Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία- θέση Επίκουρου

[FilipposMD]

DrKo, νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι.

Έστω ότι είσαι επίκουρος. Πρέπει για 3 χρόνια τουλάχιστον να παραμείνεις επίκουρος. Στα 3 χρόνια μπορείς να ζητήσεις είτε μονιμοποίηση είτε ανέλιξη σε βαθμίδα αναπληρωτή. Αν κάνεις το πρώτο, μονιμοποιείσαι και στη συνέχεια μπορείς να προχωρήσεις για αναπληρωτής. Αν πας κατευθείαν για αναπληρωτής, παίρνεις ένα ρίσκο.

Πάμε τώρα στο τι γίνεται ότι αιτηθείς ανέλιξη στη θέση του αναπληρωτή. Προκηρύσσεται η θέση, αλλά είναι ανοιχτή και για εξωτερικούς υποψηφίους. Οπότε ουσιαστικά διαγωνίζεσαι ξανά για τη θέση, δεν είναι απλή προαγωγή. Αν στην εκλογή επιλεγείς εσύ, όλα καλά, γίνεσαι αναπληρωτής. Αν όμως εκλεγεί άλλος από την επιτροπή, εφόσον μεν έχεις μονιμοποιηθεί παραμένεις ταπεινωμένος επίκουρος, αν όμως έχεις πάρει το ρίσκο, νομίζω χάνεις τη θέση σου. Για το τελευταίο δεν παίρνω όρκο ποια ακριβώς είναι η διαδικασία γιατί δεν ξέρω κάποιον που να του συνέβη, οπότε με επιφύλαξη.

Με το που γίνεις αναπληρωτής, περιμένεις άλλα 3 χρόνια και μπορείς να κάνεις αίτηση για καθηγητής, αλλά και πάλι είναι ανοικτή σε εξωτερικούς υποψηφίους. Φυσικά αποκλείεται να πας από νέος επίκουρος σε καθηγητής σε 6 χρόνια γιατί χρειάζεται χρόνος να επεξεργαστούν την αίτησή σου, να βγει η επιτροπή, να επικυρωθεί η εκλογή κτλ.

Αν κάποιος είναι δυνατός ερευνητικά και έχει καλές σχέσεις με τους υπολοίπους και τις υπόγειες δυνάμεις, πάει για τις προαγωγές όταν του δίνει την ευκαιρία ο νόμος. Αλλά αν δεν τα πάει καλά με άλλους στη σχολή ή δεν έχει δημοσιεύσεις, μπορεί να κάτσει για χρόνια στη βαθμίδα που είναι. Αρκετοί μένουν αναπληρωτές είτε γιατί την αράζουν και δεν κυνηγάνε δημοσιεύσεις είτε γιατί δεν έχουν όρεξη να κάνουν δημόσιες σχέσεις για να τους ψηφίσουν καθηγητές.

 

Ως προς τις συνθήκες εργασίας, όπως το δει κανείς. Είναι μεγάλη κουβέντα. Ως ακαδημαϊκός έχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων και μπορείς να ρυθμίζεις εν πολλοίς το πρόγραμμά σου, αλλά έχεις ταυτόχρονα και απεριόριστο φόρτο εργασίας, με την έννοια ότι η δουλειά σου δεν τελειώνει ποτέ. Οπότε συχνά, ενώ μπορείς να δουλέψεις όσο θέλεις, καταλήγεις να δουλεύεις πάρα πολύ. Στο ελληνικό πανεπιστήμιο τα μέλη ΔΕΠ έχουν υποχρέωση να είναι στη δουλειά τους 20 ώρες την εβδομάδα (μόνο), κάτι που δεν το βρίσκεις σε καμιά άλλη δουλειά. Αλλά πολλοί που ξέρω δουλεύουν άνετα 60 ώρες για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Και μερικοί δουλεύουν 20, μένουν επίκουροι ή αναπληρωτές μια ζωή και τα ξύνουν βέβαια.

[yanis13]

40 λεπτά πριν, DrKo είπε

Όταν κανείς εκλεχθεί ως επίκουρος, δεν είναι μόνιμος. Πρέπει να περάσουν 5 χρόνια για να γίνει η κρίση μονιμοποίησης. Αφού γίνει αυτό, μετά πρέπει να περάσουν μερικά χρόνια (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα) για να συμπληρώσει τις **χρονικές** προϋποθέσεις για να ανέβει βαθμίδα. Πέρα από τις χρονικές υπάρχουν και οι ακαδημαϊκές, όπως δημοσιεύσεις κτλ. Εάν εξαιρέσεις την μονιμοποίηση του επίκουρου, οι εξελίξεις έχουν παρόμοιες και ανάλογες απαιτήσεις.

Όμως, για να γίνει η εξέλιξη, πρέπει να συμφωνήσει το κράτος και κυρίως το ΥΠΟΙΚ, το οποίο πιστώνει τα λεφτά. Όταν το ΥΠΟΙΚ πιστώσει τα λεφτά για μία έξτρα θέση αναπληρωτή, πρέπει η σχολή ή το τμήμα να αποφασίσει τι θέση θα γίνει, τι αναπληρωτής θα έρθει. Αφού αποφασιστεί αυτό, μετά πρέπει να μαγειρευτεί το αντικείμενο για να μην χωθεί κανένας άλλος από άλλο πανεπιστήμιο. Και αφού γίνουν όλα αυτά, τότε βγαίνει η θέση για τον συγκεκριμένο που έχει σχεδιαστεί να ανελιχθεί.

Στα περιφεριακά πανεπιστήμια που δεν παίζουν λεφτά, γίνονται πιο αργά οι ανελίξεις. Στα κεντρικά, πιο γρήγορα.

Καμία σχέση με ακαδημαϊκό χώρο το ό,τι γράφεις.

Μια χαρά δουλεύεις το Σ/Κ. Είτε γιατί πρέπει το πείραμα να τελειώσει το Σάββατο και πρέπει να κάνεις επίβλεψη, είτε γιατί πρέπει να καταθέσεις κάτι την Δευτέρα και δεν πρόλαβες να το κάνεις μέσα στην εβδομάδα, είτε γιατί άφησες το review που πήρες για το Σ/Κ, ή γιατί την Τρίτη παίζει deadline και πρέπει να κάνεις διορθώσεις στο κείμενο που γράφει ο άνθρωπος που επιβλέπεις.

Ο ακαδημαϊκός χώρος έχει από τα χειρότερα work/life balances. Φυσικά και μπορείς να γίνεις ο αιώνιος επίκουρος, όταν πάρεις την μονιμότητα, και να κάνεις το εντελώς ελάχιστο, περνώντας ζωή και κότα, αλλά αυτή δεν είναι ζωή. Είναι παρασιτισμός. Εάν δεν παρασιτείς, τότε το work/life balance στο academia, είναι άθλιο. Τριασάθλιο βασικά.

Τέλος, εάν περιμένεις να είσαι σε πανεπιστήμιο καθηγητής για να σου μιλάνε ευγενικά, κάτι κάνεις πολύ λάθος. 
 

Υ.Γ. Το «εάν ασχολείσαι με έρευνα, πληρώνεσαι και από εκεί», δεν το σχολιάζω καν. Εντελώς εκτός πραγματικότητας από όλες τις μεριές. 

Θέση καθηγητή μπορεί κανείς να πάρει εάν είναι πρόθυμος να αλλάξει χώρα. 

Όμως, τα λεφτά δεν είναι καλά για τις ώρες που δουλεύει κανείς. Σε κεντρικό και καλό πανεπιστήμιο του Παρισιού, με αντικείμενο (και συναφές όνομα) τις τηλεπικοινωνίες, επεξεργασία σήματος, μηχανική μάθηση, ο μισθός επίκουρου είναι 5κ. Σε ευρωπαϊκή εταιρία με ίδια προσόντα, κανείς βρίσκει μισθό πάνω από 20% παραπάνω. Υπολογίζοντας ότι στην εταιρία (και σε τέτοιες white collar θέσεις) κανείς δουλεύει αυστηρά 8ωρο, η διαφορά στο ωρομίσθιο εκτινάσσεται γιατί ένας καθηγητής δουλεύει τουλάχιστον 9 ώρες καθημερινά, και συχνά δουλεύει και Σάββατα. Οπότε δεν συμφέρει όσους είναι σχετικά καλοί και παραπάνω, να κάτσουν στο academia.

Δηλαδή, διαφωνώ μόνο στο ότι οι θέσεις καθηγητή είναι για κοινούς θνητούς, και μάλιστα για όσους δεν μπορούν να βρουν καλύτερη θέση σε εταιρία. 

Ωραίο σχόλιο και φαινεσαι και γνώστης.

Άρα ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς, η συμβουλή σου είναι "μακριά", σωστά;

Όσον αφορά το πολύ κοινός θνητός που πρέπει είναι τα μέλη ΔΕΠ, ντάξει σίγουρα θεωρώ υπάρχουν και εξαιρέσεις. Έχω άνετα 4-5 στο μυαλό μου, πολύ μεγάλα μυαλά και επιστήμονες που είναι ΔΕΠ. Σίγουρα θα έχεις και εσύ!

ΥΓ: Έχω γνωστό στην Ολλανδία, σε μεγάλο πανεπιστήμιο που πρόσφατα διορίστηκε σε assistant professor. Στην ερώτηση μου αν αξίζει να το κυνηγήσω (την όλη φάση του academia), μου απάντησε ότι θα ξέρει σε κάποια χρόνια αν άξιζε όλος αυτός ο υπερβολικός μόχθος. Ελπίζει να άξιζε.

[FilipposMD]

1 λεπτό πριν, yanis13 είπε

Ωραίο σχόλιο και φαινεσαι και γνώστης.

Άρα ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς, η συμβουλή σου είναι "μακριά", σωστά;

Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου (στο εξωτερικό) και την αγαπώ πολύ. Αλλά δεν είναι για όλους.

ΘΕΤΙΚΑ: Αυτονομία και ευέλικτο ωράριο. Και προ πανδημίας, 3-4 φορές την εβδομάδα πήγαινα στο γραφείο αν και όποτε ήθελα. Προφανώς έχεις και κάποιες ανελαστικές υποχρεώσεις. Δημιουργικότητα και συνεχής εξέλιξη της γνώσης. Ποικιλία στην εργασία σου - κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Επικοινωνία με τους φοιτητές που είναι νέοι, ενθουσιώδεις και σε κρατάνε νέο πνευματικά. Ευκαιρία για έρευνα και δημιουργία νέας γνώσης. Ταξίδια για συνέδρια και συναντήσεις, συνεργασία με ανθρώπους από άλλες χώρες. Σεβασμός και κοινωνική αναγνώριση (αν σε ενδιαφέρουν). Συνήθως σχετικά μικρές ευθύνες. Το λέω συγκριτικά. Π.χ. ο μηχανικός που φτιάχνει μια γέφυρα ή ο γιατρός που χειρουργεί μπορούν να σκοτώσουν κόσμο. Εσύ βασικά έχεις ευθύνη να τελειώσεις το πείραμά σου ή να μην χάσεις τα γραπτά των φοιτητών.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Χρηματικές απολαβές. Πάντα θα πληρώνεσαι λιγότερο από τις 'αντίστοιχες' θέσεις στον ιδιωτικό τομέα και απ' όσο θα νομίζουν οι γνωστοί σου. Η δουλειά σου δε σταματάει ποτέ, τουλάχιστον δε σταματάς να τη σκέφτεσαι. Συνήθως δεν υπάρχει άλλος να σου κάνει τις δουλειές όταν παίρνεις άδεια, οπότε απλώς γυρνάς και τις βρίσκεις εκεί (π.χ. έχω 18 μέρες άδεια να πάρω τους επόμενους δυο μήνες + μια βδομάδα που κλείνει το πανεπιστήμιο, αλλά θα καταλήξω να πάρω άδεια για να γράψω τα άρθρα μου, γιατί νιώθω ότι πρέπει). Μεγάλη ανασφάλεια μέχρι να φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Αυτό διαφέρει από χώρα σε χώρα, αλλά από αυτούς που παίρνουν διδακτορικό άντε ένα 10% θα καταλήξει σε ακαδημαϊκή θέση, οπότε υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και όχι σίγουρη δουλειά. Επίσης η έρευνα δεν σου παρέχει την άμεση ικανοποίηση που έχεις σε άλλες δουλειές. Έχεις μια μικρή συνεισφορά στο πεδίο σου και περνάνε χρόνια από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι τη δημοσίευση. Το ίδιο και στη διδασκαλία. Γενικά οι ρυθμοί είναι αργοί, ενώ σε μια βιομηχανία/ιδιωτική επιχείρηση είσαι άνθρωπος  της δράσης.

Οπότε η συμβουλή μου είναι να ξέρεις πού μπλέκεις. Αν σου αρέσουν τα θετικά και αντέχεις τα αρνητικά, κυνήγησέ το (με σωστές συμβουλές και με ανοιχτή την πόρτα του εξωτερικού).

[yanis13]

17 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου (στο εξωτερικό) και την αγαπώ πολύ. Αλλά δεν είναι για όλους.

ΘΕΤΙΚΑ: Αυτονομία και ευέλικτο ωράριο. Και προ πανδημίας, 3-4 φορές την εβδομάδα πήγαινα στο γραφείο αν και όποτε ήθελα. Προφανώς έχεις και κάποιες ανελαστικές υποχρεώσεις. Δημιουργικότητα και συνεχής εξέλιξη της γνώσης. Ποικιλία στην εργασία σου - κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Επικοινωνία με τους φοιτητές που είναι νέοι, ενθουσιώδεις και σε κρατάνε νέο πνευματικά. Ευκαιρία για έρευνα και δημιουργία νέας γνώσης. Ταξίδια για συνέδρια και συναντήσεις, συνεργασία με ανθρώπους από άλλες χώρες. Σεβασμός και κοινωνική αναγνώριση (αν σε ενδιαφέρουν). Συνήθως σχετικά μικρές ευθύνες. Το λέω συγκριτικά. Π.χ. ο μηχανικός που φτιάχνει μια γέφυρα ή ο γιατρός που χειρουργεί μπορούν να σκοτώσουν κόσμο. Εσύ βασικά έχεις ευθύνη να τελειώσεις το πείραμά σου ή να μην χάσεις τα γραπτά των φοιτητών.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Χρηματικές απολαβές. Πάντα θα πληρώνεσαι λιγότερο από τις 'αντίστοιχες' θέσεις στον ιδιωτικό τομέα και απ' όσο θα νομίζουν οι γνωστοί σου. Η δουλειά σου δε σταματάει ποτέ, τουλάχιστον δε σταματάς να τη σκέφτεσαι. Συνήθως δεν υπάρχει άλλος να σου κάνει τις δουλειές όταν παίρνεις άδεια, οπότε απλώς γυρνάς και τις βρίσκεις εκεί (π.χ. έχω 18 μέρες άδεια να πάρω τους επόμενους δυο μήνες + μια βδομάδα που κλείνει το πανεπιστήμιο, αλλά θα καταλήξω να πάρω άδεια για να γράψω τα άρθρα μου, γιατί νιώθω ότι πρέπει). Μεγάλη ανασφάλεια μέχρι να φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Αυτό διαφέρει από χώρα σε χώρα, αλλά από αυτούς που παίρνουν διδακτορικό άντε ένα 10% θα καταλήξει σε ακαδημαϊκή θέση, οπότε υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και όχι σίγουρη δουλειά. Επίσης η έρευνα δεν σου παρέχει την άμεση ικανοποίηση που έχεις σε άλλες δουλειές. Έχεις μια μικρή συνεισφορά στο πεδίο σου και περνάνε χρόνια από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι τη δημοσίευση. Το ίδιο και στη διδασκαλία. Γενικά οι ρυθμοί είναι αργοί, ενώ σε μια βιομηχανία/ιδιωτική επιχείρηση είσαι άνθρωπος  της δράσης.

Οπότε η συμβουλή μου είναι να ξέρεις πού μπλέκεις. Αν σου αρέσουν τα θετικά και αντέχεις τα αρνητικά, κυνήγησέ το (με σωστές συμβουλές και με ανοιχτή την πόρτα του εξωτερικού).

Ουσιαστικά στο ζυγισμα των + και - υπερτερούν τα - απ όσο βλέπω.

Έχεις απ τη μια ευέλικτα ωράρια,  μικρές ευθύνες, ταξίδια στο εξωτερικό (και αλλού τα βρίσκεις θεωρώ, δεν ειμαι σίγουρος ποια δουλειά απαιτεί τόσα ταξίδια, Αλλα σίγουρα θα υπάρχει) και κύρος, αλλα απ την άλλη μέτριες χρηματικές απολαβές, συνεχή δουλειά , ανασφάλεια, τεράστιο ανταγωνισμό, αργούς ρυθμούς.

Οπότε ναι, κρινοντας απ το σχόλιο σου, για να το κυνηγήσεις πρέπει να σου αρέσει και να παραβλέψεις τα σημαντικότατα μειονεκτήματα.

Σκέφτεσαι να κυνηγησεις επαναπατρισμό σε ελληνικό πανεπιστήμιο; Στο εξωτερικό παίζει τόσο σημαντικό ρόλο το βύσμα;

 

Επεξ/σία 16 Νοεμβρίου 2021 από yanis13

[DrKo]

1 ώρα πριν, yanis13 είπε

Ωραίο σχόλιο και φαινεσαι και γνώστης.

Άρα ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς, η συμβουλή σου είναι "μακριά", σωστά;

Όσον αφορά το πολύ κοινός θνητός που πρέπει είναι τα μέλη ΔΕΠ, ντάξει σίγουρα θεωρώ υπάρχουν και εξαιρέσεις. Έχω άνετα 4-5 στο μυαλό μου, πολύ μεγάλα μυαλά και επιστήμονες που είναι ΔΕΠ. Σίγουρα θα έχεις και εσύ!

ΥΓ: Έχω γνωστό στην Ολλανδία, σε μεγάλο πανεπιστήμιο που πρόσφατα διορίστηκε σε assistant professor. Στην ερώτηση μου αν αξίζει να το κυνηγήσω (την όλη φάση του academia), μου απάντησε ότι θα ξέρει σε κάποια χρόνια αν άξιζε όλος αυτός ο υπερβολικός μόχθος. Ελπίζει να άξιζε.

Η συμβουλή μου είναι να βρεις έναν που έχει πάρει ERC στο αντικείμενό σου και να κάνεις εκεί το post doc σου. Θα περάσεις κάποια χρόνια ζωή και κότα, με τρελά ταξίδια και αρκετή χρηματική άνεση.

Κάνε καλή δουλειά σε αυτή την περίοδο και ταξίδεψε παντού στον κόσμο για να κάνεις γνωριμίες. Όταν θα τελειώνει η περίοδος που θα έχει το αφεντικό σου το ERC, βρες θέση στο industry και κάνε cash-out από το academia.

Και πιο πολλά λεφτά θα έχεις, και πιο πολύ προσωπικό χρόνο, και λιγότερο άγχος, και καλύτερες πιθανότητες να κάνεις οικογένεια εάν σε ενδιαφέρει.

Το academia είναι πλέον απαρχαιωμένος χώρος για να δουλεύει κανείς. Δεν σέβεται τους ανθρώπους του, είναι ανθρωποφάγο, στηρίζεται στην αφιλοκερδής εργασία που την ζητά εκβιαστικά, και δεν αποφέρει καμία σταθερότητα ούτε και οικονομική αποκατάσταση που να δικαιολογεί τον κόπο εργασίας.

Θα πληρώνεσαι λιγότερο για να δουλεύεις περισσότερο. 

1 ώρα πριν, yanis13 είπε

Έχεις απ τη μια ευέλικτα ωράρια,  μικρές ευθύνες, ταξίδια στο εξωτερικό (και αλλού τα βρίσκεις θεωρώ, δεν ειμαι σίγουρος ποια δουλειά απαιτεί τόσα ταξίδια, Αλλα σίγουρα θα υπάρχει) και κύρος, αλλα απ την άλλη μέτριες χρηματικές απολαβές, συνεχή δουλειά , ανασφάλεια, τεράστιο ανταγωνισμό, αργούς ρυθμούς.

Δεν έχεις ευέλικτα ωράρια. Πρέπει να δουλεύεις συνέχεια. Ή, όπως λέει ένα ωραίο: In academia you work seven days per week. But the freedom to choose these days is amazing.

 Δεν έχεις μικρές ευθύνες, εκτός και εάν είσαι στην Ελλάδα. Εάν είσαι στην Ελλάδα και έχεις μικρές ευθύνες, δεν έχεις ταξίδια στο εξωτερικό.

Όμως, και τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι όχι όποτε θέλεις εσύ, αλλά όποτε είναι το συνέδριο ή το kick-off meeting του τάδε project. Δεν πα να έχεις ό,τι θες εκείνες τις ημέρες; Τότε είναι το ταξίδι, εάν μπορείς πας αλλιώς δεν πας.

Κύρος έχεις στην Ελληνική κοινωνία που ακόμα συντηρεί τους μάγους της φυλής. Ακόμα και σε τεχνικά αντικείμενα μετράει ποιος είναι όντως καλύτερος και όχι ποιος είναι σε πανεπιστήμιο. Αλλά και στην κοινωνία, πλέον δεν μετράει εάν είσαι στο πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, 2022 έχουμε σε λίγο. Νομίζω πρέπει να ξεπεράσουμε το «τι θα πει η Μαρικά για την δουλειά».

Το μόνο καλό που βλέπω εγώ στο academia είναι η άνεση να μιλάς ελεύθερα για αυτό που κάνεις. Μόνο αυτό.

Α! Και στην Ευρώπη η έκπτωση που έχεις ως staff member στο εστιατόριο του πανεπιστημίου.

[OxiGiannisGiannakis]

Ας μιλησουμε λιγο ομως και για το τι πρεπει να εχει κανει καποιος για να γινει επικουρος. Δεν το συζητηταμε οτι χρειαζεται πτυχιο και διδακτορικο. Το διδακτορικο θα πρεπει να ειναι σε εναν τομεα με ψωμι ερευνητικα και να εχει δωσει καμποσες καλες δημοσιευσεις.

Ειναι σχεδον απιθανο να βρει κανεις θεση αμεσως μετα το διδακτορικο οποτε θα πρεπει σιγουρα να κανει ενα η δυο ποστντοκ. Το ποστντοκ για να εχει αξια πρεπει να γινει σε μια αλλη χωρα απο το διδακτορικο, ιδανικα σε ενα πολυ καλο πανεπιστημιο και να οδηγησει σε καποιες δημοσιευσεις υψηλης απηχησης. Ειναι πολυ πιθανο μετα το περας του ενος ποστντοκ να μην βρει κανεις θεση και να πρεπει να κανει ποστντοκ σε ενα αλλο πανεπιστημιο, πιθανοτατα σε αλλη χωρα.

Κοντολογις ενα αρκετα αισιοδοξο σεναριο ειναι οτι κανεις θα βρει θεση επικουρου αφου κανει διδακτορικο και 4-5 χρονια μεταδιδακτορικης ερευνας. Μαζι με πτυχιο, πιθανο μεταπτυχιακο, στρατο και κενα στο ενδιαμεσο θα ειναι σιγουρα 35-40. Στην Ελλαδα θα αμοιβεται με περιπου 1400 ευρω σαν μελος ΔΕΠ. Στο UK o μισθος χοντρικα θα ειναι αναμεσα σε 2500-3000 λιρες. Ερωτω λοιπον, αξιζει?

[epp]

40 λεπτά πριν, OxiGiannisGiannakis είπε

 

Κοντολογις ενα αρκετα αισιοδοξο σεναριο ειναι οτι κανεις θα βρει θεση επικουρου αφου κανει διδακτορικο και 4-5 χρονια μεταδιδακτορικης ερευνας. Μαζι με πτυχιο, πιθανο μεταπτυχιακο, στρατο και κενα στο ενδιαμεσο θα ειναι σιγουρα 35-40. Στην Ελλαδα θα αμοιβεται με περιπου 1400 ευρω σαν μελος ΔΕΠ. Στο UK o μισθος χοντρικα θα ειναι αναμεσα σε 2500-3000 λιρες. Ερωτω λοιπον, αξιζει?

πρεπει να καταλαβεις οτι αυτη δεν ειναι η πορεια/δουλεια που επιλεγεις με κριτηριο το να αξιζουν τα λεφτα.

Αν το να αξιζει ή οχι εξαρταται απο τον μισθο, τοτε δεν υπαρχει περιπτωση να εισαι χαρουμενος σε μια ακαδημαικη καριερα, πανε σε consulting κλπ.

Αν σαρεσει το ακαδημαικο περιβαλλον και γενικα η φαση που περιγραφτηκε πιο πανω, τοτε ναι αξιζει.

Η ακαδημαικη πορεια ειναι κατα βαση state of mind(ειδικα στα σοβαρα πανεπιστημια ) και οχι "εψαχνα δουλεια και ειπα να κανω κανα phd,post doc για πλακα μηπως μου βγει"

[OxiGiannisGiannakis]

1 ώρα πριν, epp είπε

πρεπει να καταλαβεις οτι αυτη δεν ειναι η πορεια/δουλεια που επιλεγεις με κριτηριο το να αξιζουν τα λεφτα.

Αν το να αξιζει ή οχι εξαρταται απο τον μισθο, τοτε δεν υπαρχει περιπτωση να εισαι χαρουμενος σε μια ακαδημαικη καριερα, πανε σε consulting κλπ.

Αν σαρεσει το ακαδημαικο περιβαλλον και γενικα η φαση που περιγραφτηκε πιο πανω, τοτε ναι αξιζει.

Η ακαδημαικη πορεια ειναι κατα βαση state of mind(ειδικα στα σοβαρα πανεπιστημια ) και οχι "εψαχνα δουλεια και ειπα να κανω κανα phd,post doc για πλακα μηπως μου βγει"

Συμφωνω και επαυξανω, η παραμετρος ψωνιο, πετρια, τρελα με το αντικειμενο ειναι η πιο σημαντικη και ουσιαστικη για να παρεις αυτο το δρομο. Το ιδιο ουσιαστικα ισχυει και για το διδακτορικο εξ`αλλου.

Εγω περιεγραψα σε πολυ αδρες γραμμες την πορεια που πρεπει να εχει κανεις και τον μισθο της θεσης για οσους βρισκονται εκτος χώρου. Αν αξιζει η οχι το αξιολογει ο καθενας.

[FilipposMD]

Και βεβαίως πάντοτε πρέπει να τονίζουμε ότι όλα αυτά τα σχόλια είναι σχετικά.

Για παράδειγμα, λέμε ότι τα λεφτά είναι λίγα. Ας πούμε για τον επίκουρο στην Ελλάδα, συνήθως 40άρη. Παίρνει 1400 για τη βασική δουλειά του. Αν κάνει και 1-2 μαθήματα σε μεταπτυχιακά την εβδομάδα και έχει κι ένα μικρό grant από το οποίο παίρνει ένα ποσό κάθε μήνα φτάνει άνετα τις 2000 χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερα πολλή δουλειά. Σε σύγκριση με τον μέσο μισθό στην Ελλάδα, δεν είναι καθόλου λίγα. Σε σύγκριση με αυτά που θα έπαιρνε ο αντίστοιχος σε μια ιδιωτική εταιρεία είναι λίγα.

Ή για τις ευθύνες. Κάποιος που είναι καθηγητής μπορεί να είναι υπεύθυνος για πολλαπλά προγράμματα, για πειράματα και άρθρα, υπεύθυνος κάποιου μεταπτυχιακού, επιβλέπων σε 2-3 διδακτορικούς, να συντονίζει μια ομάδα 5-10 ερευνητών κτλ. Σίγουρα είναι πολλές οι ευθύνες. Αλλά μιλάμε για κάποιον που είναι στο επίπεδο του καθηγητή. Αν ήταν στον ιδιωτικό τομέα, θα ήταν ο CEO ή κάποιος γενικός διευθυντής. Εκεί οι ευθύνες θα ήταν σαφώς μεγαλύτερες.

Αντίστοιχα, το ευέλικτο ωράριο. Προφανώς δεν κάνεις ό,τι θες, αλλά έχεις αρκετό έλεγχο του προγράμματός σου. Προσωπικά καταφέρνω να πάω σχεδόν σε όλες τις σχολικές εκδηλώσεις του παιδιού μου. Ναι, μετά μπορεί να γυρίσω και να δουλέψω 9-11 το βράδυ για να βγάλω τα σπασμένα, αλλά αν δούλευα σε νοσοκομείο, σε φαρμακευτική, σε κατασκευαστική εταιρεία δε θα μπορούσα να εξαφανιστώ 10-12 το πρωί για να πάω στο σχολείο. Σε πολλές φιλικές οικογένειες που ξέρω αυτοί που αναλαμβάνουν όταν τα παιδιά αρρωσταίνουν είναι αυτοί που που δουλεύουν στα πανεπιστήμια. Σε δουλειές αυτού του "επιπέδου" δύσκολα θα το βρεις αυτό.

Αλλά όπως είπαν και οι από πάνω, είναι δουλειά που την κάνεις μόνο αν γουστάρεις το αντικείμενο και το περιβάλλον, κυρίως γιατί η διαδρομή είναι δύσκολη και καθόλου σίγουρη μέχρι να φτάσεις σε ένα επίπεδο που έχεις μια σχετική σιγουριά.

[SpoonKDR]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τις απόψεις και τον χρόνο σας. Οι δημοσιεύεις πότε είναι καλό να ξεκινήσουν τα γίνονται? Τα συνέδρια? Οι συμμετοχές σε συλλογικά έργα? Θέλω να πω, πως μπορεί κάποιος να αρχίσει να κτίζει τις προϋποθέσεις για να τον πάρουν σοβαρά να τον δουν έστω ως υποψήφιο για επίκουρο. Και που μπορεί και σε ποιους να απευθυνθεί για να αρχίσει να συμμετέχει σε αυτά? 

7 λεπτά πριν, SpoonKDR είπε

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τις απόψεις και τον χρόνο σας. Οι δημοσιεύεις πότε είναι καλό να ξεκινήσουν τα γίνονται? Τα συνέδρια? Οι συμμετοχές σε συλλογικά έργα? Θέλω να πω, πως μπορεί κάποιος να αρχίσει να κτίζει τις προϋποθέσεις για να τον πάρουν σοβαρά να τον δουν έστω ως υποψήφιο για επίκουρο. Και που μπορεί και σε ποιους να απευθυνθεί για να αρχίσει να συμμετέχει σε αυτά? 

Έχω δει βιογραφικά 20-30 σελίδων γεμάτα με δημοσιεύεις, συμμετοχές σε συνέδρια, διαλέξεις, άρθρα, κείμενα σε συλλογικά έργα ενώ αν μπω σε σελίδα του τμήματος που με ενδιαφέρει δεν υπάρχουν καν αναρτήσεις με πρόσκληση για συνέδρια πχ. Άρα σαν να υπάρχει μία κοινότητα εκ των έσω που διοργανώνει, συνεργάζεται και παράγει έργο και δεν φαίνεται προς τα έξω στους "απλούς κοινούς θνητούς".

Επεξ/σία 16 Νοεμβρίου 2021 από SpoonKDR

[OxiGiannisGiannakis]

6 λεπτά πριν, SpoonKDR είπε

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τις απόψεις και τον χρόνο σας. Οι δημοσιεύεις πότε είναι καλό να ξεκινήσουν τα γίνονται? Τα συνέδρια? Οι συμμετοχές σε συλλογικά έργα? Θέλω να πω, πως μπορεί κάποιος να αρχίσει να κτίζει τις προϋποθέσεις για να τον πάρουν σοβαρά να τον δουν έστω ως υποψήφιο για επίκουρο. Και που μπορεί και σε ποιους να απευθυνθεί για να αρχίσει να συμμετέχει σε αυτά?

Ιδανικα ξεκινας να δημοσιευεις απο τη διπλωματικη/πτυχιακη σου εργασια. Δεν ειναι ευκολο, οι πιο πολλοι αποκτουν την πρωτη του δημοσιευση στο μεταπτυχιακο η στο διδακτορικο. Οι περισσοτεροι, υπο ιδανικες συνθηκες, θα δημοσιευσουν εναν μεγαλο ογκο κατα τη διαρκεια του διδακτορικου τους. Πολυ σημαντικο λοιπον να βρεις εναν επιβλεποντα με ορεξη που θα ασχοληθει μαζι σου, ενω σημαντικο ειναι να εχει ενα καθιερωμενο γκρουπ στο χωρο με πορους και χρηματοδοτηση. Με αυτον τον τροπο θα βγαλεις 3-5 δημοσιευσεις απο το διδακτορικο σου ενω παιζουν και επιπλεον κανοντας πειραματα για αλλους ερευνητες.

Μετα το διδακτορικο που εχεις ωριμασει ερευνητικα πρεπει να παιξεις σωστα τα χαρτια σου και να κανεις ενα η δυο καλα ποστντοκ σε πολυ καλα γκρουπ του εξωτερικου. Εκει μπορει να βγαλεις πολλες δημοσιευσεις και γιατι οχι και καποιες πατεντες.

[FilipposMD]

@SpoonKDR, πες μας σε τι φάση είσαι. Φοιτητής στο πρώτο έτος; Στο τελευταίο; Μεταπτυχιακός;

[filipN]

31 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

[...]

Αν κάνει και 1-2 μαθήματα σε μεταπτυχιακά την εβδομάδα και έχει κι ένα μικρό grant από το οποίο παίρνει ένα ποσό κάθε μήνα φτάνει άνετα τις 2000 χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερα πολλή δουλειά. Σε σύγκριση με τον μέσο μισθό στην Ελλάδα, δεν είναι καθόλου λίγα. Σε σύγκριση με αυτά που θα έπαιρνε ο αντίστοιχος σε μια ιδιωτική εταιρεία είναι λίγα.

[...]

- Και αν είναι και ΣΕΠ (Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό) στο ΕΑΠ άλλα 650 (καθαρά) τώρα, παλαιότερα ήταν παραπάνω, για ελάχιστες μέρες εργασίας το μήνα ή 1200 (και πάνω) αν είναι και Συντονιστής της Θεματικής Ενότητας ή βοηθός του.

- Ή διαβάζω απαισιόδοξα σενάρια (δεν αναφέρομαι εδώ στον FilipposMD), ή ζω σε άλλο πλανήτη και χώρα και δεν το έχω καταλάβει. Καλώς ή κακώς έχω γνωρίσει αρκετούς Επίκουρους Καθηγητές 35-40 ετών, άντρες και γυναίκες, και ξέρω ότι αρκετοί από αυτούς είχαν ατομικό εισόδημα-τουλάχιστον πριν την Πανδημία-γύρω στα 3000 ευρώ η, σπανιότερα, παραπάνω. Και δεν γνωρίζω καθηγητές ενός μόνο επιστημονικού παραδείγματος, αλλά πολλών και διαφορετικών.

[SpoonKDR]

15 λεπτά πριν, OxiGiannisGiannakis είπε

Ιδανικα ξεκινας να δημοσιευεις απο τη διπλωματικη/πτυχιακη σου εργασια. Δεν ειναι ευκολο, οι πιο πολλοι αποκτουν την πρωτη του δημοσιευση στο μεταπτυχιακο η στο διδακτορικο. Οι περισσοτεροι, υπο ιδανικες συνθηκες, θα δημοσιευσουν εναν μεγαλο ογκο κατα τη διαρκεια του διδακτορικου τους. Πολυ σημαντικο λοιπον να βρεις εναν επιβλεποντα με ορεξη που θα ασχοληθει μαζι σου, ενω σημαντικο ειναι να εχει ενα καθιερωμενο γκρουπ στο χωρο με πορους και χρηματοδοτηση. Με αυτον τον τροπο θα βγαλεις 3-5 δημοσιευσεις απο το διδακτορικο σου ενω παιζουν και επιπλεον κανοντας πειραματα για αλλους ερευνητες.

Μετα το διδακτορικο που εχεις ωριμασει ερευνητικα πρεπει να παιξεις σωστα τα χαρτια σου και να κανεις ενα η δυο καλα ποστντοκ σε πολυ καλα γκρουπ του εξωτερικου. Εκει μπορει να βγαλεις πολλες δημοσιευσεις και γιατι οχι και καποιες πατεντες.

Postdoc σε πανεπιστήμιο της ελλαδας είναι καλή κίνηση?  Συγκεκριμένα σε αυτό που θα ήθελα να μείνω και μετέπειτα. Προς το παρόν έχω προπτυχιακό απθ, ξεκίνησα μόλις μεταπτυχιακό έξω και λέω να μείνω έξω για το phd, γιατί phd εδώ ελλάδα δεν θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Εχω δουλέψει στον κλάδο 3 χρόνια, έκανα δική μου έρευνα ως συνέχεια της διπλωματικής αλλά δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση. Να έρθω σε επικοινωνία με καθηγητές?

8 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

@SpoonKDR, πες μας σε τι φάση είσαι. Φοιτητής στο πρώτο έτος; Στο τελευταίο; Μεταπτυχιακός;

Προς το παρόν έχω προπτυχιακό απθ, ξεκίνησα μόλις μεταπτυχιακό έξω και λέω να μείνω έξω για το phd, γιατί phd εδώ ελλάδα δεν θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Εχω δουλέψει στον κλάδο 3 χρόνια, έκανα δική μου έρευνα ως συνέχεια της διπλωματικής αλλά δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση. Να έρθω σε επικοινωνία με καθηγητές?

3 λεπτά πριν, SpoonKDR είπε

Postdoc σε πανεπιστήμιο της ελλαδας είναι καλή κίνηση?  Συγκεκριμένα σε αυτό που θα ήθελα να μείνω και μετέπειτα. Προς το παρόν έχω προπτυχιακό απθ, ξεκίνησα μόλις μεταπτυχιακό έξω και λέω να μείνω έξω για το phd, γιατί phd εδώ ελλάδα δεν θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Εχω δουλέψει στον κλάδο 3 χρόνια, έκανα δική μου έρευνα ως συνέχεια της διπλωματικής αλλά δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση. Να έρθω σε επικοινωνία με καθηγητές?

Προς το παρόν έχω προπτυχιακό απθ, ξεκίνησα μόλις μεταπτυχιακό έξω και λέω να μείνω έξω για το phd, γιατί phd εδώ ελλάδα δεν θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Εχω δουλέψει στον κλάδο 3 χρόνια, έκανα δική μου έρευνα ως συνέχεια της διπλωματικής αλλά δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση. Να έρθω σε επικοινωνία με καθηγητές?

 

έκανα και έρευνα ως προπτυχιακός σε τοπ πανεπιστήμιο εξω - αντί για ερασμους - ένα εξάμηνο

Επεξ/σία 16 Νοεμβρίου 2021 από SpoonKDR

[Επισκέπτης]

16 λεπτά πριν, SpoonKDR είπε

Postdoc σε πανεπιστήμιο της ελλαδας είναι καλή κίνηση?  Συγκεκριμένα σε αυτό που θα ήθελα να μείνω και μετέπειτα. Προς το παρόν έχω προπτυχιακό απθ, ξεκίνησα μόλις μεταπτυχιακό έξω και λέω να μείνω έξω για το phd, γιατί phd εδώ ελλάδα δεν θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Εχω δουλέψει στον κλάδο 3 χρόνια, έκανα δική μου έρευνα ως συνέχεια της διπλωματικής αλλά δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση. Να έρθω σε επικοινωνία με καθηγητές?

21 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

Με κάθε φιλική διάθεση, ως κάποιος που είναι στο χώρο της έρευνας το "δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ για δημοσίευση" με κάνει να νιώθω ότι είσαι σε λάθος δρόμο. Δεν ξέρω και το αντικείμενο σου, αλλά βασικά εκεί που θα κάνεις τη διπλωματική σου θα πρέπει να κάνεις και δημοσέυση και να συμμετέχεις σε άλλα προτζεκτς. Το θα γίνω καθηγητής πανεπιστημίου δεν είναι σαν να λέμε α θα γίνω φαρμακοποιός, τι πρέπει να κάνω; θα τελειώσω φαρμακευτική. Έχεις αρκετά λανθασμένη εικόνα. Η μάλλον δεν έχεις εικόνα.