Εγκεφαλικά εμφυτεύματα δίνουν ξανά φωνή σε ασθενείς με παράλυση ομιλίας

[polemikos]

Το 2003, η ζωή ενός εργάτη σε μία φάρμα στις Ηνωμένες Πολιτείες άλλαξε για πάντα. Τότε, ως αποτέλεσμα ενός σοβαρού τροχαίου, οι γιατροί έκριναν ότι έπρεπε άμεσα να υποβληθεί σε μία χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα.

Αν και η επέμβαση έσωσε τη ζωή του, την επόμενη ημέρα ένας θρόμβος στο αίμα που προκλήθηκε από την διαδικασία διέκοψε τη μεταφορά οξυγόνου στον εγκέφαλο του με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος και ανίκανος να αρθρώσει λέξη.

16 χρόνια μετά, τον Φεβρουάριο του 2019, ο ίδιος ασθενής υποβλήθηκε σε μία νέα χειρουργική επέμβαση, που θα άλλαζε για ακόμη μία φορά τη ζωή του. Στο πλαίσιο μίας τολμηρής κλινικής δοκιμής, χειρουργοί στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο, άνοιξαν το κρανίο του για να προσαρμόσουν μία λεπτή μεμβράνη με 128 ηλεκτρόδια στην επιφάνεια του εγκεφάλου του, η οποία θα λειτουργούσε ως διεπαφή (interface). Το σύστημα, ένα BCI (Brain-Computer Interface) που αναπτύχθηκε στο εργαστήριο του νευροχειρουργού από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF), Edward Chang, μπορούσε να «συλλαμβάνει» τις ηλεκτρικές εκκενώσεις που εξαπολύονται από τους νευρώνες στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου του ασθενούς καθώς προσπαθούσε να μιλήσει, για να μεταδώσει στη συνέχεια αυτά τα σήματα σε έναν υπολογιστή που μέσω αλγόριθμων πρόβλεψης γλώσσας μπορούσε να τα αποκωδικοποιήσει σε λέξεις ή και σε προτάσεις. Αν το εγχείρημα λειτουργούσε, τότε σχεδόν μετά από 16 χρόνια, ο άτυχος ασθενής θα μπορούσε να επικοινωνήσει ξανά με τη φωνή του. 

Και έτσι έγινε. Σε μια μελέτη ορόσημο που δημοσιεύθηκε πέρυσι, ο Edward Chang και οι συνεργάτες του ανέφεραν ότι χάρη στην νευροπροσθετική, ο ασθενής μπορούσε να πλέον πληκτρολογήσει λέξεις σε μια οθόνη την ώρα που επιχειρούσε να τις πει. Ο αλγόριθμος, είχε τη δυνατότητα να συνθέσει σωστά τις προτάσεις από ένα λεξιλόγιο περίπου 50 λέξεων στο 75% των περιπτώσεων.

Η ομάδα ωστόσο του νευροχειρουργού Edward Chang δεν είχε πει την τελευταία της λέξη και σε μία νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, έκανε γνωστό ότι σημειώθηκε αξιοσημείωτη πρόοδος, καθώς το τροποποιημένο σύστημα μπορούσε να αναγνωρίζει μεμονωμένα γράμματα του φωνητικού αλφαβήτου του ΝΑΤΟ -Alpha, Bravo, Charlie κ.λπ.- με αποτέλεσμα να έχει την ικανότητα πλέον να αποκωδικοποιεί περισσότερες από 1.100 λέξεις από την ηλεκτρική δραστηριότητα στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου του ασθενούς καθώς επιχειρούσε να πει τα γράμματα σιωπηλά. Ανάμεσα στις λέξεις που μπορούσε πλέον να πει ο ασθενής ήταν οι «ευχαριστώ» ή «συμφωνώ» ενώ μία μέρα το περασμένο καλοκαίρι είπε στους ερευνητές να «μείνουν όλοι ασφαλείς από τον ιό» καθώς του επέτρεψαν να επικοινωνεί περισσότερο ελεύθερα εκτός των περιορισμών των συνεδριών.

«Ήταν ωραίο να τον βλέπω να εκφράζεται με πολύ μεγαλύτερη ευελιξία από αυτό που βλέπαμε μέχρι πρόσφατα» είπε ο David Moses, ο μεταδιδακτορικός μηχανικός που ανέπτυξε το λογισμικό αποκωδικοποίησης με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές Sean Metzger και Jessie R. Liu. Οι τρεις είναι οι κύριοι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.

Η τελευταία μελέτη της ομάδας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο δείχνει ότι το σύστημα τους μπορεί να κλιμακωθεί όσον αφορά τη χρήση των λεξιλογίων. Μετά από διάφορα πειράματα και προσομοιώσεις -από τις καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας του ασθενούς που αναφέραμε παραπάνω, το σύστημα θα πρέπει να μπορεί να μεταφράσει έως και 9.000 λέξεις. «Η ακρίβειά μας απέχει ακόμη από το 100% και υπάρχουν και άλλοι περιορισμοί» είπε ο David Moses, ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης με τις υπάρχουσες τεχνολογίες και μην ξεχνάμε ότι γενικότερα η τεχνολογία σημειώνει αλματώδη πρόοδο.

Το συγκεκριμένο σύστημα, όπως και τα υπόλοιπα, άλλων ερευνητικών πρότζεκτ, απέχουν πολύ ακόμη από το να είναι σε θέση να παράγουν φυσική ομιλία σε πραγματικό χρόνο από συνεχείς σκέψεις. Αλλά αυτή η πραγματικότητα από ότι φαίνεται δεν είναι πολύ μακριά. «Είναι πιθανό να βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων μας πλέον» δήλωσε η Anna-Lise Giraud, διευθύντρια του Ινστιτούτου Ακοής στο Ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι, η οποία είναι μέλος μιας ευρωπαϊκής κοινοπραξίας για την αποκωδικοποίηση της ομιλίας από την εγκεφαλική δραστηριότητα. «Με κάθε νέα δοκιμή μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για την τεχνολογία αλλά και για τη λειτουργία του εγκεφάλου και την πλαστικότητά του».

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

[polaki]

Να και κάτι ευχάριστο! Φανταστείτε και οι δικοί του άνθρωποι πόσο χαρούμενοι θα είναι να μπορούν να ξανα-επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους τους που πάθανε κάτι παρόμοιο 

[floba]

Μια φορα που διαβασαμε η ακουσαμε κατι ευχαριστο τα τελευταια 3 χρονια εκτος απο την κλαψα στα καναλια και γενικα..

Επεξ/σία 13 Νοεμβρίου 2022 από floba

[mAs_81]

Μπράβο..πολυ ευχάριστο να βλέπεις τη τεχνολογία να βοηθάει τους ανθρώπους με αυτο το τρόπο 

[CyanBlue]

Όταν η τεχνολογία συμβάλει στην υγεία, άρα και στην ποιότητα της ζωής. Έτσι προχωράει μπροστά και η ιατρική, με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Από ικανούς ανθρώπους, με όραμα και στόχους που βρίσκουν και την ανάλογη οικονομική υποστήριξη. Μπράβο σε όσουν εργάστηκαν γι αυτό κι ελπίζω να δούμε πολλά τέτοια επιτεύγματα που δίνουν ελπίδα στη μίζερη εποχή που ζούμε.

[filip123go]

Επεξ/σία 13 Νοεμβρίου 2022 από filip123go

[Zengar Zombolt]

 

 

Επεξ/σία 13 Νοεμβρίου 2022 από Zengar Zombolt

[this.is.elia]

Μια καλή είδηση σίγουρα - αλλά όχι γι'αυτόν τον αιώνα. Οι εμφυτεύσεις στον εγκέφαλο είναι μια λύση απελπισίας, για απελπισμένους ασθενείς, με τεράστια προβλήματα τόσο κατά την επέμβαση όσο και έπειτα.

α) Το χειρουργείο είναι φρικτό και θυμίζει πρακτικές μεσαίωνα, ένα ντρέμελ κυριολεκτικά τεμαχίζει το κρανίο και το θρυμματρίζει σε σκόνη. Στο σημείο της επέμβασης και (αρκετά) τριγύρω, αποχαιρετάς το κρανίο που πήρες από τη μαμά και το μπαμπά.

β) Η τομή στο δέρμα και κατόπιν οι διάνοιξη εγκεφαλικού ιστού προκαλούν (όπως καταλαβαίνετε) ένα στοιχειώδες πρόβλημα το οποίο η επιστήμη δεν γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει: τον ιστό ουλής. Εκεί όπου υπήρχε ζωντανός ιστός, ο οργανισμός μοιραία γεμίζει με ουλές. Οι ουλές σημαίνουν αποκοπή νεύρων, αιμοφόρων αγγείων. Με τη σειρά τους, τα αποκομμένα νεύρα και η έλλειψη αιμάτωσης στην περιοχή οδηγούν σε νέκρωση του σημείου, με χρονίζοντα προβλήματα για τον εγχειρισμένο (αίσθημα αφύσικου βάρους στο σημείο, μυρμηγκιάσματα, νωθρότητα, ακαμψία δέρματος, μολύνσεις - και πολλά άλλα υπερβολικά αηδιαστικά για να γράψω). Αυτά ΔΕΝ είναι απλές τυχαίες επιπλοκές. Θα συμβούν οπωσδήποτε διότι είναι η απολύτως φυσική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού όταν προσπαθήσει να επουλώσει τις τραυματισμένες περιοχές. Η μόνη λύση είναι να σε τιγκάρουν κορτιζόνη για μερικές εβδομάδες - αλλά μετά από νευροχειρουργείο είναι κακή ιδέα να πάρεις τις επιθυμητές ποσότητες κορτιζόνης ώστε να καταστείλεις το ανοσοποιητικό. Μάλλον γιατί πιθανότατα θα τα τινάξεις.

γ) Πιθανές μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες. Δεν υπάρχει πρότυπο σύμφωνα με το οποίο δημιουργείται ο εγκέφαλος κάθε ανθρώπου. Οι απεικονιστικές μέθοδοι της εποχής μας δεν είναι ούτε στο 1% ικανές να δώσουν μια εικόνα σχετικά με την τοπολογία κάθε κρανίου. Απλό παράδειγμα: οι παρακλαδώσεις της καρωτίδας (AICA, PICA) μπορεί να έχουν φυσική μορφολογία ή να κάνουν βόλτες γύρω από το τρίδυμο νεύρο. Έτσι και ακουμπήσεις εκεί, καπούτ. Και αυτές δεν φαίνονται ούτε με funtional MRA εγκεφάλου. Ο χειρούργος το καταλαβαίνει όταν χτυπήσει το τρίδυμο - και ο ασθενής είναι πλέον φυτό ή παράλυτος. Και surprise, τα εγκεφαλικά νεύρα δεν ξαναφυτρώνουν - εκτός και εάν είσαι περιστέρι / χελιδόνι / νεογνό έως 1 έτους / σε τιγκάρουν με μερικά δισεκατομμύρια βλαστοκύτταρα (ίσως σε 10 χρόνια να βγει κάτι). Κάποτε ήμουν πουλί και με αγαπούσανε πολύ - που λένε.

δ) Το νευροχειρουργία στο κεφάλι έχουν μια πιθανότητα γύρω στο 50-60% για σχετική μόλυνση ήπιας έως σοβαροτάτου μορφής (μηνιγγίτιδα, απόστημα, μελλοντική κακοήθεια). Να μην αναφέρω τις πιθανές νευρολογικές παρενέργειες - εμβοές, πίεση στο κεφάλι, υδροκεφαλισμός, έλλειμα ισορροπίας, λαβυρυνθίτιδα, μόνιμη ή κατά περίσταση πάρεση του προσωπικού νεύρου (Σταλλόνε) - και πολλές άλλες ομορφιές. Οι οποίες δεν είναι παροδικές, είναι σύντροφοι ζωής, φιλαράκια 4 έβερ.

ε) Για να (ξανα)φτιάξουν το κρανίο, θα πορούσαν να φέρουν μπογιατζή/στοκαδόρο. Κανονικά. Δεν κάνω πλάκα. Παλιά έβαζαν μεταλλικές πλάκες και διάφορα κράματα - αλλά δεν είχε πλάκα, σκούριαζαν οι βίδες και πέθαινε το 99% από αδιάγνωστη γάγγραινα. Πλέον βάζουν ένα πλαστικοειδές υλικό σαν στόκο, το οποίο δεν πολυελέγχουν. Το πετάν όπως ο μπογιατής πετάει το στόκο και με τη σπάτουλα, σε ράβουν και άντε γεια. Τώρα αν ο εγκεφαλόστοκος κάτσει με όρτσα (επειδή κοιμήθηκες τις πρώτες 48 ώρες μετά το χειρουργείο και πήρε τη μορφή του μαξιλαριού - καλή πιθανότητα, θα έλεγα), θα είσαι με μόνιμο καρούμπαλο στο κεφάλι. Και εάν είναι και σε εμφανές σημείο - ε, ας πούμε ότι θα παρακαλάς να είχες το μαλλί του Καρβέλα μπας και κρύψεις τίποτα. Άσε που είναι από ενοχλητικό έως αφόρητο σε αίσθηση.

ζ) Θέλετε και άλλα;

Και παρεμπιπτόντως: Όλες αυτές οι διαδικασίες δεν είναι ούτε νέα είδηση, ούτε επιστημονικές καινοτομές. Εμφυτεύσεις γίνονται από τις αρχές του '80, με τα πρώτα κοχλιακά εμφυτεύματα. Είναι βέβαιο ότι βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής - αλλά αφαιρούν από πολλούς άλλους τομείς. Και σήμερα, σχεδόν για οποιαδήποτε βλάβη η οποία δεν διορθώνεται με χειρουργείο (ή ψυχοθεραπεία), οι επιστήμονες συστήνουν 'εν βάθει εγκεφαλική διέγερση' (deep brain stimulation) - ή βηματοδότη εγκεφάλου. Να μην λέω πολλά, ΔΕΝ είναι καλή προσέγγιση. Κάποτε θεωρούσαν την λοβοτομή καλή προσέγγιση. Ακόμα και σήμερα, κάποιοι επιστήμονες την υποστηρίζουν.

(μιας και αναφέρθηκα για κοχλιακό εμφύτευμα, μπορείτε να σκεφτείτε και το εξής: πλέον όλα τα CI είναι ουσιαστικά streamers ήχου στον ανθρώπινο κοχλία - έχουν bluetooth, wireless, RGB, τα κάνεις overclocking (λέω τώρα) τα πάντα όλα - χαλαρά στέλνει το εμφύτευμα δεδομένα σε όποιον ενδιαφερόμενο. Εδώ το κάνει ο Chrome, στο εμφύτευμα θα κολλήσουν; Σκέψου να είσαι σε θέση ευθύνης και να έχει CI... Μπορεί κάποιος, κάπου να καταγράφει όλη σου την ζωή - εάν ενδιαφέρεται)

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αρκετό στατιστικό δείγμα ώστε να βγει μια διακύμανση σχετικά με τις πιθανότητες επιπλοκών και το εν γένει risk/reward ratio μιας τέτοιας επέμβασης. Το χειρουργείο είναι τέχνη και στατιστική, η τέχνη υπάρχει (εάν τα σκάσεις σε μεγαλοχειρούργο), η στατιστική είναι σε μεγάλη έλλειψη. Φυσικά, πριν από κάθε τέτοια επέμβαση, υπογράφεις χαρτάκι άφεσης αμαρτιών του χειρούργου. Να μην λέω περισσότερα.

Συμπέρασμα: Μέχρι (θα έλεγα) το 2095, don't fuck with your brain. Όποιο και εάν είναι το τίμημα.

Επεξ/σία 13 Νοεμβρίου 2022 από this.is.elia

[billdanos]

26 λεπτά πριν, this.is.elia είπε

Μια καλή είδηση σίγουρα - αλλά όχι γι'αυτόν τον αιώνα. Οι εμφυτεύσεις στον εγκέφαλο είναι μια λύση απελπισίας, για απελπισμένους ασθενείς, με τεράστια προβλήματα τόσο κατά την επέμβαση όσο και έπειτα.

α) Το χειρουργείο είναι φρικτό και θυμίζει πρακτικές μεσαίωνα, ένα ντρέμελ κυριολεκτικά τεμαχίζει το κρανίο και το θρυμματρίζει σε σκόνη. Στο σημείο της επέμβασης και (αρκετά) τριγύρω, αποχαιρετάς το κρανίο που πήρες από τη μαμά και το μπαμπά.

β) Η τομή στο δέρμα και κατόπιν οι διάνοιξη εγκεφαλικού ιστού προκαλούν (όπως καταλαβαίνετε) ένα στοιχειώδες πρόβλημα το οποίο η επιστήμη δεν γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει: τον ιστό ουλής. Εκεί όπου υπήρχε ζωντανός ιστός, ο οργανισμός μοιραία γεμίζει με ουλές. Οι ουλές σημαίνουν αποκοπή νεύρων, αιμοφόρων αγγείων. Με τη σειρά τους, τα αποκομμένα νεύρα και η έλλειψη αιμάτωσης στην περιοχή οδηγούν σε νέκρωση του σημείου, με χρονίζοντα προβλήματα για τον εγχειρισμένο (αίσθημα αφύσικου βάρους στο σημείο, μυρμηγκιάσματα, νωθρότητα, ακαμψία δέρματος, μολύνσεις - και πολλά άλλα υπερβολικά αηδιαστικά για να γράψω). Αυτά ΔΕΝ είναι απλές τυχαίες επιπλοκές. Θα συμβούν οπωσδήποτε διότι είναι η απολύτως φυσική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού όταν προσπαθήσει να επουλώσει τις τραυματισμένες περιοχές. Η μόνη λύση είναι να σε τιγκάρουν κορτιζόνη για μερικές εβδομάδες - αλλά μετά από νευροχειρουργείο είναι κακή ιδέα να πάρεις τις επιθυμητές ποσότητες κορτιζόνης ώστε να καταστείλεις το ανοσοποιητικό. Μάλλον γιατί πιθανότατα θα τα τινάξεις.

γ) Πιθανές μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες. Δεν υπάρχει πρότυπο σύμφωνα με το οποίο δημιουργείται ο εγκέφαλος κάθε ανθρώπου. Οι απεικονιστικές μέθοδοι της εποχής μας δεν είναι ούτε στο 1% ικανές να δώσουν μια εικόνα σχετικά με την τοπολογία κάθε κρανίου. Απλό παράδειγμα: οι παρακλαδώσεις της καρωτίδας (AICA, PICA) μπορεί να έχουν φυσική μορφολογία ή να κάνουν βόλτες γύρω από το τρίδυμο νεύρο. Έτσι και ακουμπήσεις εκεί, καπούτ. Και αυτές δεν φαίνονται ούτε με funtional MRA εγκεφάλου. Ο χειρούργος το καταλαβαίνει όταν χτυπήσει το τρίδυμο - και ο ασθενής είναι πλέον φυτό ή παράλυτος. Και surprise, τα εγκεφαλικά νεύρα δεν ξαναφυτρώνουν - εκτός και εάν είσαι περιστέρι / χελιδόνι / νεογνό έως 1 έτους / σε τιγκάρουν με μερικά δισεκατομμύρια βλαστοκύτταρα (ίσως σε 10 χρόνια να βγει κάτι). Κάποτε ήμουν πουλί και με αγαπούσανε πολύ - που λένε.

δ) Το νευροχειρουργία στο κεφάλι έχουν μια πιθανότητα γύρω στο 50-60% για σχετική μόλυνση ήπιας έως σοβαροτάτου μορφής (μηνιγγίτιδα, απόστημα, μελλοντική κακοήθεια). Να μην αναφέρω τις πιθανές νευρολογικές παρενέργειες - εμβοές, πίεση στο κεφάλι, υδροκεφαλισμός, έλλειμα ισορροπίας, λαβυρυνθίτιδα, μόνιμη ή κατά περίσταση πάρεση του προσωπικού νεύρου (Σταλλόνε) - και πολλές άλλες ομορφιές. Οι οποίες δεν είναι παροδικές, είναι σύντροφοι ζωής, φιλαράκια 4 έβερ.

ε) Για να (ξανα)φτιάξουν το κρανίο, θα πορούσαν να φέρουν μπογιατζή/στοκαδόρο. Κανονικά. Δεν κάνω πλάκα. Παλιά έβαζαν μεταλλικές πλάκες και διάφορα κράματα - αλλά δεν είχε πλάκα, σκούριαζαν οι βίδες και πέθαινε το 99% από αδιάγνωστη γάγγραινα. Πλέον βάζουν ένα πλαστικοειδές υλικό σαν στόκο, το οποίο δεν πολυελέγχουν. Το πετάν όπως ο μπογιατής πετάει το στόκο και με τη σπάτουλα, σε ράβουν και άντε γεια. Τώρα αν ο εγκεφαλόστοκος κάτσει με όρτσα (επειδή κοιμήθηκες τις πρώτες 48 ώρες μετά το χειρουργείο και πήρε τη μορφή του μαξιλαριού - καλή πιθανότητα, θα έλεγα), θα είσαι με μόνιμο καρούμπαλο στο κεφάλι. Και εάν είναι και σε εμφανές σημείο - ε, ας πούμε ότι θα παρακαλάς να είχες το μαλλί του Καρβέλα μπας και κρύψεις τίποτα. Άσε που είναι από ενοχλητικό έως αφόρητο σε αίσθηση.

ζ) Θέλετε και άλλα;

Και παρεμπιπτόντως: Όλες αυτές οι διαδικασίες δεν είναι ούτε νέα είδηση, ούτε επιστημονικές καινοτομές. Εμφυτεύσεις γίνονται από τις αρχές του '80, με τα πρώτα κοχλιακά εμφυτεύματα. Είναι βέβαιο ότι βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής - αλλά αφαιρούν από πολλούς άλλους τομείς. Και σήμερα, σχεδόν για οποιαδήποτε βλάβη η οποία δεν διορθώνεται με χειρουργείο (ή ψυχοθεραπεία), οι επιστήμονες συστήνουν 'εν βάθει εγκεφαλική διέγερση' (deep brain stimulation) - ή βηματοδότη εγκεφάλου. Να μην λέω πολλά, ΔΕΝ είναι καλή προσέγγιση. Κάποτε θεωρούσαν την λοβοτομή καλή προσέγγιση. Ακόμα και σήμερα, κάποιοι επιστήμονες την υποστηρίζουν.

(μιας και αναφέρθηκα για κοχλιακό εμφύτευμα, μπορείτε να σκεφτείτε και το εξής: πλέον όλα τα CI είναι ουσιαστικά streamers ήχου στον ανθρώπινο κοχλία - έχουν bluetooth, wireless, RGB, τα κάνεις overclocking (λέω τώρα) τα πάντα όλα - χαλαρά στέλνει το εμφύτευμα δεδομένα σε όποιον ενδιαφερόμενο. Εδώ το κάνει ο Chrome, στο εμφύτευμα θα κολλήσουν; Σκέψου να είσαι σε θέση ευθύνης και να έχει CI... Μπορεί κάποιος, κάπου να καταγράφει όλη σου την ζωή - εάν ενδιαφέρεται)

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αρκετό στατιστικό δείγμα ώστε να βγει μια διακύμανση σχετικά με τις πιθανότητες επιπλοκών και το εν γένει risk/reward ratio μιας τέτοιας επέμβασης. Το χειρουργείο είναι τέχνη και στατιστική, η τέχνη υπάρχει (εάν τα σκάσεις σε μεγαλοχειρούργο), η στατιστική είναι σε μεγάλη έλλειψη. Φυσικά, πριν από κάθε τέτοια επέμβαση, υπογράφεις χαρτάκι άφεσης αμαρτιών του χειρούργου. Να μην λέω περισσότερα.

Συμπέρασμα: Μέχρι (θα έλεγα) το 2095, don't fuck with your brain. Όποιο και εάν είναι το τίμημα.

Είστε σίγουρα γιατρός? 🙄

[seithan]

Εμβρυική τεχνολογία, καλή αρχή κ μπράβο. 

[tzotzo]

σε λαθος σημειο ανοιξαν την τρυπα

[this.is.elia]

1 ώρα πριν, billdanos είπε

Είστε σίγουρα γιατρός? 🙄

Σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία έκανα άπειρα follow-up σε μετεγχειρητικούς ασθενείς κατόπιν νευροχειρουργικών επεμβάσεων (συνήθως σπονδυλική στήλη και αυχένας/εγκέφαλος/εγκεφαλικές νευρικές συζυγίες). Μπορεί να νομίζεις ότι υπερβάλω - αλλά τα δράματα (δεν λέω φρίκες, είναι πολύ τετριμμένη λέξη) που έχω δει και έχω καταγράψει είναι αρκετά μακριά από αυτά για τα οποία ήμουν προετοιμασμένος. Σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις όπου κάποιος θα είχε μια ομαλή πορεία ανάρρωσης - οι περισσότεροι ήταν δύσκολες περιπτώσεις με εγκεφαλικές κακοήθειες, η πορεία των οποίων ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη. Αρκετοί άλλοι κατακρεουργήθηκαν. Και το τί έκαναν στον εαυτό τους κατόπιν της επέμβασης, συνηδειτοποιώντας ότι όντας είναι σε πολύ πιο δυσμενή θέση, το αφήνω στην φαντασία του αναγνώστη. Το μυαλό θέλει περίπου ένα 2μηνο ώστε να περάσει το placebo του νοσοκομείου-εγχείρησης-νοσηλείας-μάλλον είμαι καλύτερα. Μετά παγιώνεται η κατάσταση, η συνειδητοποίηση μιας νέας, περισσότερο αφόρητης κατάστασης. Να μην τα πολυλογώ (ή πολυγράφω). Είναι μια περίοδος της ζωής μου που θα ήθελα να διαγράψω απ'το μυαλό.

Αλλά ακόμα και έτσι, μπροστά στην απελπισία ενός απρόσμενου θανάτου (αλλά και πάλι, ποιός θάνατος δεν είναι απρόσμενος...;), ο άνθρωπος θα δεχτεί πολλά πράγματα σε αντάλλαγμα μερικών μηνών ζωής. Είτε αυτό είναι συμφωνία με τον διάβολο, είτε είναι ένα νυστέρι μέσα στο κεφάλι του.

[billdanos]

17 λεπτά πριν, this.is.elia είπε

Σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία έκανα άπειρα follow-up σε μετεγχειρητικούς ασθενείς κατόπιν νευροχειρουργικών επεμβάσεων (συνήθως σπονδυλική στήλη και αυχένας/εγκέφαλος/εγκεφαλικές νευρικές συζυγίες). Μπορεί να νομίζεις ότι υπερβάλω - αλλά τα δράματα (δεν λέω φρίκες, είναι πολύ τετριμμένη λέξη) που έχω δει και έχω καταγράψει είναι αρκετά μακριά από αυτά για τα οποία ήμουν προετοιμασμένος. Σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις όπου κάποιος θα είχε μια ομαλή πορεία ανάρρωσης - οι περισσότεροι ήταν δύσκολες περιπτώσεις με εγκεφαλικές κακοήθειες, η πορεία των οποίων ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη. Αρκετοί άλλοι κατακρεουργήθηκαν. Και το τί έκαναν στον εαυτό τους κατόπιν της επέμβασης, συνηδειτοποιώντας ότι όντας είναι σε πολύ πιο δυσμενή θέση, το αφήνω στην φαντασία του αναγνώστη. Το μυαλό θέλει περίπου ένα 2μηνο ώστε να περάσει το placebo του νοσοκομείου-εγχείρησης-νοσηλείας-μάλλον είμαι καλύτερα. Μετά παγιώνεται η κατάσταση, η συνειδητοποίηση μιας νέας, περισσότερο αφόρητης κατάστασης. Να μην τα πολυλογώ (ή πολυγράφω). Είναι μια περίοδος της ζωής μου που θα ήθελα να διαγράψω απ'το μυαλό.

Αλλά ακόμα και έτσι, μπροστά στην απελπισία ενός απρόσμενου θανάτου (αλλά και πάλι, ποιός θάνατος δεν είναι απρόσμενος...;), ο άνθρωπος θα δεχτεί πολλά πράγματα σε αντάλλαγμα μερικών μηνών ζωής. Είτε αυτό είναι συμφωνία με τον διάβολο, είτε είναι ένα νυστέρι μέσα στο κεφάλι του.

Α ευτυχως που δεν είσαι γιατρός τότε! Δεν θα ήθελα ποτέ να μου το περιγράψει έτσι ένας γιατρός στην περίπτωση που χρειαζόμουν επέμβαση στο κεφάλι (που από προσωπική εμπειρία στην οικογένεια ευτυχώς δεν είναι ετσι). 😛 

Στα πλαίσια αντίστοιχης εργασίας για Στατιστική/Οικονομετρία στη σχολή, είχα περάσει αρκετές ημέρες μέσα στον “Άγιο Σαββα” με πρόσβαση σε εξετάσεις και φακέλους ασθενών (μαζί με οπτικό ακουστικό υλικό), που συμπτωματικά ήταν σε τμήμα για καρκίνους απο το λαιμό και πάνω… Αλλά στη δίκη μου περίπτωση αυτό λειτούργησε πολύ πιο διαφορετικά σε σχέση με εσένα. Με την έννοια πως ενθουσιάστηκα με την πρόοδο της ιατρικής, καθώς και με την αποκατάσταση ασθενών που στις φωτογραφίες των χειρουργείων ήταν σα να έβλεπες κάτι χειρότερο και απο ταινία τρόμου! 

Είναι εύκολο εκ του ασφαλούς να τα αναλύουμε αυτά αλλά για έναν ασθενή που περιμένει το μοιραίο, ακόμη και 24 επιπλέον ώρες μπορεί να είναι κατι ανεκτίμητο. Πόσο μάλλον για περιπτώσεις σαν το θέμα του topic εδώ, που τα πράγματα είναι πολύ πιο ανώδυνα! 
 

Anyway…

[this.is.elia]

@billdanos κάπως έτσι είναι. Απλά το follow-up σε προσωπικό επίπεδο (όπως στην περίπτωσή μου), οι πιθανότητες είναι ότι όσοι ανάρρωσαν σωστά, θα σε ψιλογράψουν. Πέρασαν τον μπελά τους, συνεχίζουν τη ζωή τους, δεν θα ασχοληθούν άλλο. Όσοι (και οι οικογένειες) έμειναν με προβλήματα / κουσούρια, τα έχουν με όλους και ψάχνονται να κουνήσουν κάπου το δάχτυλο - δικαίως κάποιες φορές.

[freegr]

Λίγο-λίγο οι εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη τείνουν να επιβεβαιώσουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας θα σου πλέον όλα εξελίσσονται και τα πάντα ρει όπως έλεγε ο Ηράκλειτος.