'Βοήθεια προς τους άλλους' και 'προσωπικό κοινωνικό κεφάλαιο'

[mindreader]

Πως προχωρα η ζωη και φερνει μπροστα παντα νεες προκλησεις!
Αντε να μπουμε στην ουσια του θεματος.
Ειπα να ανοιξω αυτο το θεμα στο insomnia, διοτι εχουν γινει εδω κατα καιρους πολυ ποιοτικες και εποικοδομητικες συζητησεις.
Παμε λοιπον.

Ειχα μια γενικως καλη και ισορροπημενη ζωη ως τωρα.
Ομως, οχι χωρις τα 'απαραιτητα' σκαμπανεβασματα.
Υπηρξαν αναταραξεις και μαλιστα γερες!
Σε προσωπικο, επαγγελματικο, αρκετα δε και σε οικονομικο επιπεδο.
Ομως, το θεμα δεν ειναι αν θα ερθουν τα προβληματα, αλλα πως τα αντιμετωπιζεις.
Τεραστια κουβεντα.
Βιωματα, αρχες, αξιες που σου εδωσαν ή εχεις, πεποιθησεις, υποστηρικτικο περιβαλλον, η ορθοδοξη χριστιανικη πιστη μας (για οσους πιστευουν),
ο χαρακτηρας του καθενος, το μεγεθος των δυσκολιων, η γενικοτερη φαση της ζωης στην οποια βρισκεται, ατελειωτος ο καταλογος παραγοντων,
που θα σε βοηθησουν να χειριστεις, να ξεπερασεις ή να μην ξεπερασεις, τις μεγαλες φουρτουνες της ζωης.
Ομως, οντως δημιουργικος ανθρωπος, επιλεκτικος, με πολυ σκεψη, προσεκτικες κινησεις, με προσπαθεια να καλλιεργω πανω μου θετικα χαρακτηριστικα, και αλλα ποιοτικα χαρακτηριστικα που νομιζω με διατρεχουν,
σε συνδυασμο με τη βοηθεια του Θεου που παντα επικαλουμαι, αλλα και ενα καλο υποστηρικτικο περιβαλλον,
με εκαναν οχι απλως να ξεπερασουν την μανιασμενη φουρτουνιασμενη θαλασσα που περασα (σε σημειο να λες...θα επιζησω αραγε απο ολα αυτα;),
αλλα και ειμαι πλεον, στην καλυτερη περιοδο της ζωης μου!
Θα καταλαβετε γιατι τα λεω αυτα, παρακατω.

Πλεον, ξερω πολυ καλυτερα απο το παρελθον, τι να αποφευγω, που να εστιαζω,
τι αξιζει, τι οχι, σε ποια κατευθυνση πρεπει να προσπαθεις και ποσο χρονο ή δυναμεις αξιζει να αφιερωνεις,
πως να υπαρχει ισορροπια στη ζωη, πως να ανεβαινεις ψηλοτερα.
Υπο μια εννοια, νιωθω με τις εμπειριες της ζωης, σαν βετερανος, εχω δει πολλα!
Αυτο ειναι και μια παρακαταθηκη για τα επομενα χρονια της ζωης φυσικα.
Συχνα δε, λεω επιγραμματικα, μια φραση που συνοψιζει πολλα: ειμαι τοσο καλα, γιατι εχω περασει τοσο χαλια!
Μην μακρυγορω, βρισκομαι στην καλυτερη-ως τωρα περιοδο της ζωης μου.
Αλλα ομως, παντα προσπαθουσα, παντα προσεχα, παντα ημουν συγκρατημενος, παντα γενικως intellectual και thoughtful.
Οπως λενε ξενες αναλυσεις, ερχεται επειτα απο ολα αυτα, η στιγμη που 'you naturally take off'!

Βεβαια, μια νορμαλ ζωη εχω, μη φανταστειτε, αλλα ειναι τα περισσοτερα πραγματα καλα και υπο ελεγχο.
Απορροια δε και ολων αυτων, ο τροπος που χειριζομαι καταστασεις, η εικονα που εκμπεμπω προς τον κοσμο,
ο χαρακτηρας μου κλπ, ειναι να απολαμβανω σεβασμου πολλων, γενικως να ειμαι ενα γνωστο και ευυπολυπτο μελος της κοινωνιας.
Οι αλλοι ξερουν, ειμαι ειλικρινης, ειμαι αξιοπιστος, ειμαι σοβαρος, ειμαι πειθαρχημενος, ειμαι συνεπης, ειμαι πολλα πραγματα για τα οποια παλεψα ομως να γινω!
Δεν μου χαριστηκαν!
Εχει δημιουργηθει λοιπον, ενα ''social capital οπως λενε στα αγγλικα, ή σε μεταφραση, ενα 'προσωπικο κοινωνικο κεφαλαιο'.
Που εχει πολλες θετικες πτυχες ενα τετοιο γεγονος.

Παμε λοιπον στο προκειμενο...

Πως σκεφτηκαν λοιπον να ανοιξω αυτο το νημα;
Αρκετοι φιλοι μου, ισως ομως μελλοντικα αυτη η ταση να αυξηθει, ζητουν απο εμενα διαφορες κρουσεις, παρεμβασεις, γενικως βοηθεια.

Εγω γενικως, εχω ως βασικη μου αρχη να προσπαθω να βοηθω. Ακομη και ενας καλος λογος, μια συμβουλη, οταν ειναι ειλικρινης και ανιδιοτελης(τοσο σπανιο στις μερες μας), μπορει να ειναι βαλσαμο για καποιον!
Θεωρω οτι ειναι και βασικη χριστιανικη εντολη (αγαπη προς τον πλησιον), θεωρω οτι απο αυτο κρινομαστε και στην πορεια μας στη ζωη-στις σχεσεις μας με τους αλλους,
εχω περασει να ειμαι δυσκολα και να προσπαθω να πιαστω απο καπου να ανεβω λιγο απο εκει που ημουν.
Ομως, αλλα...παντα υπαρχουν αλλα, σωστα;

Εχω δει φιλους να ζητανε βοηθεια, οταν γνωριζω οτι η κατασταση στην οποια περιηλθαν, ηταν κατα βαση λογω δικων τους κακων χειρισμων και προσδοκιων!
Πλεον νιωθω σαν να βλεπω στη σκακιερα μπροστα 5 κινησεις, οταν αλλοι μαλλον βλεπουν μονο 1.
Ενω λοιπον χειριζονται λαθος τα πραγματα, και οταν λεω λαθος εννοω οτι αν εβαζες 5 σκεπτομενους ανθρωπους να εξετασουν την κατασταση θα σου ελεγαν 'μα καλα, τι κανει αυτος;',
αυτοι κανουν οτι τους πει το μυαλο τους, και καλως το κανουν θα πει καποιος, αλλα μετα...ερχονται για βοηθεια!
Απο τη μια θα πει καποιος, ειναι δυσκολο να κρινεις πως το αποφασισαν και πως ενηργησαν.
Εχει τυχει ομως να βλεπω οτι το πανε λαθος, και να λεω μεσα μου 'τι καταλαβαν και ενεργουν ετσι;'.
Και λογος δεν μου πεφτει, αλλα αρχιζει και μου πεφτει, οταν ερχονται προς εμενα για βοηθεια!

Νιωθω σαν το παραμυθι με τα τρια γουρουνακια, οπου το μυαλωμενο εχτιζε με προσοχη και με τον καλυτερο τροπο το σπιτι του,
ενω τα αλλα γλενταγαν και ηταν απροσεχτα,
με αποτελεσμα οταν ηρθαν τα δυσκολα, να μεινουν...αστεγα, και να τρεχουν που αλλου, στο συνετο γουρουνακι...

Οταν λεω βοηθεια, κυριως ειναι μη χρηματικη, εκει πεφτει αυτοματος κοφτης. Ολοι ξερουμε ποσο ακανθωδες ειναι αυτο το ζητημα...
Μου ετυχε βεβαια και περιπτωση για χρηματα.
Εγω τοτε, μολις ειχα αρχισει να παιρνω τα πανω μου....επειτα απο δυσκολα χρονια.
Του ειπα οχι!
Επειδη εξομολογουμαι μαλιστα, το ειχα πει και στον ιερεα, και ξερετε τι μου ειπε: (δεν θα το ξεχασω οσο ζω)
'παιδι μου, δεν εισαι υποχρεωμενος εσυ να χρηματοδοτεις τις μπιζνες του καθενος'!

Να ξεκαθαρισω οτι δεν μιλω για περιπτωσεις ανθρωπων που ατυχησαν απο κυριολεκτικα 'ανωτερα βια'. Εκει δεν ειχε να κανει χειρισμους, οντως τους βρηκαν συμφορες, αλλαζει το θεμα, δεν συζητω αξιζουν καθε βοηθεια.

Περα απο αυτο ομως.

Ομως ξερω κοσμο που εκανε ζωαρα.
Και σας λεω δεν με νοιαζει και δε ζηλευω αυτη τη ζωη και δεν θα την εκανα ποτε, γιατι δεν με εκφραζει. Εμενα μου αρεσει πχ να διαβαζω βιβλια, να πλουτιζω το λεξιλογιο μου, να μπορω να εκφραζομαι καλυτερα, να σκεφτομαι σε βαθος, να απολαμβανω τη φυση, και γενικως τις απλες χαρες της ζωης. Ή να ασχολουμαι με τους υπολογιστες, μεγαλη αγαπη...
Αλλοι ομως;
Οταν αλλαζεις αμαξια καθε λιγα χρονια, οταν εχεις παει εξωτερικο ταξιδια ενα σωρο φορες,
ε λογικο ειναι οτι οταν ερθει η κακια στιγμη, ισως να ψαχνεσαι...
αλλα περιμενεις να σε ξελασπωσει ποιος, αυτος που μια ζωη ηταν συγκρατημενος και μετρημενος;
Συχνα η φαση μοιαζει με τη σκηνη, που ο πνιγμενος παει να βυθισει αυτον που παει να τον βοηθησει!
Με συγχωρειτε, δεν επιτρεπω στον εαυτο μου κατι τετοιο...αρκετα περασα στη ζωη μου...
Εχω πει, ο Θεος εδωσε μυαλο, αλλα καποιοι δεν το βαζουν να δουλεψει και μαλλον χαιδευουν τις αδυναμιες τους...ειναι ο ευκολος δρομος, ο δυσκολος θελει αγωνα και πολυ δεν θελουν να τον δωσουν...

Περα το χρηματικο ομως.
Μου ζητησε φιλος, και εκει σκεφτηκα να ανοιξω το νημα,
3 φορες το τελευταιο ετος, σε 3 διαφορετικα προσωπα, να κανω παρεμβασεις,
αν μπορουν να τον εξυπηρετησουν.
Οχι κατι παρανομο φυσικα, αλλα ζητηματα που η προσωπικη κριση και η υποκειμενικοτητα, παιζει ρολο.
Επειδη οι ανθρωπινες σχεσεις, δεν ειναι απροσωπες, αλλιως αν σε γνωριζουν.
Και καποια στιγμη καθισα και σκεφτηκα μεσα μου:
'Για κατσε ρε παιδι μου, δηλαδη εγω θα ξοδευω το κοινωνικο μου κεφαλαιο, που εχτισα με προσπαθειες, με κοπους, με προσοχη, με πολυ μετρημενη και ρεαλιστικη σταση ζωης,
για να λυνω τα προβληματα αλλων;'
Και ειδικα οταν τα 'προβληματα' εχουν μεν μια βαση, αλλα και ξερω οτι οι ιδιοι δεν εκαναν τον καλυτερο χειρισμο.
Καπως ετσι λεω, ναι μεν θελω να βοηθαω, αλλα ισως πρεπει να μπει ενα στοπ.
Θελει κριση τι αποφασιζεις πλεον σε αυτα τα ζητηματα, αν θα μεσολαβεις με προσωπικες γνωριμιες, να ξελασπωνεις αλλους,
συστηματικα, ή λογω δικων τους λαθων προσδοκιων ή χειρισμων.

Προχτες μου λεει φιλος 'και το ενα και το αλλο, και εκεινος μας ειχε πει, και ειχε αφησει να εννοηθει οτι θα μας βοηθησει, κι ετσι πηραμε εμεις αυτη την αποφαση, και τωρα ταλαιπωρουμαστε' κλπ.
Τον ρωταω 'σας υποσχεθηκε οτι θα το κανει;', και μου απαντα 'οχι, αλλα αφησε να εννοηθει οτι μπορει'. Εν τω μεταξυ ο εν λογω που τους το ειπε, ειναι γενικως αξιοπιστο ατομο.
Με συγχωρεις του λεω τοτε του φιλου μου, δεν μπορεις να πεις οτι σου ειπε ψεμματα, καλα που δεν μπορεις και να τον εγκαλεσεις, γιατι τον εχεις και αναγκη...
Τι λεω εγω: οτι αν ο φιλος, ειχε λαθος προσδοκιες απο τα λογια καποιου, και πηρε λαθος αποφαση, μετα ποσο δικαιουται να κλαιγεται;
Και πρεπει μετα να κινητοποιηθω εγω να τον σωσω;
Τελικως την εκανα την παρεμβαση μου, ελπιζω να βοηθηθει, αλλα καπου εκει χτυπησε ενα trigger αν πλεον κανω καλα...

Γιατι μπορει εγω να χρειαστω κατι, και να εχω χρησιμοποιησει ηδη για αλλους τις γνωριμιες μου.
Μα, θα πει ενας, για αυτο ειναι οι φιλοι κλπ...ε ναι, αλλα να μην κανουν και οι φιλοι μλκιες, δεν τους φταινε οι αλλοι μετα...
Δεν θα καθισω να κανω τον κριτη, αλλα μην ερχεσαι στον πανικο, να κανεις σαματα, και στυλ 'σωσε με'...

Και στην τελικη, ακομη και αν δεν χρησιμοποιησω ποτε τις γνωριμιες μου για καποιες δικες μου υποθεσεις,
που οντως δεν θελω να το κανω ποτε αλλα θελω οσο το δυνατον να ειμαι αυτονομος και πρεπει να φτασω στο αμην για να το κανω
(προσεχω πολυ, αν θα ζητησω κατι, υπολογιζω πολυ τις κινησεις μου),
σε τελικη αναλυση σκεφτομαι και κατα ποσο αξιζει, να 'τσαλακωνω και την εικονα μου', για χαζομαρες αλλων.
Γιατι πηρα τηλεφωνο αυτη την τελευταια φορα για τον φιλο, και αναγκαστηκα να πω στον αλλον οτι θα τον ψηφισω κιολας (γιατι τυχαινει να ειναι υποψηφιος στις εκλογες), ενω ακομη δεν ειμαι σιγουρος....γιατι να μπαινω εγω σε τετοιες διαδικασιες;
Γιατι; Οταν εγω ειμαι ελευθερος απο αυτα, μια προσωπικοτητα που δεν εγκλωβιζεται σε εκλογικες διαδικασιες; Εστω και αν ηταν μονο σε τηλεφωνο ολα αυτα.

Θα μπορουσε να πει καποιος, οτι θα επρεπε να πεις δεν μπορεις να βοηθησεις και να τελειωνει το θεμα.
Μαλλον εκει προσανατολιζομαι, για απο εδω και στο εξης.
Σε οποιον αρεσει.
Αλλωστε παντα λεω, οτι στη ζωη ο ανθρωπος πρεπει να λεει πολλα οχι, και πολυ λιγα-επιλεγμενα προσεκτικα-ναι.
Αυτο μου υπενθυμισε πολυ αξιολογος φιλος που ειχα να δω χρονια και ειπαμε τα νεα μας, και μου λεει 'η πορεια σου ηταν αυτη που ηταν, ανοδικη πλεον και επιτυχημενη, γιατι ηξερες που να πεις οχι-και ειπες πολλα, και που να πεις ναι και να εστιασεις' και ειχε δικιο...

Η ζωη εχει εναλλαγες και ανατροπες. Και δεν ξεχνω κι εγω πως και απο που ξεκινησα αλλα και κυριως τι περασα!!!
Γι'αυτο και παρα τα οσα θετικα εχω πετυχει και εχουν συμβει στη ζωη μου,
εχω παντα το κεφαλι χαμηλα.
Γιατι δεν θα αφησω ποτε τον εαυτο μου να γινει υπεροπτης (ο Θεος τους αντιτασσεται εξαλλου),
και να συντριβω...οχι, ταπεινα παντα, οπως λεω σε δικους μου, θα μου παρει πολλα χρονια να 'ενσωματωσω' οντως στη ζωη μου τα θετικα που συνεβησαν...

Σιγουρα, καποιοι που περασαν πολλα σαν εμενα αλλα καταφεραν να κανουν κατι στη ζωη τους και να φτασουν καπου,
διχως εγωισμους-το ξανατονιζω, (αλλωστε αν δεν θελει ο Θεος, τιποτε δεν μπορεις να καταφερεις εντελως μονος, το πιστευω),
και θα εχουν αντιμετωπισει παρομοια περιστατικα.

Θα ηθελα να ακουσω τις σκεψεις και τις δικες σας εμπειριες.

 

Επεξ/σία 22 Σεπτεμβρίου 2023 από mindreader

[famas]

Έχω μια βασική αρχή για τέτοια θέματα:

Αν το όφελος στον τρίτο που θα προκύψει από δική μου παρέμβαση επιφέρει αμελητέα επιβάρυνση σε μένα  ή η επιβάρυνση είναι σαφώς μικρότερη του οφέλους, ναι, θα το κάνω. Φυσικά, το θέμα είναι ο βαθμός τον οποίο δέχεσαι εσύ να "ζημιωθείς" για να ωφεληθεί ο άλλος. " Ζημία" θα μπορούσε να είναι το να εξυπηρετήσεις έναν συνάδελφο στη δουλειά πηγαίνοντας τον σπίτι με αποτέλεσμα την ώρα που θα φτάσεις στο δικό σου σπίτι να μην υπάρχει θέση πάρκινγκ ούτε για δείγμα και να κάνεις γύρους για παράδειγμα..

[mindreader]

6 hours ago, famas said:

Έχω μια βασική αρχή για τέτοια θέματα:

Αν το όφελος στον τρίτο που θα προκύψει από δική μου παρέμβαση επιφέρει αμελητέα επιβάρυνση σε μένα  ή η επιβάρυνση είναι σαφώς μικρότερη του οφέλους, ναι, θα το κάνω. Φυσικά, το θέμα είναι ο βαθμός τον οποίο δέχεσαι εσύ να "ζημιωθείς" για να ωφεληθεί ο άλλος. " Ζημία" θα μπορούσε να είναι το να εξυπηρετήσεις έναν συνάδελφο στη δουλειά πηγαίνοντας τον σπίτι με αποτέλεσμα την ώρα που θα φτάσεις στο δικό σου σπίτι να μην υπάρχει θέση πάρκινγκ ούτε για δείγμα και να κάνεις γύρους για παράδειγμα..

Πολυ ευστοχη αρχη.

Ομως το ζητημα ειναι οτι δεν ειναι παντα ολα 'μετρησιμα', ωστε να μπορεις με ευκολια να αποφασισεις, συμφωνα με αυτη την αρχη.

Πχ αν κανω μια παρεμβαση για να ωφεληθει ενας αλλος, δεν μας εξασφαλιζει κανεις οτι οντως θα επιτυχει. Πως χειριζεσαι αραγε τετοιες περιπτωσεις;

[famas]

Σε αυτη τη περιπτωση, δεδομενου οτι εχουμε σπαταλη "προσωπικου κεφαλαιου" προσπαθω τουλαχιστον να φανει στον ενδιαφερομενο οτι οντως εγινε προσωπικη παρεμβαση απο τη δικη μου πλευρα. 

Το να μεσολαβησω για παραδειγμα εκμεταλευομενος τη θεση μου για ενα περιστατικο υγειας, το οποιο δεν ξερουμε τι καταληξη θα εχει, σημαινει πρωτα απο ολα εξηγηση στον "αιτουντα" οτι θα κανω αυτο που ζηταει αλλα δεν μπορω να επιβαλλω να γινει κατι οπως το θελει.

[lector]

Στις 22/9/2023 στις 11:37 ΠΜ, mindreader είπε

'παιδι μου, δεν εισαι υποχρεωμενος εσυ να χρηματοδοτεις τις μπιζνες του καθενος'!

Σοβαρα ειπωθηκε αυτη η ατακα απο παπα...;;;

Στις 22/9/2023 στις 2:46 ΜΜ, famas είπε

Έχω μια βασική αρχή για τέτοια θέματα:

Αν το όφελος στον τρίτο που θα προκύψει από δική μου παρέμβαση επιφέρει αμελητέα επιβάρυνση σε μένα  ή η επιβάρυνση είναι σαφώς μικρότερη του οφέλους, ναι, θα το κάνω. Φυσικά, το θέμα είναι ο βαθμός τον οποίο δέχεσαι εσύ να "ζημιωθείς" για να ωφεληθεί ο άλλος. " Ζημία" θα μπορούσε να είναι το να εξυπηρετήσεις έναν συνάδελφο στη δουλειά πηγαίνοντας τον σπίτι με αποτέλεσμα την ώρα που θα φτάσεις στο δικό σου σπίτι να μην υπάρχει θέση πάρκινγκ ούτε για δείγμα και να κάνεις γύρους για παράδειγμα..

Εγω συμφωνω με αυτη τη λογικη και την επεκτεινω λεγοντας οτι οι δικες μας βοηθητικες ενεργειες προς τριτους συχνα προκαλουν και οφελος σε εμας τους ιδιους, το οποιο προκυπτει απο την ικανοποιηση οτι παρειχαμε τη βοηθεια μας. 

[filipprin]

Γυναικα και παιδια έχεις φιλαρακι????.Διοτι για να έχεις χρονο για τέτοιους προβληματισμούς δεν έχεις .Οτι και να πεις εσυ.Μάλλον το προβλημα ειναι οτι έχεις πολυ ελευθερο χρονο στη ζωη σου......

Επεξ/σία 23 Σεπτεμβρίου 2023 από filipprin

[sdikr]

44 minutes ago, filipprin said:

Γυναικα και παιδια έχεις φιλαρακι????.Διοτι για να έχεις χρονο για τέτοιους προβληματισμούς δεν έχεις .Οτι και να πεις εσυ.Μάλλον το προβλημα ειναι οτι έχεις πολυ ελευθερο χρονο στη ζωη σου......

Δικαιολογίες που λες στον εαυτό σου,  δεν είναι κακό, αρκετοί το κάνουν,  άλλοι λένε δούλευα πολλές ώρες,  άλλοι μιλάνε για τον ανάδρομο Ερμή.

 

 

[filipprin]

Τι να δικαιολογήσω δηλαδη......Για πες??Οτι με τοσο τρεξιμο ολη μερα δουλεια και παιδια ο μοναδικο ελεύθερος χρόνος για αυτοβελτιωση ειναι τα 5 λεπτα πριν με παρει ο υπνος.Απο αρχαιοτάτων χρόνων τέτοιους στοχασμούς ειχαν μονο η ερημίτες.....Και δεν το λεω για να κορόιδεψο τον ανθρωπω αλλα για να επισημάνω την σταση ζωης του.

Επισείς καλο ειναι να μην απανατας για αλλον σε κατι που δεν ξέρεις κιολας.

14 λεπτά πριν, sdikr είπε

Δικαιολογίες που λες στον εαυτό σου,

 

Επεξ/σία 23 Σεπτεμβρίου 2023 από filipprin

[sdikr]

16 minutes ago, filipprin said:

Τι να δικαιολογήσω δηλαδη......Για πες??Οτι με τοσο τρεξιμο ολη μερα δουλεια και παιδια ο μοναδικο ελεύθερος χρόνος για αυτοβελτιωση ειναι τα 5 λεπτα πριν με παρει ο υπνος.Απο αρχαιοτάτων χρόνων τέτοιους στοχασμούς ειχαν μονο η ερημίτες.....Και δεν το λεω για να κορόιδεψο τον ανθρωπω αλλα για να επισημάνω την σταση ζωης του.

Επισείς καλο ειναι να μην απανατας για αλλον σε κατι που δεν ξέρεις κιολας.

 

Επιμένω δικαιολογίες,  κάποιος επιλέγει να ξοδέψει τον ελεύθερο χρόνο του για να βγεί έξω στο μπαράκι,  άλλος να ξεκουραστεί, άλλος για αυτοβελτίωση και άλλα πολλά.

Το να λες δεν έχεις παιδιά και δεν είσαι παντρεμένος χωρίς να τον ξέρεις τον άλλος πως το βλέπεις εσυ;

Αν πραγματικά έχεις μόνο 5 λεπτά ελευθέρα την ημέρα, κάτι  δεν πάει καλά αλλά εκεί ναι μπορείς να το έχεις σαν δικαιολογία.

 

[filipprin]

Καταλαβα μην επιμένεις αλλο.....................

[Xvipes]