Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο;

[Starflower11]

Καλησπέρα σας
Γενικά περνάω μια αδιέξοδο στην ζωή μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω εγκλωβισμένη μέσα σε μια λάθος επιλογή... όσο κι αν προσπαθώ να πάρω με άλλο μάτι το επάγγελμα μου, η διδασκαλία είναι μια διαδικασία που μου προκαλεί πολύ άγχος.  Και τα ιδιαίτερα μου προκαλούν ένα τέτοιο άγχος που δεν το καταλαβαίνω... Μην με παρεξηγητε, αλλά νιώθω πολύ εγκλωβισμένη, χωρίς να θέλω να προσβάλω κανένα επάγγελμα. Νιώθω ότι δεν είναι όλα τα επαγγέλματα για όλους... Υποτίθεται ότι είχα πολλούς δρόμους να ανοίξω μπροστά μου και μου είπαν να μην απελπιζομαι γιατί δεν θα βρω αδιέξοδο... Ήδη από την αρχή της πρακτικής εγώ είχα καταλάβει ότι δεν είμαι στο σωστό μέρος... Όμως δεν είχα κάτι που να μου αρεζε από την θεωρητική... Μόνο η ΣΑΣΣ νομική ήταν καλή αλλά δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, η ψυχική μου κατάσταση δεν μου έδινε καθόλου δυνάμεις (για τα αθλήματα). Και φοβόμουν πολύ να ξαναδώσω πανελλήνιες για την θετική γιατί η ψυχολογία μου ήταν τόσο άσχημη που ένιωθα ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω σε καμία ανταγωνιστική και απαιτητική εξέταση. αγαπούσα πολύ έναν άνθρωπο και πήγα στην θεωρητική για να είμαστε στην ίδια τάξη... όσοι ξέρετε από ανεκπλήρωτους έρωτες καταλαβαίνετε πώς είναι να έχεις μια σπασμένη καρδιά. Όταν έφτασα πριν τις πανελλήνιες, είχε φύγει από το σχολείο και εγώ ήμουν ψυχολογικά πολύ συντετριμμένη και εξαντλημένη, ενώ δεν μιλούσα σε κανένα. Όλη η παιδική μου ηλικία ήταν ένας πραγματικός θρήνος, για αυτό νομίζω πως δεν τα κατάφερα με όλο αυτό... Δεν σκεφτόμουν καθόλου το μέλλον μου και με το ζόρι είχα γράψει σχεδόν 12.000 μόρια χωρίς να έχω κάποιο σκοπό... Επίσης έχω διαγνωστεί με χρόνια κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, χρόνιο άγχος και μετατραυματικό στρες... Μου είναι δύσκολο να μοιράζομαι κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα πολύ θα ταυτιστουν...είναι δύσκολο να παλεύεις με μια ψυχική ασθένεια γιατί είναι από τις πληγές που δεν φαίνονται και η κοινωνία έχει την απαίτηση να ζεις σαν να μην υπάρχει... όσοι παλεύουν με τις ψυχικές ασθένειες θα με καταλάβουν... σίγουρα όλοι έχουμε θάψει κάτι μέσα μας πολύ ανεκπλήρωτο και υπάρχει μέσα μας πάντα ένα παιδί που κλαίει... Μην με παρεξηγητε τα λέω αυτά γιατί σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που ένιωσαν όπως εγώ και μπορεί να βρουν ένα στήριγμα και να κάνουν κουράγιο... Γιατί είναι και κρίμα να περνούν τέσσερα χρόνια της ζωής τους στο χάος... Επιστρέφοντας...όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο σκεφτόμουν την υπολογιστική γλωσσολογία.. δηλαδή να ασχοληθώ με την μοντελοποίηση της γλώσσας, την αυτόματη μετάφραση. Στην ενημέρωση που είχαμε κάνει έλεγαν ότι έχει μέλλον... Μέχρι που κατάλαβα ότι για αυτές τις θέσεις, όχι μόνο είναι πολύ λίγες στη χώρα, αλλά ζητάνε να ξέρεις και σπάνιες γλώσσες πέρα από τα αγγλικά... (είχα δει ιαπωνικά). Και επειδή δεν τα πήγαινα καθόλου καλά με τον προγραμματισμό, δεν συνέχισα. Μετα σε μια άλλη ενημέρωση έλεγαν ότι μπορώ να ασχοληθώ με την δημιουργία τεχνολογικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων-λογισμικων, αλλά δεν βρήκα κάποιο μεταπτυχιακό. Με το marketing - διαφήμιση δεν τα πάω καλά. Είχα στο μυαλό μου και την επιμέλεια κειμένων. Στο πανεπιστήμιο ένας καθηγητής μου είχε πει ότι αυτό το επάγγελμα έχει πολύ μέλλον και χάρηκα γιατί με είχε βγάλει από το αδιέξοδο... και έτσι συνέχισα... αλλά ψάχνοντας και αυτό, είδα το μέλλον επαγγελματικά πολύ δυσοίωνο... 
Στην αρχή είχα περάσει στην Κομοτηνή αλλά μετά έκανα μεταγραφή... Στην Κομοτηνή είχε πρακτική και στην εφημερίδα... μπορεί αν έκανα εκεί πρακτική να είχα πιο εύκολη αποκατάσταση στην εφημερίδα και να μάθαινα πράγματα για την επιμέλεια... Δεν τα καταφέρνω ούτε με την συγγραφή ελκυστικων δημιουργικών κειμένων, ούτε με την αρθρογραφία πολύ καλά... Επειδή υπάρχει και το copywriting, αλλά δεν έχω πολύ φαντασία γι αυτό... την λογοθεραπεία εργοθεραπεία και ειδική αγωγή δεν την σκεφτόμουν ποτέ... Ξέρω με τι ασχολούνται... απλώς δεν μπορώ να διαχειριστώ την συναισθηματική φόρτιση που νιώθω... ελπίζω να μην με παρεξηγησετε γι αυτό, συγχαίρω αυτούς που έχουν τέτοιο κουράγιο να ασχολούνται με όλα αυτά... όμως εγώ δεν μπορώ να το κάνω... 
Σκεφτόμουν τις φοιτητικές εργασίες που κάνουν κάποιοι άνθρωποι με πληρωμή (είμαι πιο καλή στην παράφραση), αλλά δεν ξέρω μόνη μου πώς να ξεκινήσω και στα φροντιστήρια που ζητάνε ανθρώπους για να κάνουν εργασίες δεν μου δίνουν απάντηση. Δεν ξέρω ούτε άλλη γλώσσα για να ασχοληθώ με την μετάφραση... Έχω advanced... Σκεφτόμουν μήπως να μάθω μια άλλη γλώσσα και να κάνω μεταπτυχιακό στην μετάφραση... Όμως και από τον περίγυρο της μαμάς μου μου είπαν να μην ελπίζω στο επάγγελμα του μεταφραστή, ότι δεν έχει μέλλον... Έτσι, λίγο μετά που τελείωσα το πανεπιστήμιο έδωσα κατατακτήριες στην νομική... Σκεφτόμουν ίσως να κάνω μετά κάποιο μεταπτυχιακό στο περιβάλλον, στην πληροφορική, στα οικονομικά, στην φορολογία...όχι μάχιμη... Μου φαίνονταν απλώς επιλογή που δεν σε εγκλωβίζει τόσο... Έδωσα στην νομική Θεσσαλονίκη, πήραν 44 κι εγώ ήμουν 46η. Όμως μην με παρεξηγητε δεν επαναπαυτηκα, πραγματικά για να βγάλω αυτά τα 3 βιβλία μου βγήκε η ψυχή... Είπα να ξαναδώσω, ακόμα κι αν η ύλη των μαθημάτων είχε αλλάξει εντελώς. Δηλαδή έπεσα πάνω στην μεταβατική περίοδο της νομικής. Τόσα χρόνια τα μαθήματα στις κατατακτήριες ήταν τα ίδια και μόλις έδωσα εγώ τον επόμενο χρόνο άλλαξαν.
Τον ίδιο χρόνο έδωσα για την αστυνομία σε μια προκήρυξη αλλά δεν τα κατάφερα πάλι... μετά όμως ξανά έδωσα πανελλήνιες για την αστυνομία όμως πάλι δεν τα κατάφερα με τα αθλήματα (παρά την σκληρή προετοιμασία)... Ξεκίνησα λοιπόν ξανά για την νομική με τα καινούργια μαθήματα (με το φροντιστήριο). Πάλι η προετοιμασία ήταν σκληρή και αλήθεια σας λέω δεν επαναπαυτηκα. διαβασα σχεδόν 3000 σελίδες σε ούτε ένα χρόνο. Φέτος βγήκαν τα αποτελέσματα και ήμουν στην ίδια θέση. Για να καταλάβετε. Πέρυσι ο τελευταίος πέρασε με βαθμό 37 κι εγώ είχα 36. Φέτος ο τελευταίος πέρασε με βαθμό 32 κι εγώ είχα 31. Είναι πολύ παράξενο. Δεν θέλω όμως να ξαναδώσω τρίτη φορά. Και στην νομική ευτυχώς που δεν πέρασα γιατί νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω... δεν έχω τόσες δυνάμεις πια... για το κολλέγιο που κάποιοι μου είπαν, τα χρήματα είναι πραγματικά πολλά και δεν ξέρω τι γίνεται με την αναγνώριση των πτυχίων... ΑΝ πάω σε κολλέγιο, δεν θα πάω στην νομική, με κούρασε και με όλο αυτό που έγινε νιώθω σαν κάτι να μην θέλει να πάω εκεί... Δεν γίνεται και τις δύο φορές να πλησιάζω στην πηγή και να μην πίνω νερό...Γενικά δεν ξέρω που να πάω... έχω κάνει σε αρκετές προκηρύξεις και δεν περνάω, παρά την ανεργία.. Είμαι σε ένα σημείο που νιώθω αδιέξοδο, θέλω να βρω ανάπαυση και ξεκούραση και ξέρω πως πολλοί θα με καταλάβουν... Μοιράστηκα τις σκέψεις μου γιατί μου λείπει ένας υποστηρικτος λόγος. Τώρα το μόνο που βλέπω είναι να δώσω πανελλήνιες (σκέφτομαι την αισθητική γιατί αν δεν τα καταφέρω με τα μόρια, αυτη η σχολη έχει χαμηλά μόρια και αποκατάσταση και είναι καλη). Ή πανελλήνιες ή μεταπτυχιακό στην συμβουλευτική και επαγγελματικό προσανατολισμό, όπου κι εκεί δεν βλέπω θέσεις ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Κύπρο και οι θέσεις στον ΟΑΕΔ και στο δημόσιο είναι πολύ λίγες και σπάνιες... Τώρα θα δώσω εξετάσεις για τον ΑΣΕΠ και μετά αν αποφασίσω να δώσω πανελλήνιες, θα δώσω μετά τον ΑΣΕΠ... Τώρα άρχισα να ανοίγω το δικό μου ηλεκτρονικό κατάστημα με χριστιανικά προϊόντα (pod) γιατί έμαθα για το print on demand και μου άρεσε... Αυτά... Να είστε καλά... Θα χαρώ πολύ να μιλήσουμε για τις αδιεξοδους μας και τα τραύματα μας...

[OxiGiannisGiannakis]

Φανταζομαι οτι μιλας με καποιον ειδικο και ισως ακολουθεις και καποια αγωγη. Αν οχι νομιζω οτι ειναι πολυ σημαντικο να μιλησεις με καποιον ειδικο αμεσα!

Τα επαγγελματικα θα μπουνε σε ταξη απλα πρωτα θα πρεπει να νιωσεις καλυτερα ψυχολογικα και να παρεις την αναγκαια βοηθεια.

Επαγγελματικα κανενας δεν χαθηκε, αρκει να εχει ορεξη για δουλεια. Πολλοι ανθρωποι κανανε αλλαγη καριερας, και μαλιστα πολλες φορες.

[Επισκέπτης]

Το να προσπαθείς ξανά και ξανά και να φτάνεις μέχρι την πηγή και να μην πίνεις νερό, είναι από μόνο του εξουθενωτικό. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει βεβαρημένο παρελθόν και συγχρόνως να υπάρχει το "πέπλο" της κατάθλιψης και των γύρω γύρω που φέρνει αυτή, καταλήγοντας να σε κάνουν να μην βλέπεις καθαρά και να σου μειώνουν κι άλλο τις δυνάμεις. Νομίζω πως θα σου έκανε καλό να κάνεις ένα διάλειμμα, εάν σου επιτρέπεται απ' τις συνθήκες, για να ανασυγκροτήσεις δυνάμεις και να κάνεις focus σε αυτό που θα ήθελες ν' ακολουθήσεις. Πέραν αυτών, ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος χρειάζεται υποστηρικτικό περιβάλλον και αγάπη. Δεν ξέρω πώς είσαι με την οικογένειά σου και με τους φίλους σου, αλλά, όπως και να 'χει, θα ήταν καλό ν' απευθυνθείς σε κάποιον ψυχικής υγείας - αν δεν το κάνεις ήδη. Είσαι πολύ νέα για να συνεχίσεις να πορεύεσαι με αυτό το βάρος στους ώμους σου. Θα σου δώσει νέες οπτικές, τρόπους διαχείρισης (ιδίως για τις κρίσεις πανικού και το άγχος) κλπ κλπ και όλα, με τον χρόνο τους, θα έρχονται να κουμπώνουν καλύτερα. 

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο. 

[velociraptoras]

Στις 13/2/2023 στις 7:17 ΜΜ, Starflower11 είπε

Καλησπέρα σας
Γενικά περνάω μια αδιέξοδο στην ζωή μου και δεν ξέρω τι να κάνω.

Καλησπέρα. βρισκομαι κι εγω σε ενα αδιέξοδο -επαγγελματικό - και καταλαβαίνω πως νιώθεις. Οπως καταλαβα δεν εχεις βρει κάτι να σε τραβήξει. Σκέψου τα ΙΕΚ πχ ειδικότητες οπως τουριστικά, μαγειρική, ζαχαροπλαστική.

Καποιες από τις δουλειές που ανέφερες, πχ ιδιαίτερα, φοιτητικές εργασίες και επιμέλεια κειμένων κι αλλα σχετικά τα κάνω τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είναι δουλειες που προσφέρουν εξασφαλιση και σταθερό εισόδημα. πχ φοιτητικές εργασίες ειχα πολύ δουλειά την περίοδο της καραντίνας τώρα ζητανε κυρίως πτυχιακές και για τα χρήματα που δινουν δεν αξίζει ο χρόνος που θα διαθέσεις για μια καλή εργασία. Επίσης δεν αρκεί η παράφραση, πρέπει να έχεις πρόσβαση σε σχετική βιβλιογραφία και γενικά να ψάχνεις παρα πολύ,  βασικό να έχεις απολυτη κατανόηση επί του θέματος που θα γράψεις. Στα φροντιστήρια πληρωνεσαι με τιμολόγιο ή απόδειξη δαπάνης, πρέπει να κάνεις έναρξη στην εφορία, το ίδιο και στην επιμέλεια κειμένων, που σημαίνει οτι αυτα που βγάζεις θα πρέπει να φτανουν για να πληρώσεις εφκα και φόρο εισοδήματος και να μενει κι ενα ποσο για σένα. Εμένα με βόλεψε γιατι είχα ήδη ελευθερο επάγγελμα οπότε ετσι κι αλλιώς πληρωνω το εφκα. 

Τέλος καλό θα ήταν, δεν ξέρω αν παίρνεις κάποια αγωγη, να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία αμεσα. Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ. Να βάλεις για αρχή σε μια τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου. και μετά να βρείς το δρομο σου.