Αδυναμίες και έλλειψη ικανοτήτων

[Επισκέπτης]

Το θέμα αφορά την έλλειψη ικανοτήτων που με διακρίνει. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω την ικανότητα του σκέπτεστε αλλά, την ικανότητα απομνημόνευση γνώσεων . Αυτό γινόταν εμφανές στις εργασίες που απαιτούσαν πλήρη κατανόηση της ύλης και ικανότητα να σκέφτεσαι παρουσίαζα χαμηλές αποδόσεις. Παράλληλα, υπήρχε μία διαρκής αγωνία ολοκλήρωσης των σπουδών καθώς, δεν είχα άλλη επιλογή. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η αδυναμία να επεκτείνεται και στην εργασία με επακόλουθο την δημιουργία φόβου για αδυναμία ανταπόκρισης μου στα καθήκοντά της δουλειάς. Αυτό συνδυάζεται με το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν οι συγκεκριμένες δουλειές και άρα, δεν θα έχω όρεξη για υλοποίηση του project που θα μου ανατεθεί. Γενικότερα, θα μπορούσα να πω ότι με διακρίνει ένας φόβος αποτυχίας σε περίπτωση ενασχόλησης μου με το αντικείμενο των σπουδών μου είτε σε κάποια επιχείρηση είτε με την δημιουργία δικού μου γραφείου. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι νέοι φοβούνται την επιχειρηματική πρωτοβουλία και επιλέγουν την σταθερότητα που παρέχει ο δημόσιος τομέας. Αυτό πιστεύω οφείλεται στην απουσία διασύνδεση της αγοράς εργασίας με τα πανεπιστήμια.

Η αντιμετώπιση του παραπάνω θέματος θα μπορούσε να γίνει με συνέχιση των μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικών σπουδών;

Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη. 

Πείτε την γνώμη σας.

15 λεπτά πριν, stchasm είπε

Το θέμα αφορά την έλλειψη ικανοτήτων που με διακρίνει. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω την ικανότητα του σκέπτεστε αλλά, την ικανότητα απομνημόνευση γνώσεων . Αυτό γινόταν εμφανές στις εργασίες που απαιτούσαν πλήρη κατανόηση της ύλης και ικανότητα να σκέφτεσαι παρουσίαζα χαμηλές αποδόσεις. Παράλληλα, υπήρχε μία διαρκής αγωνία ολοκλήρωσης των σπουδών καθώς, δεν είχα άλλη επιλογή. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η αδυναμία να επεκτείνεται και στην εργασία με επακόλουθο την δημιουργία φόβου για αδυναμία ανταπόκρισης μου στα καθήκοντά της δουλειάς. Αυτό συνδυάζεται με το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν οι συγκεκριμένες δουλειές και άρα, δεν θα έχω όρεξη για υλοποίηση του project που θα μου ανατεθεί. Γενικότερα, θα μπορούσα να πω ότι με διακρίνει ένας φόβος αποτυχίας σε περίπτωση ενασχόλησης μου με το αντικείμενο των σπουδών μου είτε σε κάποια επιχείρηση είτε με την δημιουργία δικού μου γραφείου. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι νέοι φοβούνται την επιχειρηματική πρωτοβουλία και επιλέγουν την σταθερότητα που παρέχει ο δημόσιος τομέας. Αυτό πιστεύω οφείλεται στην απουσία διασύνδεση της αγοράς εργασίας με τα πανεπιστήμια.

Η αντιμετώπιση του παραπάνω θέματος θα μπορούσε να γίνει με συνέχιση των μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικών σπουδών;

Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη. 

Πείτε την γνώμη σας.

Να σημειώσω επίσης, ότι δεν μου άρεσε πτυχίο που πήρα αλλά, θα ήθελα να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα γιατί σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει η χαρά της δημιουργίας ενώ, τώρα λόγω πανικού επέλεξα ένα μεταπτυχιακό, παντελώς άσχετο με το πρώτο πτυχίο μου, το οποίο δεν μου άρεσε. Η μόνη λύση τώρα είναι το διδακτορικό αλλά, ακόμα δεν με έχουν ενημερώσει για τα αποτελέσματα και ο χρόνος περνάει.

[Lightning_md]

Έγραψες ένα κείμενο χωρίς να μας αναφέρεις καν πόσων χρονών είσαι και πτυχίο έχεις.

Η συμβουλή μου σε αυτά που γράφεις είναι να κοιτάξεις αυτά που σε απασχολούν σε κάποιο σύμβουλο ψυχικής υγείας. Βρίσκεσαι σε κάποιο σημείο όπου όλα σου φαίνονται βουνό και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να σε βοηθήσουν καλύτερα από ένα φόρουμ.

Ωστόσο να ξέρεις ότι στις περισσότερες δουλειές το θέμα είναι να είσαι απλά αποδοτικός. Ολοκλήρωσε το project που σου έχουν αναθέσει ή κάνε τη χαρτούρα που θέλουν και προχώρα παρακάτω. Φυσικά και χρειάζεται κάποια κριτική σκέψη αλλά στις περισσότερες δουλειές καλώς ή κακώς δεν τους ενδιαφέρει το κάτι παραπάνω. Σίγουρα είναι κάτι που αργά ή γρήγορα κάποιος θα το εκτιμήσει, αλλά το ζητούμενο είναι να κάνεις αυτό που σου έχουν αναθέσει και τέλος. Οπότε ακόμα και αν υστερείς (όπως λες) σε αυτόν τον τομέα, προσπέρασε το όσο μπορείς, βρες μια δουλειά να αρχίσεις να μαζεύεις εμπειρία, να βγάζεις κάποια χρήματα και να βελτιώνεσαι. Και στην πορεία μπορείς να ψάξεις να βρεις τι ακριβώς θες και πως θα γίνεις καλύτερος και δημιουργικός στη δουλειά σου (ή και σε κάποια άλλη δουλειά που ενδεχομένως ανακαλύψεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο).

Κάνε την αρχή και όλα θα ξεδιαλυθουν στην πορεία. 

Επίσης, να μιλήσεις με κάποιον ειδικό και δε θα το μετανιώσεις.

Φιλικά πάντα. 

Και καλή χρονιά!

[Gingerbread]

Αρχικά καλή χρονιά,

έχεις συζητήσει με κάποιον φίλο αυτά τα θέματα; Με έναν σύμβουλο επαγγελματικό προσανατολισμού; Με έναν ψυχολόγο ίσως;

Αν δεν σου αρέσει το πτυχίο, αμφιβάλλω αν θα σου αρέσει το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Επίσης περιμένεις αν θα σε πάρουν για διδακτορικό σαν να περιμένεις να βγουν οι βάσεις τον Αύγουστο. Σίγουρα πρέπει να περάσει η έγκριση του θέματος από συνέλευση, αλλά έχεις μιλήσει με τον επιβλέποντα σου; Έχεις σχεδιάσει το ερευνητικό πρωτόκολλο; Δεν έχεις πάει έστω και για κάποιες ημέρες εκεί που θα κάνεις το διδακτορικό για να δεις, να μάθεις; Και αν ο καθηγητής σε έχει γραμμένο από το πρώτο βήμα που είναι η έναρξη, πιστεύεις θα τα πάτε  καλά στα 3 τουλάχιστον χρόνια που θα ακολουθήσουν;

Για μενα το πρόβλημα είναι ότι α) ή δεν ξέρεις τι θέλεις ή απλά δεν θέλεις και β) ότι προσπαθείς να πετύχεις στην δουλειά για να γεμίσεις προσωπικά κενά (από φίλους και σχέση πως είσαι;)

Εγώ θα σου έλεγα ή κάνε ένα μαστερ αν σαρέσει (όχι να κάνεις συλλογή για να γίνεις καθηγητής όπως λες) για να κάνεις κάτι που σαρέσει ή μπες σε άλλη σχολή αν αυτό ήταν το όνειρο σου (αλλά δεν έχεις πει κάτι τέτοιο) ή απλά βρες μια δουλειά για να νιώθεις ανεξάρτητος. Μην πνίγεσαι σε σκέψεις.

[-Dimitris-]

Καλή χρονιά.

Βάλε τις σπουδές on hold για ένα διάστημα και βρες ένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Τα θέματα που ανοίγεις το τελευταίο διάστημα (αν δεν είναι όλα τρολ) δείχνουν ένα άκρως προβληματισμένο άτομο που ψάχνει να βρει τον εαυτό του. 

[Επισκέπτης]

18 λεπτά πριν, Gingerbread είπε

Αρχικά καλή χρονιά,

έχεις συζητήσει με κάποιον φίλο αυτά τα θέματα; Με έναν σύμβουλο επαγγελματικό προσανατολισμού; Με έναν ψυχολόγο ίσως;

Αν δεν σου αρέσει το πτυχίο, αμφιβάλλω αν θα σου αρέσει το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Επίσης περιμένεις αν θα σε πάρουν για διδακτορικό σαν να περιμένεις να βγουν οι βάσεις τον Αύγουστο. Σίγουρα πρέπει να περάσει η έγκριση του θέματος από συνέλευση, αλλά έχεις μιλήσει με τον επιβλέποντα σου; Έχεις σχεδιάσει το ερευνητικό πρωτόκολλο; Δεν έχεις πάει έστω και για κάποιες ημέρες εκεί που θα κάνεις το διδακτορικό για να δεις, να μάθεις; Και αν ο καθηγητής σε έχει γραμμένο από το πρώτο βήμα που είναι η έναρξη, πιστεύεις θα τα πάτε  καλά στα 3 τουλάχιστον χρόνια που θα ακολουθήσουν;

Για μενα το πρόβλημα είναι ότι α) ή δεν ξέρεις τι θέλεις ή απλά δεν θέλεις και β) ότι προσπαθείς να πετύχεις στην δουλειά για να γεμίσεις προσωπικά κενά (από φίλους και σχέση πως είσαι;)

Εγώ θα σου έλεγα ή κάνε ένα μαστερ αν σαρέσει (όχι να κάνεις συλλογή για να γίνεις καθηγητής όπως λες) για να κάνεις κάτι που σαρέσει ή μπες σε άλλη σχολή αν αυτό ήταν το όνειρο σου (αλλά δεν έχεις πει κάτι τέτοιο) ή απλά βρες μια δουλειά για να νιώθεις ανεξάρτητος. Μην πνίγεσαι σε σκέψεις.

Με την καθηγήτρια έχουμε μιλήσει και όταν τις έστειλα το πρωτόκολλο μου είπε να προχωρήσω στην αίτηση . Αλλά, καθυστερούν πολύ τα αποτελέσματα. Έχω πάει στο χώρο που θα γίνει το διδακτορικό και έχω σχεδιάσει το ερευνητικό πρωτόκολλο. Δεν μου αρέσει το πτυχίο μου και το μεταπτυχιακό μου , το διδακτορικό μπορεί να μου αρέσει.

24 λεπτά πριν, Lightning_md είπε

Έγραψες ένα κείμενο χωρίς να μας αναφέρεις καν πόσων χρονών είσαι και πτυχίο έχεις.

Η συμβουλή μου σε αυτά που γράφεις είναι να κοιτάξεις αυτά που σε απασχολούν σε κάποιο σύμβουλο ψυχικής υγείας. Βρίσκεσαι σε κάποιο σημείο όπου όλα σου φαίνονται βουνό και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να σε βοηθήσουν καλύτερα από ένα φόρουμ.

Ωστόσο να ξέρεις ότι στις περισσότερες δουλειές το θέμα είναι να είσαι απλά αποδοτικός. Ολοκλήρωσε το project που σου έχουν αναθέσει ή κάνε τη χαρτούρα που θέλουν και προχώρα παρακάτω. Φυσικά και χρειάζεται κάποια κριτική σκέψη αλλά στις περισσότερες δουλειές καλώς ή κακώς δεν τους ενδιαφέρει το κάτι παραπάνω. Σίγουρα είναι κάτι που αργά ή γρήγορα κάποιος θα το εκτιμήσει, αλλά το ζητούμενο είναι να κάνεις αυτό που σου έχουν αναθέσει και τέλος. Οπότε ακόμα και αν υστερείς (όπως λες) σε αυτόν τον τομέα, προσπέρασε το όσο μπορείς, βρες μια δουλειά να αρχίσεις να μαζεύεις εμπειρία, να βγάζεις κάποια χρήματα και να βελτιώνεσαι. Και στην πορεία μπορείς να ψάξεις να βρεις τι ακριβώς θες και πως θα γίνεις καλύτερος και δημιουργικός στη δουλειά σου (ή και σε κάποια άλλη δουλειά που ενδεχομένως ανακαλύψεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο).

Κάνε την αρχή και όλα θα ξεδιαλυθουν στην πορεία. 

Επίσης, να μιλήσεις με κάποιον ειδικό και δε θα το μετανιώσεις.

Φιλικά πάντα. 

Και καλή χρονιά!

Έχω πτυχίο μηχανικού περιβάλλοντος και μεταπτυχιακό στην διδακτική της βιολογίας και είμαι 27 χρονών.

Με το διδακτορικό θα υπάρχει μία σταθερότητα για τα επόμενα 3 χρονιά και θα ανοίγει ο δρόμος για την ολοκλήρωση των στόχων μου.

 

Καλή χρονιά με υγεία.

[pgoum]

Καταρχήν καλή χρονιά με υγεία σε όλους.

19 λεπτά πριν, stchasm είπε

το διδακτορικό μπορεί να μου αρέσει

Με βάση αυτά τα δύο πράγματα θα σε συμβούλευα να ξανασκεφτείς την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής γιατί αν δεν το ξεκινήσεις με το mindset ότι "γουστάρω την έρευνα", "γουστάρω το αντικείμενο", "είναι αυτό που πάντα ήθελα" etc,  τότε δυστυχώς μπορεί να χάσεις κάποια πολύτιμα χρόνια από το μέλλον σου. Το διδακτορικό δεν είναι όπως το μεταπτυχιακό που ακόμα και με κακό βαθμό θα το πάρεις. Είναι μια μοναχική "δουλειά" η οποία απαιτεί πολύ μεγάλη αφοσίωση και πρέπει μόνος σου να παρουσιάσεις αποτελέσματα.

2 ώρες πριν, stchasm είπε

Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω την ικανότητα του σκέπτεστε αλλά, την ικανότητα απομνημόνευση γνώσεων

Πάμε τώρα σε αυτό το κομμάτι. Χωρίς να λέω ότι δεν αλλάζει αυτό στην πορεία καλό θα είναι να το αλλάξεις όσο πιο γρήγορα γίνεται διότι θα το χρειαστείς για τα ερευνητικά σου ερωτήματα χωρίς να περιμένεις κάποιον καθηγητή να σου τα δώσει και επιπλέον θα χρειαστείς κριτική σκέψη ώστε να μπορέσεις να τα αναλύσεις ή όχι περαιτέρω. Το διδακτορικό είναι έρευνα οπότε η απομνημόνευση βοηθάει αλλά χρειάζεται η αναλυτική σκέψη.

Σαν φιλική συμβουλή σου λέω να το σκεφτείς πολύ καλά πριν μπεις στην όλη διαδικασία της διδακτορικής έρευνας.

[Gingerbread]

56 λεπτά πριν, stchasm είπε

Με την καθηγήτρια έχουμε μιλήσει και όταν τις έστειλα το πρωτόκολλο μου είπε να προχωρήσω στην αίτηση . Αλλά, καθυστερούν πολύ τα αποτελέσματα. Έχω πάει στο χώρο που θα γίνει το διδακτορικό και έχω σχεδιάσει το ερευνητικό πρωτόκολλο. Δεν μου αρέσει το πτυχίο μου και το μεταπτυχιακό μου , το διδακτορικό μπορεί να μου αρέσει.

Το μπορεί να μου αρέσει για διδακτορικό μου φαίνεται κακό. Να κάνεις κάτι που σου αρέσει.

[OxiGiannisGiannakis]

Καλη χρονια με υγεια. Συμφωνω με επαυξανω οτι θα σε βοηθουσε καθοδηγηση σε πολλα επιπεδα. Κυριως στο να αναγνωρισεις αρνητικες σκεψεις και λαθος αλληλουχια σκεψεων που οδηγουν σε αρνητικα συναισθηματα και χαμηλη αυτοπεποιθεση.

Αναμεσα σε οσα μας ειπες το πιο κρισιμο ειναι οτι δεν σε τραβαει το αντικειμενο εργασιας. Εκει ειναι η πηγη του κακου. Πρεπει να βρεις τι ειναι αυτο που σου αρεσει, θα δεις οτι αν γινει αυτο θα λυθουν καποια απο τα προβληματα σου. Και προς θεου μην κανεις αλλο μεταπτυχιακο και ειδικα διδακτορικο αν εισαι σε αυτη τη φαση.

[Dark_panel]

Ξεκινησες εδω μεσα τα ποστ λεγοντας μας οτι θα πας για διδακτορικο, κανοντας παραλληλα 3 μαστερ, και θα εχεις τη θεση του Επικουρου στο τσεπακι..το επομενο ποστ ειχε να κανει με αρνητικες εργασιακες συμπεριφορες, τις οποιες ομως ΔΕΝ εχεις βιωσει γιατι δεν εχεις δουλεψει ποτέ (1-2 συνεντευξεις δεν πιανουν καν για "κακοποιητικες εργασιακες συμπεριφορες", μην κοροϊδευομαστε). Τωρα, αυτο το ποστ, οπου μας λες οτι δε σ αρεσει το πτυχιο σου, δε σ αρεσει το μεταπτυχιακο σου, και πας βουρ για διδακτορικο, χωρις ομως να εισαι σιγουρος αν σ αρεσει..

Ολα αυτα εμενα μου δειχνουν ενα ατομο σε πληρη συγχυση, με εσφαλμενη αρχικη έπαρση, που ειχε ελαχιστη/λανθασμενη/ανυπαρκτη καθοδηγηση απο λαθος ατομα, και πιθανως εντελως λαθος εικονα για τον ιδιο του τον εαυτο. 

Αυτο που χρειαζεσαι δεν ειναι να χανεις το χρονο σου με αμετρητα ποστς στο ινσομνια αλλά πολυ συγκεκριμενες κινησεις: 1ον επισκεψη σε συμβουλο επαγγελματικου προσανατολισμου, 2ον επισκεψη σε ψυχολογο. Τα εχεις κανει σαλατα μεσα σου και επαγγελματικα δεν εχεις ιδεα τι πραγματικα θες. Αν δε λυσεις αυτα τα 2, θα βλεπεις "ανυπαρκτα" προβληματα σε καθε σου βημα και σε καθε αλλη πτυχη της ζωης σου.

[V.I.Smirnov]

Θυμάμαι που ο ts έγραφε 
"Το λες επειδή δεν γνωρίζεις τις ικανότητες μου...." 
😂😂😂😂😂😂😂...

-

[aris.04]

9 ώρες πριν, stchasm είπε

Το θέμα αφορά την έλλειψη ικανοτήτων που με διακρίνει. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω την ικανότητα του σκέπτεστε αλλά, την ικανότητα απομνημόνευση γνώσεων . Αυτό γινόταν εμφανές στις εργασίες που απαιτούσαν πλήρη κατανόηση της ύλης και ικανότητα να σκέφτεσαι παρουσίαζα χαμηλές αποδόσεις. Παράλληλα, υπήρχε μία διαρκής αγωνία ολοκλήρωσης των σπουδών καθώς, δεν είχα άλλη επιλογή. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η αδυναμία να επεκτείνεται και στην εργασία με επακόλουθο την δημιουργία φόβου για αδυναμία ανταπόκρισης μου στα καθήκοντά της δουλειάς. Αυτό συνδυάζεται με το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν οι συγκεκριμένες δουλειές και άρα, δεν θα έχω όρεξη για υλοποίηση του project που θα μου ανατεθεί. Γενικότερα, θα μπορούσα να πω ότι με διακρίνει ένας φόβος αποτυχίας σε περίπτωση ενασχόλησης μου με το αντικείμενο των σπουδών μου είτε σε κάποια επιχείρηση είτε με την δημιουργία δικού μου γραφείου. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι νέοι φοβούνται την επιχειρηματική πρωτοβουλία και επιλέγουν την σταθερότητα που παρέχει ο δημόσιος τομέας. Αυτό πιστεύω οφείλεται στην απουσία διασύνδεση της αγοράς εργασίας με τα πανεπιστήμια.

Η αντιμετώπιση του παραπάνω θέματος θα μπορούσε να γίνει με συνέχιση των μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικών σπουδών;

Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη. 

Πείτε την γνώμη σας.

Να σημειώσω επίσης, ότι δεν μου άρεσε πτυχίο που πήρα αλλά, θα ήθελα να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα γιατί σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει η χαρά της δημιουργίας ενώ, τώρα λόγω πανικού επέλεξα ένα μεταπτυχιακό, παντελώς άσχετο με το πρώτο πτυχίο μου, το οποίο δεν μου άρεσε. Η μόνη λύση τώρα είναι το διδακτορικό αλλά, ακόμα δεν με έχουν ενημερώσει για τα αποτελέσματα και ο χρόνος περνάει.

Να βρεις με τι θέλεις να ασχοληθείς και με τι θες να βγάζεις το ψωμί σου και χτίσε τις γνώσεις σου πάνω σε αυτό.

Απλά να μαθαίνεις πράγματα χωρίς να ξέρεις που χρησιμεύουν οδηγεί σε αυτό που έχεις αυτήν την στιγμή εσύ.

Για να δεις τι θέλεις να κάνεις πρέπει να βγεις εκεί έξω και να δοκιμάσεις διάφορα που αυτό μπορεί να σε οδηγήσει σε αποτυχίες, που δεν είναι κάτι κακό όλοι έχουμε αποτύχει σε κάτι… Οι πρώτες φορές είναι δύσκολες.. 😁

[this.is.elia]

9 ώρες πριν, stchasm είπε

 Αυτό γινόταν εμφανές στις εργασίες που απαιτούσαν πλήρη κατανόηση της ύλης και ικανότητα να σκέφτεσαι παρουσίαζα χαμηλές αποδόσεις.

Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχα με την αντιπαθέστατη πρώην μου.

9 ώρες πριν, stchasm είπε

Αυτό συνδυάζεται με το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν οι συγκεκριμένες δουλειές και άρα, δεν θα έχω όρεξη για υλοποίηση του project που θα μου ανατεθεί.

Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχα με την πεθερά μου.

9 ώρες πριν, stchasm είπε

Πείτε την γνώμη σας.

Παντρέψου μια καλή νοικοκυρά. Ορφανή, εάν είναι εφικτό.

[dkstopo]

Έχεις ξαναγράψει (ξαναγράφτει) κάτι αντίστοιχο ή εγω έχω θέμα?  
Δεν ξέρω αν έχεις ιδέα τι μπορείς να κάνει έξω σαν ελεύθερος επαγγελματίας αλλά σίγουρα το μέλλον για την ειδικότητα σου είναι σίγουρα ανοδικό, σαν μηχανικός πάντως έχεις αργήσει να βγεις στην πιάτσα. 

[Επισκέπτης]

Ανώριμος είσαι, αυτό είναι όλο. Δεν έχεις βγει στον πραγματικό κόσμο και με το που ζορίστηκες με τις συνεντεύξεις σκέφτεσαι πάλι την ασφάλεια των σπουδών όπου απλά θα μεταθέσουν το πρόβλημα μερικά χρόνια.

Η μόνη λύση είναι να πιάσεις μια δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά, μπας και αποκτήσεις έναν ελάχιστο αυτοσεβασμό.  

[Jesse007]

Κάνεις πόστς σου απαντάμε και τα αγνοείς ρε φίλε. Στο ξαναγραψα. 27 κι εγω. αγχωμενος για τις πρωτες δουλειες κι εγω. ηδη πιστολιασα δουλεια στον τομεα του γιατι με τρομαξε η ιδεα των συνθηκων. Δεν εχεις καταθλιψη. Αγχωδης διαταραχη εχεις, που δεν σε αφηνει να σκεφτεις ορθα. Και οντως, το διδακτορικο το σκεφτεσαι σαν safespace μιας επεκτασης σπουδων οπως λενε και οι αλλοι. Αλλα, αν δεν γουσταρεις την ερευνα, το ξερεις ηδη μετα απο 2 πτυχιακες που θα εχεις κανει σε πτυχιο/μεταπτυχιακο. Εγω συμφωνω να πας σε ψυχολογο να σε καθοδηγησει, γιατι η ψυχολογια σου ειναι σε περιεργα επιπεδα, και το στρες μιας νεας δουλειας ( το οποιο ισως ειναι πολυ μεγαλυτερο απο το στρες αναζητησης δουλειας) ειναι ηδη αρκετο.

Απο την άλλη σταμάτα να υποβαθμιζεις τον εαυτο σου και να λες οτι δεν ησουν αποδοτικος σε θεματα που θελανε κατανοηση. Πολυτεχνειο εχεις βγαλει, αν δεν ενιωθες, δεν θα ησουν στα 27 με μεταπτυχιακο. Εγω πιστευω οτι αν καθισεις να λυσεις αλλα ζητηματα που σε απασχολουν και μετα μπορεσεις να αφοσιωθεις στο θεμα του τι θελεις να κανεις θα σε βοηθησει.

Στο ινσομνια ψυχολογους και ψυχιατρους δεν θα βρεις, αλλα οταν ολες οι αποψεις συγκλινουν οτι κατι πρεπει να κανεις για εσενα και την ψυχικη σου υγεια, ισως ειναι ξεκαθαρο,

Επεξ/σία 1 Ιανουαρίου 2023 από Jesse007