Η έρευνα στην ιατρική

[Gingerbread]

Είδαμε με τον κοβιντ πως με την συνεργασία και την πίεση της πανδημίας αποκτήσαμε τα rapid test και τα εμβόλια. Δε θέλω να σταθώ στο κατά πόσο είναι αποτελεσματικά (που για μενα ξεκάθαρα είναι) αλλά στο πόσο γρήγορα η βιοϊατρική έρευνα έδωσε στα χέρια των γιατρών διαγνωστικά τεστ, εμβόλια και ορισμένα φάρμακα. Προσωπικά το βρίσκω εντυπωσιακό. Αυτό που βρίσκω θλιβερό είναι όλο το υπόλοιπο. Άρθρα επί άρθρων και καθηγητές/ερευνητές που βγάζουν το ένα άρθρο πίσω από το άλλο και δεν καταλήγουν πουθενά. Συνήθως το συμπέρασμα είναι "Το μόριο Χ είνα αποτελεσματικό για την πάθηση Υ για τους Ζ λόγους όμως πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες πριν χρησιμοποιηθεί κλινικά". Έχουμε γεμίσει εκπληκτικά άρθρα για κάθε νόσο, με highlights τον καρκίνο μεταξύ άλλων που όμως έχουν συνεισφέρει ελαχιστότατα. Πέραν του επιστημονικού κατ'εμέ φταίει το "publish or perish"  που στην ουσία είναι μια διαρκής δημοσίευση (ανουσίω συχνά) άρθρων. Νιώθσω ότι κάπως πρέπει να ρυθμιστεί αυτή η κατάσταση. Δηλαδή σε ασθενή με καρκίνο στο πάγκρεας που έχει μονοψήφια πενταετή επιβίιωση τι να του πω; Μη φοβασαι, εδώ και 30 χρόνια διαβάζω άρθρα που ισχυρίζονται ότι συνεισφέρουν στην θεραπεία της νόσου, οπότε αύριο μπορεί μαγικά να έχει εμφανιστεί στο ντουλάπι ένα φάρμακο; 

[Theo1903]

Χωρίς να ανήκω στον κλάδο της ιατρικής αλλα ασχολούμενος με την έρευνα, είναι αρκετά λογικό...τα πανεπιστήμια χρηματοδοτούν έρευνες οχι ολοκληρωμένες λύσεις εκτός και αν μπει κάποια εταιρεία στην μέση να χρηματοδοτήσει και να απαιτήσει τελικό προιον. Οπότε ναι, πρακτικά οι ερευνητές πληρώνονται να παράγουν papers με το κιλό.

Απο την άλλη ο covid κινητοποίησε τοσο πολύ κόσμο οχι γιατι ήταν σοβαρή ασθένεια (γιατι όπως λές υπάρχουν και πιο σοβαρές που υπήρχαν χρόνια τώρα) αλλα γιατι ήταν "ιος των social media". Με την προβολή που πήρε, ήταν πολιτική ανάγκη κυρίως να βρεθεί λύση, που μεταφράζεται σε εμπορική ανάγκη (γιατι marketing) που μεταφέρεται ως "βρείτε λύση" και όχι "πειτε μας απλά τι δε δουλεύει" (το οποίο βέβαια για αρκετούς ερεύνητες του κλάδου αποτι ξέρω είναι και λόγος ασμφισβήτησης).

Δυστυχώς money drives the world οπότε αν δεν "παίζονται" αρκετά, δεν δίνεται αντίστοιχη προσοχή.

[vs_skg]

3 ώρες πριν, Gingerbread είπε

Έχουμε γεμίσει εκπληκτικά άρθρα για κάθε νόσο, με highlights τον καρκίνο μεταξύ άλλων που όμως έχουν συνεισφέρει ελαχιστότατα

πηγουλα για το bold ο πωπος σου να φανταστω

απο προσωπικες εμπειριες με μοντερνες θεραπειες, δεν ισχυει ουτε στο ελαχιστο

Επεξ/σία 26 Μαρτίου 2022 από vs_skg

[velociraptoras]

13 ώρες πριν, Gingerbread είπε

Είδαμε με τον κοβιντ πως με την συνεργασία και την πίεση της πανδημίας αποκτήσαμε τα rapid test και τα εμβόλια. Δε θέλω να σταθώ στο κατά πόσο είναι αποτελεσματικά (που για μενα ξεκάθαρα είναι) αλλά στο πόσο γρήγορα η βιοϊατρική έρευνα έδωσε στα χέρια των γιατρών διαγνωστικά τεστ, εμβόλια και ορισμένα φάρμακα. Προσωπικά το βρίσκω εντυπωσιακό. Αυτό που βρίσκω θλιβερό είναι όλο το υπόλοιπο. Άρθρα επί άρθρων και καθηγητές/ερευνητές που βγάζουν το ένα άρθρο πίσω από το άλλο και δεν καταλήγουν πουθενά. Συνήθως το συμπέρασμα είναι "Το μόριο Χ είνα αποτελεσματικό για την πάθηση Υ για τους Ζ λόγους όμως πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες πριν χρησιμοποιηθεί κλινικά". Έχουμε γεμίσει εκπληκτικά άρθρα για κάθε νόσο, με highlights τον καρκίνο μεταξύ άλλων που όμως έχουν συνεισφέρει ελαχιστότατα. Πέραν του επιστημονικού κατ'εμέ φταίει το "publish or perish"  που στην ουσία είναι μια διαρκής δημοσίευση (ανουσίω συχνά) άρθρων. Νιώθσω ότι κάπως πρέπει να ρυθμιστεί αυτή η κατάσταση. Δηλαδή σε ασθενή με καρκίνο στο πάγκρεας που έχει μονοψήφια πενταετή επιβίιωση τι να του πω; Μη φοβασαι, εδώ και 30 χρόνια διαβάζω άρθρα που ισχυρίζονται ότι συνεισφέρουν στην θεραπεία της νόσου, οπότε αύριο μπορεί μαγικά να έχει εμφανιστεί στο ντουλάπι ένα φάρμακο; 

Οτι καταντησε μόδα και ο καθενας κολλάει ενα κοβιντ διπλα σε κάθε ερευνα που του ερχεται στο μυαλο και βγαζει και δημοσιευση νομιζω ειναι πια γνωστό. πχ θυμαστε καποιοι εδω μέσα μια τυπισσα που εκανε ερευνα τι εχουμε σκοπό να τρωμε μετα τον κοβιντ και ναι εβγαλε και δημοσιευση σε μεταπτυχιακό χημειας τροφίμων και όχι αστρολογιας-μελλοντολογίας. γενικά ενα ράλι δημοσιευσεων. στις κλινικές ερευνες πάλι αρκετες ερευνες εδωσαν καλά δείγματα αλλά μην ξεχνάμε οτι με την πανδημία επρεπε πολλοι να βγαλουν χρήμα και παιχτηκαν πολλά πολιτικά παιχνίδια. Δεν το συνεχίζω γιατι θα πω πολλά και δεν πρέπει. 

παμε στον καρκινο τωρα  σε πολλους τυπους καρκίνου η ερευνα εχει περάσει στη θεραπεία και στην αναπτυξη νεων φαρμακων και μεθόδων. δυστυχως αυτο δεν ισχύει για ολους τους καρκίνους, του παγκρέατος πχ ειναι από τους πιο δυσκολους να αντιμετωπιστούν ενω καρκίνοι του μαστού ή λευχαιμίες ειναι πλέον αντιμετωπίσιμοι για μεγάλο ποσοστό ασθενων. 

[Gingerbread]

31 λεπτά πριν, velociraptoras είπε

Οτι καταντησε μόδα και ο καθενας κολλάει ενα κοβιντ διπλα σε κάθε ερευνα που του ερχεται στο μυαλο και βγαζει και δημοσιευση νομιζω ειναι πια γνωστό. πχ θυμαστε καποιοι εδω μέσα μια τυπισσα που εκανε ερευνα τι εχουμε σκοπό να τρωμε μετα τον κοβιντ και ναι εβγαλε και δημοσιευση σε μεταπτυχιακό χημειας τροφίμων και όχι αστρολογιας-μελλοντολογίας. γενικά ενα ράλι δημοσιευσεων. στις κλινικές ερευνες πάλι αρκετες ερευνες εδωσαν καλά δείγματα αλλά μην ξεχνάμε οτι με την πανδημία επρεπε πολλοι να βγαλουν χρήμα και παιχτηκαν πολλά πολιτικά παιχνίδια. Δεν το συνεχίζω γιατι θα πω πολλά και δεν πρέπει. 

παμε στον καρκινο τωρα  σε πολλους τυπους καρκίνου η ερευνα εχει περάσει στη θεραπεία και στην αναπτυξη νεων φαρμακων και μεθόδων. δυστυχως αυτο δεν ισχύει για ολους τους καρκίνους, του παγκρέατος πχ ειναι από τους πιο δυσκολους να αντιμετωπιστούν ενω καρκίνοι του μαστού ή λευχαιμίες ειναι πλέον αντιμετωπίσιμοι για μεγάλο ποσοστό ασθενων. 

Πλέον είναι εύκολο να δημοσιεύσεις. Το δύσκολο είναι σε καλό περιοδικό. Όλο αυτό έχει γίνει μια βιομηχανία όπου δαπανώνται μεγάλα ποσά σε αναλώσιμα και σε χρεώσεις δημοσίευσης (γιατί ναι πολλά βιοϊατρικά περιοδικά έχουν το publication fee που συχνά είναι 4ψήφιο νούμερο) ενώ ταυτόχρονα οι ερευνητές πληρώνονται ελάχιστα (ενώ τα μέλη ΔΕΠ απλά κάνουν ένα supervising τα ονόματά τους μπαίνουν παντού και το κουπί το τραβάει ο phd και ο post doc). Παράλληλα δεν υπάρχει κανένα πλάνο. Παίρνεις το τάδε μόριο κοιτάς να μην έχει μελετηθεί, μετράς σε προκλινική μελέτη κάτι, βρίσκεις πάντα κάτι καλό και μετά πας στο επόμενο. Έχουμε γεμίσει άρθρα με "υποσχόμενα' μόρια που κανείς δεν έχει ασχοληθεί να προχωρήσει περαιιτέρω (και που ίσως ούτε οι ερευνητές δεν πιστεύουν ότι θα πιάσουν).