Με τι κριτηριο διαλεξατε τη σχολή/επάγγελμα σας

[magnam]

Χμμμ, καλή ερώτηση. Αν υπήρχε ένα μάθημα που λάτρευα στο σχολείο, αυτό ήταν η ιστορία. Παρ' όλα αυτά, ποτέ μου δεν τη σκέφτηκα ως καριέρα μιας και θα απαιτούσε να πάω στη θεωρητική τότε κατεύθυνση, κάτι το οποίο ήταν αδύνατο δεδομένου πως κατά το γυμνάσιο και το λύκειο δεν κατάφερα να παρακολουθήσω ούτε ένα μάθημα αρχαίων χωρίς να κοιμηθώ στο πεντάλεπτο.

Συνεπώς, δεν τη σκέφτηκα καν. Αυτό που όντως σκεφτόμουν ως καριέρα και ήθελα να κάνω, ήταν να γίνω στρατιωτικός. Καταλαβαίνεις πως είναι ένα επάγγελμα (και μια σχολή) για το οποίο δεν μπορείς να έχεις καθαρή εικόνα από πριν. Αλλά μου άρεσε. Ως ιδέα, ως καθημερινότητα (αργότερα), ως αντικείμενο κτλ.. Οπότε και αυτό έκανα, μπήκα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Δεν το έχω μετανιώσει καθόλου, αν και ενίοτε σκέφτομαι πως η ποιότητα ζωής μου θα ήταν πολύ καλύτερη εάν είχα μπει αντίστοιχα ως Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.

Το ωραίο είναι πως αρκετά χρόνια αργότερα κατάφερα να κάνω μεταπτυχιακό στην ιστορία, και ουσιαστικά να ασχοληθώ με αυτό που αγαπούσα ακαδημαϊκά. Ποιος ξέρει, ίσως κυνηγήσω κανένα σχετικό διδακτορικό και καταλήξω να διδάσκω Στρατιωτική Ιστορία στη Σχολή που με μεγάλωσε.

 

[Επισκέπτης]

54 λεπτά πριν, magnam είπε

Χμμμ, καλή ερώτηση. Αν υπήρχε ένα μάθημα που λάτρευα στο σχολείο, αυτό ήταν η ιστορία. Παρ' όλα αυτά, ποτέ μου δεν τη σκέφτηκα ως καριέρα μιας και θα απαιτούσε να πάω στη θεωρητική τότε κατεύθυνση, κάτι το οποίο ήταν αδύνατο δεδομένου πως κατά το γυμνάσιο και το λύκειο δεν κατάφερα να παρακολουθήσω ούτε ένα μάθημα αρχαίων χωρίς να κοιμηθώ στο πεντάλεπτο.

Συνεπώς, δεν τη σκέφτηκα καν. Αυτό που όντως σκεφτόμουν ως καριέρα και ήθελα να κάνω, ήταν να γίνω στρατιωτικός. Καταλαβαίνεις πως είναι ένα επάγγελμα (και μια σχολή) για το οποίο δεν μπορείς να έχεις καθαρή εικόνα από πριν. Αλλά μου άρεσε. Ως ιδέα, ως καθημερινότητα (αργότερα), ως αντικείμενο κτλ.. Οπότε και αυτό έκανα, μπήκα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Δεν το έχω μετανιώσει καθόλου, αν και ενίοτε σκέφτομαι πως η ποιότητα ζωής μου θα ήταν πολύ καλύτερη εάν είχα μπει αντίστοιχα ως Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.

Το ωραίο είναι πως αρκετά χρόνια αργότερα κατάφερα να κάνω μεταπτυχιακό στην ιστορία, και ουσιαστικά να ασχοληθώ με αυτό που αγαπούσα ακαδημαϊκά. Ποιος ξέρει, ίσως κυνηγήσω κανένα σχετικό διδακτορικό και καταλήξω να διδάσκω Στρατιωτική Ιστορία στη Σχολή που με μεγάλωσε.

 

Ιστορία και μενα μαρεσε πολυ και ειχα και βαθμους αλλα ποτε δεν το σκεφτηκα ως καριερα και εγω. Στρατιωτικος δεν ηθελα ποτε, αστυνομικος ηθελα. Και θα ηθελα να ανεβω στην ιεραρχεια. Τωρα και στη δουλεια μου ειμαι πολυ ευχαριστημενος και την αγαπω πολυ, απλα ορισμενες φορες λεω κριμα που δεν εγινα.

[Theo1903]

Δυστυχώς νομίζω πως τα πράγματα στην Ελλάδα, είναι λιγότερο "ρομαντικά". Η πλειοψηφία ούτε ψάχνει την σχολή, ούτε την έχει όνειρο απο τα 5, ούτε όταν έρθει η ώρα μελετάει όλο το καλοκαίρι πριν το μηχανογραφικό προγράμματα σπουδών, καθηγητές και ερευνητικές ομάδες της σχολής που θέλει να δηλώσει.

Ο μεγαλύτερος όγκος, ωθείται στο "να περάσει σε μια σχολή", μπαίνει στην όλη διαδικασία των πανελληνίων και όταν έρθει η ώρα του μηχανογραφικού έχεις και τα μόρια οπότε ξέρεις που σε παίρνει και που όχι πάνω-κάτω. Οπότε απο τις επιλογές που έχουν μείνει σε εκείνο το σημείο (που συνήθως δεν είναι και πολλές), διαλέγεις με βάσει κάποια χαρακτηριστικά (εξέλιξη/απολαβές, ευκολία εύρεσης εργασίας, πόλη της σχολής, τα λίγα που έχεις ακούσει για το επάγγελμα σε αυτό το σημείο). Για αυτό τον λόγο έχουμε και τόσους πολλούς αιώνιους και υψηλό drop rate άλλωστε.

Προσωπικά, μου άρεσε απο πάντα το να λύνω προβλήματα (απο το να κάνω βίδες τα παιχνίδια μου μικρός για να καταλάβω πως δουλεύει ή να το διορθώσω, στο pc building κτλπ.) οπότε ήμουν εξαρχής ανάμεσα σε σχολές θετικών επιστημών (μαθηματικό,φυσικό,πληροφορική) ή πολυτεχνείο (μηχανολόγων , ηλεκτρολόγων). Όταν ήρθε η ώρα και έγραψα είδα οτι τις πολυτεχνικές δεν τις έπιανα και μέσω διάφορων παρουσιασεων σχολών κτλπ συνειδητοποίησα οτι οι πρώτες 2 συνεπάγονται μια κατα κόρον ακαδημαική καριέρα, οπότε εν τέλει μπήκα στην Πληροφορική ΑΠΘ. Αν και το thought process το θεωρώ λάθος, μου ταίριαξε οπότε δούλεψα και σαν sw 4 χρόνια και πλέον κάνω και μεταπτυχιακό στο TU Delft.

[Speculoos]

21 ώρες πριν, Theo1903 είπε

Αν και το thought process το θεωρώ λάθος, μου ταίριαξε οπότε δούλεψα και σαν sw 4 χρόνια και πλέον κάνω και μεταπτυχιακό στο TU Delft.

Ήμουν μαζί στο πανεπιστήμιο με έναν Έλληνα που είναι τώρα καθηγητής εκεί.

Προσωπικά τη σχολή που σπύδασα δεν την είχα καν σα σκέψη στο μηχανογραφικό και άκουσα μια κοπέλα 🥺 Μου κάνει "καλά δεν έχεις βάλει αυτή τη σχολή; είναι ό,τι καλύτερο". Την έβαλα πραγματικά τελευταία στιγμή πριν παραδώσω το μηχανογραφικό, τελικά περνάω εκεί, πετυχαίνω τη Δώρα και της λέω "Δώρα πέρασα εκεί που μου είπες, παίζει να είμαστε μαζί στο πανεπιστημίο;" 🥰 Η απάντησή της ήταν ότι δεν την είχε δηλώσει καν και από τότε δεν την ξανάδα ποτέ. 

[unforgiven]

Πέρασα στη δεύτερη επιλογή μου στο Πανεπιστήμιο, στο μέρος που ήθελα: Φυσική στο Ηράκλειο Κρήτης.
Στο 4ο έτος ερωτεύτηκα τα 3D/Motion Graphics και άφησα το Πανεπιστήμιο για ιδιωτική σχολή στην Αθήνα.

Οι συνθήκες του επαγγέλματος κυμαίνονται από απαράδεκτες έως εξαιρετικές.
Πέρασα από τις πρώτες, βρίσκομαι στις δεύτερες.
27 χρόνια δεν έμεινα άνεργος ποτέ με απολαβές πολύ πάνω από τον μέσο όρο.
Δεν το μετάνιωσα ποτέ.

[pontez2]

Τη σχολή την ήθελα. Ηταν στις προτιμήσεις μου. Θεωρησα οτι με ένα συγκεκριμένο μεταπτυχιακό θα έβρισκα ευκολα εργασία.

Εν τέλει, έδωσα ΑΣΕΠ και μπήκα δημόσιο.

Βέβαια στο δημόσιο υπάρχουν και άνθρωποι που μπορει να δυστηχίσουν. Οπότε έφυγα εξωτερικό, εργάστηκα σε κομμάτι των σπουδών μου και όταν επέστρεψα Ελλάδα, ήμουν πολυ εξειδικευμένος στο κομμάτι οπότε βρηκα ευκολα εργασία.

Το κριτήριο λοιπόν που διαλεξα σχολή ηταν το επαγγελματικό. Επάγγελμα ομως διάλεξα αυτο που θα μπορουσα να έχω ευελιξία κινήσεων. Ειναι περίεργο αλλά στο δημοσιο αισθάνθηκα στάσιμος και εγκλωβισμένος.

[elenipapserres]

24 λεπτά πριν, pontez2 είπε

Τη σχολή την ήθελα. Ηταν στις προτιμήσεις μου. Θεωρησα οτι με ένα συγκεκριμένο μεταπτυχιακό θα έβρισκα ευκολα εργασία.

Εν τέλει, έδωσα ΑΣΕΠ και μπήκα δημόσιο.

Βέβαια στο δημόσιο υπάρχουν και άνθρωποι που μπορει να δυστηχίσουν. Οπότε έφυγα εξωτερικό, εργάστηκα σε κομμάτι των σπουδών μου και όταν επέστρεψα Ελλάδα, ήμουν πολυ εξειδικευμένος στο κομμάτι οπότε βρηκα ευκολα εργασία.

Το κριτήριο λοιπόν που διαλεξα σχολή ηταν το επαγγελματικό. Επάγγελμα ομως διάλεξα αυτο που θα μπορουσα να έχω ευελιξία κινήσεων. Ειναι περίεργο αλλά στο δημοσιο αισθάνθηκα στάσιμος και εγκλωβισμένος.

Άρα παραιτηθήκατε από το Δημόσιο ( πράγμα σπάνιο) και φύγατε Εξωτερικό να εργαστείτε σε αυτό που σπουδάσατε και πετύχατε.

Είναι πολύ ριψοκίνδυνο αυτό που κάνατε αλλά εν τέλει δικαιωθήκατε και με το παραπάνω

[EcoBill]

Φοιτώ στο τμήμα λογιστικής και χρηματοοικονομικής (ΑΕΙ) και το διάλεξα γιατί δεν ξέρω τι θέλω να κάνω ακόμα με την ζωή μου και μου δίνει τις περισσότερες επιλογές.

[elenipapserres]

14 λεπτά πριν, EcoBill είπε

Φοιτώ στο τμήμα λογιστικής και χρηματοοικονομικής (ΑΕΙ) και το διάλεξα γιατί δεν ξέρω τι θέλω να κάνω ακόμα με την ζωή μου και μου δίνει τις περισσότερες επιλογές.

αν κάνεις ένα ΜΒΑ θα έχεις ακόμα περισσότερες, αρκεί να έχεις μια μακροπρόθεσμη προυπηρεσία για να πιάσει και τόπο.  Γενικά τα οικονομικά προσφέρουν αρκετές διεξόδους όσο κορεσμένα και αν είναι

[pontez2]

49 λεπτά πριν, elenipapserres είπε

Άρα παραιτηθήκατε από το Δημόσιο ( πράγμα σπάνιο) και φύγατε Εξωτερικό να εργαστείτε σε αυτό που σπουδάσατε και πετύχατε.

Είναι πολύ ριψοκίνδυνο αυτό που κάνατε αλλά εν τέλει δικαιωθήκατε και με το παραπάνω

Nαι....δε παλευόταν η κατάσταση στο δημόσιο. Ισως έφταιγε βέβαια και ο χαρακτήρας μου. Τωρα το πιθανότερο θα ηταν να καθόμουν εκει που ημουν και να ήμουν χαλαρός. Αλλά όταν εισαι νεότερος, χωρίς οικογένειες κτλ και έχεις και καλή υγεία, μπορεις να πάρεις ρίσκα. 

Φυσικά δε το μετανιώνω, απ την άλλη οι παροχές που ειχαν τότε οι δ.υ. ηταν εξαιρετικές.

[-Mikasa-]

Επέλεξα τη σχολή μου (φιλοσοφική) ακολουθώντας την επιθυμία που είχα στα 18 μου. Κατά τη διάρκεια της σχολής, όμως, συνειδητοποίησα ότι θα μου ταίριαζε καλύτερα ένα πιο πρακτικό επάγγελμα. Πλέον, ετοιμάζομαι για αλλαγή πλεύσης. ✨

Επεξ/σία 18 Οκτωβρίου 2021 από -Mikasa-

[forgotten]

σπουδασα φιλολογος γιατι τοτε ειχε επαγγελματικη αποκατασταση κυπρο, προς το 3-4 ετος η αποκατασταση εκμηδενιστικε και τα ριξα στον κοκορα με γενικο να πεφτει σε 6.48. με το πτυχιο ειδα οτι με τα φροντιστηρια ουδεν μελλον και ξεκινησα λογιστικη, δουλεψα και ενα φεγγαρι σε big 4. τελικως μπηκα με υποτροφια σε μια σχολη του δημοσιου και εργαζομαι πανω στο αντικειμενο που σπουδασα με υποτροφια.

[tzitzikas2]

4 ώρες πριν, pontez2 είπε

Τη σχολή την ήθελα. Ηταν στις προτιμήσεις μου. Θεωρησα οτι με ένα συγκεκριμένο μεταπτυχιακό θα έβρισκα ευκολα εργασία.

Εν τέλει, έδωσα ΑΣΕΠ και μπήκα δημόσιο.

Βέβαια στο δημόσιο υπάρχουν και άνθρωποι που μπορει να δυστηχίσουν. Οπότε έφυγα εξωτερικό, εργάστηκα σε κομμάτι των σπουδών μου και όταν επέστρεψα Ελλάδα, ήμουν πολυ εξειδικευμένος στο κομμάτι οπότε βρηκα ευκολα εργασία.

Το κριτήριο λοιπόν που διαλεξα σχολή ηταν το επαγγελματικό. Επάγγελμα ομως διάλεξα αυτο που θα μπορουσα να έχω ευελιξία κινήσεων. Ειναι περίεργο αλλά στο δημοσιο αισθάνθηκα στάσιμος και εγκλωβισμένος.

ποια σχολή?

[ProponitisTouKanape]

Εγώ έπαιξα ΠΡΟ-ΠΟ. Μου κατσε βέβαια οπότε μια χαρά. 

Επειδή ελάχιστοι ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στα 18 τους, κι ακόμα λιγότεροι ξέρουν πως είναι οι σχολές και το επάγγελμα που ονειρεύονται στα 18 τους, το σύστημα με το μηχανογραφικό είναι λίγο φυλακή. Κανονικά θα έπρεπε με το βαθμό που γράφεις στις κρατικά αναγνωρισμένες εξετάσεις, να γράφεσαι μόνος σου σε σχολή που πιάνεις τα όρια κι αμα δε σου αρέσει να μπορείς να μεταπηδήσεις σε άλλη όσες φορές θέλεις. Ντάξει υπάρχει το 10% αλλά μπορεί να καταλάβεις στα 22-23 του οτι θες κάτι άλλο, όχι στα 19 που σχεδόν έχεις τα ίδια μυαλά με το Λύκειο