Είμαι χωρίς κατεύθυνση/αναποφάσιστος/φοβισμένος

[1comment]

2 ώρες πριν, Kag1ante είπε

Να σημειώσω εδώ ότι όταν λέω έλλειψη κατεύθυνσης δεν εννοώ καθαρά επαγγελματικά. Εννοώ γενικά σαν άνθρωπος

Φανταστείτε εσάς πως θα ήσασταν όταν μέσα σε όλα τα προαναφερόμενα χωρίζατε απο τη πρώτη σοβαρή σας σχέση (4 χρόνια σχεδόν)... Είναι πρόσφατο και συγνώμη αν πρήζω ή ακούγομαι "κλάψας" ελπίζω να κατανοείτε

Το πιο σοβαρό που σου συνέβη και φαντάζομαι κι εγω θα είμουν στα χαμένα αν μου τύχαινε, είναι που πέθανε η μάνα σου. Το επαγγελματικό έρχεται σε δεύτερη μοίρα εφόσον ούτε σχολή έχεις τελειώσει. Σίγουρα βέβαια αν είχες μια δουλειά που θα σε απασχολούσε 8-10 ώρες τη μέρα, θα είσουν καλύτερα ψυχολογικά (με τη δουλειά έρχονται και γνωριμίες, φιλίες κλπ). 

Αυτό με τη σχέση που λες, αν ήταν σημαντική, θα σε πειράξει για καιρό. Πάντως, για να σε παρηγορήσω, υπάρχουν και άνθρωποι χωρίς σχέση επί πολλά χρόνια και είναι μια χαρά ψυχολογικά. Θα σε συμβούλευα να βρεις χομπι που σου αρέσουν να απασχοληθείς (γυμναστήριο, ταινίες, περπάτημα) και αν δεν θες να συνεχίσεις στη σχολή, καλό είναι να ψάξεις για δουλειά γιατί το να είσαι όλη μέρα σπίτι δεν θα σε βοηθήσει έτσι όπως είσαι.

[Kag1ante]

1 λεπτό πριν, 1comment είπε

Το πιο σοβαρό που σου συνέβη και φαντάζομαι κι εγω θα είμουν στα χαμένα αν μου τύχαινε, είναι που πέθανε η μάνα σου. Το επαγγελματικό έρχεται σε δεύτερη μοίρα εφόσον ούτε σχολή έχεις τελειώσει. Σίγουρα βέβαια αν είχες μια δουλειά που θα σε απασχολούσε 8-10 ώρες τη μέρα, θα είσουν καλύτερα ψυχολογικά (με τη δουλειά έρχονται και γνωριμίες, φιλίες κλπ). 

Αυτό με τη σχέση που λες, αν ήταν σημαντική, θα σε πειράξει για καιρό. Πάντως, για να σε παρηγορήσω, υπάρχουν και άνθρωποι χωρίς σχέση επί πολλά χρόνια και είναι μια χαρά ψυχολογικά. Θα σε συμβούλευα να βρεις χομπι που σου αρέσουν να απασχοληθείς (γυμναστήριο, ταινίες, περπάτημα) και αν δεν θες να συνεχίσεις στη σχολή, καλό είναι να ψάξεις για δουλειά γιατί το να είσαι όλη μέρα σπίτι δεν θα σε βοηθήσει έτσι όπως είσαι.

Να σημειώσω ότι δεν είμαι σπίτι, καθημερινές είμαι 9 με 5 πρακτική σε εταιρεία, για να βγάλω το χαρτί τιου ΙΕΚ

[lector]

Τις ιδιες ανησυχιες τις ειχες και πριν χωρισεις ή απλα κυλουσε η ζωη ομορφα κι ωραια; Και δευτερον, ολως τυχαιως, το μπαχαλο που μας περιγραφεις συμπιπτει χρονικα με το διαστημα που βρισκοσουν σε σχεση. Για βαλτα λιγο κατω να βρεις τι φταιει.

[polaki]

Δεν θα γράψω τίποτα γιατί πολύ απλά δεν είναι η θέση μου ούτε κανενός άλλου, όπως είπες και εσύ θα ξεκινήσεις με κάποιον ειδικό.

Αυτό που θα πω όμως μιας και ανέφερες ΙΕΚ είναι ότι ο μόνος λόγος να δώσεις για πιστοποίηση, η οποία έχει παρα πολύ διάβασμα, είναι για να έχεις μια ελπίδα να πιάσεις δουλειά στο δημόσιο. Πουθενα αλλού´ δεν έχει αξία η πιστοποίηση. 

Και επειδή στο δημόσιο δεν θα πιάσεις δουλειά από ΙΕΚ (μην κοροϊδευόμαστε), μην χάσεις το χρόνο σου. 

Ήμουν καθηγητής 3 χρόνια σε ΙΕΚ οπότε στα λέω εκ των έσω.

Αν μια «συμβουλή» ακουσεις σε όλο το ποστ, ας είναι αυτή. Για τις υπόλοιπες, υπάρχουν οι επαγγελματίες που θα σε καθοδηγήσουν *ΑΝ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΘΕΙΣ*.

[doomnx]

Έλα ρε αγόρι θα βρεις άλλη μην τα βάφεις μαύρα! Οι γυναίκες παίζει να νιώθουν πιο μόνες από ποτέ.

[geomrk]

Πρέπει να πάρεις την ζωή στα χέρια σου,να γίνεις εσύ ο "πρωταγωνιστής" της ζωής σου. Οι σχέσεις,πρέπει να είναι εργαλεία, όχι αυτοσκοπός. Μάθε να είσαι εγωιστής, να βάλεις τον εαυτό σου πρωτίστως,τον εαυτό σου τον ζεις εσύ ,κανένας άλλος. Βάλε μικρούς στόχους στη ζωή σου,πέρα των πρέπει πχ χομπιστικους, ξεκίνα κανά γυμναστήριο χάσε-βάλε κιλά, άμα φτιάξει η εμφάνιση σου θα αυξηθεί και η αυτοπεποίθησή σου.

[makis269]

20 ώρες πριν, Kag1ante είπε

με χτυπάει ακόμα χειρότερα (κατάθλιψη, πρόβλημα στις σχέσεις μου (οικογενειακές, προσωπικές κτλ) είναι ένας απο τους κύριους λόγους που περνάω πολύ σοβαρό πρόβλημα στη (πλέον πρώην εξαιτίας μου) σχέση μου.

όλα αυτά τα περνάτε στις μέρες μας διότι πάνω από όλα βάζετε τα υλικά αγαθά δηλαδή το χρήμα και μόνο το χρήμα και γιαυτό δεν μπορείτε να ευχαριστηθείτε ούτε μια βόλτα σε ένα ήσυχο μέρος μια ηλιόλουστη μέρα .

όλος αυτός ο υλισμός έχει τα παραπάνω αποτελέσματα στην ανθρώπινη ψυχολογία .

[GBorb]

Ολοι στην ζωη μας αργα η γρηγορα περασαμε ή θα περασουμε μια δυσκολη φαση. Πριν 10 χρονια περασα απο την φαση της καταθλιψης και κρισεων πανικου που κρατησαν 6 μηνες. Η καταθλιψη σχεδον 3 χρονια. Αν και δεν μπορεις ακριβως να την οριοθετησεις. 

Μια ψυχαναλυση θα σε βοηθησει οσο δεν φανταζεσαι. Δεν θα σου εξαφανισει τις ανησυχιες σου και τους προβληματισμους σου. Ομως μεσα απο αυτην θα δεις την αιτια και τροπο να τα διαχειριζεσαι. 

Περυσι σε ενα χρονο μεσα εχασα ενα παιδι απο τα δυο (διδυμα) στον 8ο μηνα εγκυμοσυνης, τον πατερα μου, την γιαγια μου και μια αγαπημενη θεια. Ομως αυτη ειναι η δυσκολη πλευρα της ζωης και μαθαινουμε να την ζουμε. 
Το ιδιο διαστημα απεκτησα ενα παιδι και παντρευτηκα μια καταπληκτικη συντροφο. 

Συμβουλη δεν εχω να σου δωσω παρα μονο να σου πω να ζεις με παθος με οτι και αν ασχολεισαι. Ειτε ειναι μια σχεση, ειτε η δουλεια, ακομα και μια βολτα στην φυση. 

[Kag1ante]

10 ώρες πριν, lector είπε

Τις ιδιες ανησυχιες τις ειχες και πριν χωρισεις ή απλα κυλουσε η ζωη ομορφα κι ωραια; Και δευτερον, ολως τυχαιως, το μπαχαλο που μας περιγραφεις συμπιπτει χρονικα με το διαστημα που βρισκοσουν σε σχεση. Για βαλτα λιγο κατω να βρεις τι φταιει.

Τις είχα αλλά τις αγνοούσα (όπως ανέφερε ο ψυχολόγος). Είχα τη σχέση μου σαν δεδομένη και μας έφερε σε ρίξη. Όταν ήρθε η ώρα εκείνη πρότεινε να προσπαθήσω με ψυχολόγο αλλά της είπα να χωρίσουμε... Ακόμα και η ψυχολόγος είπε ότι αυτή η απόφαση ήταν βιαστική και ίσως λάθος (θέλει να μας δεί μαζί για να βγάλει και αυτή μία γνώμη)

 

[Photios]

Κατ΄αρχήν να σου αφιερώσω ένα τραγούδι του Κόκοτα (του Σταμάτη, φυσικά) "Να' χα τα χρόνια σου, αχ και να τα'χα". Βάλτο στο google και άκου τα λόγια, είναι γραμμένα γιά σένα. Όσοι είναι 50 φεύγα σαν κι εμένα σίγουρα καταλαβαίνουν...

Δεύτερον, αν πέρασες στην Πληροφορική ΟΠΑ παρά την κοίμηση της μητέρας σου, πραγματικά είσαι αξιέπαινος και ικανότατος. Επειδή είμαι καθηγητής Λυκείου και πατέρας 5 γιών (2 φοιτητές) ξέρω πόσο δύσκολο είναι να παραμείνεις συγκεντρωμένος και να έχεις απόδοση στη μελέτη σου ακόμα και κάτω από τέλειες συνθήκες. Σίγουρα το βλέπεις αυτό και τώρα στην πρακτική σου. Είμαι σίγουρος ότι παλεύεις να κάνεις καλή δουλειά.

Προς το παρόν, το βασικό είναι να  τελειώσεις αυτό που ξεκίνησες στο ΙΕΚ, γιατί καλό είναι ό,τι ξεκινάμε να το ολοκληρώνουμε. Όταν είχα πάει για μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ, είχα αποφασίσει να γυρίσω μετά τον πρώτο χρόνο και ο λόγος ήταν οικονομικός παρά ψυχολογικός. Όμως ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος με συμβούλευσε να μην το κάνω, αλλά να προσπαθήσω να συνεχίσω. Μόλις το είπα στην υπεύθυνη καθηγήτριά μου ότι δεν έχω να πληρώσω τα δίδακτρα του 2ου έτους, αμέσως μου βρήκε δουλειά στο εργαστήριο (research assistant) που εκμηδένισαν τα δίδακτρα. Αρκούσε λοιπόν να μοιραστώ το πρόβλημά μου με τον κατάλληλο άνθρωπο.

Βέβαια, ισχύει ότι το χαρτί του ΙΕΚ δεν είναι κάτι σπουδαίο, οπότε, ταυτόχρονα, προσπάθησε να τελειώσεις τη σχολή σου: είναι από τις καλύτερες που υπάρχουν (γι' αυτό και δύσκολη) και βρίσκεις πολύ γρήγορα δουλειά. Η εργοθεραπεία είναι το καλύτερο φάρμακο. Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν να ξεχάσεις τις γυναίκες για ένα διάστημα και ξαφνικά θα έχεις άφθονο χρόνο να ασχοληθείς με τις σπουδές σου.

Επειδή όμως ανέφερες τη σκέψη επανασύνδεσης, το σημαντικό είναι να της ζητήσεις συγγνώμη που βιάστηκες να φύγεις και για ό,τι καταλαβαίνεις ότι έφταιξες. Επ'  ουδενί λόγω δεν θα αναφερθείς στα λάθη που έκανε εκείνη. Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που προσπάθησες να βρεις μια μητέρα στο πρόσωπο της γυναίκας σου. Το κάνουν αντίστοιχα και γυναίκες που ψάχνουν πατέρα αντί για σύντροφο. Αυτό όμως κουράζει και πιέζει το έτερον ήμισυ!

Γιατί άραγε είπε ο Χριστός "αγάπα τον πλησίον σου, ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ" κι όχι γενικά αγάπα. Αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, να ξέρεις τι είναι καλό για σένα, πώς θα ξέρεις τι είναι καλό για τον άλλο και να του το προσφέρεις; Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παραπονιόμαστε που κανένας δεν μας αγαπάει, δεν μας κατανοεί, δεν μας βοηθάει. Εμείς αγαπήσαμε τον πλησίον; Κατανοήσαμε, βοηθήσαμε, προσφέραμε; Πώς τα ζητάμε από τον άλλον; Αυτή είναι η απάντηση: όσο παίρνεις, δεν έχεις ποτέ (γιατί θέλεις κι άλλα) και μένεις μόνος. Όσο δίνεις αισθάνεσαι γεμάτος. Και όσο και να υπάρχει αχαριστία στον κόσμο, θα βρεθούν πολλοί που θα σου ανταποδώσουν το καλό. Και ξαφνικά έχεις καλούς φίλους, γιατί όλοι θέλουν κοντά τους έναν άνθρωπο που σκέφτεται πώς να βοηθήσει αντί να κλαίγεται.

[Alexrose]

Σίγουρα πολύ καλό θα ήταν να συνεχίσεις την σχολή σου.επίσης αφού έχεις κάνει διακοπή σπουδών τα εξάμηνα που έχουν περάσει δεν υπολογιζονται

[Kag1ante]

Το ιεκ θελω να το τελειώσω όχι μόνο για να έχω ένα χαρτί, αλλά και σαν Plan B αν δεν προλαβαίνω την ΑΣΣΟΕ να δώσω κατατακτήριες.

Αυτό που προσπαθώ να βρώ είναι τι μπορώ να κάνω αν δεν τη προλάβω; Κολέγιο; Κατατακτήριες; 

Επεξ/σία 16 Ιανουαρίου 2024 από Kag1ante

[csontheline]

19 hours ago, Kag1ante said:

Να σημειώσω ότι δεν είμαι σπίτι, καθημερινές είμαι 9 με 5 πρακτική σε εταιρεία, για να βγάλω το χαρτί τιου ΙΕΚ

Να είσαι στην πρακτική και για τις εμπειρίες, τις γνωριμίες, την συλλογή γνώσεων, όχι για το χαρτί (μόνο, εκτός αν είναι κανένα κάτεργο).

Δοκίμασε να βρεις κανέναν φιλανθρωπικό σύλλογο/οργανισμό κοντά σου και πρόσφερε την βοήθειά σου (έστω για 1-2 ώρες την εβδομάδα).

Επίσης, κοίτα κάποια βοήθεια του στυλ men of style.

[NickTG]

On 15/01/2024 at 11:45, Kag1ante said:

Πόσο ακόμα καιρό έχω για τη σχολή και αν βγαίνει ή υπάρχει ν+2/ν2 που με αποτρέπει.

Γιατί δεν ξεκινάς ρωτώντας στη σχολή ώστε να μάθεις πόσο χρόνο έχεις? 

[Kag1ante]

Μόλις τώρα, NickTG είπε

Γιατί δεν ξεκινάς ρωτώντας στη σχολή ώστε να μάθεις πόσο χρόνο έχεις? 

Είναι κανονισμένο να πάρω τηλέφωνο αύριο