Πάθος για τη δουλειά και επιστήμη

[daredevil92]

Αυτή την περιόδο με έχουν πιάσει κάτι υπαρξιακά του αν δουλεύουμε επειδή πρέπει, αν μπορεί να υπάρξει ηθική ικανοποίηση από τη δουλειά κτλ. Έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο με βιογραφίες ορισμένων σημαντικών προσωπικοτήτων της επιστήμης. Θα σταθώ στη Μαρί Κιουρί. Εν συντομία ανακάλυψε τη ραδιενέργεια, ένα χημικό στοιχείο και χρησιμοποίησε τις ακτίνες Χ για να βγάζουν ακτινογραφίες σε τραυματισμένους στρατιώτες. Πήρε 2 νόμπελ. Προφανώς αυτή η γυναίκα και όλοι οι πρωτεργάτες της επιστήμης δεν έκαναν απλά μια δουλειά. Πιο πολύ νιώθω ότι ήταν "τρελαμένη" με την έρευνα της. Οπότε το ερώτημα είναι, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι με αντίστοιχη "τρέλλα" με τη δουλειά τους; Να μη τους νοιάζει τίποτα, να ξέρουν ότι κάνουν κάτι τόσο σημαντικό που δεν είναι απλά η δουλειά τους, ή μια δουλειά αλλά να ναι στην ουσία η προσωπική τους φιλοδοξία και όνειρο. Δεν εννοώ κάποιον να δουλεύει 15ωρα σε μια επιχείρηση που να τον εκμεταλλεύεται. Εννοώ κάποιον να νιώθω ότι κάνει κάτι πολύ σημαντικό, ότι είναι πολύ κοντά στο να ανακαλύψει κάτι και απλά να ζει για αυτό. Όχι να το κάνει επειδή μαζεύει ένσημα για τη σύνταξη, να ζει και να αναπνέει για αυτό. Κάτι σαν σκοπός ζωής που να σε γεμίζει. Έχω δουλέψει στην έρευνα. Προφανώς η συνεισφορά μου ούτε καν συγκρίνεται, αλλά κατά βάθος "ζηλεύω" αυτούς τους ανθρώπους που ήταν μέρος σε κάτι τόσο σημαντικό.

[epsilonN]

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και υπάρχουν ακομα ατομα που ενδιαφέρονται και αγαπανε τη δουλεια τους. Δες για παραδειγμα καποιους καθηγητες απο τα πανεπιστημια. Οι πιο "γνωστοι" καθηγητες έχουν αφιερωσει ενα μερος της ζωη τους στην ερευνα!

[V.I.Smirnov]

Βεβαίως υπάρχουν. 
Πολύ πρόχειρο παράδειγμα είναι οι ερευνητές που εφήυραν τα εμβόλια για τον covid.
Για διάβασε το χρονικό της δουλειάς τους...

Επιτυχημένος επαγγελματικά δεν είναι αυτός που έχει υψηλή θέση ή/και βγάζει πολλά χρήματα,
ΑΛΛΑ πρωτίστως εκείνος που δουλειά του είναι το hobby του.
Που λέει πότε να βρω καιρό να πάω να ασχοληθώ.
Που δεν θέλει να φύγει από εργαστήριο, τη βιβλιοθήκη, το γραφείο του.
Όχι επειδή του το επιβάλλει κάποια υποχρέωση αλλά επειδή έχει μια ισχυρή ψυχική ανάταση με αυτό που κάνει, 
και η ενασχόληση με το αντικείμενό του είναι βιωματική. 
Σίγουρα ΔΕΝ είναι αυτός που σκέφτεται πότε θα περάσει το οκτάωρο να πάει σπίτι του, 
ούτε πότε είναι η επόμενη αργία να μην πάει στην εργασία του, 
ούτε πότε έρχονται οι διακοπές ή η άδεια, ούτε πότε θα βγει στη σύνταξη.
Δηλ. αυτά που κάνουν σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι και επαγγελματίες.
Π.χ. ο γνωστός εφευρέτης T. Edison είχε ότι δεν είχε δουλέψει ποτέ, ούτε μια μέρα.

Τα παραπάνω δεν αφορούν μόνον επιστήμονες αλλά και καλλιτέχνες.
Π.χ.,  σχεδόν όλοι οι μεγάλοι πιανίστες έπαιζαν, έδιναν συναυλίες και έκαναν ηχογραφήσεις μέχρι και πάνω από 80 ετών....

-

Επεξ/σία 6 Αυγούστου 2021 από V.I.Smirnov

[giwfys]

Πολλοι. Και σιγουρα ειναι πολυ ευτυχισμενοι ανθρωποι. Τουλαχιστον οσον αφορα τη δουλεια τους.

 

[velociraptoras]

υπάρχουν αλλά η αφοσιωση στο σκοπό θέλει θυσίες, αν πχ εχεις οικογενεια πίσω πως θα τα καταφέρεις? ξερω καθηγητες κι ερευνητες που ξημεροβραδιάζονται στα εργαστηρια, με τι κόστος ομως? προσωπική ζωη 0, οικογενεια που τους βλέπει μονο στις διακοπές, κλπ. εχουν όμως αυτό το σκοπό. δυστυχως δε γινεται χωρις να βαλεις προτεραιότητα το στόχο σου να τον πετύχεις