Έχω βαρεθεί τα single player games

[TEOKOS]

40 χρόνια gamer από asteroids και Galaxian μέχρι Crysis και Lust for us , ποτέ δεν έχω παίξει online multiplayer game

[ilos]

23 ώρες πριν, AnimaTronic είπε

Καλημέρα!

Τα τελευταίο χρόνο παρατηρώ οτι βαριέμαι πολύ να παίξω single player games. Βάζω ένα game, παίζω 1 ώρα και το κλείνω λόγω βαρεμάρας. Παλιότερα έπαιζα πολλά single player games, από οποιοδήποτε genre. Τώρα πια τα μόνα παιχνίδια που μπορώ να παίξω και να μην βαρεθώ είναι τα Demon's Souls, Dark Souls 1/2/3, Bloodborne και Sekiro. Αναμένω, εννοείται το Elden Ring και ίσως και το Dying Light 2.

Αντιθέτως διασκεδάζω πολύ να παίζω Battlefield V multiplayer και CoD BO Cold War multiplayer και αναμένω Battlefield 2042 και CoD Vanguard.

Φταίει οτι είμαι πια στα 41? Φταίει ο καταραμένος Miyazaki που με έχει εγκλωβίσει στα SoulsBorneSekiro?

Φυσικά δε θα στενοχωρεθώ, ούτε θα πέσω σε κατάθλιψη. Θα ήθελα γνώμες από άτομα που αισθάνονται το ίδιο. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή.

 

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Την ίδια ηλικία έχουμε, το ίδιο φανατικός είμαι με soulsborne (αγόρασα ps3, ps4, ps5 με το που βγήκαν DeS, Bloodborne και DeS remake), αλλά αν μου πεις να παίξω cod ειδικά σε κονσόλα θα βγάλω σπυριά.😁

Εγώ βαριέμαι παιχνίδια που έχω εξαντλήσει. O Miyazaki ανακατεύει την τράπουλα αρκετά ευτυχώς. To bloodborne και ειδικά το sekiro απέχουν αρκετά από τα souls. Και στο elden ring θα έχουμε εκπλήξεις με την καλή έννοια.

Πάντως καλό είναι να δοκιμάζεις πράγματα. Πχ εγώ έπιασα πρώτη φορά από περιέργεια monster hunter όταν βγήκε το world το 2018 να δω προς τι ο ντόρος. Έ δεν έχω ξεκολλήσει από τότε και τώρα περιμένουμε το rise σε 3 μήνες στο pc.😁 Όρεξη και χρόνο να έχεις θα βρίσκεις πράγματα να ασχοληθείς συνέχεια.

[newlynx]

Πάντως σε εμένα συνέβη το ακριβώς αντίθετο, στράφηκα στα SP και άφησα στο ελάχιστο τα MP. Μπορεί να με κούρασαν, μπορεί να μην βρίσκω εύκολα τους φίλους (που έγιναν και αυτοί οικογενειάρχες) ώστε να παίξουμε μαζί, μπορεί να έγινα αργός στα αντανακλαστικά, μπορεί η συνεχής επανάληψη και η έλλειψη πρωτοτοπίας να συνδέδραμαν σε αυτό.  Πάντως το μεγάλο όφελος των MP υπάρχει όταν είσαι με φίλους, εκεί περνάς φοβερά και διασκεδάζεις καθώς υπάρχει η ανθρώπινη επαφή.
Επειδή δεν έχω πια τόσο χρόνο να παίξω δεν αντιμετωπίζω έλλειψη στο να βρω καλά SP παιχνίδια, πρόσφατα πχ τέλειωσα το Nier Automata που ήταν εκπληκτικό, τώρα παίζω το Fallen Order και μετά ακολουθούν τα The Ascent και SCARLET NEXUS.  Παιχνίδια υπάρχουν, απλά ο καθένας κάνει τις επιλογές του. 

[The_Judas]

Πολύ σπάνια παίζω multiplayer και όσες φορές έτυχε να παίξω το μετάνιωσα. Πρόσφατα είπα να δοκιμάσω το sniper elite 4. Εκεί που έπαιζαν συνεργατικά με κάτι τύπους, ξαφνικά με σκότωσε ένας από την ομάδα μου

Τα single player έχουν κάποια ιστορία και κάποιο στόχο.  Επίσης θέλω να παίζω ένα παιχνίδι με αρχή και τέλος, όχι κάποιο Online που δεν τελειώνει ποτέ και απλά κάνεις συνέχεια updates και ανεβαίνεις level.

Τα online είναι διαγωνισμός ποιος θα σκοτώσεις περισσότερους. Ισως είναι θέμα παρέας. Αν έχεις 5-6 φίλους που ασχολούνται και έχεις δική σου ομάδα να είναι καλύτερα.

Επίσης θέλω να έχω την δυνατότητα να κάνω ένα pause για να απαντήσω τηλέφωνο ή να κάνω έναν καφέ ή να δω το φαγητό για να μην καεί

Στο outriders που είναι και SP- αλλά μόνο online- αν χτυπήσει κανένα κουδούνι στην ώρα της μάχης, πρέπει να το αφήσεις στη μέση και να χάσεις τον χρόνο σου.

[music_lover]

Πάντως το τελευταίο οnline παιχνίδι που έκατσα με τις ώρες να παίξω και το ευχαριστήθηκα ήταν το πρώτο the division και από τότε σποραδικά κανένα ματσάκι στο fifa.

Αντίστοιχα το τελευταίο single player ήταν το a plauge tale και πριν από αυτό το senua's sacrifice, πολύ ωραίες εμπαιρίες και τα δύο.

[acalm]

Καμια σχέση με SP/MP, είσαι πλεόν Multiplayerας. Απλά. Εγώ είμαι το αντίθετο. Με το καιρό αλλάζουν οι προτιμήσεις σε πολούς.

[ilos]

Στα mp games to 99.9% της εμπειρίας είναι οι φίλοι/community σε competitive games. Αν παίζεις solo act τα ίδια και τα ίδια πράγματα χωρίς παρέα στο discord, κάποια στιγμή θα βαρεθείς guarantee. Αν πχ ασχοληθείς σοβαρά με ένα game, θα φτάσεις μετά από 1-2-3 χρόνια σε ένα σημείο που θα "γεράσεις" με το game, που ούτε θα έχει να δεις/μάθεις κάτι παραπάνω αλλά ούτε και να γίνεις καλύτερος σαν παίχτης. Για την ακρίβεια χειρότερος θα είσαι όσο περνάει ο καιρός που δεν θα είσαι 20/30 αλλά 40.😁 Επίσης είναι και θέμα αντοχής πια για μένα, δε μπορώ να αφιερώσω ξανά τόσες πολλές ώρες. Για αυτό πχ ενώ είχα 3000 ώρες στο chivalry, δεν έχω ούτε 100 στο Mordhau και chivalry 2 κάποιες ελάχιστες που έριξα στην beta. Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος 10 χρόνια μετά. Δεν έχω το ίδιο motor competively για να χάσω ώρες ύπνου με τόσες υποχρεώσεις για να γίνω απλά καλύτερος σε ένα videogame. Είναι καθαρά θέμα θέλησης. Multiplayer θα παίξω κάτι χαλαρό αραιά και που αν μου στείλει pm κανένα φιλαράκι κλπ.

Για αυτό έχω πλέον σε πολύ εκτίμηση το monster hunter world στο matchmaking. Παίζεις όσες ώρες θες, όποτε θες, είτε θες solo ή mp, είτε έχεις φίλους διαθέσιμους είτε όχι (αν και αν φαρμάρεις challenging stuff καλύτερα να τα παίξεις solo παρά με randoms). Θα έχεις μια πολύ καλή εμπειρία όπως και να έχει μέχρι να εξαντλήσεις το content του οπότε και θα φάει uninstall.😁

12 ώρες πριν, newlynx είπε

Πάντως σε εμένα συνέβη το ακριβώς αντίθετο, στράφηκα στα SP και άφησα στο ελάχιστο τα MP. Μπορεί να με κούρασαν, μπορεί να μην βρίσκω εύκολα τους φίλους (που έγιναν και αυτοί οικογενειάρχες) ώστε να παίξουμε μαζί, μπορεί να έγινα αργός στα αντανακλαστικά, μπορεί η συνεχής επανάληψη και η έλλειψη πρωτοτοπίας να συνδέδραμαν σε αυτό.

Το ping φταίει. Η pstn που έδινε το πανεπιστήμιο ήταν τζάμι.😁

[Sanjuro]

 

Στις 20/10/2021 στις 9:05 ΠΜ, AnimaTronic είπε

Φταίει οτι είμαι πια στα 41? Φταίει ο καταραμένος Miyazaki που με έχει εγκλωβίσει στα SoulsBorneSekiro?

Φυσικά δε θα στενοχωρεθώ, ούτε θα πέσω σε κατάθλιψη. Θα ήθελα γνώμες από άτομα που αισθάνονται το ίδιο. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή.

Σίγουρα το γεγονός πως είσαι 41 (και εγώ εκεί γύρω είμαι) θα παίζει τον ρόλο του. Δεν είναι το ίδιο να παίζεις το τρίτο σου point and click adventure και το 200στο σου.

Μπορεί π.χ. να προσφέρει κάτι σημαντικότερο για'σενα το multiplayer, μια αίσθηση κοινωνικότητας (έστω online) ή/και ανταγωνισμού.

Προσωπικά τελευταία παίζω παιχνίδια τοπικά, με φιλαράκια. π.χ. αγαπημένα της τελευταίας πενταετίας ήταν τα... Tricky towers, Streets of rage4, human fall flat, rayman legends, cuphead, nidhogg, Earth defence force series κλπ.

Βέβαια αυτό κυρίως έκανα και παλιότερα με sensible soccer, bubble bobble, Heroes of might and magic κλπ. Όμως τώρα τελευταία σχεδόν αποκλειστικά.

Επεξ/σία 22 Οκτωβρίου 2021 από Sanjuro

[pictorino]

Πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα παρέας. Προσωπικά παίζω sp κατά 98%. Όποτε όμως βρίσκω καλή παρέα για mp δεν ξεκολλάω. 

[Basilhs1982]

5 ώρες πριν, alexwolf είπε

Μου κάνει τρομερή εντύπωση που είσαι 41 και έχεις την όρεξη και την αντοχή για τον κάθε πικραμένο και το κάθε 12χρονο στον ελεύθερο σου χρόνο.

Η μόνη περίπτωση που αξίζει το multiplayer είναι με φιλαράκια στο σπίτι.

Φίλε τα πάντα είναι θέμα το πως βλέπει κανείς τα πράγματα και πόσο σοβαρά παίρνει ένα video game.

[ilos]

Όσο μεγαλώνεις αλλάζουν οι απαιτήσεις και οι συνθήκες. Αν και λίγο offtopic, θα ήθελα να γράψω μια ενδοσκόπηση στο τι συνέβη με μένα όσο μεγάλωνα με το gaming.

Όταν ήμουν δημοτικο, απλά ήθελα κάτι να κάψω τον χρόνο μου για να μη βαριέμαι. Θα έπαιζα κυριολεκτικά οτιδήποτε αντί να δω μια παπαριά στην ΕΡΤ που δε θα τη καταλάβαινα καλά καλά ή ακόμα και δε 8α προλάβαινα να διαβάσω τους υπότιτλους γρήγορα (νομίζω από την δευτέρα-τρίτη δημοτικού και πάνω μπορούσα). Το πρόβλημα ήταν μόνο να βρω μαγαζιά που θα σε αφήναν να μπεις μέσα ή να αγγαρέψω τον father.😁

Όταν ήμουν γυμνάσιο έκανα ότι και η παρέα. Παίζαμε ποδόσφαιρο/μπάσκετ/bmx ταρζανιές και τσάρκες/μπιλιάρδα/coin ops. Την μισή μέρα μας την παιρνούσαμε έξω στη γειτονιά. Καμία σχέση όπως έχουν καταντήσει πλέον τα πράγματα που όλοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Άλλες εντελώς εποχές. Αμέτρητες κοπάνες με τη παρέα για μπιλιάρδα/coin ops. Απλά αν έσκαγαν τσοσμπάδες καμιά φορά μέσα για έλεγχο στα μπιλιαρδάδικα, έπεφτε σύρμα όπου φύγει φύγει από πίσω (για αυτό και παρκάραμε εκεί τα ποδήλατα από πριν).😁. Είχα το master system 2 τότε, αλλά έπαιζα μόνος μου μόνο αν δεν υπήρχε παρέα έξω ή αν αρρώσταινα ή τα βράδια που μαζευόμουν. Δηλαδή ήταν αδιανόητο τότε να κάτσεις μέσα για να παίξεις αντί να βγεις έξω με τους φίλους σου. Ή να καλέσεις έναν μόνο δύο στο σπίτι να παίξετε και να κλάσεις όλη την υπόλοιπη γειτονιά. Υπήρχε δυνατός δεσμός στη γειτονιά. Όταν μια άλλη γειτονιά μας προκαλούσε αραιά και που, παίζαμε 11v11 μπάλα στην αλάνα και μιλάμε για πολύ competitive φάση. Πέφταν κορμιά γιατί κανένας δε γούσταρε να φάει το blame και την κοροϊδία μετά. Το ίδιο και στο μπάσκετ αλλά εκεί απλά είμασταν γνωστοί μεταξύ μας και περίμενα τη σειρά μου σαν πιτσιρικάς να με βάλουν μέσα οι old hoopers.😁

Όταν πήγαινα δευτέρα-τρίτη λυκείου είχα αρκετά πιο πιεσμένο πρόγραμμα. Ναι μεν είχα πάρει το lower ήδη και δεν είχα αγγλικά, αλλά οι ώρες στα φροντιστήρια ήταν πάρα πολλές. Γενικά δεν είχα πολύ όρεξη και είχα και νέα ενδιαφέροντα. Παρόλα αυτά αραιά και που θα πήγαινα σε ένα amstrad ενός φίλου (με την green screen) ή για κανένα μπιλιάρδο για χαβαλέ και να ξεσκάσω. Βασικά πρέπει να ήταν η περίοδος της ζωής μου που έκανα το λιγότερο gaming. Άντε να το πεις αυτό σήμερα σε έναν 16χρονό/17χρονό που έχει μεγαλώσει με τις κονσόλες και τα pc.

Όταν πέτυχα στο πολυτεχνείο και αγόρασα το πρώτο μου pc, άρχισε η κατηφόρα.😁 Μιλάμε συνέπεσε με τις χρυσές εποχές που μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν 3D accelerator cards και θυμάμαι πήγα και πήρα αμέσως μετά μια PowerVR SGX2 (τσιγκουνεύτηκα για την voodoo που είχε τα τριπλά λεφτά). Τρελό πολιτισμικό shock σε σχέση με ότι είχαμε σαν συνισταμένη στο παρελθόν με τα pc software rendered games, ή ακόμα και το playstation 1 που θεωρούσαμε top dawg τότε και δεν είχε καν texture filtering και antialiasing. Δεν υπήρχε γυρισμός μετά. Κατάλαβα αμέσως ότι οποιαδήποτε άλλη μορφή διασκέδασης τα επόμενα χρόνια τεχνικά θα είναι κατώτερη από τα pc, με τις κονσόλες να κάνουν αραιά και που catchup κάθε 8 χρόνια. Είχες στο γραφείο σου ένα general purpose μηχάνημα με εφάμιλλο αν όχι καλύτερο graphics processor σε σχέση με ότι καλύτερο είχαν να προσφέρουν τα arcade cabinets. Αμέσως το πρώτο που επηρεάστηκε ήταν αυτή η βιομηχανία. Άρχισε και το κυνήγι μαγισσών με τα φρουτάκια και δυστυχώς πολλά ιστορικά μαγαζιά που μεγαλώσαμε μικροί είτε βαρέσανε λουκέτο ή προσαρμόστηκαν στην νέα τάξη και έγιναν internet cafes. Μεγάλο κρίμα, εξαφανίστηκε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του gaming στην Ελλάδα. Κάτι που κρατάνε ακόμα έστω με ζόρι στην Αμερική και είναι life style στην Ιαπωνία.

Επίσης η έλευση του hardware 3d ανέβασε level το ίδιο το medium. Σίγουρα από fps πχ υπήρχαν ήδη wolfenstein 3D,duke nukem 3D και doom, αλλά όταν έβαζες πρώτη φορά open gl quake/quake 2 σου έφευγε το σαγόνι. Και εκεί που νόμιζες ότι δεν θα υπάρχει άλλη εξέλιξη σύντομα, σου βγαίνουν τα Unreal και το Half Life καπάκι τις επόμενες χρονιές και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Και μιλάμε για μια εποχή που οι developers δεν είχαν σταθερά api's. Υπήρχαν ένα σωρό propiertary για κάθε εταιρία. Έλεγες ευτυχώς που έχει opengl και όχι glide ή που κυκλοφόρησε mini gl driver για το συγκεκριμένο game και την συγκεκριμένη gpu.😁  Ακόμα και σήμερα κάθε νέα γενιά gpu, αναρωτιόμαστε τι νέο θα φέρει στην εξίσωση. Βέβαια με τόσο focus στα graphics, άλλοι τομείς υποφέρουν όλα αυτά τα χρόνια όπως ο ήχος και το AI ενώ και τα narratives υποχρεώνονται να είναι woke af, αλλά αυτό είναι συζήτηση για μια άλλη φορά. Οπότε σε αυτό το νέο περιβάλλον την περίοδο 1996-2000 έχουμε μια ΕΚΡΗΞΗ επειδή γιγαντώθηκε το game development σαν industry. Πλέον τα παιχνίδια στοιχίζουν αρκετά εκατομμύρια δολάρια και δουλεύει πολύ περισσότερος κόσμος σε σχέση με παρέες 5-10 ατόμων που ήταν η νόρμα στο παρελθόν. Ένα blockbuster ΑΑΑ game στοιχίζει πλέον πάνω από 100m $.

Εγώ προσωπικά μεγάλωσα ως arcade gamer. Οπότε αρχικά έπαιζα στο pc παρόμοια games. Fighting, sports, driving κλπ. Τα είδη δηλαδή που δεν ασχολούμαι καθόλου σήμερα.😁 Fast food games που αγόραζα κόπιες. Κάποια στιγμή άρχιζα να βλέπω και άλλα genres γιατί υπήρχε ντόρος. Το πρώτο pc game που αγόρασα original ήταν το Quake 2.Τα παλιότερα fps ξεχνάμε δεν είχαν καν mouse (free) look λόγω τεχνικών περιορισμών, προστέθηκε αργότερα σε κάποιες περιπτώσεις Όταν έπιασα πρώτη φορά το mouse στο Q2 η αίσθηση της ελευθερίας ήταν απίστευτη. Τα περισσότερα games τα έπαιζα μέχρι τότε με ένα φτηνό gamepad, οπότε καταλαβαίνετε.

Multiplayer είχα δοκιμάσει λίγο Q2 από περιέργεια αλλά μιλάμε για εποχές που πολλές φορές δεν είχες καν ΕΠΑΚ και οι συνδέσεις ήταν τραγικές. Θα έλεγα η πρώτη επαφή μου με mp ήταν στη σχολή (ο @newlynx ξέρει) που κάποια καλόπαιδα είχαν βάλει Q3/UT στα ΝΤ machines και μπορούσαν να τρέξουν χωρίς εγκατάσταση. Μιλάμε για LAN δηλαδή λίγο πριν κλείσει το υπολογιστικό και μπινελίκια με "συνάδελφους".😁 Θα έλεγα το game changer ήταν αρκετά αργότερα όταν βγήκαν τα πρώτα άθλια πακέτα ADSL (384/512/768 KBps). Πλέον εκτός από το bandwidth και το καλύτερο ping είχες και το always on που ήταν για μένα η πιο μεγάλη υπόθεση. Ξέρω οι πιο πολλοί είχαν αρχίσει με το CS, αλλά εγώ αρχικά δοκίμασα UT2004 κυρίως Assault/Onslaught για χαβαλέ αλλά το κάψιμο ήρθε πολύ αργότερα.

Παρακολουθούσα τα δρώμενα και για κάποιο λόγο μου έκανε κλικ ένα game που το έκανε develop η άγνωστη turtlerock και θα ήταν εκδότης η valve. Όταν άρχισαν τα πρώτα events και είδα gameplay από το versus, έπαθα πλάκα. Ένα asymmetrical competitive team game, μελετημένο και balanced όσο δε πάει από ένα τόσο μικρό studio. Κατέβασα το steam μόνο και μόνο για να δοκιμάσω το demo day 1. Είμαστε μάλιστα αρκετοί από αυτό το site που το δοκιμάσαμε μαζί πρώτη φορά. Αγωνιστικά χαιρετίσματα σε @GhostRiderLSOV, @{TDi}Dj2k..infc, @headbanger,  @SoFGR, @Gman δεν ξέρω αν ξεχνάω και αρκετούς άλλους από εδώ μέσα. Η εμπειρία ήταν ανεπανάληπτη και η καλή παρέα κάνει και το καλό game (έστω και αν rageάρουμε).😁 Αφού δημιουργήθηκε ένα καλό ελληνικό community στη συνέχεια γνωρίσαμε και άλλους Έλληνες και η παρέα διευρύνθηκε ακόμα παραπάνω με το L4D2 της valve πια.

Ένα άλλο game αργότερα με το οποίο επίσης ασχολήθηκα αλλά ήταν πιο περίεργη κατάσταση ήταν το Demon Souls στο ps3. Εκεί αναγκάστηκα το man up, στην αρχή με το ίδιο το game σε offline mode μέχρι να το μάθω κάπως και να δοκιμάσω όλα τα items που χρειάζεσαι PW/PB world tedencies, και στην συνέχεια στο online μέχρι να είμαι σε θέση να βοηθήσω άλλους σαν summon ή να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από μισητούς invaders.😁 Το DeS είναι ίσως το πιο άδικο game της from για νέους παίχτες. Παίζουν πιο πολύ ρόλο τα items/spells και όχι τα stats/levels. Θα πας 1 shot από minmax northern regalia ή flamestorm. Στα μεγαλύτερα level είναι και το κακό ότι duels θα καταλήξουν σε grass battles ειδικά 1v1 monks που είναι τέζα κουραστικό. Αν και δε βγάζω τον εαυτό μου στην απέξω γιατί if you cant beat them join them, θα έλεγα ότι τουλάχιστον έδινα ένα καλό chance να με σκοτώσει εύκολα ένας skilled player που την είχα δει με το scraping spear και το acid cloud.😁 Αν βέβαια κάποιος δεν ήταν up to the task, well not my fault.😁 Είχε και λίγο πλάκα που ξανανιώσαμε τα παλιά με το ps5 remake σαν τον θήτη και όχι το θύμα για αλλαγή.

Τέλος πάντων με αυτά και με αυτά είχα πιάσει τα πρώτα -άντα και νόμιζα δε θα ξανακάψω τόσες ώρες ξανά σε mp. Well guess wrong. Πάντα με ενθουσίαζαν τα medieval combat games. To πρώτο mount and blade το είχα ευχαριστηθεί πχ. Αλλά δε περίμενα ότι μπορούν να φτάξουν σωστό competitive game πάνω σε αυτή τη φόρμουλα. Ένας φίλος μου ασχολιόταν με το chivalry mod του half life 2 που δε το είχα δοκιμάσει ποτέ. Όταν ανακοινώθηκε standalone παιχνίδι με παρότρυνε να το αγοράσουμε για χαβαλέ και πήραμε ένα 4-pack. Έ τελικά από τους 4 ήμουν ο μόνος που ουσιαστικά εθίστηκε σε αυτό το game. Για 2-3 χρόνια κυριολεκτικά δεν έπαιξα τίποτα άλλο πλην from soft games. Καθημερινά daily routine, duelyard - teamspeak/mumble pms για slot σε κάποιο private clan server για pug κλπ. Αυτή ήταν και η σταδιοδρομία μου σαν "pro gamer" χωρίς εισόδημα.😁 Στα ντουζένια μου θα έλεγα ότι θα ήμουν κάπου μεταξύ τρίτος με πέμπτος καλύτερος παίχτης με javs στην Ευρώπη. Είχε πλάκα κιόλας όταν σε pub games νόμιζαν ότι ήμουν smurf τωn 2 πρώτων που εντάξει ήταν απίστευτοι παίχτες και ένα level παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους (ήμουν sub του ν.2 στους TEMPLARS - learned from the best). Πλέον μου είναι αδιανόητο σε αυτή την ηλικία να αφιερώσω ξανά τόσες ώρες σε παιχνίδι και να είχε κάποιο αποτέλεσμα. Θα έβγαινα off και θα ήμουν και terabad.😁

Ε τώρα πλεόν δε πολυπαίζω competitive games. Αραιά και που όταν έχω όρεξη streamάρω κανένα χαλαρό game. Τα τελευταία χρόνια ασχολιόμουν με το monster hunter world (που ήταν άλλο ένα game όπως το chivalry που κόλλησα), αλλά έτσι και τελειώσεις το content του δεν έχει νόημα, δε θα κάτσεις να φαρμάρεις decos πχ. Αν θες κάποιο ντε και καλά τσίταρε και σώσε τον εαυτό σου από το frustration. Τώρα περιμένουμε το rise στο pc τον Γενάρη για να συνεχίσουμε 1 μήνα μέχρι το Elden Ring.

Με λίγα λόγια εμείς προσαρμοζόμαστε στα games με την ηλικία μας, και όχι αυτά σε εμάς. Υπάρχουν άπειρα για όλα τα γούστα.

 

Επεξ/σία 23 Οκτωβρίου 2021 από ilos

[headbanger]

αγωνιστικούς χαιρετισμούς Ιλωτα! @ilos 

Καλά τα λες; πλέον υπάρχει ελάχιστος χρόνος και ειμαι 35. από τότε που έφυγα και πέρασα στην άλλη άκρη ελάχιστα συγκριτικά καίγομαι. το κάψιμο κυρίως συμβαίνει τους χειμερινούς μήνες μιας και δεν πάει η καρδιά να βγεις έξω.

μερικές στιγμές σκέφτομαι την πορεία σαν PC gamer, τι αντιδράσεις θα είχε ο Αποστόλης πριν 10-20 χρόνια με το hardware/games/internet connections που θεωρώ δεδομένα τώρα!!! μιλάμε για εξωπραγματικά δέλτα σε όλα .

παίζω αρκετούς τίτλους, αλλά πλέον σε κανέναν τίτλο δεν είμαι καλός, ή δεν έχω τον χρόνο /διάθεση να κάνω διατριβή.

[AnimaTronic]

@ilos αδερφέ έδωσες ρέστα! Διάβασα, εννοείται, όλο το post σου με πολύ ενδιαφέρον! Εσύ το κατέχεις το άθλημα μέχρι εκεί που δεν πάει!!!

Για τις ηλικίες δημοτικού/γυμνασίου δε το συζητάμε καν. Καλό το Super NES και τα Street Fighter II, Super Mario Bros και Donkey Kong, αλλά η γειτονιά/αλάνα/μπάλα κλπ ήταν ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!

Μια mini ιστορία και από 'μένα:

Τέλη 2011 έχω απολυθεί από στρατό (πήγα σε μεγάλη ηλικία λόγω MSc και PhD) και με ψήνουν 2 φιλαράκια από Θεσσαλονίκη (εκεί σπούδασα) να μπούμε Battlefield 3. Στήνω ένα PC με i5 2500K/8GB RAM/Radeon 6970 και μπαίνω. Ωραία σκηνικά όταν μπαίναμε μαζί. Λίγο καιρό μετά αρχίζω και μπαίνω σε έναν Ελληνικό server, τον ΒΑΖΟ Server που τον είχαν στήσει κάτι αλάνια από το site TheLab. Εκεί γνώρισα άτομα με τα οποία γίναμε καλοί φίλοι. Παίζαμε όλοι μαζί σχεδόν κάθε βράδυ. Βγαίναμε και έξω για καφέ ή για φαγητό. Ήταν τόσο ωραία η όλη φάση. Δεν καιγόμασταν, όπως σε μικρότερες ηλικίες. Είχαμε να πάμε και στη δουλειά το πρωί. Αλλά έστω αυτές τις λίγες ώρες που μπαίναμε, περνούσαμε πολύ ωραία.

Τα χρόνια πέρασαν και η όλη φάση έσπασε. Αλλά τουλάχιστον έμειναν αύτες οι ωραίες αναμνήσεις και μερικοί καλοί φίλοι. Ίσως αυτό να μου έχει μείνει στο μυαλό και να με συγκινούν ακόμα και τώρα τα multiplayer games. Ναι δεν μπαίνουμε όλοι μαζί πια, αλλά η φάση του να παίζεις με άλλα άτομα είναι ίσως αυτό που με κρατάει στα multiplayer games. 

@alexwolf καταλαβαίνω πως το λες. Παλιότερα όντως έβγαζα ένταση και νεύρα. Έχω σπάσει και keyboard και mouse... Τώρα πια δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο. Αν δω οτι εγώ παίζω το objective και οι δικοί μου παίζουν το τρομπόνι, απλά δοκιμάζω να μπώ αλλού. Ήσυχα και όμορφα, χωρίς νεύρα.

[ilos]

31 λεπτά πριν, AnimaTronic είπε

 

@alexwolf καταλαβαίνω πως το λες. Παλιότερα όντως έβγαζα ένταση και νεύρα. Έχω σπάσει και keyboard και mouse... Τώρα πια δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο. Αν δω οτι εγώ παίζω το objective και οι δικοί μου παίζουν το τρομπόνι, απλά δοκιμάζω να μπώ αλλού. Ήσυχα και όμορφα, χωρίς νεύρα.

Toxic players /trolls κλπ θα υπάρχουν πάντα αλλά ναι πλέον στα γεράματα τους βλέπεις αλλιώς. Πριν 2-3 μήνες πχ έπαιζα MHW (για derust λόγω του rise που έρχεται) που είναι chill coop παιχνίδι και το έπιασα μετά από πολύ καιρό. Καλά καλά τα controls δε θυμόμουν δηλαδή. Παρόλα αυτά έκανα join κάτι pubs έναν tempered furious rajang (i'm not a b1tch).😁 Το βγάλαμε μια χαρά κυριλέ 0 carts και ένας edgelord/purist του κWλού με LS άρχισε ξαφνικά μετά να rageάρει στο chat. Που suckaραμέ και δε κάναμε sub 10 min, ή εγώ που είμουν spammer και αργούσα να πάρω red meter με το LS και δεν έκανα πάντα σωστά foresight (είχα να παίξω μήνες μιλάμε- παίζω 12 όπλα και το LS δεν είναι από τα main μου). Τέλος πάντων έγραφε έγραφε και μένα με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Και τελείωσε το rant του με spam του sling aim για να κάνει ο char του την χαρακτηριστική παλινδρομική κίνηση του χεριού (how original).😁 Ούτε να του απαντήσω δε μπορούσα από το κλάμα για να σπάσω λίγο πλάκα μαζί του.😁 Κρίμα που δε streamαρά την φάση. Φαντάσου αυτόν τώρα να παίζει LOL/DOTA/COD κλπ.

Επεξ/σία 23 Οκτωβρίου 2021 από ilos

[AnimaTronic]

1 ώρα πριν, ilos είπε

😁😁Ούτε να του απαντήσω δε μπορούσα από το κλάμα για να σπάσω λίγο πλάκα μαζί του.😁

Αυτοί οι τύποι προσφέρουν άφθονο γέλιο! Πολλούς τέτοιους θεούς είχα πετύχει στο Lineage 2, σε ελληνικό server (e-global). Η καλύτερη ατάκα που έχω δει γραμμένη και δε θα ξεχάσω ποτέ είχε να κάνει με σατανάδες που συνουσιάζονται με τις μ@μ@δες μας πάνω σε τ@φους... Χαχαχαχαχαχα κλαμαααα!

Η καλύτερη απάντηση όταν τελειώσει το rage είναι η καρδούλα ❤️