Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Ο φυσικός δορυφόρος του πλανήτη μας εξακολουθεί να κρύβει εκπλήξεις

Η Σελήνη θεωρούταν μέχρι πρότινος γεωλογικά νεκρή, υπό την έννοια ότι δεν συντελούνταν διεργασίες στο εσωτερικό της. Όμως, ολοένα και περισσότερα στοιχεία, τα οποία έχουν συλλέξει οι επιστήμονες κατά τις τελευταίες δεκαετίες συντείνουν στο ότι ο φυσικός μας δορυφόρος δεν είναι στατικός και, μάλιστα, ενδέχεται να παραμένει τεκτονικά ενεργός. Σύμφωνα με νέα μελέτη, την οποία δημοσίευσε η NASA, η σταδιακή συρρίκνωση της Σελήνης με την πάροδο του χρόνου προκαλεί σεληνιακούς σεισμούς και την εμφάνιση ρηγμάτων κοντά στο νότιο πόλο της.

Η έρευνα αυτή εντάσσεται στο ανανεωμένο ενδιαφέρον της NASA για το σεληνιακό νότιο πόλο, δεδομένης και της πρόθεσης της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας να στείλει αστροναύτες εκεί. Οι ερευνητές σχημάτισαν μοντέλα της σεληνιακής δραστηριότητας, προκειμένου να αναζητήσουν την πηγή των σεισμών που είχαν ήδη καταγραφεί κατά τη διάρκεια των αποστολών του προγράμματος Απόλλων.

The epicenter of one of the strongest moonquakes recorded by the Apollo Passive Seismic Experiment was located in the lunar south polar region. However, the exact location of the epicenter could not be accurately determined. A cloud of possible locations (magenta dots and light blue polygon) of the strong shallow moonquake using a relocation algorithm specifically adapted for very sparse seismic networks are distributed near the pole. Blue boxes show locations of proposed Artemis III landing regions. Lobate thrust fault scarps are shown by small red lines. The cloud of epicenter locations encompasses a number of lobate scarps and many of the Artemis III landing regions.

"Τα μοντέλα μας συντείνουν στο ότι ενδέχεται να καταγράφονται σεισμοί με μικρό εστιακό βάθος, ικανοί να προκαλέσουν ισχυρές δονήσεις στην επιφάνεια της νότιας πολικής ζώνης, ως αποτέλεσμα τεκτονικών επεισοδίων με επίκεντρο υφιστάμενα ρήματα ή και το σχηματισμό νέων ενεργών ρηγμάτων", δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Τομ Γουότερς, του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. "Η συνολική διασπορά των νεότερων ρηγμάτων, η πιθανότητα να αποδειχτούν ενεργά και η περίπτωση να προκαλέσουν το σχηματισμό νέων ενεργών ρηγμάτων από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση [της επιφάνειας του δορυφόρου] σκόπιμο θα ήταν να ληφθούν υπόψη στην επιλογή της τοποθεσίας και το σχεδιασμό της σταθερότητας των μόνιμων αποστολών στη Σελήνη".

Επιπλέον στοιχεία αυτής της τεκτονικής δραστηριότητας προκύπτουν από το Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), ένα σκάφος το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και καταγράφει εικόνες της επιφάνειάς της, αξιοποιώντας την κάμερα που διαθέτει. Αυτές οι εικόνες αποκαλύπτουν μικρά, νεαρά ρήγματα, τα οποία δημιουργούν κρημνώδεις σχηματισμούς, όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα.

Lunar Reconnaissance Orbiter Camera (LROC), Narrow Angle Camera (NAC) mosaic of the Wiechert cluster of lobate scarps (left pointing arrows) near the lunar south pole. A thrust fault scarp cut across an approximately 1-kilometer (0.6-mile) diameter degraded crater (right pointing arrow). 

Τα ρήματα αυτά προκαλούνται από τη δραστηριότητα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης, καθώς το εσωτερικό της ψύχεται, οδηγώντας στη συρρίκνωση του φυσικού μας δορυφόρου. Το βαρυτικό πεδίο της Γης επιδρά επίσης, προκαλώντας παλιρροϊκές δυνάμεις, οι οποίες επηρεάζουν το εσωτερικό της Σελήνης.

Η δραστηριότητα αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει φαινόμενα όπως κατολισθήσεις στη σεληνιακή επιφάνεια, οι οποίες με τη σειρά τους ενδεχομένως να προκαλούσαν προβλήματα στους αστροναύτες που θα βρεθούν στο μέλλον εκεί. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι θα χρειαστεί να πραγματοποιηθούν περαιτέρω έρευνες πάνω στη δραστηριότητα που καταγράφεται στη Σελήνη, προκειμένου να επιλεγεί η καλύτερη τοποθεσία για την προσελήνωση μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών.

"Προκειμένου να κατανοήσουμε τους σεισμικούς κινδύνους που θα καλούνταν να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος στο μέλλον στη Σελήνη, χρειαζόμαστε νέα σεισμικά δεδομένα, όχι μόνο από το Νότιο Πόλο, αλλά συνολικά", αναφέρει η Ρενέ Γουέμπερ, ερευνήτρια στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ, της NASA. "Αποστολές όπως η επικείμενη Farside Seismic Suite θα αξιοποιήσουν τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν στη διάρκεια του προγράμματος Απόλλων και θα ενισχύσουν τις γνώσεις μας γύρω από τη συνολική σεληνιακή δραστηριότητα".

Η σχετική έρευνα δημοσιεύεται στο Planetary Science Journal.


Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

  • Like 1
  • Confused 1
Δημοσ.

Με απλά λόγια πάντα είχε. Ο ένας λόγω εσωτερικής ψύξης, άρα συρρίκνωση και ο δεύτερος λόγος για τους σεληνιακούς σεισμούς, η βαρυτικής έλξη που προκαλεί η Γη στον φυσικό της δορυφόρο. 

  • Like 4
  • Thanks 1
  • Confused 1
Δημοσ.
1 hour ago, AtiX said:

@Axlmon καλορίζικος, σιδεροκέφαλος, καλώς ήρθες!!!

Καινούριος αρθρογράφος; Το άρθρο φαίνεται πολύ καλό και προσεγμένο. Περιμένουμε και τα επόμενα άρθρα, ειδικά αν είναι παρόμοιας θεματολογίας!

  • Like 10
Δημοσ.
3 ώρες πριν, mariosraptor84 είπε

Με απλά λόγια πάντα είχε. Ο ένας λόγω εσωτερικής ψύξης, άρα συρρίκνωση και ο δεύτερος λόγος για τους σεληνιακούς σεισμούς, η βαρυτικής έλξη που προκαλεί η Γη στον φυσικό της δορυφόρο. 

Πολύ ωραία εξήγηση. Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί συρρικνώνετε.

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Κανένας πλανήτης ή δορυφόρος δεν μένει 100% σταθερός, η γη δέχεται τόνους αστρικής ύλης κάθε χρόνο και χάνουμε τόνους υδρογόνου ταυτόχρονα.

Μικροποσοστά σε σχέση με την μάζα των πλανητών φυσικά.

Λογικό και η σελήνη να αλλάζει.

Untitled-1.jpg.f275fc650d545a3cc8c00b24d7058f84.jpg

Επεξ/σία από Diavolos666

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
  • Δημιουργία νέου...