Insomnia Forumvision #1

[MaXmaD]

Αχχχ... το φχαριστηθηκα!
Ε ναι ! Εγω ημουν που "θυμηθηκα" τον Μολφεση! Αφιερωμενο εξαιρετικα σε οσους "πιστευαν οτι γνωριζαν τα παντα για την μουσικη εκεινης της εποχης"  και σε οσους ειχαν να το ακουσουν απο τοτε που βγηκε! Δευτερη φορα δλδ!

Να 'μαι καλα λοιπον (δεν ειμαι , αλλα ευχομαι να γινω) για να απολαμβανετε το μουσικο μου ταξιδι στο χωροχρονο! Μεχρι και ο Ρακιτζης του τηλεαστυ θα μου εβγαζε το καπελο! γκουχου γκουχου!

[triplex1]

1 ώρα πριν, MaXmaD είπε

Αχχχ... το φχαριστηθηκα!
Ε ναι ! Εγω ημουν που "θυμηθηκα" τον Μολφεση! Αφιερωμενο εξαιρετικα σε οσους "πιστευαν οτι γνωριζαν τα παντα για την μουσικη εκεινης της εποχης"  και σε οσους ειχαν να το ακουσουν απο τοτε που βγηκε! Δευτερη φορα δλδ!

Να 'μαι καλα λοιπον (δεν ειμαι , αλλα ευχομαι να γινω) για να απολαμβανετε το μουσικο μου ταξιδι στο χωροχρονο! Μεχρι και ο Ρακιτζης του τηλεαστυ θα μου εβγαζε το καπελο! γκουχου γκουχου!

το ασάκι το τσιμπησες παντως!!!

[Struggle]

12 ώρες πριν, Mrs. Hyde είπε

Ο Struggle μάλλον ξεχάστηκε. Ελπίζω να στείλει εγκαίρως την βαθμολογία του. Δεν μπαίνει και τακτικά, για να τον ειδοποιούσαμε. Τελευταία σύνδεση στις 22/5. 😟

Δροσερές καλημέρες, ας είναι καλά ο NOVA, που δεν με ξεχνάει και με ειδοποιεί.

[mic2mic]

8 ώρες πριν, Sibyl είπε

Δεν ξέρω αν δικαιούμαι να εκφέρω την γνώμη μου αφού δεν λαμβάνω μέρος στο παιχνίδι.

Φυσκά δικαιούσαι, και εμείς δικαιούμαστε να σου απαντήσουμε

Η μουσική έχει την αξία που της δίνουμε ΕΜΕΙΣ. Αυτό λογικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά προφανώς δεν είναι. Δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ άλλη αξία (εκτός αν μιλάμε για την εμπορική αξία, που είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα). Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την μουσική, συμβαίνει με ένα σωρό πράγματα στα οποία εμείς επιλέγουμε να δώσουμε κάποια συναισθηματική αξία: Πχ μπορεί να μας αρέσει η τάδε μάρκα αυτοκινήτου, η τάδε ομάδα, η τάδε μάρκα υπολογιστών.

Όταν πρόκειται βέβαια για πράγματα για τα οποία έχουμε κουραστεί και έχουμε προσπαθήσει προσωπικά ή για χαρακτηριστικά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, σε κανέναν δεν αρέσει να ακούει άσχημα πράγματα. Πχ κανείς δεν θέλει να ακούει ότι δεν ανάθρεψε σωστά το παιδί του, ότι είναι άσχημος, ότι δεν είναι καλός στη δουλειά του, ότι η μουσική που παίζει το συγκρότημά του είναι χάλια. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά και πάλι δεν θέλουμε να τα ακούμε.

Αλλά πέρα από αυτά, υπάρχουν πολλοί που επιλέγουν να βασίσουν την αυτοπεποίθησή τους σε πράγματα με τα οποία έχουν ελάχιστη η καμμία προσωπική σχέση. Πχ. κάποιοι θα θυμώσουν αν τους θίξεις την ομάδα τους ή το πολιτικό τους κόμμα ή την μάρκα του κινητού τους. Κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους τσακώνονται και παρεξηγούνται οι άνθρωποι είναι μάλλον αδιανόητοι και θα τους έχετε συναντήσει σίγουρα. Εγώ πχ έχω πετύχει τσακωμό δύο γυναικών επειδή η μία έθιξε το άρωμα της άλλης και πολύ σοβαρό τσακωμό σε φόρουμ αυτοκινήτων επειδή ο ένας θεωρούσε ότι το ηχοσύστημα που έχει από τη μάνα του το αυτοκίνητο είναι φοβερό ενώ ο άλλος του έλεγε ότι είναι για τα μπάζα.

Σ'αυτήν την δεύτερη κατηγορία ανήκει και το να παρεξηγείται κάποιος για μουσική την οποία δεν έχει φτιάξει καν ο ίδιος. Λες και δεν είναι γνωστό τοις πάσι ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ είδος και ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ τραγούδι θα υπάρξουν πολλοί που θα το θεωρήσουν μαλακία. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Δεν το ξέρουμε ήδη αυτό; Δεν ξέρουμε ότι το συγκεκριμένο τραγούδι/είδος/υπολογιστή/κινητό κτλ υπάρχουν πολλοί που το θεωρούν άθλιο; Πρώτη φορά το συνειδοτοποιούμε; Και τί ακριβώς μας πειράζει, ότι το διαβάσαμε από έναν άγνωστο στο ίντερνετ;

Βέβαια, αν εγώ συναντήσω κάποιον που ακούει τραπ, δεν θα του πω κατευθείαν και κατάμουτρα ότι ακούει σκουπίδια. Ούτε θα του εξηγήσω ότι θεωρώ εντελώς ηλίθια την κουλτούρα του σεξισμού, των όπλων, των ναρκωτικών κτλ που βγαίνει μέσα από αυτή τη μουσική. Διότι πρώτον, δεν με ενδιαφέρει και δεύτερον, τηρούμε κάποιους βασικούς κανόνες ευγενείας. Αλλά αν έρθει η συζήτηση εκεί, μπορεί και να του το πω. Και αν βρεθούμε πχ σε ένα σπίτι και βάζουμε μουσική, τότε είναι μάλλον σίγουρο ότι θα του πω ή θα του το δείξω.

Πρέπει ΠΑΝΤΑ να κρατάμε για τον εαυτό μας τη γνώμη μας επειδή ο άλλος μπορεί να θιχτεί; Και στα σοβαρά και στα λιγότερο σοβαρά θέματα; Για τον ρατσισμό ή τη θρησκεία ή τον σεξισμό πρέπει να μη μιλάμε γιατί ο άλλος πιθανόν μπορεί να θιχτεί; Ή επειδή αυτά είναι σοβαρά πρέπει να μιλάμε αλλά δεν πρέπει να μιλάμε για τα λιγότερο σοβαρά, όπως η μουσική;

Το ότι τα σχόλια στο παιχνίδι γίνονται χωρίς να ξέρουν οι παίκτες ποιός έβαλε το κάθε κομμάτι, διασφαλίζει ότι η οποιαδήποτε επίθεση ή γελοιοποίηση ή "απαξίωση" δεν έχει ως στόχο πρόσωπο αλλά τραγούδι. Ας είναι και ολόκληρο είδος. Το αν κάποιος επιλέγει να ταυτιστεί σε τέτοιο βαθμό με ένα συγκεκριμένο είδος ώστε να παρεξηγείται επειδή ένας άγνωστος στο ίντερνετ το χαρακτήρισε "αστείο", αυτό είναι έλλειμμα ΔΙΚΟ ΤΟΥ και όχι του οποιουδήποτε ο οποίος θεωρεί το είδος "αστείο" και το λέει. Με την ίδια λογική θα μπορούσε να παρεξηγηθεί και ο DRH επειδή ο AGE του είπε ότι "δεν είναι ικανός να νιώσει". Και αυτό, ΕΙΝΑΙ προσωπική επίθεση.

Αφήνω στην άκρη ότι πολλά από τα σχόλια γίνονται για πλάκα και πολλά από αυτά που γράφονται είναι μισο-αστεία, μισο-σοβαρά. Ακόμα όμως και αν θεωρήσουμε ότι είναι ΟΛΑ σοβαρά, το φορμάτ του παιχνιδιού είναι τέτοιο που διασφαλίζει ότι καμμία επίθεση δεν είναι προσωπική. Και επίσης, εδώ υπάρχει και μια μάλλον περίεργη διαχωριστική γραμμή σχετικά με το τί μας ενοχλεί και τί όχι: Προφανώς, αν μας πει η μάνα μας ή η αδερφή μας ή η κόρη μας ότι αυτά που ακούμε είναι "αστεία" (μπορεί να χρησιμοποιήσει και πολύ χειρότερες εκφράσεις), εκεί δεν θα παρεξηγηθούμε. (Υποθέτω.) Επίσης, κανείς δεν θα γκουγκλάρει στο ίντερνετ για να βρει πχ στο Reddit άτομα που βρίζουν τον αγαπημένο του καλλιτέχνη και να πάει επί τούτου να γραφτεί ώστε να τους απαντήσει και να τους βάλει στη θέση τους. (Υποθέτω, και πάλι). Αυτό που μας πειράζει είναι να το διαβάζουμε από άτομα που τα ξέρουμε ελάχιστα και μόνο μέσω ίντερνετ. Δεν μας απασχολεί αν "απαξιώνουν" τη μουσική μας ούτε η οικογένειά μας (επειδή μάλλον τους ξέρουμε καλά) ούτε κάποιοι εντελώς άγνωστοι σε μια τυχαία ιστοσελίδα (επειδή μάλλον δεν τους ξέρουμε καθόλου).

Τέλος πάντων, αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα με νέους παίκτες. Αλλά μια συμπεριφορά που θαύμασα ήταν από έναν παίκτη που σε κάποια φάση έβαζε τραγούδια που είχαν μεγάλη συναισθηματική αξία για τον ίδιο. Πχ ένα από αυτά ήταν το τραγούδι της σχέσης του με την πρώτη του γυναίκα που είχε πεθάνει. Όπως ήταν φυσικό, κάποιοι (και μάλλον οι περισσότεροι) έθαψαν 3-4 από αυτά που έβαζε. Αυτός λοιπόν εκνευρίστηκε και παράτησε το παιχνίδι. Αλλά λίγο καιρό αργότερα επανήλθε και είπε ότι αναγνωρίζει πως η αντίδρασή του ήταν υπερβολική και πως οι άλλοι λογικό είναι να κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια και μάλιστα του άρεσε να "θάβει" κι αυτός κομμάτια που πιθανόν να είχαν συναισθηματική αξία για άλλους. Αλλά από τη στιγμή που δεν μπορούσε να βλέπει να θάβουν δικά του αγαπημένα τραγούδια, θα έπαιζε χωρίς να βάζει πλέον τέτοια. Και από τότε, αυτό ακριβώς κάνει.

Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι από μόνο του δεν έχει χαρακτήρα. Αποκτά τον συλλογικό χαρακτήρα των παικτών που συμμετέχουν. Θεωρητικά θα μπορούσε να υπάρξει ένα παιχνίδι που θα απαγορεύονταν όλοι οι χαρακτηρισμοί, που οι παίκτες θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικά ευγενικοί και να ζητάνε και συγγνώμη όταν βάζουν μηδέν, και που οποιοσδήποτε παρέβαινε αυτούς τους κανόνες θα τον έδιωχνε ο moderator. Βέβαια αυτό το παιχνίδι θα ήταν μόνο θεωρητικό, διότι στην πράξη είναι εντελώς αδύνατον να υπάρξει παιχνίδι με 20 άτομα που όλοι να συμφωνούν στο πότε κάποιος παραβίασε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, τί ακριβώς είναι προσβλητικό και τί επιτρέπεται να γραφτεί στα όρια του χιούμορ.

Όπως είπα ήδη πριν ξεκινήσουμε, το παιχνίδι δεν είναι για όλους. Αν δεν το γουστάρεις γενικώς ως παιχνίδι, τότε λες φεύγω επειδή βαριέμαι/δεν έχω χρόνο/δεν μου προσφέρει τίποτα. Αλλά αν δεν σου αρέσει να διαβάζεις τις γνώμες των άλλων (σοβαρές ή για πλάκα) για τη μουσική που σου αρέσει, αυτό είναι άλλο θέμα.

[Επισκέπτης]

9 ώρες πριν, drh είπε

[...]

Δε νομίζω να έχω προσβάλλει ποτέ κανέναν ή να έδειξα ότι δε σέβομαι κάποιον....από τους συμπαίκτες εννοώ...γιατί άμα μας διαβάζει η Loreena McKennitt, ο Νταλάρας, ο Φραγκούλης, η Αρβανιτάκη, οι Αφες Βουγιουκλή και σύσσωμη η έντεχνη και η hip hop κοινότητα, εκεί αλλάζει το πράμα 😝

[...]

 

Τι είπες για τη Loreena McKennitt;;; Τώρα θα δεις τι θα πάθεις. 

 

Spoiler

Μπας κι ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. 🙂

 

[Conan2046]

Εμένα πάντως τα θαψίματα μ' αρέσουν όλα, τα μοναδικά που δεν μ΄ αρέσουν είναι αυτά που αφορούν τα δικά μου τραγούδια, και αυτό όχι γιατί είμαι παράξενος αλλά γιατί αντικειμενικά και υποκειμενικά έχω το καλύτερο γούστο. 

Το παιχνίδι και αυτό μ' αρέσει αν και δεν έχω εκτιμηθεί αφού λογικά έπρεπε να ήμουν στην πρώτη θέση ειδικά με τα άλλα τραγούδια που μπαίνουν. 

Αλλά στα σοβαρά τώρα αυτό που μ' έχει εντυπωσιάσει είναι το πόσο διαφορετικά είναι τα γούστα του καθενός μας και πως αυτό που εγώ βαθμολογώ με 12 ο άλλος το θεωρεί σκουπίδι και το αντίθετο. 

Και το δεύτερο είναι συζητήσεις πο ακούω για την μουσική και καταλαβαίνω πως αισθάνεται κάποιος όταν του μιλώ για μαθηματικά προβλήματα π.χ. 

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από Conan2046

[Sibyl]

1 ώρα πριν, mic2mic είπε

Φυσκά δικαιούσαι, και εμείς δικαιούμαστε να σου απαντήσουμε

Η μουσική έχει την αξία που της δίνουμε ΕΜΕΙΣ. Αυτό λογικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά προφανώς δεν είναι. Δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ άλλη αξία (εκτός αν μιλάμε για την εμπορική αξία, που είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα). Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την μουσική, συμβαίνει με ένα σωρό πράγματα στα οποία εμείς επιλέγουμε να δώσουμε κάποια συναισθηματική αξία: Πχ μπορεί να μας αρέσει η τάδε μάρκα αυτοκινήτου, η τάδε ομάδα, η τάδε μάρκα υπολογιστών.

Όταν πρόκειται βέβαια για πράγματα για τα οποία έχουμε κουραστεί και έχουμε προσπαθήσει προσωπικά ή για χαρακτηριστικά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, σε κανέναν δεν αρέσει να ακούει άσχημα πράγματα. Πχ κανείς δεν θέλει να ακούει ότι δεν ανάθρεψε σωστά το παιδί του, ότι είναι άσχημος, ότι δεν είναι καλός στη δουλειά του, ότι η μουσική που παίζει το συγκρότημά του είναι χάλια. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά και πάλι δεν θέλουμε να τα ακούμε.

Αλλά πέρα από αυτά, υπάρχουν πολλοί που επιλέγουν να βασίσουν την αυτοπεποίθησή τους σε πράγματα με τα οποία έχουν ελάχιστη η καμμία προσωπική σχέση. Πχ. κάποιοι θα θυμώσουν αν τους θίξεις την ομάδα τους ή το πολιτικό τους κόμμα ή την μάρκα του κινητού τους. Κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους τσακώνονται και παρεξηγούνται οι άνθρωποι είναι μάλλον αδιανόητοι και θα τους έχετε συναντήσει σίγουρα. Εγώ πχ έχω πετύχει τσακωμό δύο γυναικών επειδή η μία έθιξε το άρωμα της άλλης και πολύ σοβαρό τσακωμό σε φόρουμ αυτοκινήτων επειδή ο ένας θεωρούσε ότι το ηχοσύστημα που έχει από τη μάνα του το αυτοκίνητο είναι φοβερό ενώ ο άλλος του έλεγε ότι είναι για τα μπάζα.

Σ'αυτήν την δεύτερη κατηγορία ανήκει και το να παρεξηγείται κάποιος για μουσική την οποία δεν έχει φτιάξει καν ο ίδιος. Λες και δεν είναι γνωστό τοις πάσι ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ είδος και ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ τραγούδι θα υπάρξουν πολλοί που θα το θεωρήσουν μαλακία. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Δεν το ξέρουμε ήδη αυτό; Δεν ξέρουμε ότι το συγκεκριμένο τραγούδι/είδος/υπολογιστή/κινητό κτλ υπάρχουν πολλοί που το θεωρούν άθλιο; Πρώτη φορά το συνειδοτοποιούμε; Και τί ακριβώς μας πειράζει, ότι το διαβάσαμε από έναν άγνωστο στο ίντερνετ;

Βέβαια, αν εγώ συναντήσω κάποιον που ακούει τραπ, δεν θα του πω κατευθείαν και κατάμουτρα ότι ακούει σκουπίδια. Ούτε θα του εξηγήσω ότι θεωρώ εντελώς ηλίθια την κουλτούρα του σεξισμού, των όπλων, των ναρκωτικών κτλ που βγαίνει μέσα από αυτή τη μουσική. Διότι πρώτον, δεν με ενδιαφέρει και δεύτερον, τηρούμε κάποιους βασικούς κανόνες ευγενείας. Αλλά αν έρθει η συζήτηση εκεί, μπορεί και να του το πω. Και αν βρεθούμε πχ σε ένα σπίτι και βάζουμε μουσική, τότε είναι μάλλον σίγουρο ότι θα του πω ή θα του το δείξω.

Πρέπει ΠΑΝΤΑ να κρατάμε για τον εαυτό μας τη γνώμη μας επειδή ο άλλος μπορεί να θιχτεί; Και στα σοβαρά και στα λιγότερο σοβαρά θέματα; Για τον ρατσισμό ή τη θρησκεία ή τον σεξισμό πρέπει να μη μιλάμε γιατί ο άλλος πιθανόν μπορεί να θιχτεί; Ή επειδή αυτά είναι σοβαρά πρέπει να μιλάμε αλλά δεν πρέπει να μιλάμε για τα λιγότερο σοβαρά, όπως η μουσική;

Το ότι τα σχόλια στο παιχνίδι γίνονται χωρίς να ξέρουν οι παίκτες ποιός έβαλε το κάθε κομμάτι, διασφαλίζει ότι η οποιαδήποτε επίθεση ή γελοιοποίηση ή "απαξίωση" δεν έχει ως στόχο πρόσωπο αλλά τραγούδι. Ας είναι και ολόκληρο είδος. Το αν κάποιος επιλέγει να ταυτιστεί σε τέτοιο βαθμό με ένα συγκεκριμένο είδος ώστε να παρεξηγείται επειδή ένας άγνωστος στο ίντερνετ το χαρακτήρισε "αστείο", αυτό είναι έλλειμμα ΔΙΚΟ ΤΟΥ και όχι του οποιουδήποτε ο οποίος θεωρεί το είδος "αστείο" και το λέει. Με την ίδια λογική θα μπορούσε να παρεξηγηθεί και ο DRH επειδή ο AGE του είπε ότι "δεν είναι ικανός να νιώσει". Και αυτό, ΕΙΝΑΙ προσωπική επίθεση.

Αφήνω στην άκρη ότι πολλά από τα σχόλια γίνονται για πλάκα και πολλά από αυτά που γράφονται είναι μισο-αστεία, μισο-σοβαρά. Ακόμα όμως και αν θεωρήσουμε ότι είναι ΟΛΑ σοβαρά, το φορμάτ του παιχνιδιού είναι τέτοιο που διασφαλίζει ότι καμμία επίθεση δεν είναι προσωπική. Και επίσης, εδώ υπάρχει και μια μάλλον περίεργη διαχωριστική γραμμή σχετικά με το τί μας ενοχλεί και τί όχι: Προφανώς, αν μας πει η μάνα μας ή η αδερφή μας ή η κόρη μας ότι αυτά που ακούμε είναι "αστεία" (μπορεί να χρησιμοποιήσει και πολύ χειρότερες εκφράσεις), εκεί δεν θα παρεξηγηθούμε. (Υποθέτω.) Επίσης, κανείς δεν θα γκουγκλάρει στο ίντερνετ για να βρει πχ στο Reddit άτομα που βρίζουν τον αγαπημένο του καλλιτέχνη και να πάει επί τούτου να γραφτεί ώστε να τους απαντήσει και να τους βάλει στη θέση τους. (Υποθέτω, και πάλι). Αυτό που μας πειράζει είναι να το διαβάζουμε από άτομα που τα ξέρουμε ελάχιστα και μόνο μέσω ίντερνετ. Δεν μας απασχολεί αν "απαξιώνουν" τη μουσική μας ούτε η οικογένειά μας (επειδή μάλλον τους ξέρουμε καλά) ούτε κάποιοι εντελώς άγνωστοι σε μια τυχαία ιστοσελίδα (επειδή μάλλον δεν τους ξέρουμε καθόλου).

Τέλος πάντων, αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα με νέους παίκτες. Αλλά μια συμπεριφορά που θαύμασα ήταν από έναν παίκτη που σε κάποια φάση έβαζε τραγούδια που είχαν μεγάλη συναισθηματική αξία για τον ίδιο. Πχ ένα από αυτά ήταν το τραγούδι της σχέσης του με την πρώτη του γυναίκα που είχε πεθάνει. Όπως ήταν φυσικό, κάποιοι (και μάλλον οι περισσότεροι) έθαψαν 3-4 από αυτά που έβαζε. Αυτός λοιπόν εκνευρίστηκε και παράτησε το παιχνίδι. Αλλά λίγο καιρό αργότερα επανήλθε και είπε ότι αναγνωρίζει πως η αντίδρασή του ήταν υπερβολική και πως οι άλλοι λογικό είναι να κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια και μάλιστα του άρεσε να "θάβει" κι αυτός κομμάτια που πιθανόν να είχαν συναισθηματική αξία για άλλους. Αλλά από τη στιγμή που δεν μπορούσε να βλέπει να θάβουν δικά του αγαπημένα τραγούδια, θα έπαιζε χωρίς να βάζει πλέον τέτοια. Και από τότε, αυτό ακριβώς κάνει.

Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι από μόνο του δεν έχει χαρακτήρα. Αποκτά τον συλλογικό χαρακτήρα των παικτών που συμμετέχουν. Θεωρητικά θα μπορούσε να υπάρξει ένα παιχνίδι που θα απαγορεύονταν όλοι οι χαρακτηρισμοί, που οι παίκτες θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικά ευγενικοί και να ζητάνε και συγγνώμη όταν βάζουν μηδέν, και που οποιοσδήποτε παρέβαινε αυτούς τους κανόνες θα τον έδιωχνε ο moderator. Βέβαια αυτό το παιχνίδι θα ήταν μόνο θεωρητικό, διότι στην πράξη είναι εντελώς αδύνατον να υπάρξει παιχνίδι με 20 άτομα που όλοι να συμφωνούν στο πότε κάποιος παραβίασε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, τί ακριβώς είναι προσβλητικό και τί επιτρέπεται να γραφτεί στα όρια του χιούμορ.

Όπως είπα ήδη πριν ξεκινήσουμε, το παιχνίδι δεν είναι για όλους. Αν δεν το γουστάρεις γενικώς ως παιχνίδι, τότε λες φεύγω επειδή βαριέμαι/δεν έχω χρόνο/δεν μου προσφέρει τίποτα. Αλλά αν δεν σου αρέσει να διαβάζεις τις γνώμες των άλλων (σοβαρές ή για πλάκα) για τη μουσική που σου αρέσει, αυτό είναι άλλο θέμα.

Θέλω πολύ να σου απαντήσω εμπεριστατωμένα εφ΄όλης της ύλης αλλά δυστυχώς είμαι στην δουλειά μου και δεν έχω τον ανάλογο χρόνο να το κάνω. Πιθανόν θα επανέλθω αν και νομίζω ότι έκανα σαφές αυτό που ήθελα να πω οπότε μάλλον δεν απαιτείται να το τραβήξουμε άλλο.

Περιληπτικά θα σου πω όντως η μουσική έχει την αξία που της δίνουμε εμείς και αυτή, κατά την γνώμη μου, είναι η μεγαλύτερη απ΄όλες τις άλλες "αξίες". Και αυτήν την αξία είναι ευνόητο ότι κανείς δεν θέλει να του την θίξουν και καμία σχέση δεν έχει αυτό με την αυτοπεποίθησή του.

Και εγώ δεν συμπαθώ κάποια είδη μουσικής και το έχω δηλώσει παλιότερα σε άλλο θέμα. Ξέρω όμως ότι one man's meat is another man's poison οπότε αν κάποιος "αποθεώνει" αυτά που σ΄εμένα δεν αρέσουν, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τον κατακεραυνώσω επειδή καθόλου δεν θα μου άρεσε να συμβεί κάτι ανάλογο σε μένα.

Κανείς δεν είπε να μην εκφράζουμε την γνώμη μας. Σημασία έχει ο τρόπος που την εκφράζουμε. ΄Ενα απλοϊκό παράδειγμα που καμία σχέση δεν έχει με την μουσική της ψυχής μας. Αν μια φίλη, μου δείξει ένα φόρεμα που θέλει ν΄αγοράσει και δεν μου αρέσει, μπορώ να της πω: "μήπως να ψάξεις κι άλλο μπας βρεις κάποιο καλύτερο;" και όχι "τι είναι αυτή η αηδία;".

Πιστεύω ότι λίγο-πολύ όλοι βρισκόμαστε σε μια ηλικία που έχουμε αποκρυσταλλώσει πλέον τις απόψεις μας τουλάχιστον για τα περισσότερα θέματα της ζωής και μπορούμε να τις εκφράσουμε ελεύθερα διαφωνώντας σε πολιτισμένο επίπεδο με τον οποιονδήποτε αντιφρονούντα. Δεν βρίσκω για ποιον λόγο θα πρέπει να προβαίνουμε σε χαρακτηρισμούς οι οποίοι τον προσβάλουν και τελικά χάνεται η ουσία της συζήτησης.

Μπορεί να μην είναι γνωστό το ποιος έβαλε ποιο τραγούδι αλλά πίσω απ΄αυτό το τραγούδι υπάρχει το γούστο,  η επιλογή, η ψυχή ενός συμφορουμίτη και η επίθεση, η γελοιοποίηση και η απαξίωση μεταφέρονται σ΄αυτόν. Τουλάχιστον εγώ έτσι το εκλαμβάνω. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι γνωστός ή άγνωστος. Τι θα πει αυτό; Διχασμένες προσωπικότητες είμαστε που δεν μας ενοχλεί αν το πει ένας γνωστός και μας ενοχλεί αν το πει κάποιος άγνωστος; Το ίδιο μας ενοχλεί! Να μην σου πω ότι στον άγνωστο μπορούμε να δώσουμε και κάποια ελαφρυντικά ακριβώς επειδή είναι άγνωστος ενώ σ΄εναν γνωστό που μας ξέρει, όχι. 

Βάλε το μηδενικό σου , πες ότι δεν σου αρέσει και άσε τους χαρακτηρισμούς! Αστειέψου, σχολίασε, πέτα και την σπόντα σου, αν θες, και μέχρι εκεί. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο γιατί να χαλάει το ευχάριστο, παρεΐστικο κλίμα.

Η ιστορία με το τραγούδι του παίχτη που του θύμιζε την γυναίκα του που είχε πεθάνει, ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου (και η μετέπειτα αντίδρασή του για μένα, δεν ήταν για θαυμασμό. Τουλάχιστον εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω σε καμία περίπτωση)! Πράγματι το παιχνίδι αυτό δεν είναι για όλους!

Αυτά από μένα!

Καλή διασκέδαση σας εύχομαι στη συνέχεια του παιχνιδιού!

 

 

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από Sibyl

[mic2mic]

53 λεπτά πριν, Sibyl είπε

Θέλω πολύ να σου απαντήσω εμπεριστατωμένα εφ΄όλης της ύλης αλλά δυστυχώς είμαι στην δουλειά μου και δεν έχω τον ανάλογο χρόνο να το κάνω. Πιθανόν θα επανέλθω αν και νομίζω ότι έκανα σαφές αυτό που ήθελα να πω οπότε μάλλον δεν απαιτείται να το τραβήξουμε άλλο.

Περιληπτικά θα σου πω όντως η μουσική έχει την αξία που της δίνουμε εμείς και αυτή, κατά την γνώμη μου, είναι η μεγαλύτερη απ΄όλες τις άλλες "αξίες". Και αυτήν την αξία είναι ευνόητο ότι κανείς δεν θέλει να του την θίξουν και καμία σχέση δεν έχει αυτό με την αυτοπεποίθησή του.

Και εγώ δεν συμπαθώ κάποια είδη μουσικής και το έχω δηλώσει παλιότερα σε άλλο θέμα. Ξέρω όμως ότι one man's meat is another man's poison οπότε αν κάποιος "αποθεώνει" αυτά που σ΄εμένα δεν αρέσουν, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τον κατακεραυνώσω επειδή καθόλου δεν θα άρεσε και σε μένα να συμβεί κάτι αντίστοιχο.

Κανείς δεν είπε να μην εκφράζουμε την γνώμη μας. Σημασία έχει ο τρόπος που την εκφράζουμε. ΄Ενα απλοϊκό παράδειγμα που καμία σχέση δεν έχει με την μουσική της ψυχής μας. Αν μια φίλη, μου δείξει ένα φόρεμα που θέλει ν΄αγοράσει και δεν μου αρέσει, μπορώ να της πω: "μήπως να ψάξεις κι άλλο μήπως βρεις κάποιο καλύτερο;" και όχι "τι είναι αυτή η αηδία;".

Πιστεύω ότι λίγο-πολύ όλοι βρισκόμαστε σε μια ηλικία που έχουμε αποκρυσταλλώσει πλέον τις απόψεις μας τουλάχιστον για τα περισσότερα θέματα της ζωής και μπορούμε να τις εκφράσουμε ελεύθερα διαφωνώντας σε πολιτισμένο επίπεδο με τον οποιονδήποτε αντιφρονούντα. Δεν βρίσκω για ποιον λόγο θα πρέπει να προβαίνουμε σε χαρακτηρισμούς οι οποίοι τον προσβάλλουν και τελικά χάνεται το νόημα της συζήτησης.

Μπορεί να μην είναι γνωστό το ποιος έβαλε ποιο τραγούδι αλλά πίσω απ΄αυτό το τραγούδι υπάρχει το γούστο,  η επιλογή, η ψυχή ενός συμφορουμίτη και η επίθεση, η γελοιοποίηση και η "απαξίωση" μεταφέρονται σ΄αυτόν. Τουλάχιστον εγώ έτσι το εκλαμβάνω. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι γνωστός ή άγνωστος. Τι θα πει αυτό; Διχασμένες προσωπικότητες είμαστε που δεν μας ενοχλεί αν το πει ένας γνωστός και μας ενοχλεί αν το πει κάποιος άγνωστος; Το ίδιο μας ενοχλεί! Να μην σου πω ότι στον άγνωστο μπορούμε να δώσουμε και κάποια ελαφρυντικά ακριβώς επειδή είναι άγνωστος ενώ σ΄εναν γνωστό, όχι. 

Βάλε το μηδενικό σου , πες ότι δεν σου αρέσει και άσε τους χαρακτηρισμούς! Αστειέψου, σχολίασε, πέτα και την σπόντα σου, αν θες, και μέχρι εκεί. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο γιατί να χαλάει το ευχάριστο, παρεΐστικο κλίμα.

Η ιστορία με το τραγούδι του παίχτη που του θύμιζε την γυναίκα του που είχε πεθάνει, ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου! Πράγματι το παιχνίδι αυτό δεν είναι για όλους!

Μα δεν είναι το ίδιο πράγμα το "δε μου αρέσει" και το "είναι αηδία".  Υπάρχουν κοινωνικές νόρμες, οκ, που μας επιβάλλουν να μην προσβάλλουμε τον άλλον κατάμουτρα. Αλλά υπάρχει κάποιος που δεν θεωρεί ορισμένα πράγματα σκουπίδια; Μουσική, ταινίες, προϊόντα τεχνολογίας, οτιδήποτε. Άλλο το να μην σου αρέσει κάτι, και άλλο να το θεωρείς εντελώς γελοίο. Πώς να το κάνουμε δηλαδή, υπάρχουν τραγούδια που τα θεωρώ εντελώς γελοία. Πιστεύεις ότι θα πρέπει να συγκρατηθώ και να μην το πω σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Για μένα, στο κάτω-κάτω, αυτό είναι και το ωραίο: Να μπορείς να εκφράσεις την ειλικρινή σου γνώμη απροκάλυπτα, χωρίς να δεσμεύεσαι από μη-μου-άπτου κανόνες.

Εσύ προσωπικά, δεν υπάρχουν τραγούδια ή ίσως και ολόκληρα είδη που τα θεωρείς εντελώς γελοία; Δεν λέω απλά να μην σου αρέσουν. Λέω να τα θεωρείς άθλια. Προφανώς και καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτό που θεωρούμε εμείς άθλιο, για κάποιον άλλον είναι θεϊκό. Αλλά δεν θα το πεις πουθενά ότι αυτό το θεωρείς άθλιο; Θα το κρατάς πάντα μέσα σου από φόβο μην παρεξηγηθεί ο άλλος;

Στο παράδειγμα με τη φίλη σου: Φυσικά και θα είσαι ευγενική αν βλέπεις ότι της αρέσει, αλλά αν κοιτάτε πχ ένα περιοδικό με φορέματα και δεις κάποιο που σου φαίνεται εντελώς αηδία, δεν θα της το πεις; Ή θα κοιτάξεις να την ψαρέψεις πρώτα για να δεις αν της αρέσει; Ή, ακόμα και για το πιο άθλιο φόρεμα που έχεις δει ποτέ σου, θα πεις απλά "δεν μου αρέσει".

Τελικά το ερώτημα παραμένει: Εσύ, με το δικό σου γούστο, υπάρχει περίπτωση να θεωρείς κάποιο τραγούδι γελοίο, ναι ή όχι;  Αν ναι, δεν θα το πεις πουθενά;

Και όπως είπα και παραπάνω, αυτό θα το κάνεις ΣΕ ΟΛΑ; Και σε μικρά και σε μεγάλα θέματα; Και σε σημαντικά και σε ασήμαντα;

Εγώ, πάντα πρακτικά σκεπτόμενος, πραγματικά προτιμώ χίλιες φορές να ξέρω τί γνώμη έχουν οι άλλοι για τη μουσική που βάζω (και για άλλα θέματα), παρά να το ωραιοποιούν και να το σερβίρουν "πιο μαλακά". Όσο και να μου αρέσει η μουσική, ΔΕΝ το θεωρώ ζήτημα τόσο σημαντικό ούτε για να παρεξηγηθώ ούτε για να στενοχωρηθώ.

ΥΓ: Ελαφρώς άσχετο, αλλά όχι και τόσο: Αυτές τις μέρες γίνεται χαμός με δύο εκπρόσωπους ενός Ινδουιστικού κόμματος της Ινδίας, που έκαναν σχόλια τα οποία ολόκληρα Μουσουλμανικά έθνη θεώρησαν βλάσφημα για τον Μωάμεθ. Φυσικά ζήτησαν συγγνώμη μετά, και η Ινδία ζήτησε συγγνώμη επισήμως, αλλά ο χαμός συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον είναι ότι ψάχνοντας να βρω ΤΊ ήταν αυτό το τόσο προσβλητικό που είπαν, διαπίστωσα ότι ένα σωρό μεγάλα ειδησεογραφικά sites (BBC, CNN, Huffington, Reuters, etc) δεν αναφέρουν καν τα αρχικά σχόλια "για να μην προσβάλλουν τους Μουσουλμάνους". Κατά τον ίδιο τρόπο, ηγέτες κάποιων Αφρικανικών χωρών υπερασπίζονται την γυναικεία περιτομή και καλούν τους ξένους να μην ασχολούνται μ'αυτήν, επειδή "προσβάλλονται τα έθιμα του λαού μας". Το ίδιο συμβαίνει σε άλλες χώρες με τους γάμους που γίνονται σε μικρή ηλικία, τους θεωρούν "κομμάτι της πολιτιστικής τους κληρονομιάς". Άλλα τα μεγέθη βέβαια, αλλά μου ήρθε στο μυαλό αυτή η σιωπή ή η ωραιοποίηση των πάντων προκειμένου να μην προσβληθούν κάποιοι.

ΥΓ2: Λόγω του γνωστού "χάσματος γενεών" και της τρομερής εξέλιξης της μουσικής κατά τον 20ο αιώνα, δεν θα είναι λίγοι φαντάζομαι αυτοί που οι γονείς τους θα τους είπαν ξεκάθαρα ότι αυτά που ακούν είναι χάλια. Παρεξηγήθηκαν άραγε με τους γονείς τους;

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από mic2mic

[MrsPeel]

2 ώρες πριν, Mrs. Hyde είπε

Τι είπες για τη Loreena McKennitt;;; Τώρα θα δεις τι θα πάθεις. 

 

  Απόκρυψη περιεχομένων

Μπας κι ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. 🙂

 

Καλά, πού τη βρήκες αυτή τη φωτογραφία μας;;;; Dr Hulk, για δες!! Η Mrs Hyde βρήκε μια από τις πολλές στιγμές μας, ενώ κουβεντιάζουμε για την Loreena. 

Σοβαρά πάντως, εγώ αυτή τη γυναίκα τη θαυμάζω. Γελάω απίστευτα με τα σχόλια που είχαν γίνει στα παλιά παιχνίδια για τη Loreena. Τα σχόλια συνεχίστηκαν ενώ εγώ είχα δηλώσει ξεκάθαρα τη συμπάθεια που της έχω και φυσικά κανένα από αυτά δεν πήρα προσωπικά, ούτε είχα κάποια απαίτηση να σταματήσουν τα σχόλια ενώ οι φίλοι γνωρίζουν τη δική μου θέση. Τί πλάκα θα είχε κάτι τέτοιο;; Από την άλλη πάλι δεν θα διστάσω να μοιραστώ τα κομμάτια της που μου αρέσουν. Πχ το Lullaby πιστεύω ότι είναι αντικειμενικά ένα διαμάντι! Εκπληκτικοί στίχοι από ένα ποίημα του William Blake, συνταρακτική ερμηνεία από τον απίστευτο ηθοποιό Douglas Campbell και τα φωνητικά της φίλης μου, που στο τέλος κάνει τρεις φωνές μόνη της. Μαγεία!

 

ΥΓ: Ο Δόκτωρας είναι αριστερά στη φωτογραφία με το ξανθό μαλλί και εγώ δεξιά με το σκούρο.... Ή και το αντίστροφο αν θέλει! 😂

1 ώρα πριν, Conan2046 είπε

Και το δεύτερο είναι συζητήσεις πο ακούω για την μουσική και καταλαβαίνω πως αισθάνεται κάποιος όταν του μιλώ για μαθηματικά προβλήματα π.χ

Αχ, σε καταλαβαίνω.... Είπα κάποτε ένα ανέκδοτο με διαφορικό λογισμό, έσκασα μόνη μου στα γέλια και κοιτώντας απορημένη γύρω μου το ψυχρό μου ακροατήριο συνειδητοποίησα ότι αποτελείτο από φιλολόγους, νομικούς και ιατρούς. 

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από MrsPeel

[drh]

2 ώρες πριν, Mrs. Hyde είπε

Τι είπες για τη Loreena McKennitt;;; Τώρα θα δεις τι θα πάθεις. 

 

  Εμφάνιση κρυμμένου περιεχομένου

Μπας κι ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. 🙂

 

Δε μας έφταναν όοολοιοιοιοι οι προηγούμενοι....έχουμε και στους καινούριους κόσμο που του αρέσει αυτή η σαβούρα.....ρε πού σας βρίσκουμε ρε;;;; 😝😝😝

36 λεπτά πριν, MrsPeel είπε

Καλά, πού τη βρήκες αυτή τη φωτογραφία μας;;;; Dr Hulk, για δες!! Η Mrs Hyde βρήκε μια από τις πολλές στιγμές μας, ενώ κουβεντιάζουμε για την Loreena. 

ΥΓ: Ο Δόκτωρας είναι αριστερά στη φωτογραφία με το ξανθό μαλλί και εγώ δεξιά με το σκούρο.... Ή και το αντίστροφο αν θέλει! 😂

Καλά, δεν είπαμε ότι αυτή τη φωτό θα την κρατήσουμε μεταξύ μας; Γιατί φανερώνεις τη μυστική μου ταυτότητα; Τόσα χρόνια προσπαθούσα να την κρατήσω κρυφή με τα αγγουράκια στα μάτια 😳

44 λεπτά πριν, MrsPeel είπε

Αχ, σε καταλαβαίνω.... Είπα κάποτε ένα ανέκδοτο με διαφορικό λογισμό, έσκασα μόνη μου στα γέλια και κοιτώντας απορημένη γύρω μου το ψυχρό μου ακροατήριο συνειδητοποίησα ότι αποτελείτο από φιλολόγους, νομικούς και ιατρούς. 

Όπως γράφει και ένας φίλος στο skype: There are 10 types of people. Those who understand binary and those who don't

[Sibyl]

3 ώρες πριν, mic2mic είπε

Μα δεν είναι το ίδιο πράγμα το "δε μου αρέσει" και το "είναι αηδία".  Υπάρχουν κοινωνικές νόρμες, οκ, που μας επιβάλλουν να μην προσβάλλουμε τον άλλον κατάμουτρα. Αλλά υπάρχει κάποιος που δεν θεωρεί ορισμένα πράγματα σκουπίδια; Μουσική, ταινίες, προϊόντα τεχνολογίας, οτιδήποτε. Άλλο το να μην σου αρέσει κάτι, και άλλο να το θεωρείς εντελώς γελοίο. Πώς να το κάνουμε δηλαδή, υπάρχουν τραγούδια που τα θεωρώ εντελώς γελοία. Πιστεύεις ότι θα πρέπει να συγκρατηθώ και να μην το πω σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Για μένα, στο κάτω-κάτω, αυτό είναι και το ωραίο: Να μπορείς να εκφράσεις την ειλικρινή σου γνώμη απροκάλυπτα, χωρίς να δεσμεύεσαι από μη-μου-άπτου κανόνες.

Εσύ προσωπικά, δεν υπάρχουν τραγούδια ή ίσως και ολόκληρα είδη που τα θεωρείς εντελώς γελοία; Δεν λέω απλά να μην σου αρέσουν. Λέω να τα θεωρείς άθλια. Προφανώς και καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτό που θεωρούμε εμείς άθλιο, για κάποιον άλλον είναι θεϊκό. Αλλά δεν θα το πεις πουθενά ότι αυτό το θεωρείς άθλιο; Θα το κρατάς πάντα μέσα σου από φόβο μην παρεξηγηθεί ο άλλος;

Στο παράδειγμα με τη φίλη σου: Φυσικά και θα είσαι ευγενική αν βλέπεις ότι της αρέσει, αλλά αν κοιτάτε πχ ένα περιοδικό με φορέματα και δεις κάποιο που σου φαίνεται εντελώς αηδία, δεν θα της το πεις; Ή θα κοιτάξεις να την ψαρέψεις πρώτα για να δεις αν της αρέσει; Ή, ακόμα και για το πιο άθλιο φόρεμα που έχεις δει ποτέ σου, θα πεις απλά "δεν μου αρέσει".

Τελικά το ερώτημα παραμένει: Εσύ, με το δικό σου γούστο, υπάρχει περίπτωση να θεωρείς κάποιο τραγούδι γελοίο, ναι ή όχι;  Αν ναι, δεν θα το πεις πουθενά;

Και όπως είπα και παραπάνω, αυτό θα το κάνεις ΣΕ ΟΛΑ; Και σε μικρά και σε μεγάλα θέματα; Και σε σημαντικά και σε ασήμαντα;

Εγώ, πάντα πρακτικά σκεπτόμενος, πραγματικά προτιμώ χίλιες φορές να ξέρω τί γνώμη έχουν οι άλλοι για τη μουσική που βάζω (και για άλλα θέματα), παρά να το ωραιοποιούν και να το σερβίρουν "πιο μαλακά". Όσο και να μου αρέσει η μουσική, ΔΕΝ το θεωρώ ζήτημα τόσο σημαντικό ούτε για να παρεξηγηθώ ούτε για να στενοχωρηθώ.

ΥΓ: Ελαφρώς άσχετο, αλλά όχι και τόσο: Αυτές τις μέρες γίνεται χαμός με δύο εκπρόσωπους ενός Ινδουιστικού κόμματος της Ινδίας, που έκαναν σχόλια τα οποία ολόκληρα Μουσουλμανικά έθνη θεώρησαν βλάσφημα για τον Μωάμεθ. Φυσικά ζήτησαν συγγνώμη μετά, και η Ινδία ζήτησε συγγνώμη επισήμως, αλλά ο χαμός συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον είναι ότι ψάχνοντας να βρω ΤΊ ήταν αυτό το τόσο προσβλητικό που είπαν, διαπίστωσα ότι ένα σωρό μεγάλα ειδησεογραφικά sites (BBC, CNN, Huffington, Reuters, etc) δεν αναφέρουν καν τα αρχικά σχόλια "για να μην προσβάλλουν τους Μουσουλμάνους". Κατά τον ίδιο τρόπο, ηγέτες κάποιων Αφρικανικών χωρών υπερασπίζονται την γυναικεία περιτομή και καλούν τους ξένους να μην ασχολούνται μ'αυτήν, επειδή "προσβάλλονται τα έθιμα του λαού μας". Το ίδιο συμβαίνει σε άλλες χώρες με τους γάμους που γίνονται σε μικρή ηλικία, τους θεωρούν "κομμάτι της πολιτιστικής τους κληρονομιάς". Άλλα τα μεγέθη βέβαια, αλλά μου ήρθε στο μυαλό αυτή η σιωπή ή η ωραιοποίηση των πάντων προκειμένου να μην προσβληθούν κάποιοι.

ΥΓ2: Λόγω του γνωστού "χάσματος γενεών" και της τρομερής εξέλιξης της μουσικής κατά τον 20ο αιώνα, δεν θα είναι λίγοι φαντάζομαι αυτοί που οι γονείς τους θα τους είπαν ξεκάθαρα ότι αυτά που ακούν είναι χάλια. Παρεξηγήθηκαν άραγε με τους γονείς τους;

Ξέρεις οι γενικεύσεις αποπροσανατολίζουν την συζήτηση.

Να συμφωνήσουμε λοιπόν ότι εδώ μιλάμε για μορφές τέχνης και όχι για διαπαιδαγώγηση παιδιών, τρόπο αντιμετώπισης της δουλειάς μας, σεξιστές, βιαστές, ληστές, κακοποιούς, ναρκέμπορους, κόμματα, θρησκείες, ήθη και έθιμα άλλων πολιτισμών κτλ. κτλ.  Αυτή είναι μια εντελώς άλλη κουβέντα.

Σ΄όλες τις μορφές τέχνης λοιπόν, η προσωπική μου άποψη είναι ότι υπάρχει το "μου αρέσει" και το "δεν μου αρέσει" και αυτό επειδή άπτεται του προσωπικού γούστου του καθενός του οποίου εμείς δεν θα γίνουμε κριτής.

Μου αρέσει κυρίως η classic rock. Αν κάποιος θελήσει ν΄ακούσω ένα τραγούδι από τα ακραία υποείδη της metal που τον έχει ενθουσιάσει, θα το ακούσω (επειδή πάντα υπάρχουν εκπλήξεις) και θα του πω "δεν μου αρέσει" επειδή όπως αγαπώ εγώ την classic rock, έτσι κι αυτός αγαπά την ακραία metal. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίσω το γούστο του άλλου "γελοίο";

Μου αρέσει ο ιμπρεσιονισμός. Αν κάποιος, μου δείξει ενθουσιασμένος ένα έργο αφηρημένου εξπρεσιονισμού, θα του πω "δεν είναι του γούστου μου" ή "δεν μου αρέσει" και σε καμία περίπτωση "είναι γελοίο" επειδή όπως εγώ αγαπώ τον ιμπρεσιονισμό έτσι κι αυτός αγαπά τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό.

Εδώ ο John Lennon πήγε το 1966 στην γκαλερί όπου ετοίμαζε την έκθεσή της η Yoko Ono και ένα από τα εκθέματα ήταν ένα μήλο πάνω σ΄ένα πλεξιγλάς, ε, μάλλον πεινούσε ο άνθρωπος το πήρε και το έφαγε.΄Εξαλλη η Yoko!΄ Ηθελε μετά να καρφώσει ένα καρφί σ΄ένα κομμάτι ξύλου που περίμενε τους επισκέπτες να καρφώσουν ο καθένας το δικό του για να μετατραπεί σε έργο τέχνης, σιγά μην τον άφησε. "Θα μου δώσεις πέντε σελίνια για να σ΄αφήσω!" "Δεν έχω χρήματα μαζί μου, αν σου δώσω πέντε φανταστικά σελίνια, θα με αφήσεις να καρφώσω ένα φανταστικό καρφί;" Η συνέχεια είναι σε όλους μας γνωστή. Διαφορετική αντίληψη της τέχνης, διαφορετικά γούστα!

Δεν δεσμεύομαι από μη-μου-άπτου κανόνες και δεν καταπιέζομαι για να το κάνω.΄Ετσι το αισθάνομαι και έτσι το αντιμετωπίζω.

Αν ήταν για άλλα θέματα πέραν των μορφών τέχνης, τότε αλλάζει το πράγμα. Ασφαλώς και θα στηλίτευα τις ακραίες συμπεριφορές και τα "κακώς κείμενα". Δεν είμαι σε καμία περίπτωση τοσο "καλόβολη" σε όλα όσο είμαι στην κριτική των τεχνών.

Νομίζω όμως ότι πλατιάσαμε υπερβολικά!

[mic2mic]

1 ώρα πριν, Sibyl είπε

Σ΄όλες τις μορφές τέχνης λοιπόν, η προσωπική μου άποψη είναι ότι υπάρχει το "μου αρέσει" και το "δεν μου αρέσει" και αυτό επειδή άπτεται του προσωπικού γούστου του καθενός του οποίου εμείς δεν θα γίνουμε κριτής.

Ωραία λοιπόν, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Διότι για μένα δεν υπάρχει μόνο το "δεν μου αρέσει". Αυτό είναι απλά ένα κομμάτι της γκάμας. Ένα έργο τέχνης μπορεί να μου προκαλέσει και αποτροπιασμό, και αηδία και θυμηδία και οργή και ένα σωρό άλλα. Και αυτά τα συναισθήματα θα τα εκφράσω μια χαρά. Όχι οπουδήποτε βέβαια, αλλά σίγουρα σε μια συζήτηση με φίλους ή σ'ένα παιχνίδι σαν κι αυτό.

Και μπορούμε μια χαρά να γίνουμε κριτές του γούστου του άλλου. Οι καλλιτέχνες εκτίθενται στο κοινό και εισπράττουν τα πάντα. Όταν κρίνουμε λοιπόν ένα τραγούδι ή ένα πίνακα ζωγραφικής, δεν κρίνουμε αυτόν που πιθανόν να του αρέσουν. Κρίνουμε τα ίδια τα έργα. Δεν υπάρχει ad hominem. Και θα το προχωρήσω ακόμα παραπέρα, και θα πω ότι θα ήμουν εκτός πραγματικότητας αν πίστευα ότι δεν υπάρχουν κάποιοι που βρίσκουν απαράδεκτη, γελοία ή άθλια τη μουσική που μου αρέσει εμένα. Οπότε από τη στιγμή που έχουν αυτή την ειλικρινή άποψη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να την ακούσω. Και όπως είπα και παραπάνω, θεωρώ ότι αυτός που πρέπει να επανεξετάσει τη στάση του είναι αυτός που προσβάλλεται όταν του θίξουν ένα τραγούδι το οποίο μπορεί να του αρέσει. Άλλο το να σου αρέσει πολύ κάτι και να το έχεις συνδέσει με στιγμές της ζωής σου, και άλλο το να θεωρείς ότι κανένας δεν επιτρέπεται να το γελοιοποιήσει.

Και πολλές φορές, παρόλο που τα θεωρείς εντελώς διαφορετικά, η τέχνη και η ζωή μπλέκονται αξεδιάλυτα. Τέχνη έκαναν και στο Charlie Hebdo, τέχνη έκανε και ο Salman Rushdie, όμως κάποιοι ένιωσαν ότι προσβάλλονται βάναυσα.

Και πώς να το κάνουμε δηλαδή, αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν τραγούδια που θα φαινόντουσαν γελοία στους περισσότερους. Αν πχ κάποιος στείλει τραγούδι της παγκοσμίως άγνωστης αοιδού Λόλας Βίζιτα που εμφανίζεται στο 25ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Βυζίτσας-Αμελετήτων και δεν μπορεί να πιάσει σωστή νότα ούτε αν της την βαλσαμώσουν και της την καρφώσουν στο μικρόφωνο, ε αυτό θα μου φανεί γελοίο. Και θα το γράψω. Και δεν θα με ενδιαφέρει αν θα πληγώσω τα αισθήματα του Μάκη του Νταλκά που είναι καψουρεμένος μαζί της και ακουμπάει κάθε ΠΣΚ ένα χιλιαρικάκι στο μαγαζί που δουλεύει. Αν εσύ αυτήν την περίπτωση την προσπεράσεις μ'ένα "συγγνώμη φίλτατε, αλλά υπάρχει διάσταση μεταξύ των μουσικών μας προτιμήσεων", τότε ας συμφωνήσουμε να διαφωνήσουμε.

Και προσωπικά αυτό είναι κάτι που μου αρέσει στο παιχνίδι, και μου αρέσει ακόμα και όταν βλέπω "απαξίωση" των δικών μου συμμετοχών. Ίσως σε άλλους να ταίριαζε, αλλά εγώ πάντως δεν θα έπαιζα σε ένα "αποστειρωμένο" παιχνίδι.

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από mic2mic

[gilles68]

"Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες."

Βολταίρος

[JennyP]

Εγώ νομίζω ότι ο τίτλος του παιχνιδιού και κατα συνέπεια του θέματος είναι ελλιπής. Θα έπρεπε να λέγεται 

"The Hunger games (insomnia Forumvision edition)" 😄

Σοβαρά τώρα,  παρόλο που γνωρίζουμε ότι είναι παιχνίδι και παρόλο που τα σχόλια δε θα πρέπει να τα παίρνουμε προσωπικά, εντούτοις είμαστε άνθρωποι και όχι ρομπότ. Ως αυτού  μπορεί κάποιο "καυστικό" σχόλιο να πετύχει "ευαίσθητη χορδή" και να υπάρξουν παρεξηγήσεις. Το γράφω εγώ η πρώτη παρεξηγιάρα.

Να πω την αλήθεια, το φοβόμουν αυτό πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Το καυστικό χιούμορ είναι επικίνδυνο σπορ! Από εκεί και ύστερα είναι πόσο αντέχει ο καθένας. Εγώ πιστεύω ότι το "καυστικό" χιούμορ χρειάζεται ευφυία για να εκφρασθεί. Διαφορετικά γίνεται προσβολή. Τώρα, ποιο είναι το όριο μεταξύ χιούμορ και προσβολής δυστυχώς το δείχνει το αποτέλεσμα. 😁Προσωπική μου άποψη πάντα. 

 

 

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2022 από JennyP

[gilles68]

Όποιος δεν αντέχει το κράξιμο, δε θα περάσει καλά με το παιχνίδι. Αν έχει κάποιος άλλη άποψη δε θα γκρεμιστεί το σύμπαν. Κάθε άποψη είναι δεκτή γιατί είναι ούτως ή άλλως υποκειμενική και δικαιούται ο καθένας να την έχει και να την εκφράζει. Αν δε διατυπώνεται με υβριστικό τρόπο δε βλέπω κανένα λόγο να μην εκφράζεται. Διαφωνώ κάθετα τόσο με τη λογοκρισία όσο και με την αυτολογοκρισία που μας έχει επιβληθεί στο πνεύμα της πολιτικής ορθότητας. Οι απόψεις πρέπει να εκφράζονται, να συζητούνται και να κρίνονται. Δημοκρατία έχουμε!;!