Insomnia Forumvision #1

[Επισκέπτης]

12 ώρες πριν, Ferelpis είπε

Σ΄ ευχαριστώ που μετά από προσωπικό μου μήνυμα έσπευσες να μου εξηγήσεις την μεγάλη "ποίηση" αυτού του τραγουδιού. Ή να πω ποίημα; Να σε συγχαρώ κι από εδώ για την πρωτιά σου κι ας μη μου άρεσε καθόλου αυτό που έβαλες.

   Βασικά η μαγεία της μουσικής έγκειται στο ότι μιλάει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου, τον βγάζει από την καθημερινότητα του βγάζει συναισθήματα και του κάνει τη ζωή λιγότερο δύσκολη και άχαρη. Το ίδιο βέβαια πετυχαίνει η τέχνη γενικά. Μια καλή ταινία, ένα θεατρικό έργο, ένα καλό βιβλίο, ένας πίνακας ζωγραφικής που σου λέει κάτι, ένα ποίημα κ.τ.λ.

   Τελικά δεν κατάλαβα, ενώ δεν βρήκες ξεκάθαρη ερμηνεία στο στίχο κατάφερες κι έκανες τη δική σου σύνδεση μ΄ αυτόν, ή τελικά βρήκες όλες τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς που δε βρήκα εγώ;

   "Να πιάνουμε το όνειρο στα χέρια μας και ανάγλυφα να νιώθουμε τι θέλει να πει." Σαν τη γραφή Braille ένα πράμα. 😜 (σε πειράζω)

Μέχρι εδώ σαφές. Έχασε τον πατέρα του, περνάει περίοδο κατάθλιψης και νιώθει ενοχές και τύψεις, κάτι που το περνάμε όλοι όταν χάνουμε κάποιον δικό μας και ίσως όχι μόνο όταν είναι δικός μας ο θανών.

 

   "μαύρα σύννεφα" οκ. Αντικατοπτρίζει τη "μαυρίλα" μέσα του. "Ματωμένοι ποταμοί"; Σοβαρά; Σοβαρά τώρα; Πόλεμος; Μάχη; Τι δηλαδή; Η μάχη που δίνει με τις ενοχές του, έχει προκαλέσει ποτάμια από αίμα; Ανατρίχιασα τώρα, έτσι; Και τι θα πει ρε σεις βλέπει τσακάλια; Ε και; Τι θα του κάνουν; Τα τσακάλια δεν επιτίθενται στον άνθρωπο.

  Ειδικά αυτό το "φίδια πάνω στους αρμούς" τι να πω; Είναι κακόηχο και δε σημαίνει τίποτα. Νοηματικά είναι λάθος. Σε ποιους αρμούς; Στα πλακάκια; Στο πάτωμα είναι τα πλακάκια ή στους τοίχους; Γιατί αν είναι στους τοίχους τότε αυτός είναι στην τουαλέτα. Προφανώς αναφέρεται στο πάτωμα του δωματίου του, αφού κοιμάται και βλέπει όνειρο. Σκουλήκια στους αρμούς το καταλαβαίνω. Φίδια όμως; Πόσο μεγάλοι είναι οι αρμοί; Η λέξη φίδια όμως άρεσε περισσότερο στον ποιητή μας προφανώς.  Για μια στιγμή γαλήνεψε αλλά μετά άρχισε να μετράει γκρεμούς; Να τους μετράει; Δεν τους είδε απλά; Έπρεπε να τους μετράει; Σε λάθος ψυχολόγο πηγαίνει το παλικάρι. Αλλιώς θα μετρούσε προβατάκια!

   Και τώρα φτάσαμε στο φοβερό με τις φόνισσες!!! Πεθαίνουν κάθε δειλινό; Μα κάθε; Πως θα πεθάνουν το σημερινό δειλινό αφού ήδη πέθαναν κατά τη διάρκεια του χθεσινού δειλινού; Επίσης πώς θα πεθάνουν κατά το αυριανό δειλινό αφού θα έχουν πεθάνει κατά το σημερινό δειλινό; Άλλη απορία: κάποιες; Όχι όλες; Γιατί; Ας πεθάνουν όλες ρε παιδιά. Γιατί να περισσέψει κάποια; Και εντέλει ποιες είναι αυτές οι φόνισσες; Μου λες ότι είναι οι τύψεις. Ερινύες λέγονται, όχι φόνισσες. Άλλο που δεν κολλάει με τίποτα! Πεθαίνουν οι φόνισσες; Οι φόνισσες σκοτώνουν. Οι φόνισσες οδηγούν στο θάνατο τους άλλους, δεν πεθαίνουν οι ίδιες! Φόνισσες είναι! Ήρθαν στο όνειρό του που λες κι εσύ για να πεθάνουν; Ή για να σκοτώσουν; Μήπως οι φόνισσες (τύψεις που λες κι εσύ) ήρθαν για να τον "σκοτώσουν"; Και μετά τι; Αυτοκτονούν; (οι φόνισσες). Α ξέχασα: την επομένη ανασταίνονται για να τον ξανασκοτώσουν και να ξαναυτοκτονήσουν.

Άλλο που δεν κολλάει με τίποτα όμως. Βράδυ δεν είπες ότι είναι; Την ώρα που βλέπει όνειρο; Γιατί δεν λέει βράδυ και λέει δειλινό; Δεν είναι το ίδιο ξέρετε! Δειλινό είναι όταν πέφτει το φως. Εκείνη η γλυκιά ώρα που γίνεται η εναλλαγή ημέρας - νύχτας. Η αγαπημένη μου σε όλη την ημέρα. Μου την κατέστρεψε κι αυτήν απλά και μόνο για να ακούγεται μια όμορφη λέξη μες στο στίχο.

Από που κι ως που, με τι θράσος παίρνει μια τέτοια λέξη όπως το δειλινό και  την καταστρέφει με φόνισσες, μάγισσες και τα συναφή σκατοσυναισθήματα που νιώθει ο πειραγμένος;

   Το δειλινό ως ώρα είναι από τις πιο όμορφες της ημέρας. Είναι η στιγμή που ηρεμεί όλη η φύση. Η πιο αγαπημένη μου κι επίσης πολύ αγαπημένη μου για μπάνιο στη θάλασσα. Είναι η στιγμή που γεμίζει χρώματα ο ουρανός και γαληνεύει η ψυχή. Η αναφορά αυτής της λέξης είναι στην ηρεμία, στο ρομαντισμό, στον έρωτα, στο πάθος. Ούτε στους φόνους ούτε σε κάποιες ηλίθιες φόνισσες που αυτοκτονούν κάθε μέρα το δειλινό. Βρήκαν ώρα! Μου γάμησε την εικόνα στο μυαλό μου ο ποιητής!

   Στην τέχνη όλα επιτρέπονται. Έτσι λες. Συμφωνώ. Δεν είμαι όμως υποχρεωμένος να δεχτώ το οτιδήποτε έφτιαξε κάποιος το οποίο ούτε ο ίδιος δεν καταλαβαίνει. Θα μου πεις πρέπει να καταλαβαίνουμε κάθε τι στην τέχνη; Όχι. Στην τέχνη νιώθουμε. Όταν όμως υπάρχει λόγος γραπτός ή προφορικός, καλό θα είναι να βγαίνει και νόημα. Αν δω έναν πίνακα ζωγραφικής πιο πολύ θα τον νιώσω παρά θα τον καταλάβω. Ή αν θέλεις κατακλύζομαι από συναισθήματα και μόνο από κάποια χρώματα σε ακανόνιστες μορφές και φόρμες. Το ίδιο πιστεύω ότι μπορεί να γίνει και μ΄ ένα ποίημα το οποίο είναι δύσκολο ως προς τις αλληγορίες του. Αλλά να είναι όμως ποίημα και όχι ανοησία που απλά αυτός που το έγραψε το θεωρεί ποίηση και χρησιμοποιεί απλά ωραίες λέξεις για να δημιουργήσει μια ομίχλη ψευτοκουλτουριάρικης ποιότητας. Το λέω εγώ που είμαι του έντεχνου. Έχω λιώσει τα τζιν μου στις κερκίδες θεάτρων και γηπέδων σε συναυλίες του Νταλάρα, του Παπάζογλου, της Χαρούλας Αλεξίου, της Γαλάνη, της Πρωτοψάλτη κ.τ.λ.

   Απλά μέσα από τα χρόνια έχω ξεχωρίσει το "έντεχνο" αν είναι ευδόκιμος ο όρος, σε πραγματικά έντεχνο και σε δήθεν, τάχα μου, να ΄χαμε να λέγαμε δηλαδή!

   Λέει ο Μητσιάς:

"Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
Που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά
Πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
Να μας ζεστάνει στην παγωνιά."

 

Σαφές, σαφέστατο. Βγάζει συναισθήματα χίλια. Μην αναλύσω κι αυτό τώρα.

Λέει η Γαλάνη:

"Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράματα
μα δε λες αν γυρίσεις".

 

   Απλά και όμορφα! Κατανοητά, χωρίς να το παίζει ποίηση σε βάζει να σκεφτείς και να νιώσεις. Ότι υπάρχει μια ποιητική ενδεχομένως διάθεση, ναι. Αλλά μέχρι εκεί.

   Τώρα βέβαια η μελοποιημένη ποίηση είναι άλλο. Είναι ποίηση. Η ένστασή μου εντέλει είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν βγει πολλά τραγούδια -και καλά έντεχνα- που προσπαθούν να περάσουν ως ποίηση. Ε όχι! Δεν είναι όλα ποίηση!!! Ας κρατήσουμε τα ψήγματα λογικής που πιστεύω  πως ακόμα διαθέτουμε.

   Επίσης να σταματήσει ο κάθε πικραμένος να το παίζει ποιητής.

 

   Τώρα στα υπόλοιπα που γράφεις εννοείται πως έχω ενστάσεις, αλλά ας το αφήσουμε εδώ γιατί ήδη έγραψα ολόκληρα σεντόνια. Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω λίγες από τις φράσεις που επίσης δε συμφωνώ: "Μέσα στα μάτια μου πηλός", "Βαριά τα βλέφαρα χάνεται το όνειρο", "Μπαμπά πριν φύγεις στάξε αλατόνερο", "Κάποιες μάγισσες μου ΄παν θα πάψω να πονώ".

   Πάντως όπως είπε και η Τζένη αν εσύ το κατάλαβες αλλιώς και το ένιωσες έτσι καλά, κράτα το συναίσθημα και μη μ΄ ακούς εμένα. Επίσης εμείς τα είπαμε και με μηνύματα ιδιαιτέρως και δεν θα σου τα έγραφα όλα αυτά αν δεν πήγαινες να μου εξηγήσεις τι λέει ο ποιητής. Προσωπικά δεν εξέλαβα τίποτα από όλον αυτόν τον "ποιητικό" οίστρο! 🙂

Φτου! Δεν κατάφερα να του αλλάξω γνώμη. Μα γιατί; Αφού είναι ένα απ' τα προτερήματά μου η πειθώ. 🤨

Αστειεύομαι, φυσικά.

Καταρχάς, να πω πως ήθελα, έτσι κι αλλιώς, να σου γράψω, αφού είδα πως ήθελες κάποιος να σου εξηγήσει τους στίχους. Απλά ήθελα λίγο χρόνο και να είμαι σε στιγμή που μπορώ να συγκεντρώσω την σκέψη μου, οπότε με πρόλαβες με το μήνυμά σου. Εννοείται πως δεν αλλάζει κάτι. Ούτε θα κάτσω να παρεξηγηθώ επειδή έγραψες αυτό που νιώθεις εσύ ακούγοντάς το. Γράψε άλλα τόσα, και με "χειρότερο" τρόπο. Πραγματικά, δεν με πειράζει.

Ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε, καθώς εξακολουθώ να το βλέπω με εντελώς διαφορετική ματιά. Δεν έχω να γράψω κάτι περισσότερο, αφού προσπάθησα να μεταφέρω εκτενώς πώς το καταλαβαίνω. Άσε που δεύτερη προσπάθεια θα σήμαινε πως προσπαθώ σώνει και ντε να σου αλλάξω γνώμη, κι είναι κάτι που δεν μου αρέσει και δεν το συνηθίζω.

Θ' απαντήσω μόνο σε κάνα δυο σημεία, για να καταλάβεις το σκεπτικό μου.

Αναφορά σε κείμενο

Τελικά δεν κατάλαβα, ενώ δεν βρήκες ξεκάθαρη ερμηνεία στο στίχο κατάφερες κι έκανες τη δική σου σύνδεση μ΄ αυτόν, ή τελικά βρήκες όλες τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς που δε βρήκα εγώ;

Και τα δύο. 😋

Αρχικά, ένιωσα την αλληγορία/συμβολισμό. Εκείνος ο στίχος, για τις φόνισσες, μπορεί να μη μου ήταν ξεκάθαρος, αλλά διαισθητικά και βάσει των "συμφραζόμενων" οδηγήθηκα σε αυτή την ερμηνεία.

Επίσης, δεν θα συμφωνήσω ότι πάει να πουλήσει ποίηση. Ότι είναι κάπως περίτεχνο, να το πω έτσι, δεν σημαίνει ότι θέλει να το θέσει σ' αυτά τα πλαίσια. Μπορεί να 'ναι κάλλιστα πεζό και να υπάρχει αυτή η έκφραση. Δεν χρειάζεται πάντα να 'ναι κάτι ξεκάθαρο. Μπορεί να περιγραφεί και με άλλες λέξεις, ή/και να κρύβεται πίσω από "ακαταλαβίστικο" τρόπο. Ο γράφων ξέρει τι κρύβει μέσα του αυτό που χρησιμοποιεί. Ο δέκτης μπορεί να πετύχει την σκέψη του, να κάνει την δική του σύνδεση, ή να πει τι μαλακίες γράφει τώρα; Όλα δεκτά. Σάματις είναι η πρώτη η Ουρανία Πατέλλη (σ.σ. εκείνη το έγραψε) που το κάνει αυτό; Η Λίνα Νικολακοπούλου γράφει πάντοτε ξεκάθαρα, δηλαδή; Κι εκείνη έγραφε για ταβάνια που 'χουν πετάξει δυο φωτιές στον ουρανό, για παράδειγμα. Άλλος θα πει, τι έχει πάρει και τα γράφει αυτά. Εγώ, όμως, παθιάζομαι με τέτοια μοτίβα. Με φτιάχνει να είμαι ο πομπός και ο δέκτης τέτοιων. Έχει κάτι από mind games.

Οπότε, καταλήγοντας, επειδή είμαι fan και λειτουργώ έτσι, μπόρεσα και το αγάπησα και μου μίλησε το Κάθε Δειλινό. Δεν το βρήκα καθόλου φιοριτούρες. Πραγματικά, ένιωσα και κατάλαβα κάθε στίχο. Ταυτίστηκα με την δική μου απώλεια, της μητέρας μου, και είναι κάτι που θα μπορούσα να είχα γράψει εγώ. Damn it. Δεν το έγραψα εγώ.

---

Σ' ευχαριστώ πολύ και για το δικό σου εκτενές σχόλιο.

Και δεν τρέχει μία που δεν συμφωνούμε.

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από Mrs. Hyde

[nomainline]

37 λεπτά πριν, MrsPeel είπε

Α, ναι!... Όσο για τον αγαπητό μας @drh.... Μπορείτε να δοκιμάσετε και Νταλάρα και Loreena και Αρβανιτάκη.... 

Ένα όμως είναι το αιώνιο ίνδαλμά του!

Είμαι απαράδεκτη που ξέχασα το Φραγκούλη. Τώρα δα, θυμήθηκα και τη βαθιά αγάπη του για τον Bocelli  και ιδιαίτερα για το κοινό που παρακολουθεί τη συναυλία του Bocelli!

[Επισκέπτης]

48 λεπτά πριν, MrsPeel είπε

Ο αρμός διαστολής είναι εσκεμμένη ασυνέχεια σε ένα δομικό στοιχείο ενός κτιρίου (τοίχος ή δάπεδο) που έχει σκοπό να προστατεύει ενάντια στις διαταραχές που προκαλούν οι διαστολές- συστολές των υλικών ή οι κινήσεις σε περίπτωση σεισμού. Έτσι ο στίχος «Βλέπω τσακάλια έξω απ´ τα παράθυρα / Και φίδια πάνω στους αρμούς» δείχνει ότι στο στοιχείο του σπιτιού, που ενώνει με τον έξω κόσμο (παράθυρο) βλέπει κάτι απειλητικό και στο στοιχείο του σπιτιού που υπάρχει για να παρέχει ασφάλεια, βλέπει ένα φίδι.

Τους γκρεμούς και ό,τι προκαλεί πόνο, τους μετράς για δύο λόγους: α) επειδή θέλεις να δεις πότε θα τελειώσουν και β) επειδή σου δίνει μια ψευδαίσθηση μιας κάποιας εξουσίας επάνω τους.

Οι φόνισσες που πεθαίνουν κάθε δειλινό έχουν δύο ποιητικές αντιθέσεις…. Φόνισσες που αντί να προκαλούν τον θάνατο, πεθαίνουν οι  ίδιες. Και μάλιστα επαναλαμβανόμενα…. Κάθε δειλινό…. Αυτό μου θυμίζει τον στίχο από Rammstein, που έπαιξε στον προηγούμενο γύρο:  «Wir sterben weiter bis wir leben/ Sterben lebend in den Tod» «Πεθαίνουμε διαρκώς μέχρι να ξεκινήσουμε να ζούμε/ πεθαίνουμε ζώντες ώς τον τάφο μας» Εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος «πσσσσς, τί είπες ρε Till φοβερέ!!» Αλλά αν το καλοσκεφτούμε…. Όταν έχεις ζήσει ένα βαθύ και πολύ μοναχικό σκοτάδι, όταν σηκώσεις κεφάλι και ξαναβγείς στο φως, καταλαβαίνεις ότι ήσουν πεθαμένος τότε και τώρα ζεις ξανά.  

@MrsHyde, όμορφα όσα γράφεις για το πένθος και για τις τύψεις. Είναι το αρχικό αναπόφευκτο στάδιο του πένθους. Πιο μετά όμως έρχονται οι αναμνήσεις από ευτυχισμένες στιγμές και την ευγνωμοσύνη που έχουμε εισπράξει από τον εκλιπόντα άνθρωπο, οπότε φεύγουν οι τύψεις, δεν έχουν θέση πλέον πουθενά. Σε όσες περιπτώσεις παραμένουν τύψεις και ενοχές, δυστυχώς υπάρχει ψυχοπαθολογία. Και – συγγνώμη που θα γίνω σκληρή τώρα, γιατί το έχω δει το έργο αρκετές φορές-  φταίει ο γονιός γι αυτό! Γιατί αν το παιδί ψάχνει να βρει αυτές τις στιγμές ευγνωμοσύνης και δεν τις βρίσκει, τότε ο γονιός ήταν ένα βαρέλι χωρίς πάτο (συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν το ψάχνω τώρα αυτό). Που δεν μπορούσε να εκτιμήσει την προσφορά του παιδιού του και πάντα ζητούσε παραπάνω! Αν το μόνο που κληροδοτείς στο παιδί σου είναι ενοχές, τότε καλύτερα να μην το είχες γεννήσει ποτέ! Γιατί αν όντως το παιδί ήταν αδιάφορο, τότε θα ήταν και στον θάνατο αδιάφορο μετά από λίγο και δεν θα έδινε καρφί για να νιώσει και ενοχές. 

Με λίγα λόγια, αγαπητό μου team της 13ης Νοέμβρη, συγχαρητήρια και για την πρωτιά σου αλλά και για την κουβεντούλα που ξεκίνησες!

Εντάξει, με αυτό το σχόλιο εγώ σε παίρνω από το "αγαπητό" και σε τοποθετώ στο βάθρο τού "αγαπημένου" team τής 13ης Νοέμβρη. 🥰

Πολύ χαίρομαι που μοιραζόμαστε την ίδια οπτική. Έκανες και σκέψεις που δεν έκανα εγώ. Με συνεπήρες με τον αρμό, ειλικρινά. Ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί, και το βρίσκω εξόχως ευφυές, με πολλή εσωτερικότητα.

Τώρα, για το υπόλοιπο κομμάτι, συμφωνώ 100%. Πιστεύω, όμως, πως δεν αναφέρεται σε αυτές τις περιπτώσεις, παρά στη φάση που όλα είναι νωπά και σκέφτεσαι διάφορα. Έτσι θέλω να το βλέπω εγώ, τουλάχιστον.

Σε ευχαριστώ και για τον δικό σου οβολό στη συζήτηση - που απολαμβάνω κι εγώ, εξίσου.

 

48 λεπτά πριν, MrsPeel είπε

Α, ναι!... Όσο για τον αγαπητό μας @drh.... Μπορείτε να δοκιμάσετε και Νταλάρα και Loreena και Αρβανιτάκη.... 

Ένα όμως είναι το αιώνιο ίνδαλμά του!

 

  Εμφάνιση κρυμμένου περιεχομένου

 

Πάλι καλά που έκανε το σκονάκι η @nomainline. Ούτε που κατάλαβα ότι είναι ο Φραγκούλης. 😅

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από Mrs. Hyde

[mic2mic]

Εγώ πάλι νομίζω ότι το τραγούδι του Alex Sid είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στον πόλεμο της Ουκρανίας:

Όταν κοιμάμαι βλέπω μαύρα σύννεφα / Και ματωμένους ποταμούς / Για μια στιγμούλα μόνο να γαλήνευα / Μαύρα μου σύννεφα / Βλέπω τσακάλια έξω απ´ τα παράθυρα / Και φίδια πάνω στους αρμούς / Για μια στιγμούλα είπα τα κατάφερα / Κι ύστερα μέτρησα γκρεμούς

Τα μαύρα σύννεφα είναι προφανώς ο καπνός από τις φωτιές μετά τους βομβαρδισμούς και οι ποταμοί έχουν ματώσει από το αίμα των νεκρών. Τα φίδια και τα τσακάλια είναι τα νεκροφάγα που κοιτάνε να επωφεληθούν από την καταστροφή. Από εκεί καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται και για τον πόλεμο στην Ουκρανία και όχι στο Σουδάν, επειδή εκεί θα έβλεπε κυρίως γύπες και ύαινες. Μέσα σε αυτήν την τραγωδία προσπαθεί να μετρήσει προβατάκια για να τον πάρει ο ύπνος, αλλά δυστυχώς πάνω που πάει να τα καταφέρει να κοιμηθεί, βλέπει τα προβατάκια να πέφτουν σε γκρεμούς και καταλήγει να μετράει γκρεμούς αντί για προβατάκια.

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες, Κάποιες φόνισσες/ Πεθαίνουν κάθε δειλινό

Εδώ μιλάει για τις ελεύθερες σκοπεύτριες του Ρώσικου στρατού των οποίων τις θέσεις εντοπίζουν οι Ουκρανοί μαχητές και μέχρι να πέσει η νύχτα τις έχουν σκοτώσει.

Εχτές το βράδυ είδα τον πατέρα μου / Να με κοιτάζει σιωπηλός / Μη φύγεις είπα, μείνε εδώ πατέρα μου / Μίλα μου, γέλα μου / Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο / Μέσα στα μάτια μου πηλός / Μπαμπά πριν φύγεις στάξε αλατόνερο / Εσύ ήσουν πάντοτε καλός

Ο πατέρας του προφανώς έφυγε με τους αμάχους και κόπηκε το χαρτζιλίκι, το οποίο μεταξύ τους το έλεγαν "αλατόνερο". Και του λέει, μπαμπά στάξε κάνα φράγκο πριν την κάνεις, εγώ πώς θα πληρώνω τους λογαριασμούς τώρα που φεύγεις;

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες / Κάποιες φόνισσες / Πεθαίνουν κάθε δειλινό / Πες μου μονάχα πως με αγάπησες / Καθαρό πως με κράτησες / Ξέρεις οι μάγισσες / Κάποιες μάγισσες / Μού ´παν θα πάψω να πονώ

Βασικά ο πατέρας του αποφάσισε να φύγει επειδή απαύδησε πια με τον γιο του που όλο του το χαρτζιλίκι το ξόδευε στην πρέζα και τώρα του λέει συγχώρεσέ με, είμαι καθαρός πλέον και κάτι χαρτορίχτρες/καφετζούδες που πήγα μου είπαν πως οι πόνοι από την απεξάρτηση θα περάσουν σύντομα.

Πολύ προφητικό το κομμάτι, αν σκεφτούμε ότι γράφτηκε 3 χρόνια πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από mic2mic

[Επισκέπτης]

16 λεπτά πριν, mic2mic είπε

Εγώ πάλι νομίζω ότι το τραγούδι του Alex Sid είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στον πόλεμο της Ουκρανίας:

Όταν κοιμάμαι βλέπω μαύρα σύννεφα / Και ματωμένους ποταμούς / Για μια στιγμούλα μόνο να γαλήνευα / Μαύρα μου σύννεφα / Βλέπω τσακάλια έξω απ´ τα παράθυρα / Και φίδια πάνω στους αρμούς / Για μια στιγμούλα είπα τα κατάφερα / Κι ύστερα μέτρησα γκρεμούς

Τα μαύρα σύννεφα είναι προφανώς ο καπνός από τις φωτιές μετά τους βομβαρδισμούς και οι ποταμοί έχουν ματώσει από το αίμα των νεκρών. Τα φίδια και τα τσακάλια είναι τα νεκροφάγα που κοιτάνε να επωφεληθούν από την καταστροφή. Από εκεί καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται και για τον πόλεμο στην Ουκρανία και όχι στο Σουδάν, επειδή εκεί θα έβλεπε κυρίως γύπες και ύαινες. Μέσα σε αυτήν την τραγωδία προσπαθεί να μετρήσει προβατάκια για να τον πάρει ο ύπνος, αλλά δυστυχώς πάνω που πάει να τα καταφέρει να κοιμηθεί, βλέπει τα προβατάκια να πέφτουν σε γκρεμούς και καταλήγει να μετράει γκρεμούς αντί για προβατάκια.

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες, Κάποιες φόνισσες/ Πεθαίνουν κάθε δειλινό

Εδώ μιλάει για τις ελεύθερες σκοπεύτριες του Ρώσικου στρατού των οποίων τις θέσεις εντοπίζουν οι Ουκρανοί μαχητές και μέχρι να πέσει η νύχτα τις έχουν σκοτώσει.

Εχτές το βράδυ είδα τον πατέρα μου / Να με κοιτάζει σιωπηλός / Μη φύγεις είπα, μείνε εδώ πατέρα μου / Μίλα μου, γέλα μου / Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο / Μέσα στα μάτια μου πηλός / Μπαμπά πριν φύγεις στάξε αλατόνερο / Εσύ ήσουν πάντοτε καλός

Ο πατέρας του προφανώς έφυγε με τους αμάχους και κόπηκε το χαρτζιλίκι, το οποίο μεταξύ τους το έλεγαν "αλατόνερο". Και του λέει, μπαμπά στάξε κάνα φράγκο πριν την κάνεις, εγώ πώς θα πληρώνω τους λογαριασμούς τώρα που φεύγεις;

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες / Κάποιες φόνισσες / Πεθαίνουν κάθε δειλινό / Πες μου μονάχα πως με αγάπησες / Καθαρό πως με κράτησες / Ξέρεις οι μάγισσες / Κάποιες μάγισσες / Μού ´παν θα πάψω να πονώ

Βασικά ο πατέρας του αποφάσισε να φύγει επειδή απαύδησε πια με τον γιο του που όλο του το χαρτζιλίκι το ξόδευε στην πρέζα και τώρα του λέει συγχώρεσέ με, είμαι καθαρός πλέον και κάτι χαρτορίχτρες/καφετζούδες που πήγα μου είπαν πως οι πόνοι από την απεξάρτηση θα περάσουν σύντομα.

Πολύ προφητικό το κομμάτι, αν σκεφτούμε ότι γράφτηκε 3 χρόνια πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Καλά που 'χουμε και σένα, να μας ανοίγεις τα μάτια. 😁

[Sibyl]

Ο Σιμωνίδης ο Κείος είχε πει ότι "η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει" και ο Edgar Degas ότι "ένας ζωγραφικός πίνακας χρειάζεται λίγο μυστήριο, κάποια ασάφεια, λίγη φαντασία. Αν κάνεις συνεχώς το νόημα τελείως ξεκάθαρο, καταλήγεις να κάνεις τους άλλους να βαριούνται".

Συμπερασματικά και η ποίηση χρειάζεται λίγο μυστήριο, κάποια ασάφεια και λίγη φαντασία και ο καθένας μας της δίνει το νόημα που νομίζει βάσει των συναισθημάτων που του προκαλεί ή που δεν του προκαλεί.

Είναι ευτύχημα που προκαλεί πολλαπλές αναγνώσεις και αποκαλύπτει την διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων μας.

 

[drh]

37 λεπτά πριν, Sibyl είπε

Ο Σιμωνίδης ο Κείος είχε πει ότι "η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει" και ο Edgar Degas ότι "ένας ζωγραφικός πίνακας χρειάζεται λίγο μυστήριο, κάποια ασάφεια, λίγη φαντασία. Αν κάνεις συνεχώς το νόημα τελείως ξεκάθαρο, καταλήγεις να κάνεις τους άλλους να βαριούνται".

Τελικά είναι φορές που κάποιοι trappers τα λένε πολύ σωστά!

2 ώρες πριν, MrsPeel είπε

Α, ναι!... Όσο για τον αγαπητό μας @drh.... Μπορείτε να δοκιμάσετε και Νταλάρα και Loreena και Αρβανιτάκη.... 

Ένα όμως είναι το αιώνιο ίνδαλμά του!

  Εμφάνιση κρυμμένου περιεχομένου

Βάζουμε και μια προειδοποίηση όταν είναι να ανοίξουμε επικίνδυνα περιεχόμενα...μπορεί να υπάρχουν και παιδιά, καρδιακοί...ή και κόσμος που με τέτοιες εικόνες πρασινίζει, μεγαλώνει και σκίζει τα ρούχα του (εκτός από το μωβ βρακάκι που είναι πάντα ανθεκτικό)

άσε που κατάφερες κι αυτό:

όλη την ώρα τώρα να φαίνεται η φάτσα του

 

Spoiler

http://www.malliaris.gr/images/prod/169/169.5244.jpg

 

2 ώρες πριν, nomainline είπε

Είμαι απαράδεκτη που ξέχασα το Φραγκούλη. Τώρα δα, θυμήθηκα και τη βαθιά αγάπη του για τον Bocelli  και ιδιαίτερα για το κοινό που παρακολουθεί τη συναυλία του Bocelli!

Α ρε γεράματα....ξεχνάω....τι έχω πει για τον Bocelli; Ποιος είναι αυτός;; Ένα αμυντικός στη Μίλαν δεν ήταν; Τι να είχα πει άραγε για το κοινό που παρακολουθεί την ομάδα του Μπερλουσκόνι;

Τι κατάφερα κι εγώ;;;;

Πολλαπλασιάζεται!!!!!!

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από drh

[Ferelpis]

3 ώρες πριν, Mrs. Hyde είπε

Φτου! Δεν κατάφερα να του αλλάξω γνώμη. Μα γιατί; Αφού είναι ένα απ' τα προτερήματά μου η πειθώ. 🤨

Αστειεύομαι, φυσικά.

Καταρχάς, να πω πως ήθελα, έτσι κι αλλιώς, να σου γράψω, αφού είδα πως ήθελες κάποιος να σου εξηγήσει τους στίχους. Απλά ήθελα λίγο χρόνο και να είμαι σε στιγμή που μπορώ να συγκεντρώσω την σκέψη μου, οπότε με πρόλαβες με το μήνυμά σου. Εννοείται πως δεν αλλάζει κάτι. Ούτε θα κάτσω να παρεξηγηθώ επειδή έγραψες αυτό που νιώθεις εσύ ακούγοντάς το. Γράψε άλλα τόσα, και με "χειρότερο" τρόπο. Πραγματικά, δεν με πειράζει.

Ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε, καθώς εξακολουθώ να το βλέπω με εντελώς διαφορετική ματιά. Δεν έχω να γράψω κάτι περισσότερο, αφού προσπάθησα να μεταφέρω εκτενώς πώς το καταλαβαίνω. Άσε που δεύτερη προσπάθεια θα σήμαινε πως προσπαθώ σώνει και ντε να σου αλλάξω γνώμη, κι είναι κάτι που δεν μου αρέσει και δεν το συνηθίζω.

Θ' απαντήσω μόνο σε κάνα δυο σημεία, για να καταλάβεις το σκεπτικό μου.

Και τα δύο. 😋

Αρχικά, ένιωσα την αλληγορία/συμβολισμό. Εκείνος ο στίχος, για τις φόνισσες, μπορεί να μη μου ήταν ξεκάθαρος, αλλά διαισθητικά και βάσει των "συμφραζόμενων" οδηγήθηκα σε αυτή την ερμηνεία.

Επίσης, δεν θα συμφωνήσω ότι πάει να πουλήσει ποίηση. Ότι είναι κάπως περίτεχνο, να το πω έτσι, δεν σημαίνει ότι θέλει να το θέσει σ' αυτά τα πλαίσια. Μπορεί να 'ναι κάλλιστα πεζό και να υπάρχει αυτή η έκφραση. Δεν χρειάζεται πάντα να 'ναι κάτι ξεκάθαρο. Μπορεί να περιγραφεί και με άλλες λέξεις, ή/και να κρύβεται πίσω από "ακαταλαβίστικο" τρόπο. Ο γράφων ξέρει τι κρύβει μέσα του αυτό που χρησιμοποιεί. Ο δέκτης μπορεί να πετύχει την σκέψη του, να κάνει την δική του σύνδεση, ή να πει τι μαλακίες γράφει τώρα; Όλα δεκτά. Σάματις είναι η πρώτη η Ουρανία Πατέλλη (σ.σ. εκείνη το έγραψε) που το κάνει αυτό; Η Λίνα Νικολακοπούλου γράφει πάντοτε ξεκάθαρα, δηλαδή; Κι εκείνη έγραφε για ταβάνια που 'χουν πετάξει δυο φωτιές στον ουρανό, για παράδειγμα. Άλλος θα πει, τι έχει πάρει και τα γράφει αυτά. Εγώ, όμως, παθιάζομαι με τέτοια μοτίβα. Με φτιάχνει να είμαι ο πομπός και ο δέκτης τέτοιων. Έχει κάτι από mind games.

Οπότε, καταλήγοντας, επειδή είμαι fan και λειτουργώ έτσι, μπόρεσα και το αγάπησα και μου μίλησε το Κάθε Δειλινό. Δεν το βρήκα καθόλου φιοριτούρες. Πραγματικά, ένιωσα και κατάλαβα κάθε στίχο. Ταυτίστηκα με την δική μου απώλεια, της μητέρας μου, και είναι κάτι που θα μπορούσα να είχα γράψει εγώ. Damn it. Δεν το έγραψα εγώ.

---

Σ' ευχαριστώ πολύ και για το δικό σου εκτενές σχόλιο.

Και δεν τρέχει μία που δεν συμφωνούμε.

Παιδιά δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν έχω καθόλου reactions  για αυτό και δεν έχω βάλει. Να μην παρεξηγηθώ.  

   Mrs Hyde συμφωνώ ότι διαφωνούμε. Καταρχήν το "ας μου εξηγήσει κάποιος" ήταν καθαρά ρητορικό. Εννοείται πως δεν ήθελα να μου εξηγήσει κανείς γιατί δεν εξηγείται σχεδόν τίποτα εκεί μέσα. Δεν εξηγείται!!! Σκόρπιες λέξεις χωρίς κανέναν πραγματικό συμβολισμό. Δεν λέω για αλληγορία γιατί τότε θα μιλούσαμε καθαρά για ποίηση και τέτοιο πράγμα εδώ δεν υπάρχει ούτε στη πιο νοσηρή φαντασία.

   Λυπάμαι πραγματικά που μπήκες καν στη σύγκριση της Λίνας Νικολακοπούλου με την εν λόγω κυρία. Μα πραγματικά καμία σύγκριση! Ο στίχος "το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές" έχει καμία σχέση με τις φόνισσες; Ή με το "στα μάτια μου πηλός"; Η με το "Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο" (καταρχήν το όνειρο έρχεται όταν τα βλέφαρα είναι βαριά, δεν χάνεται το όνειρο όταν τα βλέφαρα είναι βαριά. Επομένως θα έπρεπε να λέει: "Ελαφριά τα βλέφαρα, χάνεται το όνειρο" ή ακόμα καλύτερα: "Βαριά τα βλέφαρα, έρχεται τ΄ όνειρο" που ακούγεται και πολύ όμορφα και είναι εντάξει νοηματικά.

   Επίσης λες για το σκεπτικό σου. Κανένα πρόβλημα! Σου το είπα και κατ΄ ιδίαν σου το λέω κι από εδώ ότι χάρηκα που πήρες την πρωτιά κι ας μη μου άρεσε αυτό που έβαλες. Εννοείται πως μπορείς να νιώσεις όπως γουστάρεις, όπως σου βγαίνει με το κάθε τι που ακούς, ή βλέπεις, ή τέλος πάντων αντιλαμβάνεσαι με τις 5 αισθήσεις σου. Ακριβώς επειδή κι εγώ διατηρώ αυτό το δικαίωμα μπήκα στον κόπο να γράψω όλα αυτά τα σεντόνια για κάτι που πραγματικά ενόχλησε την αισθητική μου.

    Επίσης όχι μόνο ποίηση δεν το θεωρώ αλλά ούτε καν περίτεχνο. Εσκεμμένα προσπαθώ να χαϊδέψω αυτιά και αισθήσεις για κάτι που δεν έχει κανένα περιεχόμενο στην ουσία! Έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Αν μου δίνεις το δικαίωμα.

   Έχω να πω ακόμη ότι ποτέ δεν άφησα να εννοηθεί ότι τα θέλω όλα ξεκάθαρα. Το ακαταλαβίστικο που λες καταρχήν δε σημαίνει ότι είμαι βλάκας που δεν "κατάλαβα" τον "ποιητικό" οίστρο της εν λόγω κυρίας κατά πρώτον και κατά δεύτερον το ακαταλαβίστικο μπορεί να σημαίνει ότι είναι πραγματικά ακαταλαβίστικο, απλά επειδή δεν έχει κάτι να πει!!!

   Τα μοτίβα αυτού του τύπου που βάζουν ενίοτε τους άλλους να στίψουν λίγο το μυαλουδάκι τους πιστεύω ότι αρέσει σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Εδώ κατ΄ εμέ δεν χρειαζόταν ούτε για αστείο. Μπράβο σου όμως που με έβαλες σ΄ αυτήν τη διαδικασία ν΄ ασχοληθώ με κάτι που δεν θα το έκανα σε καμία άλλη περίπτωση.

   Όχι όμως και mind games αγαπητή μου και συμπαθεστάτη κυρία Χάϊντ! 😜

[drh]

11 λεπτά πριν, Ferelpis είπε

  Λυπάμαι πραγματικά που μπήκες καν στη σύγκριση της Λίνας Νικολακοπούλου με την εν λόγω κυρία.

Λορήνα....Αρβανιτάκη....Νταλάρας....Φραγκούλης.......ε, μην αρχίσω τώρα και με δαύτην....δεν είναι το έδαφος πρόσφορο...να φτιάξω μια πίτσα από φώσφορο 😂🤣

 

[Επισκέπτης]

41 λεπτά πριν, Ferelpis είπε

Παιδιά δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν έχω καθόλου reactions  για αυτό και δεν έχω βάλει. Να μην παρεξηγηθώ.  

   Mrs Hyde συμφωνώ ότι διαφωνούμε. Καταρχήν το "ας μου εξηγήσει κάποιος" ήταν καθαρά ρητορικό. Εννοείται πως δεν ήθελα να μου εξηγήσει κανείς γιατί δεν εξηγείται σχεδόν τίποτα εκεί μέσα. Δεν εξηγείται!!! Σκόρπιες λέξεις χωρίς κανέναν πραγματικό συμβολισμό. Δεν λέω για αλληγορία γιατί τότε θα μιλούσαμε καθαρά για ποίηση και τέτοιο πράγμα εδώ δεν υπάρχει ούτε στη πιο νοσηρή φαντασία.

   Λυπάμαι πραγματικά που μπήκες καν στη σύγκριση της Λίνας Νικολακοπούλου με την εν λόγω κυρία. Μα πραγματικά καμία σύγκριση! Ο στίχος "το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές" έχει καμία σχέση με τις φόνισσες; Ή με το "στα μάτια μου πηλός"; Η με το "Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο" (καταρχήν το όνειρο έρχεται όταν τα βλέφαρα είναι βαριά, δεν χάνεται το όνειρο όταν τα βλέφαρα είναι βαριά. Επομένως θα έπρεπε να λέει: "Ελαφριά τα βλέφαρα, χάνεται το όνειρο" ή ακόμα καλύτερα: "Βαριά τα βλέφαρα, έρχεται τ΄ όνειρο" που ακούγεται και πολύ όμορφα και είναι εντάξει νοηματικά.

   Επίσης λες για το σκεπτικό σου. Κανένα πρόβλημα! Σου το είπα και κατ΄ ιδίαν σου το λέω κι από εδώ ότι χάρηκα που πήρες την πρωτιά κι ας μη μου άρεσε αυτό που έβαλες. Εννοείται πως μπορείς να νιώσεις όπως γουστάρεις, όπως σου βγαίνει με το κάθε τι που ακούς, ή βλέπεις, ή τέλος πάντων αντιλαμβάνεσαι με τις 5 αισθήσεις σου. Ακριβώς επειδή κι εγώ διατηρώ αυτό το δικαίωμα μπήκα στον κόπο να γράψω όλα αυτά τα σεντόνια για κάτι που πραγματικά ενόχλησε την αισθητική μου.

    Επίσης όχι μόνο ποίηση δεν το θεωρώ αλλά ούτε καν περίτεχνο. Εσκεμμένα προσπαθώ να χαϊδέψω αυτιά και αισθήσεις για κάτι που δεν έχει κανένα περιεχόμενο στην ουσία! Έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Αν μου δίνεις το δικαίωμα.

   Έχω να πω ακόμη ότι ποτέ δεν άφησα να εννοηθεί ότι τα θέλω όλα ξεκάθαρα. Το ακαταλαβίστικο που λες καταρχήν δε σημαίνει ότι είμαι βλάκας που δεν "κατάλαβα" τον "ποιητικό" οίστρο της εν λόγω κυρίας κατά πρώτον και κατά δεύτερον το ακαταλαβίστικο μπορεί να σημαίνει ότι είναι πραγματικά ακαταλαβίστικο, απλά επειδή δεν έχει κάτι να πει!!!

   Τα μοτίβα αυτού του τύπου που βάζουν ενίοτε τους άλλους να στίψουν λίγο το μυαλουδάκι τους πιστεύω ότι αρέσει σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Εδώ κατ΄ εμέ δεν χρειαζόταν ούτε για αστείο. Μπράβο σου όμως που με έβαλες σ΄ αυτήν τη διαδικασία ν΄ ασχοληθώ με κάτι που δεν θα το έκανα σε καμία άλλη περίπτωση.

   Όχι όμως και mind games αγαπητή μου και συμπαθεστάτη κυρία Χάϊντ! 😜

Δεν σου κρύβω ότι γέλασα με την αγανάκτησή σου. Καλοπροαίρετα, εννοείται. 

Μπορεί να μην χρησιμοποίησα και τις καταλληλότερες λέξεις, ελλείψει εναλλακτικών εκείνη την ώρα. Δεν ξέρω. Το λέω για να μην παρεξηγηθώ ότι χωρίζω από τη μια τους έξυπνους κι απ' την άλλη αυτούς που δεν τους κόβει. Καμιά σχέση. Και, φυσικά, η Νικολακοπούλου είναι άφταστη - μια κατηγορία μόνη της. Ήθελα να φέρω σαν παράδειγμα αυτό το "ακαταλαβίστικο", γι' αυτό έφερα εκείνη σαν παράδειγμα. Όχι ότι εξίσωσα τις δύο κυρίες.

Μπορεί να το βλέπουμε διαφορετικά, αλλά εγώ χάρηκα που έγινε, έστω κι από σπόντα, αυτή η συζήτηση. Αφενός μου αρέσουν τέτοιες κουβέντες, αφετέρου γνωρίζω κι εσάς καλύτερα. 

38 λεπτά πριν, drh είπε

Λορήνα....Αρβανιτάκη....Νταλάρας....Φραγκούλης.......ε, μην αρχίσω τώρα και με δαύτην....δεν είναι το έδαφος πρόσφορο...να φτιάξω μια πίτσα από φώσφορο 😂🤣

 

Μ' αρέσει που μου έγραφες ότι ταιριάζουν τα μουσικά μας γούστα. Αχ, όλοι ίδιοι είστε στην αρχή, και μετά μας αδειάζετε. 

🤣

[drh]

20 λεπτά πριν, Mrs. Hyde είπε

Μ' αρέσει που μου έγραφες ότι ταιριάζουν τα μουσικά μας γούστα. Αχ, όλοι ίδιοι είστε στην αρχή, και μετά μας αδειάζετε. 

Εμ κι εσύ είναι πράγματα αυτά που κάνεις; Με το που σε βλέπω είσαι περιποιημένη, με τα Crimson Glory σου, την Anneke σου, με OMD, Λάντσια, Hammock, Craig Walker (που δεν τον ήξερα).... Πέντε γύρους μετά, αρχίζουν τα κουσούρια...Λορήνες, Φραγκούληδες....ικανή πλέον σε έχω να σου αρέσουν και οι Enigma 😝😝

[Επισκέπτης]

19 λεπτά πριν, drh είπε

Εμ κι εσύ είναι πράγματα αυτά που κάνεις; Με το που σε βλέπω είσαι περιποιημένη, με τα Crimson Glory σου, την Anneke σου, με OMD, Λάντσια, Hammock, Craig Walker (που δεν τον ήξερα).... Πέντε γύρους μετά, αρχίζουν τα κουσούρια...Λορήνες, Φραγκούληδες....ικανή πλέον σε έχω να σου αρέσουν και οι Enigma 😝😝

Έχω πεθάνει στο γέλιο. ❤️

Πώς του λένε τώρα ότι όχι μόνο μου αρέσουν αλλά τρελαίνομαι για Enigma; Θα με κάνει ΠΛΟΚ. Κάτσε κάπως να το σώσω: Έχω πολλές πλευρές, βρε κουτό. Για να 'χεις όλο και κάτι ν' ανακαλύπτεις και να μην βαριέσαι.  

--------------------------------------------------------------------------

Κι αυτό για τον φίλο μου τον @Ferelpis, που τον αποτέλειωσα με τόσες καθεδειλινιές δόσεις. 

Ένα όχι τραγούδι, μα ποίημα σωστό, να έρθουμε στα ίσα μας. 

 

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από Mrs. Hyde

[nomainline]

Καλά κάνω εγώ και δεν προσέχω τους στίχους! Ούτε καν τους ακούω! 'Οτι η Λίνα Νικολακοπούλου γράφει βλακείες, το έμαθα από τον Μικ. 'Οτι ο Alex Sid γράφει επίσης ακατάληπτους στίχους, το έμαθα από τον Φέρελπι. Πάντως, έχω και κάτι φίλους, που γράφουν ασυναρτησίες και αυτοπροσδιορίζονται ως ποιητές. Μμμμμ....ίσως εγώ να είμαι εντελώς τούβλο και να μην καταλαβαίνω την υψηλή ποίηση! Καταλαβαίνω μόνο την υψηλή πίεση.

[triplex1]

52 λεπτά πριν, nomainline είπε

Καλά κάνω εγώ και δεν προσέχω τους στίχους! Ούτε καν τους ακούω! 'Οτι η Λίνα Νικολακοπούλου γράφει βλακείες, το έμαθα από τον Μικ. 'Οτι ο Alex Sid γράφει επίσης ακατάληπτους στίχους, το έμαθα από τον Φέρελπι. Πάντως, έχω και κάτι φίλους, που γράφουν ασυναρτησίες και αυτοπροσδιορίζονται ως ποιητές. Μμμμμ....ίσως εγώ να είμαι εντελώς τούβλο και να μην καταλαβαίνω την υψηλή ποίηση! Καταλαβαίνω μόνο την υψηλή πίεση.

Τα τελευταια χρονια εχει γεμισει ο πλανητης ολος με ποιητες & φιλόσοφους κατα κυριο λογο ακαμάτηδες , οπότε εσυ κοίτα μονο την δική σου πιεση και ασε τους αλλους να τραγουδανε.

Στον ηλιο μοιρα δεν εχει η χωρα μας και ασχολουνται ολοι με το τι γινεται στην Ουκρανια.

[JennyP]

Όταν κάποιος ποιητής, συγγραφέας, στιχουργός κ.λ.π. δημιουργεί κάποιο έργο, τότε η ερώτηση "τι θέλει να πει ο ποιητής?" μπορεί να απαντηθεί από τον δημιουργό του έργου και μόνο!  Το τι είχε στο μυαλό του, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιεί πολλές μεταφορές,  αλληγορίες, σκόρπιες, ιδιόμορφες λέξεις,  το ξέρει μόνο αυτός και κανείς άλλος. Εκτός και αν το μοιρασθεί ο ίδιος με το κοινό του και φυσικά αυτό που μοιράζεται να είναι η αλήθεια. 

Για το συγκεκριμένο τραγούδι, επειδή ακούστηκε σε κάποια τηλεοπτική σειρά, εγώ προσωπικά δε γνωρίζω (αν ξέρει κάποιος ας το γράψει) εάν το τραγούδι "Κάθε δειλινό" γράφτηκε για τη σειρά συγκεκριμένα ή όχι. Έαν γράφτηκε για τη σειρά τότε ίσως να μπορεί να εξηγηθεί με κάποιον τρόπο σε συνδυασμό με την πλοκή της σειράς ή του επεισοδίου στο οποίο ακούστηκε. Εάν ακούστηκε τυχαία, επειδή το επέλεξε η παραγωγή, τότε πρέπει να ρωτήσουμε την παραγωγή να μας εξηγήσει.  Διαφορετικά πάμε στον δημιουργό.☺️

Από εκεί και ύστερα, το πως αγγίζει τον ακροατή ή τον αναγνώστη κάποιο τραγούδι, ποιήμα, διήγημα κ.λ.π. είναι καθαρά υποκειμενικό. Για κάποιον μπορεί να είναι τελείως ανούσιο ενώ για κάποιον άλλον να είναι το τελειότερο δημιούργημα!

Με λίγα λόγια εκείνο που θέλω να πω είναι ότι τζάμπα γράφτηκαν τα "σεντόνια".  Προσοχή! Δεν το γράφω ειρωνικά! Περιπαικτικά! Το τονίζω!

Πάντως εάν κάποιο τραγούδι άσχετα με τον λόγο που γράφτηκε έχει αγγίξει έστω κι έναν ακροατή τότε έχει αξία. Γι' αυτό το λόγο χαρακτηρισμοί και φράσεις σε δογματικό, νουθετικό στυλ,  "τι αηδία είναι αυτό!", "καταπληκτικός αυτός ο συγγραφέας!", "δεν ξέρεις τι σου γίνεται, που κρίνεις εσύ τον τάδε καλλιτέχνη" κ.λ.π. μου προκαλούν γέλιο... κάποιες φορές εκνευρίζομαι.

Υ.Γ. Να προσθέσω ότι κι εγώ κάνω αυτό που κατηγορώ! Πόσες φορές έχω πει "τι αηδία! Κλείστο!!" 

Επεξ/σία 28 Ιουνίου 2022 από JennyP