The Killer[2023]

[spyroskonst]

Απο τις ευχάριστες εκπλήξεις φέτος για εμένα. Σίγουρα δεν είναι ταινία για όλους, και έτυχε να την δω αργά το βράδυ, μόνος, με απόλυτη ησυχία. Στο 1ο λεπτό ήμουν on board. Είμαι σίγουρος ότι αν την έβλεπα με παρέα & popcorn διάθεση, ούτε 5 λεπτά δεν θα έπαιζε. Εξαιρετική ταινία, αλλά υπο προυποθέσεις. Καταλαβαίνω όμως κι αυτούς που δεν τους άρεσε & γιατί δεν την βρήκαν ενδιαφέρουσα.

[Waiss]

5 minutes ago, spyroskonst said:

Απο τις ευχάριστες εκπλήξεις φέτος για εμένα. Σίγουρα δεν είναι ταινία για όλους, και έτυχε να την δω αργά το βράδυ, μόνος, με απόλυτη ησυχία. Στο 1ο λεπτό ήμουν on board. Είμαι σίγουρος ότι αν την έβλεπα με παρέα & popcorn διάθεση, ούτε 5 λεπτά δεν θα έπαιζε. Εξαιρετική ταινία, αλλά υπο προυποθέσεις. Καταλαβαίνω όμως κι αυτούς που δεν τους άρεσε & γιατί δεν την βρήκαν ενδιαφέρουσα.

Σίγουρα πάντως η καλύτερη για Netflix, μέσα στην άπειρη σαβούρα του.

[ASFE]

Sorry παιδια και απο μενα οχι.

Πολυ κακο για το τιποτα.

20 λεπτα εισαγωγη για να μας δειξει ποσο γαματος ειναι ο κιλερ (σφυγμους γιογκα μουσικη διαλογισμο κλπ κλπ) και βαραει στο γαμο του καραγκιοζη (καλα υπερβολικο σχολιο αλλα για να δειξω εμφαση)

Κατσε και δεξου τις συνεπειες της αποτυχιας σου.

Spoiler

Το μωρακι εζησε αρα δεν ειχε λογο να κανει οτι εκανε

 

[gsarig]

Την είδα χθες αφού την ανέβαλλα για καιρό, λόγω του ότι είχα διαβάσει από δω κι από εκεί ότι ήταν βαρετή. Τελικά μου άρεσε, και μόνο βαρετή δεν την βρήκα, και για κάποιο λόγο με κράτησε από την αρχή, αφού ακόμα και το πρώτο μισάωρο, που εστιάζει στην αναμονή και στην πλήξη του "επαγγέλματος", μου φάνηκε ενδιαφέρον. Γενικά προτιμώ η ταινία να χτίζει τις κορυφώσεις της, αφού βρίσκω πολύ πιο βαρετό το είδος των ταινιών εκδίκησης που συνήθως έχουν στον τίτλο το όνομα του ήρωα τους και τον δείχνουν μονότονα και προβλέψιμα να δέρνει και να πυροβολεί κόσμο για 2 ώρες, μέχρι να μείνει στο τέλος ο μοναδικός όρθιος (τα τελευταία χρόνια παίζει πολύ και σε γυναικεία έκδοση και είναι ακόμα χειρότερο). 

Σίγουρα θα την έβαζα στις καλές ταινίες που είδα φέτος. Εκτός από τον Σαμουράι του Μελβίλ, μου θύμισε επίσης και 2 δουλειές του Τζάρμους (δεν ξέρω αν έφταιγε σε αυτό και η παρουσία της Τίλντα Σουίντον): Το Ghost Dog και, ακόμα περισσότερο, το Limits of Control.