Προς το περιεχόμενο

H ζωη χωρις δουλειες...


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Χρειαζεται ισορροπία μεταξυ ωρων εργασιας και ελευθερου χρόνου. Και φυσικα το να εχεις επιλεξει επαγγελμα που γουσταρεις. 

Ναι ναι ξερω, ακουγεται ιδανικο και δυσκολο. ΟΜΩΣ ειναι εφικτο. Θα χρειαστουν ρισκα, πολυ ψαξιμο, καμποσα 'οχι' και φυσικα το να μην συμβιβάζεσαι με καποια πραγματα. 

  • Like 3
  • Απαντ. 105
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοφιλείς Ημέρες

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
18 hours ago, Land-decked said:

Είμαι η περίπτωση σου. 30+ ηλικία, δεν έχω δουλέψει τα τελευταία 10 δηλαδή μετά τις σπουδές μου στο εξωτερικό. 

Έχω ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους και κάνω τα χόμπι μου, έχω γκόμενες σε πολλές χώρες... Έχω φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας του μασλοου. Ασχολούμαι με την προσωπική μου ψυχική ηρεμία και ψάχνω τρόπους να βρω νόημα στη ζωή. Έχω πάει με αρκετές γυναίκες και έχω δοκιμάσει αρκετά ναρκωτικά. Έχω βρεθεί σε νοσοκομείο μετά από ατελείωτα πάρτυ, έχω γίνει κουδούνι ..

Όλα αυτά επειδή παίρνω ενοίκια απο σπίτια γιατί οι καλοί μου γονείς ότι "φάγανε" το φτιάξανε σπίτια.

Αλλά θέλω να πω πως όλα αυτά τα βαριέσαι κάποτε και ψάχνω να βρω καμιά 4ωρη ασχολία, γιατί κακά τα ψέματα , ζηλεύω ανθρώπους που κάνουν αυτό που αγαπάνε. Ο Κούγιας είναι 50 χρόνια δικηγόρος και ξυπνάει κάθε πρωί από τις 6 και τρέχει σε δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα. Ε λοιπόν αυτό εγώ δεν το έχω ακόμα και τον ζηλεύω που βρήκε αυτό και το κάνει με τόσο αγάπη. Δεν είναι τυχαία ο καλύτερος στον τομέα του.

Απλά να ξέρετε ότι η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια μας και φεύγει τόσο γρήγορα, γι'αυτο να έχετε ανθρώπους να σας αγαπάνε. Αυτό είναι το σημαντικότερο.

 

Πραγματικά η εμπειρία που έχεις είναι πολύ διαφωτιστική.

Θέλω να σου κάνω μια ερώτηση και ρητορική και μη, αν θες απαντάς. Έχεις την δυνατότητα να πουλήσεις όλα η κάποια από τα σπίτια και να δωρίσεις τα λεφτά σε κοινωφελή ιδρύματα με σκοπό να είσαι όπως ο μέσος όρος των ανθρώπων και να αναγκάζεσαι να δουλεύεις για να επιβιώνεις. Θα το κάνες;  Να πάω ακόμα πιο μακριά τον συλλογισμό μου. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτά  τα κληρονομημένα λεφτά δεν σου φέρνουν πολύ ευτυχία επειδή δεν δούλεψες εσύ για να τα αποκτήσεις.

Έχεις λοιπόν την επιλογή να απαλλαχτείς από αυτά και να δουλέψεις να βγάλεις τα δικά σου λεφτά για να νιώσεις την πραγματική ευτυχία. Θα το κάνες;

Αυτό που θέλω να δείξω είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο και σημαντικό από την ελευθερία του να μπορείς να επιλέξεις πως θα ζήσεις την ζωή σου. Αυτήν την ελευθερία σου την προσφέρει το να μην έχεις ανάγκη να δουλεύεις για την επιβίωση. Κανείς που βρίσκεται σε αυτήν την ευλογημένη κατάσταση και έχει λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης του δεν θα γύριζε εθελοντικά στην άλλη κατάσταση. Απλά δεν υπάρχει σύγκριση.

Άλλη πτυχή του ζητήματος είναι ότι το να είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις πολλές ώρες κάτω από υπερβολική πίεση με απίστευτο φόρτο εργασίας και άθλια αντιμετώπιση από τους ανώτερους σου μόνο και μόνο γιατί είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις για να επιβιώσεις δεν είναι δουλειά. Δουλεία είναι.

Δουλειά είναι αυτό που κάνει ο κύριος Κούγιας που αναφέρθηκε πιο πάνω. Ο οποίος επιλέγει να δουλέψει επειδή το θέλει και τον ευχαριστεί. Όταν εισέρχεται το στοιχείο του εξαναγκασμού σε οτιδήποτε δεν μπορούμε να μιλάμε για ικανοποίηση.

Και για όλα αυτά που αναφέρθηκαν ότι έχει ανάγκη ο άνθρωπος την εργασία θα συμφωνήσω. Αλλά αν σκεφτούμε πως έχουμε εξελιχτεί σαν είδος, το φυσιολογικό που καλύπτει τον άνθρωπο ψυχικά σαν εργασία είναι να τα κάνουν όλοι όλα. Δηλαδή ένα πρότυπο αγροτικής ζωής. Αυτό είναι πιο κοντά στην φύση του ανθρώπινου είδους σαν εργασία και όχι μονοτονία, καταπίεση και εκμετάλλευση σε σύγχρονες εργασιακές γαλέρες μέσα σε καταθλιπτικές πόλεις.

Άλλα δυστυχώς για εμάς  μας έμαθαν ότι είναι αναγκαίο να συμβιβαστούμε και να ζήσουμε έτσι. Αυτό είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Και αν το κράτος ήθελε θα έδινε πραγματικά κίνητρα και βοήθεια σε κάποιον νέο χωρίς περιουσία να χτίσει κάτι δικό του στον τομέα της αγροτικής παραγωγής με σκληρή δουλειά που θα είχε ανταπόκριση ο πλούτος που παράγει να πηγαίνει στον ίδιο όχι σε κάποιον καπιταλιστή μεγαλοκαρχαρία που είναι ήδη ζάμπλουτος.

Από τα λίγα που ξέρω όμως το κέρδος του να ασκεί κάποιος το επάγγελμα του αγρότη είναι τρομερά μικρό σε σχέση με την σκληρή του εργασία. Σε αυτό φαντάζομαι φταίει η δημόσια πολιτική που δεν θέλει την αποκέντρωση γιατί δεν συμφέρει το κεφάλαιο.

13 hours ago, Pwpwpw said:

Πραγματικη απορια επειδη δεν εχω καταλαβει τι σκεπτικο σου, πως ακριβως ζει/επιβιωνει στην ελλαδα καποιος αν τα συνολικα εσοδα που εχει ειναι 200 ευρω το μηνα?

Σε λιγο θα διαβασουμε οτι 550 που ειναι ο βασικος θα βγαζουμε και γουστα.

 

 

Είπα ότι όσο είναι το ποσό του ΚΕΑ στην Ελλάδα είναι ο βασικός μισθός στην Τουρκία που κάποιος πρέπει να δουλεύει 8 ώρες και περισσότερο εκεί για να τα αποκτήσει.

Στην ερώτηση για το πως επιβιώνει γιατί αυτό είπα κάποιος στην Ελλάδα με ΚΕΑ είναι συνδυασμός του υψηλού ποσοστού ιδιοκατοίκησης, των στενών οικογενειακών σχέσεων και του ΚΕΑ.

Επεξ/σία από manolis115
  • Like 5
Δημοσ. (επεξεργασμένο)
19 ώρες πριν, Land-decked είπε

Είμαι η περίπτωση σου. 30+ ηλικία, δεν έχω δουλέψει τα τελευταία 10 δηλαδή μετά τις σπουδές μου στο εξωτερικό. 

Έχω ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους και κάνω τα χόμπι μου, έχω γκόμενες σε πολλές χώρες... Έχω φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας του μασλοου. Ασχολούμαι με την προσωπική μου ψυχική ηρεμία και ψάχνω τρόπους να βρω νόημα στη ζωή. Έχω πάει με αρκετές γυναίκες και έχω δοκιμάσει αρκετά ναρκωτικά. Έχω βρεθεί σε νοσοκομείο μετά από ατελείωτα πάρτυ, έχω γίνει κουδούνι ..

Όλα αυτά επειδή παίρνω ενοίκια απο σπίτια γιατί οι καλοί μου γονείς ότι "φάγανε" το φτιάξανε σπίτια.

Αλλά θέλω να πω πως όλα αυτά τα βαριέσαι κάποτε και ψάχνω να βρω καμιά 4ωρη ασχολία, γιατί κακά τα ψέματα , ζηλεύω ανθρώπους που κάνουν αυτό που αγαπάνε. Ο Κούγιας είναι 50 χρόνια δικηγόρος και ξυπνάει κάθε πρωί από τις 6 και τρέχει σε δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα. Ε λοιπόν αυτό εγώ δεν το έχω ακόμα και τον ζηλεύω που βρήκε αυτό και το κάνει με τόσο αγάπη. Δεν είναι τυχαία ο καλύτερος στον τομέα του.

Απλά να ξέρετε ότι η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια μας και φεύγει τόσο γρήγορα, γι'αυτο να έχετε ανθρώπους να σας αγαπάνε. Αυτό είναι το σημαντικότερο.

 

Έχω ακούσει για πολύ εύπορα άτομα τα οποία ψάχνανε για κάποιο νόημα (κυρίως στα επαγγελματικά) και πάσχανε από κατάθλιψη και μπορεί να ζηλεύανε κάποιον άλλον που είχε βρει καταξίωση σε έναν επαγγελματικό κλάδο ενώ αυτά δε μπορούσαν. Το λάθος των συγκεκριμένων ατόμων είναι ότι είχαν μεγαλοποιήσει κάποια πράγματα στο μυαλό τους και αγνοούσαν αυτά που είχαν γύρω τους που τους έδιναν νόημα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και για επαγγελματικούς σκοπούς γιατί τα θεωρούσαν μικρά. Σε αυτό φταίει και η κοινωνία και τα ταμπού που χτίζει ειδικά στο κομμάτι της εργασίας, Η Ελλάδα είναι μία απαίσια χώρα που δυστυχώς τα χειρότερα ταμπού βασιλεύουν και το κακό είναι ότι αυτό δεν επωφελεί τη κοινωνία.

Αν θες να βρεις νόημα ψάξε στο κύκλο των χόμπι σου. Δε μπορεί σε 30 χρόνια ζωής να μην έχεις ερεθίσματα από τίποτα πέρα από τα γενικά. Η ζωή είναι πιο απλή από ότι φένεται και αυτά που μας δίνουν νόημα είναι δίπλα μας και δε τα βλέπουμε, θεωρούμε εσφαλμένα ότι πρέπει να ψάξουμε σε κάτι που δείχνει μεγάλο ή καριεριστικό και να αντιγράψουμε τους άλλους. Κατά εμέ μη προσπαθείς να κάνεις κάτι που δε σε τραβάει επειδή κάποιος άλλος το έκανε. Άμα κάτι δε σε τραβάει τότε πολύ απλά το αγνοείς, πάρε κάτι μικρό που κάνεις ήδη και σου αρέσει και προσπάθησε να το δεις επαγγελματικά και θα δεις πόσο μεγάλο βάθος μπορεί να χει που δε φανταζόσουν και να σου δώσει κάτι ενδιαφέρον να κάνεις. Ακόμη και τα σπίτια που λες, θα μπορούσες ξέρω γω να κάνεις κάτι και με αυτό και να τα επεκτήνεις.  

Άμα μπεις στην αγορά εργασίας θα δεις ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και "ξερά" από ότι φένονται, η εργασία τις περισσότερες φορές είναι απλά μια ρουτίνα όπου είσαι στον αυτόματο πιλότο και η χαρά έρχεται πιο πολύ από το κοινωνικό κομμάτι και από τα λεφτά που έβγαλες. Σαφώς μπορεί να βελτιώσει τη σκέψη σου άμα συνεχώς προσπαθείς αλλά η εκτέλεση δεν θα σε συγκινήσει ιδιαίτερα.

Οι περισσότεροι από εμάς τη ζωή που κάνεις εσύ θέλουμε, να πηγαίνουμε με όποια γυναίκα θέλουμε, να κάνουμε τα χόμπι μας χωρίς πρόβλημα, να ζούμε αραχτοί, άμα δε σου αρέσει μπορούμε να ανταλλάξουμε. Άμα εργαστείς τότε θα καταλάβεις ότι στη πραγματικότητα μόνο αυτό υπάρχει, όλα τα άλλα είναι ένα κενό, όσα πράγματα έχουν νόημα δεν είναι αναγκαίο να σε πληρώνουν κιόλας. Άμα πραγματικά σου αρέσει η δικηγορία τότε γιατί να πληρώνεσαι? το κάνεις εθελοντικά επειδή γουστάρεις, άμα δε μπορείς να το κάνεις τσάμπα όταν έχεις άπειρα λεφτά τότε δεν είχε και αρκετό νόημα για εσένα.

Πολύ παλιά σε κάτι παιχνίδια που έπαιζα έκανα τσάμπα coaching και guides ενώ άλλοι χαμηλότερου επιπέδου coaches χρέωναν 20Ε την ώρα ξέρω γω. Τότε δε χρειαζόμουν τα λεφτά και το έκανα επειδή το γούσταρα, ήθελα να δω πόσο μακριά θα φτάσει κάποιος με το σύστημα μου και είχε πραγματικά ενδιαφέρον. Για εμένα αυτό ήταν ένα νόημα.  Όταν έχεις άπειρα λεφτά μπορείς τότε να δεις πραγματικά τι σου αρέσει και τι όχι.

 

 

Επεξ/σία από aizensama24
Δημοσ. (επεξεργασμένο)
3 ώρες πριν, manolis115 είπε

 

Είπα ότι όσο είναι το ποσό του ΚΕΑ στην Ελλάδα είναι ο βασικός μισθός στην Τουρκία που κάποιος πρέπει να δουλεύει 8 ώρες και περισσότερο εκεί για να τα αποκτήσει.

Στην ερώτηση για το πως επιβιώνει γιατί αυτό είπα κάποιος στην Ελλάδα με ΚΕΑ είναι συνδυασμός του υψηλού ποσοστού ιδιοκατοίκησης, των στενών οικογενειακών σχέσεων και του ΚΕΑ.

Καλαβα τι έγραψες  αλλα ζητησα να μου εξηγησεις  τον τρόπο που μπορεί να ζησει κανείς με 200 ευρώ εστω και κουτσα στραβα οπως λες.

Εννοειτε με  ιδιοκατοίκηση  (με ενοικιο δεν γινετε καν κουβεντα) αλλα δεν ξέρω πως είναι δυνατο με 200 ευρώ να καλύψεις τα έξοδα του σπιτιού ( ρεύμα,  νερο,  ιντερνετ, θερμανση τον χειμωνα) και να καλύψεις και τα έξοδα διατροφής,  ρουχισμού και κάποια φάρμακα σε ασθένειες που σίγουρα θα προκυψουν. 
  

Επεξ/σία από Pwpwpw
Δημοσ.
19 ώρες πριν, Hacker?pcs είπε

Αυτό είναι απάντηση στο (ουτοπικό) ερώτημα του OP όπως ανέφερε και ο φίλος με τα ενοίκια παραπάνω, διαφορετικές περιπτώσεις αλλά με έναν κοινό παρονομαστή: Ακόμα και το να μην δουλεύεις δεν είναι το καλύτερο! Πόσα anime να δεις αν βλέπεις 5-6 ώρες τη μέρα; Για πόσο καιρό; 5-10 μήνες; Να πιάσεις τις σειρές και τα games; Άλλους 5-10 μήνες; Πιστεύω θα έρθει κάποια στιγμή η πλήξη

Για να φανταστεις, απο την πολυ βαρεμαρα εχω και μια μικρη καλοκαιρινη δουλεια. Υπαρχουν μερες που απο την βαρεμαρα σκεφτομαι να παω δυο φορες γυμναστηριο.

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Μην το πιάνετε το ζήτημα από μια πλευρά. Ίσως δεν μπορούμε να το σκεφτούμε διαφορετικά γιατί δεν έχουμε ζήσει την άλλη πλευρά, χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς λογαριασμούς, χωρίς ανάγκη επιβίωσης.

Αν δεν είχαμε τις δουλειές, θα την κάναμε λάστιχο; Θα βλέπαμε anime;

Προφανώς και ναι, το θέμα είναι ότι θα υπήρχε ένας κορεσμός μετά από κάποιο σημείο και όλα τα υλικά αγαθά δεν θα είχαν νόημα.

Ίσως να κάναμε στροφή προς την καλλιέργεια του εαυτού μας και της κοινωνίας μας, ατομικά και σαν συλλογικότητες.

Αν όλοι τα είχαμε "όλα", ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσεις, ο σκοπός μας, δεν θα ήταν κάτι το υλικό, αλλά θα ήταν να βελτιωθούμε εμείς και οι γύρω μας.

Μπορεί κάποιος άλλος πολιτισμός, αν υπάρχει, να μας παρατηρεί και να γελάει με το πόσο αφελείς είμαστε να σπαταλάμε τις ζωές μας για λίγα χαρτάκια.

Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της ζωής; Αιώνες προσπαθούν να απαντήσουν αυτό το ερώτημα.

Ο καθένας κοιτάει νομίζω τον μικρόκοσμο του, πως θα πάρει προαγωγή, πως θα βγάλει λεφτά. Κι αν είναι τυχερός, θα φτάσει σε μια κατάσταση που θα απολαύσει αυτά που έχτισε με τόσο κόπο όλη του την ζωή. Είτε θα βγει σε σύνταξη, είτε θα έχει αρκετό εισόδημα που θα του επιτρέπει να μην δουλεύει.

Θα έπρεπε να σκεφτόμαστε και τον συλλογικό μας σκοπό, σαν ανθρωπότητα, τι πλανήτη θα αφήσουμε στα παιδιά μας και πως θα βελτιώσουμε την κοινωνία μας.

Οι δουλειές λοιπόν και όλο αυτό το σύστημα που έχει χτιστεί, που στα 16 μας πρέπει να αποφασίσουμε τι επάγγελμα θα κάνουμε, να διαβάσουμε και να μπούμε σε μια σχολή χωρίς καλά καλά να ξέρουμε αν μας αρέσει, νομίζω δεν βγάζει πουθενά.

Εγώ προσωπικά δεν άρχισα να δουλεύω επειδή το είχα ανάγκη. Άρχισα να δουλεύω γιατί είχα ανάγκη τα χρήματα για να επιβιώσω.

Αν η επιβίωση και η ικανοποιητική διαβίωση μας ήταν δεδομένη και εξασφαλισμένη, δεν νομίζω κάποιος να ήθελε να εργάζεται.

Σε αυτές τις συνθήκες εγώ θα εξερευνούσα τον κόσμο, θα έκανα περισσότερα ταξίδια, θα μάθαινα επιπλέον γλώσσες, θα προσπαθούσα να γίνω καλύτερος άνθρωπος για μένα και για τους γύρω μου.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ο ανθρώπινος εγκέφαλος τι θα μπορούσε να σκεφτεί και πόσο θα μπορούσε να αναπτυχθεί, αν δεν είχαμε το άγχος της επιβίωσης μας και δεν τον κλειδωναμε σε μια καθημερινή ρουτίνα.

 

Επεξ/σία από Swimmer21
  • Like 5
Δημοσ.
10 ώρες πριν, manolis115 είπε

 

Είπα ότι όσο είναι το ποσό του ΚΕΑ στην Ελλάδα είναι ο βασικός μισθός στην Τουρκία που κάποιος πρέπει να δουλεύει 8 ώρες και περισσότερο εκεί για να τα αποκτήσει.

Στην ερώτηση για το πως επιβιώνει γιατί αυτό είπα κάποιος στην Ελλάδα με ΚΕΑ είναι συνδυασμός του υψηλού ποσοστού ιδιοκατοίκησης, των στενών οικογενειακών σχέσεων και του ΚΕΑ.

Και στην Σομαλια  ζουν με 26$. https://www.worlddata.info/average-income.php

Τι σχέση έχει αυτό με κάποιον που εισπράττει και καταναλώνει Ελλάδα;

Δημοσ.
Στις 25/11/2021 στις 12:20 ΠΜ, jmmys είπε

Το νερό είναι πιο δροσερό όταν διψάς , το φαγητό πιο νόστιμο όταν πεινας, ο ύπνος πιο χορταστικός όταν είσαι κουρασμένος, αυτό το ξέρω από το φορτηγό, και το χρήμα πιο ευχάριστο να το ξοδεύεις σε οτιδήποτε σου αρέσει όταν το έχεις βγάλει με δουλειά. Επειδή έτσι δεν το βαριέσαι ποτέ. 

 

Αυτό είναι από τα πιο σοφά ρητά που έχουν γραφτεί. Σκοπός της δουλειάς δεν είναι μόνο οι χρηματικές απολαβές αλλά και η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας μέσα απο την επιτυχία και τις αυξημένες απολαβές. Ότι χόμπι και να κανεις με τον καιρό θα πέσουν οι επιδόσεις σου, με όσες γυναίκες και να πας δεν θα είναι πάντα η επόμενη καλύτερη απο την προηγούμενη, αλλά αμα είσαι πετυχημένος στην δουλειά σου τότε κάθε χρόνο θα πηγαίνεις και καλύτερα.

Ο τυπάς που είπε πως ζεί με τα ενοίκια είναι μια εξαίρεση στην κοινωνία που αμφιβάλω αν θα τον ολοκληρώσει σαν άνθρωπο, ο τίτλος "πετυχημένος" σε μια δουλεία ακόμα και των 750€ είναι κάτι που το αποζητά η ψυχολογία του κάθε ανθρώπου, αν του στερήσεις αυτή την ικανοποίηση τότε σίγουρα υπάρχει ενα κενό.

 

  • Like 1
Δημοσ.
Στις 24/11/2021 στις 11:24 ΠΜ, Sevando είπε

Λοιπον, παιδια ενω σκεφτομουνα μου ηρθε αυτο το θεμα στο μυαλο μου και θελοντας να το βαλω ως topic και αναρωτιωμουνα... πως θα ηταν η ζωη αμα δεν υπηρχαν δουλειες και απλα να ζουσαμε στην ελευθερια μας... στο να ασχολουμαστε με την καθημερινη ζωη μας με οποιαδηποτε hobby, anime, games και βολτες με φιλους η καποιο ταξιδι?. Εγω παντα θα ηθελα να εχω αυτην την ελευθερια... αφου ποτε δεν με ικανοποιουσαν για καποιο λογο οι δουλειες... οχι οτι δεν θα θελα να δουλευψω αλλα κυριως ειναι το πως ενιωθα. Τι λετε εσεις?

 

Σίγουρα καλύτερη, αφού θα ήταν πραγματικά ελεύθερη, άρα και πιο δημιουργική· αν και όχι τόσο παραγωγική, άρα και πιο οικολογική· φυσικά, με πολύ χαμηλότερα επίπεδα πλούτου, άρα και πολύ λιγότερη φτώχεια και εγκληματικότητα· με περισσότερη τεχνολογία αλλά με λιγότερο έλεγχο· με περισσότερη επιστήμη αλλά πιο σφαιρική και πολυδιάστατη· με πολύ λιγότερους αλλά πολύ πιο καλλιεργημένους ανθρώπους, άρα και ανάλογα λιγότερο ανταγωνιστική και μισαλλόδοξη· δίχως ανάγκη για εξουσία, άρα με μόνους κυρίαρχους στις σχέσεις τον έρωτα και τη φιλία· με λιγότερα όπλα και με περισσότερα εργαλεία· με παιδεία αντί για εκπαίδευση και δίχως παράτονη δουλεία· πιθανόν με λιγότερη εξειδίκευση αλλά με μεγάλη ευρυμάθεια· χωρίς μονιμότητες, άρα και χωρίς εγκλωβισμούς· με λιγότερη ιατρική αλλά με καλύτερη ψυχική και σωματική υγεία· λιγότερο επιτηδευμένη και πολύ πιο φιλοσοφημένη· ίσως να μην είχε σχεδόν καθόλου μέσα, αλλά, σίγουρα θα είχε σκοπό.

Πάντως, σε παραδέχομαι! Στην εποχή της ευνουχισμένης φαντασίας, της περιχαρακωμένης σκέψης και των προπαρασκευασμένων ονείρων, φαίνεται πως εσύ διατηρείς ακόμη την ικανότητα να σκέφτεσαι έξω απ’ το κουτί. Όση χλεύη κι ορμήνια κι αν δεχτείς, μην αφήσεις να σβήσει αυτή η σπίθα, αντιθέτως, φρόντισε να γίνει φλόγα. Το ερώτημα που –έστω και λίγο αφελώς– έθεσες, έχει απασχολήσει τα μεγαλύτερα μυαλά της ιστορίας του ανθρώπου. Μεγαλύτερα φυσικά αποδείχτηκαν εκ των υστέρων, αφού, στην εποχή τους, αντιμετώπισαν τη χλεύη μέχρι και την εξόντωση για τις ιδέες τους. Κάτι «φευγάτοι» τεμπέληδες χαραμοφάηδες ήταν και ο Σωκράτης, ο Διογένης, ο Χριστός, ο Μονταίνιος, ο Στίρνερ, ο Σπινόζα, ο Σοπενχάουερ, ο Νίτσε, ο Ρουσσώ και αμέτρητοι άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι, που τα ονόματά τους σήμερα δημιουργούν ψευδοταυτότητες, μεγαλοϊδεατισμό, εξουσίες και περιουσίες, κυρίως σε εκείνους που και σήμερα θα ζητούσαν (και το κάνουν σε κάθε περίπτωση) την εξόντωσή τους για το καλό της κοινωνίας. Τα τελευταία 30 χρόνια όμως, επί της ουσίας, δεν συζητάμε τέτοια θέματα διότι βρισκόμαστε υπό το καθεστώς του δόγματος «Σοκ και Δέος».

Για το θέμα που θίγεις, και, κυρίως, για τις σχετικές ενστάσεις, ο Zygmunt Bauman έχει την παρακάτω άποψη:

Αναφορά σε κείμενο

 

«Οι άνθρωποι είναι δημιουργικά όντα, και είναι υποτιμητικό να υποθέτεις

ότι μια χρηματική ετικέτα είναι αυτό που διαχωρίζει την εργασία από τη μη εργασία,

την προσπάθεια από το τεμπέλιασμα.

Ακρωτηριάζει την ανθρώπινη φύση η πρόταση ότι χωρίς αυτήν τη χρηματική ετικέτα

οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να παραμείνουν οκνηροί και να αφήσουν τις δεξιότητες

και τη φαντασία τους να σαπίσουν και να σκουριάσουν.

Η ηθική της δεξιοτεχνίας θα αποκαθιστούσε σε αυτό το ανθρώπινο ένστικτο

την αξιοπρέπειά του και την κοινωνικά αναγνωρισμένη σημασία του, την οποία η ηθική της εργασίας,

όπως διαμορφώθηκε και οριοθετήθηκε στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, αρνείται

(Zygmunt Bauman Η ΕΡΓΑΣΙΑ, Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΠΤΩΧΟΙ, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

 

Αντί λοιπόν να υποθέτουμε τι θα πάθαινε ο άνθρωπος αν δεν ήταν αναγκασμένος να ξενοδουλεύει μόνο και μόνο για να υπάρχει, πιο χρήσιμο θα ήταν να εξετάσουμε τις επιπτώσεις της τρέχουσας κατάστασης. Διότι, κακά τα ψέματα, οι περισσότερες σύγχρονες θέσεις εργασίας, που με τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις τους ακρωτηριάζουν τις δυνατότητες των ανθρώπων που τις καλύπτουν, μετατρέποντάς τους σε εξειδικευμένα εξαρτήματα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και άβουλα όργανα, αλλοτριώνοντας ακόμα και τη συνείδησή τους, το μόνο που προσφέρουν, όσον αφορά στα προϊόντα αυτής της κοινωνίας, είναι το δικαίωμα στην κατανάλωσή τους. Και, τα προϊόντα, στην παραγωγή των οποίων δεν έχεις συμμετάσχει, σπαταλιούνται με την ίδια ευκολία όπως σπαταλιούνται τα έτοιμα λεφτά και προσφέρουν την ίδια ικανοποίηση. Ένα από τα παραμύθια που μου έχει μείνει, είναι αυτό με τον βασιλιά που δεν του άρεσε το ψωμί που του πρόσφεραν οι αρτοποιοί του.

Έχει αναλυθεί λοιπόν το ζήτημα εδώ και αιώνες, εκτενώς και διεξοδικά, διότι αφορά αυτό το οποίο ανέφερες: την ελευθερία, την ύψιστη δηλαδή αξία μετά τη ζωή, και έχουν τεθεί προτάσεις επί του θέματος, όμως, τα αγελαία χαρακτηριστικά του είδους μας και η συνεχώς εμπόλεμη κατάσταση της κοινωνίας μας, δεν αφήνουν να πραγματωθεί μια κοινωνία έτσι όπως την ονειρεύτηκες, διότι, κοινός τόπος για τον αγελαίο άνθρωπο είναι η κυριαρχία, και γι’ αυτή δουλεύει εξοντωτικά – συνειδητά και ασυνείδητα. Διαφορετικά, θα ήταν ελεύθερος να εργάζεται και να φιλοσοφεί. ;)

  • Like 4
  • Thanks 1
Δημοσ. (επεξεργασμένο)
Στις 24/11/2021 στις 12:53 ΜΜ, Ukforthemoment είπε

Τα όνειρα γίνονται με γεμάτο στομάχι.

Αυτο.

 

Στις 24/11/2021 στις 11:24 ΠΜ, Sevando είπε

πως θα ηταν η ζωη αμα δεν υπηρχαν δουλειες και απλα να ζουσαμε στην ελευθερια μας

Ειναι αδιανοητο να μη μπορουμε να ζησουμε ετσι,με τα πολυ βασικα αγαθα.

Αδιανοητο να πρεπει να δουλευουμε σα σκυλια για να επιβιωσουμε,δε συζηταμε για πολυτελειες,γουστα και χαιλικια.
Τα αλλα που λες ειναι απλα αστεια.

Στις 24/11/2021 στις 9:21 ΜΜ, Land-decked είπε

Έχω ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους και κάνω τα χόμπι μου, έχω γκόμενες σε πολλές χώρες... Έχω φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας του μασλοου. Ασχολούμαι με την προσωπική μου ψυχική ηρεμία και ψάχνω τρόπους να βρω νόημα στη ζωή. Έχω πάει με αρκετές γυναίκες και έχω δοκιμάσει αρκετά ναρκωτικά. Έχω βρεθεί σε νοσοκομείο μετά από ατελείωτα πάρτυ, έχω γίνει κουδούνι ..

Ολα καλα μεχρι εδω.

 

Στις 24/11/2021 στις 9:21 ΜΜ, Land-decked είπε

ψάχνω να βρω καμιά 4ωρη ασχολία, γιατί κακά τα ψέματα , ζηλεύω ανθρώπους που κάνουν αυτό που αγαπάνε

εδω το εχασες

 

Στις 24/11/2021 στις 9:21 ΜΜ, Land-decked είπε

Ο Κούγιας είναι 50 χρόνια δικηγόρος και ξυπνάει κάθε πρωί από τις 6 και τρέχει σε δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα. Ε λοιπόν αυτό εγώ δεν το έχω ακόμα και τον ζηλεύω που βρήκε αυτό και το κάνει με τόσο αγάπη. Δεν είναι τυχαία ο καλύτερος στον τομέα του.

Καλα εδω το ξεσκισες.

Ο ανθρωπος δεν εχει ντροπη,θα κανει τα παντα για το χρημα,καμια σχεση με το να κανεις αυτο που αγαπας.

Εχεις σκεφτει να δωσεις κατι στην κοινωνια;

Εχεις κανει ποτε κατι εθελοντικα,εστω να αιμοδοτησεις;

Επεξ/σία από StamTheMan
Δημοσ.
9 ώρες πριν, Lucifer είπε

Ωραία τα λες μαστρογιάννη αλλά να γυρίζει ε

Α, sorry… ξεχάστηκα. :P

(είσαι όντως ο Lucifer; ή κανένας κλώνος του μέσω τεχνητής νοημοσύνης; :huh:)  

Έλα όμως, πες την αλήθεια: δεν νομίζεις πως προσπαθούμε πια να προσεγγίσουμε την αλήθεια με τις μισές έννοιες από την εποχή που πίναμε νερό από το λάστιχο και γι’ αυτό δε βγάζουμε άκρη; Μήπως να ξαναπιάσουμε εκείνο το λάστιχο και να δούμε από πού πήγαζε εκείνο το νερό που μας ξεδιψούσε στις αλάνες; που στην πραγματικότητα δεν είχαμε ανάγκη ούτε το λάστιχο για να πιούμε, αλλά, σκύβαμε και πίναμε με τη χούφτα μας από τη βρύση που κανείς δεν κλείδωνε και δεν χρειαζόταν να κατεβάζει μάπες όλο το μήνα για να πληρώσει το λογαριασμό; και συνεχίζαμε αμέριμνα το παιχνίδι που μας μάθαινε τους κανόνες του, τις δυνάμεις μας και τους νόμους της φύσης; και γεμίζαμε τις γειτονιές τα απογεύματα με γέλια και φωνές, κάνοντας φίλους κι εραστές στα ίσα, και όχι μέσω των οικογενειών μας, γιατί οι μαμάδες μας δουλεύουν στην ίδια υπηρεσία και οι μπαμπάδες μας είναι συνένοχοι και θύματα στο ίδιο έγκλημα.

Και μετά ήρθαν οι «smart boomers» (boomers όχι από την έκρηξη γεννήσεων αλλά από το πραγματικό μπουμ των έξυπνων βομβών. Τη θυμάσαι τη Γιουγκοσλαβία και την Ωραία Ελένη της Βαγδάτης, ή το πρώτο σου νερό ήταν εμφιαλωμένο;) και όργωσαν και έσπειραν στο άγχος, το δέος, τη φρούδα ελπίδα, την κενοδοξία και τον ανταγωνισμό, και τώρα θερίζουν υποταγή, φόβο, κατάθλιψη, απόγνωση κι ένα λανθάνον κανιβαλισμό.

 ΟΚ, ξέρουμε όλοι πως, τούτο το είδος δεν έχει καμιά ελπίδα πια. Το τέλος του είναι πιο κοντά από τη σωτηρία του, που ίσως αποτελούνε και τα δύο το ίδιο πράγμα. Πόση [κάθε είδους] κόκα ν’ αντέξει και τούτος ο οργανισμός; Δεν νομίζω όμως ότι βλάπτει, πέρα από μηχανικές απαντήσεις που μοιάζει να επαληθεύουν το τεστ του Τούρινγκ, να ακούτε και καμιά ρομαντική κουβέντα που και που, στην κυνική σας επιπεδοχώρα από την τρίτη διάσταση. ;)

Υ.Γ.: Τα υποκατάστατα, Luci, τα έκοψα απ’ όταν ήρθαν τα υποκατάστατά τους απ’ την Αλβανία.  :-)

7 ώρες πριν, StamTheMan είπε

Ειναι αδιανοητο να μη μπορουμε να ζησουμε ετσι,με τα πολυ βασικα αγαθα.

Αδιανοητο να πρεπει να δουλευουμε σα σκυλια για να επιβιωσουμε,δε συζηταμε για πολυτελειες,γουστα και χαιλικια.

Αυτό.

Τα υπόλοιπα ήταν περιττά.

  • Like 1
  • Thanks 1
Δημοσ.
1 ώρα πριν, MastroGiannis είπε

Α, sorry… ξεχάστηκα. :P

(είσαι όντως ο Lucifer; ή κανένας κλώνος του μέσω τεχνητής νοημοσύνης; :huh:)  

Έλα όμως, πες την αλήθεια: δεν νομίζεις πως προσπαθούμε πια να προσεγγίσουμε την αλήθεια με τις μισές έννοιες από την εποχή που πίναμε νερό από το λάστιχο και γι’ αυτό δε βγάζουμε άκρη; Μήπως να ξαναπιάσουμε εκείνο το λάστιχο και να δούμε από πού πήγαζε εκείνο το νερό που μας ξεδιψούσε στις αλάνες; που στην πραγματικότητα δεν είχαμε ανάγκη ούτε το λάστιχο για να πιούμε, αλλά, σκύβαμε και πίναμε με τη χούφτα μας από τη βρύση που κανείς δεν κλείδωνε και δεν χρειαζόταν να κατεβάζει μάπες όλο το μήνα για να πληρώσει το λογαριασμό; και συνεχίζαμε αμέριμνα το παιχνίδι που μας μάθαινε τους κανόνες του, τις δυνάμεις μας και τους νόμους της φύσης; και γεμίζαμε τις γειτονιές τα απογεύματα με γέλια και φωνές, κάνοντας φίλους κι εραστές στα ίσα, και όχι μέσω των οικογενειών μας, γιατί οι μαμάδες μας δουλεύουν στην ίδια υπηρεσία και οι μπαμπάδες μας είναι συνένοχοι και θύματα στο ίδιο έγκλημα.

Και μετά ήρθαν οι «smart boomers» (boomers όχι από την έκρηξη γεννήσεων αλλά από το πραγματικό μπουμ των έξυπνων βομβών. Τη θυμάσαι τη Γιουγκοσλαβία και την Ωραία Ελένη της Βαγδάτης, ή το πρώτο σου νερό ήταν εμφιαλωμένο;) και όργωσαν και έσπειραν στο άγχος, το δέος, τη φρούδα ελπίδα, την κενοδοξία και τον ανταγωνισμό, και τώρα θερίζουν υποταγή, φόβο, κατάθλιψη, απόγνωση κι ένα λανθάνον κανιβαλισμό.

 ΟΚ, ξέρουμε όλοι πως, τούτο το είδος δεν έχει καμιά ελπίδα πια. Το τέλος του είναι πιο κοντά από τη σωτηρία του, που ίσως αποτελούνε και τα δύο το ίδιο πράγμα. Πόση [κάθε είδους] κόκα ν’ αντέξει και τούτος ο οργανισμός; Δεν νομίζω όμως ότι βλάπτει, πέρα από μηχανικές απαντήσεις που μοιάζει να επαληθεύουν το τεστ του Τούρινγκ, να ακούτε και καμιά ρομαντική κουβέντα που και που, στην κυνική σας επιπεδοχώρα από την τρίτη διάσταση. ;)

Υ.Γ.: Τα υποκατάστατα, Luci, τα έκοψα απ’ όταν ήρθαν τα υποκατάστατά τους απ’ την Αλβανία.  :-)

Δε θα πω ψέμματα, εννοούσα ακριβώς το σχόλιο μου ακόμα κι αν αστειευόμουν, όντως ωραία τα έλεγες, και όντως ήταν ρομαντικά σε βαθμό που ξεπερνάνε τη φιλοδοξία και καταλήγουν στο ουτοπικό, εξ' ου και το "να γυρίζει".

Σκέψου ότι είχες μέσα τη φράση "με περισσότερη επιστήμη αλλά πιο σφαιρική και πολυδιάστατη" και παρέθεσες το Χριστό (και οριακά τον Σωκράτη) δίπλα σε ιστορικές και βιογραφημένες φυσιογνωμίες και δεν έκανα κιχ, για να δεις ότι όντως μ' άρεσαν αυτά που λες.

Κατά τα άλλα, ναι ωραία θα ήταν αλλά η ποιότητά μας δεν είναι ανάλογη των δυνατοτήτων μας και η χρήση αυτών μόνο να μας ευτελίζει μπορεί. Έχω κι εγώ τις δικές μου χίπικες δυνητικές φιλοσοφίες (για παράδειγμα πιστεύω ότι η μόνη αξιόλογη χρήση της νοημοσύνης μας είναι η χρήση της για την φροντίδα του οικοσυστήματος που μας φιλοξενεί, κάτι που κανένα άλλο ζωντανό δεν είναι σε θέση να κάνει και άμα θες στο δένω και με τη Γένεση για το marketing) αλλά πιστεύω ότι συλλογικά είμαστε ένα μαλακισμένο και βλαβερό είδος και πως καλύτερα θα ήταν να ψοφήσουμε και να αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους χωρίς εμάς.

Και θα διαφωνήσω και μία ακόμα για επιδόρπιο, δεν νοείται πραγματικό υποκατάστατο όταν το ιδεατό υπάρχει μόνο στο κεφάλι μας.

  • Thanks 1
Δημοσ.

Χαλαρώστε χιονονιφαδίτσες μου. Το τέλος έρχεται από την εποχή του νεάντερταλ.Κάθε γενιά τα ίδια λέει. Κάντε κάτι που ενέχει ρίσκο , να τρέξουν λίγο τα ζουμιά .

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...