Insomnia Forumvision #1

[Επισκέπτης]

Αναφορά σε κείμενο

FER (0): Γιατί βλέπει φίδια το παλικάρι; Κάποιες φόνισσες πεθαίνουν κάθε δειλινό; Οι ίδιες, κάθε βράδυ; Πεθαίνουν συνέχεια δηλαδή! θα μου εξηγήσει κάποιος τι θέλει να πει ο ποιητής; Οι μάγισσες τού είπανε ότι θα πάψει να πονάει; Ήμαρτον δηλαδή. Σκόρπιες λέξεις, όμορφες και καλά χωρίς κανένα ουσιαστικό βάθος και το κομμάτι έγινε έντεχνο! Καμιά αλληγορία και κανένας συμβολισμός βέβαια δεν βγαίνει, έτσι; Πού είσαι ρε Χουλκάκο; Πες τα κι εσύ.
Υ.Γ.)Φίδια, τσακάλια, μαύρα σύννεφα. Άστα να πάνε. Για ψυχιατρική κλινική είναι όχι για τραγούδισμα!

@Ferelpis

Αυτή δεν είναι η μαγεία τής Μουσικής; Άλλοι να βρίσκουν κάτι αδιάφορο, και άλλοι (κάποιες φορές) να μην βρίσκουν ξεκάθαρη ερμηνεία και να φτιάχνουν την δική τους σύνδεση μ' αυτό. Μια ανάμνηση, ένα πρόσωπο, μια κατάσταση. 

Εγώ, για παράδειγμα, βρίσκω όλες τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς που δεν βρίσκεις εσύ. Οι λέξεις και οι εικόνες που δίνει είναι λες κι είναι απ' αλλού φερμένο, ανατριχιαστικό, σαν κομμάτι ονείρου στα χέρια μας - που μπορούμε και το πιάνουμε, και ανάγλυφα νιώθουμε τι θέλει να πει. Δημιουργεί τόσα πολλά συναισθήματα... Αυτό, βέβαια, μπορεί να είναι και δική μου πετριά, μιας και μ' αρέσει να σκαλίζω διάφορα με λέξεις μπλεγμένες με φαντασία/αλληγορία. Έτσι, οι λέξεις κι ο τρόπος τού τραγουδιού τυγχάνουν να ταιριάζουν με το στιλ μου, και με συναρπάζει. 

Θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία, κι ελπίζω να καταφέρω να σε κάνω να το δεις με άλλο μάτι. 

Το τραγούδι μιλά, λοιπόν, για τον πατέρα του, που τον έχει χάσει. Θαρρώ πως ρημάζει, καθώς ακτινογραφεί την πρώτη περίοδο του χαμού που περνούμε· που αναλογιζόμαστε κατά πόσο ήμασταν σωστοί, αυτά που δεν προλάβαμε να πούμε και να κάνουμε, εν ολίγοις την χοντρή περίοδο των τύψεων. 

Όταν κοιμάμαι βλέπω μαύρα σύννεφα / Και ματωμένους ποταμούς / Για μια στιγμούλα μόνο να γαλήνευα / Μαύρα μου σύννεφα / Βλέπω τσακάλια έξω απ´ τα παράθυρα / Και φίδια πάνω στους αρμούς / Για μια στιγμούλα είπα τα κατάφερα / Κι ύστερα μέτρησα γκρεμούς

Μέσα απ' τ' όνειρο μας δίνει αυτή τη συναισθηματική φόρτιση. Έντονες κι άγριες εικόνες. Οι τύψεις. Μια στιγμούλα, λέει, γαλήνεψε, αλλά πάλι ήρθαν αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα που τον βασανίζουν. 

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες, Κάποιες φόνισσες/ Πεθαίνουν κάθε δειλινό

Τον συγχώρεσε άραγε ο πατέρας του; Τώρα, οι φόνισσες είναι ένα θέμα. Εδώ κι εγώ κολλάω. Πιστεύω πως θα μπορούσαν να είναι οι τύψεις, που πάνε κι έρχονται ανά διαστήματα. Που, μεταξύ μας, αυτές, οι βραδινές ώρες, που νιώθεις όλα να στενεύουν επικίνδυνα, είναι οι στιγμές που κάνει πάρτι και χορεύει τσιφτετέλι ό,τι μας πονάει. Αλλά, οκ, είπαμε, στην Τέχνη όλα επιτρέπονται. 

Εχτές το βράδυ είδα τον πατέρα μου / Να με κοιτάζει σιωπηλός / Μη φύγεις είπα, μείνε εδώ πατέρα μου / Μίλα μου, γέλα μου / Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο / Μέσα στα μάτια μου πηλός / Μπαμπά πριν φύγεις στάξε αλατόνερο / Εσύ ήσουν πάντοτε καλός

Τα όνειρα που βλέπουμε μ' αυτόν που χάσαμε. Αλήθεια, πόσο δυνατό είναι το αίσθημα του "μείνε εδώ...", σχεδόν εκλιπαρεί, και πόσο αβυσσαλέα οδυνηρό όταν τ' όνειρο αναπλάθεται και χάνεται η παρουσία τους. 

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες / Κάποιες φόνισσες / Πεθαίνουν κάθε δειλινό / Πες μου μονάχα πως με αγάπησες / Καθαρό πως με κράτησες / Ξέρεις οι μάγισσες / Κάποιες μάγισσες / Μού ´παν θα πάψω να πονώ

Το "καθαρό πως με κράτησες" μπορούμε να το πούμε για το ότι θέλει να πιστεύει πως έμεινε καθαρός μέσα στον πατέρα του, ότι ο πατέρας του δεν κράτησε τίποτα απ' αυτά που τον είχαν πικράνει/στενοχωρήσει/οτιδήποτε είναι αυτό που κηλιδώνει τα συναισθήματά μας. Όσο για τις μάγισσες, μπήκαν για να ταιριάζουν σε όλο το στιλ. Μιλά για τον χρόνο που συμφιλιώνει.  

Επεξ/σία 26 Ιουνίου 2022 από Mrs. Hyde

[jimmy213]

Χίλια sorry παίδες, αλλά χάθηκε λίγο η αίσθηση του χρόνου αυτή τη βδομάδα.

[NovaLacertae]

Μέχρι αύριο αργά το βράδυ πρέπει να στείλουν κομμάτι για τον 6ο γύρο οι  @Conan2046  @GBorb  @lila19  @MaXmaD 

[gilles68]

Τελικά δε θυμίζει σε κανέναν άλλο κομμάτι η μουσική του "Κάθε δειλινό"; Μόνο σ' εμένα φαίνεται ότι είναι κλεμμένη;

[triplex1]

8 λεπτά πριν, gilles68 είπε

Τελικά δε θυμίζει σε κανέναν άλλο κομμάτι η μουσική του "Κάθε δειλινό"; Μόνο σ' εμένα φαίνεται ότι είναι κλεμμένη;

 

[Επισκέπτης]

20 λεπτά πριν, gilles68 είπε

Τελικά δε θυμίζει σε κανέναν άλλο κομμάτι η μουσική του "Κάθε δειλινό"; Μόνο σ' εμένα φαίνεται ότι είναι κλεμμένη;

Εμένα δεν μου θυμίζει κάτι. 🙄 Και όχι επειδή το έβαλα εγώ, ε;!

[drh]

Ενημέρωσα τη σελίδα που σας έγραψα πιο πάνω και με τα δεδομένα και του καινούριου παιχνιδιού (μια ευγενική χορηγία του @mic2mic).

H @JennyP μας κοιτά από πολύ ψηλά, οι θέσεις 2-3 είναι πολύ κοντά και από την 4 και κάτω έχουμε συνωστισμό.

 

[Επισκέπτης]

@nomainline

Τα μεγάλα πνεύματα... Ότι γλυκοκοίταζα το Sacral Nirvana για κάποιον γύρο, και είδα ότι το 'χες βάλει σε προηγούμενο παιχνίδι. Αφιερωμένο σε σένα, λοιπόν. 

 

[drh]

9 λεπτά πριν, Mrs. Hyde είπε

@nomainline

Τα μεγάλα πνεύματα... Ότι γλυκοκοίταζα το Sacral Nirvana για κάποιον γύρο, και είδα ότι το 'χες βάλει σε προηγούμενο παιχνίδι. Αφιερωμένο σε σένα, λοιπόν. 

 

Φτηνά τη γλυτώσαμε 😝

[Επισκέπτης]

Μόλις τώρα, drh είπε

Φτηνά τη γλυτώσαμε 😝

Και μετά αποφάσισα να βάλω... Loreena. 😈

@drh Μπορεί και μια Αρβανιτάκη. Δεν ξέρω, θα δω. (χαχαχαχα)

 

[nomainline]

23 λεπτά πριν, Mrs. Hyde είπε

Και μετά αποφάσισα να βάλω... Loreena. 😈

@drh Μπορεί και μια Αρβανιτάκη. Δεν ξέρω, θα δω. (χαχαχαχα)

 

Εσύ να του βάλεις Λορήνα κι εγώ Νταλάρα. Πρέπει να σου πω, ότι είναι η μεγάλη αδυναμία του!

37 λεπτά πριν, Mrs. Hyde είπε

@nomainline

Τα μεγάλα πνεύματα... Ότι γλυκοκοίταζα το Sacral Nirvana για κάποιον γύρο, και είδα ότι το 'χες βάλει σε προηγούμενο παιχνίδι. Αφιερωμένο σε σένα, λοιπόν. 

 

Φτηνά τη γλύτωσες κι εσύ! Είδες πόσο χάλια είχε πάει με τους άμουσους τους φίλους μας;

[drh]

[triplex1]

 

[Επισκέπτης]

9 ώρες πριν, nomainline είπε

Εσύ να του βάλεις Λορήνα κι εγώ Νταλάρα. Πρέπει να σου πω, ότι είναι η μεγάλη αδυναμία του!

Ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη. Λορινοπάρτι εδώ. 🥳

Σήμερα λέω να πάμε στην Αρβανιτάκη και στον Νταλάρα. Τι άλλο... λατρεύει; 🧐

Ενδιάμεσα θα βάζουμε και Xaxakes, για να συνέρχεται και μη μας λιποθυμήσει.

 

9 ώρες πριν, nomainline είπε

Φτηνά τη γλύτωσες κι εσύ! Είδες πόσο χάλια είχε πάει με τους άμουσους τους φίλους μας;

Αμ δε το είδα; Αμ δε μονολόγησα "12η την βγάλατε, βρε; Δεν εκτιμήσατε ΤΗΝ τραγουδάρα;;;". Ένα "τς, τς, τς" όλο νόημα αντήχησε στο τέλος, κι έκλεισα την σελιδολίστα των προηγούμενων παιχνιδιών εντελώς παντελώς απογοητευμένη. 

Επεξ/σία 27 Ιουνίου 2022 από Mrs. Hyde

[Sibyl]

15 ώρες πριν, Mrs. Hyde είπε

@Ferelpis

Αυτή δεν είναι η μαγεία τής Μουσικής; Άλλοι να βρίσκουν κάτι αδιάφορο, και άλλοι (κάποιες φορές) να μην βρίσκουν ξεκάθαρη ερμηνεία και να φτιάχνουν την δική τους σύνδεση μ' αυτό. Μια ανάμνηση, ένα πρόσωπο, μια κατάσταση. 

Εγώ, για παράδειγμα, βρίσκω όλες τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς που δεν βρίσκεις εσύ. Οι λέξεις και οι εικόνες που δίνει είναι λες κι είναι απ' αλλού φερμένο, ανατριχιαστικό, σαν κομμάτι ονείρου στα χέρια μας - που μπορούμε και το πιάνουμε, και ανάγλυφα νιώθουμε τι θέλει να πει. Δημιουργεί τόσα πολλά συναισθήματα... Αυτό, βέβαια, μπορεί να είναι και δική μου πετριά, μιας και μ' αρέσει να σκαλίζω διάφορα με λέξεις μπλεγμένες με φαντασία/αλληγορία. Έτσι, οι λέξεις κι ο τρόπος τού τραγουδιού τυγχάνουν να ταιριάζουν με το στιλ μου, και με συναρπάζει. 

Θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία, κι ελπίζω να καταφέρω να σε κάνω να το δεις με άλλο μάτι. 

Το τραγούδι μιλά, λοιπόν, για τον πατέρα του, που τον έχει χάσει. Θαρρώ πως ρημάζει, καθώς ακτινογραφεί την πρώτη περίοδο του χαμού που περνούμε· που αναλογιζόμαστε κατά πόσο ήμασταν σωστοί, αυτά που δεν προλάβαμε να πούμε και να κάνουμε, εν ολίγοις την χοντρή περίοδο των τύψεων. 

Όταν κοιμάμαι βλέπω μαύρα σύννεφα / Και ματωμένους ποταμούς / Για μια στιγμούλα μόνο να γαλήνευα / Μαύρα μου σύννεφα / Βλέπω τσακάλια έξω απ´ τα παράθυρα / Και φίδια πάνω στους αρμούς / Για μια στιγμούλα είπα τα κατάφερα / Κι ύστερα μέτρησα γκρεμούς

Μέσα απ' τ' όνειρο μας δίνει αυτή τη συναισθηματική φόρτιση. Έντονες κι άγριες εικόνες. Οι τύψεις. Μια στιγμούλα, λέει, γαλήνεψε, αλλά πάλι ήρθαν αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα που τον βασανίζουν. 

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες, Κάποιες φόνισσες/ Πεθαίνουν κάθε δειλινό

Τον συγχώρεσε άραγε ο πατέρας του; Τώρα, οι φόνισσες είναι ένα θέμα. Εδώ κι εγώ κολλάω. Πιστεύω πως θα μπορούσαν να είναι οι τύψεις, που πάνε κι έρχονται ανά διαστήματα. Που, μεταξύ μας, αυτές, οι βραδινές ώρες, που νιώθεις όλα να στενεύουν επικίνδυνα, είναι οι στιγμές που κάνει πάρτι και χορεύει τσιφτετέλι ό,τι μας πονάει. Αλλά, οκ, είπαμε, στην Τέχνη όλα επιτρέπονται. 

Εχτές το βράδυ είδα τον πατέρα μου / Να με κοιτάζει σιωπηλός / Μη φύγεις είπα, μείνε εδώ πατέρα μου / Μίλα μου, γέλα μου / Βαριά τα βλέφαρα χάνεται τ´ όνειρο / Μέσα στα μάτια μου πηλός / Μπαμπά πριν φύγεις στάξε αλατόνερο / Εσύ ήσουν πάντοτε καλός

Τα όνειρα που βλέπουμε μ' αυτόν που χάσαμε. Αλήθεια, πόσο δυνατό είναι το αίσθημα του "μείνε εδώ...", σχεδόν εκλιπαρεί, και πόσο αβυσσαλέα οδυνηρό όταν τ' όνειρο αναπλάθεται και χάνεται η παρουσία τους. 

Θέλω να ξέρω αν με συγχώρεσες / Αν το μπόρεσες, μπόρεσες; / Ξέρεις οι φόνισσες / Κάποιες φόνισσες / Πεθαίνουν κάθε δειλινό / Πες μου μονάχα πως με αγάπησες / Καθαρό πως με κράτησες / Ξέρεις οι μάγισσες / Κάποιες μάγισσες / Μού ´παν θα πάψω να πονώ

Το "καθαρό πως με κράτησες" μπορούμε να το πούμε για το ότι θέλει να πιστεύει πως έμεινε καθαρός μέσα στον πατέρα του, ότι ο πατέρας του δεν κράτησε τίποτα απ' αυτά που τον είχαν πικράνει/στενοχωρήσει/οτιδήποτε είναι αυτό που κηλιδώνει τα συναισθήματά μας. Όσο για τις μάγισσες, μπήκαν για να ταιριάζουν σε όλο το στιλ. Μιλά για τον χρόνο που συμφιλιώνει.  

 

Ξέρω ότι το τραγούδι ακούστηκε στο σήριαλ "΄Αγριες Μέλισσες". Είχα δει μόνο τον πρώτο κύκλο το 2019 όπου τρεις αδελφές, σκότωσαν τον γιο του τσιφλικά της περιοχής, την νύχτα του γάμου του με την μεγαλύτερη απ΄αυτές. Μπορεί λοιπόν το "φόνισσες" να έχει κάποια σχέση με την πλοκή της ιστορίας. ΄Οπως και να ΄χει δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εσύ βρήκες συνδετικούς κρίκους και να σου προκάλεσε συναισθήματα και αυτό είναι υπεραρκετό. Ο καθένας μας μπορεί να δώσει την δική του εξήγηση και όλες είναι σωστές (ειδικά όταν πρόκειται για φόνισσες, μάγισσες, σειρήνες...).

Εδώ ο άλλος ρωτάει την θάλασσα, πόσο πουλάει η νύχτα την δροσιά για να ξαναζήσει στο μαξιλάρι του και να σβήσει την φωτιά που του άναψε η μάγισσα και πόσα από τα πετράδια που έσπασε, του έχουν απομείνει και γιατί βρε θάλασσα την άφησες να μου τα σπάσει όλα;

Ε, κάποιος μπορεί να θεωρεί το τραγούδι, τον ύμνο των χαμένων του ονείρων! Με γεια του, με χαρά του κι εμείς μαζί του!