι της κατηγορίας αυτής στρέφονται όλο και περισσότερο στο ένδοξο παρελθόν, παρά στο παρόν του συγκεκριμένου είδους. "

Μπορει να σημαίνει και οτι η πλειοψηφία των νέων ακροατών είναι μουσικά κακόγουστοι (ελλείψει άλλων μουσικών εμπειριών) , δεν μπορούν να συλλάβουν την πολυχρωμία της ροκ και αρκούνται σε αυτα που ακούν οι υπόλοιποι της γενιάς τους. Αρκει να σκεφτεί κανείς πως άκουγαν μουσική το 1980-1990 - με τις ηχειάρες και και τους ενισχυτές και πως ακούν τώρα - απο το ηχειάκι του κινητού...

Επεξ/σία 2 Απριλίου από Eloy

[stivaks72]

Και νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος ή τέλος πάντων ήμασταν λίγοι αυτοί που μείναμε "κολλημένοι" στα 70s-80s άντε και 90s. 

Κάποιος φίλος έγραψε παραπάνω για την synthwave, δεν καταλάβαινα γιατί μου αρέσουν αλλά έδωσε την εξήγηση. 

Ωραίος, θα την ψάξω περισσότερο. 

[tarantino2004]

Την μουσική κατέστρεψε η ίδια η μουσική βιομηχανία (παραγωγοί, μεγάλες εταιρίες) και η απληστία της. Με την μετάβαση απο το βινύλιο σε CD και το "κόλπο γκρόσο" όπου υπόσχονταν πολύ φθηνότερο κόστος παραγωγής του CD σε σχέση με το βινύλιο ο κόσμος στράφηκε στο νέο φορμά και σε συνδιασμό με την πειρατεία που άνθιζε παράλληλα την ίδια εποχή, η μουσική έχανε συνεχώς σε ποιότητα.

 

Με την έκρηξη του internet ο κόσμος βρήκε δεκάδες νέους τρόπους ψυχαγωγίας και έτσι η μουσική δεν είναι πλέον τόσο σημαντική κυρίως για τις μικρότερες ηλικίες.

[tsikotsi]

Μετά από 35 χρόνια ενασχόλησης με  μουσική σαν dj ένα έχω να πω:  ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

[balt123]

Συγχαρητήρια, μόλις ανακάλυψες την Τραπ. ,

[Oxygene]

9 hours ago, PeterMay said:

Το Froot (Marina and the Diamonds) και το Sea of Tranquility (Madis), ήταν τα τελευταία τραγούδια που άξιζε να το ακούσω ξανά και ξανά ΚΑΙ είχαν διάρκεια πάνω από 4:30 λεπτά. Δυστυχώς δεν έχουμε μονό κατάργηση των έξυπνων στοίχων, ρυθμού, True Stereo Fidelity, αλλά και της διάρκειας με την οποία ο καλλιτέχνης μπορεί να παίξει με το συναίσθημα. Πως λοιπόν να ξανακούσω ένα καινούργιο συγκρότημα που θα μου ξυπνήσει αυτή την φλόγα, όπως κατάφερε ο Alan Parsons, ο Jean Michel Jarre, ο Chris Rae, οι Faunts (και πόσοι άλλοι), όταν το 80% του πληθυσμού δεν έχει διάθεση να ακούσουν ΜΟΥΣΙΚΗ πάνω από 3 λεπτά. Έχει φύγει η αξία, το πάθος, η ιδέα, η ανάγκη για να ταξιδέψω σε έναν κόσμο που μου τον πλάθει ο καλλιτέχνης με την φωνή του και την μελωδία του...

Μουσικές ιδιοφυϊες σαν αυτες που ανέφερες απλά δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουν... Ζούμε στην εποχή της απόλυτης μουσικής (και όχι μόνο) παρακμής με τα περισσότερα τραγούδια να υμνούν την βία, το χυδαίο, τα ναρκωτικά. 

Συνεχώς ανακαλύπτω διαμάντια που δεν έχω ξανακούσει ποτέ σε δεκαετίες από ΄60 μέχρι και '90 και είμαι σίγουρος ότι αν συνεχίσω την αναζήτηση θα βρω πολλά ακόμα. Αυτά από έναν λάτρη της μουσικής, και περισσότερο της ηλεκτρονικής μουσικής που μεγάλωσε με ονόματα θρύλους, όπως ο Jean Michel Jarre, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, οι Alan Parsons Project και οι Tangerine Dream.

[seithan]

17 hours ago, PadPoet said:

Γενικώς η μουσική πάει από το κακό στο χειρότερο γιατί παρόλο που έχουμε ένα σκασμό από μηχανήματα (hardware) και προγράμματα (software) με τα οποία πλέον πρακτικά μπορείς να κάνεις τα πάντα, δεν υπάρχει ούτε η μουσική παιδεία, ούτε μια Α κουλτούρα από την οποία θα εμπνευστεί και θα γράψει κάποιος ένα κομμάτι άξιο.

Μεγαλώνοντας άκουγα metal και rock - πλέον ακούω και πολύ ηλεκτρονική μουσική (synthwave, dark techno, κλπ) - αλλά όταν άκουγα πχ Blind Guardian δεν ήθελα να πάρω το σπαθί μου και να βγω να πολεμήσω. Ούτε όταν άκουγα black metal ήθελα να βανδαλίσω εκκλησίες κλπ. Τώρα όμως τα παιδιά ακούνε πχ trap και θέλουν να κάνουν αυτά που ακούνε lifestyle. Πουτάνες, ναρκωτικά, γκάνια, κλπ. Δεν τα ακούνε για να τα ακούνε, θέλουν να τα ζήσουν/βιώσουν κίολας. Οπότε λογικό η μουσική να πηγαίνει κατά διαόλου ποιοτικά.

Ναι αλλά όταν άκουγες Manowar, δεν το έψηνες το γούνινο βρακάκι, εεε; για πεςς;! 

😅😂🤣

Επεξ/σία 3 Απριλίου από seithan

[inetien12]

Περιμένω το κομμάτι του "Lil Geek" με τίτλο "Ο Βασιλιάς του Insomnia".

Επεξ/σία 3 Απριλίου από inetien12

[αποστόλης]

Ως μουσικός έχω να πω το εξής

Οι ελληνικές δισκογραφικές όπως η Panik και η Heaven θα έπρεπε να κλείσουν. Κρατούν τα ηνία και ΔΥΣΤΥΧΏΣ προμοταρουν "τραγούδια" όπου όλα έχουν το ίδιο φορμάτ. Καψουροτραγουδο, μεγάλη ζωή, Τραπ, τίγκα στο autotune και στο compression. Μηδέν δυναμικές και του κώλου παραγωγές. 

Πρέπει να ψάξεις πολύ στην ελληνική δισκογραφία να ακούσεις κάτι αξιόλογο. Από την Panik προπερσι έβγαλε δίσκο η Μαντώ. Φοβερό άλμπουμ αλλά δε το προμοταραν. 

Στο Αμέρικα και στην Αγγλία μια χαρά τραγούδια βγαίνουν σε όλα τα είδη μουσικής. Από metal μέχρι funk και country.  Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ψάξεις και ο ακροατής είναι τεμπέλης.

Ο Έλληνας ακροατής δεν έχει μουσική παιδεία. Ποτέ δεν είχε και ποτέ δε θα αποκτήσει με τα λουλούδια που σερβίρουν οι δικογραφίες μαζί με ραδιόφωνα και reality. 

 

 

 

 

 

[UnderZer0]

16 hours ago, Volga said:

...Τα τραγούδια που σπρώχνουν τα ραδιόφωνα θελετε να γράψετε. Γιατί γενικότερα η μουσική μια χαρά είναι στην εποχή του Internet.

Έχοντας δουλέψει σε mainstream μουσικό ραδιόφωνο να σου πω οτι οι playlists διαμορφώνονται απο πολιτικες των δισκογραφικων. Προφανως υπαρχουν καποιες εξαιρεσεις αλλα σε ραδιοφωνα που απευθυνονται σε πιο συγκεκριμενο κοινο

Επεξ/σία 3 Απριλίου από UnderZer0

[Diavolos666]

On 03/04/2024 at 09:35, αποστόλης said:

Ως μουσικός έχω να πω το εξής

Οι ελληνικές δισκογραφικές όπως η Panik και η Heaven θα έπρεπε να κλείσουν. Κρατούν τα ηνία και ΔΥΣΤΥΧΏΣ προμοταρουν "τραγούδια" όπου όλα έχουν το ίδιο φορμάτ. Καψουροτραγουδο, μεγάλη ζωή, Τραπ, τίγκα στο autotune και στο compression. Μηδέν δυναμικές και του κώλου παραγωγές. 

Πρέπει να ψάξεις πολύ στην ελληνική δισκογραφία να ακούσεις κάτι αξιόλογο. Από την Panik προπερσι έβγαλε δίσκο η Μαντώ. Φοβερό άλμπουμ αλλά δε το προμοταραν. 

Στο Αμέρικα και στην Αγγλία μια χαρά τραγούδια βγαίνουν σε όλα τα είδη μουσικής. Από metal μέχρι funk και country.  Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ψάξεις και ο ακροατής είναι τεμπέλης.

Ο Έλληνας ακροατής δεν έχει μουσική παιδεία. Ποτέ δεν είχε και ποτέ δε θα αποκτήσει με τα λουλούδια που σερβίρουν οι δικογραφίες μαζί με ραδιόφωνα και reality.

Δεν έχεις άδικο αλλά κάποτε έβγαιναν δέκα καλά τραγούδια κάθε μήνα. Τώρα πρέπει να ψάχνεις και το κυριότερο είσαι και ο παράξενος της κοινωνίας επειδή δεν άκουσες σου άρεσε το νέο άλμπουμ της Beyonce.

Χτες μου πέταξε ένα βίντεο στο youtube που έβγαλε λέει η Beyonce ένα άλμπουμ και έχει σπάσει τα ρεκόρ στο streaming.

Άκουσα το πρώτο τραγούδι και κόντεψα να ξεράσω, σε κάποιο σημείο τσιρίζει και στριγγλίζει σαν να προσπαθεί να βγάλει μεγάλη κ***δα και δεν της βγαίνει!

Φαντάσου και κάποιοι στα σχόλια το εκθείαζαν ως "φαινόμενο" και κάποιο τολμούσαν να πουν ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχει βγει ποτέ.

Ήθελα να κάνω τον κόπο να ακούσω και τα υπόλοιπα έτσι για να έχω άποψη και θα το κάνω μια μεγάλη μέρα αλλά ξέρω το R&B style της και λογικά όλο ίδια πατάτα θα είναι.

Επεξ/σία 4 Απριλίου από Diavolos666

[chrisxkar]

Η τέχνη γενικότερα ακολουθεί αυτήν την πορεία βλέπεις πως προτιμάνε οι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν κάτι που θα σοκάρει θα συζητηθεί και ίσως να τους οδηγήσει σε κάποια αναγνώριση παρά να δημιουργήσουν κάτι "κλασικά αντικειμενικά ωραίο" τώρα αν ζητάει ο κόσμος την σαπίλα και επισκυάζονται οι ικανοί καλλιτέχνες ή φταιει κάτι άλλο δεν γνωρίζω.

Το δεύτερο είναι οτι συνήθως η τέχνη ανθίζει σε περιόδους που η κοινωνία περνά αντιξοότητες και μέσω αυτού υπάρχει χώρος για μηνύματα,αντιπαράθεση και ταυτόχρονα πηγή για άντληση ιδεών.Μέχρι και τα 90ς υπήρχε το belfast,apartheid,ο πολεμος των συμμοριών στο λος αντζελες υπήρχε γενικότερα κοινωνική αναταραχή/αδικία και αυτό ίσως να έδωσε χώρο στην τέχνη.Τώρα τα προβλήματα στην αμερική έχουν περιοριστεί στην από δεκατίες ευημερίας κοινωνική παρακμή και αντιστοιχα στην ευρώπη.Γνωμη μου

[mariosspitie]

αν το καλοσκεφτείς (μιλώντας για Ελλάδα) τα τραγούδια στη συντριπτική τους πλειοψηφία μιλάνε για καψούρα αν είναι λαϊκά και για όπλα,ντρογκια και βίζιτες αν είναι τράπ κτλ... Υπάρχουν κάτι λίγοι (πολύ λίγοι δυστυχώς) όπως Anser, MK, 12os και ΛΕΞ που αναφέρονται σε πιο αληθινά-καθημερινα πράγματα όπως φτωχια, βιοπάλη κτλ σε σημείο που και να μην ακούς απαραίτητα χιπ χοπ μπορείς τουλάχιστον να αναγνωρίσεις ότι αναφέρονται σε πιο "σοβαρά" πράγματα της καθημερινότητας έστω. γνώμη μου.