Περί ιατρικής ειδικότητας

[xgol]

1 λεπτό πριν, daredevil92 είπε

Η αλήθεια είναι ότι με έναν συνάδελφο γιατρό συζητούσαμε ότι θα καταλήξουμε στη φυλακή κάποια στιγμή.

Αν έχω στομάχι χωρίς να τα χω κάνει όλα αυτά δεν μπορώ να σου πω. Αλλά μπορώ να σου πω ότι μαρέσουν οι προκλήσεις και το εννοώ. Και ότι στην αρχή είμαι διστακτικός και φαίνομαι άσχετος αλλά στο τέλος απογειώνομαι σε ό,τι καταπιάνομαι. Πέραν των κακών όμως δεν έχεις να πεις και κάτι καλό; Επαρχία δεν έχω σκοπό να πάω. Και φαντάζομαι αλλάζει πολύ ανάλογα με την ειδικότητα, αλλό να είσαι ΓΧ, άλλο ΘΧ, αλλο ΝΧ..

 

Άσχετο, ένα φεγγάρι είχα σκεφτεί την ιατροδικαστική και το συζήτησα με έναν δικό μου άνθρωπο και μου είπε "το θέμα είναι να βοηθάς τους ζωντανούς" και αν και κάποιος μπορεί (και δικαίως) να πει διάφορα, με άγγιξε αυτό οπότε απέκλεισα την ειδικότητα. Και για ψιλοαντίστοιχους λόγους όλες τις εργαστηριακές.

Μα ολα τα υπολοιπα ειναι θετικα. Τι να σου πω; Τα οφελη του να σαι γυναικολογος ή πλαστικος χειρουργος;!

Θα μου επιτρεψεις να σου πω πως καποιες αποψεις ειναι λιγο ακατανοητες για μενα. Για μα βοηθησεις τους ζωντανους, πρεπει πρωτ’ απ’ ολους να βοηθησεις εσενα. Να κανεις κατι που σε γεμιζει.
 

Οσο για το οτι δεν ξερεις αν εχεις το στομαχι να κυνηγας το αγγειακι, και να προσπαθεις να σταματησεις την αιμορραγια αν δε το κανεις.. τι να πω γι αυτο; Να σου πω εγω αν το χεις;

Σε κοβω παντως για ανθρωπο που δουλευει περισσοτερο με το μυαλο. 

[daredevil92]

3 λεπτά πριν, xgol είπε

Μα ολα τα υπολοιπα ειναι θετικα. Τι να σου πω; Τα οφελη του να σαι γυναικολογος ή πλαστικος χειρουργος;!

Θα μου επιτρεψεις να σου πω πως καποιες αποψεις ειναι λιγο ακατανοητες για μενα. Για μα βοηθησεις τους ζωντανους, πρεπει πρωτ’ απ’ ολους να βοηθησεις εσενα. Να κανεις κατι που σε γεμιζει.
 

Οσο για το οτι δεν ξερεις αν εχεις το στομαχι να κυνηγας το αγγειακι, και να προσπαθεις να σταματησεις την αιμορραγια αν δε το κανεις.. τι να πω γι αυτο; Να σου πω εγω αν το χεις;

Σε κοβω παντως για ανθρωπο που δουλευει περισσοτερο με το μυαλο. 

Γενικά στροφάρω θα έλεγα και είμαι γρήγορος σε αποφάσεις. Πλαστικός, γυναικολόγος δεν θα διάλεγα ποτέ. Αν πήγαινα θα διάλεγα η γναθο η ΓΧ νομίζω (ο αναισθησιολόγος δεν νομίζω ότι μπορεί να μπει σε μια γενικότερη κατηγορία τύπου εργαστηριακός, κλινικός, χειρουργός).

Γενικά η ιατρική με γεμίζει. Ακόμα και σαν οδοντίατρος με γέμιζε που βοηθούσα. Απλά ήθελα κάτι πιο "ιατρικό". Έχω περάσει από διάφορα πόστα πχ από εργαστήριο διαγνωστικό και από έρευνα. ωραία ήταν αλλά δεν ήταν το απόλυτο που έψαχνα. Έχω δει επίσης οδοντιατρικούς ασθενείς που ερχόντουσαν και δίναν χιλιάρικα για όψεις πορσελάνης. Οπότε δεν έχω ως πρώτο κριτήριο το χρήμα ούτε να υπηρετήσω τη ματαιοδοξία κανενός. Μαρέσει να νιώσω ότι βοηθάω στο να σωθεί μια ζωή που κινδυεύει άμεσα. Όταν είδα live τη φάση με τον Έρικσεν είπα αυτή την ιατρική θέλω να κάνω, όχι να ονειρεύομαι όπως άλλοι συμφοιτητές να βάζω σιλικόνες για να βγάζω λεφτά για το κάμπριο και δεν το λεω "in the heat of the moment". Ο αναισθησιολόγος μαρέσει γιατί θέλει πιο ήπιες δεξιότητες σε σχέση με το χειρουργό και χρειάζεται γρήγ-ορες αποφάσεις. Μαρέσει η ιδέα να χω ενεργό ρόλο στα τεπ. Επίσης δεν με συγκινεί ούτε η ψυχιατρική.

[xgol]

2 λεπτά πριν, daredevil92 είπε

Γενικά στροφάρω θα έλεγα και είμαι γρήγορος σε αποφάσεις. Πλαστικός, γυναικολόγος δεν θα διάλεγα ποτέ. Αν πήγαινα θα διάλεγα η γναθο η ΓΧ νομίζω (ο αναισθησιολόγος δεν νομίζω ότι μπορεί να μπει σε μια γενικότερη κατηγορία τύπου εργαστηριακός, κλινικός, χειρουργός).

Γενικά η ιατρική με γεμίζει. Ακόμα και σαν οδοντίατρος με γέμιζε που βοηθούσα. Απλά ήθελα κάτι πιο "ιατρικό". Έχω περάσει από διάφορα πόστα πχ από εργαστήριο διαγνωστικό και από έρευνα. ωραία ήταν αλλά δεν ήταν το απόλυτο που έψαχνα. Έχω δει επίσης οδοντιατρικούς ασθενείς που ερχόντουσαν και δίναν χιλιάρικα για όψεις πορσελάνης. Οπότε δεν έχω ως πρώτο κριτήριο το χρήμα ούτε να υπηρετήσω τη ματαιοδοξία κανενός. Μαρέσει να νιώσω ότι βοηθάω στο να σωθεί μια ζωή που κινδυεύει άμεσα. Όταν είδα live τη φάση με τον Έρικσεν είπα αυτή την ιατρική θέλω να κάνω, όχι να ονειρεύομαι όπως άλλοι συμφοιτητές να βάζω σιλικόνες για να βγάζω λεφτά για το κάμπριο και δεν το λεω "in the heat of the moment". Ο αναισθησιολόγος μαρέσει γιατί θέλει πιο ήπιες δεξιότητες σε σχέση με το χειρουργό και χρειάζεται γρήγ-ορες αποφάσεις. Μαρέσει η ιδέα να χω ενεργό ρόλο στα τεπ. Επίσης δεν με συγκινεί ούτε η ψυχιατρική.

Ανακοπη θα σου τυχει και στο δρομο. 
 

Εισαι μικρο ετος; Ειναι αρκετα γενικολογα αυτα που λες. 

[daredevil92]

2 λεπτά πριν, xgol είπε

Ανακοπη θα σου τυχει και στο δρομο. 
 

Εισαι μικρο ετος; Ειναι αρκετα γενικολογα αυτα που λες. 

3ο.. μικρομέγαλο θα το χαρακτήριζα

μπορώ να σου πω κάτι πιο συγκεκριμένο αν με ρωτήσεις

[xgol]

2 λεπτά πριν, daredevil92 είπε

3ο.. μικρομέγαλο θα το χαρακτήριζα

μπορώ να σου πω κάτι πιο συγκεκριμένο αν με ρωτήσεις

Ε τι συζηταμε. Ακομα δεν εχεις δει τιποτα. 

[daredevil92]

8 ώρες πριν, xgol είπε

Ε τι συζηταμε. Ακομα δεν εχεις δει τιποτα. 

για αυτό ρώταγα μήπως τα επιλογής θα βοηθήσουν για περισσότερη επαφη

αυτός ο πίνακας των κενών θέσεων, όπου έχει νούμερο εννοεί ότι θέλει τόσα άτομα πχ στην αγγειοχειουργική και μπορεί να τα δεχθεί άμεσα; ξέρεις;

 

https://www.patt.gov.gr/edms/pinakas_kenon_theseon.php

[ProponitisTouKanape]

9 ώρες πριν, daredevil92 είπε

Γενικά στροφάρω θα έλεγα και είμαι γρήγορος σε αποφάσεις. Πλαστικός, γυναικολόγος δεν θα διάλεγα ποτέ. Αν πήγαινα θα διάλεγα η γναθο η ΓΧ νομίζω (ο αναισθησιολόγος δεν νομίζω ότι μπορεί να μπει σε μια γενικότερη κατηγορία τύπου εργαστηριακός, κλινικός, χειρουργός).

Γενικά η ιατρική με γεμίζει. Ακόμα και σαν οδοντίατρος με γέμιζε που βοηθούσα. Απλά ήθελα κάτι πιο "ιατρικό". Έχω περάσει από διάφορα πόστα πχ από εργαστήριο διαγνωστικό και από έρευνα. ωραία ήταν αλλά δεν ήταν το απόλυτο που έψαχνα. Έχω δει επίσης οδοντιατρικούς ασθενείς που ερχόντουσαν και δίναν χιλιάρικα για όψεις πορσελάνης. Οπότε δεν έχω ως πρώτο κριτήριο το χρήμα ούτε να υπηρετήσω τη ματαιοδοξία κανενός. Μαρέσει να νιώσω ότι βοηθάω στο να σωθεί μια ζωή που κινδυεύει άμεσα. Όταν είδα live τη φάση με τον Έρικσεν είπα αυτή την ιατρική θέλω να κάνω, όχι να ονειρεύομαι όπως άλλοι συμφοιτητές να βάζω σιλικόνες για να βγάζω λεφτά για το κάμπριο και δεν το λεω "in the heat of the moment". Ο αναισθησιολόγος μαρέσει γιατί θέλει πιο ήπιες δεξιότητες σε σχέση με το χειρουργό και χρειάζεται γρήγ-ορες αποφάσεις. Μαρέσει η ιδέα να χω ενεργό ρόλο στα τεπ. Επίσης δεν με συγκινεί ούτε η ψυχιατρική.

Ωραία όσα σκέφτεσαι ρομαντικά απλά η καθημερινότητα σε μια δύσκολη ειδικότητα θα σε εκπλήξει δυσάρεστα. Δεν είμαι γιατρός αλλά για ένα χρόνο συζούσα με ειδικευόμενη χειρούργο σε πρωτες βοήθειες (στο εξωτερικό κιόλας). Πίστεψε με οι δύσκολες μέρες είναι πολύ περισσότερες απο τις εύκολες ή αυτές που περνάνε εστω ομαλά. Ήταν μέρες που πήγαινα να την πάρω απο τη δουλειά και έπαιρνα ένα άψυχο σώμα, την είχε φάει το στρες και η πίεση. Ήταν μέρες που παραμιλούσε στον ύπνο της για περιστατικά που πήγαν άσχημα. Ήταν μέρες που γύριζε στο σπίτι αμίλητη γιατί δεν ήθελε καν να συζητήσει πως πέρασε και τα ξεφούρνιζε μετά απο 4-5 ώρες ή έκλαιγε όταν τα σκεφτόταν. Χωρις να έχει κάνει λάθη η ίδια, χωρίς να έχει στείλει ασθενή στον άλλο κόσμο.

Και μη νομίζεις, κι αυτή με τσαμπουκά ξεκίνησε στο χειρουργείο, θέλω να βοηθάω κόσμο, δε μασάω απο τις δυσκολίες, αυτό διάλεξα να κάνω στη ζωή μου. Κι επειδή μιας που μάλλον 30αρίζεις ήδη slowly slowly, σκέψου εκατό φορές τι δρόμο θα ακολουθήσεις στα 32-33 σου που θα βγεις απο τη σχολή γιατί μπορεί να το μετανιώσεις και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο που διάλεξες κάτι που δεν έχει ποιότητα ζωής και σε τρωει ψυχολογικά...

[xgol]

24 λεπτά πριν, ProponitisTouKanape είπε

Ωραία όσα σκέφτεσαι ρομαντικά απλά η καθημερινότητα σε μια δύσκολη ειδικότητα θα σε εκπλήξει δυσάρεστα. Δεν είμαι γιατρός αλλά για ένα χρόνο συζούσα με ειδικευόμενη χειρούργο σε πρωτες βοήθειες (στο εξωτερικό κιόλας). Πίστεψε με οι δύσκολες μέρες είναι πολύ περισσότερες απο τις εύκολες ή αυτές που περνάνε εστω ομαλά. Ήταν μέρες που πήγαινα να την πάρω απο τη δουλειά και έπαιρνα ένα άψυχο σώμα, την είχε φάει το στρες και η πίεση. Ήταν μέρες που παραμιλούσε στον ύπνο της για περιστατικά που πήγαν άσχημα. Ήταν μέρες που γύριζε στο σπίτι αμίλητη γιατί δεν ήθελε καν να συζητήσει πως πέρασε και τα ξεφούρνιζε μετά απο 4-5 ώρες ή έκλαιγε όταν τα σκεφτόταν. Χωρις να έχει κάνει λάθη η ίδια, χωρίς να έχει στείλει ασθενή στον άλλο κόσμο.

Και μη νομίζεις, κι αυτή με τσαμπουκά ξεκίνησε στο χειρουργείο, θέλω να βοηθάω κόσμο, δε μασάω απο τις δυσκολίες, αυτό διάλεξα να κάνω στη ζωή μου. Κι επειδή μιας που μάλλον 30αρίζεις ήδη slowly slowly, σκέψου εκατό φορές τι δρόμο θα ακολουθήσεις στα 32-33 σου που θα βγεις απο τη σχολή γιατί μπορεί να το μετανιώσεις και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο που διάλεξες κάτι που δεν έχει ποιότητα ζωής και σε τρωει ψυχολογικά...

Κοσμο βοηθας βεβαια ουτως ή αλλως. Ισα ισα, χειρουργικα βοηθας αναλογικα και λιγοτερους. 

[jimis98]

13 ώρες πριν, xgol είπε

Μηνυσεις. 

και γιατι να φταίει πάντα ο αναισθησιολογος?

είναι και ορισμένες ειδικότητες οι οποίες δεν μπορείς να την εξασκησεις σαν ιδιώτης πχ του αναισθισιολογου

Επεξ/σία 4 Ιουλίου 2021 από jimis98

[FilipposMD]

Είσαι 3ο έτος, έχεις μέλλον ακόμα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι από τα βιβλία και τα μαθήματα επιλογής δε θα καταλάβεις πολλά. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ανθρώπους και να ζήσεις από κοντά την καθημερινότητα της ειδικότητας. Παρότι αυτό είναι προφανές, νομίζω ελάχιστοι φοιτητές ιατρικής το κάνουν. Εγώ σίγουρα δεν το έκανα ως φοιτητής. Σε κάθε κλινική που θα πηγαίνεις, πιάνε κουβέντα με τους ειδικευόμενους, τους επιμελητές του ΕΣΥ και τα μέλη ΔΕΠ. Δε θα είναι όλοι φιλικοί, αλλά συνήθως, αν ρωτάς τους ανθρώπους σου απαντάνε. Ρώτα τι είναι που τους αρέσει στη δουλειά τους και τι όχι. Από τις απαντήσεις και την προσωπική σου εμπειρία θα σχηματίσεις άποψη. Σίγουρα όλοι οι ειδικευόμενοι θα γκρινιάζουν για κούραση, αλλά κι εκεί θα δεις ποιοτικές διαφορές.

Αν καταλαβαίνω καλά δεν είσαι 20άρης, οπότε λογικά θα είσαι πιο ξεψαρωμένος. Κάνε κουβέντες με όσους μπορείς, αλλά όχι μόνο ειδικευόμενους. Δες πώς είναι ο 40άρης και ο 50άρης. Θα παρατηρήσεις ότι οι γιατροί σε κάποιες ειδικότητες έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Σίγουρα κάποια είναι στερεότυπα, αλλά θα δεις ότι οι χειρουργοί είναι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση (συχνά στα όρια της αλαζονείας) και της δράσης, ενώ οι παθολογοανατόμοι είναι πιο "κουλτουριάρηδες". Σκέψου πού ταιριάζεις καλύτερα και τι νομίζεις ότι θα σε ευχαριστεί προσωπικά.

[-Dimitris-]

11 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

 Σε κάθε κλινική που θα πηγαίνεις, πιάνε κουβέντα με τους ειδικευόμενους, τους επιμελητές του ΕΣΥ και τα μέλη ΔΕΠ. Δε θα είναι όλοι φιλικοί, αλλά συνήθως, αν ρωτάς τους ανθρώπους σου απαντάνε. Ρώτα τι είναι που τους αρέσει στη δουλειά τους και τι όχι. Από τις απαντήσεις και την προσωπική σου εμπειρία θα σχηματίσεις άποψη. Σίγουρα όλοι οι ειδικευόμενοι θα γκρινιάζουν για κούραση, αλλά κι εκεί θα δεις ποιοτικές διαφορές.

Αυτό. Όλοι γκρινιάζουν για κάτι. Το βασικότερο είναι να καταλάβει ποιο είδος καθημερινότητας του ταιριάζει καθώς και πως θέλει/φανταζεται να είναι η ζωή του σε 10-20 χρόνια απο τώρα.

Είναι τελείως διαφορετική η καθημερινότητα ενός γυναικολόγου και ενός γενικού ιατρού.

Επεξ/σία 4 Ιουλίου 2021 από -Dimitris-

[daredevil92]

4 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

Είσαι 3ο έτος, έχεις μέλλον ακόμα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι από τα βιβλία και τα μαθήματα επιλογής δε θα καταλάβεις πολλά. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ανθρώπους και να ζήσεις από κοντά την καθημερινότητα της ειδικότητας. Παρότι αυτό είναι προφανές, νομίζω ελάχιστοι φοιτητές ιατρικής το κάνουν. Εγώ σίγουρα δεν το έκανα ως φοιτητής. Σε κάθε κλινική που θα πηγαίνεις, πιάνε κουβέντα με τους ειδικευόμενους, τους επιμελητές του ΕΣΥ και τα μέλη ΔΕΠ. Δε θα είναι όλοι φιλικοί, αλλά συνήθως, αν ρωτάς τους ανθρώπους σου απαντάνε. Ρώτα τι είναι που τους αρέσει στη δουλειά τους και τι όχι. Από τις απαντήσεις και την προσωπική σου εμπειρία θα σχηματίσεις άποψη. Σίγουρα όλοι οι ειδικευόμενοι θα γκρινιάζουν για κούραση, αλλά κι εκεί θα δεις ποιοτικές διαφορές.

Αν καταλαβαίνω καλά δεν είσαι 20άρης, οπότε λογικά θα είσαι πιο ξεψαρωμένος. Κάνε κουβέντες με όσους μπορείς, αλλά όχι μόνο ειδικευόμενους. Δες πώς είναι ο 40άρης και ο 50άρης. Θα παρατηρήσεις ότι οι γιατροί σε κάποιες ειδικότητες έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Σίγουρα κάποια είναι στερεότυπα, αλλά θα δεις ότι οι χειρουργοί είναι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση (συχνά στα όρια της αλαζονείας) και της δράσης, ενώ οι παθολογοανατόμοι είναι πιο "κουλτουριάρηδες". Σκέψου πού ταιριάζεις καλύτερα και τι νομίζεις ότι θα σε ευχαριστεί προσωπικά.

28 είμαι και νιώθω λίγο μπάρμπας για να πω την αλήθεια μου. Όχι δεν "ντρέπομαι" να τους ρωτάω διάφορα. Ξέρω  ειδικευόμενους σε διάφορες ειδικότητες και έχω ρωτήσει ήδη απλά συνήθως δεν ήταν σε αυτές που με ενδιέφεραν. Πχ ξέρω μικροβιολόγο ο οποίος μου λέει διάλεξε την μικροβιολογία γιατί στη χώρα που την έκανε δεν είχαν εφημερίες και αν ερχόταν νύχτα πληρωνόταν εξτρα και θα ήταν πιο ξεκούραστος σε σχέση με άλλες ειδικότητες. Με ξενέρωσε τελείως αυτό γιατί για μένα (και για πολλούς) ήταν όνειρο ζωής η ιατρική και το διαλέγω ειδικότητα με σκεπτικό βαριέμαι που ζω με ξενερώνει. Έχω ακούσει πολλή γκρίνια από γενικό χειρουργό που μου έλεγε μην πας για κανένα λόγο ιατρική είναι απελπισία και μια ΩΡΛ που ήταν yolo όλα μια χαρά.

Τώρα για τα επιλογής φαντάζομαι έχεις δίκιο. Στο μυαλό μου με τα επιλογής μπορείς να πάρεις μια κατεύθυνση. Δλδ αν θες κάτι χειρουργικό θα πάρεις πιο συναφή μαθήματα δεν θα πάρεις ένα ψυχιατρική του εφήβου, ένα αναγεννητική βιολογία και ένα εμβρυομηχανική. Αλλά κυρίως με προβληματίζει το καθαρά πρακτικό κομμάτι. Έστω ότι λέω θα γίνω ΝΧ (ας πουμε). Όλα καλά, είμαι διαβαστερός, αντέχω πίεση κτλ. Αν απλά δεν μπορώ γιατί τα χέρια μου δεν είναι τόσο καλά πως θα το ξέρω; Ή απλά βελτιώνεσαι με τον καιρό; Στην οδοντιατρική έχω μάθει να δουλεύω σε μικρά πεδία. Θα μου πεις άλλο η οδοντιατρική, αλλά σε επίπεδο χειρισμού έχεις μάθει να φτιάχνεις μια κοιλότητα σε ένα δόντι με ασθενή που κουνιέται και που τη θές με διάμετρο χιλιοστού χωρίς να ακουμπήσεις καθόλου ορισμένα σημεία. Οπότε ίσως είναι μια "προεργασία".

1 λεπτό πριν, -Dimitris- είπε

Αυτό. Όλοι γκρινιάζουν για κάτι. Το βασικότερο είναι να καταλάβει ποιο είδος καθημερινότητας του ταιριάζει καθώς και πως θέλει/φανταζεται να είναι η ζωή του σε 10-20 χρόνια απο τώρα.

Είναι τελείως διαφορετική η καθημερινότητα ενός γυναικολόγου και ενός γενικού ιατρού.

γυναικολόγος δεν θα θελα με τίποτα. Δεν το έχω ζήσει στο πετσί μου εφημερίες κτλ, αλλά δεν ξεκινάω αρνητικά. δλδ αν μου πεις ότι θα 'εχω περίεργο ωράριο, δεν ξέρω πως θα πάει μακροπρόθεσμα αλλά έχω θετική διάθεση.

[FilipposMD]

6 λεπτά πριν, daredevil92 είπε

 Πχ ξέρω μικροβιολόγο ο οποίος μου λέει διάλεξε την μικροβιολογία γιατί στη χώρα που την έκανε δεν είχαν εφημερίες και αν ερχόταν νύχτα πληρωνόταν εξτρα και θα ήταν πιο ξεκούραστος σε σχέση με άλλες ειδικότητες. Με ξενέρωσε τελείως αυτό γιατί για μένα (και για πολλούς) ήταν όνειρο ζωής η ιατρική και το διαλέγω ειδικότητα με σκεπτικό βαριέμαι που ζω με ξενερώνει. Έχω ακούσει πολλή γκρίνια από γενικό χειρουργό που μου έλεγε μην πας για κανένα λόγο ιατρική είναι απελπισία και μια ΩΡΛ που ήταν yolo όλα μια χαρά.

Γενικά συμφωνώ μαζί σου ότι ειδικά στην ιατρική πρέπει να είσαι παθιασμένος με το αντικείμενο, αλλά μην είσαι τόσο αυστηρός. Δεν ξέρω πώς το είπε ακριβώς, αλλά υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να διαλέξεις ή να αποκλείσεις ειδικότητες πέρα από το ενδιαφέρον για το αντικείμενο. Αρκετές ειδικότητες σου ρουφάνε τη ζωή στην κυριολεξία. Π.χ. η γυναίκα μου δουλεύει σε μεταμόσχευση (όχι στην Ελλάδα) και πραγματικά δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα ή βράδια. Αυτό στα 28 σου μπορεί να μην σε απασχολεί, αλλά όταν είσαι 40 με παιδί/παιδιά μετράει. Πρώτον γιατί δεν έχεις τις ίδιες αντοχές και δεύτερον γιατί δεν έχεις χρόνο για τίποτα άλλο. Ξέρεις πόσους παλιούς μου συμφοιτητές ξέρω που στα 25 τους έπαιζαν θέατρο, έγραφαν μουσική, έκαναν ορειβασία, μιλούσαν για ταινίες και μουσικές και στα 40 τους έχουν γίνει οι κλασικοί μονόχνωτοι γιατροί που όταν βρίσκονται με άλλους γιατρούς μιλούν για τα περιστατικά τους και τίποτα άλλο; Το λέω με μια ελαφρά υπερβολή, αλλά συμβαίνει συχνά. Δεν θα κατηγορήσω κάποιον που βάζει σε προτεραιότητα το να μπορεί να πάει στη σχολική γιορτή του παιδιού του ή να διατηρήσει ένα δημιουργικό χόμπι και γι' αυτό διαλέγει ειδικότητα χωρίς εφημερίες. Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να φανταστείς πώς μπορεί να σκέφτεσαι και να νιώθεις 10 ή 20 χρόνια μετά, αλλά αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσεις.

[daredevil92]

22 λεπτά πριν, FilipposMD είπε

Γενικά συμφωνώ μαζί σου ότι ειδικά στην ιατρική πρέπει να είσαι παθιασμένος με το αντικείμενο, αλλά μην είσαι τόσο αυστηρός. Δεν ξέρω πώς το είπε ακριβώς, αλλά υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να διαλέξεις ή να αποκλείσεις ειδικότητες πέρα από το ενδιαφέρον για το αντικείμενο. Αρκετές ειδικότητες σου ρουφάνε τη ζωή στην κυριολεξία. Π.χ. η γυναίκα μου δουλεύει σε μεταμόσχευση (όχι στην Ελλάδα) και πραγματικά δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα ή βράδια. Αυτό στα 28 σου μπορεί να μην σε απασχολεί, αλλά όταν είσαι 40 με παιδί/παιδιά μετράει. Πρώτον γιατί δεν έχεις τις ίδιες αντοχές και δεύτερον γιατί δεν έχεις χρόνο για τίποτα άλλο. Ξέρεις πόσους παλιούς μου συμφοιτητές ξέρω που στα 25 τους έπαιζαν θέατρο, έγραφαν μουσική, έκαναν ορειβασία, μιλούσαν για ταινίες και μουσικές και στα 40 τους έχουν γίνει οι κλασικοί μονόχνωτοι γιατροί που όταν βρίσκονται με άλλους γιατρούς μιλούν για τα περιστατικά τους και τίποτα άλλο; Το λέω με μια ελαφρά υπερβολή, αλλά συμβαίνει συχνά. Δεν θα κατηγορήσω κάποιον που βάζει σε προτεραιότητα το να μπορεί να πάει στη σχολική γιορτή του παιδιού του ή να διατηρήσει ένα δημιουργικό χόμπι και γι' αυτό διαλέγει ειδικότητα χωρίς εφημερίες. Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να φανταστείς πώς μπορεί να σκέφτεσαι και να νιώθεις 10 ή 20 χρόνια μετά, αλλά αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσεις.

Ίσως να μαι αυστηρός αλλά ορισμένα πράγματα όπως αυτό μου τη βαράνε. Έχει τύχει να δουλέψω 12ωρο και έλεγα αν με γέμιζε αυτό που έκανα θα την πάλευα, αλλά δεν την πάλευα γιατί απλά έκανα κάποιον πλούσιο (το αφεντικό) χωρίς να νιώθω ότι έκανα κάτι γαμάτο για μένα. Μπορεί κάποιος να μου πει όλες οι δουλειές έτσι είναι, αλλά για μενα η ιατρική δεν θέλω να είναι έτσι. Και εγώ κάνω μποξ αλλά θα προσπαθήσω να το συνεχίσω χαχα. Και βασικά πάντα μου άρεσε να είμαι γιατρός σε γήπεδο/αγωνιστικό χώρο έστω και εθελοντικά για κάποιο χρόνο.

Καταλαβαίνω ότι μια ειδικότητα μπορεί να σου τρώει άπειρη ώρα, αλλά τουλάχιστον να νιώθεις ότι αξίζει τον κόπο. Και συγγννώμη αν ακουστεί υποτιμητικό για κάποιους, το να υπογράφεις βιοχημικές και ανοσολογικές είναι πολύτιμο για τον ασθενή, αλλά στα μάτια μου η μικροβιολογία ανήκει στη βιολογία.

[findex]

Θα σε βοηθούσε ίσως να σου αναφέρουμε πως διαλέξαμε εμείς οι μεγαλύτεροι την ειδικότητα μας .θα σου πω την δική μου ιστορία ,λάτρευα την ιατρική πέρασα Ελλάδα και μέχρι να τελειώσω δεν είχα αποφασίσει τι ήθελα να κάνω γιατί είχα αρκετές ειδικότητες που με ενθουσιάζαν .Στο τέλος έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε τέσσερις ,να σου πω ενδεικτικά ότι άλλες ειδικότητες σκεφτόμουνα στο πρώτο Ετος κι άλλες όταν τελείωνα. Δεν Χρειάζεται να πιεστείς για να αποφασίσεις έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου αφού δεις μέσα στα νοσοκομεία τις βασικές ειδικότητες ,και θα τις δεις ούτως ή άλλως .  Επανέρχομαι λοιπόν στα προηγούμενα ,όταν έφτασε η ώρα να αποφασίσω για ειδικότητα έπρεπε να απαντήσω σε συγκεκριμένα ερωτήματα  : χειρουργική ,κλινική ή εργαστηριακή ειδικότητα ? μου αρέσει το επείγον η προτιμώ ψυχρή ιατρική? ιδιωτική ιατρική η δημόσια ? σε μεγάλη πόλη ή οπουδήποτε ? Και με άλλα συμπληρωματικά ερωτήματα άρχισα να αποκλείω ειδικότητες. σκέφτηκα για παράδειγμα Ότι δεν θα ήθελα εργαστηριακή ιατρικήΕίδα για παράδειγμα ότι δε μου αρέσει το βαρύ χειρουργείο αν και μου αρέσουν οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και το χειρουργείο θα ήθελα όμως αν αποφασίσω να μην χειρουργώ να  μπορώ να ζήσω από την κλινική ιατρική Της ειδικότητάς μου. είδα ότι  δε μου αρέσει να ζω συνεχώς με το επείγον αλλά δεν έχω και πρόβλημα, θα προτιμούσα κάτι ενδιάμεσο ,δε μου αρέσει δηλαδή η ψυχρή ιατρική είδα κότι θα ήθελα να μπορώ να ζω  οπουδήποτε όχι αποκλειστικά στην μεγάλη πόλη ,ότι δε με πειράζει είτε ιδιωτική ιατρική είτε δημόσια και έτσι λοιπόν κατέληξα να κάνω οφθαλμολογία και δεν μετάνοιωσα ποτέ γιατί ταίριαζε στο προφίλ μου . 

 

Επεξ/σία 4 Ιουλίου 2021 από findex