Ζωή μετά το διαζυγιο

[g_f]

 

Καλησπέρα σας. Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα ενεργός στο φόρουμ, είμαι ομως απο αυτούς που το παρακολουθούσαν αρκετά χωρίς να συμμετέχουν ιδιαίτερα στις συζητήσεις. Διαβεβαιώ λοιπόν οτι δεν πρόκειται για θέμα Παρασκευής (άλλωστε είναι Τετάρτη 😛). Γράφω προσπαθώντας να βάλω τάξη στις σκέψεις μου και αναζητώντας ιδέες και προτάσεις.

Είμαι λοιπόν 43 ετών, διαζευγμενος πατέρας ενός 7χρονου παιδιού. Το διαζύγιο προέκυψε πριν απο ένα χρόνο περίπου ως αποτέλεσμα χρόνιας φθοράς. Τους πρώτους μήνες αυτού του τελευταίου χρόνου τους ξόδεψα προσπαθώντας να πατήσω στα πόδια μου, να στήσω ένα νέο αξιοπρεπές σπίτι για εμένα και το παιδί ( η συμφωνία είναι συνεπιμέλεια και ίσος χρόνος) και κυρίως ξόδεψα πολύ χρόνο και ενέργεια ώστε να είμαι δίπλα στο παιδί με κάθε τρόπο. Απο το να συνηθίσει την νέα κατάσταση, να χτίσω εκ νέου την σχέση μου μαζί του, να βρώ νέες δραστηριότητες για εμάς κλπ.

Νιώθωντας πλέον πιο άνετα στην ιδέα οτι το παιδί είναι μια χαρά, νιώθω τους τελευταίους μήνες την ανάγκη να αρχίσω να κάνω πράγματα για εμένα και να αρχίσω να περνάω και εγώ καλά.  Το πρόβλημα είναι οτι ο κύκλος μου είναι αρκετά στενός, στην πλειονότητά τους παντρεμένοι με παιδιά και λογικά σε άλλη φάση ζωής. Επαγγελματικά είμαι κατά κάποιο τρόπο "εγκλωβισμένος". Έχω μια επιχείρηση, και κάνω μια δουλειά η οποία δεν με γεμίζει με τπτ, απο την άλλη όμως αποφέρει ένα αρκετά σεβαστό εισόδημα, το οποίο δεν έχω δυνατότητα να "παρατήσω" προκειμένου να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Το σημαντικό στην δουλειά μου όμως όσον αφορά τον προβληματισμό μου είναι οτι δεν έχω την δυνατότητα μέσω αυτής να κοινωνικοποιηθώ. Έχω δοκιμάσει και το γυμναστήριο ( το οποίο σαφώς χρειάζομαι και για λόγους υγείας) αλλά η φάση ειναι πάμε,  γυμναζομαστε, φεύγουμε .

Δεν είναι οτι δεν είμαι κοινωνικός ως άνθρωπος.  Απλά είμαι απο αυτούς που χρειάζονται χρόνο. Για παράδειγμα μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πιάσω ψιλή κουβέντα με αυτόν που είναι στο διπλανό όργανο, αλλά και να την διατηρήσω αν τυχόν μου την πιάσει αυτός.  Μέσα σε όλα είμαι και ντροπαλός οπότε αποφεύγω την εύκολη λύση καποιας σχολής χορού.  Να διευκρινίσω οτι, για τώρα  δεν με απασχολεί το ενδεχόμενο κάποιας γνωριμίας ερωτικού περιεχομένου οπότε νομίζω οτι αποφεύγω πχ την σχολή χορού και για αυτό τον λόγο ( στο μυαλό μου ισως λανθασμένα θεωρώ οτι η πλειονότητα των ανδρών κυρίως πάει για να βρει σχέση ).

Έγραψα λοιπόν όλα τα παραπάνω προσπαθώντας να με περιγράψω και στη συνέχεια να ρωτήσω όσους έχουν αναλογη εμπειρία (ή και όχι) πως θα μπορούσα να επεκτείνω τον κύκλο μου... δυστυχώς ο υφιστάμενος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επέκταση.  Κάποιο χόμπι ίσως υποθέτω, αλλά τι? Δεν μπορώ να σκεφτώ τπτ πλην των συνηθισμένων, αλλά ακόμα και αν επιλέξω καποιο..τι κάνω...πάω σε φάση...γεια σας ήρθα? 

Τέλος διαπιστώνω οτι ενώ μεχρι πρόσφατα ένιωθα μια χαρά και οτι ηταν η σωστή επιλογή το διαζύγιο , πλέον μπορώ να πω οτι νιώθω άσχημα που φτάσαμε ως εδώ με την πρώην.  Δυστυχώς πλέον καταλάγιασε ο θυμός , και έχουμε ήρεμη σχέση (πάντα είχαμε). Επισκέπτομαι και ψυχολόγο αλλα φοβάμαι οτι δεν με έχει βοηθήσει όσο θα έπρεπε η θα ήθελα εδώ και ένα χρόνο περίπου. Η εύκολη λυση είναι να βρεθεί άλλος αλλά εχουν ειπωθεί τοσα πολλά που νιωθω πως είναι δύσκολο να αρχίσεις απο την αρχή.  Η ερώτηση αφορά οσους εχουν περάσει αντίστοιχο στάδιο. Να αναμένω οτι ειναι φυσιολογικό και οτι είναι ακόμα ενα στάδιο της διαδικασίας? 

Αυτά για τώρα και ελπίζω να μην είναι χαοτικός ο τρόπος γραφής μου.

 

Επεξ/σία 3 Μαΐου 2023 από g_f

[dbrillis]

Καλησπερα φιλε. 
Μην απογοητευεσαι και μην βιαστεις να κανεις κατι αν δεν το νιωθεις. Τωρα για να επεκτεινεις τον κυκλο σου, η λυση ειναι πολυ απλη, σχολη χορου (σαλσα, ρουμπα, τσατσα, μπατσατα). Μη ντρεπεσαι και μη νιωθεις αγγουρι, δεν ειναι τιποτα το να μαθεις να χορευεις, αρκει να εισαι κουλ με τον εαυτο σου και να πηγαινεις στα παρτυ.
Στις σχολες χορου εχει κυριες στην ηλικια μας και πολλες φορες στην ιδια φαση με εσενα. Οπως βλεπεις δεν αναφερω καν τις 20χρονες   .
Δεν προκειται να μπλεξεις με καποια αν δεν θες, αλλα κοινωνικα θα παρεις ανασσα, θα βρεις κατι κοινο και εκτος του χορου.

Και ναι, η φαση ειναι, γεια σας, ηρθα να μαθω χορο. Παρακαλανε για καβαλιερους οι σχολες.

Υ.Γ. Αντε και να να κανω το σχολιο μου πιο ολοκληρωμενο, σκεψου το ενδεχομενο να κανεις 5-6 μηνες επισκεψη σε ψυχολογο, ειδικα αν δεν εχεις παει ποτε. 

Επεξ/σία 3 Μαΐου 2023 από dbrillis

[phanispal]

«Ωραίο» θέμα, γιατί πολύς κόσμος είναι ή αναμένει να είναι σε παρόμοια φάση στο μέλλον (τα εισαγωγικά μπήκαν προφανώς επειδή δεν είναι ωραία όλη αυτή η φάση, απλά κοιτάς μπροστά για κάτι καλύτερο).

Αν δινόταν βάση και στο πώς διαχειρίζεσαι τα παιδιά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον νομίζω.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Λες ότι έχεις δική σου επιχείρηση. Πόσο ελεύθερο χρόνο έχεις και τι ώρες/μέρες συνήθως;

[Snoob]

Η δική μου συμβουλή θα ήταν να μην κάνεις κάτι με πρώτο κριτήριο να γνωρίσεις κόσμο.

Να κάνεις κάτι επειδή σου αρέσει ήδη ή σε ενδιαφέρει γνήσια να το δοκιμάσεις (με ενδεχόμενο να μη σου αρέσει, τελικά, αλλά με ειλικρινή διάθεση να δεις τι παίζει). Κι ό,τι προκύψει.

Πάντως, όχι ειδικά για να γνωρίσεις κόσμο.

Φίλη μου άρχισε τις ορειβασίες/πεζοπορίες με ακριβώς αυτό το σκεπτικό, να γνωρίσει κάποιον. Και πράγματι γνώρισε. Μόνο που η αφετηρία ήταν σαθρή, δεν πήγαινε στα βουνά γιατί της άρεσε. Κι έτσι, αυτό που αρχικά τους έφερε κοντά, τελικά οδήγησε σε ρήξη τη σχέση τους, γιατί ο άνθρωπος ήταν γνήσια φίλος της ορειβασίας/πεζοπορίας, ενώ εκείνη αγκομαχούσε, της κακοφαίνονταν οι συχνές εκδρομές τα σ/κ (ο άνθρωπος κατέληξε να πηγαίνει μόνος του) και τελικά έπεσε η αυλαία.

[g_f]

23 minutes ago, dbrillis said:

Καλησπερα φιλε. 
Μην απογοητευεσαι και μην βιαστεις να κανεις κατι αν δεν το νιωθεις. Τωρα για να επεκτεινεις τον κυκλο σου, η λυση ειναι πολυ απλη, σχολη χορου (σαλσα, ρουμπα, τσατσα, μπατσατα). Μη ντρεπεσαι και μη νιωθεις αγγουρι, δεν ειναι τιποτα το να μαθεις να χορευεις, αρκει να εισαι κουλ με τον εαυτο σου και να πηγαινεις στα παρτυ.
Στις σχολες χορου εχει κυριες στην ηλικια μας και πολλες φορες στην ιδια φαση με εσενα. Οπως βλεπεις δεν αναφερω καν τις 20χρονες   .

Και ναι, η φαση ειναι, γεια σας, ηρθα να μαθω χορο. Παρακαλανε για καβαλιερους οι σχολες.

Να πω την αλήθεια οτι για ελληνικούς σκεφτόμουν που εχω μια σχετική εμπειρία απο οταν ήμουν μικρός.  Τα δε πάρτι είναι ακριβώς οτι θα απέφευγα αν ηταν να παω μόνος ακριβώς λόγω του οτι δεν είμαι καλός στην κουβεντούλα. Δεν μου είναι εύκολο να την ξεκινήσω. 

20 minutes ago, phanispal said:

«Ωραίο» θέμα, γιατί πολύς κόσμος είναι ή αναμένει να είναι σε παρόμοια φάση στο μέλλον (τα εισαγωγικά μπήκαν προφανώς επειδή δεν είναι ωραία όλη αυτή η φάση, απλά κοιτάς μπροστά για κάτι καλύτερο).

Αν δινόταν βάση και στο πώς διαχειρίζεσαι τα παιδιά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον νομίζω.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Λες ότι έχεις δική σου επιχείρηση. Πόσο ελεύθερο χρόνο έχεις και τι ώρες/μέρες συνήθως;

Ο χρόνος με το παιδί ειναι ακριβώς μοιρασμένος. Μένουμε και πολύ κοντά.  Όσον αφορά την επιχείρηση εγω ορίζω το ωράριο.  Γενικά απογεύματα και βραδια οταν δεν εχω το παιδί τα εχω ελεύθερα. Όσον αφορά την διαχείριση του παιδιού είναι περίεργο αυτό που θα πω αλλά νιώθω πως έχουμε πολύ καλύτερη σχέση μετά το διαζύγιο παρά πριν.  Γενικά είναι δύσκολο παιδί,  δεν κάθεται στιγμή να παίξει η να ασχοληθεί με κάτι  του και δυστυχώς δεν έχει φίλους.  Ειναι κατι που το δουλεύουμε και εγώ και η μαμά του. Η γενική ιδέα όμως ειναι να κάνουμε πράγματα που ευχαριστούν και τους δυο μας. Ειτε αυτό είναι μαγείρεμα,  είτε επιτραπέζιο είτε εξωτερική δραστηριότητα.

16 minutes ago, Snoob said:

Η δική μου συμβουλή θα ήταν να μην κάνεις κάτι με πρώτο κριτήριο να γνωρίσεις κόσμο.

Να κάνεις κάτι επειδή σου αρέσει ήδη ή σε ενδιαφέρει γνήσια να το δοκιμάσεις (με ενδεχόμενο να μη σου αρέσει, τελικά, αλλά με ειλικρινή διάθεση να δεις τι παίζει). Κι ό,τι προκύψει.

Πάντως, όχι ειδικά για να γνωρίσεις κόσμο.

Φίλη μου άρχισε τις ορειβασίες/πεζοπορίες με ακριβώς αυτό το σκεπτικό, να γνωρίσει κάποιον. Και πράγματι γνώρισε. Μόνο που η αφετηρία ήταν σαθρή, δεν πήγαινε στα βουνά γιατί της άρεσε. Κι έτσι, αυτό που αρχικά τους έφερε κοντά, τελικά οδήγησε σε ρήξη τη σχέση τους, γιατί ο άνθρωπος ήταν γνήσια φίλος της ορειβασίας/πεζοπορίας, ενώ εκείνη αγκομαχούσε, της κακοφαίνονταν οι συχνές εκδρομές τα σ/κ (ο άνθρωπος κατέληξε να πηγαίνει μόνος του) και τελικά έπεσε η αυλαία.

Καταλαβαίνω και το βρίσκω απολύτως λογικό.  Απλά πιάνω τον εαυτό μου να ψάχνω διάφόρων ειδών δραστηριότητες και καμία να μην με ιντριγκαρει ιδιαίτερα ή οσες μου φαίνονται ενδιαφέρουσες να στοιχίζουν αρκετά  . Ισως να ψάχνω και με λάθος τρόπο βέβαια...δεν ξέρω. Και δυστυχώς αυτά που μου αρέσουν είναι συνήθως μοναχικά.

Επεξ/σία 3 Μαΐου 2023 από g_f

[phanispal]

4 λεπτά πριν, Snoob είπε

Κι έτσι, αυτό που αρχικά τους έφερε κοντά, τελικά οδήγησε σε ρήξη τη σχέση τους

Δε νομίζω πως αυτό ήταν που οδήγησε σε ρήξη τη σχέση τους, προφανώς θα είχαν «βαθύτερες» διαφορές.

Ακόμα κι αν εκείνος ήταν ακραία δοσμένος σε αυτό και έλειπε κάθε Σαββατοκύριακο τι σημαίνει, ότι η άλλη πρέπει να τον ακολουθεί πάντα και παντού για να παραμείνουν μαζί;

Όπως και να 'χει, το να πας 2-3 ώρες τη βδομάδα σε μια σχολή χορού ας πούμε νομίζω είναι πολύ διαφορετικό από τις εκδρομές, και να μην ακολουθεί πλέον η άλλη πας και μόνος σου δηλαδή.

[dbrillis]

6 λεπτά πριν, g_f είπε

Να πω την αλήθεια οτι για ελληνικούς σκεφτόμουν που εχω μια σχετική εμπειρία απο οταν ήμουν μικρός.  Τα δε πάρτι είναι ακριβώς οτι θα απέφευγα αν ηταν να παω μόνος. 

Ειμαι χωρισμενος και παντρεμενος ξανα. Κανω χορο (εκανα, δεν κανω πλεον στην ξενιτια) πριν παντρευτω την πρωτη μου γυναικα. Καμια απο τις συζυγους δεν την γνωρισα στο χορο, ουτε εκανα ποτέ κατι με καποια συμμαθητρια μου. Η ολη φαση ομως, που στα παρτυ πατε ομαδικως σαν σχολη, ειδικα στην αρχη, ειναι πολυ ωραια, εχει πιο πολυ κουβεντα παρα χορο, οπως επισης το οτι κανεις κατι που βλεπεις σταδιακη βελτιωση. Πολλοι απο τους μαθητες στο χορο δεν εχουν το χορο σαν το ενα και μοναδικο τους παθος αλλα σαν τροπο του να κανουν κατι κοινωνικο, ναι, υπαρχουν και αυτοι/αυτες που πανε χορο για να δειχτουν ή να την πεσουν σε δεκα κοπελες/αντρες αλλα αν δεν σε απασχολει τι κανουν οι αλλοι, δεν θα εχεις προβλημα. Πολυ συχνα, καποιοι που εγιναν ταιρι μεσα απο το χορο σταματησαν να πηγαινουν χορο μιας και κανενος απο τους δυο δεν ηταν ο χορος η μια και μοναδικη τους αγαπη (Λιλα, με φωνη Μανθου Φουστανου).

Ενω συμφωνω με τον @Snoob θεωρω οτι πλεον στα 43 σου με ενα παιδι δεν εισαι σε φαση που δεν καταλαβαινεις τι σου γινετε. 

[EvilEyes]

Θα πω και εγώ τη γνώμη μου, σαν παντρεμένος με ένα παιδί. Πέρυσι υπήρξε μία κατάσταση που με εφτασε πολύ κοντά στο χωρισμό, αλλά τελικά αποφάσισα να μη κάνω μία τέτοια κίνηση γιατί δεν ήθελα το παιδί μου να βιώσει μία τέτοια κατάσταση. Ευτυχώς μέχρι στιγμής τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά μέχρι στιγμής.
Τώρα στο δια ταύτα. Θα σε συμβούλευα να μην επιδιώκεις να βρεις ασχολία μόνο και μόνο για να γνωρίσεις κόσμο, γιατί δε νομίζω να δουλέψει. Ότι είναι πιστεύω θα έρθει από μόνο του και εκεί που δεν το περιμένεις.

Αν έχεις ελεύθερο χρόνο, θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να μαθαίνεις κάποιο όργανο. Η μουσική γαληνεύει το μυαλό και τη θεωρώ τη παγκόσμια γλώσσα. Εγώ έτσι έκανα αλλά δυστυχώς στη πορεία ο ελεύθερός μου χρόνος ήταν εξαιρετικά περιορισμένος λόγω δουλειάς που κατάντησα να έχω δύο κιθάρες να κάθονται. Θέλω κάποια στιγμή να επανέλθω όμως.

[g_f]

8 minutes ago, EvilEyes said:

Τώρα στο δια ταύτα. Θα σε συμβούλευα να μην επιδιώκεις να βρεις ασχολία μόνο και μόνο για να γνωρίσεις κόσμο, γιατί δε νομίζω να δουλέψει. Ότι είναι πιστεύω θα έρθει από μόνο του και εκεί που δεν το περιμένεις.

Το καταλαβαίνω αυτό που λες μεν, απλά συναθηνά και χείρα κίνει λένε.  

[Fir3fly]

Η δική μου συμβουλή, ως γυναίκα, συμφωνώ και με τον Snoob,, μην κάνεις κατι απλως για να  γνωρίσεις κόσμο. Ο,τι είναι να γίνει θα ερθει αβίαστα. Το να πιέζεις καταστάσεις δεν θα καταφέρεις κάτι. Να είσαι απλός και ευγενικός και προπάντων να είσαι ανοιχτός σε προτάσεις. 

Υ.Γ. Μια καλή λύση είναι και τα ταξίδια με groups, μπορείς να πας και τώρα το καλοκαιρι και με το παιδι, και θα γνωρίσεις και κοσμο και θα δεις και αλλά μέρη.

[Basilhs23___]

Οτι φίλους καταφέρεις και κάνεις στην ζωή σου είναι 1-2 από τα σχολικά χρόνια, 3-4 από τα φοιτητικά, 1 από τον στρατό και μετα όσους γνωρίσεις που είναι φίλοι αυτών των φίλων και ενδέχεται να αναπτύξετε μια φιλία. Πολύ δύσκολα για εμένα θα βρεις άλλους με φιλια που θα κρατήσει χρόνια. 

Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα και έχω 3-4 στενούς φίλους να μιλάω και να συναντιέμαι και καμιά 10αρια επιπλέον άτομα να διατηρώ επαφές διαδικτυακά, τηλεφωνικά ή να βγούμε και κάπου αλλά πολύ πιο αραιά. 

Όσον αφορά την καραμέλα με τις σχολές χορού που ακούγεται συχνά. Η γνώμη μου είναι να το πράξεις μόνο αν σου αρέσει ο χορος η αν έχεις ένα ενδιαφέρον και περιέργεια να μάθεις από χορους. Μην επιλέξεις να το κάνεις απλά για την γνωριμία γιατί δεν θα περάσεις και τόσο όμορφα που πρακτικά θα ασχολείσαι τόσο καιρό με κάτι που δεν θα σε ενδιαφέρει. Και παίζει να μην γίνει καν η γνωριμία. 

 

Επεξ/σία 4 Μαΐου 2023 από Basilhs23___

[tzotzo]

Να αλλάξεις ψυχολογο και ίσως και μέθοδο την οποία ακολουθεί ο θεραπευτής. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσεις από κάπου που νιώθεις ασφάλεια και ικανοποιημένος.

[sphinxgr]

Δεν έχεις πολλές επιλογές. Η λογική συνέχεια είναι να γνωρίσεις πολλούς ανθρώπους, να βγαίνεις και να κάνεις επαφές με ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη ουσία (ως επαφές). Έτσι ξεκινάς να χτίζεις κοινωνικές επαφές από τις οποίες θα προκύψουν και κάποιες που αξίζουν κ θα έχουν υπόβαθρο. 

Δυστυχώς μετά το γάμο βρίσκεσαι σε ένα πεδίο "μάχης" που έχεις παρατήσει πολλά χρόνια και είναι άγνωστο πλέον. Πόσο μάλλον σε ηλικίες >35 όπου οι περισσότεροι έχουν οικογένεια και έχουν μείνει λίγοι για να κάνεις επαφές. 

Στην θεωρία εύκολα είναι τα παραπάνω. Στην πράξη προφανώς χρειάζονται πολλές δεξιότητες για να τα καταφέρει κάποιος. 

4 ώρες πριν, Basilhs23___ είπε

Όσον αφορά την καραμέλα με τις σχολές χορού που ακούγεται συχνά. Η γνώμη μου είναι να το πράξεις μόνο αν σου αρέσει ο χορος η αν έχεις ένα ενδιαφέρον και περιέργεια να μάθεις από χορους. Μην επιλέξεις να το κάνεις απλά για την γνωριμία γιατί δεν θα περάσεις και τόσο όμορφα που πρακτικά θα ασχολείσαι τόσο καιρό με κάτι που δεν θα σε ενδιαφέρει. Και παίζει να μην γίνει καν η γνωριμία. 

Είναι θέμα δεξιοτήτων η σχολή χορού. Σου δίνει το έναυσμα να αναπτύξεις και να ξεδιπλώσεις δεξιότητες που ήδη έχεις. Προσωπικά όσους γνωρίζω απο την παρέα μου (δεν μιλάω δηλαδή για φίλους φίλων και υποκειμενικές ιστορίες) και πέρασαν ωραία σε επίπεδο παρέας αλλά και στο τέλος παντρευτηκαν μέσω των γνωριμιών που έκαναν στο χορό.  

Ξαναλέω όμως. Σημαντική προϋπόθεση, να έχεις ήδη δεξιότητες που χρειάζονται. Κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί σου, αν πρώτα δεν έχεις ασχοληθεί εσύ να είσαι ευχάριστος. 

[Phoenix7]

Καλησπέρα, δεν ξέρω σε ποια περιοχή μένεις, αν ψάχνεις κάτι σαν χόμπι όπου γενικά θες να ξεφύγεις, η μεγαλύτερη ψυχοθεραπεία είναι το ψάρεμα! Μπορείς να παίρνεις και τον μικρό σου μαζί, και αν δεις ότι του αρέσει θα περνάτε και περισσότερο χρόνο μαζί.

Το ψάρεμα έχει πολλές πτυχές που μπορείς να εξερευνήσεις ακόμα και μετά από χρόνια.

[EchiDNA]

Εγώ θα πρότεινα κάτι σε αθλητισμό. Μπορείς να γραφτείς σε ένα γκρουπ τέννις ή Padel (που είναι και της μόδας), θα παίζετε/προπονήστε σε 4άδες και μπορείς και τις ίδιες ώρες να έχεις και τον μικρό στο δίπλα γήπεδο.