Πως είναι να χάνεις ένα φίλο;

[Επισκέπτης]

Ξέρω ότι είναι τεχνολογικο το φορουμ, αλλα θα ήθελα να γράψω μερικές σκέψεις μου και να δω μερικά σχόλια. Αν θεωρείτε ότι δεν ταιριάζει με το φορουμ ας το σβήσετε.

Πριν 7 χρόνια έχασα τον καλύτερο μου φίλο. Ήταν κάτι σαν οικογένεια, μέντορας για μενα. Ένας ανθρωπος που τον αγάπησα πολύ, που με ξεκλείδωσε και που με έκανε να θέλω να γίνομαι καλύτερος. Σε ένα τροχαίο που ήμουν συνεπιβάτης χάθηκε. Έχουμε συνηθίσει να προετοιμαζόμαστε για όλα. Να μπαίνουμε λίγο λίγο στη θάλασσα, να μας κανουν ενεση πριν το σφράγισμα, να κανουμε μια εισαγωγή πριν πούμε κάτι άσχημο. Η ζωή δεν είναι έτσι όμως. Αν κάτι θέλει να στο πάρει, θα στο ξεριζώσει και θα σε αφήσει να σφαδάζεις. Και εσύ μπορείς να βουλιάξεις ή να κολυμπήσεις. Αν η απώλεια είχε γεύση, σίγουρα θα ήταν αυτή της πίκρας. Και από εκεί που έχασες το κομμάτι σου, πάντα θα μείνει ένα σημάδι. Δεν προλαβαίνεις να πεις αντίο, απλά πονάς. Κλείνει ένα κεφάλαιο στη ζωή σου και εσύ πεθαίνεις για να αναγεννηθείς στο επόμενο στάδιο της ζωής σου που μόλις μπαίνεις. Δεν ξέρεις αν θες να είσαι χαρούμενος. Ξέρεις ότι θα στεναχωριόταν αν στεναχωριόσουν αλλά θέλεις να εκφράσεις τη θλίψη σου. Σε κάνει πιο δυνατό, γιατί μετά από αυτόν τον πόνο μαθαίνεις ότι τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Ο φίλος σου γίνεται ανάμνηση, γίνεται φωτογραφία. Το μόνο που μου έμεινε είναι ένα βραχιόλι του που φοράω. Και ο πόνος που μαλακώνει με τα τραγούδια. Ποιο το μήνυμα; Να έχεις φίλους, να έχεις ανρθώπους που να αγαπάς. Να έχεις αδέρφια είτε από αίμα είτε επειδή έγιναν από την αγάπη που σας έδεσε. Αν έπρεπε να διαλέξω 2 πράγματα και να χάσω όλα τα άλλα, θα ήταν η επιστήμη που διάλεξα και υπηρετώ και οι άνθρωποι που αγαπώ.

[Land-decked]

Φίλε εγώ φίλο δεν έχασα από τροχαίο.

Απλά μια μέρα σταμάτησε να μου μιλάει επειδή νόμιζε ότι κάτι έκανα εναντίον του.

Πέρασαν 9 χρόνια και ακόμα τον νιώθω στην καρδιά μου, και ας μην έχουμε μιλήσει καθόλου. Και ας μην είμαστε φίλοι στα σοσιαλ.

Απλά όταν σπάσει το γυαλί, δεν φτιάχνει

[Basilhs23___]

Έχω χάσει συμμαθητή παλαιό από τροχαίο. Δεν ένιωσα πολύ άσχημα, ουδέτερες σχέσεις γενικά με αυτόν, μια απλή μελαγχολία την είχα όταν τον θυμόμουν από παλιά. 

Με τον καλύτερο φίλο μου είχαμε φτάσει στο παρά 0.1 να διακοπουν ολοκληρωτικά οι σχέσεις μας. Ευτυχώς πρυτανευσε η λογική, μετά από αρκετούς μήνες φουρτούνας και μουγκαμαρας, υπήρξαν δίαυλοι επικοινωνίας και με δική του προσπάθεια βελτίωσης δεν χειροτερεψαν τα πράγματα. Οι λόγοι για όλα αυτά ήταν η κατάθλιψη που εμφανίστηκε στον φίλο μου, αλλά δεν είχα ιδέα ότι αυτά ήταν συμτωματολογια κατάθλιψης. 

[The_Judas]

7 ώρες πριν, Basilhs23___ είπε

 

Οι λόγοι για όλα αυτά ήταν η κατάθλιψη που εμφανίστηκε στον φίλο μου, αλλά δεν είχα ιδέα ότι αυτά ήταν συμτωματολογια κατάθλιψης. 

το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές δεν μπορείς να βοηθήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις ψυχολογικών προβλημάτων γιατί ορισμένοι δεν θέλουν να βοηθηθούν και με η συνέχιση μιας τέτοιας φιλίας κινδυνεύει η δική σου ψυχική υγεία.

ευτυχώς στην περίπτωση σου βρέθηκε λύση.

[ModernAthenian]

To 2013 έχασα και γω έναν από τους κοντινότερους φίλους από OD ναρκωτικών. Την προηγούμενη μέρα κάναμε συζήτηση ακριβώς γι αυτό το ζήτημα καθώς χρόνια είχε μπλέξει. Είναι μια απώλεια που ακόμα και σήμερα δε μπορώ να ξεπεράσω. Σίγουρα δε θα τον ξεχάσω διότι αυτός ο άνθρωπος με είχε αγγίξει και μοιραζόμασταν σχεδόν τα πάντα. Ήταν ένα υπερευαίσθητο παιδί που γνήσια τον αγάπησα.  

Ο χρόνος μαλακώνει κάπως την απώλεια αλλά προσπαθώ να μην το ξεχνάω. Τον κρατάω ζωντανό μέσω των αναμνήσεων μου, τον αναφέρω συνεχώς σε φίλους, στην οικογένεια, με κάθε ευκαιρία. Ως μια προσπάθεια να τον κρατήσω ζωντανό, διότι η οικογένεια του δυστυχώς τον είχε παρατημένο. Έχω μια καδραρισμένη φωτογραφία του στο σπίτι που έχω υποσχεθεί οτι θα την κρατήσω για πάντα.

Επεξ/σία 26 Σεπτεμβρίου 2021 από ModernAthenian

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, ModernAthenian είπε

To 2013 έχασα και γω έναν από τους κοντινότερους φίλους από OD ναρκωτικών. Την προηγούμενη μέρα κάναμε συζήτηση ακριβώς γι αυτό το ζήτημα καθώς χρόνια είχε μπλέξει. Είναι μια απώλεια που ακόμα και σήμερα δε μπορώ να ξεπεράσω. Σίγουρα δε θα τον ξεχάσω διότι αυτός ο άνθρωπος με είχε αγγίξει και μοιραζόμασταν σχεδόν τα πάντα. Ήταν ένα υπερευαίσθητο παιδί που γνήσια τον αγάπησα.  

Ο χρόνος μαλακώνει κάπως την απώλεια αλλά προσπαθώ να μην το ξεχνάω. Τον κρατάω ζωντανό μέσω των αναμνήσεων μου, τον αναφέρω συνεχώς σε φίλους, στην οικογένεια, με κάθε ευκαιρία. Ως μια προσπάθεια να τον κρατήσω ζωντανό, διότι η οικογένεια του δυστυχώς τον είχε παρατημένο. Έχω μια καδραρισμένη φωτογραφία του στο σπίτι που έχω υποσχεθεί οτι θα την κρατήσω για πάντα.

Φαντάζομαι ότι ήταν κάτι που φοβόσουν για καιρό. Οπότε και πριν γινει θα σε βασάνιζαν άσχημες σκεψεις για τον φιλο σου. Και εγώ κάπως έτσι, προσπαθω να τον κρατησω ζωντανο. Έχω μια φωτογραφία του στο κομοδίνο μου. Την κοιτάω κάποια βράδια. Δεν ειναι ακρβως να το ξεπερασεις γιατι δεν ειναι κατι που εσυ θες να ξεχασεις. Ειναι κατι που σε τσιγκλαει και λες αφου τον αγαπουσα και μαγαπουσε πως γινεται να μην μπορουμε να ξαναμιλησουμε, να βγουμε έξω, να παιξουμε φαπες ξερω γω;

[papoys1]

Εγώ θα πω ότι όταν ήμουν νέος ναι είχα φίλους πραγματικούς φίλους τους οποίους και σήμερα να συνταντήσω γίνομαι άλλος άνθρωπος ,θα λυπηθώ αφάνταστα αν μάθω πως έχασα κάποιον και σίγουρα η απώλειά του θα με συντροφεύει καιρό.

Από φίλους των τελευταίων χρόνων νομίζω πως αν χάσω κάποιον σίγουρα θα λυπηθώ αλλά θα είναι κάτι που θα ξεπεράσω σύντομα. Δε νομίζω πως υπάρχουν σήμερα φιλίες που ο χαμός τους μπορεί να προκαλέσει σοβαρά τραύματα. Φιλίες τύπου facebook , viber κ.λ.π. δεν είναι φιλίες τρίχες κατσαρές είναι.

[DownUNDERground]

39 λεπτά πριν, papoys1 είπε

Δε νομίζω πως υπάρχουν σήμερα φιλίες που ο χαμός τους μπορεί να προκαλέσει σοβαρά τραύματα. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με την εποχή αλλά με την ίδια την ηλικία.

[SilentVoice]

Όλοι έχουμε χάσει φίλους και συγγενείς και θα χάσουμε κι άλλους.

Η ζωή είναι  μικρή και τα δύσκολα είναι για εμάς που μένουμε πίσω. Οφείλουμε να προσέχουμε τους εαυτούς μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους όσο μπορούμε. Ας είμαστε δημιουργικοί για αυτούς που δεν μπορούν πλέον.

Προσωπικά κάναμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό στην μνήμη ενός φίλου μας που είχαμε χάσει από την παρέα και θα ήθελε να κάνει το ταξίδι αυτό.

Όσο για την μνήμη του πατέρα μου, καθημερινά προσπαθώ να τον 'φτάσω' ως πρότυπο που τον είχα.

[ifaist]

Eχω χασει 2 και ειμαι στην διαδικασια να χασω τον 3ο.

Ο πρωτος φιλος απο τα χρονια του δημοτικου ως το λυκειο. Ενα χρονο μικροτερος εκει στις τελευταιες ταξεις λιγο χαθηκαμε... Η απομακρυνση αυτη μεγαλωσε απιστευτα πολυ στα φοιτητικα χρονια ! Εμπλεξε με σκληρα ναρκωτικα και χαθηκε. Ετρωγα σπιτι του και ετρωγε στο δικο μου, γενικα ειμασταν πολυ κοντα οι 2 μας μεχρι κ το λυκειο.  Απο την πρωτη μερα που τον γνωρισα ειχε μια τρελα , μια περιέργεια, μια ταση προς την μλκια. Εχουν περασει πολλα χρονια φυσικα απο τοτε, αλλα πλεον με μεγαλυτερη ωριμοτητα στην σκεψη μου, θα ελεγα οτι ημουν κατι σαν φραγμα για αυτον. Οπως ειπατε... καποια βραδια τον σκεφτομαι, αναρωτιεμαι αν ειχαμε κρατησει την φιλια αν θα συνεχιζα να τον κραταω, αν θα ζουσε ακομα...

Ο δευτερος απο τροχαιο. Καναμε καλη παρεα και ανοιχτηκαμε ο ενας στον αλλο. Λογο καταστασεων αλλαξε περιοχη, και σιγα-σιγα χαθηκαμε. Σε καποιες διακοπες σε καμπινγκ ετυχε και ξαναβρεθηκαμε. Μεχρι και τον χειμωνα καναμε μια επανασυνδεση αλλα μεχρι εκει. Η αποσταση ηταν μεγαλη και δεν υπηρχε η τριβη.  Το επομενο καλοκαιρι και στις επομενες διακοπες τρακαραν... Ηταν 2 ζευγαρια πεθανε μονο αυτος.

Ο τριτος ειναι εν ζωη. 😄 Πανω απο 20 χρονια φιλιας , περασαμε πολλα, αλλα... Περναει ισως τις χειροτερες στιγμες της ζωης του τα τελευταια 6-7 χρονια στα προσωπικα του. Απο την αλλη εγω περναω μια καλη φαση, εργασια + προσωπικα. Απομακρυνθηκαμε αρκετα , πηγαμε να τα ξαναβρουμε ειμαστε κ σε μια παρεα! Με κουρασε ομως. Πολυ επιθεση και political correct η ολη φαση... Δεν ξερω ; περασε αρκετος καιρος που ειμαι μουτρωμενος. Χθες βρεθηκαμε σε κοινο φιλο, μου μιλησε τυπικα, το ιδιο εκανα κ εγω... Ειναι αστειο!!! Αν σκεφτεις ποσα εχουμε πει οι δυο μας κ ποσες ωρες, καλες κ κακες εχω περασει μαζι του.

[Επισκέπτης]

Μας κανατε την καρδια περιβολι παλι

[The_Judas]

29 λεπτά πριν, ifaist είπε

 

Ο τριτος ειναι εν ζωη. 😄 Πανω απο 20 χρονια φιλιας , περασαμε πολλα, αλλα... Περναει ισως τις χειροτερες στιγμες της ζωης του τα τελευταια 6-7 χρονια στα προσωπικα του. Απο την αλλη εγω περναω μια καλη φαση, εργασια + προσωπικα. Απομακρυνθηκαμε αρκετα , πηγαμε να τα ξαναβρουμε ειμαστε κ σε μια παρεα! Με κουρασε ομως. Πολυ επιθεση και political correct η ολη φαση... Δεν ξερω ; περασε αρκετος καιρος που ειμαι μουτρωμενος. Χθες βρεθηκαμε σε κοινο φιλο, μου μιλησε τυπικα, το ιδιο εκανα κ εγω... Ειναι αστειο!!! Αν σκεφτεις ποσα εχουμε πει οι δυο μας κ ποσες ωρες, καλες κ κακες εχω περασει μαζι του.

εφυγε για να γλιτώσει ο άνθρωπος 😁

Για να αφήσουμε το μπλακ χιούμορ, στην τελευταία περίπτωση μάλλον έχετε αλλάξει ως χαρακτήρες και δεν ταιριάζετε πλέον.

Επισης το γεγονός ότι δεν πάει καλά η ζωή του -όπως λες- τον έχει επηρεάσει.

Υπάρχει επίσης και η πολιτική πόλωση της τελευταίας δεκαετίας και τα social media εχουν φέρει τα χειρότερα στοιχεία των ανθρώπων στην επιφάνεια. Στα εύκολα , όλα καλά είναι και ολοι είναι φιλαράκια.

[Επισκέπτης]

29 λεπτά πριν, ifaist είπε

Eχω χασει 2 και ειμαι στην διαδικασια να χασω τον 3ο.

Ο πρωτος φιλος απο τα χρονια του δημοτικου ως το λυκειο. Ενα χρονο μικροτερος εκει στις τελευταιες ταξεις λιγο χαθηκαμε... Η απομακρυνση αυτη μεγαλωσε απιστευτα πολυ στα φοιτητικα χρονια ! Εμπλεξε με σκληρα ναρκωτικα και χαθηκε. Ετρωγα σπιτι του και ετρωγε στο δικο μου, γενικα ειμασταν πολυ κοντα οι 2 μας μεχρι κ το λυκειο.  Απο την πρωτη μερα που τον γνωρισα ειχε μια τρελα , μια περιέργεια, μια ταση προς την μλκια. Εχουν περασει πολλα χρονια φυσικα απο τοτε, αλλα πλεον με μεγαλυτερη ωριμοτητα στην σκεψη μου, θα ελεγα οτι ημουν κατι σαν φραγμα για αυτον. Οπως ειπατε... καποια βραδια τον σκεφτομαι, αναρωτιεμαι αν ειχαμε κρατησει την φιλια αν θα συνεχιζα να τον κραταω, αν θα ζουσε ακομα...

Ο δευτερος απο τροχαιο. Καναμε καλη παρεα και ανοιχτηκαμε ο ενας στον αλλο. Λογο καταστασεων αλλαξε περιοχη, και σιγα-σιγα χαθηκαμε. Σε καποιες διακοπες σε καμπινγκ ετυχε και ξαναβρεθηκαμε. Μεχρι και τον χειμωνα καναμε μια επανασυνδεση αλλα μεχρι εκει. Η αποσταση ηταν μεγαλη και δεν υπηρχε η τριβη.  Το επομενο καλοκαιρι και στις επομενες διακοπες τρακαραν... Ηταν 2 ζευγαρια πεθανε μονο αυτος.

Ο τριτος ειναι εν ζωη. 😄 Πανω απο 20 χρονια φιλιας , περασαμε πολλα, αλλα... Περναει ισως τις χειροτερες στιγμες της ζωης του τα τελευταια 6-7 χρονια στα προσωπικα του. Απο την αλλη εγω περναω μια καλη φαση, εργασια + προσωπικα. Απομακρυνθηκαμε αρκετα , πηγαμε να τα ξαναβρουμε ειμαστε κ σε μια παρεα! Με κουρασε ομως. Πολυ επιθεση και political correct η ολη φαση... Δεν ξερω ; περασε αρκετος καιρος που ειμαι μουτρωμενος. Χθες βρεθηκαμε σε κοινο φιλο, μου μιλησε τυπικα, το ιδιο εκανα κ εγω... Ειναι αστειο!!! Αν σκεφτεις ποσα εχουμε πει οι δυο μας κ ποσες ωρες, καλες κ κακες εχω περασει μαζι του.

Aκούγεται πολύ σκληρό. Ένας συμμαθητής μου έκανε χρήση και πήγε και φυλακή. Είχε περίεργη συμπεριφορά, κακό πατέρα, αδιάφορη μάνα. Κάποια στιγμή ενώ δεν ήμασταν φίλοι του λέω ότι νιώθω πως έχει πάρει έναν άσχημο δρόμο και ότι αν θέλει βοήθεια μπορώ να τον βοηθήσω. Δεν μου ζήτησε βοήθεια ποτέ. Έγινε μεγάλος τραμπούκος, είχε κλέψει και παιδιά. Ήμουν ο μοναδικός που δεν στράφηκε εναντίον μου. Παρόλα αυτά υπήρχε καλό μέσα του, το έβλεπα. Όταν ξέμπλεξε με αυτά άκουσα ότι ασχολιόταν με τη μαγειρική.Δεν ξέρω τι απέγινε ελπίζω να ναι καλά.

 

Τώρα για το τροχαίο, που έχασες το φίλο σου. Ακριβώς έτσι και με μενα. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να μπω σε λεπτομέρειες. Υπάρχουν εικόνες που είδα και που ακόμα με στοιχειώνουν. Ήμουν από αυτά που ακούμε στις ειδήσεις "θανατηφόρο τροχαίο σημειώθηκε.." Επίσης ήμουν και από το "ψυχολόγοι έχουν αναλάβει τους φίλους.." Είχα πάθει τραύμα, έπαιρνα και αγωγή από τον ψυχίατρο που με έβλεπε. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, πόναγα στο στήθος. Και βοήθησε και ο ψυχ και τα φάρμακα αλλά κυρίως ότι είχα αυτό που λέμε έναν ώμο να κλάψω. Και έκλαψα πολύ. Με τον πατέρα μου πιο ήπια. Όχι ότι δεν ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Αλλά είχα μια μάνα και έναν μικρότερο αδερφό. Έπρεπε να κλείσω τρύπες και να βρω λεφτά. Θρήνος όταν υπήρχε χρονος. Το θέμα ήταν να σώσω τους ζωντανούς.

8 λεπτά πριν, The_Judas είπε

Για να αφήσουμε το μπλακ χιούμορ, στην τελευταία περίπτωση μάλλον έχετε αλλάξει ως χαρακτήρες και δεν ταιριάζετε πλέον.

 

Κάποτε είχα μια άσπονδη φίλη που δουλεύαμε μαζί. Υπήρχε μια αμοιβαία απέχθεια. Όταν έφυγα από τη δουλειά τους πήρα γλυκά και της λέω (δανεισμένη ατάκα), θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις κακές και τις πολύ κακές στιγμές που περάσαμε μαζί.

[Basilhs23___]

6 ώρες πριν, The_Judas είπε

το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές δεν μπορείς να βοηθήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις ψυχολογικών προβλημάτων γιατί ορισμένοι δεν θέλουν να βοηθηθούν και με η συνέχιση μιας τέτοιας φιλίας κινδυνεύει η δική σου ψυχική υγεία.

ευτυχώς στην περίπτωση σου βρέθηκε λύση.

Ναι, ο φίλος μου επέλεξε να πάει σε ψυχιατρο και αυτό τον έσωσε, είδε διεγνωστει με κατάθλιψη και αγχώδης διαταραχή, δεν είχανε χρήματα οι γονείς του για ιδιώτες γιατρούς, σώθηκε από δημόσιο νοσοκομείο. Πέρασε δύσκολα. Εγώ προφανώς δεν ήμουν σε θέση να κάνω κάτι, το κακό ήταν πως ενώ έβλεπες με την συμπεριφορά που είχε ήταν σαν να ήμασταν σε μια F1 και να τρέχουμε με 300 km/h πάνω σε τοίχο, δεν γνώριζα πως αυτό ήταν αποτέλεσμα ψυχολογικου θέματος και νόμιζα ότι το έκανε συνειδητά και επιτηδευμένα. Θα λαμβάνει αγωγή εφ' όρου ζωής από ότι βλέπω και αυτό τον κρατάει στα ίσια του. 

1 ώρα πριν, ifaist είπε

Eχω χασει 2 και ειμαι στην διαδικασια να χασω τον 3ο.

Ο πρωτος φιλος απο τα χρονια του δημοτικου ως το λυκειο. Ενα χρονο μικροτερος εκει στις τελευταιες ταξεις λιγο χαθηκαμε... Η απομακρυνση αυτη μεγαλωσε απιστευτα πολυ στα φοιτητικα χρονια ! Εμπλεξε με σκληρα ναρκωτικα και χαθηκε. Ετρωγα σπιτι του και ετρωγε στο δικο μου, γενικα ειμασταν πολυ κοντα οι 2 μας μεχρι κ το λυκειο.  Απο την πρωτη μερα που τον γνωρισα ειχε μια τρελα , μια περιέργεια, μια ταση προς την μλκια. Εχουν περασει πολλα χρονια φυσικα απο τοτε, αλλα πλεον με μεγαλυτερη ωριμοτητα στην σκεψη μου, θα ελεγα οτι ημουν κατι σαν φραγμα για αυτον. Οπως ειπατε... καποια βραδια τον σκεφτομαι, αναρωτιεμαι αν ειχαμε κρατησει την φιλια αν θα συνεχιζα να τον κραταω, αν θα ζουσε ακομα...

Ο δευτερος απο τροχαιο. Καναμε καλη παρεα και ανοιχτηκαμε ο ενας στον αλλο. Λογο καταστασεων αλλαξε περιοχη, και σιγα-σιγα χαθηκαμε. Σε καποιες διακοπες σε καμπινγκ ετυχε και ξαναβρεθηκαμε. Μεχρι και τον χειμωνα καναμε μια επανασυνδεση αλλα μεχρι εκει. Η αποσταση ηταν μεγαλη και δεν υπηρχε η τριβη.  Το επομενο καλοκαιρι και στις επομενες διακοπες τρακαραν... Ηταν 2 ζευγαρια πεθανε μονο αυτος.

Ο τριτος ειναι εν ζωη. 😄 Πανω απο 20 χρονια φιλιας , περασαμε πολλα, αλλα... Περναει ισως τις χειροτερες στιγμες της ζωης του τα τελευταια 6-7 χρονια στα προσωπικα του. Απο την αλλη εγω περναω μια καλη φαση, εργασια + προσωπικα. Απομακρυνθηκαμε αρκετα , πηγαμε να τα ξαναβρουμε ειμαστε κ σε μια παρεα! Με κουρασε ομως. Πολυ επιθεση και political correct η ολη φαση... Δεν ξερω ; περασε αρκετος καιρος που ειμαι μουτρωμενος. Χθες βρεθηκαμε σε κοινο φιλο, μου μιλησε τυπικα, το ιδιο εκανα κ εγω... Ειναι αστειο!!! Αν σκεφτεις ποσα εχουμε πει οι δυο μας κ ποσες ωρες, καλες κ κακες εχω περασει μαζι του.

Είχα διάφορους συμμαθητες μου που έπεσαν στα ναρκωτικά και ακολούθησαν λάθος δρόμο. Εκτός από έναν, τους άλλους δεν τους λυπάμαι ούτε εγώ ούτε ένας φίλος μου που συναντηθηκαμε πριν λίγες μέρες και συζητούσαμε αυτά τα θέματα. Σχέσεις κακιστες, κοπάνες από το σχολείο, τραμπουκοι, τσαμπουκάδες, κλέφτες, ναρκωτικά. Ο ένας μάθαμε ότι τον έπιασαν με ναρκωτικά και μπήκε φυλακή για 1 έτος περίπου, καλά να πάθει, άλλος είχε μπλεξίματα με αστυνομίες για κλοπές και μπλέξιμο με hooligans και γηπεδικα. Ένας άλλος δεν ξέρουμε τι απέγινε, μάλλον σε καμία φυλακή θα είναι. Ένας τελευταίος, ο μόνος που δεν νιώθουμε κάτι κακό, έμπλεξε με ναρκωτικα μαζί με τα αδέρφια του, παράτησε το σχολείο πριν το γυμνάσιο, δεχόταν και bullying, μένει κάπου άστεγος με σχιζοφρένεια και εξαρτημένος, τα αδέρφια του όλα αστεγα μένουν μέσα σε καταλήψεις, τι πηγέ λάθος στην οικογένεια του δεν ξέρω προφανώς φταίνε οι γονείς σε όλους, αλλά τους προηγούμενους δεν τους λυπούμαστε καθόλου, είχαμε περάσει πολυ άσχημες καταστάσεις. 

[ModernAthenian]

5 ώρες πριν, Michelanjelo είπε

Φαντάζομαι ότι ήταν κάτι που φοβόσουν για καιρό. Οπότε και πριν γινει θα σε βασάνιζαν άσχημες σκεψεις για τον φιλο σου. Και εγώ κάπως έτσι, προσπαθω να τον κρατησω ζωντανο. Έχω μια φωτογραφία του στο κομοδίνο μου. Την κοιτάω κάποια βράδια. Δεν ειναι ακρβως να το ξεπερασεις γιατι δεν ειναι κατι που εσυ θες να ξεχασεις. Ειναι κατι που σε τσιγκλαει και λες αφου τον αγαπουσα και μαγαπουσε πως γινεται να μην μπορουμε να ξαναμιλησουμε, να βγουμε έξω, να παιξουμε φαπες ξερω γω;

Ναι, συνέχεια το φοβόμουν. Τη μέρα που πέθανε 2 ώρες πριν είχαμε μιλήσει στο τηλ και με περίμενε να περάσω από το σπίτι του πιο μετά. Ε, αυτό ήταν... Το επόμενο τηλέφωνο ήταν από τον σοκαρισμένο αδερφό του να μου λέει οτι πέθανε. Τον βρήκαν στις σκάλες του σπιτιού. 

Δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Η καλοσύνη του, η αθώα του ψυχή, η ευαισθησία του, η περιέργεια του, το χιούμορ του...είναι όλα τόσο ζωντανά μέσα μου. Δεν έχω γνωρίσει έκτοτε άνθρωπο σαν εκείνον.