5 παιχνίδια που σας έκαναν τον gamer που είστε σήμερα!

[Despotas]

Δύσκολη η επιλογή μόνο 5 αλλά ορίστε:

Turrican

Prince of Persia

Commandos

Unreal Tournament

Splinter Cell

(θα έβαζα Monkey Island, Duke Nukem 3D, Half-Life, Carmageddon, Warcraft 2, Baldurs Gate, Doom και πολλά άλλα)

Επεξ/σία 24 Οκτωβρίου 2021 από Despotas

[Panoslam]

Χμμμμμ αν και αφήνω πολλά εκτός ....  :

Cannon Fodder

Turrican

Wings Of Fury

Doom 

Fallout

[GHOUL3037]

5 games απο κονσολες

 

Max payne 3 το καλυτερο και fun gunplay ever

Gta 4 γαματο story και gameplay

Manhunt 2 απολαυστικο stealth

Dragons dogma τρομερο combat

Prototype 2 over the top action

 

 

Επεξ/σία 17 Ιουνίου 2022 από GHOUL3037

[naruto14]

Πραγματικά πολύ δύσκολη επιλογή τα 5.

1) Tarzan και The Lord of the Rings: The Return of the King είναι τα δύο παιχνίδια που με μύησαν στον χώρο του gaming.

2) Counter Strike και Warcraft 3: Frozen Throne τα δύο multiplayer παιχνίδια που με έκαναν να αρχίσω να απολαμβάνω το gaming με παρέα.

3) Το πρώτο Uncharted ήταν το πρώτο game που έπαιξα στο PS3, με αποτέλεσμα να με κάνει να αγαπήσω ακόμη περισσότερο το single-player gaming. Μετά από αυτό άρχισα να ασχολούμαι και γενικότερα με την επικαιρότητα στην βιομηχανία, παρακολουθώντας ειδήσεις και κριτικές.

4) Το Limbo ήταν το πρώτο ίσως indie που έπαιξα, το οποίο με έκανε να αγαπήσω την indie σκηνή.

5) Το The Walking Dead της Telltale με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που πραγματικά θα με καθηλώσει σε ένα παιχνίδι είναι το σενάριο.

Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να σκεφτώ πάρα πολλές ακόμη περιπτώσεις, αλλά είπα να αναφέρω 5 που μου ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό.

[TitanX]

saboteur 

Hero Quest 1

Daggerfall

age of conan

skyrim

 

 

[petran79]

World End & Lily Adventure (Atari2600) 

Maniac Mansion & Zelda 2 (NES) 

World Heroes 2 (arcade) 

 

[athinamj]

Diablo II

Sims 4

Resident Evil

Guild Wars

World of Warcraft

[GeorgeMan]

Τρυφερή Ηλικία

1. Donkey Kong Country (πριν να υπάρξει κονσόλα/PC σπίτι)
2. Ένα με ένα διαστημόπλοιο που περνούσες πίστες οριζόντια (σε δανεικό Amstrad 6128) Άπειρες ώρες όμως. Δεν θυμάμαι όνομα...  
3. Super Mario (NES)

Later, σε "δικά μου" συστήματα
1. Pokemon Gold
2. Gran Turismo 2
3. Final Fantasy VII
4. Crash Bandicoot 3: Warped
5. SimCity 4 (με άπειρα mods από SimTropolis μερικά χρόνια μετά, όταν το ανακάλυψα)

[BadIndian]

Πω! πω! Ζημιά αυτό το θέμα... Πραγματικά πόση νοσταλγία και πόσες αναμνήσεις να ξυπνήσουν από μια τριακονταπενταετία κοντά gaming. Ο αριθμός πέντε όμως, είναι πολύ περιοριστικός και δεν μπορεί να αντικατοπτρίσει "τον gamer που είσαι σήμερα", όπως αναφέρει ο τίτλος (πολλά μπράβο στον φίλο που ξεκίνησε το θέμα), όπως φυσικά και το γεγονός πως το νήμα συγκαταλέγεται στην ενότητα "pc games". Συνεπώς αφενός θα καταχραστώ την φιλοξενία και αφετέρου θα μου επιτρέψετε να κατηγοριοποιήσω τα παιχνίδια, ανάλογα με το που και φυσικά το πότε παιζόντουσαν, ούτως ώστε να χωρέσουν μέχρι πέντε σε κάθε μία κατηγορία. Η σειρά αναφοράς τους είναι ενδεικτική και εκ προοιμίου θα συγχωρήσετε το σεντόνι που θα απλώσει άλλος ένας "παππούς" gamer μέχρι να καταλήξει στα πέντε παιχνίδια που τον χαρακτηρίζουν σήμερα ως παίχτη.

Ξεκινάω φυσικά με τα "ηλεκτρονικά", όπως τα λέγαμε μικροί ή αλλιώς "ουφάδικα", όπως άκουσα εδώ να αναφέρονται τα μαγαζιά που στην δεκαετία του 1980 φιλοξενούσαν τις καμπίνες των παιχνιδιών (arcade), τις οποίες "ταϊζαμε" με κέρματα των 20, των 50 και μετέπειτα των 100 δραχμών ή κάναμε το γνωστό για τους μύστες κόλπο με το "ψάρεμα" του κέρματος (δεμένο σε νήμα ψαρέματος), ούτως ώστε να μπορούμε να βάζουμε και να βγάζουμε, ξανά και ξανά το ίδιο κέρμα, κάθε φορά που η οθόνη μας έβγαζε το γνωστό "insert coin to continue", μέχρι ο μαγαζάτορας να μας πάρει γραμμή και να φάμε αποκλεισμό διά βίου (ban) από το μαγαζί του, ίσως και μερικές φάπες.

- Golden Axe (Θρυλικό beat 'em up arcade της εποχής, με δυνατότητα να παίζουν δύο παίχτες ταυτόχρονα. Ο βάρβαρος, η αμαζόνα και ο νάνος, που διαλύουν τους διαβολικούς εχθρούς τους στο διάβα τους, μέχρι την τελική πίστα και τον κακό Death Adder, όπου γίνεται χαμός. Τερματίστηκε διπλό με φίλο, μετά τα κάλαντα και έχοντας ξοδέψει όλα τα ψιλά που μόλις είχαμε βγάλει.)

- Tekken (Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο τίτλος, μιλάμε όμως για το πρώτο και καλύτερο κατ' εμέ παιχνίδι της σειράς. Τυχεροί όσοι το παίξαμε και ακόμα πιο τυχερός εγώ που γνώρισα τον πρώτο έρωτα της ζωής μου ως πιτσιρίκι, στο πρόσωπο και όχι μόνο της Nina Williams. Από τα ελάχιστα παιχνίδια που υπήρξα πραγματικά πολύ καλός.)

- The House of the Dead (Horror shoot 'em up σε καμπίνα με πιστόλια. Τί άλλο να ζητήσουν δύο ψιλομεθυσμένοι 17χρονοι, κατά την πολύωρη νυχτερινή επιστροφή τους, με καράβι από Κρήτη-Αθήνα, στο τέλος της 5μερης εκδρομής; Ξοδεύτηκαν αρκετές χιλιάδες δραχμές, πολλές ώρες αγωνίας και ακόμα περισσότερες amstel, προκειμένου να τερματιστεί, με το κοινό, που εν αγνοία μας είχε μαζευτεί τριγύρω, να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτάει, μόλις έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Απλά αξέχαστη gaming στιγμή!)

Τιμητική αναφορά στα Tetris, Bubble bobble, Ninja gaiden και στο Pang που μεσουρανούσαν εκείνες τις εποχές στα ηλεκτρονικά και ήσουν τυχερός αν ήταν άδεια για να παίξεις και να γράψεις το "όνομα" σου στα high scores.

Επόμενο level τα pc και η εξέλιξη των games από τα floppy disc, στα dvd καθώς και από τον pentium II, που αγόρασαν οι γονείς στα 13 μου χρόνια, για το μάθημα της πληροφορικής, μέχρι τον pentium IV και το σημερινό desktop, που δεν μου χρησιμεύει πλέον για gaming. 

- Lakers vs Celtics and the NBA playoffs (Τρελά διπλά στο ίδιο πληκτρολόγιο με τον κολλητό, που μου κόστισαν το πληκτρολόγιο, στο οποίο άθελα του, ένεκα του περιορισμένου χώρου και της έντασης, έχυσε την coca cola, που μας είχε κεράσει η μητέρα μου. Απόλαυση οι ραβέρσες του Karim Abdull Jabbar και αντιγραφή της κίνησης στα πραγματικά γήπεδα των σχολείων. Αγαπημένη ομάδα όμως οι σκληροτράχηλοι Detroit Pistons.)

- Prince of Persia (Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για αυτό το αριστουργηματικό action adventure και πνευματικό πατέρα των σημερινών Assasins Creed. Μοναδική εμπειρία single player και φοβερά γραφικά.)

- MYST (Το παιχνίδι που με τρέλανε κυριολεκτικά. Όχι όμως επειδή μου άρεσε, αλλά διότι εκείνη την εποχή, όπου δεν υπήρχαν κινητά και ίντερνετ και κατ' επέκταση πληροφορίες και walkthrough, με δυσκόλεψε πιο πολύ από κάθε άλλο μέχρι σήμερα. Εννοείται πως παρόλο που το έφτασα περίπου στη μέση, δεν το τερμάτισα ποτέ. Το παράτησα για να συγκεντρωθώ στις εισαγωγικές εξετάσεις και δεν το ξαναέπιασα έκτοτε. Ωστόσο μου ενέπνευσε το πείσμα να συνεχίζω και να προσπαθώ να βρω λύση, ακόμα και εκεί όπου φαινομενικά δεν υπάρχει, είτε στη ζωή είτε στο gaming.)

- Football Manager 2010 ( Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι σωστό, Πρωτάθλημα και Κύπελλο και Ευρωπαϊκό. Όσοι έχουν παίξει και είναι πολλοί, ξέρουν και το κάψιμο και την σχετική κ@υλ@ του treble με την αγαπημένη τους ελληνική ομάδα.)

Τιμητική αναφορά στα Premier Manager 98, που με εισήγαγε, μετά τις εξετάσεις, στον κόσμο του manager καθώς και στο Doom (1993), το πρωτοποριακό για την εποχή shoot 'em up, που με συντρόφευσε στα χρόνια της (σκληρής) αθωότητας μου.

Επόμενος σταθμός το Playstation 1 (psx) και η αρχή της εγκατάλειψης σιγά-σιγά των pc, για χάρη της κονσόλας και των τηλεοπτικών οθονών, την οποία ειρήσθω εν παρόδω ακόμα έχω στην κατοχή μου και ως εκ θαύματος παραμένει ακόμα λειτουργική μετά από 20+ χρόνια. Μπράβο Sony!

- ISS Pro Evolution 2 (Το καλύτερο ποδοσφαιράκι της εποχής και για πολλά χρόνια βασιλιάς των sports games. Ατελείωτα τουρνουά και διπλά στα φοιτητικά σπίτια με στοιχήματα, βρισίδια, κ@λ@δάχτυλα και κλάματα από τους χαμένους. Α! Ρε Batistuta με τα διαγώνια τελειώματα σου, ακόμα στοιχειώνεις τα όνειρα μερικών.) 

- Gran Turismo 2 (Το πιο ρεαλιστικό racing game της εποχής με φοβερά γραφικά και πληθώρα αυτοκινήτων και πιστών για να διαλέξεις και να αποκτήσεις στο γκαράζ σου. Θεωρείται και όντως είναι σπάνιο διαμάντι του psx. Μετά από αυτό το παιχνίδι απέκτησα δίπλωμα οδήγησης και αυτοκίνητο, μάλλον όχι τυχαία. Ωστόσο ακόμα δεν έχω καταφέρει κι ούτε πρόκειται φυσικά, να βγω από κλειστή στροφή με 140 χλμ./ώρα.)

- Tekken 3 (Πάνω-κάτω ισχύουν όσα έχω ήδη πει για τον πρώτο τίτλο. Αρκεί να αναφέρω πως, ο συγκάτοικός μου σταμάτησε να με παίζει διπλό, αφού κουράστηκε να τις τρώει από μια "γυναίκα".)

Τιμητική αναφορά στα Metal Gear Solid για τα γραφικά και τις εκτός κουτιού ιδέες που είχε, καθώς και το  Oddworld Abbe's Odyssey για τον Abbe ως χαρακτήρα και την αλληγορία του ταξικού διαχωρισμού που ενέπνεε το story του παιχνιδιού.

Επόμενο επίπεδο το Playstation 2, η πρώτη κονσόλα που απέκτησα με δικά μου χρήματα πια και με συντρόφευσε μέχρι και λίγο μετά το πέρας της στρατιωτικής μου θητείας. Το να έχεις τη δυνατότητα να παίζεις εν υπηρεσία όλο το βράδυ στο γραφείο του διοικητή της μονάδας, είναι απλά αξία ανεκτίμητη.

- LMA Manager 2006 (Το πρώτο και τελευταίο manager που έπαιξα σε κονσόλα, λιώνοντας επί αμέτρητες ώρες. Επ' ουδενί δεν συγκρίνεται με τα fm, παρόλαυτα παραμένει ένας αξιοπρεπέστατος τίτλος manager για το ps2.)

- Jak II (Το δεύτερο παιχνίδι της σειράς Jak and Daxter, ένα από τα πιο ραφιναρισμένα της εποχής, με αρκετά μεγάλο βαθμό δυσκολίας παραδόξως και ο τίτλος με τον οποίο μου συστήθηκε η Naughty Dog, μετέπειτα αγαπημένη εταιρία ανάπτυξης.)

- Devil may Cry (Εμβληματικός τίτλος και αγαπημένος χαρακτήρας ο Dante. Υψηλή δυσκολία στο gameplay και αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα videogames όλων των εποχών. Σ' ευχαριστώ Capcom!)

Τιμητική αναφορά στο Virtua Fighter 4 Evolution το καλύτερο fighting game της εποχής, κατά την οποία σιγά σιγά, φίλοι και γνωστοί άρχισαν να εγκαταλείπουν το gaming και τα διπλά ως εκ τούτου να σπανίζουν, το οποίο game όμως διέθετε single player mode ευτυχώς.

Προτού κλείσω με την αναφορά των πέντε τίτλων του ps4 που δείχνουν τι σόι gamer έγινα, οφείλω μίαν εύφημο μνεία τριών (ακόμα) τίτλων που παιζόντουσαν συχνά μεν, ευκαιριακά δε, σε κονσόλες φίλων και συγγενών και σίγουρα με "σημάδεψαν" όπως και οι υπόλοιποι που έχω ήδη αναφέρει.

- Space invaders (Το πρώτο μου παιχνίδι σε ηλικία μόλις 7 ετών στο Atari του φίλου μου του Νίκου Χ., του οποίου τα ίχνη έχασα, όταν μετακόμισαν οικογενειακώς τρία χρόνια μετά. Να είσαι καλά φίλε Νικόλα, όπου κι αν βρίσκεσαι και ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου. Σ' ευχαριστώ πολύ!)

- Need for Speed Carbon (Racing τίτλος του ps3 που διέθετε ο ανήλικος τότε ξάδερφος μου και παίζαμε μανιωδώς, κάθε φορά που βρισκόμασταν. Ο πραγματικός όμως λόγος που το αναφέρω δεν είναι το gameplay του, αλλά το φανταστικό για την εποχή soundtrack. Η μουσική επένδυση που έντυνε τον ήχο από τα γκάζια απλά ηδονιστική. Yeah! Yeah! Yeah!)

- Grand Theft Auto San Andreas (Να είναι καλά ο ανωτέρω ξάδερφος και το ps3 του. Τα λόγια είναι περιττά για τον καλύτερο κατά την άποψη μου τίτλο της σειράς. Η ωμή βία, η αναρχία και η πλήρη αίσθηση ελευθερίας, που σου παρείχε το παιχνίδι σε έναν ανοιχτό, ρεαλιστικό, αλλά κατά τ' άλλα εχθρικό κόσμο δεν συγκρίνεται. Το ο,τιδήποτε έβρισκες μπορούσε να γίνει φονικό όπλο και οι πράξεις σου εν τοις πράγμασι μπορεί και να μην είχαν συνέπειες. Gangsta mothaf@ckah!)

Και ολοκληρώνω (επιτέλους) με τα 5 games του ps4, που όπως προανέφερα εκτός από αγαπημένα, φανερώνουν και σε τι είδους gamer εξελίχθηκα εν τέλει, μετά απ' όλα αυτά και έπειτα από σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια.

- Dragon Age Inquisition (Ξέρω πως για πολύ κόσμο το origins θεωρείται το κορυφαίο της σειράς και ίσως να έχουν δίκιο. Ωστόσο η δυνατότητα να φτιάξεις τον χαρακτήρα σου όπως θες, το δυνατό, εν μέρει turn based combat, με τη δυνατότητα να ελέγχεις όλους τους χαρακτήρες της ομάδας σου και τις κινήσεις τους, το βάθος των χαρακτήρων της ιστορίας, οι αποφάσεις σου, που παίζουν ρόλο στο τελικό outcome της ιστορίας, ο απίστευτος χάρτης και η πληθώρα των δράκων, οι οποίοι προσφέρουν μοναδικής έντασης battles και τέλος τα ρομάντζα και ειδικά η λατρεμένη μου Cassandra Pentaghast, είναι αυτά που το κατέταξαν σε περίοπτη θέση στην καρδιά μου. Μόνο τυχαία δεν απέκτησα τον τίτλο τρεις φορές. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία το Dreadwolf.)

- Assasin's Creed Odyssey (Ο καλύτερος A/C τίτλος κατά την ταπεινή μου άποψη. Με λίγα λόγια χωρίς να αναφερθώ στο άριστο τεχνικό κομμάτι, θα πω μόνο πως όταν θέλω να "ξε-allegrάρω" μπαίνω στο πλοίο μου και ταξιδεύω στο ηλιοβασίλεμα του αγαπημένου μου Αιγαίου, ακούγοντας τα αρχαιοελληνικά άσματα των συντρόφων μου. Και αυτό μου είναι υπέρ αρκετό πλέον. Διδάσκει με χορεύειν... Δυνατά και ελληνικά, όπως έλεγε παλαιότερα και μια ψυχή. ) 

-The Witcher III Wild Hunt (Λατρεμένος ο πολυσύνθετος χαρακτήρας του Geralt of Rivia, με τόσο πολύ βάθος και μία καταπληκτική ιστορία, που αδύνατον να σε αφήσει ασυγκίνητο, ειδικά αν κάποιος είναι γονιός. Μακράν το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο open world rpg, που έχω παίξει μέχρι σήμερα, με απίστευτα γραφικά, gameplay, χαρακτήρες και quests main ή side, που κρύβουν βαθύτερα νοήματα και βοηθούν στην ολοκλήρωση της ιστορίας και την εμβάθυνση των χαρακτήρων. Το δε δίλλημα Triss ή Yennefer απλά φοβερό. Ομοίως οι αποφάσεις που παίρνεις, ασκούν τρομακτική επιρροή, όχι μόνο στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά ακόμα και στην διαμόρφωση του κόσμου.) 

- Bloodborne (Έχω κάνει ήδη ιδιαίτερο, ξεχωριστό και εξίσου μεγάλο post για το συγκεκριμένο παιχνίδι, οπότε παραπέμπω σε αυτό εν ολίγοις. Δεν θα υπήρχε το soulsborne είδος χωρίς (και) αυτό το "τερατούργημα". Εξ ου και το -borne στην κατάληξη του προαναφερόμενου sui generis είδους (genre). Θα αρκεστώ να πω απλά "Prepare to die. A lot.")

- The Last of us -Remastered- (Το αριστούργημα της Naughty Dog δεν είναι ένα απλό story driven παιχνίδι. Η ιστορία του Joel και της Ellie ως αντιήρωες, σε ένα δυστοπικό, μετά αποκαλυπτικό περιβάλλον και πως εξελίσσεται η μεταξύ τους σχέση, σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι αποφάσεις για τον παίχτη έχουν ήδη ληφθεί και καλείσαι απλά να τις διεκπεραιώσεις, είτε σου αρέσουν, είτε όχι από ηθικής απόψεως, κάνουν το παιχνίδι απλά συγκλονιστικό. Το προτείνω με κλειστά μάτια σε gamers και μη και εξυπακούεται, πως ήδη στο τέλος του πρώτου playthrough ήξερα, ότι ο συγκεκριμένος τίτλος όφειλε, στον εαυτό του πρωτίστως, να μεταφερθεί με κάθε τρόπο στην οθόνη, μεγάλη ή και μικρή, όπως και έγινε τελικά. Τέτοιο πλούτο γνήσιων ανθρώπινων συναισθημάτων δεν μου έχει δημιουργήσει κανένα άλλο game και ίσως δεν θα το καταφέρει ποτέ.)

Είναι προφανές πως παραλείπονται πολλά παιχνίδια, ενώ σίγουρα κάποια αδικούνται. Ωστόσο όπως προείπα αναφέρω αυτά που είχαν την μεγαλύτερη επιρροή σε εμένα προσωπικά για οποιονδήποτε λόγο. Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν το μακροσκελές μήνυμα, για την υπομονή τους και ευελπιστώ σε αναβίωση του νήματος, το οποίο διάβασα εξ ολοκλήρου, με καινούριες 5άδες ή και περισσότερα games που θα ξυπνήσουν μνήμες του μακρινού ή και πιο κοντινού παρελθόντος.

[Spawned]

Ωραίο νήμα και τολμώ να πω ότι διαβάζοντας το όλο από την αρχή με έπιασε και ένας (ευχάριστος) πόνος στο στήθος από την νοσταλγία. Άλλωστε είναι πολύ διαφορετικό να βλέπεις την εξέλιξη των παιχνιδιών παράλληλα με αυτή του hardware με τρελλούς ρυθμούς - ως εκ τούτου είναι όντως πολύ περιοριστικό να πρέπει σώνει και καλά να περιορίσεις τις επιλογές σε 5 μόνο τίτλους όταν και τα μηχανήματα, τα χρώματα, το μέσο ακόμα και ο ήχος άλλαζε ραγδαία - θα προσπαθήσω όμως:

Τo "1st contact" μου ήταν με arcade καμπίνα με το Lady Bug. Ευτυχώς έτυχε που στον φιλικό μου κύκλο είχαμε όλοι σχεδόν και κάτι διαφορετικά οπότε ήμουν τυχερός να έχω εμπειρίες από αρκετά συστήματα αν και όχι όλα δυστυχώς αλλά θα προπαθήσω:

-Από Atari 2600 θα θυμάμαι moon patrol, River Raid, Defenderκαι ένα άλλο με υποβρύχια που πολεμούσαν αλλά μου διαφεύγει ο τίτλος του.

-Από φίλο που με έμπασε στην ουσία στο gaming όταν πήρε από τα πρώτα CPC-464 και μετά 6128 στην Ελλάδα τότε (πατέρας ναυτικός) δεν θα ξεχάσω τα Rick Dangerous, Green Berret, R-type, Cauldron, cabal. Είχε και spectrum αλλά δεν θυμάμαι τίποτα

- Από το PC-1512 DD Color μου που πήρε τότε ο πατέρας μου επειδή ζήλεψα το CPC 😆 θα θυμάμαι για πάντα τα digger, alley cat, Joan of Arc και ότι σκασμό έβγαζε η Sierra και η Microprose (με F19A και το τεράστιο manual μάθαμε πολλοί αγγλικά τότε) όπως και το απίστευτο τότε Ancient Art of War. Επίσης θα θυμάμαι για πάντα τις έγχρωμες δισκέτες με το GEM (απίστευτο τότε) και ότι ζήλευα ότι η Αmstrad έβγαλε μετά το 1640 με EGA 🖕

- Εποχές amiga μετά (είχα μια 2000)... άλλη ρομαντική εποχή. Εκεί θα βάλω Moonstone, Sensible soccer, Speedball 2 και φυσικά TV Sports Basketball και ... Defender of the Crown. Τιμητικά θα αναφέρω την σειρά Warlords (άπειρο κάψιμο) τα Centurion, Project X shoot em up και τα σαγόνια κάτω με ότι έβγαζε η Psygnosis και οι Bitmap Brothers. Το κάψιμο το έφαγα όταν είδα Amiga 1000 να τρέχει Dragon's Lair και Deluxe Paint.

- Μετά ήρθαν οι εποχές 286 αλλά κυριότερα 386(sx) και SVGA και Adlib.  Από εκεί θα θυμάμαι όλα τα adventure της εποχής που πουλήσαμε όλοι τις Amiga. Rise of the Dragon και Heart of China και φυσικά DUNE 2. Θα αναφέρω και ένα πολύ ευχάριστο game που πέρασε στα αζήτητα αν και βγήκε πρόσφατα ξανά στο steam. Μ.U.D.S. (Mean Ugly Dirty Sport). Κλασσικά τα Wing Commander.

Τα οποία τιμήθηκαν και στις κονσόλες όπως το 3DO μαζί με τα απίστευτα Gex και Space Hulk.

Στο psx λιώσαμε στα goal, kick off και το αξεπέραστο ακόμα και σήμερα σε αφήγηση Blood Omen Legacy of Kain.

Τιμητικές αναφορές στα Red Barron και Gunboat.

- Εποχές μετά Pentium και modems. Diablo - Birthright. Τα άλλα μετά είναι πολύ καινούργια για να αναφερθώ  

Αν έπρεπε να διαλέξω όμως 5 τίτλους στο τέλος αυτοί θα ήταν χωρίς κάποια σειρά:

- Dune 2

- Σειρά xxxQuest της Sierra.

- Diablo

- Street fighter και τα derivatives στα arcade (π.χ. Samurai Shodown, Marvel vs Capcom, DarkStalkers κλπ.)

- Golden Axe και τα derivatives στα arcade (π.χ. D&D Dungeons of Mystara)

 

[SalemsLot]

Πολύ ωραίο θέμα, αλλά μη γράφετε μεγάλες λίστες με παιχνίδια γιατί χάνεται το ενδιαφέρον και η ουσία του θέματος.

Πιστός λοιπόν στον τίτλο του νήματος και στην ουσία αυτού, τα 5 παιχνίδια που έχουν σμιλεύσει και ορίσει το γούστο μου, που με έχουν κάνει αυτό που είμαι σήμερα, είναι παράλληλα και τα πιο αγαπημένα μου (θα μπορούσε να μην ισχύει αυτό για κάποιον ίσως).

• Baldur's Gate II: Shadows of Amn (2000) - Είναι το πρώτο crpg που έπαιξα σε pc. Στην κυριολεξία όρισε το γούστο μου. Ακολούθησαν έκτοτε το πρώτο Baldur's Gate, Planescape Torment, Icewind Dale 1 και 2, Arcanum: of Steamworks and Magick Obscura, Fallout (όλα), Neverwinter Nights 1 k 2, Knights of the old Republic,  Pillars of Eternity, Divinity Original Sin, Dragon Age, Shadowrun: Dragonfall, Underrail και άλλα. Το Shadows of Amn είναι το αγαπημένο μου και ακόμα η κινητήριος δύναμη που με ωθεί ενστικτωδώς να κοιτάζω προς τέτοιου είδους παιχνίδια.
• Dark Souls (2011) - Το πρώτο souls-like που έπεξα και το πιο αγαπημένο. Λειτούργησε ακριβώς όπως το Shadows of Amn. Έκτοτε ακολούθησαν τα υπόλοιπα Dark Souls, Bloodborne, Demon's Souls, Sekiro, Elden Ring, Lords of the Fallen, The Surge 1 k 2, Nioh, κτλ, αλλά και άλλα παιχνίδια που ενώ δεν είναι souls-like ακριβώς, έχουν είτε επηρεαστεί από το Dark Souls, είτε τα βλέπω εγώ μέσα από το πρίσμα της επιρροής που μου άσκησε, όπως Darksiders 3 και Jedi Fallen Order και άλλα.
• Resident Evil (1996) - Το πρώτο survival horror που έπαιξα. Έτριβα τα μάτια μου όταν το είδα σε φίλο την πρώτη φορά. Όπως λειτούργησαν τα προηγούμενα (Dark Souls και Shadows of Amn) έτσι και αυτό. Όχι όσον αφορά τα horror γενικά, αλλά παιχνίδια που έχουν την δομή του Resident Evil. Αυτού του metroidvania στυλ με puzzles και την διαχείριση των αναλώσιμων. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα Resident Evil, τα Silent Hill, Alone in the Dark: The New Nightmare, τα Onimusha, Project Zero II: Crimson Butterfly, κτλ, (για κάποιον λόγο μου ξέφυγαν τα Dino Crisis και δεν τα έπαιξα ποτέ), αλλά και άλλα παιχνίδια που, ενώ δεν είναι ακριβώς στο ίδιο στυλ, είναι επηρεασμένα από το Resident Evil και κατά κάποιον τρόπο "εξέλιξη" του gameplay, όπως Dead Space, The Evil Within και άλλα.
• Broken Sword: Shadow of the Templars (1996) - Άλλο ένα που έτριβα τα μάτια μου με τα γραφικά, αλλά δεν ήταν μόνο τα γραφικά. Μου ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία το art direction και ο σχεδιασμός των περιοχών, όπως και το σενάριο μου δημιουργούσε μια αίσθηση περιπέτειας και ταξιδιού αναμεμειγμένα με μια γλυκιά μελαγχολία. Είναι μακράν το αγαπημένο μου point n click adventure. Μετά ακολούθησαν τα υπόλοιπα Broken Sword, The Longest Journey, Syberia, Gabriel Knight: Sins of the Fathers, τα Secret Files, The Black Mirror και άλλα.
• Shadow of the Colossus (2005) - Βασικά τα 4 προηγούμενα είναι που με χαρακτηρίζουν και έγραψα αβίαστα. Το 5 το σκέφτηκα λιγάκι και επιλέγω αυτό εδώ. Με έχει επηρεάσει σίγουρα, όχι λόγω του είδους στο οποίο ανήκει, είναι μοναδικό άλλωστε, αλλά λόγω της καλλιτεχνικότητας, της έμπνευσης και της διαφορετικότητας που αποπνέει. Θέλω να βλέπω διαφορετικά πράγματα και όχι μια αέναη επανάληψη των ίδιων ιδεών. Το Shadow of the Colossus είναι ύμνος στα video games από πολλές απόψεις.

Επεξ/σία 11 Μαρτίου 2023 από SalemsLot

[xavier]

Match Day 2
Earthworm Jim
Final Fantasy VII
Legend of Zelda: Ocarina of time
Grim Fandago
Baldurs Gate 2: Shadows of Amn
Ico
Demon Souls
God Of War
Uncharted 2

[immortalx]

Με χρονολογικη σειρα:
 

• Thanatos (ZX Spectrum - 1986)
  Οταν ειδα το τεραστιο sprite ενος δρακου στην οθονη του ταπεινου μου Spectrum, νομιζα οτι ηταν μαγεια! Λογω τεχνικων... περιορισμων δεν υπηρχε φυσικα ιχνος μουσικης, αλλα αυτος ο ηχος της καρδιας του δρακου μου προκαλουσε ενα ευχαριστο αγχος. In retrospect το παιχνιδι ηταν κακογραμμενο αλλα τοτε εμοιαζε τελειο.
• Indiana Jones and the fate of Atlantis (Amiga - 1992)
  Ως λατρης των point n click adventures τι καλυτερο απο εναν αγαπημενο ηρωα σε μια φανταστικη ιστορια με απειρο χιουμορ αλλα και κολληματα τυπου "Δεν ειναι δυνατον. Τα εχω δοκιμασει ολα! Τι κανω τωρα?"
• Tomb Raider (PS - 1996)
  Αν δεν ηταν χρονολογικη η σειρα, θα το ειχα πρωτο στη λιστα. Για την ακριβεια μολις εχω ξαναρχισει να παιζω τα classics (για πολλοστη φορα). Την εποχη πριν κυκλοφορησει δεν ηξερα και πολυ καλα Αγγλικα. Η συζυγος (τοτε κοπελα μου) μου εκανε μεταφραση σε post-it και τα κολλουσε σε περιοδικα ξενου τυπου, που ειχαν previews του παιχνιδιου, για να μην ζοριζομαι στο διαβασμα 😂. Απ'τα screenshots καταλαβαινες οτι δεν ειχε υπαρξει ξανα κατι τετοιο. Οταν επιτελους επεσε στα χερια μας λιωναμε απειρες ωρες μαζι, και σχεδον 30 χρονια μετα συνεχιζουμε να κανουμε το ιδιο. Για εμενα ειναι οτι πιο διαχρονικο, δεν το εχω βαρεθει ΠΟΤΕ!
• Unreal (PC - 1998)
  Αν και δεν ηταν το πρωτο μου FPS game, ηταν αυτο που μου αφησε τη μεγαλυτερη εντυπωση για το τι ερχοταν. Το Intro με το flyby στο καστρο ή τη μουσικη που ξεκιναει οταν βγαινεις στο NyLeve's Falls, δεν τα ξεχνω με τιποτε.
• Half Life 2 (PC - 2004)
  Ηταν το πρωτο game που αγορασα μεσω Steam και το πρωτο που επαιξα αργοτερα μαζι με τον γιο μου, και που εκανε και αυτον gamer 😁 Χωρις υπερβολη, οτιδηποτε μετα απο αυτο δεν με εντυπωσιαζει ευκολα.

[NIKOSKURT]

prince of persia (pc)
killer instict (arcade)
alone in the dark (ps1)
medal of honor (pc)
gta vice city (pc)

[BadIndian]

Και το alley cat (pc) με το που το ανέφερε κάποιος φίλος παραπάνω με γέμισε αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, που είχα καταχωνιάσει στο υποσυνείδητο μου. Ίσως και το σημερινό stray, αν και δεν το έχω παίξει, παρά μόνο διάβασα reviews, να αποτελεί μετεξέλιξη ή έστω ν' άντλησε έμπνευση από τον συγκεκριμένο τίτλο, αφού σε αμφότερα ελέγχεις την γάτα.