A harmless man is not a good man. A good man is a very, very dangerous man who has that under voluntary control (γνώμες; )

[maparios]

Καλησπέρα σε όλους παιδιά,

τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί πολλά περιστατικά στη ζωη μου ευχαριστα και δυσάρεστα , και έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Jordan Peterson ''12 rules of life'' και εγραφε σε ενα σημειο:

A harmless man is not a good man. A good man is a very, very dangerous man who has that under voluntary control.

εσεις τι άποψη έχετε για το συγκεκριμένο αποφθεγματικό;

 

ουσιαστικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις, πχ να μπορείς να εχεις τη δυναμη να αντεξεις τον θάνατο ενός συγγενή, ένα χωρισμό , ενα πρόβλημα υγείας κλπ.

 

προσωπικά η γνώμη μου είναι πως ο κόσμος (δεν αναφέρομαι προφανως στην Ελλάδα μόνο) έχει ''αποδυναμωθεί'' με την μάστιγα της κατάθλιψης να είναι παρούσα σε έντονο βαθμό τα τελευταία χρόνια.. οποιον γνωρισω μου λεει οτι πηγαινει σε ψυχολογο, αλλοι λενε δε κοιμουνται χωρίς φαρμακα, αλλοι οτι δεν μπορουν αν εχουν φυσιολογικη ζωη χωρις φαρμακα κλπ. και εχω το εξης ερώτημα, πως ξεκίνησε όλο αυτό; τι πυροδότησε ολη αυτη την αρνητική ψυχολογία σε όλο το κόσμο; προφανώς είναι ο covid ένα τεράστιο μέρος της ευθύνης, αλλα μήπως και εμείς ( ο κόσμος) έχουμε ευθύνη που είμαστε υπερβολικά μαλθακοί; προφανως δε θελω να κανουμε ψυχολογικη ανάλυση, αλλα ας πει ο καθένας τη γνωμη του θελω να δω τι σκεφτεται ο κόσμος. δε θεωρω ταμπου τον ψυχολογο, εχω παει πριν αρκετα χρονια , αλλα βλεπω πλεον τα πραγματα πολυ διαφορετικά και ισως με ελειψη συναισθήματος πολλές φορές οποτε δεν μπορώ να έχω και τη σωστή κριτική.

πολύ θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας.

 

(θερμη παράκληση,αν ειναι να γράψετε καποιο τρολ σχόλιο και να χαλάσετε το θέμα μην το κάνετε, το ανοιγω καθαρά για να γράψει ο κόσμος πως αισθάνεται για ολο αυτό που ζουμε οσο γενικευμένο και αν ακούγετε,αν γράφετε τρολ σχολια θα κανω μονος μου αίτηση στους mods να το κλείσουν. δειξτε λίγο σεβασμο στη κοινότητα και μη ρίχνετε το επίπεδο)

[sdikr]

Δηλαδή δεν έχεις γνωστούς που δεν θέλουν ψυχολόγο, φάρμακα κλπ;

Το ότι σίγουρα τα πράγματα είναι πιο χάλια αν θέλεις σε σχέση με παλιότερα, ναι ισχύει,  αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση απο το όλοι με φάρμακα και ψυχολόγους

Να τολμήσω να πω μήπως να ψάξεις για νέες παρέες;

[4saken]

Σταματησα να διαβαζω στο Peterson

[Narayan]

Το συγκεκριμένο απόφθεγμα είναι άκρως επίκαιρο, καθότι την παρούσα περίοδο προωθείται μέσα από τα σόσιαλ αλλά και από τα ΜΜΕ πως δεν είναι κακό οι άνδρες να είναι αδύναμοι (σωματικά και συναισθηματικά), και πως μπορούν να είναι περήφανοι για αυτό.

Δεν είναι κακό κατ'εμέ να είναι κάποιος αδύνατος, κακό είναι να παραμένει αδύνατος αν είναι μέσα στις δυνατότητές του να γίνει δυνατότερος και καλύτερος. Οι δύσκολες περίοδοι της ζωής μας μπορούν να διαμορφώσουν δυνατούς χαρακτήρες, να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, αλλά δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας κυριεύουν ούτε να μας αποδυναμώσουν ψυχολογικά. Υπάρχει ένα soft skill που ονομάζεται resilience και περιγράφει ακριβώς αυτή την ικανότητα του ανθρώπου, κατά τη γνώμη μου όλοι οι άνδρες πρέπει να είναι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό resilient για να ανταποκριθούν στον ρόλο τους ως ηγέτες οικογένειας ή στη δουλειά τους.

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, maparios είπε

[...]

A harmless man is not a good man. A good man is a very, very dangerous man who has that under voluntary control.

εσεις τι άποψη έχετε για το συγκεκριμένο αποφθεγματικό;

ουσιαστικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις, πχ να μπορείς να εχεις τη δυναμη να αντεξεις τον θάνατο ενός συγγενή, ένα χωρισμό , ενα πρόβλημα υγείας κλπ.

Η γνώμη μου είναι ότι ο οποιοσδήποτε νομίζει πως βγάζει ένα αποφθεγματικό. 😝

Ουσιαστικά, δεν υπάρχει άνθρωπος στην πλάση που να μη μπορεί να γίνει κι επικίνδυνος - υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Κατά τ' άλλα, ναι, δεν λέμε κάτι καινούριο, είναι επόμενο πως καλός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει καλό και συγχρόνως προσπαθεί να μη βλάπτει τον άλλον. Καίτοι στην ιστορία κάποιου, θα βρεθούμε αναπόφευκτα ως το άτομο που τον πλήγωσε ή οτιδήποτε άλλο. 

Τώρα, για το εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στις περιπτώσεις που αναφέρεις... Δεν ξέρω. Δεν το νομίζω. Έχει να κάνει κυρίως με το πόσο έχει δουλέψει μέσα του ο άλλος, ώστε να 'χει άμυνες, τρόπους ν' ανακάμπτει από δύσκολες φάσεις κλπ. Που αυτά έρχονται με την εμπειρία και τις σφαλιάρες τής ζωής. Δεν κολλάει εδώ το πόσο κωλόπαιδο είναι ο άλλος, για να το θέσω έτσι. Ίσως μόνο στο κατά πόσο αναίσθητος είναι (υπό την έννοια αναίσθητο γομάρι), αλλά, και πάλι, δεν τον κατατάσσω στη κατηγορία τού αποφθέγματος, τουλάχιστον όχι στο δικό μου μυαλό.

 

προσωπικά η γνώμη μου είναι πως ο κόσμος (δεν αναφέρομαι προφανως στην Ελλάδα μόνο) έχει ''αποδυναμωθεί'' με την μάστιγα της κατάθλιψης να είναι παρούσα σε έντονο βαθμό τα τελευταία χρόνια.. οποιον γνωρισω μου λεει οτι πηγαινει σε ψυχολογο, αλλοι λενε δε κοιμουνται χωρίς φαρμακα, αλλοι οτι δεν μπορουν αν εχουν φυσιολογικη ζωη χωρις φαρμακα κλπ. και εχω το εξης ερώτημα, πως ξεκίνησε όλο αυτό; τι πυροδότησε ολη αυτη την αρνητική ψυχολογία σε όλο το κόσμο; προφανώς είναι ο covid ένα τεράστιο μέρος της ευθύνης, αλλα μήπως και εμείς ( ο κόσμος) έχουμε ευθύνη που είμαστε υπερβολικά μαλθακοί; προφανως δε θελω να κανουμε ψυχολογικη ανάλυση, αλλα ας πει ο καθένας τη γνωμη του θελω να δω τι σκεφτεται ο κόσμος. δε θεωρω ταμπου τον ψυχολογο, εχω παει πριν αρκετα χρονια , αλλα βλεπω πλεον τα πραγματα πολυ διαφορετικά και ισως με ελειψη συναισθήματος πολλές φορές οποτε δεν μπορώ να έχω και τη σωστή κριτική.

πολύ θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας.

Η αντίθεση με τους νέους και τους παλιούς είναι ότι οι τελευταίοι αντιμετώπισαν πολλά για να επιβιώσουν, ενώ οι νέοι βρεθήκαμε σε ευνοϊκότερες συνθήκες απ' τους γονείς μας που είπαν "θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, για να μην περάσουν τα παιδιά μου τα ίδια". Όταν τα έχεις όλα έτοιμα και ζεις σε ένα συννεφάκι, αφού δεν καλέστηκες ν' αγωνιστείς, να βιώσεις δυσκολίες κλπ κλπ) είναι επόμενο ότι δεν έχεις γανωθεί, οπότε καταντάς αδύναμος χαρακτήρας. Αν κι έχει να κάνει πάλι με το άτομο. Βέβαια, το θέμα αυτό είναι πολυπαραγοντικό. Δεν μπορούμε να πούμε ότι φταίει ένα πράγμα, ενώ είναι ένα συνονθύλευμα αιτιών. Αιτία μπορεί να είναι το ότι κάποιος καλέστηκε να βιώσει πάρα πολλά από μικρή ηλικία, αιτία μπορεί να είναι ότι κάποιος προσπαθεί και προσπαθεί αλλά δεν βγαίνει στο φως... Αιτία μπορεί να είναι και το trend των social, που ο καθένας βγαίνει και πλασάρει το ωραιοποιημένο φαίνεσθαι και πέφτει σύγκριση με αυτό που ζούμε εμείς. Είναι 1002. 

[...]

Η απάντησή μου με τα κόκκινα.

Επεξ/σία 4 Μαΐου 2023 από Mrs. Hyde

[maparios]

1 ώρα πριν, sdikr είπε

Δηλαδή δεν έχεις γνωστούς που δεν θέλουν ψυχολόγο, φάρμακα κλπ;

Το ότι σίγουρα τα πράγματα είναι πιο χάλια αν θέλεις σε σχέση με παλιότερα, ναι ισχύει,  αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση απο το όλοι με φάρμακα και ψυχολόγους

Να τολμήσω να πω μήπως να ψάξεις για νέες παρέες;

Δε το εννοούσα έτσι, απλά έχουν αυξηθεί τα περιστατικά που ακούω, ίσως προ υπήρχαν απλά τώρα ο κόσμος εκφράζεται πιο άνετα; δε γνωρίζω την απάντηση 

[dbrillis]

1 ώρα πριν, maparios είπε

Δε το εννοούσα έτσι, απλά έχουν αυξηθεί τα περιστατικά που ακούω, ίσως προ υπήρχαν απλά τώρα ο κόσμος εκφράζεται πιο άνετα; δε γνωρίζω την απάντηση 

Ναι γιατί παλιά αν ήσουν γυναίκα καθόσουν σπίτι και αν είχες κατάθλιψη το φάρμακο ήταν ξύλο.

Ενα παράδειγμα έφερα. 

Όρισε το παλιά, πες μας τι συγκρίνουμε; 

Τέλος αυτό που λέει ο πανταχού παρών Πετερσον είναι ότι πρέπει να είσαι έτοιμος για τα πάντα (να κάνεις κακό, να παίξεις ξύλο, κτλ κτλ) ΑΛΛΑ να εχεις το έλεγχο και να μην το κάνεις. 

[sdikr]

2 ώρες πριν, maparios είπε

Δε το εννοούσα έτσι, απλά έχουν αυξηθεί τα περιστατικά που ακούω, ίσως προ υπήρχαν απλά τώρα ο κόσμος εκφράζεται πιο άνετα; δε γνωρίζω την απάντηση 

Το ότι στην σημερινή μέρα είναι πιο εύκολο κάποιος να αποδεχθεί το να πάει ψυχολόγο θα έλεγα πως ισχύει,  δεν είναι τόσο ταμπου όσο ήταν πριν.

ή και καταλαβαίνει πως θα του κάνει καλό αντί να το κρατήσει μέσα του και μετά να ξεσπάσει κάπου άλλου.

 

 

[tasoe]

10 ώρες πριν, maparios είπε

A harmless man is not a good man. A good man is a very, very dangerous man who has that under voluntary control.

εσεις τι άποψη έχετε για το συγκεκριμένο αποφθεγματικό;

 

προσωπικά η γνώμη μου είναι πως ο κόσμος (δεν αναφέρομαι προφανως στην Ελλάδα μόνο) έχει ''αποδυναμωθεί'' με την μάστιγα της κατάθλιψης να είναι παρούσα σε έντονο βαθμό τα τελευταία χρόνια.. οποιον γνωρισω μου λεει οτι πηγαινει σε ψυχολογο, αλλοι λενε δε κοιμουνται χωρίς φαρμακα, αλλοι οτι δεν μπορουν αν εχουν φυσιολογικη ζωη χωρις φαρμακα κλπ. και εχω το εξης ερώτημα, πως ξεκίνησε όλο αυτό;

πολύ θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας.

Τα δύο θέματα που αναφέρεις δεν έχουν κάποια (προφανή) συσχέτιση.

Το απόφθεγμα του Peterson νομίζω ότι ερμηνεύεται ως εξής: αν ένας άνθρωπος δεν έχει πειράξει ποτέ του κανέναν επειδή είναι κακομοιράκος, by default τον θεωρούμε καλό άνθρωπο αλλά δεν ξέρουμε τι θα έκανε αν είχε λίγη εξουσία στα χέρια του με την οποία θα μπορούσε να προκαλέσει harm. Ενώ πχ ένας σε θέση εξουσίας που αποδεδειγμένα δεν την έχει καταχραστεί εις βάρος συνανθρώπων του, μπορούμε να πούμε ότι είναι καλός άνθρωπος.

 

Για το άλλο που λες θα πω τη γνώμη μου. Δεν υπάρχει μάστιγα της κατάθλιψης αλλά μάστιγα της κακομοιριάς και της γκρίνιας. Όλη προκαλείται από το αίσθημα "μου φταίνε οι άλλοι". Φταίει το μνημόνιο που δεν έχω λεφτά για σουβλάκια, φταίει η γκόμενα που δε γύρισε να με κοιτάξει, φταίει το αφεντικό που δε με προσέλαβε επειδή είμαι χοντρή, κλπ κλπ. Υπάρχει μια ολοκληρωτική αποποίηση ευθύνης για τα πράγματα που επιδρούν πάνω μας, βγάζουμε την ουρά μας απ' έξω και δεν κοιτάμε στον καθρέπτη ποτέ. Εγωκεντρική προσέγγιση αλλά και εντελώς παθητική, δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις, μόνο αποδίδουμε ευθύνες. Όταν λοιπόν βλέπεις ότι τα πάντα σε κυνηγάνε και ότι δε βρίσκεις στον ήλιο μοίρα ενώ βλέπεις τους γύρω σου να είναι ευτυχισμένοι φτάνεις συνήθως στο εξής συμπέρασμα. Όχι ότι είσαι κακομοίρης-ανίκανος-πουθενάς αλλά ότι έχεις κάποια εγγενή αδυναμία σε ψυχολογικό επίπεδο για αυτό και καταφεύγεις στη λύση του ψυχολόγου.

Οι 3 επαφές μου με άτομα (ένας κοντινός συγγενής και δύο φίλοι) που έχουν επισκεφτεί για καιρό ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή είναι σχεδόν πανομοιότυπες. Πριν ήταν άτομα μες στη γκρίνια και μετά έγιναν ακόμα χειρότεροι μαζί με μία υπερβολική δόση εγωισμού. Διεκδικούν πάντα το δίκιο που (νομίζουν ότι) έχουν, δίνουν αυτοκαταστροφικές συμβουλές στους άλλους, του τύπου "μην αφήνεις κανέναν να σου μιλάει έτσι", "δεν σου αξίζει αυτή, είσαι για κάτι καλύτερο" κλπ κλπ. Δεν είναι ευχάριστοι να είσαι κοντά τους, με το παραμικρό βρίσκονται απέναντί σου σε μια κουβέντα από το πουθενά, αν υποψιαστούν ότι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το να πάει κάποιος σε ψυχολόγο είναι το απόλυτο δείγμα ότι δεν είναι κύριος του εαυτού του. "Get mad you son of a bitches" που χε πει κάποτε και ο Alec Baldwin. Αναλάβετε την ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη της κατάστασής σας και βελτιώστε τη. Ένα βήμα τη φορά. Δε λέω ότι ΚΑΙ αυτό δεν είναι εγωκεντρικό. Είναι και πρέπει να είναι, αλλά δεν είναι παθητικό.